Door de Truman te volgen Doctrine, zegt Brian Terrell, de VS exploiteert en onteert de zeer reële aspiraties van mensen naar vrede en zelfbeschikking.
President Harry Truman in 1948. (Nationaal Archief)
By Brian Terrell
Common Dreams
IIn april 1941, vier jaar voordat hij president zou worden en acht maanden voordat de Verenigde Staten aan de Tweede Wereldoorlog deelnamen, zei senator Harry Truman uit Missouri reageerden op het nieuws dat Duitsland de Sovjet-Unie was binnengevallen:
“Als we zien dat Duitsland de oorlog wint, moeten we Rusland helpen; en als Rusland wint, moeten we Duitsland helpen, en ze op die manier zoveel mogelijk laten doden.’
Truman werd niet als cynicus bestempeld toen hij deze woorden vanuit de Senaat uitsprak. Integendeel, toen hij in 1972 stierf, was dat van Truman doodsbrief in The New York Times noemde deze verklaring de bevestiging van zijn ‘reputatie van daadkracht en moed’. “Deze basishouding,” gutste de Times, ‘bereidde hem voor om vanaf het begin van zijn presidentschap een krachtig beleid te voeren’, een houding die hem voorbereidde om zonder enige moeite opdracht te geven tot de atoombomaanslagen op Hiroshima en Nagasaki.
Truman's fundamentele 'laat ze er zoveel mogelijk doden'-houding vormde ook de basis voor de naoorlogse doctrine die zijn naam draagt, samen met de oprichting van de NAVO en de CIA, waarvan hij beide de grondlegger wordt genoemd.
Een 25 februari opiniestuk in De Los Angeles Times by Jeff Rogg“De CIA heeft Oekraïense opstandelingen eerder gesteund – laten we van die fouten leren”, citeert een CIA-programma om Oekraïense nationalisten op te leiden als opstandelingen om de Russen te bestrijden, dat in 2015 begon en vergelijkt het met een soortgelijke inspanning van Truman’s CIA in Oekraïne, dat begon in 1949. XNUMX.
In 1950, een jaar later, ‘wisten Amerikaanse officieren die bij het programma betrokken waren, dat ze een verloren strijd voerden. … Tijdens de eerste door de VS gesteunde opstand, volgens uiterst geheime documenten die later werden vrijgegeven, waren Amerikaanse functionarissen van plan de Oekraïners te gebruiken als proxy-troepenmacht om de Sovjet-Unie te laten bloeden.’ Dit opiniestuk citeert John Ranelagh, een historicus van de CIA, die betoogde dat het programma “een koude meedogenloosheid aan de dag legde” omdat het Oekraïense verzet geen hoop op succes had, en dus “Amerika de Oekraïners in feite aanmoedigde om hun dood tegemoet te gaan. ”
De “Truman-doctrine” van het bewapenen en trainen van opstandelingen als proxy-troepen om Rusland te laten bloeden tot gevaar voor de lokale bevolking die het beweerde te verdedigen, werd in de jaren zeventig en tachtig effectief gebruikt in Afghanistan, een programma dat zo effectief is, vinden sommige auteurs ervan. hebben er op gepocht dat het tien jaar later heeft bijgedragen aan de val van de Sovjet-Unie.
In een 1998 interview , legde Zbigniew Brzezinski, de nationale veiligheidsadviseur van president Jimmy Carter, uit:
“Volgens de officiële versie van de geschiedenis begon de CIA-hulp aan de Mujaheddin in 1980, dat wil zeggen nadat het Sovjetleger Afghanistan was binnengevallen op 24 december 1979. Maar de realiteit, die tot nu toe nauwlettend werd bewaakt, is volkomen anders: inderdaad, op 3 juli 1979 ondertekende president Carter de eerste richtlijn voor geheime hulp aan de tegenstanders van het pro-Sovjetregime in Kabul. En diezelfde dag schreef ik een briefje aan de president waarin ik hem uitlegde dat deze hulp naar mijn mening zou leiden tot een militaire interventie van de Sovjet-Unie... We hebben de Russen niet onder druk gezet om in te grijpen, maar we hebben willens en wetens de kans vergroot dat zij zouden."
'De dag dat de Sovjets officieel de grens overstaken', herinnert Brzezinski zich, 'schreef ik aan president Carter in wezen: 'We hebben nu de mogelijkheid om de USSR zijn oorlog in Vietnam te geven.' Inderdaad, gedurende bijna 10 jaar moest Moskou een oorlog voeren die onhoudbaar was voor het regime, een conflict dat leidde tot demoralisatie en uiteindelijk het uiteenvallen van het Sovjetimperium.”
'Spijt van wat?'
Gevraagd in 1998 of hij spijt had, antwoordde Brzezinski: "Spijt waarvan? Die geheime operatie was een uitstekend idee. Het had tot gevolg dat de Russen in de Afghaanse val werden gelokt en je wilt dat ik er spijt van krijg? Hoe zit het met het steunen van islamitisch fundamentalisme en het bewapenen van toekomstige terroristen? “Wat is belangrijker in de wereldgeschiedenis? De Taliban of de ineenstorting van het Sovjetrijk? Sommige opgewonden moslims of de bevrijding van Midden-Europa en het einde van de koude oorlog?”
September 1978: de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski, rechts, schaakt met de Israëlische premier Menachem Begin in Camp David. (Witte Huis, Wikimedia Commons)
In zijn LA Times Rogg noemt het CIA-programma in Oekraïne uit 1949 een ‘fout’ en stelt de vraag: ‘Deze keer is het primaire doel van het paramilitaire programma om Oekraïners te helpen hun land te bevrijden of Rusland te verzwakken in de loop van een lange opstand. dat ongetwijfeld evenveel Oekraïense als Russische levens zal kosten, zo niet meer?”
Gezien in het licht van het buitenlands beleid van de Verenigde Staten, van Truman tot Biden, kan het debacle uit de vroege Koude Oorlog in Oekraïne beter worden omschreven als een misdaad dan als een vergissing, en Roggs vraag lijkt retorisch.
