Nu grote machten met elkaar botsen over het handelsbeleid, zeggen Jomo Kwame Sundaram en Anis Chowdhury dat ontwikkelingslanden ‘niet-gebonden’ moeten blijven.
Voormalig president Donald Trump ontvangt samen met andere Amerikaanse functionarissen de Chinese vicepremier Liu He in Oval Office, januari 2019. (Witte Huis, Tia Dufour)
By Jomo Kwame Sundaram en Anis Chowdhury
in Sydney en Kuala Lumpur
Inter Press Service
JHet sluiten of ratificeren van dubieuze handelsovereenkomsten zou wonderbaarlijke oplossingen bieden voor de recente matige economische vooruitgang. Dergelijke naïeve belangenbehartiging is op zijn best misleidend en in het slechtste geval ronduit onverantwoordelijk en zelfs roekeloos.
De Amerikaanse president Barack Obama's 'draai naar Azië' na zijn herverkiezing in 2012 was bedoeld om de aanhoudende economische groei en technologische vooruitgang van China te beteugelen. Het economische middelpunt was het Trans-Pacific Partnership (TPP).
Maar de Amerikaanse International Trade Commission (ITC) twijfelde het in Washington gevestigde Peterson Institute for International Economics (PIIE) en andere overdreven vorderingen medio 2016, ruim vóór de verkiezing van de Amerikaanse president Donald Trump, aanzienlijke economische voordelen van de TPP zouden opleveren.
Uit het ITC-rapport blijkt dat de verwachte TPP-groeiwinst op de lange termijn schamel is. De bevinding kwam overeen met de eerdere bevindingen uit 2014 van de Economic Research Service van het Amerikaanse ministerie van Landbouw.
Ondertussen zijn veel banen in de Amerikaanse industrie verloren gegaan door bedrijven die automatiseerden en naar het buitenland verhuisden. Erger nog, de retoriek van Trump heeft het publieke debat in de VS enorm veranderd. Veel Amerikanen geven nu globalisering, immigratie, buitenlanders en, in toenemende mate, China voor de problemen waarmee zij worden geconfronteerd.
Trump U-bocht
Directeur van de Nationale Economische Raad Gary Cohn, juli 2017. (Witte Huis, Evan Walker)
Er werd aangenomen dat de TPP na Trump dood en begraven was trok de VS eruit onmiddellijk na zijn inauguratie in januari 2017. De meeste kandidaten bij de verkiezingen van november 2016 – waaronder Hillary Clinton, ooit een TPP-cheerleader – hadden gekant tegen het in de presidentiële campagne.
Gary Cohn, directeur van de National Economic Council van Trump, heeft de presidentiële vertrouwelingen van Trump beschuldigd van “vuile tactieken”' om de handelsoorlog met China te laten escaleren.
Cohn zei: “Hij stopte niet per se vanwege de tarieven, maar eerder vanwege de totaal duistere, verdomde manier waarop minister van Handel Wilbur Ross en economisch adviseur Peter Navarro te werk gingen om de president ervan te overtuigen deze in te voeren.”
Cohn, voormalig president van Goldman Sachs, hield vol dat het “een vreselijk idee was dat de VS alleen maar zou schaden, en niet de concessies zou afdwingen van Peking die Trump wilde, of iets zou doen om het handelstekort te verkleinen.”
Maar Amerikaanse bondgenoten tegen China – de regeringen van Japan, Australië en Singapore – hebben geprobeerd de TPP in leven te houden. Ten eerste voerden ze 'TPP11' aan – zonder de VS
Dit werd later omgedoopt tot de Comprehensive and Progressive TPP (CPTPP). geen nieuwe functies om zijn “progressieve” pretenties te rechtvaardigen. Na haar eerdere steun aan het TPP is de PIIE de belangrijkste cheerleader voor de CPTPP in het westen.
Hoewel de Amerikaanse president Joe Biden loyaal was als vice-president, deed hij geen enkele poging om Obama’s TPP-initiatief nieuw leven in te blazen tijdens zijn campagne of sinds zijn intrede in het Witte Huis. Kennelijk is het in de VS tegenwoordig politiek onmogelijk om opnieuw lid te worden van de TPP.
Bidens Amerikaanse handelsvertegenwoordiger benadrukte de aanpak van Trump en benadrukte: “Het aanpakken van de Chinese uitdaging zal een alomvattende strategie en een meer systematische aanpak vereisen dan de fragmentarische aanpak uit het recente verleden.” Nu, in plaats van je terug te trekken van dat van Trump strijdlustige benaderingzullen de VS er alles aan doen.
