Israël, dat honderden Palestijnen per jaar neerschiet, plaatst routinematig verslaggevers en fotografen op zijn doelwitlijsten.
Originele illustratie door Mr. Fish – ‘Hard Pressed’.
By Chris Hedges
ScheerPost.com
Shuuren Abu Akleh, de Al Jazeera verslaggever met meer dan twintig jaar ervaring in het verslaan van gewapende conflicten, kende het protocol. Zij en andere verslaggevers bleven afgelopen woensdag in een gebouw, duidelijk zichtbaar voor Israëlische sluipschutters, op zo'n 650 meter afstand. Op haar kogelvrije vest en helm stond het woord ‘PRESS’.
Er werden drie schoten in haar richting afgevuurd. De tweede kogel raakte de Al Jazeera producer Ali al-Samoudi achterin. Het derde schot, al-Samoudi herinnerde, sloeg Abu Akleh in het gezicht onder de rand van haar helm.
Er waren een paar seconden toen de Israëliër scherpschutter zag Abu Akleh in zijn blik geprofileerd, een van de meest herkenbare gezichten in het Midden-Oosten. De 5.56 mm kogel van de M-16, ontworpen om bij een botsing van begin tot eind rond te draaien, zou het grootste deel van Abu Aklehs hoofd hebben weggevaagd.
De nauwkeurigheid van de M-16, vooral de M16A4's uitgerust met de Advanced Combat Optical Gunsight (ACOG), een prismatisch telescopisch vizier, is zeer hoog. Bij de gevechten in Fallujah werden zoveel dode opstandelingen met hoofdwonden gevonden dat waarnemers aanvankelijk dachten dat ze waren geëxecuteerd. De kogel die Abu Akleh doodde, werd behendig tussen de zeer smalle opening geplaatst die haar helm scheidde van de kraag van haar kogelvrije vest.
Ik heb deelgenomen aan gevechten, waaronder botsingen tussen Israëlische en Palestijnse strijdkrachten. Sluipschutters zijn gevreesd op een slagveld omdat elke moord wordt berekend.
Shireen Abu Aqleh. (CC BY 3.0, Wikimedia Commons)
De executie van Abu Akleh was geen ongeluk. Ze werd uitgekozen voor eliminatie. Of deze moord werd bevolen door bevelvoerende officieren, of dat het de gril van een Israëlische sluipschutter was, kan ik niet beantwoorden. Israëli's schieten straffeloos zoveel Palestijnen neer. Ik vermoed dat de sluipschutter wist dat hij of zij Abu Akleh kon doden zonder enige gevolgen.
Het schieten, Al Jazeera zei in een verklaring was “een flagrante moord, in strijd met internationale wetten en normen.” Abu Akleh, zo voegde het netwerk eraan toe, werd “in koelen bloede vermoord.”
Abu Akleh, die 51 was en een Palestijns-Amerikaan was, was een bekende en vertrouwde verschijning op televisieschermen in de hele regio, vereerd vanwege haar moed en integriteit en geliefd vanwege haar zorgvuldige en gevoelige berichtgeving over de fijne kneepjes van het dagelijks leven onder de bezetting.
Haar berichtgeving vanuit de bezette gebieden doorboorde routinematig Israëlische verhalen en bracht Israëlische misstanden en misdaden aan het licht, waardoor ze de bête noire van de Israëlische regering werd. Ze was een heldin voor jonge Palestijnse vrouwen, zoals Dalia Hatuqa, een Palestijns-Amerikaanse journalist en vriendin van Abu Akleh, vertelde over The New York Times.
“Ik ken veel meisjes die opgroeiden terwijl ze voor een spiegel stonden, hun haarborstels vasthielden en zich voordeden als Shireen,” Hatuqa vertelde de krant. “Zo blijvend en belangrijk was haar aanwezigheid.”
“Ik heb voor de journalistiek gekozen om dicht bij de mensen te staan”, zei Abu Akleh zei in een clip gedeeld door Al Jazeera nadat ze was vermoord. “Het is misschien niet eenvoudig om de realiteit te veranderen, maar ik heb tenminste hun stem aan de wereld kunnen laten horen.”
