Er is geen enkele reden, feitelijk of wettelijk, om het grondwettelijke recht op abortus uit te wissen, schrijft Marjorie Cohn.
Protesten bij het Amerikaanse Hooggerechtshof op 24 juni, de dag waarop Roe v Wade werd vernietigd. (Ted Eytan, Flickr, CC BY-SA 2.0)
Fof de eerste keer in de Amerikaanse geschiedenis heeft het Hooggerechtshof een fundamenteel grondwettelijk recht ingetrokken. “Dat houden wij vast Ree en Casey moeten worden overruled”, schreef Samuel Alito voor de meerderheid van de vijf rechtse fanatici in de rechtbank in Dobbs v. Jackson Women's Health Organization. Ze waren van mening dat “het verkrijgen van abortus geen fundamenteel grondwettelijk recht is, omdat een dergelijk recht geen basis heeft in de tekst van de Grondwet of in de geschiedenis van onze natie.”
Sinds de dag Roe v. Wade. Waden bijna vijftig jaar geleden werd besloten, hebben de tegenstanders een methodische campagne gevoerd om het ongedaan te maken. Er is geen reden, feitelijk noch juridisch, om het grondwettelijke recht op abortus uit te wissen. De Grondwet beschermt nog steeds abortus, en er zijn sinds 50 geen feitelijke veranderingen geweest die de afschaffing ervan zouden ondersteunen. Het enige dat veranderd is, is de samenstelling van de rechtbank. Het zit nu vol met radicale christelijke fanatici die er geen moeite mee hebben om hun religieuze overtuigingen op te leggen aan de lichamen van vrouwen en transgenders, ondanks de ondubbelzinnige scheiding van kerk en staat in de Grondwet.
Alito werd vergezeld door Clarence Thomas, Neil Gorsuch, Brett Kavanaugh en Amy Coney Barrett bij het ontnemen van de bescherming van het recht op zelfbeschikking van de helft van de bevolking van het land.
In hun collectieve afwijkende mening zeiden Stephen Breyer, Sonia Sotomayor en Elena Kagan dat de meerderheid “deze keuze van vrouwen heeft afgerukt en aan de Verenigde Staten heeft gegeven.” Ze schreven dat de rechtbank “een individueel recht in zijn geheel herroept en dit aan de staat overdraagt, een actie die het Hof voor het eerst in de geschiedenis onderneemt.”
“…de rechtbank… zit nu vol met radicale christelijke fanatici die er geen moeite mee hebben om hun religieuze overtuigingen op te leggen aan de lichamen van vrouwen en transgenders, ondanks de ondubbelzinnige scheiding van kerk en staat in de Grondwet.”
Opmerkend: “Na vandaag zullen jonge vrouwen volwassen worden met minder rechten dan hun moeders en grootmoeders hadden”, concluderen de andersdenkenden: “Met verdriet – voor dit Hof, maar meer nog voor de vele miljoenen Amerikaanse vrouwen die vandaag een fundamentele constitutionele bescherming – wij zijn het er niet mee eens.”
Tijdens de mondelinge pleidooien in december uitte Sonia Sotomayor haar bezorgdheid over de manier waarop het Hooggerechtshof “overleven de stank'van de openlijk ideologische overheersing van Ree. Het zal aantonen, zei ze, dat de uitspraken van het Hof “slechts politieke daden” zijn.
Door om te vallen Ree en Planned Parenthood v. Caseybevestigde de meerderheid van de rechtbank het belang van de vraag van Sotomayor. Hoewel de rechtbank beweert de beperking of afschaffing van abortus naar de staten te verschuiven, heeft zij zich schuldig gemaakt aan een politieke daad. Het delegeerde het lot van een recht dat in de Grondwet was vastgelegd aan het politieke proces.
Het Hooggerechtshof zoals samengesteld op 27 oktober 2020, tot heden. Voorste rij, van links: Samuel A. Alito, Jr., Clarence Thomas, John G. Roberts, Jr., Stephen G. Breyer, Sonia Sotomayor. Achterste rij, van links: Brett M. Kavanaugh, Elena Kagan, Neil M. Gorsuch en Amy Coney Barrett. (Fred Schilling, Verzameling van het Hooggerechtshof)
“Deze conservatieve rechtbank schort het politieke proces op als het instemt met de resultaten ervan,” Berkeley Law School-decaan Erwin Chemerinsky schreef in de Los Angeles Times, “maar de eerbied verdwijnt wanneer de conservatieve rechters een hekel hebben aan de wetten van de staat.”
