Een kijkje in het Australische Assange-spelplan

Kellie Tranter rapporteert over de geheime plannen van de Labour-regering om actie te ondernemen Wikileaks' de zaak van de oprichter zonder de VS te beledigen 

By Kellie Tranter
vrijgegeven Australië

"Qstille diplomatie”, een “zachte aanpak”, een “luide aanpak” en “het vermijden van megafoondiplomatie” zijn allemaal dreef als strategieën om de zaak tegen te “beëindigen”. Wikileaks oprichter Julian Assange.

In situaties als de zijne is de beste vorm van diplomatie die welke de resultaten oplevert die het gunstigst zijn voor de betrokken burger en hem tegelijkertijd veilig en in goede gezondheid houdt.

Maar overheidsdocumenten zijn deze week verkregen door vrijgegeven Australië geven onder de Freedom of Information (FOI) Act van het ministerie van Justitie aan dat de nieuwe Labour-regering de fysieke uitlevering van Assange uit het Verenigd Koninkrijk aan de Verenigde Staten zeker niet uitsluit, en ook geen enkele aanwijzing geeft over hoe dit zou kunnen gebeuren. omgaan met mogelijke gevolgen daarvan.

Vóór de verkiezingen, op 15 mei, vertelde senator Penny Wong de National Press Club in Canberra: “Als we gekozen zouden worden, zouden we de Amerikaanse regering zeker aanmoedigen om deze zaak af te ronden, maar uiteindelijk is dat een zaak voor de regering.”

Daniel Hurst, journalist bij de Guardian Australië, probeerde duidelijkheid te zoeken over wat “deze zaak tot een einde brengen” betekende, maar de vraag bleef onbeantwoord. Nu is de Partij van de Arbeid gekozen.

De verkregen FOI-documenten omvatten ‘Talking Points’ die op 2 juni zijn opgesteld voor procureur-generaal Mark Dreyfus, getiteld ‘Julian Assange – International Transfer of Prisoners process – talking points and background.’

Zij wijzen erop dat:

“Gevangenenoverdrachten kunnen niet tussen regeringen worden overeengekomen voordat iemand gevangene wordt (na een strafrechtelijk proces, veroordeling en veroordeling) in een bepaald land, en vereisen de toestemming van de gevangene;

Internationale overdrachten van gevangenen naar Australië worden geïnitieerd door een verzoek van een gevangene nadat de gevangene is veroordeeld;

Als Assange wordt overgegeven, veroordeeld en veroordeeld in de VS, zou hij onder de ITP-regeling een aanvraag kunnen indienen om zijn straf in Australië uit te zitten; 

Na enkele redacties gaat het document verder: 

“In het oordeel van het Britse Hooggerechtshof wordt echter opgemerkt dat de VS de verzekering hebben gegeven dat zij ermee zullen instemmen dat de heer Assange naar Australië wordt overgebracht om een ​​vrijheidsstraf tegen hem uit te zitten als hij wordt veroordeeld.”

 

Uit de FOI-documenten blijkt ook dat de procureur-generaal, Mark Dreyfus, op 8 juni een ‘Ministeriële Submissie’ ondertekende met de titel ‘Julian Assange – uitleveringsverzoek van de Verenigde Staten aan het Verenigd Koninkrijk’, waarin de procureur-generaal werd aanbevolen nota te nemen van de status ten tijde van de uitleveringsprocedure van Julian Assange in het Verenigd Koninkrijk, waaronder:

1. De zaak ligt momenteel bij de Britse minister van Binnenlandse Zaken, zodat hij uiterlijk op 20 juni 2022 een besluit over de uitlevering kan nemen (deze termijn kan op verzoek aan het Hof worden verlengd). [De minister van Binnenlandse Zaken besloot op 17 juni tot uitlevering.)
2. Het Britse Hooggerechtshof bepaalde in maart 2022 dat de heer Assange in aanmerking komt voor overgave aan de VS door hem het verlof te weigeren om in beroep te gaan tegen de beslissing van het Hooggerechtshof van december 2021.
3. Als de heer Assange wordt uitgeleverd, veroordeeld en veroordeeld in de VS, kan hij een aanvraag indienen voor overbrenging naar Australië onder de International Transfer of Prisoner's Scheme. Hiervoor is de toestemming van de Amerikaanse en Australische autoriteiten vereist.
4. In het arrest van het Britse Hooggerechtshof wordt opgemerkt dat de VS de verzekering hebben gegeven dat zij ermee zullen instemmen dat de heer Assange naar Australië wordt overgebracht om de vrijheidsstraf uit te zitten die hem wordt opgelegd als hij wordt veroordeeld.

