De muur van propaganda die boven ons uittorent en rust op een verraderlijke cultuur van irrationaliteit die het Amerikaanse staatsbestel is gaan doordrenken, wordt zwakker.
Perssecretaris Jen Psaki. (Officiële foto van het Witte Huis / Erin Scott)
By Patrick Laurens
Speciaal voor consortiumnieuws
Fuiteindelijk. Eindelijk vertonen onze reguliere pers en omroeporganisaties tekenen dat ze zich bewust worden van de cynische, alomtegenwoordige propagandacampagne die functionarissen in Washington voeren om hun imperiale bezigheden te verdoezelen. Ten slotte is er enige suggestie – niet méér – dat de mainstream op een dag zou kunnen ophouden deel te nemen aan de antidemocratische aanval van leugens en uitvluchten die ze ons het grootste deel van deze eeuw maar al te graag hebben willen opleggen.
Ik verwijs naar twee opmerkelijke confrontaties tussen de pers en officiële regeringswoordvoerders de afgelopen week. Op het ministerie van Buitenlandse Zaken afgelopen donderdag zette Matt Lee, diplomatiek correspondent van The Associated Press, afdelingswoordvoerder Ned Price regelrecht op de grond met een van de meest bekende en onzinnige uitspraken van de regering: Wij hebben het u verteld, en u vertellen is het bewijs dat wat wij u hebben verteld waar is.
Aan boord van de Air Force One reageerde National Public Radio-correspondent Ayesha Rascoe op dezelfde manier toen Jen Psaki, de perssecretaris van de president, dezelfde list gebruikte in de kwestie van burgerslachtoffers tijdens de aanval donderdag op de Syrische schuilplaats van Abu Ibrahim al-Hashimi al-Qurayshi , het vermeende hoofd van Islamitische Staat. Wat? Durf je mij niet te geloven? vroeg de zelden te geloven Psaki agressief.
Eindelijk.
Onafhankelijke media zoals Consortium Nieuws hebben een strijd gevoerd tegen de onophoudelijke beweringen van de regering over feiten die geen feiten zijn, in ieder geval sinds de uitvluchten voor massavernietigingswapens in Irak en de uitbarsting van het Russiagate-fiasco medio 2016. Vorige week sloten de leidende Amerikaanse nieuwsdienst en publieke omroep zich effectief aan toen zij de officiële verslagen van twee belangrijke gebeurtenissen in twijfel trokken, bij gebrek aan authentiek bewijs van de waarheidsgetrouwheid ervan.
Laten we niet te veel in deze ontwikkelingen lezen. De AP en de NPR zijn al heel lang de dragers van liberale autoritaire orthodoxieën. Het bij twee gelegenheden eisen van bewijs ter ondersteuning van officiële gezagsbeweringen is nauwelijks een indicatie van een nieuwe vastberadenheid om overgegeven terrein als onafhankelijke machtspolen terug te winnen.
De betekenis
Maar we mogen de potentiële betekenis van deze wending ook niet missen. De muur van propaganda die boven ons uittorent en rust op een verraderlijke cultuur van irrationaliteit die het Amerikaanse staatsbestel is gaan doordrenken, wordt zwakker. Volgens mij heeft de hardnekkigheid van de onafhankelijke media de mainstream gedwongen om rekening te gaan houden met haar eigen medeplichtigen.
Ik bewonder Matt Lee al lang als een uitblinker onder de Amerikaanse correspondenten. Hij is een van de meest toegewijde journalisten die momenteel actief zijn in het perskorps van Washington, en blijft onwankelbaar trouw aan de principes en ethiek van het beroep, ook al hebben de meeste mensen om hem heen beide verlaten. Zijn gedrag tijdens een van de dagelijkse persconferenties van Ned Price vorige week was opmerkelijk, zelfs volgens Lee's hoge normen.
Price, een voormalige CIA-analist en een beleden propagandist in het Witte Huis van Obama, kondigde aan dat Rusland bezig was met het voorbereiden van een vervalste video, met ‘crisisactoren’, van een sabotage-incident in Oost-Oekraïne dat een Russische invasie zou rechtvaardigen. ‘Wat we weten, Matt, is dat ze zich met deze activiteit hebben beziggehouden,’ zei Price toen Lee begon aan wat een oefening van vijf minuten en zes seconden zou worden. vlagoperatie in Oost-Oekraïne.”
“Crisisacteurs?” Lee reageerde. "Echt? Dit is net het terrein van Alex Jones. Welk bewijs heb je om het idee te ondersteunen dat er een propagandafilm in de maak is?
“Dit is afgeleid van inlichtingeninformatie die we hebben vrijgegeven”, antwoordde Price.
Lee: “Waar is deze informatie?
Price: “Het is inlichtingeninformatie die we hebben vrijgegeven.”
Lee: “Nou, waar is het? Waar is de vrijgegeven informatie?”
Price (ongeloof veinzend): “Ik heb het net afgeleverd.”
En daar heb je het: We hebben bewijs van een Russische valse vlag-operatie, afgeleid van vrijgegeven inlichtingen, en ik heb dit vrijgegeven bewijsmateriaal met u gedeeld door u te vertellen dat we het hebben.