In een interview uit 2017 met de Palestijnse televisiezender An-Najah NBC werd haar gevraagd of ze zich zorgen maakte dat ze zou worden neergeschoten.
‘Natuurlijk word ik bang,’ zei ze zei.
“Op een bepaald moment vergeet je die angst. Wij werpen onszelf niet dood. We gaan en proberen uit te vinden waar we kunnen staan en hoe we het team samen met mij kunnen beschermen voordat ik nadenk over hoe ik op het scherm ga verschijnen en wat ik ga zeggen.
Haar begrafenis trok duizenden rouwenden, de grootste in Jeruzalem sinds de dood in 2002 van de Palestijnse leider Faisal Husseini. Israëlische politie in volle oproeruitrusting verstoorde de processie, waarbij Palestijnse vlaggen in beslag werden genomen en neergehaald. De politie vuurde verdovingsgranaten af en duwde, knuppelde en sloeg rouwenden en dragers, waardoor ze hun grip op de kist. Duizenden zongen: ‘Wij offeren onze ziel en bloed voor jou, Shireen.’
Dagelijkse vernedering
Het was opnieuw een voorbeeld van de dagelijkse vernedering die de Palestijnen door hun Israëlische bezetters ondergaan. Het was ook een ontroerend eerbetoon aan een verslaggever die begreep dat het de rol van de journalistiek is om een stem te geven aan degenen die de machtigen proberen het zwijgen op te leggen.
Ik heb zeven jaar lang verslag gedaan van de Israëlische bezetting, waarvan twee jaar met Thij Dallas Morning News en vijf met The New York Times, waar ik hoofd van het Midden-Oostenbureau van de krant was.
Een van de belangrijkste doelstellingen van het Israëlische leger was het voorkomen van onze berichtgeving vanuit de bezette gebieden. Als we voorbij Israëlische controleposten konden komen, wat niet altijd mogelijk is, om moorddadige aanvallen van Israëlische soldaten op ongewapende Palestijnen te documenteren, werd de goed geoliede propagandamachine van Israël uitgerold om onze berichtgeving te verdoezelen. Israëlische functionarissen kwamen snel met tegenverhalen.
De Israëlische premier, minister van Buitenlandse Zaken, minister van Defensie en woordvoerder van de Israëlische Defensiemacht (IDF) gaven bijvoorbeeld onmiddellijk de schuld aan Palestijnse gewapende mannen voor de moord op Abu Akleh. video- Beeldmateriaal onderzocht door het Israëlische Informatiecentrum voor de Mensenrechten in de Bezette Gebieden van B'Tselem onthulde de leugen.
Wanneer Israël op leugens wordt betrapt, zoals bij de moord op Abu Akleh, belooft het onmiddellijk een onderzoek. Het verhaal verschuift van het beschuldigen van de Palestijnen naar de uitkomst van een onderzoek.
Doneren naar Consortium Nieuws'
Lentefondsactie 2022
Onpartijdig onderzoek naar de honderden moorden op Palestijnen door soldaten en Joodse kolonisten wordt zelden uitgevoerd. Daders worden bijna nooit voor de rechter gebracht of ter verantwoording geroepen.
Het patroon van de Israëlische verduistering is pathetisch voorspelbaar. Dat geldt ook voor de samenzwering van een groot deel van de bedrijfsmedia, samen met Republikeinse en Democratische politici. Amerikaanse politici hekelden de moord op Abu Akleh en herhaalden plichtsgetrouw de oude mantra, waarin werd opgeroepen tot een “grondig onderzoek’ door het leger dat de misdaad heeft gepleegd.
de dramatische footage De opname in september 2000 op het knooppunt Netzarim in de Gazastrook door France 2 TV van een vader die zijn 12-jarige zoon Muhammad al-Durrah probeerde te beschermen tegen het Israëlische geweervuur waarbij hij om het leven kwam, resulteerde in een typische propagandacampagne van Israël.
Israëlische functionarissen hebben jarenlang gelogen over de moord op de jongen, waarbij ze eerst de Palestijnen de schuld gaven van de schietpartij en later suggereerden dat het tafereel nep was en dat Mohammed nog leefde.