Amerikaanse handelsambassadeur Katherine Tai in oktober 2021. (Amerikaanse missie Genève, Eric Bridiers)
Het bevoordelen van buitenlandse investeerders
In plaats van handel te bevorderen, gaf de TPP prioriteit aan regels die geschikt zijn voor transnationale ondernemingen (TNC). Het CPTPP elimineerde niet eens de zwaarste TPP-bepalingen die door Amerikaanse transnationale bedrijven werden geëist, maar schortte slechts enkele bepalingen op, bijvoorbeeld op het gebied van intellectueel eigendom (IP). Er werd de voorkeur gegeven aan opschorting om een toekomstig Amerikaans regime ertoe aan te zetten zich opnieuw aan te sluiten.
Er blijven verlieslatende TPP-voorzieningen – bijvoorbeeld voor de beslechting van geschillen tussen investeerders en staten (ISDS) – bestaan. Dit buitengerechtelijke systeem vervangt de nationale wetten en rechterlijke macht, met geheime uitspraken van particuliere tribunalen die niet gebonden zijn aan precedenten en niet vatbaar zijn voor beroep.
[Verwant: COP26: Uitstoters klagen over klimaatmaatregelen]
Advocaten hebben geadviseerd transnationale bedrijven over hoe ze gastregeringen kunnen aanklagen wegens hun toevlucht tot buitengewone Covid-19-maatregelen sinds 2020. De meeste landen kunnen het zich zelden veroorloven enorme juridische kosten te maken in hun strijd tegen machtige bedrijven, zelfs als ze winnen.
De regering-Trump noemde de kwetsbaarheid voor belastende ISDS-bepalingen om de terugtrekking van de VS uit het TPP te rechtvaardigen. Nu wordt burgers van kleinere, zwakkere en armere landen verteld dat ze moeten geloven dat ISDS geen enkele reële bedreiging voor hen vormt.
Na ratificatie van het CPTPP kunnen transnationale bedrijven regeringen aanklagen wegens vermeend winstverlies als gevolg van beleidswijzigingen – zelfs als dit in het nationale of publieke belang is, bijvoorbeeld om de besmetting met COVID-19 in te dammen of de voedselzekerheid te garanderen.
De veronderstelde CPTPP-winsten komen dus voornamelijk voort uit verwachte extra buitenlandse directe investeringen als gevolg van grotere investeerdersvoordelen – en niet uit meer handel. Dit impliceert meer concessies aan de gasteconomie, en dus minder nettovoordelen voor hen.
Wie heeft voordelen?
President Barack Obama woont de TPP-bijeenkomst bij op de ASEAN-top in Phnom Penh, Cambodja, 20 november 2012. (Witte Huis, Pete Souza)
Degenen die het CPTPP serieus hebben bestudeerd, zijn het erover eens dat het nog minder voordelen biedt dan het TPP. De belangrijkste attractie van TPP was immers de toegang tot de Amerikaanse markt, die nu geen lid meer is van het CPTPP. Het CPTPP zal dus vooral ten goede komen aan de Japanse bedrijfsexport, waarvoor lagere tarieven gelden.
Het is geen verrassing dat Zuid-Korea en Taiwan zich willen aansluiten, zodat hun bedrijven niet de dupe worden. Ook China wil meedoen, maar vermoedelijk ook om ervoor te zorgen dat het CPTPP niet tegen hem wordt gebruikt. Verwacht wordt echter dat de nauwste Amerikaanse bondgenoten China zullen blokkeren.
De Sovjet-Unie probeerde in de jaren vijftig lid te worden van de NAVO voordat ze het Warschaupact bijeenriep om dit tegen te gaan. De Russische president Vladimir Poetin probeerde ook lid te worden van de NAVO, jaren nadat Vaclav Havel, de laatste president van Tsjechoslowakije, maakte een einde aan het Warschaupact en de Russische president Boris Jeltsin ontbonden de Sovjet-Unie in 1991.
In tegenstelling tot de Noordoost-Aziatische landen zijn de Zuidoost-Aziatische economieën op zoek naar directe buitenlandse investeringen. Maar wanneer buitenlandse investeerders de voorkeur krijgen, kunnen binnenlandse investeerders naar het buitenland verhuizen, bijvoorbeeld naar ‘belastingparadijzen’ binnen het CPTPP, waarbij ze vaak profiteren van speciale prikkels voor buitenlandse investeringen, zelfs als het om ‘retourvluchten’ gaat.