Tegelijkertijd beantwoordde Psaki in het presidentiële vliegtuig vragen over wie verantwoordelijk was voor dertien burgerslachtoffers, waaronder kinderen, tijdens de aanval die eindigde met de dood van al-Qurayshi. Het officiële standpunt is dat de ISIS-leider een bom tot ontploffing heeft gebracht, waarbij hij hem en dertien anderen om het leven heeft gebracht om gevangenneming te voorkomen, en dat de commando's van de Special Forces die de aanval uitvoerden geen verantwoordelijkheid droegen voor de slachtoffers.
NPR's Rascoe, wat haar dan ook ten zeerste strekt suggereerde dat critici sceptisch zouden kunnen zijn van het verslag van het Pentagon (en president Joe Biden). “De VS zijn niet altijd duidelijk geweest over wat er met burgers gebeurt,” merkte Rascoe op. ‘En ik bedoel: dat is een feit.’
De strijdlustige Psaki, die geen bewijs had om de officiële weergave van de gebeurtenissen te ondersteunen, ging onmiddellijk in de aanval. “Sceptisch over de beoordeling van het Amerikaanse leger toen ze de leider van ISIS gingen uitschakelen?” ' vroeg ze, net als Price deed alsof ze het niet geloofde. “Dat zij geen nauwkeurige informatie verstrekken, en ISIS wel nauwkeurige informatie?”
In geen van beide gevallen hield het officiële standpunt stand. Price kreeg een pak slaag van Lee's handen, zoals ik zelden heb gezien tijdens een persconferentie, live of op video. Rascoe was barmhartiger, maar Psaki kwam net zo verlegen over.
'Met ons of tegen ons'
Je bent óf bij ons, óf bij de Russen, zegt de regering-Biden tegen reguliere journalisten. (Picril)
Niet te missen in dit alles is de binaire logica die Price en Psaki in de loop van hun verdediging probeerden te omzeilen. Psaki suggereerde dat Rascoe, omdat ze het Amerikaanse verslag van de gebeurtenissen in Syrië niet accepteerde, een ISIS-verslag accepteerde – ook al is er geen ISIS-verslag dat kan worden geaccepteerd of afgewezen. In dezelfde lijn is hier Price later in zijn gesprek met Matt Lee:
“Als je twijfelt aan de geloofwaardigheid van de Amerikaanse regering, van de Britse regering, van andere regeringen, en, weet je, troost wilt vinden in de informatie die de Russen naar buiten brengen – dan is dat aan jou om te doen.”
Belachelijk maal twee. Dit is niet beter – en ook niet anders – dan de bewering van de regering van George W. Bush na de tragedies van 11 september 2001: “Je hoort bij ons of bij de terroristen”, verklaarde een van onze dommere presidenten berucht.
Een van de opvallende kenmerken van deze twee gesprekken is hoe verrast de twee officiële woordvoerders leken te zijn toen hen werd gevraagd hun beweringen met bewijsmateriaal te ondersteunen. En waarom zouden ze anders zijn geweest?
De reguliere pers en omroepen, samen met ‘progressieve’ publicaties zoals Mother Jones en The Nationhebben de officiële verslagen van de gebeurtenissen gretig omarmd, terwijl ze deze verslagen als bewijs op zichzelf accepteerden. Dit is wat ik bedoel met een alomtegenwoordige cultuur van irrationaliteit.
De crises in Oekraïne en Syrië, de behandeling van de Oeigoeren in China, wat er wel of niet aan de hand is in Cuba, Venezuela en Nicaragua, de veronderstelde interventies van Moskou in de Amerikaanse politiek: al deze vragen en talloze andere zijn een absolute waas – een puinhoop van mis – en desinformatie – als je alleen op reguliere accounts vertrouwt. Zonder de meer gewetensvolle onafhankelijke publicaties zou er geen waarheidsgetrouw verslag van deze zaken zijn.
Ik herleid dit het meest direct tot de zwijmeling in propaganda en bedrog die begon met het Russiagate-fiasco en de obsessief-compulsieve haat van de liberale autoritairen tegen Donald Trump. Alles wat een slechte weerslag had op Trump en Rusland demoniseerde, kon worden gedrukt. Dit lijkt duidelijk, maar we moeten verder teruggaan om te begrijpen wat ons tot de verschrikkelijke omstandigheden heeft geleid waarmee we nu worden geconfronteerd.
De gretige deelname van de pers aan de “oorlog tegen het terrorisme” van Bush II was de beslissende wending. De gebeurtenissen van september 2001 brachten het Amerikaanse imperium voor de tweede keer in zijn eeuw van geschiedenis op achterstand (de eerste was na de nederlaag in Vietnam) en de reguliere media haastten zich om het te verdedigen. Nadat ze (terecht) werd ontslagen als hoofdredacteur van The New York Times, gaf Jill Abramson een opmerkelijk openhartig verslag van de intrede van de bedrijfspers in dienstbaarheid.
Dat is dus sindsdien zo. De corrupte nabijheid van de media tot de macht waarover zij berichten, kan niet los worden gezien van het fenomeen van een imperium dat in verval is en dat bovendien weet.
Zijn Matt Lee en Ayesha Rascoe uitzonderingen die een nieuwe weg voorwaarts beloven, een breuk in de strakke greep van de macht en de pers na 2001? Of zijn het uitzonderingen die de blijvende regel bevestigen?
Dit is niet eenvoudig te beantwoorden.
