Steve Ellner zegt ostandpunt bij NATO's standpunt ten aanzien van Oekraïne heeft vruchtbare grond gecreëerd voor de uitbreiding van een blok van niet-gebonden landen, nu met eventueel een progressief aan het roer.
Lula da Silva spreekt op de nationaal congres van de PT-partij in 2017. (Lula Marques/Agência PT, CC BY 2.0)
By Steve Ellner
Speciaal voor consortiumnieuws
Pinwoner Joe Biden hield zich aan een belofte aan Lula da Silva door hem te feliciteren met “gratis, eerlijk en geloofwaardigEnkele minuten na de uitslag van de verkiezingen van zondag werd Lula uitgeroepen tot winnaar van de zittende Jair Bolsonaro. De VS hebben dat ook gedaan vermijd de verliezer die weigert toe te geven.
Experts hebben dat wel uitgelegd de woorden van de regering-Biden over de Braziliaanse verkiezingen als een demonstratie dat zij Lula steunde boven zijn tegenstander, bekend als “Tropische troef.” Deze redenering is op zijn best misleidend, zo niet geheel onjuist.
Wat Washington eigenlijk het meest zorgen baart over Lula is de heropkomst van een krachtige niet-gebonden beweging en het vooruitzicht dat een progressief als Lula aan het roer zou staan. Tijdens zijn vorige twee presidentschappen wierp Lula zichzelf op als woordvoerder van het Mondiale Zuiden.
De tijden zijn sindsdien veranderd. Er is een groeiend aantal ideologisch diverse regeringen, die voorheen ondergeschikt waren aan de VS en nu stoutmoedig de dictaten van Washington trotseren, waardoor vruchtbare grond wordt gecreëerd voor de uitbreiding van een blok van niet-gebonden landen dat nieuw leven is ingeblazen door de oppositie tegen NATO's standpunt over Oekraïne.
De overgrote meerderheid van de wereldbevolking, van China en India tot Zuid-Amerika en Afrika, heeft zich niet aangesloten bij het sanctieregime tegen Rusland en verenigt zich geleidelijk rond een nieuw en opkomend economisch, financieel en commercieel systeem dat alternatief is voor het Westen.
Bovendien opent het totale onvermogen van de grootmachten in de wereld, met name de VS en West-Europa, om tot een overeenkomst te komen om het conflict in Oekraïne te beëindigen, ruimte voor een leider als Lula, die zijn hele carrière heeft uitgeblonken in het onderhandelen met politici met uiteenlopende politieke oriëntaties. .
Buitenlands beleid op de voorgrond
Lula's overwinning op zondag was flinterdun met 50.9 procent van de stemmen tegen 49.1 voor Bolsonaro. Net als tijdens zijn vorige presidentschappen (2003-2010) zullen centrum en rechts, inclusief de geallieerde partijen van Bolsonaro, het congres controleren. Dit ongunstige machtsevenwicht zal Lula ongetwijfeld dwingen concessies te doen op het binnenlandse front, zoals het mogelijk verzachten van zijn campagnebelofte om de rijken te belasten.
Maar op het gebied van het buitenlands beleid zal hij onder minder binnenlandse druk staan en is hij klaar om zijn campagnebelofte na te komen om een sleutelrol te spelen in regionale en mondiale aangelegenheden. In zijn overwinningstoespraak in Sao Paulo op zondag beloofde hij de Braziliaanse “paria” internationale status, het resultaat van Bolsonaro’s minachting voor diplomatie en zijn schandalige uitspraken, zoals China de schuld geven van Covid en Leonardo DiCaprio voor de Amazonebranden in 2019.
De Braziliaanse president Jair Bolsonaro in april 2020. (Palácio do Planalto, Flickr, CC BY 2.0)
Kort nadat het establishment in Washington in 2003 voor het eerst aan de macht kwam, beschouwde het establishment Lula als een betrouwbare gematigde en als tegenwicht voor oproerkraaiers als Hugo Chávez, Evo Morales en Néstor Kirchner. De voormalige minister van Buitenlandse Zaken van Mexico, Jorge Castañeda, in zijn beroemde boek Restjes: verhalen van de twee Latijns-Amerikaanse linksen, prees Lula als nuchter en contrasteerde hem met ‘slecht links’ van Chávez & Co., die hij typeerde als ‘populistisch’ en ‘anti-Amerikaans’.
