Chris Hedges: Amerikaanse collectieve zelfmoord

De terugkeer van de Taliban aan de macht zal een zoveelste wegwijzer zijn voor het einde van het Amerikaanse imperium – en niemand zal ter verantwoording worden geroepen.

By Chris Hedges
ScheerPost.com

THet debacle in Afghanistan, dat de komende weken razendsnel zal ontaarden in chaos en de terugkeer van de Taliban aan de macht zal verzekeren, is een zoveelste wegwijzer voor het einde van het Amerikaanse imperium.

De twee decennia van strijd, de 100,000 biljoen dollar die is uitgegeven, de 30 troepen die zijn ingezet om Afghanistan te onderwerpen, de hightech gadgets, kunstmatige intelligentie, cyberoorlogvoering, Reaper-drones bewapend met Hellfire-raketten en GBU-350,000-bommen en de Global Hawk-drones met krachtige resolutiecamera's, Special Operations Command bestaande uit elite-rangers, SEAL's en luchtcommando's, zwarte locaties, marteling, elektronisch toezicht, satellieten, aanvalsvliegtuigen, huurlingenlegers, infusies van miljoenen dollars om de lokale elites af te kopen en om te kopen en een Afghaans leger op te leiden van 60,000 mensen die nooit de wil hebben getoond om te vechten, zijn er niet in geslaagd een guerrillaleger van XNUMX te verslaan dat zichzelf financierde door opiumproductie en afpersing in een van de armste landen op aarde.

Zoals elk imperium dat in definitief verval verkeert, zal niemand verantwoordelijk worden gehouden voor het debacle of voor de andere debacles in Irak, Syrië, Libië, Somalië, Jemen of waar dan ook. Niet de generaals. Niet de politici. Niet de CIA en inlichtingendiensten. Niet de diplomaten. Niet de onderdanige hovelingen in de pers die dienen als cheerleaders voor oorlog. Niet de meegaande academici en gebiedsspecialisten. Niet de defensie-industrie. Imperiums zijn uiteindelijk collectieve zelfmoordmachines.

Het leger wordt in het late imperium onbeheersbaar, onverantwoordelijk en eindeloos zichzelf in stand, ongeacht hoeveel fiasco’s, blunders en nederlagen het ook tegen het karkas van de natie aanricht, of hoeveel geld het plundert, waardoor de burgerij verarmt en de regeringsinstellingen en de machthebbers achterblijven. fysieke infrastructuur verviel.

De menselijke tragedie – tenminste 801,000 Volgens het Watson Institute zijn er mensen gedood door direct oorlogsgeweld in Irak, Afghanistan, Syrië, Jemen en Pakistan en zijn 37 miljoen mensen ontheemd geraakt in en vanuit Afghanistan, Irak, Pakistan, Jemen, Somalië, de Filipijnen, Libië en Syrië. aan de Brown University – is gereduceerd tot een verwaarloosde voetnoot.

'De vijand binnenin'

Bijna alle ongeveer zeventig rijken van de afgelopen vierduizend jaar, waaronder het Griekse, Romeinse, Chinese, Ottomaanse, Habsburgse, keizerlijke Duitse, Japanse, Britse, Franse, Nederlandse, Portugese en Sovjet-rijken, stortten in dezelfde orgie van militaire dwaasheid in. De Romeinse Republiek duurde op haar hoogtepunt slechts twee eeuwen. Het Amerikaanse imperium zal in ongeveer dezelfde tijd uiteenvallen. Dit is de reden waarom Karl Liebknecht aan het begin van de Eerste Wereldoorlog in Duitsland het Duitse leger, dat hem gevangen zette en later vermoordde, ‘de vijand van binnenuit’ noemde.

Mark Twain, die een felle tegenstander was van de pogingen om de zaden van een imperium te planten in Cuba, de Filippijnen, Guam, Hawaï en Puerto Rico, schreef een denkbeeldige geschiedenis van Amerika in de 20e eeuw.^theeuw waarin haar “lust voor verovering” “de Grote Republiek had vernietigd…[omdat] het vertrappen van de hulpelozen in het buitenland haar, door een natuurlijk proces, had geleerd om met apathie te verduren zoals thuis; Massa’s mensen die de verplettering van de vrijheden van anderen hadden toegejuicht, moesten voor hun fout lijden.”

Twain wist dat buitenlandse bezettingen, bedoeld om de heersende elites te verrijken, bezette bevolkingsgroepen gebruiken als laboratoriumratten om controletechnieken te perfectioneren die spoedig terug naar het thuisland migreren. Het waren de meedogenloze koloniale politiepraktijken op de Filippijnen, die een uitgebreid spionagenetwerk omvatten, samen met routinematige mishandelingen, martelingen en executies, die het model werden voor gecentraliseerd binnenlands politiewerk en het verzamelen van inlichtingen in de Verenigde Staten. De Israëlische wapen-, surveillance- en drone-industrieën testen hun producten op de Palestijnen.

