Wijlen auteur Barbara Ehrenreich legde de industrie van dit boek bloot positief nadenken in haar boek Helderzijdig, schrijft
Barbara Ehrenreich in 2006. (David Shankbone, CC BY 2.5, Wikimedia Commons)
By Sonali Kolhatkar
Andere woorden
TWijlen Barbara Ehrenreich werd vooral bekend door haar bestseller uit 2001 Nikkel en gedimd, waaruit bleek dat hardwerkende mensen het in Amerika simpelweg niet redden.
Maar Ehrenreich, die deze maand op 81-jarige leeftijd overleed, leverde een even grote bijdrage aan de economische rechtvaardigheid met haar volgende boek, Helderzijdig. Het betoogde dat de cultus van ‘positief denken’ een smiley op de ongelijkheid tovert en ‘Amerika ondermijnt’.
Helderzijdig werd in 2009 gepubliceerd, tussen de Grote Recessie en de Occupy Wall Street-beweging, waarin de aandacht werd gevestigd op de grimmige economische kloof tussen de rijkste ‘1 procent’ van de Amerikanen en de ‘99 procent’ van alle anderen.
Ik had de eer van Ehrenreich interviewen gedurende deze periode. Ze legde uit dat “er in de Verenigde Staten een hele industrie is die investeert in het idee dat als je alleen maar positief denkt, als je verwacht dat alles goed komt, als je optimistisch, vrolijk en vrolijk bent, alles goed zal gaan.” wil komt goed.”
Ehrenreich, die kanker overleefde, zei dat ze haar onderzoek naar de ideologie van positief denken begon toen ze borstkanker had, ongeveer zes jaar daarvoor. Helderzijdig werd gepubliceerd. Toen besefte ze wat een uniek Amerikaans fenomeen het was om overal een positieve draai aan te geven.
Ze paste dat idee toe op economische ongelijkheid en ontdekte een hele industrie die de worstelende Amerikanen vertelde dat hun armoede voortkwam uit hun eigen negatieve denken. Het beloofde dat ze de zaken zouden kunnen veranderen als ze simpelweg rijkdom ‘visualiseerden’, een ‘can-do’-houding omarmden en geld in hun leven lieten stromen.
Centraal in deze industrie staan “de coaches, de motiverende sprekers, de inspirerende posters die aan de kantoormuren moeten worden opgehangen”, zei Ehrenreich – en ook veel megakerken en multimiljonairs van het ‘welvaartsevangelie’. “De megakerken gaan niet over het christendom. De megakerken gaan over hoe je voorspoedig kunt zijn, omdat God wil dat je rijk wordt,” zei ze – eraan toevoegend dat je in veel ervan “niet eens een kruis aan de muur zult vinden.”
Maar de cultus van het positieve denken heeft uiteindelijk meer seculiere wortels. ‘Het groeide omdat bedrijven een manier nodig hadden om de inkrimping te beheersen, die eigenlijk in de jaren tachtig begon’, zei ze. Bedrijven die massa's werknemers hebben ontslagen, hadden de boodschap dat “je wordt geëlimineerd… maar het is echt een kans voor jou. Het is iets geweldigs; je moet dit positief bekijken. Klaag niet.”
Uiteindelijk hebben de Amerikanen het idee geïnternaliseerd dat het verliezen van je baan een teken moet zijn dat er iets beters op komst is en dat “alles gebeurt met een reden.” Het alternatief is om de werkgever de schuld te geven, of zelfs de opzet van de Amerikaanse economie. En dat zou gevaarlijk zijn voor Wall Street en het Amerikaanse bedrijfsleven.”
Een ander doel van het bevorderen van positief denken onder degenen die ontslagen zijn, is volgens Ehrenreich ‘om meer werk te onttrekken aan degenen die de ontslagen overleven’. Degenen die blijven werken moeten zich tenslotte gelukkig prijzen dat ze een baan hebben – ook al betekent dit dat ze tot laat in de avond moeten werken, in het weekend moeten werken en uitgebreide verantwoordelijkheden op zich moeten nemen. Positiever denken.