Maar de gunstige karakterisering van Lula veranderde in 2010, niet als gevolg van Lula's binnenlands beleid, maar eerder als gevolg van zijn buitenlands beleid, in het bijzonder zijn erkenning van een Palestijnse staat op basis van de grenzen van 1967. Een half dozijn andere Latijns-Amerikaanse regeringen volgden vervolgens dit voorbeeld. In hetzelfde jaar zei Lula, in de woorden van Reuters: “maakte Washington boos'over zijn gesprekken met Mahmoud Ahmadinejad en zijn verdediging van het nucleaire programma van Iran.
Daarna was Lula niet langer het pragmatische linkse antwoord op het onverantwoordelijke populisme, maar werd hij zelf eerder afgeschilderd als populist. The Wall Street Journal getiteld een artikel over de eerste ronde van de presidentsverkiezingen van 2 oktober, die Lula op voorsprong zette: “Populisme wint de verkiezingen in Brazilië. ' WSJ redacteur Mary Anastasia O'Grady schreef: “Nu belooft kandidaat Lula opnieuw gematigdheid. Zijn grootste politieke voordeel is zijn imago als welwillende populist.”
Retoriek is een belangrijk element van het populisme, maar waar de VS zich in het geval van Lula zorgen over maakt, zijn de concrete acties die hij als president kan ondernemen en die de Amerikaanse hegemonie ter discussie kunnen stellen. De dreiging komt grotendeels voort uit het blok van vijf machtige landen die de BRICS vormen: Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika.
Lula da Silva, tweede van links, met BRIC-leiders in 2010. (José Cruz/ABr, CC BY 3.0, Wikimedia Commons)
Sceptische functionarissen en experts uit Washington hadden de topconferenties van de groep afgedaan als “praat winkels' door regeringen die weinig of niets met elkaar gemeen hadden. Dat was de essentie van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo’s “Ken je de BRICS nog?' tweet bij zijn vertrek, waarin hij insinueerde dat de angst van India en Brazilië voor Rusland en China de organisatie nutteloos maakte. Nu, twee jaar later, na Oekraïne en met Lula als verkozen president, lijkt dat scepticisme volkomen ongegrond.
Lula werd in 2018 gevangengezet op grond van wat volgens zijn aanhangers verzonnen beschuldigingen van corruptie waren. In een gevangenisinterview in 2019 verklaarde hij: “BRICS is niet gemaakt om een verdedigingsinstrument te zijn, maar om een aanvalsinstrument te zijn.” Zijn referenties dit jaar tijdens het campagnetraject naar de BRICS, maar ook naar regionale organisaties zoals de Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten (CELAC) (waaruit Bolsonaro zich terugtrok) en de Unie van Zuid-Amerikaanse Naties (UNASUR), versterkte deze boodschap. Na een ontmoeting met Lula de dag na zijn overwinning op maandag, de Argentijnse president Alberto Fernández zei, “'met Lula hebben we nu een activist voor ons bod' om zich bij de BRICS aan te sluiten.”
Washington beschouwt de uitbreiding van de BRICS als een bedreiging, die nog wordt verergerd door het lidmaatschap van Rusland en China in de organisatie. In de laatste weken van de Braziliaanse presidentscampagne heeft de National Endowment for Democracy (NED) schreef:
“Nu de BRICS … op het punt staan uit te breiden naar Argentinië, Iran en mogelijk ook Egypte, Saoedi-Arabië en Turkije, kan Rusland nog meer partners verwerven, die samen een aanzienlijk percentage van het mondiale bbp en een groot percentage van de wereldbevolking vertegenwoordigen. ”
Hoe 'neutraal' is Lula?