Blijf niet-uitgelijnd
De ‘draai naar Azië’ is explicieter militair geworden. Naarmate de nieuwe Koude Oorlog zich ontvouwt, zijn overwegingen op het gebied van het buitenlands beleid – in plaats van serieuze verwachtingen van aanzienlijke economische voordelen uit het CPTPP – belangrijker geworden.
Het handelsprotectionisme in het Noorden is sinds de mondiale financiële crisis van 2008 toegenomen. Meer recentelijk heeft de pandemie de toeleveringsketens ontwricht. Met de nieuwe Koude Oorlog eisen de VS, Japan en anderen dat hun transnationale bedrijven ‘onshore’ zijn, dat wil zeggen dat ze moeten stoppen met investeren in en uitbesteden aan China, wat ook grensoverschrijdende leveranciers schaadt.
Vandaar, net De winsten die voortkomen uit toetreding tot het CPTPP – of uit de ratificatie ervan voor degenen die zich in 2018 hebben aangemeld – zijn voor de meesten twijfelachtig, vooral gezien de schamele voordelen ervan. De liberalisering van de handel komt immers alleen iedereen ten goede als de ‘winnaars’ de ‘verliezers’ compenseren – wat de CPTPP-vereisten niet doen.
Nu de grote machten in de nieuwe Koude Oorlog met elkaar in botsing komen, moeten de ontwikkelingslanden ‘niet-gebonden’ blijven – ook al is dat passend in deze nieuwe tijd. Ze mogen geen partij kiezen tussen het dominante Westen en zijn tegenstanders – geleid door China, dat verreweg de belangrijkste handelspartner is voor steeds meer landen.
Jomo Kwame Sundaram, een voormalig hoogleraar economie, was adjunct-secretaris-generaal voor economische ontwikkeling van de Verenigde Naties en ontving in 2007 de Wassily Leontief-prijs voor het bevorderen van de grenzen van het economisch denken.
Anis Chowdhury wel adjunct-professor aan de Western Sydney University en de University of New South Wales (Australië). Hij bekleedde hoge posities bij de Verenigde Naties in New York en Bangkok.
Dit artikel is van Inter Press Service
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
De trend is nu “meer expliciet militair”. Historisch gezien leidt handelsrivaliteit, uiteindelijk om dominantie, grote economische machten in oorlog. Dat is zeker de richting die de Chinees-Amerikaanse confrontatie opgaat. Het zal een wereldoorlog zijn. Maar de mensheid is sinds het begin van het atoomtijdperk niet meer in staat geweest wereldoorlogen te bestrijden.
Als je meer wilt lezen over waarom we klaar lijken te zijn voor zelfvernietiging, zoek dan:
Een gratis ebook: The Pattern of History and Fate of Humanity
China is een ontwikkelingsland met een PPP-BBP dat ongeveer 30% groter is dan dat van de VS.
Maar het PPP-BBP per hoofd van de bevolking bedraagt ongeveer een kwart van dat van de VS. Dat betekent dat het een ontwikkelingsland is en een gemeenschappelijke behoefte deelt om samen met andere ontwikkelingslanden te groeien.
Het land is de facto naar voren gekomen als de leider van het Mondiale Zuiden, dat naar het land is toegestroomd ondanks Amerikaanse verzoeningen (doorgaans zeer twijfelachtig) en bedreigingen. Misschien wel de beste uitdrukking van deze afstemming is de BRICS – en daarin valt de ‘R’ op: Rusland, een land dat meer ontwikkeling nodig heeft, MAAR een land dat ooit deel uitmaakte van het Westen.
Niet langer.
Na naar het Oosten en naar het Mondiale Zuiden te hebben geleund, heeft Rusland het Westen resoluut de rug toegekeerd en zich, zo je wilt, resoluut naar het Mondiale Zuiden gekeerd.
Tot deze groep behoren de ontwikkelingslanden van de wereld.
In de jaren zestig was het niet-afstemmen een groot probleem, maar nu behoort het tot het verleden. China komt in opkomst en het Zuiden groeit mee.
De tijd van niet-afstemming is voorbij; dit is een tijd voor herschikking.
En dit artikel lijkt een niet zo subtiel pleidooi aan de landen die genoeg hebben van de hegemonie van het Westen en de VS om weg te blijven van deze nieuwe afstemming die nu wordt vertegenwoordigd door BRICS+.
Triest.
