De rijken zijn zo rijk geworden dat alleen al het verkopen aan de rijken je de rijkste persoon ter wereld kan maken, schrijft Sam Pizzigati.
Monte Carlo, Monaco, tijdens de Super Yacht Show van 2012. (Steve Corey, CC BY-NC 2.0)
By Sam Pizzagati
Inequality.org
SSommige aan ongelijkheid gerelateerde statistieken vertellen ons niet veel over de wereld waarin we leven. Sommige aan ongelijkheid gerelateerde statistieken vertellen ons bijna alles. Zoals deze: Op een gegeven moment vorige maand, de grootste privé fortuin in de wereld – de volledige 186.3 miljard dollar ervan – was eigendom van een miljardair die zijn geld verdient door luxeartikelen aan rijke mensen te verkopen.
Die miljardair – Bernard Arnault, de CEO van de Franse luxewinkelketen Luis Vuitton Moet Hennessy, of kortweg LVMH – heeft het hele voorjaar gestreden om de eerste plaats op de mondiale ranglijst van persoonlijk vermogen. Hij zit momenteel op de tweede plek, alleen achter Jeff Bezos en vóór Elon Musk, slechts één goede dag op Wall Street verwijderd van het herwinnen van de toppositie in de Bloomberg Billionaire Index.
Arnault kreeg voor het eerst die hoogste rekening op 24 mei, na een ongelooflijke stijging van de omvang van zijn persoonlijk fortuin. In de afgelopen veertien maanden was het nettovermogen van Arnault gestegen tot een bijna ondoorgrondelijke $14 miljard.
Laten we even nadenken over de context van die ontzagwekkend obscene meevaller van rijkdom. De veertien maanden waarin Arnault tot miljardairsglorie opklom, waren ook getuige van de dodelijke mars van Covid over onze planeet. In de loop van die veertien maanden verloren de gemiddelde werkende mensen wereldwijd lonen, banen en levens in een tempo dat niemand ooit eerder had gezien. In diezelfde tijdsperiode beschikten de rijken van de wereld over de middelen om genoeg luxe te kopen om van ‘s werelds grootste leverancier van niet-essentiële voorzieningen de rijkste man op aarde te maken.
Arnault’s LVMH bezit meer dan zeventig luxemerken, van Tiffany en Givenchy tot Christian Dior. Gebaseerd op eerste kwartier Met de omzetcijfers voor 2021 lijkt LVMH dit jaar op koers te liggen om ruim 56 miljard dollar aan inkomsten binnen te halen.
Bernard Arnault in 2017. (Jérémy Barande, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)
Een groot deel van die miljarden zal afkomstig zijn van dat kleine stukje van de mensheid dat van marketeers tot de superrijken bestaat hebben nagesynchroniseerd ‘ultra vermogende individuen’, vermogende mensen met een nettowaarde van ten minste $30 miljoen. Onderzoekers van mondiale rijkdom bij Knight Frank tellen zo'n 520,000 van deze ultra's. LVMH rekent op zijn beurt op hun losbandigheid. Hoe meer de ultrarijken uitgeven, hoe groter het momentum van de luxeverkoop in de welvaartslagen net onder het ultrahoge vermogensniveau.
Jachten die slechts 60 meter lang zijn, kunnen er tenslotte uitzien als machtige garnalen naast miljardairboten die 300 meter en meer uitstrekken.
Alstublieft Ondersteuning Onze Zomer Fondsenjacht!
Hoeveel meer? De Duitse scheepswerf Bremerhaven afgelopen maart gelanceerd een 476 meter lange kolos met acht dekken die miljardair Roman Abramovich naar verluidt 610 miljoen dollar heeft teruggegeven. Geen probleem. Abramovich heeft een nettowaarde van bijna $ 20 miljard. Als zijn investeringen dit jaar een bescheiden 5 procent opleveren, kan hij zijn 476 voeter betalen en het jaar toch comfortabel rijker afsluiten dan hij schatte toen het jaar begon.
Het gevecht van onze wereld met een pandemie, aantekeningen De Financiële Tijden, heeft de algehele vraag naar adembenemende jachten een boost gegeven. Ferretti, een Italiaanse scheepsbouwer, meldt een “fantastische versnelling” in orders.