Washington kan helemaal niet blij zijn met Lula's standpunt over het Oekraïense conflict. Lula heeft erop aangedrongen dat de BRICS een rol spelen in het zoeken naar een onderhandelde oplossing en is vastbesloten om te proberen een vredesakkoord tot stand te brengen. In de woorden van Telesur, Lula zei “vrede kon worden bereikt aan een bartafel, wat onrust veroorzaakte bij de diplomatieke vertegenwoordiging van Oekraïne in Brazilië.”
Maar het is niet alleen de angst dat Lula dichter bij Rusland en China staat dan bij Washington (wat hij is) die de Amerikaanse beleidsmakers 's nachts wakker houdt. In tegenstelling tot Washington heeft Lula de legitimiteit van de Venezolaanse democratie erkend en, volgens journalist Ben Norton, vertelde lokale media beweren dat de door de VS erkende president Juan Guaidó een ‘oorlogszuchtige crimineel is die in de gevangenis zou moeten zitten’.
Aan de vooravond van de verkiezingen, Lula vertelde the Econoom “Mensen praten alleen over Nicaragua, Cuba en Venezuela. Niemand praat over Qatar. Niemand praat over de Verenigde Staten.”
Een BRICS-valuta
Lula heeft, sinds zijn Arbeiderspartij in 2016 de macht verloor, benadrukt dat de grootste tekortkoming van de BRICS het onvermogen was om een nieuwe munt te lanceren die de dollar kon evenaren. In een interview vanuit de gevangenis, Lula herinnerde, “Toen ik een nieuwe munt besprak… Obama belde me en zei: 'Probeer je een nieuwe munt te creëren, een nieuwe euro?' Ik zei: ‘Nee, ik probeer alleen maar van de Amerikaanse dollar af te komen.’”
14 maart 2009: president Barack Obama verwelkomt de Braziliaanse president Lula Da Silva in het Oval Office. (Witte Huis, Pete Souza)
De vooruitzichten voor een BRICS-reservevaluta zijn veel veelbelovender in 2022 en de vijf lidstaten staan achter dit idee. Dit jaar hebben de valuta's van alle vijf de BRICS-landen het inderdaad beter gedaan dan de euro.
De politieke bewapening van de dollar door Washington gaat verder dan de rivaliteit tussen de supermachten met Rusland en China, aangezien door de VS opgelegde internationale sancties ellende hebben gebracht voor mensen in het mondiale Zuiden, waaronder Cuba, Venezuela, Iran en Nicaragua.
Eén pool tegen velen
Het idee van een ‘multipolaire wereld’, vaak aangevoerd door Lula, voorziet in de opkomst van diverse blokken, waaronder die van de niet-gebonden naties. Een artikel in het zomernummer van dit zomernummer Buitenlandse politiek door Shivshankar Menonor, een nationale veiligheidsexpert, weerspiegelt de gedachte van velen in Washington die op hun hoede zijn voor niet-gebondenheid.
“Als het internationale systeem faalt of afwezig is, is het geen verrassing dat leiders zich tot niet-afstemming wenden. Hoe meer de Verenigde Staten, Rusland, China of andere machten andere landen onder druk zetten om partij te kiezen, hoe meer die landen aangetrokken zullen worden tot strategische autonomie, wat een armere en wredere wereld zou kunnen creëren naarmate landen hun externe afhankelijkheid verminderen en hun thuisfront consolideren.
Sommigen ter linkerzijde zijn ook ongemakkelijk. Langdurig politiek activist Greg Godels noemt multipolariteit “een idee dat voor het eerst werd besproken door burgerlijke academici die op zoek zijn naar instrumenten om de dynamiek van de mondiale verhoudingen te begrijpen” en voegt eraan toe: “Er zijn geen garanties dat de polen die opkomen of de superpool van na de Koude Oorlog uitdagen een stap voorwaarts of een stap terug zijn simpelweg omdat het alternatieve polen zijn .”
