CIA en Britse functionarissen bespraken de moord op Fidel Castro

Britse diplomaten adviseerden de CIA over de gevolgen van de moord op de Cubaanse leider, net op het moment dat de VS een grootschalige geheime actiecampagne tegen hem aan het voorbereiden waren, zo meldt John McEvoy.

By John McEvoy
vrijgegeven VK

Fidel Castro's chef van de geheime dienst geschat dat er 634 pogingen zijn ondernomen tegen het leven van de Cubaanse leider. 

Van exploderende sigaren tot vergiftigde pillen, de campagne van Washington vermoorden Castro blijft een berucht geval van geheime Koude Oorlog actie.

De aanwezigheid van een revolutionaire regering in Cuba, slechts 90 kilometer uit de kust van Florida, was voor de Amerikaanse regering ondraaglijk. 

Wat minder bekend is, is dat Groot-Brittannië begin jaren zestig samenwerkte met de anti-Castro-operaties van Washington. 

Een ministerie van Buitenlandse Zaken document, geheim gehouden voor zestig jaar en pas onlangs vrijgegeven in het Nationaal Archief, onthult dat Britse diplomaten de ‘verdwijning’ van Castro met de CIA hebben besproken

In november 1961 ging Thomas Brimelow, een hoogvliegende Britse diplomaat in Washington, met zijn collega Alan Clark naar de CIA.

Clark, die Amerika bezocht vanuit zijn post op de Britse ambassade in Havana, bood de Amerikaanse inlichtingendiensten een kijkje in Cuba – een land waar het ministerie van Buitenlandse Zaken zich uit had teruggetrokken.

Na de openingsverklaringen zetten de CIA-mannen de achtervolging in en vroegen Clark “of de verdwijning van Fidel Castro zelf ernstige gevolgen zou hebben” in Cuba.

Uit Brimelows notulen van die bijeenkomst, gemarkeerd als 'geheim en persoonlijk', blijkt dat het Britse duo niet protesteerde tegen de onsubtiele toespeling op de moord op Castro. 

Clark antwoordde dat "Raoul Castro was genomineerd als Fidels opvolger" en "hij zou erin kunnen slagen de plaats van Fidel in te nemen als er voldoende tijd werd gegeven."

Eerlijk gezegd voegde Clark eraan toe: “Als Fidel zou worden vermoord, was het minder zeker dat er een soepele overname zou plaatsvinden. Het [staats]apparaat, dat blijkbaar sterk genoeg was om een ​​geleidelijke omschakeling het hoofd te bieden, zou een plotselinge crisis wellicht niet aankunnen.”

De onthullingen rijzen nieuw leven in vragen over hoeveel Groot-Brittannië wist van de geheime pogingen van Washington om Castro omver te werpen. 

De subversieve discussie kwam maanden nadat het Witte Huis de diplomatieke betrekkingen met Havana had verbroken en had geprobeerd een mislukte invasie uit te voeren in Cuba. Varkensbaai. 

Slechts enkele dagen na de bijeenkomst tussen Groot-Brittannië en de CIA gaf president John F. Kennedy toestemming Operatie Mongoose - een geheim programma Castro op alle mogelijke manieren te verwijderen.

Het jaar daarop werd Clark eerste secretaris bij de Britse ambassade in Washington. Brimelow ging uiteindelijk leiding geven aan het ministerie van Buitenlandse Zaken en kreeg een leven lang adelstand.

'Meest onder de indruk'

Hoewel Groot-Brittannië over het algemeen sympathiseerde met het doel van het Witte Huis om Castro af te zetten, waren Britse functionarissen dat meer kritisch van de Amerikaanse strategie – vooral tijdens de mislukte invasie van de Varkensbaai. 

Diplomatieke betrekkingen tussen de VS en Groot-Brittannië ook verzuurd over de kwestie van het sanctioneren van Cuba gedurende 1962.

Clark stond niet uitsluitend afwijzend tegenover de regering van Castro. Op de CIA-bijeenkomst betoogde hij dat ‘de revolutie een groot aantal mensen een aanzienlijk goed had gebracht’, en voegde eraan toe dat ‘de mensen die hiervan hadden geprofiteerd nog niet beseften welke prijs ze betaalden en zouden moeten betalen.’

Niettemin blijkt uit vrijgegeven dossiers dat de Britse ambassade in Havana inlichtingen bleef delen met Washington over de militaire, politieke en economische situatie in Cuba. 

In januari 1962 stuurde Groot-Brittannië een rapport naar het Pentagon over een militaire parade in Havana, vol met schetsen van Cuba's militaire apparaat. 

Het was “grotendeels gebaseerd op onze eigen directe observaties; we hadden de ambassadeur en het hoofd van de kanselarij op de tribunes, drie leden van het personeel in de menigte langs de route en nog twee die de procedure op televisie keken”, merkte een Britse kabel op.

De Amerikanen waren dankbaar. “Dit wil alleen maar zeggen hoe dankbaar het Pentagon is voor de uitstekende rapporten… over de militaire parade. Ze zijn het meest onder de indruk van de moeite die erin is gestoken en van de gedetailleerde resultaten die jullie allemaal hebben behaald”, blijkt uit een ander telegram. 

In maart 1962 benadrukte het Pentagon nogmaals “hoe dankbaar ze zijn voor alle eerdere informatie over de militaire situatie in Cuba.”

Maanden later schetsten de VS “prioritaire doelen” voor Groot-Brittannië bij het verzamelen van militaire informatie in Cuba. 

“Bijna al deze ‘doelen’ bevinden zich in de omgeving van Havana, en ze zijn geselecteerd omdat ze bijna allemaal in gebieden liggen die leden van de ambassade zouden kunnen bezoeken”, schreef een Britse functionaris na een uiterst geheim gesprek met de Pentagon.

Het ministerie van Buitenlandse Zaken weigerde commentaar te geven op de onthullingen.

John McEvoy is een onafhankelijke journalist die heeft geschreven voor Internationale geschiedenis recensie, De kanarie, Tribune tijdschrift, kapduif en Brazilië Draad.

Dit artikel is van vrijgegeven VK.