Zoals Chemerinsky opmerkt: “er was eerder deze week geen respect voor het politieke proces toen de conservatieven in het hof een wet van New York die de verborgen wapens beperkte die sinds 1911 in de boeken stonden, ongrondwettelijk verklaarden, of een wet uit Maine schrapten die de financiële steun beperkte tot religieuze scholen.”
Brett Kavanaugh benadrukte in zijn instemming dat de Grondwet “noch pro-life, noch pro-choice” is. Met het argument dat het “neutraal” is op het gebied van abortus, beweerde hij dat de kwestie aan de staten en “het democratische proces” moet worden overgelaten. Maar partijdige gerrymandering en the Opperste Court's ontmanteling van de stemrechtenwet ten nadele van de Democraten en gekleurde mensen is de ogenschijnlijk “democratische” en “neutrale” delegatie van abortus door het Hof naar de staten in tegenspraak.
“… partijdige gerrymandering en de ontmanteling door het Hooggerechtshof van de Voting Rights Act ten koste van de Democraten en gekleurde mensen zijn in tegenspraak met de ogenschijnlijk ‘democratische’ en ‘neutrale’ delegatie van abortus door het Hof aan de staten.”
De rechtbank hield in Ree dat abortus een ‘fundamenteel recht’ was voor het ‘leven en de toekomst’ van een vrouw. Daarin stond dat staten abortus pas kunnen verbieden nadat de foetus levensvatbaar is geworden (wanneer een foetus buiten de baarmoeder kan overleven), wat doorgaans rond de 23 weken gebeurt. Negentien jaar later bevestigde de rechtbank opnieuw het ‘essentiële bezit’ van Ree in Casey, waarin wordt gezegd dat staten alleen beperkingen kunnen opleggen aan abortussen als ze geen “onredelijke last” opleggen aan het recht op een abortus die vóór de levensvatbaarheid kan plaatsvinden.
Alito schreef Dobbs dat, aangezien abortus niet langer een fundamenteel grondwettelijk recht is, de beperkingen daarop zullen worden beoordeeld aan de hand van de meest soepele beoordelingsnorm – de ‘rationele basis’-test. Dat betekent dat een wet die abortus verbiedt of beperkt, zal worden gehandhaafd als er een ‘rationele basis is waarop de wetgever had kunnen denken dat deze legitieme staatsbelangen zou dienen’.
Betreft in Dobbs was Mississippi's 2018 Zwangerschapswet, dat bijna alle abortussen verbiedt na vijftien weken zwangerschap, ruim vóór de levensvatbaarheid. De wet bevat uitzonderingen voor medische noodgevallen en gevallen van ‘ernstige foetale afwijkingen’, maar geen uitzondering voor verkrachting of incest.
De meerderheid zei dat Mississippi's belang bij 'het beschermen van het leven van de ongeborenen' en het voorkomen van de 'barbaarse praktijk' van uitzetting en evacuatie voldeed aan de rationele basistest, zodat de wet zou worden gehandhaafd. De rechtbank aanvaardt het idee om het ‘foetale leven’ te beschermen, maar vermeldt nergens wat de andersdenkenden ‘de levensveranderende gevolgen’ noemen van het terugdraaien van de Ree en Casey.
In beide Ree en Casey, grondde het hof het recht op abortus in de vrijheidssectie van Due Process-clausule van het 14e amendement, waarin staat dat staten “niemand van het leven, de vrijheid of eigendom zullen beroven, zonder een behoorlijke rechtsgang.” De rechtbank binnen Ree baseerde zich op verschillende precedenten die zeggen dat het recht op persoonlijke vrijheid de overheid verbiedt zich te bemoeien met persoonlijke beslissingen over anticonceptie, huwelijk, voortplanting, familierelaties, opvoeding van kinderen en de opvoeding van kinderen.
“De rechtbank binnen Ree baseerde zich op verschillende precedenten die zeggen dat het recht op persoonlijke vrijheid de overheid verbiedt zich te bemoeien met persoonlijke beslissingen over anticonceptie, huwelijk, voortplanting, familierelaties, opvoeding van kinderen en de opvoeding van kinderen.
Het Dobbs De meerderheid zei dat de grondwet geen verwijzing naar abortus bevat en dat geen enkele grondwettelijke bepaling dit impliciet beschermt. Om beschermd te worden door de Due Process Clause, moet een recht “diep geworteld zijn in de geschiedenis en traditie van deze natie” en “impliciet in het concept van geordende vrijheid.” Volgens de meerderheid is er geen vrijheidsbelang omdat de wet in de 19e eeuw het recht op abortus niet beschermde.