Muurschildering van een onbekende kunstenaar van Muhammad al-Durrah die in september 2000 door de Israëlische bezettingsmacht in Gaza werd vermoord. (Imad J. CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
Eén ding is zeker: het Israëlische leger weet welke van zijn sluipschutters Abu Akleh heeft gedood, hoewel de naam van de soldaat waarschijnlijk nooit openbaar zal worden gemaakt. Ik verwacht ook niet dat de sluipschutter een berisping zal krijgen.
“Laten we, met alle respect voor ons, zeggen dat de geloofwaardigheid van Israël in dergelijke gevallen niet erg hoog is”, zei de Israëlische minister van Diasporazaken Nachman Shai. zei van een Israëlisch onderzoek naar de moord. "We weten dit. Het is gebaseerd op het verleden.”
Israël heeft een lange geschiedenis van het blokkeren van onderzoeken naar de overvloed aan oorlogsmisdaden die het begaat in Gaza, de grootste openluchtgevangenis ter wereld, en op de Westelijke Jordaanoever.
Het land weigert samen te werken met het Internationaal Strafhof (ICC) bij mogelijke oorlogsmisdaden in de bezette gebieden. Het land werkt niet samen met de VN-Mensenrechtenraad en verbiedt de speciale rapporteur van de Verenigde Naties voor de mensenrechten de toegang tot het land.
Israël heeft in 2018 de werkvergunning van Omar Shakir, de directeur van Human Rights Watch (Israël en Palestina), ingetrokken en hem het land uitgezet. In mei 2018, Israëlische ministerie van Strategische Zaken en Publieksdiplomatie publiceerde een rapport waarin de Europese Unie (EU) en de Europese staten worden opgeroepen om hun directe en indirecte financiële steun en financiering aan Palestijnse en internationale mensenrechtenorganisaties stop te zetten die “banden hebben met terreur en boycots tegen Israël bevorderen.”
Terreurcampagnes
Israël vertrouwt op terreurcampagnes, met willekeurige en willekeurige moordpartijen, om het Palestijnse verzet terug te slaan. Israëlische strategen omschrijf de tactiek als ‘het gras maaien’, onderdeel van een eindeloze uitputtingsslag. De Israëlische terreur zorgt ervoor dat de Palestijnen voortdurend uit balans zijn, angstig zijn en op een bestaansminimum leven. Dit staatsterrorisme draagt ook bij aan het hoofddoel van Israël: een langzame etnische zuivering van Palestijns land.
Bij de bombardementen en beschietingen van Gaza in 2014, die 51 dagen duurden, kwamen meer dan 2,250 Palestijnen om het leven, waaronder 551 kinderen.
Israëls gebruik van zijn leger tegen een bezette bevolking die niet over gemechaniseerde eenheden, luchtmacht, marine, raketten, zware artillerie en commandovoering beschikt, om nog maar te zwijgen van de toezegging van de VS om Israël in de loop van de tijd 38 miljard dollar aan defensiehulp te verstrekken. komende tien jaar, is niet te rechtvaardigen onder het internationaal recht.
Israël maakt geen gebruik van het recht om zichzelf te verdedigen. Er wordt massamoord gepleegd. Het is een oorlogsmisdaad. De aanvallen zijn bedoeld om burgers te degraderen infrastructuur, het vernietigen van energiecentrales, water- en rioolwaterzuiveringsinstallaties, residentiële hoogbouw, overheidsgebouwen, wegen, bruggen, openbare voorzieningen, landbouwgronden, scholen en moskeeën.
Israël gebruikte staatsterreur om de Internationale Solidariteitsbeweging te verpletteren, die activisten van over de hele wereld naar de bezette gebieden zag komen, waarbij ze vaak hun lichamen gebruikten om Israël ervan te weerhouden Palestijnse huizen te slopen, en mensenrechtenschendingen te filmen en vast te leggen.
Als auteur en journalist Jonathan Cook schrijft:
“Maar het Amerikaanse paspoort van Abu Akleh kon haar net zo min redden van Israëlische vergelding als dat van Rachel Corrie. vermoord in 2003 door een Israëlische bulldozerchauffeur terwijl ze probeerde Palestijnse huizen in Gaza te beschermen. Op dezelfde manier weerhield het Britse paspoort van Tom Hurndall hem er niet van om net als hij in zijn hoofd te worden geschoten probeerde te beschermen Palestijnse kinderen in Gaza door Israëlisch geweervuur. Ook het Britse paspoort van filmmaker James Miller belette niet dat een Israëlische soldaat hem in 2003 in Gaza executeerde, zoals hij documenteerde Israëls aanval op de kleine, overbevolkte enclave.