De clandestiene CIA-training van Oekraïense opstandelingen en de uitbreiding van de NAVO naar Oost-Europa kunnen de Russische invasie van Oekraïne niet rechtvaardigen, net zomin als de clandestiene CIA-training van de Mujaheddin in 1979 de Russische inval en de tienjarige oorlog in Afghanistan rechtvaardigde. Dit zijn echter provocaties die de nodige excuses en redenen bieden voor dergelijke acties. Van Trumans reactie op de nazi-invasie in Rusland tot Bidens ‘steun’ voor Oekraïne dat wordt aangevallen door Rusland: dit beleid getuigt van cynische en gevoelloze minachting voor juist de waarden die de Verenigde Staten beweren te verdedigen.
Mondiaal gezien, via zijn strijdkrachten, maar nog meer via de CIA en de zogenaamde National Endowment for Democracy, via de spierkracht van de NAVO die zich voordoet als wederzijdse ‘verdediging’, in Europa, zowel in Azië, als in Afrika, als in het Midden-Oosten, als in Latijns-Amerika en de Verenigde Staten exploiteren en onteren de zeer reële aspiraties van goede mensen naar vrede en zelfbeschikking. Tegelijkertijd voedt het het moeras waar gewelddadig extremisme zoals de Taliban in Afghanistan, ISIS in Syrië en Irak en het neonazistische nationalisme in Oekraïne alleen maar kunnen voortwoekeren, bloeien en zich verspreiden.
Het recht om lid te worden van de NAVO
NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg met troepen op de militaire basis ?daži in Letland op 8 maart. (NAVO)
De bewering dat Oekraïne als soevereine natie het recht heeft om vandaag de dag lid te worden van de NAVO is hetzelfde als zeggen dat Duitsland, Italië en Japan in 1936 als soevereine naties het recht hadden om een As te vormen. Opgericht om het Westen te verdedigen tegen Sovjet-agressie na de Tweede Wereldoorlog onder Door het oordeelkundige ‘laat ze er zoveel mogelijk doden’-leiderschap van Truman verloor de NAVO in 1991 haar ogenschijnlijke bestaansreden. Het lijkt erop dat zij nooit haar doel van wederzijdse verdediging tegen agressie van buitenaf heeft gerealiseerd, maar zij is vaak gebruikt door de VS als instrument van agressie tegen soevereine naties. Twintig jaar lang werd de uitputtingsoorlog tegen Afghanistan gevoerd onder auspiciën van de NAVO, net als de vernietiging van Libië, om er maar twee te noemen. Er is opgemerkt dat als het bestaan van de NAVO een doel heeft in de wereld van vandaag, dat alleen maar kan bestaan uit het beheersen van de instabiliteit die het bestaan ervan veroorzaakt.
Vijf Europese landen herbergen Amerikaanse kernwapens op hun eigen militaire bases, die op grond van de NAVO-deelovereenkomsten bereid zijn Rusland te bombarderen. Dit zijn geen overeenkomsten tussen de verschillende burgerregeringen, maar tussen het Amerikaanse leger en de legers van die landen.
Officieel zijn deze overeenkomsten geheimen, zelfs voor de parlementen van de deelstaten. Deze geheimen worden slecht bewaard, maar het effect is dat deze vijf landen kernbommen hebben zonder toezicht of toestemming van hun gekozen regeringen of hun volk.
Door massavernietigingswapens op te dringen aan landen die ze niet willen, ondermijnen de Verenigde Staten de democratieën van hun eigen vermeende bondgenoten en maken hun bases tot potentiële doelwitten voor preventieve eerste aanvallen. Deze overeenkomsten zijn niet alleen in strijd met de wetten van de deelnemende staten, maar ook met het Nucleaire Non-proliferatieverdrag dat alle NAVO-lidstaten hebben geratificeerd. Het voortbestaan van de NAVO vormt niet alleen een bedreiging voor Rusland, maar ook voor Oekraïne, voor zijn leden en voor ieder levend wezen op de planeet.
Het is waar dat de Verenigde Staten niet alleen verantwoordelijk zijn voor elke oorlog, maar dat zij voor de meeste oorlogen ook een zekere verantwoordelijkheid dragen en dat de bevolking zich wellicht in een unieke positie bevindt om deze te beëindigen.
Trumans opvolger als president, Dwight D. Eisenhower, heeft misschien vooral aan de Amerikaanse regering gedacht toen hij zei: “Mensen willen zo graag vrede dat regeringen tegenwoordig maar beter uit de weg kunnen gaan en hen die vrede kunnen geven.”
Wereldveiligheid
De veiligheid van de wereld op dit moment van verhoogde dreiging van nucleaire vernietiging vereist de neutraliteit van de landen van Oost-Europa en het terugdraaien van de uitbreiding van de NAVO. Wat de Verenigde Staten voor de vrede kunnen doen, is niet het opleggen van sancties, het verkopen van wapens, het trainen van opstandelingen, het bouwen van militaire bases over de hele wereld, het “helpen” van hun vrienden, het uiten van ophef en bedreigingen. Het kan alleen maar helpen door uit de weg te gaan.
Wat kunnen Amerikaanse burgers doen om het Oekraïense volk te steunen en de Russen die we terecht bewonderen, degenen die op straat lopen en het risico lopen gearresteerd te worden en geslagen te worden omdat ze luidkeels eisen dat hun regering de oorlog stopt?
Wij staan niet achter hen als we ‘achter de NAVO staan’.
Wat de bevolking van Oekraïne lijdt onder de Russische agressie, lijden miljoenen mensen over de hele wereld dagelijks onder de Amerikaanse agressie. Legitieme zorg en zorg voor de honderdduizenden Oekraïense vluchtelingen is een zinloze politieke houding en tot onze schande als deze niet gepaard gaat met bezorgdheid voor de vele miljoenen die dakloos zijn geworden door oorlogen tussen de VS en de NAVO. Als Amerikanen die erom geven de straat op zouden gaan telkens wanneer onze regering de wil van de bevolking van een vreemd land bombardeert, binnenvalt, bezet of ondermijnt, zouden er miljoenen mensen de straten van Amerikaanse steden overspoelen – er zou een volledig protest moeten plaatsvinden. voor velen een tijdsbesteding, ook al lijkt het nu voor zo weinigen van ons te zijn.