Het strekt hem tot eer dat John Roberts niet voor ongedaan heeft gestemd Ree en Casey, waarin hij schrijft dat de “dramatische en consequente uitspraak van de meerderheid niet nodig is om de zaak die voor ons ligt te beslissen.” Zich bewust van de bedreiging die deze ‘ernstige schok voor het rechtssysteem’ zal vormen voor de legitimiteit van het Roberts Court, probeerde de opperrechter de baby als het ware te splitsen. Hij verwierp de levensvatbaarheidstest en handhaafde de wet van Mississippi, waarbij hij de kwestie van de grondwettigheid van abortus aan een toekomstige zaak overliet. Roberts beweert een voorstander te zijn van abortusrechten en zei dat vrouwen in Mississippi ervoor kunnen kiezen om vóór 15 weken zwangerschap een abortus te ondergaan.
Demonstranten bij het Amerikaanse Hooggerechtshof op 3 mei, de dag nadat het ontwerpadvies voor Dobbs v. Jackson Women's Health Organization was gelekt. (Miki Jourdan, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
Om hun afwijzing van te rechtvaardigen staar besluit (respect voor het precedent van de rechtbank) waaraan de leden in de meerderheid trouw hadden beloofd tijdens hun bevestigingshoorzittingen, schreef Alito dat Ree was “oppervlakkig fout”. Hij en de anderen in de meerderheid hadden het lef om abortus te vergelijken met rassenscheiding, waarbij een analogie werd getrokken tussen de verwerping door de rechtbank van Ree en de afwijzing daarvan Plessy v. Ferguson in Brown tegen Onderwijsraad.
Bijna de helft van de staten hebben wetten die abortus verbieden of ernstig beperken. Bijna 1 op de 5 zwangerschappen (miskramen niet meegerekend) eindigen in abortus, een van de meest voorkomende medische procedures die tegenwoordig worden uitgevoerd. Vijfentwintig procent van de Amerikaanse vrouwen zal tijdens haar leven een zwangerschap beëindigen. Dat Ree is vernietigd, zo wordt geschat 36 miljoen vrouwen en anderen die zwanger kunnen worden zal het fundamentele recht worden ontzegd om te kiezen of de zwangerschap wordt voortgezet.
De andersdenkenden merkten op dat onder wetten in sommige staten (zoals Mississippi) die geen uitzonderingen bieden voor slachtoffers van verkrachting of incest, “een vrouw het kind van haar verkrachter zal moeten baren, of een jong meisje dat van haar vader – ongeacht of dit de vernietiging van het kind zal betekenen.” haar leven."
Alito schreef: “Het Hof benadrukt dat deze beslissing betrekking heeft op het grondwettelijke recht op abortus en op geen enkel ander recht. Niets in deze mening mag worden opgevat als een reden om twijfel te zaaien over precedenten die geen betrekking hebben op abortus.”
Onderdeel van het constitutionele weefsel
Maar de andersdenkenden waren niet overtuigd. “Niemand mag erop vertrouwen dat deze meerderheid klaar is met haar werk”, waarschuwden ze. De dissidenten merkten op dat het recht op abortus daarin is verankerd Ree maakt “deel uit van hetzelfde constitutionele weefsel” als het recht op anticonceptie en het homohuwelijk en intimiteit. “Ofwel is de mening van de meerderheid hypocrisie, ofwel worden aanvullende grondwettelijke rechten bedreigd. Het is het één of het ander.”
Thomas maakte geen enkele indruk in zijn instemming. Hij zei dat de rechtbank andere precedenten “moet heroverwegen” op basis van een inhoudelijk eerlijk proces, waaronder Griswold v. Connecticut (het recht op anticonceptie), Lawrence tegen Texas (het recht op seksueel gedrag tussen mensen van hetzelfde geslacht) en Obergefell v. Hodges (het recht op het homohuwelijk).
In Het ontwerpadvies van Alito, waarnaar is gelekt Polityczno in mei schreef hij dat de rechten beschermd worden door Lawrence en Obergefell zijn niet ‘diep geworteld in de geschiedenis’. Maar de uiteindelijke mening van de meerderheid ging niet zo ver. Kavanaugh zou er niet voor hebben getekend. Hij schreef in zijn instemming: “Het overrulen van Roe betekent niet het overrulen van [Griswold, Obergefell, Loving v. Virginia (recht op gemengde huwelijken)], en vormt geen bedreiging voor of twijfel aan deze precedenten.”