Echte vrijhandelsovereenkomsten zijn prima. Soort. De VS stellen ze hoe dan ook niet voor en voldoen er ook niet aan. De VS zijn handel als wapen gaan gebruiken en de geschiedenis zegt dat dit nooit werkt. Donnie Murdo's gemakkelijk te winnen handelsoorlog met China kostte de VS een fortuin en een hoop banen. Als de VS besluit all-in te gaan in een handelsoorlog, kijk dan uit. De VS beschikken niet over een robuuste economie die de verliezen kan opvangen. Het verlies aan soevereiniteit dat duidelijk wordt gemaakt door de allereerste rechtszaak die door een bedrijf onder CPTPP is aangespannen, zal het einde ervan betekenen.
“De meeste kandidaten bij de verkiezingen van november 2016 – waaronder Hillary Clinton, ooit een TPP-cheerleader – hadden zich er in de presidentiële campagne tegen verzet.
Dit is niet helemaal nauwkeurig. HRC veranderde haar retoriek. Wat ze eigenlijk zei, is dat ze het niet steunde zoals het momenteel is geschreven. Met andere woorden: als ze verkozen zou worden, was ze van plan de betekenis van ‘is’ opnieuw te definiëren en vervolgens te blijven aandringen op de goedkeuring van de overeenkomst.
Als u niet oud genoeg bent om de verwijzing naar 'is' te begrijpen, moet u teruggaan naar de hoorzittingen in het Lewinsky-congres. Tijdens de hoorzitting reageerde Bill op een vraag door te antwoorden: “Het hangt ervan af wat de betekenis van het woord 'is' is. . .”
“De Amerikaanse handelsvertegenwoordiger van Biden benadrukt de aanpak van Trump: “Het aanpakken van de Chinese uitdaging zal een alomvattende strategie en een meer systematische aanpak vereisen dan de fragmentarische aanpak uit het recente verleden. In plaats van zich terug te trekken uit de oorlogszuchtige aanpak van Trump, zullen de VS nu alles uit de kast halen.” (Jomo Kwame en Anis Chowdhury)
“Naarmate de ADELAAR steeds bedreigender werd, kwamen de BEER en de DRAAK steeds dichter bij elkaar in hun strategische partnerschap. Nu hebben zowel BEAR als DRAGON te veel strategische banden over de hele planeet om geïntimideerd te worden door het enorme Empire of Bases van de EAGLE of door die periodieke coalities van de (enigszins onwillige) bereidwilligen.” (Pepe Escobar)
Het is NIET mooi!!! Gisteren nog ontmoette het Huis van de Fraude het Huis van Saud. Voordeel, Saoedi-Arabië, VAE, Iran, Israël, Rusland, China.
POTUS kreeg de taak om de Saoedi's en de VAE aan boord van de NO Reverse te krijgen. NO Brakes, “Go Fund Me Train” naar de VS/NAVO versus Rusland, oorlog, in Oekraïne. POTUS was een “ULTRA” mislukking, dat wil zeggen: “Oom Joe, blies het!” Van een “stretch” opdracht gesproken! Dictators sluiten de wapens met het Witte Huis, om de oorlog in Oekraïne te rechtvaardigen. POTUS' oorlog voor democratie. Mensenrechten. Vrijheid; EN, om actie te ondernemen tegen Rusland.
Het antwoord van het Huis van Suad: "Nee, bedankt $!!!" Naar de “oorlog/conflict” in Oekraïne EN/OF het ondertekenen van de VS/NAVO-sancties tegen Rusland. “Saoedi-Arabië heeft ingestemd met overeenkomsten met zowel China als Rusland. EGYPTE heeft uitgebreide overeenkomsten met Rusland (dwz is begonnen met de bouw van een kernreactor ter waarde van 25 MILJARD). QATAR onderhoudt nauwe economische betrekkingen met IRAN.”
Bijgevolg “vliegt POTUS naar huis” Biden, met lege handen, dat wil zeggen: “Een kalebas met gaten kan niet worden gevuld!”
EN CHINA heeft “de economische en politieke invloed in het energierijke Midden-Oosten uitgebreid. BEIJING is de grootste handels- en investeringspartner van de regio geworden en overtrof enkele jaren geleden zowel de VS als Europa.”
“Volgens het American Enterprise Institute hebben de afgelopen ZESTIEN (16) JAAR de totale Chinese investeringen en bouwprojecten 1) $43.47 miljard bereikt in SAOEDI-ARABIË, 2) $36.16 miljard in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), 3) $30.05 miljard in IRAK, 4) $11.75 miljard in KOEWEIT, 5) $7.8 miljard in QATAR, 6) $6.62 miljard in OMAN; en 7) $1.42 miljard in BAHREIN.”
Rusland en China “RISIN G.” En hoe, BIDEN?
“Hij die de bel om de tijger bindt, moet hem losmaken!!!”