Goudkoorts in Oekraïne

Zelfs voordat de vijandelijkheden uitbraken, spraken de CEO's van grote wapenfabrikanten over hoe de spanningen in Europa hun winsten zouden kunnen vergroten, melden William D. Hartung en Julia Gledhill.

By William D. Hartung  en  Julia Gledhill
TomDispatch.com

TDe Russische invasie van Oekraïne heeft enorm lijden gebracht onder de bevolking van dat land, terwijl de roep om hogere militaire uitgaven in zowel de Verenigde Staten als Europa is aangewakkerd. Hoewel die oorlog een tragedie voor de wereld kan blijken te zijn, profiteert één groep er al van: Amerikaanse wapenleveranciers.

Zelfs voordat de vijandelijkheden uitbraken, spraken de CEO's van grote wapenfabrikanten over hoe de spanningen in Europa hun winsten zouden kunnen opdrijven.

In een telefoongesprek in januari 2022 met de investeerders van zijn bedrijf, doorgaans CEO van Raytheon Technologies, Greg Hayes opgeschept dat het vooruitzicht op conflicten in Oost-Europa en andere mondiale hotspots goed zou zijn voor het bedrijfsleven, voegt daaraan toe

“we zien, zou ik zeggen, kansen voor internationale verkoop… [D]e spanningen in Oost-Europa, de spanningen in de Zuid-Chinese Zee, al deze dingen zetten een deel van de defensie-uitgaven daar onder druk. Ik verwacht dus volledig dat we er enig voordeel uit zullen zien.”

Eind maart, in een interview met de Harvard Business Review nadat de oorlog in Oekraïne was begonnen, Hayes verdedigd de manier waarop zijn bedrijf zou profiteren van dat conflict:

“Daarom bied ik geen excuses aan. Ik denk opnieuw dat we erkennen dat we er zijn om de democratie te verdedigen, en het feit is dat we uiteindelijk in de loop van de tijd enig voordeel in het bedrijf zullen zien. Alles wat vandaag de dag naar Oekraïne wordt verscheept, komt uiteraard uit voorraden, hetzij bij het Ministerie van Defensie, hetzij bij onze NAVO-bondgenoten, en dat is allemaal geweldig nieuws. Uiteindelijk zullen we het moeten aanvullen en daar zullen we de komende jaren een voordeel voor het bedrijf van zien.”

Wapens aan Oekraïne, winsten aan aannemers

De oorlog in Oekraïne zal inderdaad een feest zijn voor mensen als Raytheon en Lockheed Martin. Allereerst zullen er de contracten zijn om wapens zoals die van Raytheon te bevoorraden

en de door Raytheon/Lockheed Martin geproduceerde Javelin-antitankraket die Washington al aan Oekraïne heeft geleverd door de duizenden kosten.

De grotere winststroom zal echter voortkomen uit de verzekerde post-conflictstijgingen van de uitgaven voor de nationale veiligheid hier en in Europa, die, althans gedeeltelijk, gerechtvaardigd zijn door de Russische invasie en de ramp die daarop volgde.

De directe wapenoverdrachten aan Oekraïne weerspiegelen slechts een deel van het extra geld dat naar Amerikaanse militaire aannemers gaat. Alleen al dit fiscale jaar zullen zij gegarandeerd ook aanzienlijke voordelen plukken van de Pentagon's Ukraine Security Assistance Initiative (USAI) en dat van het ministerie van Buitenlandse Zaken Buitenlandse militaire financiering (FMF)-programma, die beide de aanschaf van Amerikaanse wapens en andere uitrusting financieren, evenals militaire training.

Dit zijn in feite de twee geweest primair kanalen voor militaire hulp aan Oekraïne vanaf het moment dat de Russen in 2014 de Krim binnenvielen en in beslag namen. Sindsdien hebben de Verenigde Staten toegewijd ongeveer 5 miljard dollar aan veiligheidshulp aan dat land.

Volgens de Ministerie van Buitenlandse Zakenhebben de Verenigde Staten dergelijke militaire hulp verleend om Oekraïne te helpen “zijn territoriale integriteit te behouden, zijn grenzen te beveiligen en de interoperabiliteit met de NAVO te verbeteren.”