Onder het kopje “Belangrijke kwesties” vermeldt het document:

“De Britse minister van Binnenlandse Zaken zal uiterlijk 20 juni een definitief besluit nemen over de uitlevering van Assange aan de VS. De heer Assange heeft nog een laatste mogelijkheid om in beroep te gaan met toestemming van het Hooggerechtshof, anders moet hij binnen 28 dagen na het besluit van de minister worden uitgeleverd.”

Voorts

“Als de heer Assange in de VS wordt veroordeeld tot gevangenisstraf, zal het voor hem mogelijk zijn om onder de ITP-regeling een aanvraag in te dienen om de rest van zijn straf in Australië uit te zitten. Voor een overdracht zou ook de toestemming nodig zijn van de VS, de Australische regering (via u als procureur-generaal) en de relevante minister in de staat naar wiens gevangenis de heer Assange zou worden overgebracht.

Bij het nemen van een dergelijke beslissing zal de afdeling u adviseren over factoren zoals de mate waarin de overbrenging de rehabilitatie van de gevangene, de strafuitvoering, de veiligheid van de gemeenschap en alle relevante humanitaire overwegingen zou ondersteunen, naast eventuele voorwaarden voor de overdracht die vereist zijn door de politie. ONS."

Zwaar geredigeerd

Informatie onder de kopjes ‘Overheidsvertegenwoordigingen en betrokkenheid van consulaten’ en ‘Belangrijke risico’s en mitigatie’ is zwaar geredigeerd, zodat je niet kunt zeggen of de Australische regering de Verenigde Staten specifiek heeft gevraagd de zaak tegen Assange te laten vallen of dat er rekening is gehouden met zaken als de medische toestand van Assange. .

Een recensie van de Bureau van de Australische Information Commissioner (OAIC) ​​is gezocht om toegang te krijgen tot de geredigeerde informatie. 

Vermoedelijk is een van de belangrijkste risico's waarmee de Australische regering rekening moet houden het risico op zelfmoord.

In haar vonnis schetste de presiderende Britse districtsrechter Vanessa Baraitser de situatie bewijs geleverd door Michael Kopelman, emeritus hoogleraar neuropsychiatrie aan King's College London en tot 31 mei 2015 adviseur neuropsychiater in het St Thomas's Hospital, die een uitgebreid onderzoek uitvoerde naar de psychiatrische geschiedenis van Assange.

Hij was van mening dat er een overvloed aan bekende risicofactoren bestond die wezen op een zeer hoog zelfmoordrisico, waaronder de intensiteit van Assange's suïcidale preoccupatie en de omvang van zijn voorbereidingen. Belangrijk is dat hij verklaarde:

“Ik heb er zoveel vertrouwen in als een psychiater ooit kan hebben, als uitlevering aan de Verenigde Staten zou gebeuren dreigend [nadruk toegevoegd], de heer Assange zal een manier vinden om zelfmoord te plegen.”

Het is vermeldenswaard dat de districtsrechter Baraitser de medische mening van Kopelman aanvaardde en de professor ‘onpartijdig’ en ‘onpartijdig’ vond.

Als de uitlevering zelf een aanleiding is voor zelfmoord, dan is elke discussie over waar Assange op Amerikaans grondgebied kan worden gehuisvest voor en na het proces en onder welke beperkende maatregelen irrelevant.

De aanwezigheid van grote redacties in de documenten kan erop wijzen dat de Australische regering, ondanks het medische bewijsmateriaal, de uitlevering van Assange aan Amerikaans grondgebied niet heeft uitgesloten.

De onnauwkeurige taal van de Labourpartij verklaringen van de overheid over het gebruik van ‘stille diplomatie’ om ‘de zaak tot een einde te brengen’, in plaats van duidelijk te zeggen wat ze zoeken, kan valse hoop geven aan het Australische en het bredere publiek.

Zonder zijn “stille diplomatie” in niet-onderhandelbare termen aan de VS voor te leggen, zou het kunnen zijn dat het laten vallen van de aanklacht niet eens in overweging wordt genomen. 

