ASSANGE UITLEVERING: Waarom de afbrokkelende computersamenzweringszaak zo essentieel is voor de VS

Omdat de VS zich op een wankele constitutionele basis bevinden met de aanklacht wegens spionage, heeft de aanklacht tegen computerinbraak gediend als een manier om Assange te pakken te krijgen, door hem niet af te schilderen als journalist, maar als hacker, schrijft Cathy Vogan.

By Catharina Vogan
in Sydney, Australië
Speciaal voor consortiumnieuws

WTerwijl het merendeel van de gesprekken over de Julian Assange-zaak gaat over spionagebeschuldigingen, die politiek van aard zijn, hangt de Amerikaanse zaak voor de tweede keer aan een niet-politieke aanklacht: samenzwering om computerinbraak te plegen.

Er is een reden waarom de computerheffing zo belangrijk is in de Amerikaanse zaak. Een journalist beschuldigen van spionage wegens ongeoorloofd bezit en verspreiding van defensie-informatie is al sinds 1917 mogelijk, maar loopt het risico het Eerste Amendement te schenden.

In plaats daarvan is het de traditie om lekkende mensen en hackers aan te klagen voor het schenden van een eed, contract of firewall. De juridische en publieke perceptie van hacken is dat het veel op inbraak lijkt; iets dat algemeen gevreesd wordt en waarvan de bestraffing door de staat niet onderworpen is aan politiek debat of tegengestelde wetten; maar eerder welkom. De aanklacht wegens inbreuk verschuift de publieke en juridische perceptie.

Omdat de VS zich op een wankel constitutioneel terrein bevinden met de aanklacht tegen spionage, heeft de aanklacht tegen computerinbraak gediend als een manier om Assange te pakken te krijgen, door hem niet af te schilderen als journalist, maar als hacker. Het onderstrepen van het verschil tussen de twee is van fundamenteel belang voor de Amerikaanse zaak.

Dat is de reden waarom de Amerikaanse aanklager, James Lewis QC, zich op de openingsdag van de uitleveringshoorzitting van Assange in februari 2020 tot de pers in de rechtszaal wendde en hen vertelde dat journalistiek niet het doelwit was van de Amerikaanse vervolging. Hij zei dat Assange geen journalist was en in plaats daarvan had deelgenomen aan de diefstal van overheidsdocumenten. Met andere woorden: hij is geen journalist zoals jij, maar een hacker.

 Dit onderscheid werd door niemand minder dan de huidige president van de Verenigde Staten duidelijk gemaakt toen hij in december 2010 vice-president was. vertelde televisie-interviewer David Gregory:

“Als hij samen met een lid van het Amerikaanse leger heeft samengezworen om deze geheime documenten te bemachtigen, is dat fundamenteel anders dan wanneer iemand op je schoot valt [contact opneemt met de nieuwslezer en op tafel slaat]. Hier David, jij bent een perspersoon. Hier is geheim materiaal.”

Weigerde een aanklacht in te dienen

Omdat de regering-Obama-Biden dit bewijs niet kon leveren, weigerde ze Assange in 2011 aan te klagen. The New York Times had veel van hetzelfde gepubliceerd Wikileaks documenten die Assange had, zo logisch, de Times zou zich net zo schuldig maken aan het overtreden van de Spionagewet.

Het aanklagen van Assange en de Times zou een duidelijk conflict zijn met het Eerste Amendement. Maar als bewezen kon worden dat hij een hacker was, en niet alleen maar een journalist, zou dat de weg hebben geopend voor een aanklacht tegen Assange, zei Joe Biden.

Geconfronteerd met ditzelfde dilemma versterkten de VS hun aanklacht tegen Assange uit de Spionage Act met afzonderlijke aanklachten wegens samenzwering om computerinbraak te plegen. De aanklacht werd gemarkeerd als VERZEGELD, maar vervolgens op 8 maart 2018 “ingediend ter openbare terechtzitting”, bijna een volledig jaar voordat Assange werd gearresteerd, op 11 april 2019. Op die dag werd de aanklacht computer intrust aanklacht werd onthuld aan het publiek.