Dus toen Russische troepen zich vorig jaar aan de Oekraïense grens begonnen te verzamelen, verhoogde Washington snel de lat. Op 31 maart 2021heeft het Amerikaanse Europese Commando een “potentieel dreigende crisis” uitgeroepen, gezien de geschatte 100,000 Russische troepen die zich al langs die grens en op de Krim bevinden.

Toen vorig jaar eindigde, had de regering-Biden zich ertoe verbonden $ 650 miljoen in wapens naar Oekraïne, waaronder luchtafweer- en antipantserapparatuur zoals de Raytheon / Lockheed Martin Javelin antitankraket.

Ondanks zulke hoge niveaus van Amerikaanse militaire hulp vielen Russische troepen in februari inderdaad Oekraïne binnen. Volgens rapporten van het Pentagon hebben de VS sindsdien toegezegd ongeveer te zullen geven $ 2.6 miljard aan militaire hulp aan dat land, wat het totaal van de regering-Biden op meer dan brengt $ 3.2 miljard en nog steeds stijgend.

Een deel van deze hulp was opgenomen in het nooduitgavenpakket van maart voor Oekraïne nodig de directe aanschaf van wapens van de defensie-industrie, waaronder drones, lasergestuurde raketsystemen, machinegeweren, munitie en andere benodigdheden.

De grote militair-industriële bedrijven zullen nu Pentagon-contracten zoeken om die extra wapens te leveren, zelfs terwijl ze zich voorbereiden op het aanvullen van de Pentagon-voorraden die al aan de Oekraïners zijn geleverd.

Op dat front hebben militaire aannemers in feite veel om naar uit te kijken. Meer dan de helft van het 6.5 miljard dollar tellende deel van het nooduitgavenpakket voor Oekraïne van het Pentagon is eenvoudigweg bedoeld om de DoD-voorraden aan te vullen. In totaal hebben wetgevers 3.5 miljard dollar aan deze inspanning toegewezen. $ 1.75 miljard meer dan de president zelfs aangevraagd.

Ze hebben ook de financiering gestimuleerd door $ 150 miljoen voor het ministerie van Buitenlandse Zaken FMF programma voor Oekraïne. En houd in gedachten dat deze cijfers niet eens de noodfinanciering omvatten voor de aanschaf- en onderhoudskosten van het Pentagon, die gegarandeerd meer inkomsten zullen opleveren voor de grote wapenfabrikanten.

Amerikaanse wetgevers hebben 3.5 miljard dollar toegewezen om de DoD-voorraden aan te vullen, $ 1.75 miljard meer dan de president zelfs aangevraagd.

Sterker nog, vanuit het perspectief van dergelijke bedrijven zijn er nog veel happen te nemen uit de appel van de Oekraïense militaire hulp. President Joe Biden heeft dat wel gedaan al maakte maar al te duidelijk dat “we Oekraïne de wapens gaan geven om te vechten en zichzelf te verdedigen in alle moeilijke dagen die voor ons liggen.” Je kunt alleen maar aannemen dat er nog meer toezeggingen op komst zijn.

Een ander positief neveneffect van de oorlog voor Lockheed, Raytheon en andere wapenhandelaren zoals zij is de duwen door Adam Smith (D-WA), voorzitter van de House Armed Services Committee, en de Republikein Mike Rogers uit Alabama, om de productie van een luchtafweerraket van de volgende generatie ter vervanging van de Stinger te versnellen.

In zijn bevestigende hoorzitting in het Congres betoogde William LaPlante, de laatste kandidaat om leiding te geven aan de acquisitie bij het Pentagon, dat Amerika ook meer nodig heeft.hete productie lijnen” voor bommen, raketten en drones. Bedenk dat er nog een voordeel in het verschiet ligt voor de grote wapenleveranciers.

De goudmijn van het Pentagon

Voor Amerikaanse wapenfabrikanten zullen de grootste voordelen van de oorlog in Oekraïne echter niet de onmiddellijke wapenverkoop zijn, hoe groot die ook is, maar de veranderende aard van het voortdurende debat over de uitgaven van het Pentagon zelf. Natuurlijk waren de vertegenwoordigers van dergelijke bedrijven dat wel al aan het aansluiten de langetermijnuitdaging van China, a sterk overdreven dreiging, maar de Russische invasie is voor hen niets minder dan manna uit de hemel, de ultieme strijdkreet voor voorstanders van grotere militaire uitgaven.