Het bewijsspel, zoals ik het zal noemen, nam een bijzonder dramatische wending in januari 2017, toen “de inlichtingengemeenschap” een Zwitserse kaas “beoordeling” uitbracht over de diefstal van de post van de Democratische Partij medio 2016 en de pers dit zonder meer accepteerde. -van bewijsbeoordeling als eerste fractie bewijs. Zes jaar later bevinden we ons in een informatiecultuur die onverschillig is geworden voor bewijsmateriaal: het zijn de gewenste conclusies die er toe doen.
Nog steeds 'onmiddellijk'
NPR-hoofdkantoor in Washington. (Cornellrockey04/WikimediaCommons)
Toen ik zondag deze column schreef, kwam NPR over de keukenradio met nog meer ongefundeerde rommel over Oekraïne – dit keer citeerde hij de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan die (opnieuw) zei dat een Russische invasie ‘op handen was’. De AP-nieuwsfeed kopte: “Top Biden-assistent zegt dat de invasie van Oekraïne ‘elke dag’ kan komen.”
Noch de NPR, noch de AP hebben enig bewijs aangevoerd om de bewering van Sullivan te ondersteunen, om de eenvoudige reden dat hij die niet heeft verstrekt. Plus çeen verandering.
Maar ik ben geneigd te denken dat Lee en Ayesha vorige week het bewijsspel effectief hebben verklaard, toen ze zeiden: Laten we er wat van nemen, alsjeblieft. Lee's naamregel stond niet in het verhaal van The AP, het is vermeldenswaard, en Rascoe staat niet in dat van NPR.
Is dit een grote wending in de houding van de reguliere media ten opzichte van de macht, een afstoffen van het oude idee van de pers als de Vierde Stand? Nee, ik zie niets zo steil of dramatisch. Het is mijn bedoeling om het begin te suggereren van een lang, geleidelijk proces, waarin we de pers kunnen zien wegschuiven van zijn sluimerende trouw aan de macht in al zijn verschijningsvormen.
Dit zal van twee dingen afhangen:
Ten eerste zijn er aanwijzingen dat sommige stemmen binnen de politieke en beleidselites in Washington zich tegen de imperiale avonturen van Amerika keren – niet uit fatsoen of uit een verheven visie op hoe de VS zouden moeten handelen, maar omdat ze meer gaan kosten dan ze waard zijn. . Deze factor mag niet worden onderschat.
Dit proces werd voor het eerst duidelijk met de reeks verhalen The New York Times die eind vorig jaar werd gepubliceerd en waarin het slordige gedrag en de net zo slordige misleidingen van het Pentagon aan de kaak werden gesteld. Ik denk aan het onthulling afgelopen najaar van de fatale drone-aanval in Afghanistan en de daaropvolgende berichten over malafide aanvallen op een Syrisch dorp en een Syrische dam aan de overkant van de Eufraat.
Deze rapporten waren weliswaar verrassend, maar vormden geen reden om aan te nemen dat Times hadden een moedige wending genomen naar de journalistiek die de waarheid sprak, zoals sommige lezers die interpreteerden. Ze weerspiegelden een fractie binnen de beleidskliekjes die vindt dat deze excessen de zaak van het Amerikaanse primaat niet goed dienen. De Times lijkt zich bij deze fractie aan te sluiten.
Twee en nog interessanter is dat de volharding van onafhankelijke media in het steeds beter beschikbaar maken van waargebeurde verslagen van gebeurtenissen voor het lezende en kijkende publiek, verhaal voor verhaal zal vereisen dat hun tegenhangers in het bedrijfsleven eerlijker zullen rapporteren. De consistent goede berichtgeving over Afghanistan en Syrië in onafhankelijke mediaberichten is daar een goed voorbeeld van.
Hoe dit allemaal afloopt zullen we de komende weken en maanden moeten zien. Lee is er al heel lang mee bezig en heeft van niemand een aansporing nodig om goed werk te leveren. Maar wat hij en Rascoe vorige week deden, is eerlijk gezegd waar verslaggevers en correspondenten die niet aan de macht gebonden zijn, zich aan hebben gewijd sinds de onafhankelijke media de afgelopen decennia tot hun recht zijn gekomen.
Patrick Lawrence, jarenlang correspondent in het buitenland, voornamelijk voor de Internationale Herald Tribune, is columnist, essayist, auteur en docent. Zijn meest recente boek is Tijd niet langer: Amerikanen na de Amerikaanse eeuw. Volg hem op Twitter @defloutist. Zijn website is Patrick Lawrence. Steun zijn werk via zijn Patreon-site.
Zeer goede analyse. Ik ben liever sceptisch en mijn conclusie is dat journalisten als Lee en Rascoe slechts vreemde eenlingen zijn in de 'nieuws-entertainment'-industrie. Vanaf nu zal het alleen maar erger worden. Ik kan niet eens de voorpagina's lezen van NYT, The Guardian, NPR, The Nation, enz., zonder woedeaanvallen te krijgen over de absurditeit en het gebrek aan verstand.
