Snelle route naar Armageddon

De ontwikkeling van hypersonische raketten in Australië draagt, in plaats van de vrede in de regio te bevorderen, bij aan het ontsteken van een wapenwedloop en vergroot de kans op conflicten, schrijft Peter Cronau van Gederubriceerde AU.

By Peter Kronau
in Sydney, Australië
vrijgegeven Australië

AAustralië is al een heel eind op weg met de ontwikkeling van hypersonische wapens met nucleaire capaciteit, samen met de VS en Groot-Brittannië, ondanks een nieuwe aankondiging deze week door het Australië-VK-VS 'AUKUS'-defensiepact.

De lidstaten van AUKUS hebben deze week, in een update van hun veelbesproken pact van 2021, aangekondigd $ 1 miljard voor de ontwikkeling van geleide raketten in Australië, en verklaarde: “We… hebben ons vandaag ertoe verbonden een nieuwe trilaterale samenwerking op het gebied van hypersonics en counter-hysonics te starten.”

Vorige november vrijgegeven Australië eerst gemeld over het werk dat samen met de VS en Groot-Brittannië wordt gedaan aan de ontwikkeling van hypersonische raketten in Australië voor de Australian Defense Force, in een verhaal over de groeiende militaire en inlichtingenbanden tussen het AUKUS-trio van landen. 

Enkele van de grootste wapenfabrikanten ter wereld hebben in Australië gewerkt aan de ontwikkeling van hypersonische raketprototypes in het kader van het Southern Cross Integrated Flight Research Experiment, of SCIFiRE.

Het SCIFiRE-project werd in 2020 ondertekend door Lockheed Martin, 's werelds grootste wapenmaker en fabrikant van de F-35 van de RAAF, samen met Boeing Defense Systems, fabrikant van de F/A-18 Hornets van de RAAF. Deze particuliere bedrijven plukken de vruchten van het door de overheid gefinancierde HIFiRE scramjet motortechnologie uit 2007, ontworpen door een team van de Universiteit van Queensland.

De SCIFiRE hypersonische raket is een supersnel, zeer manoeuvreerbaar vliegtuig dat wordt gelanceerd precisie kruisraket dat geeft een jacht- of bommenwerper een vrijwel onstuitbaar anti-scheepvaartvermogen vanaf een afstand van meer dan 400 km – en nog veel verder wanneer het wordt gebruikt vanuit vliegtuigen die vanaf vliegdekschepen of vliegbases worden gelanceerd. Ze zouden kernwapens kunnen hebben, maar zullen op dit moment conventioneel bewapend zijn.

De hypersonische raket is licht en snel en zal aanzienlijk beter presteren dan de Tomahawk-kruisraketten die al bij de RAAF zijn besteld. De SCIFiRE heeft geen bommenwerper nodig om te lanceren en zal worden vervoerd door RAAF-gevechtsvliegtuigen zoals de F/A-18F Super Hornet straaljager, de nieuwe F-35A Lightning II luchtgevecht stealth-jager, evenals de P-8A Poseidon maritiem surveillancevliegtuig. Ze zullen perfect zijn voor het ondersteunen van een Amerikaanse oorlog in de Zuid-Chinese Zee.

De VS hebben hun in eigen land geproduceerde HARC hypersonische raketwapens getest en hebben, hoewel geplaagd door een reeks mislukkingen, naar verluidt getest het Lockheed Martin-prototype van vorige maand. De nieuwe Australische SCIFiRE hypersonische raketten bieden betere vooruitzichten op levering en zullen naar verwachting binnen 5 tot 8 jaar in gebruik worden genomen, klaar om deel te nemen aan de sprong over de afgrond van een voorspelde 2030 Amerikaanse oorlog met China

Om niet achter te blijven, ontwikkelt het Britse BAE Systems sinds 2021 in Australië een hypersonisch wapensysteem met de titel Project Speer. Het project omvat een hypersonische langeafstandsaanvalsraket genaamd 'Javelin Strike', en ook, verstandig, defensieve tegenmaatregelen ter bescherming tegen hogesnelheidswapens genaamd 'Javelin Shield'. Het project loopt parallel met de SCIFiRE-raket, bij het ontwikkelen van een zogenaamde 'soevereine capaciteit' voor de constructie van de wapens in Australië.

Van nog groter internationaal belang is de potentiële ontwikkeling van nucleair bewapende drone-satellieten, die in staat zijn om massa's hypersonische kernraketten op elk deel van de wereld af te vuren. De VS werken al tien jaar aan een hoog geheime X-37B Boeing ruimtedroneproject dat satellieten en nucleaire ladingen kan vervoeren. Nu bouwt Boeing momenteel de Fantoom Express, een hypersonisch experimenteel ruimtevliegtuig XS-1, dat ladingen kan vervoeren met 'militaire en commerciële toepassingen'.

Een dergelijke waanzin ligt misschien niet ver van Australië. Een in Brisbane gevestigd start-upbedrijf voor ruimtevaarttechniek, Hypersonix Launch Systems, dat samenwerkt met de door de overheid gefinancierde Universiteit van Zuid-Queensland, heeft vorige maand federale overheidsgelden ontvangen voor de ontwikkeling van zijn DART CMP-casco, 's werelds eerste 'herbruikbare' hypersonische drone. 

Hypersonix bouwt het casco van de hypersonische drone, die snelheden tot 15,000 km/u kan halen, ondersteund door de Amerikaanse bedrijven Boeing en Kratos Defense Security Solutions, die beide afzonderlijk hypersonische drones met militaire toepassingen ontwikkelen.