Zelfs vóór de oorlog zou het Pentagon op zijn minst ontvangsten krijgen $ 7.3 biljoen in de komende tien jaar, meer dan vier keer de kosten van die van president Biden $ 1.7 biljoen binnenlands Build Back Better-plan, dat al belemmerd werd door leden van het Congres die het veruit ‘te duur’ noemden. En houd er rekening mee dat, gezien de huidige stijging van de uitgaven van het Pentagon, die 7.3 biljoen dollar een minimaal bedrag zou kunnen zijn.

Ambtenaren van het Pentagon, zoals plaatsvervangend minister van Defensie Kathleen Hicks, noemden Oekraïne prompt als een van de redenen voor het door de regering-Biden voorgestelde recordvoorstel voor een nationale veiligheidsbegroting. $ 813 miljard, bellen De Russische invasie “een acute bedreiging voor de wereldorde.”

“Voor Amerikaanse wapenfabrikanten … zullen de grootste voordelen van de oorlog in Oekraïne … de veranderende aard zijn van het voortdurende debat over de uitgaven van het Pentagon.”

In een ander tijdperk zou het begrotingsverzoek voor het begrotingsjaar 2023 verbijsterend zijn geweest, omdat het hoger dan de uitgaven tijdens de pieken van de conflicten in Korea en Vietnam en ruim 100 miljard dollar meer dan het Pentagon jaarlijks ontving op het hoogtepunt van de Koude Oorlog.

Ondanks zijn omvang dringen de Republikeinen in het Congres – vergezeld door een aanzienlijk aantal van hun Democratische collega’s – echter al aan op meer.

Veertig Republikeinse leden van de Armed Services Committees van het Huis en de Senaat hebben in feite een overeenkomst ondertekend letter aan president Biden die opriep tot een groei van 5 procent in de militaire uitgaven bovenop de inflatie, wat potentieel zou oplopen tot XNUMX procent $ 100 miljard op dat begrotingsverzoek.

Typisch genoeg vertegenwoordiger Elaine Luria (D-VA), die het gebied vertegenwoordigt in de buurt van de militaire scheepswerf Newport News van het bedrijf Huntington Ingalls in Virginia, verdachte de regering van het “strippen van de marine” omdat zij overweegt enkele oudere schepen te ontmantelen om plaats te maken voor nieuwe. Die klacht werd ingediend ondanks het plan van die dienst om maar liefst geld uit te geven $ 28 miljard op nieuwe schepen in boekjaar 2023.

Wie heeft voordelen?

Die geplande verhoging van de scheepsbouwfondsen maakt deel uit van een voorgestelde pool van $ 276 miljard voor de aanschaf van wapens, evenals verder onderzoek en ontwikkeling, opgenomen in de nieuwe begroting, waar de vijf grootste wapenproducerende aannemers – Lockheed Martin, Boeing, Raytheon, General Dynamics en Northrop Grumman – maken het grootste deel van hun geld.

Die bedrijven zijn al meer dan gesplitst $ 150 miljard in Pentagon-contracten per jaar, een cijfer dat omhoog zal schieten als de regering en het Congres hun zin krijgen.

Om dit alles in context te plaatsen: slechts één van de vijf beste bedrijven, Lockheed Martin, werd bekroond $ 75 miljard in Pentagon-contracten alleen al in het fiscale jaar 2020. Dat is aanzienlijk meer dan de gehele begroting voor het ministerie van Buitenlandse Zaken, een dramatisch bewijs van hoe scheef de prioriteiten van Washington zijn, ondanks de belofte van de regering-Biden om ‘diplomatie op de eerste plaats te zetten’.

De wapens van het Pentagon wenslijst voor boekjaar 2023 is een catalogus van hoe de grote aannemers er geld aan zullen verdienen. Zo zal de nieuwe Columbia Class-onderzeeër met ballistische raketten, gebouwd door de General Dynamics Electric Boat-fabriek in het zuidoosten van Connecticut, het voorgestelde budget voor boekjaar 2023 zien groeien van 5.0 miljard dollar. tot 6.2 miljard dollar.

