US LABOR DAY: 5 onbezongen films over arbeiders

Ze zijn allemaal gebaseerd op gebeurtenissen uit het echte leven die volgens Peter Dreier meer aandacht verdienen.

By Peter Dreier 
Occidental College

UNions zijn nu populairder dan ooit sinds 1965en de VS bevinden zich midden in een nieuwe opleving van vakbondsorganisatie. Blijft een Hollywooddrama over boze Starbucks-barista's of gefrustreerde Amazon-magazijnmedewerkers ver achter?

Hollywood-studio's en onafhankelijke producenten hebben lange tijd de collectieve inspanningen van werkende mensen in beeld gebracht om hun leven te verbeteren en een stem te krijgen op hun werkplek en in de samenleving als geheel.

Enkele van de meest bekende arbeidsfilms die de strijd van de gewone arbeider bepleiten zijn:

"Modern Times”, uitgebracht in 1936, waarin Charlie Chaplin gek wordt vanwege zijn baan aan de lopende band. Het toont het beroemde beeld van Chaplin, gevangen in de versnellingen van fabrieksmachines.

"De druiven der gramschap”, een bewerking uit 1940 van de roman van John Steinbeck, vertelt het verhaal van de radicalisering van deelpachter Tom Joad nadat zijn familie en andere arbeidsmigranten in armoede leven in de groeiende velden en overvolle migrantenkampen in Californië.

1979's Norm Rae, is gebaseerd op het leven van Kristal Lee Sutton, die in een fabriek van JP Stevens in North Carolina werkte. De textielarbeider en alleenstaande moeder inspireert haar collega's om hun raciale vijandigheid te overwinnen en samen te werken om in een vakbond te stemmen.

Bread and Roses, een film uit 2000 over laagbetaalde conciërges in Los Angeles, is gebaseerd op het boek “Gerechtigheid voor conciërges beweging.

Er is ook sprake van een anti-arbeidsdrift in de geschiedenis van Hollywood, vooral tijdens de Rode Schrik van na de Tweede Wereldoorlog, toen studio's linkse schrijvers, regisseurs en acteurs doorspoelden een sectorbrede zwarte lijst.

Releases uit het Red Scare-tijdperk, zoals die uit 1952 Grote Jim McLain en de 1954 film On the WaterfrontVakbonden werden vaak afgeschilderd als corrupt of geïnfiltreerd door communistische subversieve elementen.

Als ik arbeidsgeschiedenis geef, heb ik films gebruikt als aanvulling op boeken en artikelen. Ik heb gemerkt dat studenten gemakkelijker de menselijke dimensies van het leven en de strijd van arbeiders begrijpen als ze op het scherm worden weergegeven.

Hier zijn vijf onbezongen arbeidsfilms, allemaal gebaseerd op gebeurtenissen uit het echte leven, die naar mijn mening meer aandacht verdienen:

1. Noorderlicht (1978)

Dit is een fictief verslag van een fascinerende maar weinig bekende politieke beweging: de Niet-partijgebonden Liga, dat begin 1900e eeuw boeren in het hogere middenwesten organiseerde.

Gedurende deze periode werkten boeren uit het Midwesten lange uren om graan te oogsten dat ze vervolgens tegen lage prijzen aan liften moesten verkopen, terwijl ze hoge prijzen betaalden aan de grote spoorwegmaatschappijen en banken. Economische onzekerheid hoorde bij het leven en faillissementen waren routine.

De film volgt Ray Sorenson, een jonge boer beïnvloed door socialistische ideeën, die zijn boerderij in North Dakota verlaat om organisator van de Non-Partisan League te worden. In zijn versleten Model T reist hij over de binnenwegen en praat met boeren op hun velden of rond de dikbuikige kachels van plattelandswinkels. Uiteindelijk overtuigt hij sceptische boeren ervan dat het kiezen van NPL-kandidaten de regering ertoe zou kunnen brengen coöperatieve graanliften op te richten, door de staat gecharterde banken met boeren als aandeelhouders, en beperkingen op de prijzen die spoorwegen boeren kunnen vragen om hun tarwe te vervoeren.

In 1916 koos de Non-Partisan League inderdaad boeren Lyn Frazier als gouverneur van North Dakota met 79 procent van de stemmen. Twee jaar later verwierf de NPL de controle over beide huizen van de staatswetgevende macht en richtte de North Dakota Mill op, nog steeds de enige korenmolen in staatseigendom, en de De bank van Noord-Dakota, die nog steeds de enige algemene dienstverleningsbank van de overheid is.

2. De duivel en juffrouw Jones (1941)

In deze komische komedie met een pro-vakbondsinslag speelt Charles Coburn John P. Merrick, een fictieve eigenaar van een warenhuis in New York City.