Van iedereen werd gezegd dat ze partij kozen door als getuigen op te treden en te weigeren stil te blijven terwijl de Palestijnen leden – en om die reden moesten zij en degenen die net als zij dachten een lesje leren.
Het werkte. Al snel was het contingent buitenlandse vrijwilligers – degenen die naar Palestina waren gekomen om de wreedheden van Israël vast te leggen en, indien nodig, als menselijk schild te dienen om de Palestijnen te beschermen tegen een schietgrage Israëlisch leger – verdwenen. Israël hekelde de Internationale Solidariteitsbeweging voor het steunen van terrorisme, en gezien de duidelijke bedreiging voor hun leven droogde de pool van vrijwilligers geleidelijk op.”
Vooral Israël koestert een diepe vijandigheid jegens de pers Al Jazeera die veel kijkers trekt in de hele Arabische wereld. Al Jazeera verslaggevers worden routinematig persreferenties ontzegd, lastiggevallen en uitgesloten van verslaggeving.
Israëlische gevechtsvliegtuigen vernietigden in mei 2021 het al-Jalaa-gebouw in Gaza, waar tientallen internationale persbureaus waren gehuisvest, waaronder de Gaza-kantoren van Al Jazeera en de Associated Press.
Het bombardement door de Israëlische luchtmacht op het al-Jalaa-gebouw, waar persbureaus in Gaza waren gehuisvest, 15 mei 2021. (Osama Eid, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)
Sinds 144 zijn minstens 2018 Palestijnse journalisten gewond geraakt door Israëlische troepen in de bezette gebieden, en drie, onder wie Abu Akleh, zijn gewond geraakt. in dezelfde periode vermoordDat meldt Verslaggevers Zonder Grenzen.
De Palestijnse verslaggevers Ahmed Abu Hussein en Yasser Mortaja, ook duidelijk geïdentificeerd als pers, werden in 2018 in Gaza doodgeschoten door Israëlische sluipschutters. Volgens het Palestijnse Ministerie van Informatie zijn sinds 45 minstens 2000 Palestijnse journalisten gedood door Israëlische soldaten.
“Abu Akleh werd hoogstwaarschijnlijk neergeschoten juist omdat ze een spraakmakende Al Jazeera-verslaggever was, bekend om haar onbevreesde berichtgeving over Israëlische misdaden”, schrijft Cook. “Zowel het leger als zijn soldaten koesteren wrok, en ze hebben dodelijke wapens waarmee ze de rekeningen kunnen vereffenen.”
Israël doet weinig om zijn gevoelloze minachting voor de levens van Palestijnen, internationale activisten en journalisten te verbergen.
“Stel dat Shireen Abu Akleh werd gedood door vuur van het Israëlische leger”, zegt Avi Benyahu, een voormalig IDF-woordvoerder. bepaald. “Daar hoef je je niet voor te verontschuldigen.”
Verslaggevers en fotografen zijn in de ogen van Israël verantwoordelijk voor hun eigen dood.
“Als ‘terroristen’ op onze soldaten in Jenin schieten, moeten de soldaten met volle kracht wraak nemen, zelfs in aanwezigheid van journalisten uit Al Jazeera in het gebied – die het leger gewoonlijk in de weg staan en hun werk belemmeren,” zei Knessetlid Itamar Ben Gvir.
Israëlische strijdkrachten hebben dat wel gedaan gedood Volgens het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken (UNOCHA) van de Verenigde Naties zijn er het afgelopen jaar minstens 380 Palestijnen geweest, waaronder 90 kinderen. Dit omvat tenminste 260 Palestijnen gedood in Gaza tijdens de laatste aanval van Israël in mei 2021.
Het tempo van de Israëlische moordpartijen op Palestijnen is gestaag toegenomen in de nasleep van de gewapende Palestijnen die sinds eind maart achttien mensen vermoordden in steden in heel Israël.
