De rollen omdraaien voor rechtse juristen

Marjorie Cohn beschrijft hoe Ketanji Brown Jackson haar eigen originele argument bedacht om te verdedigen, rekening houdend met ras bij het tekenen van stemdistrictkaarten.

By Marjorie Cohn
Truthout

Dbij de Hoge Raad mondelinge argumenten in Merrill tegen Milligan, In een zaak die een zware slag zou kunnen toebrengen aan de Voting Rights Act, weerlegde Ketanji Brown Jackson krachtig de rechtse aanvallen op het stemrecht door haar eigen ‘originalistische’ analyse van de 13e, 14e en 15e Amendementen te gebruiken om uit te leggen waarom congresdistrictkaarten constitutioneel niet mogelijk zijn op een ‘rasneutrale’ manier getekend worden.

Liberale rechters zijn over het algemeen geen aanhangers van het originalisme – een juridische benadering die erop aandringt dat constitutionele bepalingen moeten worden geïnterpreteerd op basis van de populaire betekenis die ze hadden op het moment dat ze werden opgesteld, en die over het algemeen door conservatieven is gebruikt om rechtse standpunten zoals de omvallen van Roe v. Wade. Waden. Maar in haar verdediging van het stemrecht draaide Jackson op briljante wijze de rollen van rechts om door haar eigen originalistische argument te bedenken om te verdedigen dat bij het tekenen van districtskaarten rekening wordt gehouden met ras.

“De opstellers hebben zelf de clausule inzake gelijke bescherming aangenomen, het Veertiende Amendement, het Vijftiende Amendement, op een rassenbewuste manier”, zei Jackson, in reactie op de bewering van Alabama-advocaat-generaal Edmund LaCour dat kaarten op een “rasneutrale” manier moeten worden gemaakt.

Betreft in Merrill is de door de GOP gemaakte districtskaart van Alabama, waarop slechts één district met een zwarte meerderheid van de zeven districten staat, ondanks het feit dat zwarte mensen 27 procent van de bevolking uitmaken. LaCour voerde in feite aan dat voor een succesvolle uitdaging van een districtskaart bewijs van discriminerende bedoelingen vereist is. Maar het Congres heeft duidelijk gezegd dat een kaart in strijd is met de Voting Rights Act als de effecten ervan discriminerend zijn, ongeacht de bedoelingen van de kaartenmakers.

De staat Alabama beweert dat het in aanmerking nemen van ras bij het tekenen van kaarten in strijd is met de clausule inzake gelijke bescherming van het 14e amendement, en beweert dat blanke mensen hierdoor worden gediscrimineerd.

“Ik denk niet dat we kunnen aannemen dat het feit dat er rekening wordt gehouden met ras noodzakelijkerwijs een probleem van gelijke bescherming creëert,” zei Jackson, terwijl hij LaCour leerde over de bedoelingen van de opstellers van het 14e Amendement.

Jackson merkte op dat “ze in feite probeerden ervoor te zorgen dat mensen die gediscrimineerd waren, de vrijgelatenen tijdens de wederopbouwperiode, feitelijk gelijk werden gesteld aan alle anderen in de samenleving.” Ze zei dat “het hele doel van het amendement was om de rechten van de vrijgelaten voormalige slaven veilig te stellen.”

Het 13e Amendement schafte de slavernij af. Het 14e Amendement verbiedt staten om gelijke bescherming door de wet te ontkennen. En het 15e amendement verbiedt de inkorting van het stemrecht op grond van ‘ras, huidskleur of vroegere dienstbaarheid’.

Onder verwijzing naar het rapport van het Gemengd Comité voor Wederopbouw dat het 14e Amendement opstelde, citeerde Jackson de Republikeinse vertegenwoordiger Thaddeus Stevens uit Pennsylvania. Toen hij het amendement introduceerde, zei Stevens dat “tenzij de Grondwet hen aan banden zou leggen, deze staten, vrees ik, allemaal deze discriminatie zullen blijven voortzetten en de gehate vrijgelatenen zullen verpletteren.” (Stevens had het over Alabama kunnen hebben.)

“Dat is geen race-neutraal of race-blind idee in termen van de remedie,” merkte Jackson op, en merkte op dat de opstellers van de Civil Rights Act van 1866 “specifiek verklaarden dat burgers dezelfde burgerrechten zouden hebben als blanke burgers. Dat is het punt van die wet, om ervoor te zorgen dat de andere burgers, de zwarte burgers, hetzelfde zouden hebben als de blanke burgers.”

