Ondanks een zwaarbevochten overwinning op een fonds voor ontwikkelingslanden, zeiden campagnevoerders dat de COP-27 er niet in slaagde op te roepen tot een geleidelijke afschaffing van alle fossiele brandstoffen.
COP 27-demonstranten, Sharm el-Sheikh, Egypte, 19 november. (UNklimaatverandering, Flickr)
By Julia Conley
Gemeenschappelijke dromen/ Consortium Nieuws
A De decennialange drukcampagne van beleidsmakers en belangenbehartigers in het Mondiale Zuiden kreeg zondag de eer rijke landen er eindelijk toe te bewegen hun verzet tegen een ‘verlies en schade’-fonds te laten vallen om ontwikkelingslanden, die met enkele van de ergste klimaateffecten te maken hebben, te helpen deel uit te maken van van het definitieve COP27-akkoord.
Op de 27e Klimaatconferentie van de Verenigde Naties (COP27) hebben onderhandelaars uit bijna 200 landen een overeenkomst afgerond waarin wordt opgeroepen tot de oprichting van een commissie die moet bepalen hoe een verlies- en schadefonds zal werken, zoals welke landen eraan moeten bijdragen, en welke regeringen moeten profiteren van de financiering. Het 24-landencomité heeft een jaar de tijd om de details vast te stellen.
[Het fonds kan worden gezien als een soort terugbetaling aan voormalige koloniën in het Mondiale Noorden die zijn geplunderd van hulpbronnen om de Industriële Revolutie en de klimaatcrisis die deze heeft veroorzaakt te voeden. Het fonds zou het Zuiden helpen zich op een duurzamere manier te ontwikkelen.]
Tijdens de onderhandelingen waren de VS het middelpunt laatste uithouding uit het mondiale noorden, en zweeg toen de Europese Unie – ook al jarenlang criticus van het idee – vrijdag een fonds voorstelde dat ten goede zou komen aan de meest kwetsbare landen.
Het feit dat de VS, ‘s werelds grootste historische uitstoter van de uitstoot van fossiele brandstoffen – die in verband zijn gebracht met verwoestende overstromingen in Pakistan dit jaar en andere klimaateffecten in het mondiale Zuiden – uiteindelijk toegaf, vertegenwoordigde ‘een verbluffende doorbraak’, zegt Jean Su, energieadviseur. directeur Justitie van het Centrum voor Biologische Diversiteit.
In een verbluffende doorbraak bij # cop27, Amerikaanse en historische blokkers gaan akkoord met a #VerliesEnSchade fonds. Dit is een bewijs van de ongelooflijke mobilisatie van kwetsbare landen en het maatschappelijk middenveld. Er moet nog veel werk worden verzet, maar er is een dam gebroken. #PayUp4LossAndDamage
– Jean Su ??? (@ajeansu) 19 november 2022
“Met de oprichting van een nieuw Loss and Damage Fund heeft COP27 een waarschuwingsschot naar vervuilers gestuurd dat ze niet langer vrijuit kunnen gaan met hun klimaatvernietiging,” zei Harjeet Singh, hoofd van de mondiale politieke strategie bij Climate Action Network International. Singh zei:
“Van nu af aan zullen ze moeten betalen voor de schade die ze veroorzaken en moeten ze verantwoording afleggen aan de mensen die te maken krijgen met hevige stormen, verwoestende overstromingen en de stijgende zeespiegel. Landen moeten nu samenwerken om ervoor te zorgen dat het nieuwe fonds volledig operationeel kan worden en kan reageren op de meest kwetsbare mensen en gemeenschappen die te maken krijgen met de gevolgen van de klimaatcrisis.”
John Kerry, speciale presidentiële gezant van de VS voor klimaat, op COP27 in Sharm el-Sheikh, Egypte, 15 november. (UNklimaatverandering, Flickr)
Toen de COP27 eerder deze maand in Sharm El-Sheikh, Egypte, werd geopend, drongen diplomaten uit laaggelegen landen er met succes bij de onderhandelaars op aan om verlies en schade op de agenda van de bijeenkomst te zetten, en actievoerders hielden gedurende de twee weken durende bijeenkomst demonstraties om te eisen dat de verzamelde functionarissen zouden Egypte niet verlaten zonder in te stemmen met een fonds.