De andersdenkenden omlijsten de Dobbs v. Jackson Women's Health Organization uitspraak als een grove aanval op het recht op zelfbeschikking:
“De precedenten van het Hof over lichamelijke autonomie, seksuele en familiale relaties en voortplanting zijn allemaal met elkaar verweven – ze maken allemaal deel uit van de structuur van ons grondwettelijk recht, en omdat dat zo is, van ons leven. Vooral het leven van vrouwen, waar zij het recht op zelfbeschikking waarborgen.”
Het is dat recht op zelfbeschikking dat de vijf ultraconservatieve leden van het hof zich hebben ontnomen van de helft van de bevolking in de Verenigde Staten.
Marjorie Cohn is emeritus hoogleraar aan de Thomas Jefferson School of Law, voormalig president van de National Lawyers Guild en lid van de nationale adviesraden van Assange-verdediging en Veterans For Peace, en het bureau van de International Association of Democratic Lawyers. Haar boeken omvatten: Drones en gerichte moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties. Ze is mede-presentator van “Recht en Disorder”radio.
Auteursrechten Truthout. Herdrukt met toestemming.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Dat het menselijk leven begint bij de conceptie spreekt voor zich; de vraag/argument sinds 73 en eerder was: wanneer begint het door de staat beschermde menselijk leven? De wetenschap heeft vooral bewezen dat het menselijk leven begint bij de conceptie. Door iedereen die tegen RvsW was te bestempelen als fanatici, fanatiekelingen, fascisten, wetenschapsontkenners, enz. beoefent men hetzelfde soort journalistiek dat ik probeer te vermijden door me tot CN te wenden. Helaas is dit niet alleen het geval met dit artikel, maar ook met het recente artikel van Chris Hedges. Er blijft vandaag de dag nog steeds een enorm probleem van het menselijk hart en de ziel bestaan, dat op zichzelf een weerspiegeling is van het falen van de christelijke kerk. Geen enkele uitspraak van de burgerlijke rechter zal daar verandering in brengen.
Afgezien van wat de versteende grondwet van de aristocratie wel of niet heeft verklaard of geïmpliceerd, was het recht op veilige abortus feitelijk gedoemd te mislukken toen Obama zijn campagnebelofte niet nakwam om een sterke wet aan te nemen die abortusrechten codificeerde, terwijl de Democraten de supermeerderheid in het Congres behielden, en in 2009 op dat punt terugkwamen. het was “niet de hoogste wetgevende prioriteit” van zijn regering. En laten we niet vergeten dat Hillary Clinton Tim Kaine als haar running mate koos, die als gouverneur van Virginia de anti-abortuswetgeving had gesteund en ondertekend. Nu is de kennelijke intentie van Biden om de anti-abortusactivist Chad Meredith voor een levenslange rechterschap te benoemen voor de partij van verraad gewoon ‘business as usual’.
Het is volkomen walgelijk dat de Democratische Partij deze verontwaardiging gebruikt als een instrument om geld in te zamelen, om partijleden te kiezen die de wil van het volk zullen blijven negeren. De Democratische Partij blijft weigeren het recht van vrouwen om te kiezen te beschermen, terwijl zij daartoe de macht hadden. Ze geven de Republikeinen (en zelfs de veronderstelde linksen) de schuld, ook al zouden ze morgen de filibuster kunnen verwijderen en de abortusrechten kunnen codificeren. In plaats daarvan beschermen ze liever de filibuster dan de vrouwenrechten.
Als het leven begint bij de conceptie, wie heeft dan het recht, moreel of juridisch, om zijn leven te beëindigen?
Welnu, je hebt geen recht nodig waar je onwetendheid hebt en een regering die dit imiteert.
Het recht op abortus uitgewist? Een dergelijk recht heeft nooit bestaan. Er is in de Amerikaanse grondwet geen recht om je baby te aborteren. Het bestaat niet. Dit is wat de rechtbank heeft vastgesteld, en het wordt al tientallen jaren algemeen erkend. Roe was een fout die nu rechtgezet is.
Conservatieven beweren te geloven dat rechten zo goed mogelijk geworteld moeten zijn op het regeringsniveau waar ze worden uitgeoefend. Lokaal is beter dan regionaal. Provincie is beter dan staat. De staat is beter dan nationaal. Geen enkele autoriteit op afstand, zo stellen zij, die zich niet bewust is van of onverschillig staat tegenover de lokale context, mag de plaats innemen van een autoriteit die dichter bij de plaats staat waar een beslissing wordt genomen. Het maken van abortus tot een kwestie van de rechten van staten, zo beweren zij, is in overeenstemming met dit principe. Of vrouwen al dan niet het recht op abortus moeten genieten, moet een afspiegeling zijn van wat de bevolking van die staat in haar politiek heeft besloten, en niet van wat de natie heeft verordend.