Op 17 juni a gezamenlijke verklaring door senator Wong, nu minister van Buitenlandse Zaken, en procureur-generaal Mark Dreyfus merkten op:

“We zullen onze verwachtingen blijven uiten dat de heer Assange recht heeft op een eerlijk proces, een humane en eerlijke behandeling, toegang tot goede medische zorg en toegang tot zijn juridische team.

De Australische regering heeft naar onze mening duidelijk gemaakt dat de zaak van de heer Assange zich te lang heeft voortgesleept en dat er een einde aan moet worden gemaakt. We zullen dit standpunt blijven uiten aan de regeringen van het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.”

Op 28 juni vertelde Dreyfus ABC Radio Nationaal Wetsrapport dat:

“De Verenigde Staten hebben lange tijd op een extraterritoriale manier wetgeving gemaakt en ik denk dat alle andere landen dat al heel lang hebben begrepen.

Wat we in het geval van Julian Assange hebben is een Australisch staatsburger, die momenteel in een Britse gevangenis zit, op wie een uitleveringsverzoek rust van de Verenigde Staten van Amerika, die een uitleveringsverdrag hebben met het Verenigd Koninkrijk. Het staat de Australische regering niet vrij om zich rechtstreeks te bemoeien met de gevangenneming van de heer Assange in Groot-Brittannië, noch met het uitleveringsverzoek dat door de Verenigde Staten aan het Verenigd Koninkrijk is gedaan.

Wat er beschikbaar is voor een Australische regering, en de premier heeft dit heel duidelijk gemaakt, en ik heb dit ook gezegd, wij vinden dat de zaak van Julian Assange al veel te lang heeft geduurd. Wat de Australische regering ter beschikking staat, is het maken van diplomatieke vertegenwoordigingen.

Maar zoals de premier heeft gezegd: deze diplomatieke vertegenwoordigingen kunnen het beste in besloten kring plaatsvinden. het gaat erom wat we kunnen voorleggen aan de regering van de Verenigde Staten, die hier de bewegende partij is.”

Wat de VS kan worden voorgelegd blijft onduidelijk, gezien de redacties in het document. Als Assange uitgeleverd zou worden door Groot-Brittannië en vervolgens zou worden berecht en veroordeeld in de VS, zou hij te maken krijgen met een cumulatief totaal van tot 175 jaar gevangenisstraf. Op zijn aanklacht staat een maximale gevangenisstraf van tien jaar voor elke overtreding van de Amerikaanse Spionage Act van 10 en een maximale straf van vijf jaar voor de enkele aanklacht wegens samenzwering om computerinbraak te plegen. Een van de diplomatieke garanties die de VS aan Groot-Brittannië gaven, waardoor het Hooggerechtshof in Londen het besluit van Baraitser om niet uit te leveren, kon terugdraaien, was dat Assange zijn Amerikaanse straf in Australië kon uitzitten.

In de “International Transfer of Prisoners Statement of Policy” staat onder meer het volgende:

“Een datum om in aanmerking te komen voor vervroegde vrijlating zal worden bepaald als onderdeel van de strafuitvoering in Australië. De vroegst mogelijke vrijlatingsdatum in het land van veroordeling zal gelden als datum om in aanmerking te komen voor vervroegde vrijlating. Als er geen vroegst mogelijke vrijlatingsdatum is vastgesteld door het land van de veroordeling, zal Australië een niet-voorwaardelijke vrijlatingsperiode voorstellen die 66 procent bedraagt ​​van de oorspronkelijke straf die door het vreemde land is opgelegd. 

Als de oorspronkelijke straf die door het buitenland is opgelegd echter aanzienlijk hoger is dan de maximale hoofdstraf die in Australië kan worden opgelegd voor een soortgelijk misdrijf, zal Australië een niet-voorwaardelijke gevangenisstraf voorstellen die gelijk staat aan 66 procent van de maximale straf die kan worden opgelegd. in Australië voor een soortgelijk misdrijf. 

Vrijlating op voorwaardelijke vrijlating zal discretionair zijn in overeenstemming met de relevante Australische processen en wetten. Waar mogelijk zal de datum waarop de voorwaardelijke vrijlating in aanmerking komt ten minste twaalf maanden vóór de einddatum van de straf liggen.”