Ik geloof dat ik de woorden schreeuwde
WIJ GAAN HIER NIET VERLATEN ZONDER EEN VERLIES- EN SCHADEFONDS
— Teresa Anderson (@1TeresaAnderson) 20 november 2022
Campagnevoerders merkten op dat hoewel het opnemen van financiering voor verliezen en schade een zwaarbevochten overwinning vertegenwoordigt, de uiteindelijke overeenkomst ver achterbleef bij wat nodig is om zowel het Mondiale Zuiden als de rijke landen te beschermen tegen de ergste gevolgen van de klimaatcrisis.
Net als het definitieve akkoord van de COP26 in Glasgow vorig jaar, bepaalde het document dat landen hun inspanningen moeten versnellen om hun gebruik van steenkoolenergie terug te dringen, maar riep het niet op tot een geleidelijke afschaffing van alle fossiele brandstoffen, inclusief gas en olie.
COP27 in Sharm el-Sheikh, Egypte, 20 november. (UNklimaatverandering, Flickr)
De overeenkomst roept landen op om bij te dragen aan inspanningen om de opwarming van de planeet te beperken tot 1.5°C boven pre-industriële temperaturen, maar als één van de campagnevoerders zei Toen vorige week een ontwerpovereenkomst werd vrijgegeven, negeert het weglaten van een totale uitfasering van fossiele brandstoffen “de wetenschap van 1.5°C.”
Energie-experts en klimaatwetenschappers hebben in talloze diepgaande rapporten gezegd dat landen hun gebruik van alle fossiele brandstoffen moeten beëindigen halveren hun uitstoot tegen het einde van dit decennium – om de ergste gevolgen van de opwarming van de aarde te voorkomen.
“Dit is het ‘make-or-break’-decennium, maar wat we voor ons hebben is niet genoeg een stap voorwaarts voor mens en planeet”, zegt Frans Timmermans, vice-president van de Europese Commissie. vertelde The New York Times Zondag.
Hoewel hij opmerkte dat klimaatactivisten een grote prestatie hebben geleverd door druk uit te oefenen op de VS om hun verzet tegen de financiering van verliezen en schade te beëindigen, zei schrijver George Monbiot dat COP27 uiteindelijk “een vreselijke mislukking” was.
“Ik wil op geen enkele manier het grote succes van armere landen bij het bereiken van een verlies- en schadeovereenkomst ontkennen”, zei Monbiot. tweeted. “Maar er is geen vooruitgang geboekt bij het stoppen van de klimaatverandering.”
Mohamed Adow, uitvoerend directeur van Power Shift Africa, merkte op dat er op dit moment geen garantie is dat landen als de VS daadwerkelijk aan het fonds zullen bijdragen.
“We hebben het fonds, maar we hebben geld nodig om het de moeite waard te maken”, zei Adow tegen de krant Times. “Wat we hebben is een lege emmer. Nu moeten we het vullen, zodat er steun kan stromen naar de meest getroffen mensen die nu lijden onder de klimaatcrisis.”
Julia Conley is een stafschrijver voor Common Dreams.
Dit artikel is van Common Dreams
Ik kan me voorstellen dat de enige reden waarom L+D ermee instemde het vooruitzicht was dat de implementatie voor onbepaalde tijd zou kunnen worden uitgesteld, uitgesteld, vastgezet in de financiering, begraven in details, enzovoort. Dit zal even effectief blijken te zijn als de 1.5-doelstelling.
Zolang de “Corporate Coup de'tat”, zoals Chris Hedges die zo nauwkeurig beschrijft, van kracht blijft, hebben we geen hoop de noodzakelijke klimaatdoelstellingen te bereiken. Zoveel zou duidelijk moeten zijn. Dat is waar onze focus op moet liggen.
Niet-bindende afspraken betekenen niets. Opnieuw een COP-out door rijke landen. Of misschien moet ik CORP-out zeggen. Particuliere bedrijven zijn de Frankensteins die ons vermoorden en het kapitalisme is het systeem dat hen voortbrengt. Onnodig te zeggen dat kapitalisme = dood.