De aanwezigheid van de racistische regering van India's Narendra Modi in de BRICS en de wens van Saoedi-Arabië om zich daarbij aan te sluiten doen twijfels rijzen over de progressiviteit van de organisatie.
De Braziliaanse president Lula da Silva bezoekt Saoedi-Arabië, mei 2009. (Ricardo Stuckert/CC BY 3.0 br, Wikimedia Commons)
Het recente verrassende besluit van Saoedi-Arabië om de VS tegen te werken door Biden’s pleidooi af te wijzen om meer olie op te pompen om de internationale prijzen te helpen verlagen en Rusland te schaden, maakt het land niet minder reactionair. Maar dat is precies de reden waarom het leiderschap van een progressief als Lula op wereldniveau zo belangrijk is – en onrust veroorzaakt in Washington.
De oorspronkelijke beweging van niet-gebonden landen (NAM), die in de jaren vijftig werd opgericht door leiders als Josip Broz Tito, Gamal Abdel Nasser en Kwame Nkrumah, waren allemaal links en toegewijd aan het socialisme. De beweging speelde een sleutelrol in het voordeel van dekolonisatie, ontwapening en verzet tegen racisme en apartheid.
De NAM bestaat nog steeds, maar de Sovjet-Unie is verdwenen, een van de twee machten waarmee de beweging niet verbonden was. Alleen de VS blijft over. Lula heeft zijn kritiek op de VS niet verborgen gehouden, zelfs niet zijn vermoeden dat Amerikaanse onderzoekers samenwerkten met Braziliaanse aanklagers om hem achter de tralies te zetten, een beschuldiging die terecht is terechtgekomen. gedocumenteerd door de nieuwsuitzending Brasildraad.
Lula staat op het punt de leider te worden van het progressieve tij dat Latijns-Amerika overspoelt, te beginnen met de overwinning van Andrés Manuel López Obrador in Mexico in 2018.
De echte vraag is of Lula zijn politieke kennis op de proef zal stellen door een leidende rol te spelen ten gunste van een progressief soort multipolariteit in een groeiende beweging wereldwijd die de Amerikaanse hegemonie uitdaagt en die het politieke spectrum doorsnijdt – en hoe Washington zal reageren ernaar.
Steve Ellner is een gepensioneerde professor van de Venezolaanse Universidad de Oriente en momenteel associate managing editor van Latijns-Amerikaanse perspectieven. Zijn nieuwste boek is mede-bewerkt Latijns-Amerikaanse sociale bewegingen en progressieve regeringen: creatieve spanningen tussen verzet en convergentie(Rowman en Littlefield, 2022).
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Lula is geen duidelijke vijand van de VS; hij is in het slechtste geval slechts een nuchtere razernij van het Westen, inclusief de VS. Als onafhankelijk denkend en aspirant-staatsman heeft hij alleen maar gepleit voor een multivectorig buitenlands beleid voor Brazilië en zich dienovereenkomstig geheroriënteerd naar een op multipolariteit gerichte BRICS als een gezond ontwikkelingsalternatief, vooral gezien Amerika's weinig bevredigende staat van dienst in Latijns-Amerika in dat betreft. Biden’s enthousiaste verwelkoming van Lula is slechts een indicatie van zijn verlangen om Lula als zijn waanzin te behouden in plaats van hem als een openlijke schurk te moeten behandelen, vooral gezien de steeds impopulaire agressieve houding van Amerika in Oekraïne en de negatieve gevolgen ervan voor de wereldeconomie en de stabiliteit in de wereld. Biden, een koppige idealist en Lula, een pragmatische realist, zouden het niet erg vinden om de andere kant van hetzelfde bed te delen terwijl ze verder gaan!
Lua zou een grotere meerderheid hebben gehad als het Braziliaanse leger de stembureaus die door Indiase inheemse kiezers werden gebruikt, niet had geblokkeerd. Lua was in 2009 president van Brazilië, de Wall Street-crash van 2008 bleef bestaan
het vernietigen van wereldwijde economieën. Gordon Brown, de Britse ‘Redder van de Wereld’. Hij gaf Britse banken £300 miljard, hij bezocht Brazilië om zijn economie te ‘redden’. Lua vertelde hem dat de crisis werd veroorzaakt door “Blauwogige, blanke mannen”. Lua heeft Brazilië gered van de plunderingen op Wall Street.