Opnieuw een geweldig artikel van Patrick Lawrence – hij houdt als geen ander de vinger aan de pols van dit stervende imperium – het zou Matt Lee zijn
Interessant dat de alternatieve pers een voorbeeld van waarheid is voor de reguliere media, een tegenwicht voor onzin, wat de pers als geheel zou moeten zijn voor de regering. Het is de bedoeling dat instituties hoge idealen en principes bieden die individuen in staat stellen boven hun kleinzielige zelf uit te stijgen. Helaas kunnen al zulke door de mens gemaakte creaties corrupt worden, waardoor een armzalig wezentje als Jill Abramson helemaal alleen achterblijft.
Als journalist die 24 jaar in Rome en Istanboel heeft gewoond, schrijf ik de laagste motieven toe aan elke regeringsverklaring, en geloof dat het zoeken naar de motieven achter de berichtgeving in de reguliere media van welk verhaal dan ook net zoiets is als de goede oude tijd waarin we probeerden het beleid van het Politburo te bepalen door lezen tussen de regels van de Pravda.
Uitstekend artikel. Laten we hopen dat deze beginnende wending naar een pers met meer eervolle bedoelingen zich zal verbreden. De schade aan onze democratie is groot. Sinds 2015 ben ik helemaal gestopt met het kijken van MSM. En heb te maken gehad met censuur als commentator bij NPR/PBS, over belangrijke kwesties die bijzonder ongemakkelijk waren voor MIC-donoren.
Laten we onze kinderen ook kritisch denken leren.
Betrouwbare bronnen (sic) hebben commentaar geleverd op de Lee-uitwisseling, maar als ik het mij goed herinner, werd de verslaggever niet bij naam genoemd en werden er geen beelden getoond. Dit werd gevolgd door een van de panelleden die CNN feliciteerde omdat het tijdens zijn presidentschap de voeten van Trump tegen het vuur had gehouden, maar hij verzuimde de rol van CNN te vermelden bij het verkrijgen van hem verkozen.
Jake Tapper deed een segment over Lee en zei dat de regering al lang tegen ons liegt. Wat de MSM steunde, is dat de woordvoerder Lee ervan beschuldigde de kant van Rusland te kiezen. Nu weet de MSM hoe het voelt nu CN en anderen in de alternatieve media lange tijd zijn besmeurd omdat ze bewijs eisen en sceptisch staan tegenover beweringen van de overheid.
Het meedogenloze spervuur van Rusland dat Oekraïne binnenvalt, zal of zal binnenvallen, heeft de afgelopen jaren een ongeëvenaarde propaganda-tsunami veroorzaakt. Niet afgeschrikt door de onwaarheid van de krantenkoppen, verspreidt de MSM de propaganda zonder erbij na te denken, waarbij ze onophoudelijk de leugens en onwaarheden herhaalt die door de Amerikaanse en Britse Nationale Veiligheidsstaten worden geëist. Deze laffe eerbied voor de dwingende staatsapparatchiks wordt ook beïnvloed door de noodzaak om hun mediaproducten op de markt te verkopen. Dit betekent het omarmen van de hard-sell-techniek die een giftige combinatie van entertainment en angst combineert in het Hollywood-idioom. Staatspropaganda is nieuws ‘in extremis’, opzettelijk kanonnenvoer voor de aanval op de menselijke rationaliteit en waarheid, waarvan een groot deel kan worden opgevat als een subliminale projectie van de economische en morele onzekerheid van de elite op de krantenkoppen met expliciete oorlogsdreigingen, burgerlijke onrust en dystopische toekomst, maar ook de reductie van de gecommodificeerde massa tot een kneedbare gemeenschappelijke noemer.
En daar waren we dan, we begonnen te denken dat de hele journalistiek puur een geschenk van geklets was!
Dat Julian Assange (Wikileaks) clandestien en illegaal, achter traliedeuren, op klaarlichte dag wordt vermoord, omdat hij heeft geprobeerd “het bewijsspel over” te verklaren – tevergeefs, al in minstens 2010, en nog steeds , niet genoeg van ons durven dit feit te vermelden, spreekt boekdelen over de feitelijke staat van de journalistiek!!!
En aangezien journalistiek bedoeld is als een integraal aspect van elke openlijk democratische en transparante cultuur, wat vertelt deze behandeling van de Vierde Stand door de machthebbers ons over onze ‘beschaving’?
Op de een of andere manier heeft collectief geheugenverlies ervoor gezorgd dat Amerikanen zich het voorpaginaverhaal van Time Magazine en de 'nightline'-aflevering van de heer Koppel niet meer konden herinneren, waarin onze uitgebreide inspanningen werden beschreven om een alcoholische hansworst in 1996 in Rusland te laten herverkiezen. Op de een of andere manier wordt Jeltsin algemeen beschouwd als een veel betere leider dan Poetin. Misschien omdat tijdens zijn schrikbewind de levensverwachting in Rusland daalde met een niveau dat nog nooit eerder door welk land dan ook werd ervaren, behalve door landen die zeer gewelddadige oorlogen meemaakten. Overweeg een vergelijking van de levenskwaliteit, het bbp van Rusland in 1991 [520 miljard], 1999 [laatste jaar van Jeltsin = 195 miljard] en 2013 [2.28 miljard]. Moeilijk te begrijpen waarom zoveel goede mensen nog steeds ons draconische beleid jegens een groot deel van de wereld steunen.
Patrick, wat is er met je Twitter-account gebeurd? Mis je stem op die site.
James.
Ik ben ermee bezig.