Omdat de opstellers bezorgd waren "dat de Civil Rights Act geen constitutionele basis zou hebben, kwam toen het Veertiende Amendement in beeld", zei Jackson. Het voorzag in “een constitutionele basis voor een stuk wetgeving dat bedoeld was om mensen die minder kansen en minder rechten hadden, gelijk te maken aan blanke burgers.” Dat, zo vertelde Jackson aan LaCour, “deed wat Sectie 2 hier doet.”

Sectie 2 van de wet op het stemrecht van 1965 verbiedt elke stempraktijk die “resulteert in een ontkenning of inkorting van het recht van elke burger van de Verenigde Staten om te stemmen op grond van ras”, wat gebeurt wanneer kiezers uit minderheidsgroepen “minder kansen hebben dan andere leden van het electoraat om deel te nemen aan het politieke proces en om vertegenwoordigers van hun keuze te kiezen.” Sectie 2 werd uitgevaardigd om het 15e amendement af te dwingen.

[Verwant: Hooggerechtshof van de VS mag verkiezingsdiefstal legaliseren]

In 1980 deed de Hoge Raad uitspraak Stad van Mobile v. Bolden dat de eiser, om verlichting te krijgen op grond van artikel 2 van de stemrechtenwet, moest bewijzen dat de inkorting van het stemrecht opzettelijk discriminerend was.

Twee jaar later wijzigde het Congres echter Sectie 2 om te specificeren dat een stemprocedure die de effect het inkorten van het stemrecht vanwege ras, huidskleur, taal of minderheidsstatus is illegaal, ongeacht of de eiser discriminerende bedoelingen kan bewijzen. Het discriminerende effect kan worden bewezen door het ‘geheel van de omstandigheden’ in ogenschouw te nemen.

In januari concludeerde een panel van drie rechters van de federale districtsrechtbank (waaronder twee door Trump aangestelde) dat de kaart van Alabama waarschijnlijk in strijd is met Sectie 2 van de Voting Rights Act, en beval de staat een tweede district voor zwarte meerderheid of pluraliteit te creëren.

Maar een conservatieve meerderheid van vijf tegen vier in het Hooggerechtshof stopte de uitspraak van de districtsrechtbank en stond toe dat de discriminerende kaart werd gebruikt bij de tussentijdse verkiezingen van 5. Het Hooggerechtshof heeft mondelinge pleidooien gehoord Merrill op 4 oktober.

Zelfs de rechtervleugels van de rechtbank leken aarzelend om de uitnodiging van LaCour te aanvaarden om discriminerende bedoelingen te eisen, die het Congres duidelijk heeft afgewezen. Maar wees niet verbaasd als ze een beperkter terrein vinden waarop ze de racistische kaart van Alabama kunnen handhaven.

Ze zouden kunnen oordelen dat het nieuwe district met een zwarte meerderheid niet ‘redelijk compact’ kan zijn om te voldoen aan de test die is uiteengezet in de uitspraak van het Hooggerechtshof uit 1986. Thornburg tegen Gingles. Er staat dat om met succes herverdelingskaarten aan te vechten die de stemmacht van een minderheidsgroep op illegale wijze verzwakken, de eiser moet aantonen dat de groep voldoende groot en compact is om een ​​meerderheid te vormen.

Brett Kavanaugh haalde het argument van Alabama aan dat het “district te uitgestrekt is om redelijk compact of redelijk geconfigureerd te zijn.” Samuel Alito typeerde dat argument als ‘fundamenteel’ en ‘minst verreikend’.

Een dergelijke uitspraak zou aanzienlijke hindernissen opleveren voor toekomstige uitdagingen bij het herverdelen van kaarten die beweren dat ze de collectieve stemmacht van zwarte mensen verwateren.

Marjorie Cohn is emeritus hoogleraar aan de Thomas Jefferson School of Law, voormalig president van de National Lawyers Guild en lid van de nationale adviesraden van Assange-verdediging en Veterans For Peace, en het bureau van de International Association of Democratic Lawyers. Haar boeken omvatten: Drones en gerichte moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties. Ze is mede-presentator van “Recht en Disorder”radio.

Dit artikel is van Truthout en met toestemming herdrukt.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.