De Hicks-zaak

Sommigen trekken parallellen met het geval van David Hicks, een Australiër die militante training had gevolgd in Afghanistan voordat hij in december 2001 door Amerikaanse troepen werd vastgehouden en vervolgens van 2002 tot 2007 werd opgesloten in het detentiekamp Guantánamo Bay.

Maar ze hechten geen waarde aan het feit dat Hicks geen enkele schuld wilde bekennen, in welk pleidooi dan ook om hem vrij te laten. In zijn boek, Guantanamo: mijn reis, Hicks schreef:

“Als ik weigerde deze nieuwe extra documenten te ondertekenen, zou de Australische regering mij niet aannemen. De consulaire ambtenaar bedreigde mij hier zelf mee en [advocaat Michael] Mori was het daarmee eens en zei dat ik geen keus had. Ik wilde niets tekenen of iets te maken hebben met de commissies of pleidooiovereenkomsten, maar mijn angst om achter te blijven was groot. Opnieuw werd ik gedwongen iets te doen wat ik niet wilde doen.”

Assange zal bij alle onderhandelingen ongetwijfeld een soortgelijke principiële aanpak hanteren en zou heel goed kunnen weigeren in te stemmen met een pleidooiovereenkomst.

Je kunt begrijpen waarom een ​​pleidooi voor een misdrijf met een lagere maximumtermijn, zoals samenzwering om computerinbraak te plegen, met een niet-voorwaardelijke vrijlatingsperiode en een straf die in Australië moet worden uitgezeten, aantrekkelijk zou zijn voor een nieuwe regering die wil voorkomen dat een bondgenoot wordt beledigd. en zegt dat het graag “de zaak tot een einde wil brengen” op onderhandelde voorwaarden zonder regeringsverklaringen.

Maar dit vereist dat de Australische regering garanties accepteert die worden tegengesproken door alles wat de Verenigde Staten Assange al meer dan tien jaar hebben aangedaan en door het eerdere onvermogen om aan haar eigen garanties te voldoen in andere gevallen; het negeren van de medische mening van professor Kopelman en het risico van Assange's uitleveringsgerelateerde zelfmoord; een oogje dichtknijpen voor het feit dat de VS de Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof tegen de “misdaad tegen de menselijkheid” van “marteling” en om aan te nemen dat Assange zelf aan het proces zal meewerken.

Bovendien Greg Barns SC, adviseur van de Australiër Assange-campagne, maakt een cruciaal punt. Hij vertelde vrijgegeven Australië dat

“De Assange-zaak is uniek. Eén van de manieren waarop dat het geval is, is de poging tot extraterritoriaal gebruik van de Amerikaanse Spionage Act. De VS proberen een precedent te scheppen waarin zij elke journalist waar dan ook ter wereld kunnen uitleveren wegens openbaarmaking van Amerikaanse informatie.

Als Australië een ‘deal’ zou goedkeuren waarbij Assange schuldig pleitte aan een aanklacht in ruil voor een Australische gevangenisstraf, zou het die aanpak onderschrijven.”

Uiteindelijk zou de Australische regering het Australische volk (en Assange-aanhangers over de hele wereld) duidelijk moeten maken over wat de verklaringen aan de Verenigde Staten, of ‘stille diplomatie’, feitelijk inhouden.

We hebben zeker het recht om te zien dat de regering net zoveel heeft gedaan voor het veiligstellen van de vrijheid van Assange tegen de zogenaamde ‘grote bondgenoot’ van Australië als zij heeft gedaan voor andere ‘politieke gevangenen’ van niet-geallieerde regimes, zoals Peter Greste die in Egypte gevangen zat en Kylie Moore. -Gilbert gevangen gezet in Iran.

“Stille diplomatie” betekent niet zwakke diplomatie.

Dringt Australië er in niet-onderhandelbare termen bij de Verenigde Staten op aan om prioriteit te geven aan de mensenrechten en de persvrijheid boven een door inlichtingen gedreven vendetta of aan Amerikaanse binnenlandse politieke overwegingen, en om de zaak tegen Assange voor eens en voor altijd te laten vallen?

Kellie Tranter is advocaat, onderzoeker en mensenrechtenactivist. Ze twittert van @KellieTranter

Dit artikel is van Gederubriceerd Australië.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.