Maar brengt het onderbrengen van abortusrechten op staatsniveau deze rechten werkelijk zo dicht mogelijk bij de plaats waar ze worden uitgeoefend? Natuurlijk niet, en het legt de hypocrisie van hun standpunt bloot. Het recht op abortus is niet het recht dat een staat dwingend aan zijn vrouwen toekent. Het is niet het recht van een collectief, maar het recht van een individuele vrouw die heerschappij over haar lichaam uitoefent. De paradox, die voor conservatieven verloren gaat, is dat een nationaal, federaal verplicht recht op abortus, verankerd op het hoogste regeringsniveau, de beslissing het dichtst bij het geweten brengt van het individu dat de procedure zal ondergaan. Dat is waar het thuishoort.
Het is een interessant burgerlijk libertair argument. Waar het echter faalt, is dat we niet worstelen met de kwestie dat hier niet één lichaam/persoon op het spel staat, maar dat er per definitie twee lichamen zijn. Eén daarvan is de zwangere vrouw. De andere is het kind/de foetus, die ook al dan niet een mens kan zijn met recht op leven.
De bepaling of dat tweede lichaam menselijk is en beschermd moet worden, is in feite wat er op lokaal niveau gedaan moet worden, omdat elke gemeenschap een ander idee kan hebben van waar/wanneer het menselijk leven begint.
Kijk naar Europese landen. Ze hebben zeer verschillende abortuswetten. Het probleem is lang niet zo eenvoudig als sommige mensen het doen voorkomen.
Caliman:
Ik ben het met je eens “dat er hier niet één lichaam/persoon op het spel staat, er zijn per definitie twee lichamen. Eén daarvan is de zwangere vrouw. De andere is het kind/de foetus, die ook wel of geen mens kan zijn en recht op leven heeft.” Waar ik het niet met je eens ben, is dat het niet alleen “elke gemeenschap [kan] een ander concept hebben van waar/wanneer het menselijk leven begint.” Ieder individu dat een abortus overweegt, worstelt met die kwestie en waar de grens moet worden getrokken. In mijn ervaring zijn maar weinig mensen arrogant over het ondergaan van een abortus. Daarom geloof ik dat de beslissing terecht (ongemakkelijk) berust bij het aangewakkerde ‘geweten van het individu dat de procedure zal ondergaan’.
Het 14e Amendement betreft niet het recht op abortus. De twee clausules van sectie 1:
1. Geen enkele staat zal enige wet maken of handhaven die de voorrechten of immuniteiten van burgers van de Verenigde Staten zal beknotten;
2. noch zal een staat iemand van zijn leven, vrijheid of eigendom beroven, zonder een behoorlijke rechtsgang; noch aan enige persoon binnen zijn jurisdictie de gelijke bescherming door de wetten ontzeggen.
Het 14e amendement werd door John Bingham, de opsteller ervan, gezien als formeel noodzakelijk om de Bill of Rights tegen de staten af te dwingen. De eerste zin zegt precies dat. De tweede clausule herhaalt eenvoudigweg de woorden van het vijfde amendement:
“Niemand mag worden beroofd van zijn leven, vrijheid of eigendom, zonder een behoorlijke rechtsgang”.
Dus als het recht op abortus in de Grondwet is verankerd, moeten we niet naar het 14e Amendement kijken, maar hopelijk naar de Bill of Rights. De “vrijheid” die in het 5e Amendement wordt verzekerd, lijkt veel op het niet opsluiten in de gevangenis. Een fijnere “persoonlijke vrijheid” (de term van Cohn) zullen we niet vinden in het Vijfde Amendement. Zoek en doorzoek de Bill of Rights naar persoonlijke vrijheden. Als ik een vrouw was die een abortus wenste, zou ik in beroep gaan op grond van eigendom, niet op grond van vrijheid. De foetus is mijn eigendom. Voordat het uitgroeit tot iets dat ik niet wil, wil ik het vernietigen, of misschien bewaren voor een gedenkteken. De VS kunnen mij niet van mijn eigendom beroven. Het huidige Amerikaanse Hooggerechtshof zou kunnen ontkennen dat de foetus mijn eigendom is.
Kavanaugh heeft gelijk als hij zegt dat de Amerikaanse grondwet neutraal is. abortus. Noch de Amerikaanse grondwet, noch enige nationale grondwet die ik kan vinden, verleent de bezitter van de baarmoeder van de foetus het sterke eigendomsrecht dat zij nodig heeft, noch een daarmee samenhangend recht op zelfbeschikking of zelfs op lichamelijke integriteit. Alsof nationale grondwetten daar niet bewust voor durven te kiezen. Dus decennium na decennium, natie voor natie, staat voor staat binnen naties, worden abortusrechten beslist en opnieuw beslist.