In maart, Israëlische troepen gedood 12 Palestijnen, waaronder drie kinderen. In april doodden Israëlische troepen minstens 22 Palestijnen, waaronder drie kinderen. Abu Akleh deed verslag van een Israëlische aanval op het vluchtelingenkamp in Jenin, waar legereenheden zeiden dat ze op jacht waren naar Palestijnse aanvallers.
De moord op Abu Akleh zou heel anders zijn behandeld als ze door Russische soldaten in Oekraïne was vermoord. Er zou geen twijfel bestaan over wie de moord heeft gepleegd. Haar dood zou als een oorlogsmisdaad zijn bestempeld. Niemand zou ermee hebben ingestemd het Russische leger het onderzoek te laten uitvoeren.
De wereld is verdeeld in waardige en onwaardige slachtoffers, zij die ons medeleven en onze steun verdienen en zij die dat niet verdienen. Oekraïners zijn blank en grotendeels christelijk. Wij zien de strijd tegen de Russische bezetter als een strijd voor vrijheid en democratie. Wij bieden [nog eens] 40 miljard dollar aan wapens en humanitaire hulp. Wij leggen Moskou straffende sancties op. Wij maken de Oekraïense zaak tot onze eigen zaak.
De 55 jaar durende strijd voor de Palestijnse vrijheid is niet minder rechtvaardig en onze steun niet minder waard. Maar de Palestijnen worden bezet door onze Israëlische bondgenoot. Ze zijn niet wit. De meesten zijn niet christelijk, hoewel Abu Akleh wel christen was. Ze worden niet waardig geacht. Ze lijden en sterven alleen. De door Israël gepleegde oorlogsmisdaden worden genegeerd en onbestraft. De Palestijnen weigeren hardnekkig op te geven. Dit maakt hen net zo heldhaftig, misschien wel heldhaftiger, dan Oekraïense strijders. De VS staan in Israël aan de verkeerde kant van de geschiedenis. Het bloed van Abu Akleh kleeft aan onze handen.
Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning News, De Christian Science Monitor en NPR. Hij is de gastheer van de show "The Chris Hedges Report."
Notitie van de auteur voor lezers: Er is nu geen manier meer voor mij om door te gaan met het schrijven van een wekelijkse column voor ScheerPost en het produceren van mijn wekelijkse tv-show zonder uw hulp. De muren komen met een schrikbarende snelheid dichterbij de onafhankelijke journalistiek, waarbij de elites, waaronder de elites van de Democratische Partij, smeken om meer en meer censuur. Bob Scheer, die ScheerPost runt met een klein budget, en ik zal niet afzien van onze toewijding aan onafhankelijke en eerlijke journalistiek, en we zullen ScheerPost nooit achter een betaalmuur plaatsen, er een abonnement voor vragen, uw gegevens verkopen of advertenties accepteren. Alsjeblieft, als je kunt, meld je dan aan bij chishedges.substack.com zodat ik mijn column op maandag op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma 'The Chris Hedges Report' kan produceren.
Deze column is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Help ons de censuur te verslaan!
Doneren naar Consortium Nieuws'
Lentefondsactie 2022
Doneer veilig via creditkaart or controle by te klikken de rode knop:
Ik heb met Ali Samoudi samengewerkt toen ik in 2003 in Jenin woonde, net nadat het Israëlische leger die stad had verscheurd. Velen van ons woonden daar in een appartement van de Internationale Solidariteitsbeweging en leverden internationale getuigen van de dagelijkse wreedheden die we zagen. Ali was een geweldige en moedige journalist, die vaak een van ons kwam ophalen bij het appartement om hem te vergezellen terwijl hij zijn videostukken of spullen afleverde bij een gevangen bevolking die voortdurend gedwongen werd binnen te blijven onder de avondklok.
Hij raakte in 2002 ernstig gewond toen Israëlische misdadigers een bom in zijn auto hadden geplaatst in de hoop hem te doden. De bom ging voortijdig af, anders had hij het nooit overleefd. Maandenlang lag hij met verwondingen in het ziekenhuis. En toch werkt hij nog steeds als de moedige, openhartige journalist die hij altijd is geweest. Het was voor mij een eer om toen met hem samen te werken
Goed verhaal. De media zijn niet erg divers als het gaat om verslaggeving over de levens en prestaties van moedige Palestijnse journalisten.