Mijn Twitter-account is gehackt of op een andere manier ‘gecompromitteerd’, in het Twitterees. Iemand heeft het overgenomen met de duidelijke bedoeling om het te gebruiken om mijn volgers te spammen, hoewel ze dit gelukkig niet lijken te hebben gedaan. Ik doorloop nu het (voor mij vreemde) proces van het herstellen van het account. Het is een kwestie van de tijd vinden om de stappen te doorlopen. Spoedig.
Goed dat je het opmerkt. En dank aan jou en alle anderen voor de reacties.
Patrick
Hoewel ik hoop dat de auteur gelijk heeft en dat meer ‘journalisten’ af en toe aan journalistiek zullen doen in plaats van aan stenografie, heb ik mijn twijfels. Echte journalisten als Lee en Rascoe zullen waarschijnlijk eindigen als Sy Hersh en Sydney Schanberg, verbannen naar de marge van de media en voor het leven verbannen.
En hoewel alternatieve media over het algemeen de voorkeur hebben gehad, zien we twee trends.
Ten eerste gaan de staatsmedia hard achter Joe Rogan en Spotify aan, waarschijnlijk omdat hij een betrouwbaardere informatiebron is (en meer klikken krijgt). Ik zie dat dit zich binnenkort uitbreidt naar ALLE alternatieve media, waarbij sites worden besmeurd met anti-Establishment-standpunten of op bewijs gebaseerde klachten tegen de verhalen van de regering.
Twee: het lanceren, financieren, overnemen en bevoordelen van alt-sites met artikelen met ofwel een saaie herhaling van de officiële verhalen, ofwel hun versie van verhalen van het type Alex Jones/Weekly World News (tenminste vermakelijk) om de bronnen als nepnieuws in diskrediet te brengen. Alt-sites publiceren vaak belangrijke verhalen (vooral op het moment dat de corruptie van Biden aan het licht komt) waar de staatsmedia niet aan willen tippen, maar maken vaak ook fouten (alleen niet opzettelijk zoals staatsmedia).
“De commando’s van de Special Forces die de aanval uitvoerden, droegen geen verantwoordelijkheid voor de slachtoffers.”
Dus hoe komt het dat ZIJ niet gewond of gedood zijn? Als je iemand als Qurayshi bent en je hebt een bom, wacht je dan niet tot de vijand binnen bereik is voordat je hem laat ontploffen? In plaats daarvan heeft hij alleen zijn eigen familie afgeslacht – zo wordt ons verteld.
Het is meer alsof de commando's vanaf een veilige afstand een raket op het huis hebben afgevuurd. Dus hoe weten we dat al-Qurayshi daadwerkelijk is vermoord? Sommige van die leiders zijn meerdere keren ‘gedood’.
Misschien moeten we de Communicatiewet van 1996 opnieuw bekijken, die beperkte eigendomsbeperkingen afschafte en de deur opende voor bedrijfsmedia. Ik heb 45 jaar bij de omroep gezeten en heb gezien hoe deze langzame erosie rond 1980 begon, te beginnen toen Iran uiteindelijk de gijzelaars vrijliet toen Reagan werd beëdigd. Zoals Chico Marx zou zeggen: dat is wat je toeval noemt!
Laten we ook opnieuw nadenken over Citizen's United, dat de sluizen van bedrijfs- en BUITENLANDS geld naar ons verkiezingsproces opende. Campagnes worden nu gerund door PR-bureaus. Voorbij zijn serieuze debatten met beleidsvragen. We zijn verkochte kandidaten zoals elk ander product.
Kent iemand de details van de “Patriot” Act? Het is al 21 jaar de wet van het land. Zoals ik me herinner werd het zo belangrijk genoemd dat het heel snel moest worden ingevoerd om ons veilig te houden; Dubya had niet eens de tijd om het te lezen.
Onnodig te zeggen dat Matt Lee voorop liep als het gaat om kritische berichtgeving over gebeurtenissen. Zoals het artikel van CN en Patrick.
Ik zou graag willen denken dat we bezig zijn met een opleving van goede kritische, waarheidsgetrouwe berichtgeving van onze westerse mediajournalisten, zoals dit rapport aangeeft. Er gebeurt tegenwoordig zoveel in onze wereld, op zoveel niveaus.
Er gebeurt inderdaad IMHO iets heel groots in de wereld en het voorspelt een verandering voor de mensheid, mogelijk ongekend
historisch gezien.
Je hebt een geloofwaardigheid in de mainstream media. J'accorderai mon credit seulement qu'à twee voorwaarden:
1: De verdediging van onze grote macht en rijkdom van de vrijheid van Julian Assange en het feit dat er excuses worden gepubliceerd voor een grootse ontplooiing en meerdere herhalingen in de loop van 25 jaar.
2: Qu'ils ontkent het fascisme van Washington. Het is de moeite waard als u uw geld en uw rijkdom gebruikt voor een diffuser die echt is:
Het is lang geleden dat de grondwet en de instellingen van Washington in totaal de omkering van de hoofdzaken, het fascisme, het militarisme, het racisme, het affairisme, het cléricalisme, het libéralisme, het nombrilisme en het economische feodalisme hebben opgelost. de politiek resteront à demeure dans cetat voyou, criminel, barbare, tueur, moordenaar en meurtrier washingtonien.”