'New Age' hypersonische raketten en drones zijn niet de enige samenwerking op het gebied van luchtwapens tussen de landen van het AUKUS-pact. De Woomera-testbaan van RAAF in Zuid-Australië was de locatie van BAE Systems lang uitgestelde ontwikkelingswerkzaamheden aan zijn supersonische Taranis stealth bommenwerper drone.

Het ministerie van Defensie is zeer serieus over het bewapenen van Australië met hypersonische raketten. In 2020 heeft Defensie 9.3 miljard dollar toegewezen voor snelle langeafstandsaanvallen en raketverdediging, inclusief voor hypersonische ontwikkeling, testen en evaluatie. Dit maakt deel uit van de oogverblindende uitgaven van 270 miljard dollar aan defensiecapaciteit in de afgelopen tien jaar Strijdkrachtenstructuurplan 2020, een onderdeel van de legitieme defensiebehoeften van Australië, evenals steun aan militaire acties van het Amerikaanse imperium.

Het gebruik van twee hypersonische raketten door Rusland tegen militaire doelen van Oekraïne in maart leek de VS te verrassen. De Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin, in het openbaar bagatelliseerde de ontwikkeling, en zei dat hij het “niet als een gamechanger zag.”

Maar twijfel er niet aan dat de sluitspieren van de Amerikaanse gezamenlijke stafchefs en de Europese militaire leiders een aantal stappen hebben aangescherpt toen ze zich realiseerden dat de Russen zojuist in de strijd een raket hadden gebruikt waarvoor ze momenteel geen verdediging hebben. Amerikaanse militaire bases, zoals die in Duitsland of de NSA-satellietbewakingspost op Menwith Hill in Groot-Brittannië, waren onmiddellijk onverdedigbaar.

De Russische Kinzal 'Dolk' bovengeluids De lucht-grondraket heeft naar verluidt een bereik van 2,000 km en kan snelheden bereiken van 12,000 km/uur. De raketten werden afgevuurd door Mig-31-jagers buiten het Oekraïense luchtruim en raakten één doel in het uiterste westen van Oekraïne, vlakbij de grens met Polen, een NAVO-lid. Naast de vernietiging van het Oekraïense militaire wapendepot en de brandstofopslag, vernietigden de 'Dagger'-raketten ook het gevoel van onkwetsbaarheid van het Westen.

De Russische president Vladimir Poetin zei dat de ontwikkeling van de hypersonische raketten was toegestaan ​​na het Amerikaanse besluit in 2002 om het Anti-Ballistische Raketverdrag uit 1972 op te geven, een bilaterale overeenkomst tussen de Sovjet-Unie en de VS. China heeft ook hypersonische wapens ontwikkeld na eerst zijn Wu-14 te hebben getest. raket anno 2014.

De noodzaak van internationale controles en een terugkeer naar het vasthouden aan het systeem van wederzijdse inperking door alle landen is plotseling heel duidelijk geworden.

Ondanks de halsstarrige haast van Australië om geld te verspillen aan nieuwe geavanceerde militaire wapens, bestaat er binnen de hoogste niveaus van het ministerie van Defensie enige verwarring over het werkelijke strategische effect van de ontwikkeling en het gebruik van hypersonische raketten. 

A verklaring van de Australische minister van Defensie Toentertijd illustreerde Linda Reynolds, toen ze sprak over hypersonische wapens voor Australië, de verwarring: “Investeren in capaciteiten die acties tegen Australië afschrikken, komt ook ten goede aan onze regio, onze bondgenoten en onze veiligheidspartners.”

Het gebruik van hypersonische rakettechnologie is beschreven als 'disruptief vermogen' – en ontwrichtend is het zeker. In plaats van andere landen af ​​te schrikken, zoals de minister suggereert, kunnen hypersonische wapens de onzekerheid en daarmee de waarschijnlijkheid van conflicten vergroten. Zij dragen al bij aan een regionale wapenwedloop waarbij Japan, Zuid-Korea, Noord-Korea, Taiwan, de VS en China momenteel allemaal de ontwikkeling van raketten uitbreiden.

Het gebruik van hypersonische raketten vernielt conventionele terughoudendheid om de eerste te zijn die een oorlog begint, omdat het de waargenomen dreiging van vergelding wegneemt. Hypersonische raketten die wel acht keer de snelheid van het geluid kunnen bereiken, verkleinen de kans dat het beoogde land wraak neemt aanzienlijk, aangezien de waarschuwingstijd dramatisch wordt verkort. De eerste waarschuwing zou nu het geluid van raketexplosies kunnen zijn. 

Momenteel bestaat er een ongemakkelijke vrede tussen nucleaire naties, in de overtuiging dat een vijand geen oorlog zou beginnen vanwege de waarschijnlijke vergelding die zou volgen op een eerste aanval. Dankzij het hypersonische vermogen kunnen landen lanceren met een veel verminderde angst voor onderschepping of vergelding.

Hypersonische raketten zullen een preventieve oorlog mogelijk maken als de natie die ze bezit denkt dat een vijandige staat op weg is naar een conflict. De Wederzijds verzekerde vernietiging, of MAD, het raam om oorlog te vermijden slaat dicht.

“Wij blijven ons inzetten voor vrede en stabiliteit in de regio”, aldus de minister van Defensie. Deze woorden geven aan een visie die ver verwijderd is van de realiteit van het verhoogde risico van hypersonisch aangedreven destructieve conflicten en een nieuw aangewakkerde regionale wapenwedloop.

Dit artikel verscheen on vrijgegeven Australië en wordt met toestemming opnieuw gepubliceerd.

Peter Kronau is mede-oprichter van DECLASSIFIED AUSTRALIA en is een meermaals bekroonde onderzoeksjournalist, schrijver en filmmaker. Hij is co-redacteur van het recente boek Een geheim Australië – onthuld door de WikiLeaks Exposés.