Chris, wat is er nu “heldhaftig” aan de neonazi's in Oekraïne?
betrokken bij de marionettenregering van Kiev en niet bereid om te onderhandelen
met Poetins duidelijke verzoeken om redelijke veiligheid?
En als je jezelf tot wereldgeschiedenisrechter gaat benoemen;
de Verenigde Staten staan niet alleen aan de verkeerde kant van de geschiedenis
Israël, maar in Oekraïne, China, Iran, Irak, Syrië, Venezuela en zo
CIA-operaties voor het wijzigen van het activaregime.
Uw anti-Russische vooroordelen vergiftigen uw anderszins morele berichtgeving.
“De Palestijnen weigeren hardnekkig op te geven. Dit maakt hen net zo heldhaftig, misschien wel heldhaftiger, dan Oekraïense strijders.”
Asinine en verdraaide analogie. Waar te beginnen…
Ik weet zijn naam niet meer, maar hij was commandant van een van de nazi-concentratiekampen, en hij schoot Joodse gevangenen vanaf zijn balkon neer, gewoon voor de lol. Een van zijn slachtoffers had gemakkelijk de familieleden van de sluipschutters kunnen zijn, wie weet... Maar het punt is natuurlijk dat deze moordende sluipschutter en de rest van zijn moordende trawanten hetzelfde doen als de nazi's. en zij zouden er evenzeer voor veroordeeld moeten worden door de wereld! …………
De laffe sluipschutter die Abu Akleh executeerde zal gevierd worden onder zijn of haar collega's in het leger en waarschijnlijk ook in hun gemeenschap. Israël is een monsterlijke staat
“De 55 jaar durende strijd voor de Palestijnse vrijheid is niet minder rechtvaardig [dan de strijd voor de Oekraïense vrijheid], en niet minder onze steun waard.”
Chris vergelijkt de Russische interventie in Oekraïne met de invasie van Irak door het kwaadaardige imperium en de zionistische bezetting van Palestina.
De wijdverbreide aanvaarding van dit soort valse gelijkwaardigheid heeft ons op de snelle weg naar nucleair Armageddon gebracht.
Als Rusland niet had ingegrepen in Oekraïne, zouden de Ukrofascisten druk bezig zijn met het zuiveren van etnische Russen en het veranderen van Oekraïne in een enorme Amerikaanse militaire basis aan de Russische grenzen.
Het fascistische, racistische Oekraïne vormt een existentiële bedreiging voor ons allemaal, en niet alleen voor Rusland.
Alley Cat: “Als Rusland niet had ingegrepen in Oekraïne, zouden de Ukrofascisten druk bezig zijn met het zuiveren van etnische Russen en het veranderen van Oekraïne in een enorme Amerikaanse militaire basis aan de Russische grenzen.” En we zouden nog dichter bij een nucleair conflict zijn dan nu.
De laatste tijd wordt vaak over het hoofd gezien dat Oekraïne nog maar een paar maanden geleden werd beschouwd als de meest corrupte natie van Europa, met diepgewortelde en opkomende neonazistische elementen in de regering en het leger. Nu zijn ze, dankzij de uitvluchten van de bedrijfsmedia, “vrijheidsstrijders” en allemaal goed. Ik denk dat iemand met een toverstaf zwaaide. Maar terug in de echte wereld, wat verdomme..? Een fascistisch, racistisch Oekraïne is niet alleen een bedreiging voor iedereen, maar ook voor zichzelf. Als Oekraïne dit overleeft, als we dat allemaal doen, heeft Oekraïne misschien wel een kans op een toekomst. Onder leiding van Zelenski, Azov en de neonazistische politieke elementen gebeurde dat zeker niet.
Bedankt dat u hierop wijst. Goed inzicht.
