James W. Carden zegt dat een grotere autonomie van de EU goed zou zijn voor de Verenigde Staten en de wereld.
Olaf Scholz, leider van de Duitse sociaaldemocratische partij, in 2020. (Dirk Vorderstraße, Flickr,CC BY 2.0)
By James W. Carden
Globetrotter
JWelke vorm de Duitse regeringscoalitie zal aannemen is nog steeds onduidelijk in de nasleep van de verkiezingen van 26 september, waarbij de Sociaal-Democraten (SPD), onder leiding van minister van Financiën Olaf Scholz, met iets meer dan een kwart van de stemmen wegkwamen. stemmen, op 25.7 procent. Het machtsevenwicht in Duitsland is nu in handen van de Groenen en de Vrije Democraten, die samen meer stemmen kregen dan de zegevierende SPD of de Christen-Democratische Unie, de partij van de vertrekkende bondskanselier van Duitsland, Angela Merkel.
Het enige dat zeker is, is dat Merkel na zestien jaar aan de macht binnenkort het toneel zal verlaten. De vraag die nu rijst is dus: welke vorm zal Europa na Merkel aannemen?
Elk antwoord moet beginnen met het oog op het Élysée-paleis, aangezien de Franse president Emmanuel Macron op het punt staat de belangrijkste partner te worden in het Frans-Duitse partnerschap dat de EU sinds de oprichting in 1993 heeft bestuurd.
Er kunnen grote veranderingen op komst zijn als Macron, gemotiveerd door de belediging die hem is aangedaan door de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Australië met AUKUS – een nieuwe trilaterale veiligheidsorganisatie bondgenootschap – zijn vaak uitgesproken verlangen naar Europese strategische autonomie nastreven. Zoals voormalig ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken Max Bergmann onlangs opmerkte: AUKUS geserveerd om “de belanghebbenden in Parijs te versterken die pleiten voor een veel koelere relatie met Washington en – gebruikmakend van de gaullistische traditie van buitenlands beleid – een bondgenootschap willen sluiten met de Verenigde Staten, maar niet noodzakelijkerwijs op één lijn willen komen met belangrijke kwesties die verband houden met Rusland en China.”
Frankrijk neemt de zes maanden over roulerend voorzitterschap van de EU op 1 januari 2022, maar de steun lijkt nu al te groeien voor nauwere militaire integratie binnen de EU. Op 2 september zei Josep Borrell, hoofd van het buitenlands beleid van de EU bekend“Het is duidelijk dat de behoefte aan meer Europese defensie nog nooit zo duidelijk is geweest als vandaag de dag – na de gebeurtenissen in Afghanistan.” Ondertussen zijn er voorstellen gedaan voor de oprichting van een snelle reactiemacht van 5,000 soldaten.
De Franse president Emmanuel Macron, middenlinks, met de Duitse bondskanselier Angela Merkel tijdens een NAVO-bijeenkomst in 2018. (NAVO, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
Amerikaanse functionarissen hebben lang geprobeerd elke stap in de richting van een autonoom Europees defensievermogen af te remmen. En Macron heeft een geschiedenis van scherpe kritiek op de Atlantische alliantie en wat hij doet verwezen als het ‘geïmporteerde neoconservatisme’ van zijn directe voorgangers, Nicolas Sarkozy en François Hollande.
Macron ooit beroemd opgemerkt dat de NAVO een “hersendood” ervoer en benoemde de voormalige Franse minister van Buitenlandse Zaken Hubert Védrine om die van Frankrijk op te vullen zitplaats over een NAVO-commissie die in 2020 wordt opgericht om de toekomst van het bondgenootschap te overwegen. Védrine heeft beschreven ‘de Amerikaanse wens om de NAVO uit te breiden naar Oekraïne’ als ‘ongelukkig’.
Mocht Macron erin slagen een onafhankelijke Europese defensiemacht op te zetten, dan zou dit het belang van de NAVO op het continent verminderen en de Verenigde Staten de kans geven hun verplichtingen in de EU te heroverwegen, vooral als de Amerikaanse president Joe Biden een beleid van politiek isolement blijft voeren en militaire insluiting tegen China.
Alstublieft Ondersteuning Onze Vallen Fondsenjacht!
Een grotere autonomie van de EU zou een goede zaak zijn voor de Verenigde Staten en de wereld. Het zou zelfs een obstakel kunnen vormen voor de nieuwe koude oorlog die het Anglo-Amerikaanse nationale veiligheidsestablishment tegen Rusland lijkt te willen voeren. En dus moet het verwelkomd worden.
De voormalige Amerikaanse president Dwight ‘Ike’ Eisenhower, en andere architecten van de naoorlogse wereld, hebben immers nooit gewild dat de VS de Europese defensieparaplu permanent zouden subsidiëren. Bovendien bestaat er onder het Europese publiek weinig enthousiasme voor een nieuwe koude oorlog van de Verenigde Staten tegen zowel Rusland als China, zoals onlangs is gebleken. klanttevredenheid door de Europese Raad voor Buitenlandse Betrekkingen bevestigt.
Mocht Marcon als winnaar uit de bus komen bij de Franse presidentsverkiezingen in het voorjaar van 2022, dan zou het niet onredelijk zijn om te verwachten dat hij zijn gaullistische oppositie tegen het Atlanticisme zou kunnen verdubbelen. In het verrassende geval verliest hij van Marine Le Pen één zou moeten verwachten een nog radicalere breuk met de Anglo-sfeer.
Zoals de zaken er nu voor staan, lijkt het erop dat Europa na Merkel eindelijk de Europeanen op zichzelf zal zien staan.