Samuel Alito werd benoemd door George W. Bush. Ik voel me nu helemaal niet slecht dat ik in 30 een vriendschap van 2005 jaar heb beëindigd nadat mijn vriend in 2004 voor de tweede keer op GW had gestemd.
Mijn vriend was een fundamentalistische christen, maar hij paste niet in de ergste stereotypen van mensen met die overtuiging. Hij en ik ontmoetten elkaar halverwege de jaren zeventig, toen we allebei afgestudeerd waren en werkten voor een parttime baan, gesponsord door onze staatsuniversiteit. Ik was destijds een christen, maar geen fundamentalistische christen, en het klikte tussen hem en mij. Mijn vriend accepteerde het toen ik later ongelukkig werd met het christendom en besloot dat ik geen christen meer was.
Het stoorde mij toen mijn vriend in 2000 aangaf dat hij op GW Bush stemde. Iedereen behalve Gore, en hij was zeer sterk tegen abortus. Ik was destijds bereid het te aanvaarden. Maar ik had er in 2004 vooral last van toen mijn vriend, zonder enige aarzeling of enig teken van twijfel of twijfel, aangaf dat hij weer op GW Bush zou gaan stemmen.
Mijn vriend was nooit ‘in-your-face’ over zijn religie of politiek. En ik heb hem nooit als onverdraagzaam of intolerant beschouwd. Maar zelfs als mijn vriend zelf geen van deze dingen was, vond ik het erg vervelend dat mijn vriend zonder aarzelen de kandidaat steunde die werd gesteund door mensen van Religieus Rechts die deze dingen zijn.
En mijn vriend was een groot voorstander van de oorlog in Irak.
Ik liet mijn vriend weten dat ik mijn vriendschap met hem opnieuw moest evalueren. Ik stelde voor dat we, als we samenkwamen, over vroeger konden praten, over werk en school, en over mensen die we allebei kenden. Ik wilde echter niet de mening van mijn vriend over een controversieel onderwerp horen. En ik wilde vooral niets horen over de kerkelijke of christelijke activiteiten van mijn vriend of zijn familie, en ik zei dat tegen mijn vriend, wetende dat zijn vrouw muziekleraar was op een christelijke basisschool en een zangbediening had die erg belangrijk voor haar was, en dat zijn twee dochters naar een particuliere christelijke school gingen.
Mijn vriend en ik kwamen overeen om onze vriendschap te beëindigen, en dat deden we op goede voet. We spraken af dat we goede herinneringen konden hebben aan onze vroegere relatie, en we wisselden de beste wensen uit voor elkaars toekomst. Mijn vriend was een goede vriend geweest; Maar nadat ik voor de tweede keer op GW had gestemd en vóór de oorlog in Irak was, kon ik de politiek van mijn vriend en vooral zijn religieuze geloof niet langer respecteren. En met recente uitspraken van het Hooggerechtshof van ‘rechters’, waaronder een paar ‘rechters’ benoemd door GW Bush, zou ik mijn vroegere vriendschap nu absoluut niet willen hernieuwen. (Mijn vriend en ik hebben elkaar nooit meer gezien nadat we onze vriendschap hadden beëindigd, en hij en ik zijn sindsdien allebei naar verschillende plaatsen verhuisd.)
De Amerikaanse grondwet is afgeleid van en geschreven door blanke, racistische, slavenhoudende charlatans.
Is het een wonder dat hypocrisie endemisch is in de Amerikaanse cultuur, en op ongelegen momenten wordt gezwaaid door Zeloten van alle pluimage?
Mensen – het enige sociale dier, zogenaamd begiftigd met hogere bewuste redeneervaardigheden, interacteren met elkaar, en daarom zijn ze allemaal een object voor de ander; ieders actie ten opzichte van de ander veroorzaakt een reactie met gelijke kracht. Een paar voorbeelden, voor het geval dat; geweld veroorzaakt geweld, haat, haat, liefde, liefde; hetzelfde geldt voor de tegenovergestelde emoties!
“De wet van actie-reactie (de derde wet van Newton) verklaart de aard van de krachten tussen de twee op elkaar inwerkende objecten. Volgens de wet is de kracht die object 1 op object 2 uitoefent even groot en tegengesteld in richting als de kracht die object 2 op object 1 uitoefent.” (Wikipedia)
Een zeer relevante vraag: gedragen bewegende – bewuste objecten zich anders dan levenloze objecten wanneer de aard van de krachten tussen de twee op elkaar inwerkende objecten botsen?