Brian Terrell is een vredesactivist uit Iowa die meer dan zes maanden in de gevangenis heeft gezeten wegens protest tegen gerichte moorden op Amerikaanse militaire dronebases.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Volgens Joyce en Gabriel Kolko (zoals geciteerd in mijn opmerking hierboven met een onjuiste publicatiedatum
wat 1972 zou moeten zijn): Er waren veel concepten voor de presentatie aan het Congres in 1947. Alle referenties
door anderen aan de Verenigde Naties werden door Truman afgesneden.
Goed ingedeeld. Hartelijk dank. Hoe toepasselijk om terug te gaan naar de Amerikaanse president die de eerste atoombommen op mensen en steden gebruikte.
Zijn redenering om ‘de oorlog te beëindigen’ en ‘levens te redden’ door tienduizenden onschuldige burgers te vermoorden (in de tijd dat dat zogenaamd verboden was) leek waarschijnlijk niet zo schandalig voor Amerikaanse burgers die op zoek waren naar een gemakkelijke manier om te voorkomen dat ze zouden komen. om grip te krijgen op de enorme oorlogsmisdaden van hun eigen regering.
En sindsdien heeft het imperium van bases geen enkele moeite meer gehad met het verspreiden van allerlei soorten bommen. Terwijl degenen die verschillende oorlogen vervolgden op een gegeven moment wisten dat ze niet te winnen waren, hielden ze die kennis geheim en gingen de oorlogen maar door. Bijv.: Vietnam, Irak, Afghanistan. (En is de Koreaanse oorlog technisch gezien al voorbij?)
Het lijkt echter nog steeds een kwestie van twijfelen of degenen die de leiding hebben meer lijken op oudere Ivy League-jongens die bij gangster spelen, of op echte gangsters die zich voordoen als politieke agenten.
Hoofdvak geschiedenis en onlangs gepensioneerde leraar hier: de No Child Left Behind Act heeft het sociale studies-onderwijs in de VS gedood. Dat was deels het doel ervan, geloof ik. (Het meer voor de hand liggende doel was het doorsluizen van publieke middelen naar bedrijven die gestandaardiseerde toetsen produceren.) Door een test-en-strafmodel te installeren voor alle scholen die afhankelijk zijn van federale financiering, en alleen de leerresultaten op het gebied van lezen en rekenen te beoordelen, werden zowel natuurwetenschappen als sociale studies buitenspel gezet. dwz geschiedenis, aardrijkskunde, maatschappijleer. STEM heeft in de daaropvolgende decennia middelen beschikbaar gesteld voor wetenschappelijk onderwijs en daarvoor wat tijd vrijgemaakt, maar sociale studies worden nog steeds grotendeels genegeerd in de basisscholen van openbare scholen.
Mijn observatie lijkt misschien buiten het onderwerp te vallen, maar ik geloof dat het de extreme gevoeligheid van het Amerikaanse publiek voor propaganda en geloof in valse verhalen over Rusland, de voormalige Sovjet-Unie en de werkelijke rol van de VS in de geopolitiek verklaart.
Ik denk niet dat je observatie helemaal off-topic is. Je hebt groot gelijk. En het is opzettelijk. Degenen die de geschiedenis niet kennen, kunnen gemakkelijk voor de gek worden gehouden door leugens en verdraaiingen van de overheid, omdat ze geen referentiepunt hebben om de leugens te weerleggen. Toen ik op school zat (in de jaren zestig) op twaalfjarige leeftijd, was onze opdracht voor sociale studies de Nixon/Kennedy-debatten in 1960. We moesten de debatten op televisie bekijken, aantekeningen maken en vervolgens het meest recente debat in de klas bespreken en vragen vragen. Heel ver verwijderd van de klaslokalen van vandaag, waar 12-jarigen nauwelijks kunnen lezen, laat staan politiek kunnen begrijpen.
Nee, helemaal niet off-topic. Je maakt een geweldige verbinding die nog niet eerder is gemaakt.
Democratie kan de deepocratie niet verslaan. Zelfs als de reguliere propaganda niet 100% effectief is, is geen enkele gekozene ooit in staat om de koers die hij heeft uitgezet tegen onze wil te veranderen.
Wat voor een monster zou een ontketende, meedogenloze Amerikaanse hegemon zijn? Duitsland is nog steeds een bezet land, Cuba is nog steeds geblokkeerd en over de hele wereld dwingen ze hun eisen af met sancties en regimeverandering. Misschien heeft Rusland, net als aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, het meeste opgeofferd, en tot op de dag van vandaag zullen de zogenaamde overwinnaars de Russische natie niet eren. Zelfs bij een overwinning zijn de VS goedkoop. In Afghanistan zijn ze meer dan een slechte verliezer: ze zijn slecht. Ze hebben verloren. Wat verwachten ze te winnen met draconische sancties, het uithongeren van jonge kinderen en hun gezinnen, waarvoor?
Goed artikel.
Eén ding ter verdediging van Truman. Een maand nadat JFK was vermoord, publiceerde Truman een opiniestuk in de WaPo waarin hij zei dat de CIA was afgedwaald van haar oorspronkelijke rol bij het verzamelen van informatie door zich bezig te houden met operaties.
Door de timing en de boodschap vraag ik me af of Truman vermoedde dat zijn creatie een rol speelde in de gebeurtenissen in Dallas.