We weten sinds 2012 van een grand jury-onderzoek naar “samenzwering om nationale defensie-informatie te communiceren of door te geven”. Een voormalige advocaat van Assange, wijlen Michael Ratner, legde het middelste gedeelte van een code uit (11-3/ 10GJ3793/ 11-937) aangegeven op een dagvaarding met betrekking tot het onderzoek: “10 is het jaar waarin het begon; GJ is de grote jury; 3 is het samenzweringsstatuut in de VS en 793 is het spionagestatuut.” De grand jury deed in 2010 onderzoek naar samenzwering, zoals Biden in december had gesuggereerd, in een poging de Australische journalist af te schilderen als een niet-passieve ontvanger van de geheime informatie die hij publiceerde.

De ‘hacking’-aanklacht die werd uitgevaardigd op de dag van zijn arrestatie betoogt in gespannen taal dat Assange had samengezworen met zijn bron, legerinlichtingenanalist Chelsea Manning, om op illegale wijze defensie-informatie te verkrijgen. De aanklacht geeft echter toe dat Manning veiligheidsmachtigingen had om legaal toegang te krijgen tot het materiaal.

De beschuldiging van samenzwering met Manning hangt uitsluitend af van bewijsmateriaal dat is verschenen Manning's gerechtsmaarschalk, een chatlogboek tussen Nobody [Manning] en iemand met de bijnaam Nathaniel Frank. Dat Manning hulp zocht met een wachtwoord-hash van Frank wordt aangevoerd als bewijs van een samenzwering.

In de aanklacht tegen computerinbraak tegen Assange beweren de VS:

“Door het kraken van het wachtwoord zou Manning in staat zijn geweest in te loggen op de computers onder een usemame [sic] die niet van haar was. Een dergelijke maatregel zou het voor onderzoekers moeilijker hebben gemaakt om Manning te identificeren als de bron van de openbaarmaking van geheime informatie.”

Dit argument werd ernstig ondermijnd op dag 14 van de uitleveringshoorzitting in september toen de forensisch onderzoeker deed Patrick Eller bood zijn deskundige getuigenis aan voor de verdediging van de Manning-complottheorie.

Eller zei dat de VS niet konden bewijzen, en dat hem ook niet werd gevraagd te bewijzen, dat de bijnaam waarmee Manning sprak Assange was. En Mannings uiterst geheime toegang was alleen toegestaan ​​via haar login, waarvoor ze het wachtwoord had. Inloggen als een andere ‘usemame’ betekende dat ze buitengesloten zou zijn.

Ook het inloggen als een andere gebruiker zou Manning anonimiteit hebben gegeven, zoals de overheid beweert, aangezien het fysieke IP-adres van de terminal werd geregistreerd, ongeacht wie er was ingelogd. Van de Manning-hofmaarschalk kwam naar voren dat de overheid wist wie dat was. op dat moment in ploegendienst. In het licht van de getuigenis van Eller bleek het Amerikaanse scenario van Assange's samenzwering met Manning onhaalbaar.

De VS hadden eerder in februari 2020 van de verdediging gehoord dat het waarschijnlijk de bedoeling van Manning was om videogames, films en muziekvideo's op de computers van de jongens te installeren, wat verboden was voor degenen in actieve dienst. Eller getuigde van hetzelfde. Op het moment van het gesprek had Manning de oorlogsdagboeken van Irak en Afghanistan al gepasseerd, en de dossiers van Guantanamo Bay Wikileaks, waardoor de Amerikaanse bewering dat Assange iets te maken had met de acties van Manning verder werd ondermijnd. Bij haar krijgsraad getuigde ze ook dat ze dat had gedaan gehandeld helemaal alleen.

Volgens wat Biden in 2011 zei, was het voor de VS absoluut noodzakelijk om deze ogenschijnlijk ‘kleine’ computeraanklacht, die maximaal vijf jaar gevangenisstraf met zich meebrengt, in leven te houden, vergeleken met 170 jaar onder de spionageaanklacht. Maar het is niet gering. Het is de haak die beschuldigingen van spionage mogelijk maakt, het besmeurt Assange en het drijft een wig tussen hem en de steun van een steeds nerveuzer wordende reguliere media.