Heeft een nationale samenleving, die vanaf het begin geteisterd is door een algemene morele laksheid, het recht om subjectief rode lijnen te trekken in de interactie met 'anderen' van out-groups die we willekeurig als onze doodsvijand beschouwen; bijvoorbeeld wanneer Amerika baby's en kinderen bombardeert in soevereine buitenlandse plaatsen, zoals Irak, Afghanistan, Libië, Somalië en te veel andere om ze allemaal op te noemen.
Is het alleen in Amerika dat zwangerschap, bevalling en het succesvol grootbrengen van de volgende generaties als een heilige verplichting moeten worden beschouwd? Waar zijn de rechtse religieuze christelijke fanatici als het erom gaat zichzelf in de spiegel te zien? Dit geldt in gelijke mate voor religieuze fanatici van alle pluimage!
Wat de Amerikaanse grondwet en al zijn amendementen betreft, is de ‘scheiding van kerk en staat’ één conceptueel idee, geïmpliceerd door de aristocratische opstellers. De Grondwet mag dan een federale democratische republiek hebben opgericht, het woord 'democratie' komt nergens in het document voor, en zoals wij, de 99% van ons, inmiddels zouden moeten weten, regeren we onszelf zeker niet op democratische wijze. zelfs niet indirect.
De Amerikaanse oligarchie zal, in haar voortdurende streven om haar hegemonische wereldmacht te behouden, op tirannieke wijze proberen ieder volk dat hen in de weg durft te staan, massaal uit te roeien, zonder ook maar één oogwenk.
Pogingen om hele naties af te schaffen worden beschouwd als de bijkomende schade van een ‘rechtvaardige’ oorlog, en hebben niets te maken met Amerika’s openlijke religieuze immoraliteit en dubbele maatstaven.
Wat blijft er dan over van de impliciete morele fundamenten van onze hedendaagse republiek?
Wet of geen wet…WAAROM??? Moet een man het recht hebben om te beslissen wat er met het lichaam van een vrouw gebeurt??? Zijn wij koopwaar die naar believen kan worden verhandeld... aan de hoogste bieder?
Ik zou het met je eens zijn als de vader mag kiezen of hij kinderalimentatie wil betalen als hij het KIND niet wil. als de man geen mening heeft over de helft van zijn kind, mag hij niet 18 jaar kinderbijslag krijgen. En als je een kind in je maag wilt vermoorden, denk ik dat je je eigen geld moet gebruiken en niet de belastingbetalers.
Zelfs deze dwaze atheïst kan zien dat het argument niet zo eenvoudig is als jij het doet lijken. In tegenstelling tot andere aspecten van de gezondheidszorg is bij zwangerschap een aantoonbaar potentiële andere persoon betrokken. Dit is het debat dat al tientallen jaren in cirkels rondgaat, waarbij geen van beide partijen (voor mij) eerlijke of overtuigende argumenten aandraagt. Wanneer krijgt een mens het recht op leven? Bevruchting, een bepaald aantal weken later, geboorte of (zoals recentelijk is gesuggereerd) enige tijd daarna? Welke redenen zijn er om die datum te kiezen? Ik ben er niet zeker van dat er een antwoord bestaat dat voor iedereen aanvaardbaar is.
“Er is geen reden, feitelijk noch juridisch, om het grondwettelijke recht op abortus uit te wissen.”
Hmmm, als er naar de mening van de rechters een dergelijk grondwettelijk recht niet bestaat, zoals zij in het betoog beweren, dan heeft de opmerking hierboven geen zin. Met andere woorden: als een eerdere rechtbank een ‘grondwettelijk recht’ uit de losse pols heeft gecreëerd, dan is het heel goed mogelijk en zelfs wenselijk om de eerdere uitspraak te corrigeren.
Wat we moeten doen, staat voor staat, is het aannemen van daadwerkelijke wetten die abortus legaliseren tot het niveau dat door elke gemeenschap wordt ondersteund. Bijna elke staat in het land zal een bepaald niveau van abortusrechten steunen, hoewel misschien niet zo uitgebreid als toegestaan onder Roe. Laat democratie en federalisme werken; dat is waar dit land om moest draaien!
Het Congres heeft de macht om dit te veranderen. Veel Democraten lijken zich daar niet van bewust te zijn.