Op één punt ben ik het niet eens met het artikel. Hoezeer ik – en ik neem aan dat wij – allemaal oorlog haten, Rusland had volledig het recht om Oekraïne aan te vallen. Vladimir Poetin is erg geduldig geweest, terwijl de VS en de NAVO Rusland in de gaten hebben gehouden. Hij heeft tevergeefs geprobeerd te onderhandelen met de VS en Oekraïne. Hij beschermt Rusland tegen een volledige overname door ‘het Westen’. ‘Het Westen’ omvat vooral de oude koloniale machten en hun nakomelingen. Deze koloniale machten zijn regio's/landen over de hele wereld binnengevallen, hebben genocide gepleegd op de bevolking van die regio's, hebben de mensen van die regio's tot slaaf gemaakt en hebben hun hulpbronnen en rijkdom veroverd. Dit is waarschijnlijk de reden waarom de meeste landen in de wereld geen sancties tegen Rusland hebben opgelegd. Natuurlijk wil ‘het Westen’, dat eeuwen geleden niet genoeg middelen meer had om zijn bevolking te onderhouden, toegang tot de overvloedige hulpbronnen van Rusland. Zoals de VS openlijk hebben verklaard (als ze niet liegen), is volledige economische en militaire dominantie over het hele spectrum in alle delen van de wereld het uiteindelijke doel. Integendeel, het waarborgen van de veiligheidsbelangen van alle naties zou het doel moeten zijn.
Mee eens, dank je. Ik geloof dat Rusland geen andere keus had dan Oekraïne binnen te vallen. De schuld voor deze oorlog ligt volledig bij de Amerikaanse imperialisten.
Punt gemaakt. Het is waar. Ik ben tegen oorlog, maar dit hele scenario is tientallen jaren geleden door de VS gepland
Met veel dank aan Brian Terrell. Ik heb geprobeerd soortgelijke feiten te verkrijgen over de Trumandoctrine (1947)
over in verschillende perifere opmerkingen in deze ruimtes. Een diepgaande analyse van de leer en hoe deze tot stand is gekomen
is te vinden in het boek van Joyce en Gabriel Kolkos “The Limits of Power” (1072), hfst. 12. Terrell breidt uit over de Kolko's
analyse voor volgende toepassingen. Mogelijk vindt u zelfs meer informatie in het soort gevoelens en daden
in de Amerikaanse samenleving die tot dergelijke wetgeving leiden (The ‘Red Scare’, The 1924 limits on immigratie zijn slechts
een paar voorbeelden van velen).
Uitstekend, zij het voor de hand liggend, artikel over de realiteit die de bedrijfsmedia verdoezelen. Als we onszelf in een heilige spiegel zouden kunnen zien zoals we werkelijk zijn, gebaseerd op onze berusting in de acties van onze regering, zouden fatsoenlijke Amerikanen zo in opstand kunnen komen om in opstand te komen.
Democratische liberalen zouden zich moeten schamen voor de Truman-doctrine en zich moeten verenigen om de Amerikaanse oorlogsmachine te vernietigen die is ontwikkeld om deze te handhaven. In plaats daarvan verafgoden ze de Amerikaanse dominantie over het volledige spectrum, en rationaliseren ze de verschrikkelijke ellende die het veroorzaakt als het verspreiden van democratie. Het elimineren van het etnisch nationalisme dat ten grondslag ligt aan het Amerikaanse patriottisme is de meest opvallende manier om oorlog te beëindigen en de planeet te redden van de opwarming van de aarde.
Meneer Terrell, met het grootste respect, ik zou iedereen hier wat advies willen geven.
Ik heb gewerkt aan het begrijpen van alle dingen die na het einde van de Tweede Wereldoorlog plaatsvonden. Ik ben gekomen met wat ik beschouw als een zeer waardevol begrip van wat ik zie als de exacte crux of crux van hoe de VS op de weg van het verderf zijn geleid.
Het verhaal draait om hoe president na president werd voorgelogen tegen de regering-JFK.
Eisenhower verliet zijn ambt als een zeer bezorgde man omdat hij wist dat de leiding van het leger en het militair-industriële complex uit de hand was gelopen. Gebeurtenissen die werden aangewakkerd door de algemene kennis in DC-kringen over hoe het congres door geheimen kon worden gecontroleerd. Volgens wat ik heb vernomen had Ike geen idee van de plannen om Francis Gary Powers over de Sovjet-Unie te sturen in een U-2-bewakingsvliegtuig. Waarna zijn naar verluidt vertelde aids dat hij Curtis Lemay nooit meer wilde zien.
Dit is niet bedoeld om iets anders in twijfel te trekken dan het idee dat Ike all-in was met de geheime activiteiten van het Pentagon. Dat was hij duidelijk niet.
Hetzelfde kan niet gezegd worden van voorzitter. Truman, zijn voorganger die een jonge entiteit ontketende waar hij vrijwel niets vanaf wist, omdat Allen Dulles en Robert Blum het niet anders wilden.
Ter verdediging van Truman erkende hij publiekelijk de fout van zijn daden nadat JFK was vermoord, terwijl de CIA zwijgend in de schaduw stond. Ik kan referenties overleggen, maar deze kennis is welbekend bij degenen onder ons die nog steeds hongeren naar gerechtigheid voor JFK!
Dat advies: leer over de vroege CIA, leer over de moord op JFK en leer over die afslag naar de hel. Een van de beste boeken die beschikbaar zijn om mee te beginnen is THE CENTRAL INTELLIGENCE AGENCY – An Instrument of Government To 1950, C1990.
Dit is de reden waarom je waarschijnlijk nog nooit van dit boek hebt gehoord: Nadat de inleiding is geëindigd p xxiv laatste pagina vóór de inleiding vinden we Note op een ongenummerde pagina, waarna we 12 ongenummerde pagina's vinden vóór pagina 4?. Ik heb geen bewijs, maar er is iets vreemds aan de hand. Maar op deze notitie wil ik me hier concentreren.
