Vervanging van de leidingen van kust tot kust

Gabriel Filippelli verwelkomt de 15 miljard dollar in de onlangs aangenomen infrastructuurwet, maar zegt dat dit nog steeds niet genoeg is voor de ontleidend werk dat landelijk nodig is in de VS 

Werknemers bereiden zich voor op de installatie van nieuwe waterleidingen in Walnut Creek, Californië, op 22 april. (Justin Sullivan/Getty Images)

By Gabriel Filippelli 
IUPUI

TDe regering-Biden heeft een plan vrijgegeven om de verwijdering van Trump te versnellen loden waterleidingen en loodverf uit Amerikaanse huizen. Als een geochemicus en onderzoeker op het gebied van milieugezondheid die al tientallen jaren de hartverscheurende gevolgen van loodvergiftiging bij kinderen bestudeert, ben ik blij dat er op hoog niveau aandacht wordt besteed aan deze stille moordenaar, die arme gekleurde gemeenschappen onevenredig zwaar getroffen.

Loodvergiftiging bij kinderen heeft in de VS aanzienlijk gedaald in de afgelopen 50 jaar. Dat is grotendeels te danken aan de eliminatie van gelode benzine in de jaren tachtig en het verbod op de meeste loodhoudende verven.

Maar het Amerikaanse Environmental Protection Agency schat dat in tot 10 miljoen huishoudens en 400,000 scholen en kinderopvangcentra servicelijnen of andere armaturen hebben die lood bevatten. Deze leidingen zijn tikkende tijdbommen die bij corrosie giftig lood in het drinkwater kunnen lekken. Zolang ze in dienst blijven, zijn kinderen en gezinnen kwetsbaar.

Hetzelfde geldt voor loodverf, die nog steeds aanwezig is in veel huizen die zijn gebouwd voordat het consumentengebruik van loodverf in 1978 werd verboden. Omdat het zoet smaakt, kauwen kinderen soms op verfspaanders of geverfd hout.

De Biden-administratie zal 15 miljard dollar uitgeven van de onlangs aangenomen infrastructuurwet om in de komende vijf jaar loden leidingleidingen, kranen en armaturen te vervangen en zoekt in de komende vijf jaar naar extra geld Bouw terug beter handelen om loodgevaren in volkshuisvesting en gemeenschappen met lage inkomens te verminderen. Ik beschouw dit als een topprioriteit, aangezien zwarte kinderen en kinderen die in armoede leven een gemiddeld loodgehalte in het bloed hebben dat 13 procent hoger is dan het nationale gemiddelde.

Permanente schade

Loodvergiftiging is een groot probleem voor de volksgezondheid, omdat lood een blijvende invloed heeft op de hersenen, vooral bij kinderen. Jonge hersenen wel zich nog steeds actief aan het vormen het verbazingwekkende netwerk van neuronen waaruit hun hardware bestaat.

Neuronen zijn ontworpen om calcium, het meest voorkomende mineraal in het menselijk lichaam, te gebruiken als zender om snel signalen door te geven. Loodmoleculen lijken veel op calciummoleculen, dus als ze in het lichaam van een kind aanwezig zijn, kunnen ze de hersenen binnendringen, de ontwikkeling van neuronen belemmeren en permanente neurale schade veroorzaken.

Kinderen met loodvergiftiging hebben een lager IQ, een slechte herinnering, een hoog percentage aandachtstekortstoornissen en een lage impulscontrole. Ze hebben de neiging slecht presteren op school, waardoor hun verdienpotentieel als volwassene afneemt. Ze lopen ook een verhoogd risico nierziekte, beroerte en hypertensie naarmate ze ouder worden. Uit onderzoek is gebleken dat er sterke verbanden bestaan ​​tussen loodvergiftiging en opsluiting wegens geweldsmisdrijven.

Tegenwoordig schatten onderzoekers dat in ongeveer 500,000 Amerikaanse kinderen nog steeds verhoogde loodwaarden in het bloed hebben. Gezondheidsdeskundigen zijn het er in grote lijnen over eens dat dit zo is geen bekende “veilige” loodconcentratie in het bloed.

Waar zijn de loden leidingen?

Het plan van de regering-Biden roept op tot het vervangen van 100 procent van de leidende servicelijnen in het hele land – een doel dat de EPA beoogt in 2024 in regelgeving schrijven. Stap 1 is het vinden van de leidingen.

De meeste Amerikaanse steden hebben ontelbare kilometers aan loden leidinglijnen, begraven onder straten en trottoirs, die de huizen van mensen bereiken. Nutsbedrijven weten niet waar veel van deze verouderingslijnen zich bevinden en beschikken niet over voldoende gegevens om ze in kaart te brengen. Het vervangen ervan zal aanzienlijke analyses, modellering, gegevens en enig giswerk vergen.