Symphony, het superjacht van Bernard Arnault. (Wouter Engler, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
Bernard Arnault, natuurlijk, heeft al een jacht. Zijn 333 meter lange symfonie kosten hem een paar jaar geleden $ 150 miljoen en beschikt over een zwembad met glazen bodem op het hoofddek. Jachten van deze omvang vereisen een aanzienlijke jaarlijkse uitgave. Om de Symphony drijvend te houden zijn bijvoorbeeld 27 bemanningsleden nodig. De vuistregel van de jachtmakelaar:
Eigenaren van superjachten moeten 10 procent van de aankoopprijs van hun boot besteden aan jaarlijkse exploitatiekosten.
Arnault geeft hoogstwaarschijnlijk zo'n vijftien miljoen dollar per jaar uit om zijn superjacht opgepompt en klaar te houden. Ruim 15 procent van de wereldbevolking, zo moeten we waarschijnlijk in gedachten houden, zal zijn hele leven werken en niet in de buurt komen van het vergaren van 99 miljoen dollar.
Denkt de 72-jarige Arnault ooit na over het lot van de meest legendarische rijken van Frankrijk voordat hij op het toneel verscheen? Het laatste decennium van de 18e eeuw luidde met de Franse rijken de toost van de rijke wereld in. Geen enkele rijke ergens anders op aarde zou hun ellendige overdaad kunnen evenaren. Die gang van zaken liep niet goed af. In de revolutionaire straten van Parijs rolden letterlijk de hoofden. Goed verzorgde hoofden.
We hebben nog geen tumbrils in de straten van het hedendaagse Parijs, of in welke straten dan ook in de Verenigde Staten, de huidige thuisbasis van acht van de tien rijkste ter wereld. Maar de fabelachtig rijken van vandaag kunnen zichzelf gemakkelijk een toekomst zonder tumbril garanderen. Ze kunnen hun rijkdom delen – of gewoon achterover leunen en kijken hoe de rest van ons de rijkdom terugpakt die we zo veel hebben gecreëerd.
Sam Pizzigati is mede-redacteur van Inequality.org. Zijn nieuwste boeken omvatten De zaak voor een maximumloon en De rijken winnen niet altijd: de vergeten triomf over plutocratie die de Amerikaanse middenklasse creëerde, 1900-1970. Volg hem op @Too_Much_Online.
Dit artikel is van Inequality.org.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Ondersteuning Onze
Zomer Fondsenjacht!
Veilig doneren met PayPal
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Dit artikel riekt naar jaloezie en afgunst. Als iets uit een proletariaatbijeenkomst van het Wereld Communistisch Collectief. Ja, het onderwerp van het verhaal is rijk. Wat zijn hun individuele verhalen waardoor ze die rijkdom hebben bereikt? Hoeveel hebben ze op het spel gezet om dat doel te bereiken?
Ze geven op zijn minst hun geld uit, zetten mensen aan het werk om hun schepen te bouwen, ze en hun vliegtuigen te bemannen en in hun zeer veeleisende persoonlijke behoeften te voorzien. Zij zijn niet geheel verantwoordelijk voor hun rijkdom. Er is een speciaal soort sycofant nodig om te kopen wat ze verkopen, in een poging de levensstijl na te volgen van degenen die de schuld krijgen. Maak je zorgen over jezelf, niet over hoe ver anderen voorop staan. Afgunst is de basis van het kwaad.
Eigenlijk lijkt een jacht van $610 miljoen behoorlijk zuinig vergeleken met $5.5 miljard voor een plezierritje van vier minuten in de ruimte.
Met dat soort rijkdom kunnen ze Eric Prince kopen voor bescherming, afgelegen, versterkte landgoederen, topposities in de diep onder de grond gelegen vijfsterrenaccommodaties uitgehouwen onder de bergen van Colorado en elders, en de privéjets en helikopters die nodig zijn om ze daar op verzoek naartoe te brengen.
Het koopt ook het soort invloed op regeringen die de kosten in hun begrotingen zullen opnemen, waardoor mensen als jij en ik ermee opgezadeld kunnen worden.
Voeg daarbij de kosten van het ontwikkelen en implementeren van een mondiaal panopticon dat ieder van ons 24/7 bespioneert. Met hun alomtegenwoordige inzicht gekoppeld aan hun AI-aangedreven voorspellende programmering (bijvoorbeeld: “hier zijn andere titels die je misschien leuk vindt”), zullen ze ons niet alleen de tumbrils zien klaarmaken, ze zullen voorspellen wanneer we er serieus over zullen gaan nadenken. Dus; en ze zullen weten wie van ons uit de vergelijking moet worden verwijderd voordat de gebeurtenissen enige kans krijgen om momentum te krijgen.