"NOTITIE
De lezer moet zich ervan bewust zijn dat de geschiedenis van Arthur B. Darling, DE CENTRALE INTELLIGENTIE-AGENTSCHAP: EEN OVERHEIDSINSTRUMENT, tot 1950, een duidelijk en soms controversieel gezichtspunt heeft. Darling geeft het ministerie van Buitenlandse Zaken, de FBI en wat hij het Militaire establishment noemt – vooral de hoofden van de militaire inlichtingendiensten – de schuld van een groot deel van de ontberingen die de vroege CIA (en zijn voorganger, de Central Intelligence Group) heeft doorstaan. Hij heeft ook zware kritiek op het Dulles-Jackson-Correa-rapport uit 1949, waarin de directeur van de centrale inlichtingendienst verantwoordelijk werd gehouden voor een groot en voortdurend falen in de coördinatie van de inlichtingendiensten.
Naar verluidt was Allen Dulles (voorzitter van het Dulles-Jackson-Corra Rapport) het niet eens met de conclusies van Darling en beperkte hij, toen hij directeur van de Centrale Inlichtingendienst werd, de toegang tot de geschiedenis.
Geschiedenis Personeel
Bureau van de directeur van de centrale inlichtingendienst
Central Intelligence Agency
augustus 1988
En dus begon de leugenachtigheid serieus met Allen Dulles, omdat Darling alleen maar de feiten rapporteert. Laat uw conclusies uw leidraad zijn voor wat er met de CIA is gebeurd.
Bedankt Brian en de CN-crew.
Robert E Williamson jr. Via wie u uw informatie ook kreeg, hij heeft vast zijn geschiedenislessen over het U-2-incident doorgeslapen. U zegt: “Volgens wat ik heb geleerd, had Ike geen idee van de plannen om Francis Gary Powers over de Sovjet-Unie te sturen in een U-2-verkenningsvliegtuig. Waarna zijn naar verluidt vertelde aids dat hij Curtis Lemay nooit meer wilde zien. Helaas heeft dit geen feitelijke basis. Ike was volledig op de hoogte van en gaf toestemming voor elke vlucht over de Sovjet-Unie. Curtis Lemay had geen controle over de Sovjet-overvluchten. Richard Bissell onder leiding van Allen Dullas bij de CIA had de leiding over het programma. Het was destijds een CIA-programma (civiel), omdat een militair vliegtuig met een militaire piloot boven de voormalige Sovjet-Unie een oorlogsdaad zou zijn geweest. Ike wilde WO III niet uitlokken, hij wilde inlichtingen verzamelen. Lees mijn boek Spy Pilot (www.spypilotbook.com) voor de waarheid over wat er gebeurde met het U-2-incident.
Francis Gary Powers Jr., MPA, MA Amerikaanse geschiedenis
Oprichter en voorzitter emeritus, The Cold War Museum
Bestuurslid van het SAC en Lucht- en Ruimtevaartmuseum
Erebestuur, het Internationale Spionagemuseum
Ik beschouw mezelf als nederig gecorrigeerd.
Dat ik dit op 1 mei 1960 deed, leek mij het toonbeeld van slecht beoordelingsvermogen, wat voor de Russen een zeer vijandige gebeurtenis had moeten zijn. Geen gebrek aan respect jegens je vader, hij volgde bevelen op.
Ik ga je boek zeker aanschaffen.
Uiteraard ga ik het boek van meneer Powers halen, ik moet het lezen.
Ik hoop dat ik niet “de bron heb vergiftigd” met betrekking tot mijn poging om belangstelling te wekken voor het boek van Arthur B. Darling. In het begin van wat ik hier schreef, vergiste ik me eigenlijk voor het eerst ernstig toen ik deze opmerking maakte in de vijfde regel): “Het verhaal draait om hoe president na president werd voorgelogen tegen de regering-JFK.” , een slechte woordkeuze hier, leidend tot een totale verkeerde voorstelling van wat ik probeerde over te brengen.
Het probleem was meer dat de regeringen niet op de hoogte werden gesteld van “alles” wat de CIA deed, en in te veel gevallen niets over hun “werk”. Doet denken aan het onderwerp zwarte propaganda. Opnieuw een praktijk die volledig uit de hand liep, zoals we tot op de dag van vandaag kunnen zien.
Dit is een groot verschil, ik zei "ik wist het" over Ike en LeMay, uiteraard wist ik zoiets niet. Ik had geen goede dag, hè.
Dit alles verandert niets aan wat Truman later zei over de CIA of wat er met JFK gebeurde terwijl hij in functie was. Dat mogen we allemaal nooit vergeten.
De reden dat ik de “NOTE” in mijn commnet hierboven heb opgenomen, is omdat het feitelijk beschrijft hoe Darlings standpunten door sommigen werden gezien. Merk op dat ze zijn opvattingen omschrijven als controversieel, wat ongetwijfeld het geval was, maar niettemin is het verhaal dat hij in zijn geschiedenis vertelt feitelijk juist. Ik las waar de heer Darling als bevooroordeeld werd beschouwd. Mijn vraag is wanneer zijn feiten een basis geworden om te beweren dat iemand bevooroordeeld is?
Het proces dat Allen Dulles & Blum hanteert vertegenwoordigt eenvoudigweg goed overheidswerk van iemand in zijn positie. Hetzelfde kan gezegd worden voor de USAEC. Wat dit boek doet is onthullen hoe het in moeilijkheden verkerende instituut in al die problemen terecht is gekomen.
Naar mijn mening resulteerde de oprichting van de CIA naar het beeld dat Dulles en Blum aanbaden in een geheime regeringsarm die deze democratie vanaf dag één vergiftigde.
Ik kan speculeren dat veel van de moordzuchtige rechtse regeringen in Latijns- en Zuid-Amerika door de jaren heen het werk zijn geweest van de CIA, die een door de NEOCON en hun voorgangers gewenste agenda heeft gepusht.
Bedankt CN
Altijd anderen het vuile werk laten doen en dan het uiterste lef hebben om de 'overwinning' op te eisen.