Google Translate voor niet-Franstaligen
Ik hecht geen geloof aan de reguliere media. Ik geef mijn krediet alleen onder twee voorwaarden:
1: Dat ze met al hun middelen en middelen de vrijheid van Julian Assange verdedigen en dat ze zich bij hem met veel tamtam en bij meerdere gelegenheden publiekelijk verontschuldigen voor minstens jonger dan 25 jaar.
2: Laat ze het fascisme van Washington aan de kaak stellen. Dat wil zeggen dat ze al hun middelen en al hun rijkdom moeten gebruiken om deze realiteit te verspreiden:
“Zolang de grondwet en de instellingen van Washington niet volledig van de hand worden gewezen, zullen fascisme, militarisme, racisme, afpersing, klerikalisme, liberalisme, navelstaren en economisch-politiek feodalisme permanent in deze schurkenstaten, criminele, barbaarse, moordenaar blijven. , moordenaar en Washingtoniaanse staat.”
Google Translate is verrassend slecht. De laatste helft van Daudelins eerste voorwaarde gaat over wijdverbreide of uitgebreide publieke verontschuldigingen die minstens 25 jaar zouden moeten voortduren.
Je hebt het goed gedaan, vriend. Gefeliciteerd!
1. Het zou al erg genoeg zijn als de Price Psaki, Sullivan BS uitsluitend aan Amerikanen zou worden gevoerd, maar dat is niet het geval. Mondiale westerse staatsvriendelijke media hebben geen andere journalisten dan in hun lokale omgeving. Ze publiceren WAPO, NYT, WSJ, (en Britse) gesyndiceerde dingen. De massa verslindt het als evangelie, zoals blijkt uit de universeel zinloze inhoud van de ‘Commentaren’-secties onder het spul. 2. De duidelijke conclusie dat het Price-materiaal over de “Russische False Flag-video” ongefundeerde propaganda is, heeft er niet eens voor gezorgd dat dit verhaal een gevestigde waarde werd in de media, en dus ook onder de domme massa’s. 3. Kijk hoe zowel die dappere als dwaze journalisten de Helen Thomas-behandeling krijgen… en we zullen er niets van weten.
Ik heb achttien jaar geleden een jaar in Noord-Irak doorgebracht en ben gewend aan het idee dat mijn regering en de bedrijfspers meedogenloze propaganda voeren en dat ons buitenlands beleid routinematig wordt geleid door oorlogsmisdadigers.
Ja. De muur van propaganda is volledig rationeel voor de doelstellingen van de oorlogsprofiteurs die geen toegang meer hebben tot de media, de overheid en de oorlogsindustrie. En het blijkt: grote banken, grote oliebedrijven en grote farmaceutische bedrijven. Het grote bankwezen staat aan het roer, zoals beschreven in het oorlogsprofiteurverhaal.
Je vraagt je af wat Benedict Arnold is. Het was interessant om te lezen over de rustig verlopen rehabilitatie van keizer Nero na al die eeuwen waarin hij hem de schuld had gegeven van het in brand steken van Rome en het vergiftigen van zijn moeder, enz., enz., historici suggereren nu dat hij vanwege deze gebeurtenissen de stad uit was, maar niettemin te bezorgd over plebische ellende en zijn omarming van hun dankbaarheid voor de eeuwig behoedzame patriciërstroost.
Bedankt, meneer Lawrence, uitstekend artikel. Het duurde een tijdje voordat ik de NYT volledig wantrouwde. De kers op de taart was de dag dat ik de toenmalige redacteur van die krant, Bill Keller, hoorde zeggen: ‘Voordat ik iets afdruk, laat ik het eerst langs het Witte Huis gaan.’ Samen met Bill Moyers zei ik: “Dat is geen journalistiek.” Nu kijk ik terug en besef dat de MSM altijd heeft gelogen.
In de interessante discussie met Matt Lee gebruikt Ned Price het woord ‘informatie’ en niet ‘bewijs’. Significant? Ja, het is, als aanwijzing voor de eerlijkheid van Price, die er volgens mij niet in slaagde zich te gedragen op een manier die consistent was met eerlijke bedoelingen.
In feite gebruikt Price nooit het woord ‘bewijs’. Waarom, omdat het onwaarschijnlijk is dat die er is, en hij beschermt zichzelf als we om een of andere magische reden de waarheid ontdekken. Hij houdt Lee zelfs voor de gek door 'informatie' te zeggen, en Lee had er rechtstreeks op moeten wijzen dat informatie geen bewijs is en dat hij bewijs wil weten, geen informatie. ‘Informatie’ is een veel lagere lat en introduceert allerlei mazen in de wet die Price later zou kunnen aanvoeren als excuus voor het feit dat er geen bewijs is. Alles kan ‘informatie’ zijn. Dat geldt niet voor bewijsmateriaal.
Dat hebben we gezien bij het debacle van 2003. Het excuus dat later werd gegeven, nadat was bewezen dat Powells flesje, de aluminium buizen en de gele cake in werkelijkheid geen bewijsmateriaal waren maar leugens, was dat de inlichtingengemeenschap over verkeerde informatie beschikte en dat Bush alleen maar kon afgaan op wat die gemeenschap adviseerde. Hoef. En een miljoen mensen stierven.