We zijn Ehrenreich veel dank verschuldigd omdat hij niet alleen een licht heeft laten schijnen op de perversiteit van het Amerikaanse economische systeem, maar ook op de vage sluier van positief denken die dit verduistert. Soms moet positieve verandering beginnen met wat niet zo positief denken.
Ehrenreich heeft misschien niet lang genoeg geleefd om haar ideeën over economische rechtvaardigheid volledig gerealiseerd te zien worden. Maar zoals zij eens tegen de New Yorker, “Het idee is niet dat we in ons eigen leven zullen winnen … maar dat we zullen sterven terwijl we proberen.”
Sonali Kolhatkar is de presentator van "Opstaan met Sonali," een televisie- en radioprogramma op de stations Free Speech TV en Pacifica. Dit commentaar werd geproduceerd door de Economie voor iedereen project bij het Independent Media Institute en aangepast door OtherWords.org.
Dit artikel is van Andere woorden.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Doneren Vandaag naar CN's
2022 Herfstfonds Drive
Doneer veilig via creditkaart or controle by te klikken de rode knop:
Hoe zit het met de positieve kanten en kracht van negatief denken?
Als ‘protesteren’ als positief denken kan worden beschouwd, dan misschien.
Maar dit artikel legt de dwaze kant, en zelfs de schadelijke kant van ‘maak je geen zorgen, wees gelukkig’ bloot.
Nog een goed consortium.
Ik heb het lezen van Ehrenreich te lang uitgesteld. Ik denk dat ik met deze ga beginnen. Dit essay klopt zeker voor het smiley-tijdperk in de VS van geheugenverlies, waar als je niet succesvol en rijk bent, er iets mis met je is. Onze proxy-oorlog in Oekraïne wordt alleen mogelijk gemaakt omdat zoveel van onze medeburgers verdoofd zijn voor de realiteit dat de Amerikaanse droom in werkelijkheid een nachtmerrie is; Dat is altijd zo geweest voor andere naties, nu wordt de roofzuchtige aard van het kapitalisme hier steeds duidelijker voor degenen die willen kijken. Helaas vergt dat meer moed dan de meeste Amerikanen, die tegen de hoop in hopen. Want ‘vrijheid’. Omdat markten. “Maak je geen zorgen, wees gelukkig.”
Deze observatie heb ik ruim twintig jaar geleden gemaakt. Toen er nog boekwinkels waren (die waren samen met bibliotheken mijn toevluchtsoord in een gekke wereld). De sectie 'Zelfhulp' werd uiteindelijk helemaal naar voren verplaatst en bevatte de meeste browsers. Ik kon niet in de auto van mijn zwager stappen zonder tientallen 'Zelfhulp'-banden opzij te moeten leggen die hij voortdurend afspeelde terwijl hij reed, en hem vertelde hoe geweldig hij is en hoeveel hij verdiende om rijk te zijn en alles te hebben wat de wereld te bieden had. aanbod.
Deze trend maakte mij misselijk.
Het ‘zelfhulp’-tijdperk had zijn goede punten, waarvan er één ervoor zorgde dat slachtoffers van een kindertrauma er overheen konden komen, of op zijn minst de schade konden beseffen die het had aangericht. Ik heb geen ambities om geldelijke rijkdom te verwerven, maar ik heb wel geleerd dat mijn hele leven door mijn vader ‘dom’ genoemd worden, voortkwam uit het misbruik dat hij onderging door zijn vader, en zijn vader, enz. Ik was in staat om de cyclus van misbruik te doorbreken met mijn eigen kinderen vanwege die tijd.
Maar ik ben het er wel mee eens dat die “Jij kunt ook rijk zijn!” De regels van BS hielpen het kapitalistische doel te verergeren om beschadigde harten en zielen te vullen met spullen, spullen en nog eens spullen. Niets kan de leegte opvullen die Amerikanen worden geïndoctrineerd omdat ze niet ‘rijk’ genoeg zijn. Het is ironisch dat deze rijke ‘christelijke’ sprekers de belangrijkste regel uit hun heilige boek vergaten: ‘De liefde voor geld is de wortel van allerlei soorten kwaad.’ Ik kan me niet voorstellen dat Jezus rondvliegt in een privéjet, terwijl miljoenen kleine kinderen overal in de ‘schepping’ van Zijn vader verhongeren.