Het is een van de duistere ironieën dat het het Amerikaanse imperium, geleid door de nationale veiligheidsadviseur van Jimmy Carter, Zbigniew Brzezinski, was die de puinhoop in Afghanistan veroorzaakte. Brzezinski hield toezicht op een geheime CIA-operatie ter waarde van meerdere miljarden dollars om de Taliban te bewapenen, trainen en uit te rusten voor de strijd tegen de Sovjets. Deze clandestiene inspanning zette de seculiere, democratische oppositie buitenspel en verzekerde het overwicht van de Taliban in Afghanistan, samen met de verspreiding van de radicale islam naar Sovjet-Centraal-Azië, zodra de Sovjet-troepen zich terugtrokken.

Het Amerikaanse imperium zou jaren later wanhopig proberen zijn eigen creatie te vernietigen. In april 2017 lieten de Verenigde Staten, in een klassiek voorbeeld van dit soort absurde terugslag, de ‘moeder van alle bommen’ vallen – de krachtigste conventionele bom in het Amerikaanse arsenaal – op een grottencomplex van Islamitische Staat in Afghanistan waarin de CIA miljoenen had geïnvesteerd in de bouw en versterking ervan.

De aanslagen van 11 september 2001 vormden geen existentiële bedreiging voor de Verenigde Staten. Ze waren niet politiek significant. Ze verstoorden het machtsevenwicht in de wereld niet. Het waren geen oorlogsdaden. Het waren daden van nihilistische terreur.

Alstublieft Klantenservice Onze Zomer Fondsenjacht!

De enige manier om terroristen te bestrijden is door ze binnen hun eigen samenleving te isoleren. Ik was in het Midden-Oosten voor The New York Times na de aanvallen. Het grootste deel van de moslimwereld was geschokt en kwam in opstand tegen de misdaden tegen de menselijkheid die in naam van de islam waren gepleegd. Als de VS de moed hadden om kwetsbaar te zijn, om te begrijpen dat dit een inlichtingenoorlog was, en geen conventionele oorlog, zou het vandaag de dag veel veiliger zijn. Deze oorlogen in de schaduw, zoals de Israëliërs illustreerden toen ze de moordenaars van hun atleten opspoorden tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München, vergen maanden, zelfs jaren van werk.

Grootste strategische blunder van de VS

Maar de aanvallen gaven de heersende elites, die verlangden naar controle over het Midden-Oosten, vooral Irak, dat niets met de aanvallen te maken had, het excuus om de grootste strategische blunder in de Amerikaanse geschiedenis te begaan: de invasie van Afghanistan en Irak.

De architecten van de oorlog, waaronder de toenmalige senator Joe Biden, wisten weinig over de landen die werden binnengevallen, begrepen de grenzen van de industriële en technocratische oorlog niet, noch de onvermijdelijke terugslag waardoor de Verenigde Staten in de hele moslimwereld zouden worden verguisd. Ze geloofden dat ze in de hele regio met geweld cliëntregimes konden invoeren en de olie-inkomsten in Irak konden gebruiken, aangezien de oorlog in Afghanistan binnen enkele weken voorbij zou zijn, om de kosten van de wederopbouw te dekken en op magische wijze de Amerikaanse mondiale hegemonie te herstellen. Het deed het tegenovergestelde.

Het binnenvallen van Irak en Afghanistan, het laten vallen van ijzeren fragmentatiebommen op dorpen en steden, het ontvoeren, martelen en gevangenzetten van tienduizenden mensen, het gebruik van drones om terreur uit de lucht te zaaien, heeft de in diskrediet geraakte radicale jihadisten weer tot leven gewekt en was een krachtig rekruteringsinstrument in de strijd tegen de VS. en NAVO-troepen. De VS waren het beste wat de Taliban en Al Qaeda ooit is overkomen.

Binnen de machtsstructuren bestond er weinig bezwaar tegen deze invasies. De stemming in het Congres was met 518 tegen één vóór het machtigen van president George W. Bush om een ​​oorlog te beginnen, waarbij afgevaardigde Barbara Lee de enige andersdenkende was. Degenen onder ons die zich uitspraken tegen de idiotie van de dreigende bloeddorst werden belasterd, mediaplatforms ontzegd en in de wildernis geworpen, waar de meesten van ons nog steeds zijn.

Degenen die ons de oorlog verkochten, hielden hun megafoons, een beloning voor hun diensten aan het imperium en het militair-industriële complex. Het maakte niet uit hoe cynisch of dwaas ze waren.