Nadat zijn werknemers hem in beeltenis hebben opgehangen, gaat de magnaat undercover om de onruststokers van een vakbondsactie onder leiding van een winkelbediende op de schoenenafdeling en een vakbondsorganisator op te sporen.

Naarmate hij meer over hun leven te weten komt, krijgt Merrick sympathie voor zijn werknemers – en wordt hij zelfs verliefd op een van zijn werknemers – die geen van allen zijn ware identiteit kennen. Terwijl de arbeiders zich voorbereiden om te staken en zelfs zijn huis te bezetten, onthult Merrick dat hij eigenaar is van de winkel en instemt met hun eisen over loon en werkuren – en zelfs trouwt met de werknemer voor wie hij gevallen is.

De film is waarschijnlijk geïnspireerd door de sit-down-stakingen van 1937 door medewerkers van de warenhuizen in New York City.

3. Zout van de aarde (1954)

Dit verhaal over mijnwerkers in New Mexico is zijn tijd tientallen jaren vooruit en gaat over kwesties als racisme, seksisme en klasse.

Na een mijnongeluk besluiten de Mexicaans-Amerikaanse arbeiders te staken. Ze eisen betere veiligheidsnormen en gelijke behandeling, omdat blanke mijnwerkers in paren mogen werken, terwijl Mexicaanse mijnwerkers gedwongen worden alleen te werken. De stakers verwachten dat de vrouwen thuis blijven, koken en voor de kinderen zorgen. Maar wanneer het bedrijf een bevel krijgt om het mannenprotest te beëindigen, treden de vrouwen op en handhaven ze de piketlijnen, waardoor ze meer respect van de mannen verdienen.

Gemaakt op het hoogtepunt van de Red Scare, de schrijver, producent en regisseur van de film op de zwarte lijst stond vanwege hun linkse sympathieën, dus werd de film gesponsord door de International Union of Mine, Mill and Smelter Workers, en niet door een Hollywood-studio.

Zal Geer, een acteur op de zwarte lijst die later opa Walton speelde in het tv-drama 'The Waltons', speelde de repressieve sheriff. De Mexicaanse actrice Rosaura Revueltas speelde de leider van de vrouwen. De overige personages werden gespeeld door echte mijnwerkers en hun vrouwen die deelnamen aan de staking tegen de Empire Zink Company, die als inspiratie diende voor de film.

De film zelf stond op de zwarte lijst en geen enkele grote theaterketen wilde hem vertonen.

4. 10,000 zwarte mannen genaamd George (2002)

André Braugher schittert als A Philip Randolph, die de Broederschap van slaapwagendragers, de eerste zwarte vakbond.

Portier zijn op een Pullman-spoorwegwagen was een van de weinige banen die openstonden voor zwarte mannen. Maar de lonen waren laag, er werd constant gereisd en de blanke passagiers van de treinen betuttelden de dragers door ze allemaal ‘George’ te noemen. George Pullman, de mogul die eigenaar was van het bedrijf.

Het bedrijf huurde misdadigers in om de dragers te intimideren, maar Randolph en zijn topluitenants hielden vol. Ze begonnen hun kruistocht in 1925, maar zorgden er pas in 1937 voor dat het bedrijf een contract met de vakbond tekende. dankzij een New Deal-wet dat gaf spoorwegarbeiders het recht om zich bij een vakbond aan te sluiten. Randolph werd in de jaren veertig en vijftig de belangrijkste Amerikaanse organisator van burgerrechten en organiseerde in 1940 de Mars tegen Washington.

5. North Country (2005)

Charlize Theron speelt Josey Aimes, een wanhopige alleenstaande moeder die haar gewelddadige echtgenoot ontvlucht, terugkeert naar haar geboorteplaats in het noorden van Minnesota, bij haar ouders intrekt en een baan aanneemt in een ijzermijn.

Daar wordt ze voortdurend betast, beledigd en gepest door de mannelijke arbeiders. Ze klaagt bij de bedrijfsleiders, die haar niet serieus nemen. De door mannen gedomineerde vakbond beweert dat ze niets kunnen doen. Aimes klaagt het bedrijf aan, dat na een dramatische rechtszaalscène gedwongen wordt een schikking te treffen met haar en andere vrouwen.

Met geweldige optredens van Theron, Sissy Spacek, Frances McDormand en Woody Harrelson is ‘North Country’ gebaseerd op een baanbrekende rechtszaak geïntroduceerd door vrouwelijke mijnwerkers in de Eveleth Mines in Minnesota in 1975, waardoor seksuele intimidatie een schending van de rechten van werknemers werd.

Peter Dreier is EP Clapp hoogleraar politiek aan Westers College.

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.