Vóór de Amerikaanse invasie van Irak in 2003 deed ik als gezagsgetrouwe Amerikaanse burger alles wat ik maar kon bedenken om gehoord te worden en een verschil te maken – net als miljoenen anderen. Hoewel de propaganda niet zo dik en ondoordringbaar was als bij dit huidige conflict, was het dat wel bijna. Ik schreef één keer per maand brieven aan de redacteur van mijn plaatselijke krant (alles wat ze toestonden); Ik heb brieven en berichten gestuurd naar al mijn Amerikaanse vertegenwoordigers en senatoren, en uiteindelijk naar alle zittende senatoren. Ik maakte mezelf tot een koninklijke klootzak voor mijn familie, vrienden, buren – ieders oor dat ik kon vangen. Ik was in DC op die koude winterochtend toen ongeveer. 600K marcheerde om te proberen de invasie te stoppen. Dat velen van ons en miljoenen anderen werden volledig genegeerd.
De huidige POTUS was toen de senator van de minderheidspartij die de armen van de andere minderheids-senatoren verdraaide om voor de tweede AUMF te stemmen, degene die een sluier van legitimiteit verleende aan een verdomd illegale daad – de uiteindelijke invasie van Irak.
Ik ben het met TP Graf eens en heb hier nu meerdere keren hetzelfde gezegd: dit alles zal niet eindigen totdat het Amerikaanse vermogen om het imperium na te streven en te ondersteunen op beslissende wijze is verslagen. Er komt geen ‘vredesbeweging’ tot stand omdat degenen die deze zouden organiseren, begrijpen dat het een Quixotische onderneming zou zijn die geen dichtbevolkte ondergrond voor tractie zou vinden.
De genezing moet en zal nu van buitenaf komen. De VS maken de diplomatie belachelijk met haar ‘op regels gebaseerde orde’ die kan worden ontcijferd als: ‘wij maken de regels die op dat moment handig zijn, en we verwachten van anderen dat ze onze bevelen gehoorzamen.’ Als Biden dat vandaag niet helemaal tegen Xi zegt, zal hij later in ieder geval voor de propagandapers doen alsof hij dat wel heeft gedaan. Zijn ‘boze gezicht’ van vastberadenheid is niet komisch, maar droevig zielig.
“De clandestiene CIA-training van Oekraïense opstandelingen en de uitbreiding van de NAVO naar Oost-Europa kunnen de Russische invasie van Oekraïne niet rechtvaardigen, net zomin als de clandestiene CIA-training van de Mujaheddin in 1979 de Russische inval en de tienjarige oorlog in Afghanistan rechtvaardigde.”
Ik hoor mensen dit steeds zeggen alsof het noodzakelijk is om 'redelijk' te zijn in plaats van 'extremistisch'. Maar waar niemand mee lijkt te werken is: wat had Rusland in beide gevallen anders moeten doen? Ik ben niet zo bekend met de situatie in Afghanistan, maar Rusland probeert al die tijd te onderhandelen over betere oplossingen in Oekraïne.
Ik denk dat het redelijk is om te vermoeden dat als Rusland nu niet had ingegrepen en de situatie nog een tijdje had laten voortduren, er iets veel ergers nodig had kunnen zijn om het voortbestaan van Rusland te verzekeren. Als een totale oorlog waarbij meer dan alleen Oekraïne betrokken is, met een veel grotere kans dat daarbij kernwapens betrokken zijn.
Amen. Dit was een gevecht dat naar hen toekwam, dat door de staatsgreep naar hen toe was gebracht. Als ze hadden gewacht tot Oekraïne had aangevallen en hadden geprobeerd een beperkte strijd aan te gaan, zou het erger zijn uitgevallen dan het zal zijn.
Deze ramkoers werd onvermijdelijk toen de VS Aegis aan wal in Roemenië installeerden. De strijd tegen Rusland tot de laatste Oekraïner is slechts het laatste hoofdstuk, de meest recente reïncarnatie van het Georgië-programma.
Daar ben ik het mee eens. Het is geen groot geheim dat het doel van de VS is Rusland op te splitsen in kleinere, gemakkelijker te exploiteren stukken, zoals ze dat in Joegoslavië hebben gedaan. Dus volgens de Amerikaanse vredesactivisten is Rusland verplicht zich neer te leggen en te sterven voor het Amerikaanse wereldomspannende imperium. Ieder rationeel mens weet dat dit nooit zal gebeuren, en hoe meer Washington probeert de druk op te voeren, hoe dichter we bij een licht uit komen.
We staan op een breekpunt in het internationale wanbeleid. Zoals het er nu uitziet, zijn het de VS en de vazallen die op het punt staan uiteen te vallen. Geen moment te vroeg voor het voortbestaan van het leven op aarde.
Ik begrijp het niet. “Het is geen groot geheim dat het doel van de VS is om Rusland in kleinere… stukken op te splitsen”. Wat? Waar is het bewijs daarvan? Waar is het bewijs dat Oekraïne ooit Rusland zou aanvallen? Ze gaven hun kernwapens vrijwillig op. Het is een veel kleiner land. Dit lijkt mij op het eerste gezicht niet logisch en klinkt als paranoia. Ik ben het ermee eens dat de Verenigde Staten over de hele wereld oorlogsmisdaden en vreselijke regimeveranderingen en ongerechtvaardigde oorlogen begaan. Ik ben op straat geweest en heb ander werk gedaan om tegen deze acties te protesteren. Toch betekent dit allemaal niet per definitie dat de VS in deze situatie primair verantwoordelijk of ongelijk heeft. Wat de geschiedenis ook moge zijn, op dit punt moet Poetin van deze massamoord worden weerhouden. Ik weet dat de geschiedenis erg ingewikkeld is, maar gezien wat ik de afgelopen weken heb gezien, is het onmogelijk dat Poetin hier niet de slechterik is.
Als Eisenhower werkelijk geloofde dat het Amerikaanse volk ‘zo graag vrede wil dat regeringen tegenwoordig maar beter opzij kunnen gaan en hen die vrede kunnen geven’, dan lijkt het mij een hol sentiment, wensdenken of een gemiste kans. (Ik leefde toen nog, maar te jong om te kunnen onderscheiden of dat laatste waar was.) Ik geloof niet dat de meerderheid van de Amerikanen ook maar een moment van de dag nadenkt over hoe een vreedzame natie eruit zou kunnen zien, laat staan dat ze er daadwerkelijk aan werken (en stemmen) om te zien het komt tot bloei.