De uitgaven voor de nieuwe intercontinentale ballistische raket (ICBM), de Ground Based Strategic Deterrent van Northrop Grumman, zullen jaarlijks met ongeveer een derde stijgen tot 3.6 miljard dollar. De categorie ‘raketverdediging en nederlaag’, een specialiteit van Boeing, Raytheon en Lockheed Martin, zal naar verwachting meer dan $ 24 miljard. 

En in de ruimte gestationeerde raketwaarschuwingssystemen, een hoofdbestanddeel van de door de Trump-regering gecreëerde Space Force, zullen eruit springen $ 2.5 miljard in boekjaar 2022 tot 4.7 miljard dollar in de voorgestelde begroting van dit jaar.

Tussen alle verhogingen was er één verrassing: een voorstel reductie in de aankoop van het in moeilijkheden verkerende Lockheed Martin F-35 gevechtsvliegtuig, van 85 naar 61 vliegtuigen in boekjaar 2023. De reden is duidelijk genoeg. Dat vliegtuig heeft meer dan 800 geïdentificeerde ontwerpfouten en de productie- en prestatieproblemen waren vrijwel legendarisch. Gelukkig voor Lockheed Martin is die daling van het aantal niet gepaard gegaan met een evenredige vermindering van de financiering. Hoewel nieuw geproduceerde vliegtuigen met een derde kunnen worden verminderd, zal de daadwerkelijke budgettoewijzing voor de F-35 afnemen minder dan 10 procent, van $12 miljard naar $11 miljard, een bedrag dat meer dan het volledige discretionaire budget van de Centers for Disease Control and Prevention.

Sinds Lockheed Martin het F-35-contract binnenhaalde, zijn de ontwikkelingskosten gestegen meer dan verdubbeld, terwijl productievertragingen het vliegtuig bijna een decennium hebben teruggezet.

Niettemin hebben de militaire diensten zoveel van deze vliegtuigen gekocht dat de fabrikanten de vraag naar reserveonderdelen niet kunnen bijhouden. En toch kan de F-35 niet eens goed worden getest op gevechtseffectiviteit, omdat de vereiste simulatiesoftware niet alleen nog niet af is, maar zelfs zonder een geschatte voltooiingsdatum. De F-35 is dus nog vele jaren verwijderd van de volledige productie van vliegtuigen die daadwerkelijk werken zoals geadverteerd, als dat ooit in de kaarten zit.

Een aantal van de wapensystemen die in het Oekraïne-moment gegarandeerd met contant geld zullen worden overspoeld, zijn zo gevaarlijk of disfunctioneel dat ze, net als de F-35, eigenlijk zouden moeten worden uitgefaseerd.

Neem de nieuwe ICBM. Voormalig minister van Defensie William Perry heeft dat gedaan genaamd ICBM’s “behoren tot de gevaarlijkste wapens ter wereld”, omdat een president slechts enkele minuten zou hebben om te beslissen of hij ze in een crisis zou lanceren, waardoor het risico op een accidentele kernoorlog op basis van vals alarm enorm toeneemt. Het heeft ook geen zin om vliegdekschepen te kopen $ 13 miljard een knal, vooral omdat de nieuwste versie beschikbaar is moeite zelfs het lanceren en landen van vliegtuigen – de voornaamste functie ervan – en wordt steeds meer kwetsbaar voor aanvallen door hogesnelheidsraketten van de volgende generatie.

“Een aantal wapensystemen … die gegarandeerd met contant geld worden overspoeld, zijn zo gevaarlijk of disfunctioneel … ze moeten geleidelijk worden uitgefaseerd.”

De weinige positieve punten in de nieuwe begroting, zoals het besluit van de marine om het onnodige en onwerkbare te schrappen Littoral Combat Ship – een soort ‘F-35 van de zee’ die is ontworpen voor meerdere taken en die geen van alle goed doet – zou gemakkelijk kunnen worden teruggedraaid door voorstanders van staten en districten waar deze systemen worden gebouwd en onderhouden.