Bekijk de nieuwe “Jim Bakker Show.” Ze verkopen apocalypsuitrusting voor als de opname komt. Verschillende donaties leveren netto dingen op zoals 'Banquet in a Bucket' (gevriesdroogde maaltijden), waterfilters en zonnegeneratoren. Voorbereiden op de eindtijd is een GROTE zaak! Hij richtte ook ‘Trump’s Evangelical Army of God’ op. LOL! Het is letterlijk een SNL-sketch. Alsof Jezus, bekend als de Heer van Liefde en Vredevorst, de liegende, bedriegende POS-oorlogsmisdadiger uit de hel zou uitkiezen om Hem op welke manier dan ook te vertegenwoordigen!
En interessant genoeg had een vrouwenblad vele jaren geleden een artikel over positief denken en het idee dat wat jij denkt jou hetzelfde zal opleveren. Alle mensen die ze hebben geïnterviewd, zeiden dat dit idee volkomen indruist tegen alles wat we weten: dat het positieve juist het negatieve aantrekt en andersom!
Helaas is de Amerikaanse versie van succes ervoor zorgen dat je jezelf of je leiders NIET de schuld geeft van welke strijd in de wereld dan ook, maar de schuld verspreidt naar alle vele “vijanden” waarvan je hebt besloten dat ze niet democratisch genoeg zijn om onze regels te volgen.!!!
Er is een macht vrij. 'We zullen niets bezitten en gelukkig zijn'.
Als ik eerst ‘Positief’ op mijn buren toepas, als ik het beste voor mijn buren wil, dan heb ik mezelf overstegen en ‘positieve verandering’ in de wereld gepromoot …
De ideologie van ‘positief denken’ ging vooraf aan de jaren tachtig – het is een facet van wat BBC-journalist Adam Curtis onderzoekt in zijn prachtige vierdelige documentaire ‘The Century Of The Self’.
hxxps://www.youtube.com/watch?v=DnPmg0R1M04
Bedankt voor het delen van dit
Een goed verhaal, maar het artikel is te kort voor zo'n uitgebreid onderwerp. Maar de verslaggever moet worden geprezen omdat hij zich bezighoudt met iets dat zo eigen is aan de Amerikaanse en westerse samenleving dat we het misschien uit het oog zijn verloren. Helaas waren de echte positieve denkers van de geschiedenis enigszins krankzinnig en volgden ze roekeloos hun ‘ster’. Gevallen: Napoleon, Lenin, enz.
'De aansporing om gelukkig te zijn, uit bezorgdheid geuit door de wetenschappelijk levensgenieter van het sanatorium, en de gespannen propagandaleiders van de amusementsindustrie, hebben de woede in zich van de vader die zijn kinderen uitscheldt omdat ze niet vrolijk naar beneden rennen als hij prikkelbaar thuiskomt. vanuit zijn kantoor. Het maakt deel uit van het overheersingsmechanisme om de erkenning van het lijden dat het veroorzaakt te verbieden, en er is een rechte ontwikkelingslijn tussen het evangelie van het geluk en de bouw van vernietigingskampen zo ver weg in Polen dat ieder van onze landgenoten zichzelf ervan kan overtuigen hij kan het geschreeuw van de pijn niet horen. Dat is het model van ongehinderd geluk.' – Theodor Adorno, Minima Moralia
Het gaat ook over de ontkenning en onderdrukking van feitelijke gevoelens en gedachten, ten gunste van kunstmatig geconstrueerd gedrag en geloof.
Dergelijke constructies zijn niet duurzaam en worden door veel mensen, die bewust of onbewust het verschil tussen echt en vals gedrag kunnen aanvoelen, als vals gezien. Het is dus oneerlijk gedrag.
Toepasselijk citaat, Nick.
Wow!