Om van MLK te lenen: “…het lijkt erop dat ik God tegen Amerika kan horen zeggen: “Je bent te arrogant! En als u uw gedrag niet verandert, zal ik opstaan en de ruggengraat van uw macht breken, en die in de handen leggen van een natie die mijn naam niet eens kent.’
Helaas heb ik het gevoel dat we pas tot een nieuw besef zullen komen als onze ruggengraat gebroken is. Wat in dit land doorgaat voor een vredesbeweging is uiterst machteloos. En de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, aangewakkerd en aangewakkerd door de ‘VS’, bewijst het zielige niveau van ontkoppeling dat we in dit land hebben ten opzichte van ons eigen kwaad.
“Wat de bevolking van Oekraïne lijdt onder de Russische agressie, lijden miljoenen mensen over de hele wereld dagelijks onder de Amerikaanse agressie.”
Uitstekende post tot aan de laatste alinea. Brian Terrell heeft duidelijk nobele bedoelingen, maar wanneer hij bereidwillig de ‘Russische agressie’ aan de kaak stelt, speelt hij regelrecht in de kaart van Amerikaanse oorlogszuchters, wier script de demonisering van Rusland vereist om toestemming voor oorlog te bewerkstelligen.
Ik kan dit niet genoeg zeggen: elke demonisering van Rusland omdat het zichzelf verdedigt tegen agressie van de VS en de NAVO brengt ons dichter bij een nucleaire oorlog, of die demonisering nu opzettelijk is of niet.
Het is volkomen surrealistisch om te eisen dat de Russen de andere kant op kijken terwijl de VS en de NAVO Oekraïne in een onneembare, vijandige nucleaire raketbasis aan de Russische grenzen veranderen, binnen een paar minuten aanvalstijd van de grote steden van Rusland. Niemand kan realistisch gezien verwachten dat de Russen op hun handen zullen blijven zitten terwijl de VS en de NAVO de Russische verdediging volledig ondermijnen en Rusland in een zittende eend veranderen die naar believen kan worden vernietigd.
Ja, zo ver is het Overton Window opgeschoven (of misschien was het altijd zo extreem rechts). De 'beide kanten'-argumenten zoals die van Terrell, die de acties van Rusland proberen te begrijpen maar niet goedkeuren, worden al gezien als extreem extremistische, Poetin-minnende, vrijheidshatende tirades van gekken. Terwijl het feitelijk juiste standpunt zelfs nog verder weg ligt – Rusland had het recht Oekraïne binnen te vallen en de Oekraïense nationalisten – zijn de VS en de NAVO 100% schuldig.
Ben ik het niet mee eens.
Rusland had er ongelijk in om Oekraïne aan te vallen in een tijd van vrede. Rusland is moreel geen extra veiligheidsniveau verschuldigd alleen maar omdat het een machtige natie is met een krachtig leger. Ieder ander land in de wereld moet met risico’s leven; en Rusland (en de VS natuurlijk ook) zijn niet bijzonder… denk bijvoorbeeld aan Pakistan en India: had India Pakistan moeten aanvallen in de korte periode waarin zij de nucleaire suprematie hadden?
Dat gezegd hebbende, levend in de echte wereld die wij leven, een wereld waarin de sterken doen wat ze willen en de zwakken lijden wat ze moeten doen, hadden de Oekraïners zich moeten realiseren dat ze opnieuw auditie deden voor de rol van offerlam en ze hadden gemakkelijke stappen moeten nemen om zichzelf zo sterk mogelijk te houden, gegeven waar ze zich bevinden. Het juiste pad zou de Finlandisering zijn geweest: een verklaring van strikte neutraliteit en een poging om de Donetsk-gebieden te heroveren door een betere behandeling van de plaatselijke bevolking, iets wat Rusland volgens mij echt zou hebben gesteund. Helaas namen hun leiders het geld aan en verkochten hun land voor kanonnenvoer.
Maar Rusland viel niet aan in “een tijd van vrede”: Donbass wordt al acht jaar belegerd met 8 slachtoffers!
Als dat vrede was, dan is Rusland nog vreedzamer geweest in zijn aanval!
Ja, een “verklaring van strikte neutraliteit” en “een betere behandeling van de plaatselijke bevolking” zou het hele probleem hebben voorkomen, maar Oekraïne heeft dat acht jaar lang geweigerd.
Re Donbass – ten eerste moeten we erkennen dat het gebied geen Russisch grondgebied was/is. Het lang sluimerende en dodelijke conflict daar was dus technisch gezien een interne Oekraïense aangelegenheid. Maar dat gezegd hebbende, is het ook waar dat landen het recht hebben om te voorkomen dat er duidelijke bloedbaden plaatsvinden, en ik ben het er zeker mee eens dat Rusland niet kan blijven toekijken hoe het Oekraïense leger de Donbass overspoelt. Maar zijn we het er allemaal niet mee eens dat als Rusland zijn intrede in Oekraïne had beperkt als een Donbass-operatie, zelfs als de “grotere” Donbass, het vermogen van het Westen om te propageren veel beperkter zou zijn geweest?
Meer in het algemeen ben ik bang dat er bij degenen onder ons die zien wat de USUK al tientallen jaren heeft uitgespookt, de neiging bestaat om wat begrijpelijk is te verwarren met wat juist of moreel is. Het is natuurlijk begrijpelijk dat een grote macht als Rusland zal reageren zoals zij heeft gedaan. Het land had de behoefte en het vermogen om zijn veiligheid te maximaliseren naarmate de omstandigheden langs een kritieke grens verslechterden. Het feit dat het begrijpelijk is, betekent echter nog niet dat een grootschalige invasie van een vreemde natie juist is! Het is eenvoudigweg niet juist, hoe begrijpelijk ook, om je eigen veiligheid te vergroten ten koste van het binnenvallen van een ander land. Dat is de 1%-doctrine van Dick Cheney, waar jullie vast allemaal tegen zullen zijn.