Het is de hoogste tijd om te beseffen dat Amerika NIET de vriend van Latijns-Amerika is, zoals het land altijd wil laten geloven. In tegendeel. Jaren geleden was de toenmalige Argentijnse president Kirchner in onderhandeling met het IMF en zou hebben gezegd: “hoe komt het toch dat iedere keer dat wij ons hoofd boven water krijgen, u ons weer naar beneden duwt”. Dit is de Amerikaanse mentaliteit: degenen neerhalen die mogelijk concurrenten zijn.
Het idee dat de BRICS een eigen munteenheid zal vormen, is behoorlijk vergezocht. Natuurlijk is de toekomst onkenbaar, maar het voorbeeld van de euro – in wezen de Duitse mark – is rampzalig geweest voor de zwakkere Europese economieën, die door de eurocraten de PIGS worden genoemd (Portugal, Italië, Griekenland, Spanje). Een van de grote voordelen van het zijn van een natiestaat is het hebben van een eigen munteenheid en het kunnen drukken van geld. Rusland en China zijn bezig autarkieën te worden, wat inhoudt dat zij volledige controle hebben over hun eigen valuta- en financieel beleid. Hoe zouden Brazilië, India of Zuid-Afrika – als zwakkere machten – profiteren van het opgeven van financiële autonomie?
Rijken komen en gaan en worden vervangen totdat deze nieuwe ook komen en gaan, op voorwaarde natuurlijk dat de klimaatverandering aanzienlijk vertraagt om het voortbestaan van de moderne mensheid mogelijk te maken.
“Wat baart de VS het meeste zorgen over Lula”?
Antwoord: Het leiderschapsvoorbeeld van de waarheid dat een persoon zoals hij vertegenwoordigt, zodat alle volkeren van de wereld het kunnen zien!
Enige informatie die mogelijk van belang is voor de opmerkingen van Greg Godels in het artikel en de reflectie van Steve Ellner daarop:
“Het BRIC-concept werd voor het eerst voorgesteld in een witboek van Goldman Sachs genaamd ‘Building Better Global Economic BRICs’, waarin Goldmans toenmalige hoofdeconoom, Jim O’Neill, Brazilië, Rusland, India en China identificeerde als de vier snelste ter wereld. -groeiende ontwikkelingslanden en suggereerde dat 'wereldbeleidsforums opnieuw moeten worden georganiseerd' om dit feit te weerspiegelen. (BONUSFEIT: Jim O'Neill is nu voorzitter van de Chatham House Council.)
[...]
Het feit dat de BRICS feitelijk hun oorsprong hebben in een witboek van Goldman Sachs is op zichzelf uiteraard geen reden voor verdenking van de groepering. Als je dit beweert, zou je gebruik maken van de genetische denkfout. Maar [...] dat is zeker niet de enige reden om achterdochtig te zijn tegenover beweringen – die vaak gehoord worden in bepaalde kringen van de […] 'onafhankelijke' media – dat de BRICS feitelijk een soort anti-globalistische organisatie zijn.
Zo wordt de New Development Bank (NDB) van de BRICS – in diezelfde pro-Poetin/pro-Xi kringen aangeprezen als alternatief voor de maffia van het Internationale Monetaire Fonds (IMF)/Wereldbank – in feite bemand door de hoofdmannen van diezelfde IMF/Wereldbank-maffia:
‘Wat geen van deze deskundigen (om voor de hand liggende redenen) de moeite heeft genomen om te rapporteren is het opmerkelijke feit dat de vice-president van de NDB ook lid is van de Raad van Bestuur van het IMF, die vervolgens samenwerking en gezamenlijke actie beloofde tussen de NDB en IMF. Ook ontbreekt in dit verhaal het feit dat het hoofd van de NDB, Kundapur Vaman Kamath, een voormalig medewerker is van de zogenaamde ‘rivaliserende’ Asia Development Bank van de NDB.”