Het verbazingwekkende is dat de overheid zo arrogant is geworden dat ze niet langer het vijgenblad van tenminste een klein beetje bewijsmateriaal nodig heeft, zoals ze in 2003 deden. De enige overeenkomst tussen nu en toen is dat het allemaal leugens zijn.
begint met ‘Eindelijk. Eindelijk vertonen onze reguliere pers en omroepen tekenen van ontwaken voor de cynische, alomtegenwoordige propagandacampagne die functionarissen in Washington inzetten om hun imperiale bezigheden te verdoezelen.”
wat natuurlijk propaganda is … de reguliere media zijn altijd “coöperatief” geweest met de overheid.
Wiens propaganda geloof je, Amerikaans of Russisch?
Nou ja, de Russische propaganda is tenminste plausibel.
Je hoeft geen van beide te geloven. Schort het oordeel op!
De reguliere media zijn helaas dood als het gaat om daadwerkelijke journalistiek.
Dit heeft twee redenen:
1: Een nieuwere generatie journalisten, van wie sommigen het traditionele idee van verslaggeving als achterhaald beschouwen, en vinden dat de journalistiek hun specifieke politieke zaak moet dienen.
2: De traditionele nieuwsmedia hebben een financieel bloedbad meegemaakt. (Gedeeltelijk vanwege technologische veranderingen, gedeeltelijk omdat weinigen er tegenwoordig nog vertrouwen in hebben.)
Als overlevingsstrategie zijn ze steeds nauwer verbonden geraakt met de machtsstructuren en financiële belangen. Bezo's Washington Post is een goed voorbeeld.
Gelukkig is er nog steeds een honger naar echte berichtgeving en de onafhankelijke media.
Een ander aspect van het begin van de mainstream weerstand tegen officiële uitspraken is dat hoe langer de onverantwoordelijkheid onbetwist blijft, hoe brutaler het wordt. Geef ze een centimeter en ze nemen een mijl. De pers moest dus steeds meer loskomen van de realiteit om de macht te kunnen dekken. Zij hebben de gevolgen ondervonden, aangezien het vertrouwen in deze instellingen op een historisch dieptepunt staat. Op een gegeven moment moeten ze voorkomen dat het de grond raakt om te overleven. Dat lijkt het punt te zijn dat we naderen.
Je hebt zo gelijk. WMD in Irak, Powell, de ongelukkige Ned Price. Ik ben er vast van overtuigd dat ze binnenkort zouden kunnen beweren dat Poetin een buitenaardse pedo is, waarna de westerse, staatsvriendelijke media het als evangelie zouden melden en de massa zou zweren dat het een feit was.
MI6's huisdier/verrader Litvinenko probeerde te beweren dat Poetin een pedofiel was, naast een aantal andere wilde beweringen.
De westerse media zijn meer dan bereid geweest om corruptiebeschuldigingen tegen Poetin te verspreiden van fraudeurs en financiële criminelen als Browder en Khordokovsky dat hij 40 miljard dollar heeft gestolen (soms terloops opgebracht tot 200 miljard dollar en nagepraat door talloze westerse politici) zonder ook maar een greintje bewijs ter ondersteuning hen.
Biden zegt dat je voor ons of tegen ons bent. Ik heb geen hond in deze strijd. Mijn zoon verdiende geen miljoenen met zijn betrekkingen met Oekraïne, dat van hem wel. Dat betekent voor mij dat zijn opmerking besmet is door zijn eigen persoonlijke daden en die van zijn zoon.
Het lijkt erop dat de president zich meer op zijn voorganger gedraagt dan niet. Dus ik zal de bron hier overwegen en hem er geen aandacht aan besteden.
Iedereen behalve Trump werd gekozen. Zijn kind werd rijk en de rest van de bevolking, vanaf het midden van de middenklasse, gaat failliet door alleen maar te proberen in leven te blijven.
Is dat niet iets om trots op te zijn?
Bedankt CN
De zetel van Hunter Biden in het bestuur van Burisma was een alledaagse, alledaagse corruptie. Relatief gezien waren het kleine aardappelen.
Het echte corruptieverhaal betrof de flagrante inmenging van vicepresident Biden in de interne aangelegenheden van Oekraïne. Het is waar dat de onafhankelijke procureur-generaal, Viktor Shokin, weigerde het onderzoek naar Burisma af te sluiten. Maar Shokin weigerde ook een arrestatiebevel uit te vaardigen tegen de Oekraïense staatsburger Dmitry Firtash, die het onderwerp was van een Amerikaans uitleveringsverzoek in Oostenrijk. Hij weigerde omdat de VS geen bewijs wilden of konden leveren van enig crimineel wangedrag door Firtash.
Het eindresultaat was dat Joe Biden 1 miljard dollar aan hulp aan Oekraïne inhield totdat Sjokin werd ontslagen door Porosjenko.
Volgens de beëdigde verklaring van Shokin;
“De gebeurtenissen met betrekking tot [Firtash] en Biden in 2015 onthullen de omvang van de inmenging van de Amerikaanse regering in Oekraïense binnenlandse aangelegenheden en de gretigheid om controle uit te oefenen met als doel de Amerikaanse belangen te behartigen.”
hxxps://cdn.factcheck.org/UploadedFiles/427618359-Shokin-Statement-1.pdf
Toen Bush het 'je bent voor ons of tegen ons' gebruikte, barstten de media en de Democraten los van terechte verontwaardiging, Hitler-vergelijkingen en waarschuwingen over 'kruipend fascisme'.