Grappig hoe gedegenereerde naties samenkomen. Hoe tragisch is het dat het consequent Amerikaanse dollars zijn die hen overeind houden en hun degeneratie voeden. Wat een vreedzamer en wonderbaarlijker wereld zou het voor iedereen zijn als Amerika eenvoudigweg zou stoppen met het financieren van conflicten uit eigenbelang.
mgr: “Een fascistisch, racistisch Oekraïne is niet alleen een bedreiging voor iedereen, maar ook voor zichzelf.”
Ja, bedankt dat je de analyse een cruciale stap verder hebt gebracht.
Wat een laffe, brutale daad. Vergelijkbaar met de moordzuchtige woede van het regime in Kiev. Wat een toeval: ze zijn allebei grote bondgenoten van de VS.
Het is 100% schandalig hoe Israël en de VS/NAVO regelmatig oorlogsmisdaden begaan zonder gevolgen.
Ik walg veel meer van onze (Amerikaanse) regering vanwege de flagrante hypocrisie. Ik denk dat de hele wereld het kan zien. Het onderwerp gaat zo diep. Amerikanen consumeren. De helft van de mensen met wie ik spreek, heeft geen idee. De rest valt onder bedrijfs- (werk) zwijgbevelen. Wanneer zullen wij opstaan? Wanneer zal de mondiale arbeidersklasse zich verenigen?
Deze tragedies zullen pas eindigen nadat de Amerikaanse Joodse gemeenschap stopt met het financieren van de Amerikaanse Joodse Lobby, die de onfatsoenlijke en onvoorwaardelijke steun van de Amerikaanse regering aan Israël controleert.
Wat vreselijk triest dat de wereld dit voortdurende barbaarse gedrag moet verdragen. Het grappige is dat de Israëli’s zich afvragen waarom er zoveel antisemitisme in de wereld is. Raad het eens. Dit gebeurt al 74 jaar. Er komt altijd een einde aan onderdrukking en pesten en meestal is dat niet erg aardig.
De VS, mijn land en een land dat ik heb gediend door de rang van kapitein bij de USAF te bereiken, zijn medeplichtig aan moord, de vele moorden die door de regering van Israël in onze naam worden gepleegd. Verdomd Israël, en ik zeg het nog een keer……Verdomd Israël.
De enige manier om Israël onder controle te krijgen is door dezelfde tactieken te gebruiken die worden gebruikt om de apartheid in Zuid-Afrika te doorbreken: weigeren iets te kopen dat in Israël is gemaakt. Helaas heeft de Amerikaanse regering niet de ruggengraat om economische druk uit te oefenen op Israël, maar individuen kunnen dat wel door alles wat in Israël wordt gemaakt te boycotten. De VS moeten ook stoppen met het verstrekken van militaire subsidies aan Israël. Genoeg is genoeg!!! Geld is het enige wat ze begrijpen
Het is moeilijk om de verleiding te weerstaan om Israëlische producten te kopen als aan uw voorschriften wordt voldaan door Israeli Pharma. En ik herinner me dat Obomber de import van medicijnen uit Canada verbood, ogenschijnlijk omdat hun Amerikaanse Pharma-fabrieken ondermaats waren.
Overeengekomen. Met de corrupte reeks huurders van witte huizen waar we de laatste tijd last van hebben en de hele wetgevende macht van onze regering die bijna volledig is uitverkocht aan speciale belangen, is BDS de enige oplossing.
Elke Amerikaanse belastingbetaler zou gedwongen moeten worden het baanbrekende ‘Joodse geschiedenis, Joodse religie’ van Israel Shahak te lezen. Het boek is buitengewoon en relatief kort. Het raakt aan het joodse supremacisme, de behoefte van Tel Aviv om irrationaliteit (gekke hond) op de wereld te projecteren, en dubbele maatstaven over hoe veel religieuze joden naar niet-joden kijken.
Een must-read.
Niet zozeer een 'schaamte voor Israël' als wel een schande voor de rest van de westerse wereld, omdat zij de moed ontbeert om in opstand te komen tegen de Apartheid Israël en gewoon de andere kant op kijkt. Als Israël 'spring' zegt, vragen we alleen maar 'hoe hoog'.
Vera, wat is volgens jou de reden waarom wij vragen: “hoe hoog”? Hoe en waarom heeft Israël zoveel controle over ons? Tip: volg het geld.
Of volg de chantage.