Het Huis van Afgevaardigden heeft bijvoorbeeld een krachtige Joint Strike Fighter Caucus, die in 2021 verzameld ruim een ​​derde van alle leden van het Huis van Afgevaardigden zal aandringen op meer F-35’s dan het Pentagon en de luchtmacht hebben gevraagd, zoals ze dit jaar ongetwijfeld weer zullen doen.

A Caucus Scheepsbouw, gezamenlijk voorgezeten door vertegenwoordigers Joe Courtney (D-CT) en Rob Wittman (R-VA), zal strijden tegen het plan van de marine om oude schepen buiten gebruik te stellen en nieuwe te kopen. (Ze zouden er de voorkeur aan geven dat de marine de oude behoudt  en  koop nieuwe met meer van uw belastinggeld voor het oprapen.) Op dezelfde manier is de “ICBM-coalitie”, bestaande uit senatoren uit staten met ICBM-bases of productiecentra, heeft een vrijwel perfecte staat van dienst afweren De inzet of financiering van deze wapens zal worden teruggedrongen en zal in 2022 hard aan het werk zijn om de begrotingstoewijzing ervan te verdedigen.

Op weg naar een nieuw beleid

Het bedenken van een verstandig, realistisch en betaalbaar defensiebeleid, altijd een uitdaging, zal des te groter zijn te midden van de Oekraïense nachtmerrie. Toch blijft het, gegeven waar het geld van onze belastingbetalers naartoe gaat, maar al te de moeite waard. Een dergelijke nieuwe aanpak zou zaken moeten omvatten als het terugdringen van het aantal particuliere contractanten van het Pentagon, honderdduizenden van mensen, van wie velen zich bezighouden met volledig overbodige banen die goedkoper door civiele overheidsfunctionarissen kunnen worden gedaan of eenvoudigweg kunnen worden geëlimineerd. Er wordt geschat dat een besparing van 15 procent op de uitgaven aan aannemers ongeveer zou opleveren $ 262 miljard over 10 jaar.

Het Pentagon is al dertig jaar dichtbij $ 2 biljoen Het ‘moderniseringsplan’ om een ​​nieuwe generatie nucleair bewapende bommenwerpers, raketten en onderzeeërs te bouwen, samen met nieuwe kernkoppen, zou bijvoorbeeld eenvoudigweg moeten worden geschrapt in overeenstemming met het soort ‘slechts afschrikkende’ beleid. nucleaire strategie ontwikkeld door de nucleaire beleidsorganisatie Global Zero.

En de duizelingwekkende Amerikaanse mondiale militaire voetafdruk – een uitnodiging tot verdere conflicten die meer omvat dan alleen 750 militaire bases verspreid over elk continent behalve Antarctica, en antiterreuroperaties in 85 landen – moet op zijn minst scherp worden teruggeschroefd.

Dat meldt het Centrum voor Internationaal Beleid Task Force Duurzame Defensie en studies van de alternatieve benaderingen van defensie, uitgevoerd door het Congressional Budget Office, zou zelfs een relatief minimalistische strategische heroverweging de komende tien jaar minstens 1 biljoen dollar kunnen besparen, genoeg om een ​​gezonde aanbetaling te doen op investeringen in de volksgezondheid, waardoor de ergste potentiële gevolgen kunnen worden voorkomen of verzacht van de klimaatverandering, of beginnen aan de taak om de recordniveaus van de inkomensongelijkheid terug te dringen.

Natuurlijk kan geen van deze veranderingen plaatsvinden zonder de macht en invloed van het militair-industrieel-congrescomplex op de proef te stellen, een taak die even urgent als moeilijk is in dit moment van bloedbad in Europa. Hoe moeilijk het ook is, het is een strijd die de moeite waard is, zowel voor de veiligheid van de wereld als voor de toekomst van de planeet.

Eén ding is zeker: een nieuwe goudkoorts van de “defensie”-uitgaven is een ramp in de maak voor ons allemaal die niet in dat complex zitten.

William D. Hartung, a TomDispatch regelmatig, is een senior research fellow bij het Quincy Institute for Responsible Statecraft, en de auteur van Prophets of War: Lockheed Martin en het ontstaan ​​van het militair-industriële complex.

Julia Gledhill is analist bij het Centrum voor Defensie-informatie van het Project over overheidstoezicht.

Dit artikel is van TomDispatch.com.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.