Bron:
James Corbett, “The OTHER Globalist Conference”, The Corbett Report (Substack), 26 juni 2022
Aangezien de NDB vier vice-presidenten heeft, kan deze informatie ook nuttig zijn. Degene die in de Raad van Bestuur van het IMF zat, was waarschijnlijk voormalig VN-Veiligheidsraad-president Paulo Nogueira Batista. Het lijkt erop dat hij tijdens het presidentschap van Lula is benoemd, ondanks dat hij, althans destijds en in woorden, een criticus van het IMF was.
De voorzitter van de VN-Veiligheidsraad was zijn vader (datums zijn logisch).
Zolang de Amerikaanse NAVO en de G7 zich gedragen als een blanke supremacistische, russofobe, synofobe hegemonie die denkt dat zij het verdient om de wereld te regeren, want dat is de manier waarop het koekje afbrokkelt; verwerpt de realiteit van een multipolaire wereld; laat zich bij de neus leiden door waanvoorstellingen NEOCONS; zoals beschreven door wijlen GREAT die het meest dierbaar is voor degenen onder ons die zijn artikelen lezen en herlezen, Robert Parry:
hxxps://consortiumnews.com/2015/03/20/a-family-business-of-perpetual-war/
dit ‘imperium’ zal zich blijven richten op de rest van de wereld en zal worden gezien als een existentiële bedreiging voor het leven op deze planeet.
Lizz Truss zwaaide arrogant met nucleaire dreigingen voordat ze werd afgedaan als de kortst overgebleven Britse premier.
Veel mensen die zich hierover zorgen maken, hopen tegen de hoop in op een zachte landing.
In de hoop dat wijzere hoofden – BRICS en SCO de enige opkomende en groeiende economische machtsbasissen zijn die op de een of andere manier hun economische macht op zo’n manier zouden kunnen uitoefenen dat het gevaarlijke NEOCON-beleid implodeert en uiteindelijk in diskrediet wordt gebracht en misschien komt er een volwassen leiderschap voort uit de hysterie….
Ik moet denken aan het personage Trulane uit de originele Star Trek tv-serie (de kinderachtige, onruststokende en krachtige alien uit Star Trek 1) die grote schade aanricht aan de bemanning van de Enterprise en uiteindelijk wordt gekalmeerd als zijn lichaamloze ouders hem bevelen de gevangenis te verlaten. mensen alleen en komen binnen van het spelen.
'O, oké'... hij gaat er met tegenzin mee akkoord... en Kirk, Spock, dokter McCoy en al... slaken een zucht van verlichting.
Hoe grillig dit ook klinkt, zoals Randy Newman schreef in zijn lied ‘A Few Words on Behalf of my country’. Ik hoop dat we allemaal die kans krijgen… dat uitstel van Armageddon
Newmans lied eindigt met
“Het einde van een imperium is op zijn best rommelig, dit zal eindigen zoals de rest”….tot ziens, tot ziens, tot ziens….(sotto) tot ziens…
Bolsonaro heeft zijn nederlaag niet geaccepteerd en zoekt steun bij het leger
Dat is een heel belangrijk punt. Zonder steun van het leger is het voor linkse regeringen moeilijk om de macht te behouden. Dat was het genie van Chavez. Omdat hij uit het Venezolaanse leger kwam, begreep hij de noodzaak van steun voor de revolutie van het leger. Daarom zijn alle pogingen tot staatsgreep daar mislukt.
Ik heb ergens gelezen, FWIW, dat het leger Lula steunt en dat de marine en de luchtmacht Bolsinaro steunen. En het leger is ongeveer even groot als de marine en de luchtmacht samen...Sorry, ik weet niet meer waar ik dat heb gelezen en zelfs niet of het waar is. Maar het is iets om over na te denken, denk ik.