Ike zou het goedkeuren.
James W. Carden is schrijver bij Globetrotter en voormalig adviseur van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Voorheen was hij een bijdragende schrijver over buitenlandse zaken bij de Land, en zijn werk is ook verschenen in het Quincy Institute Verantwoordelijke Statecraft Amerikaans conservatief, Asia Times En nog veel meer.
Dit artikel is geproduceerd door Globetrotter in samenwerking met de Akkoord van het Amerikaanse Comité voor de VS-Rusland.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Ondersteuning Onze
Vallen Fondsenjacht!
Doneren veilig met PayPal
Of veilig door creditkaart or controle by te klikken de rode knop:
Ik zie niet in hoe de toenemende militarisering en het agressievere buitenlandse beleid van de EU iemand anders zouden moeten helpen dan de EU-wapenfabrikanten! Geen van de mensen die dit bepleiten – met de mogelijke uitzondering van Macron – vertoont enig teken dat zij de NAVO willen inkrimpen; zij willen EU-strijdkrachten en “out-of-area”-operaties NAAST, en niet IN PLAATS VAN, de bestaande VS/NAVO-troepen. En de meesten van hen zijn op zijn minst bereidwillige deelnemers, zo niet actieve promotors, geweest van alle imperialistische avonturen die de NAVO en de VS de laatste tijd hebben meegemaakt. Frankrijk en Groot-Brittannië namen vanaf het begin deel aan de poging tot omverwerping van de Syrische regering. En het waren Frankrijk, Groot-Brittannië en Italië, en niet zozeer de VS, die aanvankelijk de aanval op Libië lanceerden.
Ik houd niet van Macron, maar vind dit deel van zijn beleid veel praktischer dan dat deel dat al zijn mislukking aantoont. De EU volgt de VS slaafs, zelfs tot eigen verlies, bijvoorbeeld door sancties tegen Rusland. Wat betreft ‘als de Amerikaanse president Joe Biden een beleid van politiek isolement en militaire inperking tegen China blijft voeren’, met ‘bondgenoten’ als Oekraïne, hoe groot is de kans dan natuurlijk op vrede en harmonie voor wie dan ook? Hoe maakt de zogenaamde bescherming van Europa ons veiliger, nu overal Amerikaanse kernwapens ons doelwitten maken, als er werkelijk een vijand op de loer ligt? Nu Groot-Brittannië uit de EU is, is de russofobie afgenomen, behalve in de Baltische staten, Polen en Litouwen, dus dat is een goed begin voor meer samenwerking. Meer troepen zijn zeker niet nodig!!
Ik denk dat het eerste dat de EU moet beoordelen, is waarvoor zij überhaupt een snelle reactiemacht nodig heeft. Wie gaat ze aanvallen? Kalkoen? Libië? Rusland? Natuurlijk zal iedereen Rusland zeggen, maar Rusland heeft geen geschiedenis van het aanvallen van Europa zoals Europa dat heeft in het aanvallen van Rusland, en op dit moment zijn ze bezig zich terug te trekken uit de EU. Het zou mij niet in het minst verbazen als Rusland zou stoppen met PACE. Wat is het nut van al deze hyperbewapende legers anders dan dat ze zich in een voortdurende ronde van oorlogsspelletjes bevinden die de invasie van Rusland oefenen, het platteland verscheuren en in het algemeen de bevolking angst aanjagen?
We hebben gezien waartoe een unipolaire wereld leidt. Het adagium ‘macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut’ kan niet méér waar zijn. Het grote Amerikaanse experiment heeft precies dat aangetoond. Het enige wat die geconcentreerde macht deed was het voeden van een nul/som-ideologie die ons naar de afgrond heeft geleid met klimaatverandering en de rampen van haat en oorlog.
Winnen/winnen in een werkelijk multipolaire wereld is de enige weg die ik zie naar een duurzame toekomst voor de mensheid op deze planeet. Helaas is het grootste obstakel hiervoor de enige, voorheen ‘onmisbare natie’ die bereid lijkt de hele mensheid onder de bus te gooien in een reflexmatige driftbui omdat ze niet haar zin krijgt. Het is een lange herfst geweest, maar hier zijn we dan.
Ik wil geen legers meer zien, maar elke stap om een onafhankelijk Europa als een van de 'polen' van de wereld te bevorderen is welkom.
Josep Borrell, hoofd van het buitenlands beleid van de EU, merkte op: “Het is duidelijk dat de behoefte aan meer Europese defensie nog nooit zo duidelijk is geweest als vandaag de dag – na de gebeurtenissen in Afghanistan.” Ondertussen zijn er voorstellen gedaan voor de oprichting van een snelle reactiemacht van 5,000 soldaten.
-
Dit doet me denken aan een cartoon uit de periode van de regering-Carter. POTUS gooit konijnen vanuit een helikopter, en beneden smeekt een koor van heren in pak: Meneer de President, het had een snelle reactiemacht moeten zijn, geen konijn!
Waar en hoe zou deze Europese Snelle Reactiemacht reageren? Moet er in Afghanistan worden ingegrepen in het geval dat de nieuwe regering op de een of andere manier zal falen en, als het toeval wil, een Europese strijdmacht snel, resoluut en snel kan optreden zonder enige coördinatie met de VS? Is dit een nieuwe trope voor Comedia del Arte? Of troepen? Of konijnen?
De vraag is niet wat een Europese Snelle Reactiemacht zou doen. Het zou het begin zijn van de vorming van een gecombineerde Europese Defensiemacht die snel in aantal zou groeien (als konijnen) en Groot-Brittannië zou uitsluiten.