“Tijdens de pleidooien in december uitte Sonia Sotomayor zijn bezorgdheid over de manier waarop het Hooggerechtshof “de stank zou overleven” van de openlijk ideologische omverwerping van Roe. Het zal aantonen, zei ze, dat de uitspraken van het Hof “slechts politieke daden” zijn.
Het hele proces van het aanstellen van deze rechters is een ideologische politieke daad. Het is een honden- en ponyshow dankzij de tv zoals die vandaag de dag werkt. Het idee om te geloven in een strikte constitutionele interpretatie of te geloven dat het een levend document is, is altijd bij ons gebleven. En als je een democraat bent, blijven we altijd over om democraat te blijven stemmen en we kunnen dit oplossen. Je kent de andere kant hiervan al.
Misschien waren de jaren zestig de gouden jaren van de rechters en misschien denken sommige mensen dat dit nog maar het begin is van een nieuw gouden tijdperk. Het zou inmiddels duidelijk moeten zijn dat er een einde moet komen aan levenslange benoemingen en toezien hoe RBG tot het einde bleef vasthouden, ongetwijfeld zoals anderen dat in de toekomst zullen doen, zou een democratisch mandaat, een mantra, moeten zijn om mijn stem of iets anders te krijgen. Geef ons iets, want tot nu toe zou er een goed argument kunnen worden aangevoerd, je hebt ons niet veel gegeven en deze twee jaar van democratische controle zullen de boeken ingaan als de minst productieve en er zou natuurlijk een democratische partij voor nodig zijn om ons naar de top te brengen. rand van een nucleaire holocaust. Jezus wie had dat gedacht.
Dus rechten moeten “diep geworteld zijn in de geschiedenis”? Wat een flauwekul!
Hoe “diep geworteld in de geschiedenis” is het recht om niet tot slaaf te worden gemaakt? Hoe zit het met het hele verlichtingsconcept van aangeboren gelijke rechten versus het goddelijke recht van koningen?
Elke vorm van sociale verandering kan niet per definitie “diep geworteld zijn in de geschiedenis”, dus dit is een perfecte formule om de status quo te rechtvaardigen. Dr. Pangloss zou trots zijn!
Ik heb een boegeroep gehad tegen de Amerikaanse grondwet. Er wordt nergens over abortus gesproken. Waar staat de claim van constitutionele abortus in het document?
Ik heb er hoe dan ook geen mening over, behalve dat ik zeg dat, met uitzondering van incest of verkrachting, de meeste zwangerschappen gemakkelijk kunnen worden vermeden, dat wil zeggen door persoonlijke verantwoordelijkheid.
Anticonceptie, zelfs als het op de juiste manier wordt gebruikt, kan en zal mislukken. En een abortus ondergaan kan een manier zijn om het 'persoonlijk' te maken
verantwoordelijkheid'. De reproductieve gezondheid van vrouwen hoort niet thuis in de handen van wetgevers die er misschien niet eens over beschikken
inzicht op de middelbare school in de anatomie en biologische processen van vrouwen. Bijvoorbeeld de wetgever die dacht
dat 'een vrouw gewoon een camera kan inslikken en kan zien wat er daar beneden in de baarmoeder gebeurt.' JAAK.
Mijn dochter heeft vijftien jaar lang ijverig gestudeerd en gewerkt om een gecertificeerde Maternal Foetal Medicine-specialist te worden. Dagelijks heeft zij te maken met probleemzwangerschappen. Het is zwaar werk, meelevende en passende zorg
voor haar patiënten. Soms voert haar team abortussen op de late termijn uit, om uiteenlopende redenen, maar nooit in een ‘opwelling’.
Nu is haar taak veel complexer, omdat ze in opkomende situaties met concurrerende normen (van zorg versus legaliteit) moet jongleren.
Waarom zou haar expertise worden overtroefd door slecht geïnformeerde activisten die niet eens een minimaal begrip van haar werk hebben?
Als abortus een “grondwettelijk recht” is, waarom wordt het dan niet vermeld in de grondwet?
Goede vraag. Elektronisch stemmen wordt ook niet vermeld in de grondwet.
En… elektronisch stemmen is geen grondwettelijk recht.
Stemmen is... het staat vermeld in de grondwet.
Waarom heeft niemand het Hyde-amendement uit 1980 ingetrokken, waardoor het voor arme vrouwen moeilijker wordt om toegang te krijgen tot abortussen?
Waarom kwam Obama zijn campagnebelofte om abortus in wetgeving vast te stellen en te beschermen niet na, zelfs niet met een vetovrije meerderheid?
Het schrift hing aan de muur. Er is geen scheiding tussen kerk en staat als het om fondsenwerving gaat.