Rusland had zich kunnen mobiliseren en zich kunnen voorbereiden op de Donbass-invasie van Oekraïne, door de EU-machten te vertellen dat dit niet zou worden getolereerd, het had zijn eigen sanctiebevoegdheden kunnen gebruiken om een regimeverandering in Oekraïne af te dwingen (het gas afsluiten) en nog veel meer. Met andere woorden: de opties waren niet niets doen versus een volledige invasie.
Ik ben het met je eens Caliman. Net als velen van ons vind ik de acties van het Amerikaanse leger sinds de Tweede Wereldoorlog over het algemeen verwerpelijk. Ik protesteerde in 2003 tegen de criminele invasie van Irak door de VS en blijf doneren aan onze lokale Peace Action-groep, en volg verschillende anti-oorlogsblogs – niet dat dit mij een held of zelfs maar een activist maakt, maar ik merk het wel zo dat anderen de diepgang van mijn antithese tegen het Amerikaanse militarisme waarderen. De VS hebben een lange geschiedenis van invasies gekend – ik herinner me dat ik las dat minister van Buitenlandse Zaken Dean Rusk na het debacle in de Varkensbaai dit ‘rechtvaardigde’ door een lijst te maken van meer dan 100 Amerikaanse invasies sinds de oprichting van de VS (zie Wm Blum’s “Killing Hope” voor de lijst). Sindsdien zijn Vietnam en Irak grote illegale invasies geweest door de VS, en de huidige Amerikaanse 'defensie'-begroting is een obsceniteit, met meer dan 700 bases over de hele wereld. Ik zou door kunnen gaan, maar ik denk dat dit voorbeeld moet aantonen dat ik geen enthousiaste Amerikaanse 'exceptionalist' ben.
Hoewel ik van mening ben dat de Amerikaanse invasie van Irak minstens twee of drie keer erger was (dat wil zeggen: illegaaler en minder te rechtvaardigen) dan de Russische invasie van Oekraïne, en de Amerikaanse reactie een misselijkmakende dubbele standaard vertoont, legitimeert dat de Russische invasie niet. acties. Beide zijn 'preventieve' oorlogen, hoewel verschillend qua omvang en rechtvaardiging, maar die grens overschrijden zonder volledige toestemming van de VN is verkeerd. Zoals u terecht opmerkte, waren er andere mogelijkheden om te handelen, en zelfs niets doen zou hebben geresulteerd in MINDER doden van burgers.
Caliman: Als “Rusland ongelijk had”, wat zou volgens jou dan juist zijn geweest? Hoe had Rusland moeten reageren op twee decennia van meedogenloze uitbreiding van een vijandig militair bondgenootschap, steeds dichter bij en uiteindelijk aan zijn grenzen?
"Dat gezegd hebbende, leven we in de echte wereld..."
Caliman, ik ben het eens met alles wat je in je tweede alinea zegt, maar je eerste alinea lijkt mij meer een theoretische generalisatie die niet van toepassing is op het specifieke geval waarin de regering van Oekraïne zich door de VS als kattenpoot laat gebruiken. De NAVO, met als doel de nucleaire afschrikkingscapaciteiten van Rusland op gevaarlijke wijze te ondermijnen. Of zoals u het in uw laatste zin heel treffend verwoordde: “…hun [Oekraïense] leiders namen het geld en verkochten hun land voor kanonnenvoer.”
“Rusland had er ongelijk in om Oekraïne aan te vallen op een moment van vrede.” Vrede voor wie???-niet voor de DonBass Russischsprekende Oekraïners, terwijl 60,000 westerse nazi-Oekraïeners bereid zijn hen te blijven martelen en vermoorden.
Ja, precies zo. Ik word er echt moe van dat linksen herhalen wat ik de Vereiste Bekentenis noem: men MOET luid en meer dan eens de volslagen kwade en voortdurende criminele bedoelingen van Poetin bekendmaken. Godverdomme! De heer Terrell hoefde geen woord over Poetin te zeggen; Alleen al zijn essay zou ieder denkend mens vertellen wat hij dacht over agressieoorlogen, oorlog in het algemeen en imperiale waanzin. Maar nee. De Vereiste Bekentenis is wat het opgeklopte links reflexmatig nodig vindt om te doen, en onthult hun onmacht en capitulatie tegenover de meedogenloze propaganda-drift die in de VS op gang komt.
Wauw. Reken op mij als iemand die geloofde in de “officiële geschiedenis” dat de VS pas na de Sovjet-invasie de Mujaheddin begonnen te steunen – tot nu toe. Bedankt dat je dat hebt opgehelderd! Ja, provocaties zijn Amerikaans.
(Eén kleine correctie is op zijn plaats, maar doet niets af aan de waarheidsgetrouwheid van dit mooie artikel: Truman had niet kunnen reageren op het nieuws over de nazi-invasie van Rusland in april 1941, aangezien deze pas op 22 juni van dat jaar plaatsvond. maanden later.)
Het artikel van de New York Time waar Harry Truman naar verwijst, vermeldt alleen het jaar 1941, niet de exacte datum.
Goede vangst. Maar de NY Times meldde dat:
*****
Een prominent lid van de Senaat van de Verenigde Staten van Amerika, die nu president van de Verenigde Staten is, de heer Truman, verklaarde op de dag na de Duitse aanval op de USSR:
“Als we zien dat Duitsland de oorlog aan het winnen is, moeten we Rusland helpen, en als Rusland wint moeten we Duitsland helpen, en ze op die manier zoveel mogelijk laten doden.”
36 New York Times, 24 juni 1941.
*****
Die houding (van de VS) is niet veranderd. En dat zal ook nooit gebeuren zolang de VS zelf onaangetast blijven door oorlog.
Het Brzezinski-interview met Le Nouvel Observateur (1998)
hxxps://dgibbs.faculty.arizona.edu/brzezinski_interview