Maar voor het geval het bovenstaande niet genoeg is, hebben ze ons geld gebruikt om wapens te ontwikkelen, waarvan een deel in de ruimte, om overal en op elk moment ongekende vernietiging op onze verbruiksgoederen te laten neerdalen. Tenminste een aantal van hen hebben ons in ons gezicht verteld dat ze blij zouden zijn als ons aantal teruggebracht zou worden tot 500 miljoen. Omdat ze dus volledig beschikbaar zijn, zijn de middelen waarmee dat zou kunnen gebeuren nogal secundaire overwegingen, zou ik denken.
Oh, ze hebben veel geleerd sinds de dagen van Madame La Guillotine. Of preciezer gezegd: ze hebben anderen rijkelijk betaald (hallo, Henry Kissinger) om het voor hen te leren. En ze hebben het goed geleerd, dat deden ze.
Nou ja, maar niet perfect...
Ik ben nogal blij dat Plutocraten uiteindelijk naar Pluto gaan zodra ze Mars privé hebben afgezogen. Maar zouden ze zo verstandig zijn om de aarde te verlaten zonder haar talrijke hulpbronnen nog verder te vernielen in het nastreven van hun egoïstische buitenruimte-ravotten, of doen ze in de eerste plaats ruimtereizen voor, eenvoudigweg om later het grootste deel van de mensheid naar de ruimte te verbannen en de aarde voor zichzelf en hun eigen land te privatiseren? trouwe honden voor het geval hun huidige teven tijdens hun afwezigheid flirterig en ontrouw blijken te zijn!
Deze mensen zijn werkelijk de armsten onder ons. Hoe moeilijk het ook voor mij is, ze verdienen medeleven. Je moet absoluut leeg zijn en van binnen verhongeren, om zoveel te consumeren. Stel je de ellende voor van het omringd zijn door weelde en nooit genoeg hebben. Nooit gelukkig of tevreden zijn. Hoe ellendig.
Het lijkt misschien raar, maar dat is precies hoe ik deze individuen zie als zijnde ofwel echt misbruikt als kinderen en jongeren zonder het voordeel van een veilig gevoel/garantie, van de onvoorwaardelijke liefde van ouders en familie, of ze geloofden dat er niet van hen werd gehouden. of veilig, zelfs als ze dat waren. Vandaar hun behoefte om zichzelf te vullen met dingen die hen uiteindelijk geen blijvende vreugde of zielvolle vrede brengen.
Onze plutocraten zijn niet echt slim. Meestal zijn het kanshebbers die geluk hebben gehad. Ze denken niet aan de Franse Revolutie of aan de talloze andere keren dat de te armen de te rijken hebben aangevallen. Ze denken dat hen niets ergs kan overkomen. Negeer daarom de opwarming van de aarde.
Je hebt gelijk, daarom spelen de corrupte dimocons een miljarden-praatje (politiek in Amerikaanse stijl) met de repugnicons.
Trumps grote leugenclaim is BS, de grote leugen is dat de dimocons en de repugnicons elkaar bevredigen ten koste van de Amerikaanse vrijheid en vrijheid.
De grote CON is springlevend en geen van beide partijen wil de kwestie bespreken. Vraag het ze maar.
De heer Pizzigat vertelt ons zoveel in zijn titel en inleiding.
‘Steeds groter leven in de schoot van luxe’, wat de reden is voor alle corruptie of het ‘waarom’.
‘De rijken zijn zo rijk geworden dat alleen al het verkopen aan de rijken je de rijkste persoon ter wereld kan maken. . . ' en dit verklaart het hoe.
Je hoeft alleen maar getuige te zijn van de incest tussen de Saoedische en de Amerikaanse oorlogsindustrie, die ons allemaal bij de korte haren heeft. De regering voor plutocraten wordt gedreven door hun plutocon.
Bedankt CN
“Sommige mensen zijn zo arm dat ze alleen maar geld hebben” komt voor de geest...
Ik vraag me af hoe het voelt om alleen te zijn op zijn megajacht?
Eigenlijk zal hij nooit alleen zijn. Hij zal altijd omringd zijn door sycofanten die proberen iets van zijn roem en rijkdom af te zuigen. Geld trekt deze parasieten aan, zoals stront vliegen aantrekt.
Ik denk dat ik liever alleen ben.
Van dit soort mensen walg ik gewoonweg – ik heb er absoluut GEEN nut voor.