Oude servicelijnen hebben uitbraken van loodvergiftiging veroorzaakt in plaatsen als Washington, DC; Flint, Michiganund Newark, New Jersey. De chemie is een beetje anders in ieder geval.

Werknemers verwijderen op 9 januari 2020 de waterleidingen in Trenton, New Jersey. De stad vervangt in vijf jaar tijd 37,000 loden leidingen. (AP/Mike Catalini)

Loden leidingleidingen ontwikkelen doorgaans na korte tijd een beschermende “plaque” van mineralen op hun binnenmuren, die de giftige loden leiding effectief scheidt van het water dat er doorheen stroomt. Deze coating, die kalkaanslag wordt genoemd, blijft stabiel als de chemie van het water dat er doorheen stroomt niet verandert. Maar als die chemie wordt veranderd, kan er een ramp gebeuren.

In 2002 schakelde Washington DC over van chloor naar chlooramine voor de behandeling van de watervoorziening. Chloramine is een moderner desinfectiemiddel dat dat niet doet gevaarlijke reactieve gechloreerde bijproducten vormen zoals chloor dat kan.

Ondersteuning CN's Winter Fonds Drive!

Hierdoor werd de beschermende plaquette langs de leidingen van de stad snel aangetast, waardoor zeer goed opneembaar lood de huizen binnenstroomde. Tienduizenden kinderen werden blootgesteld meer dan twee jaar voordat het probleem adequaat werd geïdentificeerd en opgelost.

In Flint besloten door de staat aangestelde managers tijdens een begrotingscrisis in 2014 geld te besparen door over te schakelen van water uit Detroit naar water uit de Flint River. Maar toezichthouders vereiste niet voldoende chemische analyse om te bepalen welke additieven moeten worden gebruikt om de pijpplaat te onderhouden. En ze hebben de typische stap van het toevoegen van fosfaat overgeslagen, dat zich chemisch aan lood bindt en voorkomt dat het uit de leidingen lekt, om zo de kosten te besparen. ongeveer $ 100 per dag.

De corrosiechemie wordt in veel Amerikaanse steden goed gecontroleerd, maar het is geen perfecte wetenschap. En nutsbedrijven beschikken niet altijd over detectiesystemen die waterleveranciers adequaat waarschuwen voor gevaren aan de kraan. Daarom is het verwijderen van loden leidingen de enige zekere manier om de dreiging van nog meer watercrises te voorkomen.

Steden zullen moeten innoveren

Hoewel 15 miljard dollar een grote investering is, zijn deskundigen het daar over eens het is niet voldoende om landelijk alle loden leidingen te vervangen. De geschatte kosten voor het vervangen van alle hoofdservicelijnen van Flint zijn bijvoorbeeld: ongeveer $ 50 miljoen - en er zijn duizenden Amerikaanse steden om te repareren.

Mijn eigen stad, Indianapolis, heeft ongeveer 850,000 inwoners – ongeveer tien keer zoveel als Flint – en ambtenaren hebben slechts een globaal idee van waar ze de belangrijkste servicelijnen kunnen vinden. Er zijn manieren om statistisch modelleren de waarschijnlijkheid dat een bepaald deel van het watersysteem leidingleidingen heeft, waarbij gebruik wordt gemaakt van informatie zoals de afmetingen van de waterhoofdleidingen, locaties en bouwdata, maar deze zijn onvolmaakt.

Steden zullen creatief moeten zijn om het geld dat ze krijgen zo ver mogelijk te benutten. Ik werk bijvoorbeeld samen met collega's aan de ontwikkeling van een burgerwetenschappelijk project dat hierin kan voorzien duizenden tests op lood bij kranen in Indianapolis. Deze inspanning, een partnerschap met de Universiteit van Notre Dame, gefinancierd door het Amerikaanse ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling, kan de modellering aanvullen met echte gegevens over het loodgehalte in huizen, en zal het publieke bewustzijn van dit probleem vergroten.

Ondanks deze uitdagingen ben ik van mening dat meer urgentie op dit gebied al veel eerder had moeten gebeuren. Elke loden leiding die wordt vervangen, zal zich uitbetalen in hogere levenslange inkomsten en lagere ziektecijfers voor gezinnen die toegang krijgen tot veiliger kraanwater.

Gabriel Filippelli is hoogleraar aardwetenschappen en uitvoerend directeur van het Indiana University Environmental Resilience Institute, IUPUI

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.