Een overwinning voor de Indiase democratie

By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek

OOp 19 november, een week voor de eerste verjaardag van de boerenopstand, gaf de Indiase premier Narendra Modi zich over. Hij accepteerde dat de drie wetten over de landbouwmarkten die in 2020 door het parlement waren geduwd, zouden worden ingetrokken. De boeren van India hadden gewonnen.

De All India Kisan Sabha (AIKS), een van de organisatoren van de protestbeweging, vierde de triomf en gedeclareerd dat “deze overwinning meer vertrouwen geeft voor toekomstige strijd.”

Er blijven nog veel dringende strijdpunten bestaan, waaronder de strijd voor een wet die een minimale steunprijs garandeert die anderhalf maal de productiekosten bedraagt ​​voor alle gewassen van alle boeren. Het onvermogen om dit aan te pakken, merkt de AIKS op, “verergerde de agrarische crisis en leidde tot de zelfmoord van meer dan [400,000] boeren in de afgelopen 25 jaar.” Een kwart van deze sterfgevallen heeft de afgelopen zeven jaar onder leiding van Modi plaatsgevonden.

Bij Tricontinental: Institute for Social Research hebben we vier substantiële dossiers geproduceerd die reflecteren op de agrarische crisis in India: een verklaring voor de boerenopstand (“De boerenopstand in India,” juni 2021); een analyse van de centrale rol van vrouwen in zowel landbouwwerk als strijd (“Indiase vrouwen op een moeizame weg naar gelijkheid”, oktober 2021); een portret van de impact van het neoliberalisme op plattelandsgemeenschappen (“De neoliberale aanval op het platteland van India: twee rapporten door P. Sainath”, oktober 2019); en een onderzoek naar de poging om landarbeiders en boeren te ‘uberiseren’ (“Big Tech en de huidige uitdagingen waarmee de klassenstrijd wordt geconfronteerd”, november 2021).

Onze senior fellow, P. Sainath, is een sleutelstem geweest in het versterken van de agrarische crisis en de strijd van boeren. Het onderstaande gedeelte is een uittreksel uit zijn meest recente hoofdartikel bij het Volksarchief van Landelijk India:

“Wat de media nooit openlijk kunnen toegeven is dat het grootste vreedzame democratische protest dat de wereld in jaren heeft gezien – zeker het grootste georganiseerd op het hoogtepunt van de pandemie – een machtige overwinning heeft behaald.

Een overwinning die een erfenis voortzet. Alle soorten boeren, mannen en vrouwen – ook uit de gemeenschappen van Adivasi [stammen] en Dalit [onderdrukte kaste] – speelden een cruciale rol in de strijd voor vrijheid in India. En in het 75e jaar van de [Indiase] onafhankelijkheid herhaalden de boeren aan de poorten van Delhi de geest van die grote strijd.

Premier Modi heeft tijdens de komende winterzitting van het parlement, die op 29 november begint, aangekondigd dat hij zich terugtrekt en de landbouwwetten intrekt. Hij zegt dat hij dit doet nadat hij er 'ondanks de beste inspanningen' niet in is geslaagd 'een deel van de boeren te overtuigen'. Let wel, slechts een sectie die hij niet kon overtuigen om te accepteren dat de drie in diskrediet gebrachte landbouwwetten echt goed voor hen waren. Geen woord over of voor de ruim zeshonderd boeren die tijdens deze historische strijd zijn omgekomen. Zijn falen, zo maakt hij duidelijk, ligt alleen in zijn overtuigingskracht, in het niet zover krijgen van dat 'deel van de boeren' om het licht te zien. … Wat was de manier en methode van overreding? Door hen de toegang tot de hoofdstad te ontzeggen om hun grieven uit te leggen? Door ze af te sluiten met loopgraven en prikkeldraad? Door ze te raken met waterkanonnen? …Door vriendjesmedia de boeren elke dag te laten belasteren? Door ze over te rijden met voertuigen – naar verluidt eigendom van een vakbondsminister of zijn zoon? Is dat het overtuigingsidee van deze regering? Als dit de 'beste inspanningen' zouden zijn, zouden we de ergste niet willen zien.

De premier heeft dit jaar alleen al minstens zeven bezoeken aan het buitenland gebracht (zoals het laatste voor COP26). Maar hij vond nooit de tijd om zomaar een paar kilometer van zijn woonplaats af te rijden om tienduizenden boeren aan de poorten van Delhi te bezoeken, wier pijn zoveel mensen overal in het land raakte. Zou dat niet een oprechte poging tot overreding zijn geweest?

… Dit is helemaal niet het einde van de agrarische crisis. Het is het begin van een nieuwe fase van de strijd over de grotere kwesties van die crisis. Boerenprotesten zijn al geruime tijd aan de gang. En vooral sterk sinds 2018, toen de Adivasi-boeren van Maharashtra de natie in beweging brachten met hun verbazingwekkende mars van 182 kilometer te voet van Nashik naar Mumbai. Toen begon het ook met het feit dat ze werden afgedaan als 'stedelijke maoïsten', als geen echte boeren, en de rest van de blabla. Hun mars joeg hun lasteraars op de vlucht.

… De honderdduizenden mensen in die staat die aan die strijd hebben deelgenomen, weten wiens overwinning het is. De harten van de bevolking van Punjab zijn die van degenen in de protestkampen die een van Delhi's ergste winters in tientallen jaren hebben doorstaan, een verzengende zomer, regen daarna en een ellendige behandeling door de heer Modi en zijn gevangengenomen media.