Historici noemen het zelfvernietigende militaire avonturisme van de late imperiums ‘micro-militarisme’. Tijdens de Peloponnesische Oorlog (431-404 v.Chr.) vielen de Atheners Sicilië binnen, waarbij ze 200 schepen en duizenden soldaten verloren en opstanden in het hele rijk veroorzaakten. Groot-Brittannië viel Egypte in 1956 aan in een geschil over de nationalisatie van het Suezkanaal en werd vernederd toen het zijn troepen moest terugtrekken, waardoor de status van Arabische nationalisten zoals de Egyptische Gamal Abdel Nasser werd versterkt.

“Terwijl opkomende rijken vaak oordeelkundig en zelfs rationeel zijn in hun toepassing van gewapend geweld voor de verovering en controle van overzeese heerschappijen, zijn vervagende rijken geneigd tot ondoordachte machtsvertoon, waarbij ze dromen van gedurfde militaire meesterwerken die op de een of andere manier het verloren prestige en de verloren macht zouden kunnen terugwinnen. ' schrijft de historicus Alfred McCoy: 'In de schaduw van de Amerikaanse eeuw: de opkomst en ondergang van de Amerikaanse mondiale macht.' “Deze micromilitaire operaties zijn zelfs vanuit imperiaal perspectief vaak irrationeel en kunnen leiden tot bloedige uitgaven of vernederende nederlagen die het proces dat al aan de gang is alleen maar versnellen.”

De doodsteek voor het Amerikaanse imperium zal, zoals McCoy schrijft, het verlies van de dollar van de wereld zijn reservemunt. Dit verlies zal de Verenigde Staten in een verlammende en langdurige depressie storten. Het zal een enorme inkrimping van de mondiale militaire voetafdruk tot gevolg hebben.

Het lelijke, smerige gezicht van het imperium, met het verlies van de dollar als reservevaluta, zal thuis bekend worden. Het sombere economische landschap, met zijn verval en hopeloosheid, zal een reeks gewelddadige en zelfdestructieve pathologieën versnellen, waaronder massale schietpartijen, haatmisdrijven, overdoses van opioïden en heroïne, morbide obesitas, zelfmoorden, gokken en alcoholisme.

De staat zal in toenemende mate afstand doen van de fictie van de rechtsstaat om uitsluitend te vertrouwen op de gemilitariseerde politie, in wezen interne bezettingslegers, en de gevangenissen, die nu al 25 procent van de gevangenen in de wereld vasthouden, hoewel de Verenigde Staten minder dan 5 procent vertegenwoordigen. van de wereldbevolking.

Onze ondergang zal waarschijnlijk sneller komen dan we denken. Wanneer de inkomsten krimpen of instorten, zo benadrukt McCoy, worden imperiums ‘broos’. Een economie die sterk afhankelijk is van enorme overheidssubsidies om voornamelijk wapens en munitie te produceren, en om militair avonturisme te financieren, zal in een neerwaartse spiraal belanden met een zwaar gedeprecieerde dollar, die zal dalen tot misschien wel een derde van zijn vroegere waarde. De prijzen zullen dramatisch stijgen vanwege de sterke stijging van de importkosten. De reële lonen zullen dalen.

De devaluatie van staatsobligaties zal het betalen van onze enorme tekorten lastig en misschien zelfs onmogelijk maken. Het werkloosheidsniveau zal stijgen naar het niveau van het depressietijdperk. Sociale bijstandsprogramma's zullen, vanwege een krimpend budget, scherp worden ingeperkt of geëlimineerd. Deze dystopische wereld zal de woede en het hypernationalisme aanwakkeren waardoor Donald Trump in het Witte Huis belandde. Het zal een autoritaire staat voortbrengen om de orde te handhaven en, naar ik verwacht, een gekerstend fascisme.

De controlemiddelen aan de buitengrenzen van het imperium, die al deel uitmaken van ons bestaan, zullen alomtegenwoordig worden. Het grootschalige toezicht, de afschaffing van fundamentele burgerlijke vrijheden, de gemilitariseerde politie die bevoegd is om willekeurig dodelijk geweld te gebruiken, het gebruik van drones en satellieten om ons in de gaten te houden en bang te maken, samen met de censuur van de pers en sociale media, bekend bij Irakezen en Afghanen, zal Amerika definiëren. De VS zijn niet het eerste imperium dat dit lot ondergaat. Het is een bekend einde.

Imperialisme en militarisme zijn gifstoffen die de scheiding der machten uitroeien, bedoeld om tirannie te voorkomen en de democratie uit te roeien. Als degenen die deze misdaden hebben georkestreerd niet ter verantwoording worden geroepen, en dit betekent het organiseren van aanhoudend massaal verzet, zullen mensen de prijs betalen, en misschien binnenkort wel, voor hun hoogmoed en hebzucht.

Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning News, De Christian Science Monitor en NPR. Hij is de presentator van de voor een Emmy Award genomineerde RT America-show ‘On Contact’.

Deze column is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Klantenservice Onze
Zomer Fondsenjacht!