De tweede vervangende aanklacht

In juni 2020 vaardigde het Trump-ministerie van Justitie, blijkbaar niet zeker of de beschuldiging van computerinbraak in verband met Manning sterk genoeg was om Assange als een hacker af te schilderen, een tweede vervangende aanklacht uit die berustte op de getuigenis van een hacker. Wikileaks vrijwilliger en later FBI-informant, die zei dat Assange hem had opgedragen hackoperaties uit te voeren.

Dit bewijsmateriaal werd blijkbaar in 2011 door de FBI verkregen toen de getuige een van haar informanten was. Maar het werd pas opnieuw bekeken toen de Trump DOJ de getuige ergens in 2019 immuniteit aanbood, waarschijnlijk na de uitvaardiging van de eerste computeraanklacht in april 2019, die zijn getuigenis niet bevatte. Het verscheen voor het eerst in de tweede vervangende aanklacht van juni 2020.

Dat het bewijsmateriaal niet in de eerste aanklacht voorkwam, zou erop kunnen duiden dat het onbetrouwbaar is, omdat de kroongetuige dat nu wel heeft gedaan herroepen de getuigenis in een interview vorige maand met de IJslandse publicatie Stundin.

De getuigenis van Sigurdur Thordarson werd 22 keer zonder twijfel genoemd in de uitspraak van de magistraat van 4 januari tegen de uitlevering van Assange, waartegen de VS nu in beroep gaan. De Britse rechtbank was niet op de hoogte van de identiteit en het criminele verleden van de getuige die in de tweede vervangende aanklacht 'Teenager' werd genoemd.

De chatlogboeken van Thordarson ontkrachten niet alleen deze feitelijke punten; ze komen overeen met wat de minister van Binnenlandse Zaken van IJsland, Ögmundur Jónasson, zei en onlangs vertelde Consortium Nieuws:

“[De FBI] was in IJsland om te proberen WikiLeaks en Julian Assange in het bijzonder in de val te lokken. Dit zijn ernstige beschuldigingen, maar ik kies mijn woorden heel, heel zorgvuldig. Omdat ik dit uit de eerste hand wist; vanuit de IJslandse regering. Ze kregen te horen dat het de bedoeling was om Sigurdur Thordarson, een IJslands staatsburger, te gebruiken als een valstrik om contact op te nemen met Julian Assange en hem te betrekken bij een strafzaak, die later in de Verenigde Staten zou worden gebruikt. Dit weet ik zeker, en ik heb dit keer op keer verklaard, in februari 2014, vóór 2013. Ik heb het gezegd voor de IJslandse Commissie Buitenlandse Zaken en het IJslandse parlement, waar dit werd besproken, en dit wordt in feite niet betwist. Dit is wat er gebeurde."

De FBI had zijn toevlucht genomen tot samenwerking met Thordarson, een gediagnosticeerde sociopaat en veroordeelde fraudeur, dief en pedofiel. Stundin wees erop dat zijn chatlogboeken ook FBI-grooming en samenzwering bij het verzinnen van valse getuigenissen aan het licht brachten.

Terug naar Biden

Tijdens de hoorzitting van Assange afgelopen september, nadat talloze getuigen van de verdediging bewijsmateriaal hadden verzameld dat Assange inderdaad journalistieke activiteiten ontplooide, veranderde aanklager Lewis van koers en gaf uiteindelijk aan de rechtbank toe dat hij weliswaar journalistiek had beoefend, maar dat de Spionagewet dat niet doet. Maak een onderscheid voor journalisten. Assange beschikte over ongeoorloofd bezit en verspreidde defensie-informatie, en dat was dat.

Met het herroepen van de getuigenis van Thordarson en de zwakte van de beschuldiging van samenzwering aan het adres van Manning, zijn de VS terug bij wat Biden zei toen hij vice-president was: dat Assange een journalist is die alleen maar zijn werk deed door staatsgeheimen te ontvangen, vrijwel in zijn schoot.

Als Assange wordt uitgeleverd om terecht te staan ​​in de VS, wat zou er dan gebeuren als de aanklacht tegen computerinbraak instort? Het zou de VS alleen de politieke aanklachten overlaten en Assange in dezelfde juridische staat houden als andere uitgevers van hetzelfde materiaal, beschermd door het Eerste Amendement.

Cathy Vogan is de uitvoerend producent van CN Live!

Alstublieft Ondersteuning Onze
Zomer Fondsenjacht!