En misschien wel het belangrijkste wat de demonstranten hebben bereikt is dit: ook op andere gebieden weerstand oproepen tegen een regering die haar tegenstanders eenvoudigweg in de gevangenis gooit of hen op een andere manier achtervolgt en lastigvalt. Dat arresteert burgers, inclusief journalisten, vrijelijk op grond van de [Onwettige Activiteiten (Preventie) Wet], en treedt hard op tegen onafhankelijke media wegens 'economische misdrijven'. Deze dag is niet alleen een overwinning voor de boeren. Het is een overwinning voor de strijd voor burgerlijke vrijheden en mensenrechten. Een overwinning voor de Indiase democratie.”

Het is niet alleen een overwinning voor de Indiase democratie, maar ook voor boeren over de hele wereld.

Tijdens de kredietcrisis van 2007-08 kwam de Wereldbank tussenbeide om de toegang van de particuliere sector (grotendeels de grote landbouw) tot de “waardeketens” van boerderijen tot winkels te bevorderen. “De particuliere sector stimuleert de organisatie van waardeketens die de markt naar kleine boeren en commerciële boerderijen brengen”, schreef de Wereldbank in een sleutelverklaring. verslag uit 2008. In juni van dat jaar opende de High-Level Conference on World Food Security van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN de deur voor de Wereldbank om het landbouwbeleid vorm te geven ten behoeve van de grote landbouw.

Het jaar daarop, van de Wereldbank Wereld ontwikkelingsrapport betoogde voor het integreren van de landbouw in de ‘arme landen met wereldmarkten’. wat betekende dat de boeren in een geüberiseerd relatie met de grote landbouw. Interessant is de eigen International Assessment of Agricultural Science, and Technology for Development van de Wereldbank oneens in 2008, met het argument dat de industriële landbouw de natuur aantastte en de boeren verarmde.

Tijdens de kredietcrisis van 2007-08 kwam de Wereldbank tussenbeide om de toegang van de particuliere sector (grotendeels de grote landbouw) tot de “waardeketens” van boerderijen tot winkels te bevorderen.

“De particuliere sector stimuleert de organisatie van waardeketens die de markt naar kleine boeren en commerciële boerderijen brengen”, schreef de Wereldbank in een sleutelverklaring. verslag uit 2008. In juni van dat jaar opende de High-Level Conference on World Food Security van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN de deur voor de Wereldbank om het landbouwbeleid vorm te geven ten behoeve van de grote landbouw.

Het jaar daarop verscheen het “World Development Report” van de Wereldbank betoogde voor het integreren van de landbouw in de ‘arme landen met wereldmarkten’, wat betekende dat de boeren in een land terechtkwamen geüberiseerd relatie met de grote landbouw.

Interessant is de eigen International Agricultural Assessment of Agricultural Knowledge, Science, and Technology van de Wereldbank oneens in 2008, met het argument dat de industriële landbouw de natuur aantastte en de boeren verarmde.

In september hield de VN een Top Food Systems in New York, dat niet is ontworpen door boerenvakbonden maar door het World Economic Forum (WEF), een particulier orgaan dat de grote bedrijven vertegenwoordigt in plaats van de grote harten van de landbouwers.

Het WEF erkent nu de door het kapitalisme veroorzaakte crisis zegt dat het heeft geleerd van civiele actie en het ‘stakeholderkapitalisme’ wil bevorderen. Dit nieuwe soort kapitalisme, dat lijkt op het oude kapitalisme, gaat over het promoten van bedrijven als ‘beheerders van de samenleving’. Het vertrouwt ons welzijn toe aan bedrijven, in plaats van aan de werknemers die de waarde in onze samenleving produceren.

De boerenopstand in India vocht tegen de drie wetten van Modi, die nu zullen worden ingetrokken. Maar het blijft strijden tegen de overdracht van beleidsvorming van democratische, multilaterale en nationale projecten naar bedrijven in naam van ‘publiek-private partnerschappen’ en ‘beheerders van de samenleving’. De intrekking van de wetten van Modi is één overwinning. Het heeft het vertrouwen van de mensen vergroot. Maar er zijn nog andere gevechten in het verschiet.

 Op de protestlocaties richtten boeren hele dorpen op, inclusief gemeenschapskeukens en bibliotheken. Lezen en muziekoptreden waren vaste activiteiten. Revolutionaire Punjabi-poëzie van figuren als Pash (1950–1988) en Sant Ram Udasi (1939–1986) bemoedigde hen. Navsharan Singh en Vikas Rawal boden ons deze strofen uit Sant Ram Udasi aan om deze nieuwsbrief af te sluiten:

Je moet je licht laten schijnen
op de binnenplaatsen van arbeiders
die verdorren als er droogte is,
en verdrinken als er een overstroming is,
degenen die bij elke ramp met verwoesting te maken krijgen,
en die alleen bevrijding vinden in de dood.

Je moet laten zien wat er gebeurt
op de binnenplaatsen van de arbeiders
voor wie het brood schaars is,
die in duisternis leven,
van wie beroofd wordt
hun zelfrespect,
en die met hun oogst verliezen
al hun verlangens.

Waarom brand je om je licht alleen op jezelf te laten schijnen?
Waarom blijf je weg van de arbeiders?
Deze ontberingen en onderdrukking zullen niet eeuwig duren.
O zon, je moet je licht laten schijnen
de binnenplaatsen van de arbeiders.

Vijay Prashad, een Indiase historicus, journalist en commentator, is de uitvoerend directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek en hoofdredacteur van Left Word Books.

Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.