Biden zegt het? Hier is niets te zien! Tenzij je een soort Russische bot/inlichtingendienst bent.
De collectieve intelligentie van het Amerikaanse volk lijkt de afgelopen twintig jaar een duikvlucht te hebben gemaakt, en hypocrisie is op de een of andere manier een deugd geworden.
De democraten hebben in de aanloop naar de laatste verkiezingen een geweldige kans gemist om stappen te zetten in de richting van het opnieuw uitvinden van hun partij.
De republikeinen hebben nu die unieke kans om dat zelf te doen en de volgende presidentsverkiezingen te winnen. Als we er een hebben.
Velen lijken het feit te missen dat iedereen verliest wanneer hij wordt geconfronteerd met een ‘nultolerantie’. Maar als we kijken naar de Dimocraps en de Repugniclans, is de uitkomst altijd hetzelfde: iedereen verliest, behalve degenen die zich bezighouden met het politieke werk van het maken van winst uit regeren.
Hoe dan ook, je kunt een burgeroorlog verwachten, en ‘hypocrisie is/is op de een of andere manier een deugd geworden’ snijdt duidelijk aan twee kanten. Tenzij men blind is voor de realiteit van de politiek van zijn favoriete partijen. Aan de andere kant kan er sprake zijn van hysterische blindheid, veroorzaakt door de fragiele geest.
Het ‘kruipende fascisme’ leek op dramatische wijze te zijn aangemoedigd door het ‘Trumpisme’ en is moedig naar het middelpunt van de politieke arena gekomen.
Heeft Biden rekening gehouden met zijn eerdere acties in Oekraïne, die voor iedereen duidelijk zijn geworden? Als dat zo is, lijkt hij zich er niet van bewust te zijn, wat te maken heeft met zijn duidelijk gebrek aan moreel kompas, zijn gebruik van drugs of zijn dementie. OOPS! Ik heb het rustige gedeelte hardop gezegd. Zo zal het zijn.
Dit moet worden verwacht als hetzelfde tweepartijensysteem nog steeds de boventoon voert in een land dat na de Tweede Wereldoorlog zoveel mis is gegaan. (Als de CIA op de hoogte was van de opbouw van het Noorden, logen ze over de Koreaanse opbouw van oorlog. Hoogstwaarschijnlijk omdat Curtis Le May Ike zo zou kunnen dwingen een kernbom te gebruiken. Haast je dan opnieuw met het oordeel over de Noord-Vietnamezen achter de leugens van de CIA, en dan naar de leugens van Reagan. De leiding van Bush 41 blaast ze op en laat de vernietiging van de arbeidersbeweging “doorsijpelen”, en gaat lange tijd aan de slag met pogingen om Amerika te “kerstenen” met behulp van de verouderende zwijgende meerderheid, door tegen iedereen over bijna alles te liegen.
Dat gebeurt wanneer een gehandicapte ouderling tot voorzitter wordt gekozen. van de VS iets waar roekeloze democraten deze keer verantwoordelijk voor zijn.
Dat één man die aan de top moet staan, leiding kan geven aan deze disfunctionele samensmelting van dwazen die bekend zijn bij politieke partijfunctionarissen is een misvatting, net als de overtuiging dat Amerikanen en dus Amerika onfeilbaar zijn.
Zeer weinig ouderen hebben het uithoudingsvermogen om de brute mishandeling die een president dagelijks te verduren krijgt, te verdragen. Ik heb herhaaldelijk gewaarschuwd voor wat er gebeurt als een nieuw gekozen president wordt onderworpen aan zijn Nationals Security-briefings. We hebben allemaal erkend dat leeftijd mensen teistert, en om president te zijn moet volgens mij het verouderingsproces worden versneld.
Of je het nu leuk vindt of niet, stress is de doodsvijand van ouderen. Joe is te lang in DC geweest, net als de “Turtle” en de eisen van die posities zijn veel groter geworden naarmate de jaren verstreken. Of je het nu leuk vindt of niet, het is een feit!
Zoals Strother Martin Jr., de gevangenisbewaker, tegen Paul Newman zei in “Cool Hand Luke”. 'Lucas, je moet je gedachten op orde krijgen.' Er schuilt een grote waarheid in die verklaring. Wanneer de geest begint te falen, gebeuren er uiteindelijk slechte dingen. Ieder van jullie democraten of republikeinen die luistert.
Bedankt CN
En nog een laatste ding. Biden zegt dat Mitch McConnel zijn personeelsvriend is. Wauw! Maar als ik niet met hem ben, ben ik tegen hem. Redelijk. Ik zal de bron in overweging nemen en er geen rekening mee houden!
Op dit punt is het niveau van onwetendheid zo hoog dat de tolerantie voor het ondraaglijke in de politiek is geworden. Aan de democratische kant van de politiek ben ik cynisch, intolerant en een beetje wraakzuchtig geworden.
Geen enkele vriend van Mitch is een vriend van mij. Als senatoren verwachten behandeld te worden met het respect dat ze volgens mij nog steeds verdienen, zijn ze aan het lunchen. Als je wat respect wilt, verdien dat dan door iets constructiefs te doen, naast het opbouwen van je eigen fortuin.
Bedankt CN