Protest tegen de Cubaanse regering in Napels, Florida, 13 juli. (PTO 19104, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
By Tamara Pearson
Common Dreams
TDe Amerikaanse regering zegt dat ze Midden-Amerika gaat helpen in de strijd tegen de corruptie, dat ze de “grondoorzaken” van de migratie in Mexico en Midden-Amerika zal bestrijden, en dat ze ook het Cubaanse volk aan vrijheid wil helpen.
Maar het Amerikaanse binnen- en buitenlandse trackrecord laat zien dat Washington niet gekwalificeerd is om iemand iets te leren over democratie, armoedebestrijding, het beëindigen van corruptie of iets anders dat met mensenrechten te maken heeft. In plaats daarvan is het recente discours over Latijns-Amerikaanse landen erop gericht zichzelf, de pestkop, als verlosser te verkleden.
Door productieproblemen (dwz door direct honger en tekorten aan medicijnen te veroorzaken), maar ook door bestaande problemen te vergroten of te verdraaien en deze te combineren met echte ontberingen, hebben de VS hun interventie en dominantie in bepaalde landen geframed als hulp waar niemand zich redelijkerwijs tegen kan verzetten. . Het hulpdiscours maakt het voor veel mensen moeilijk om de werkelijke agenda en politieke belangen van de VS waar te nemen, en maakt het heel gemakkelijk voor de reguliere media om de wens van de VS om de uitbuiting van Latijns-Amerika te vergroten, te verdoezelen.
In de Amerikaanse help-speech wordt financiële steun voor anti-regeringsgroepen (lees pro-Amerikaanse agenda) als hulp gebruikt, vooral via USAID. Het aan de macht brengen van een pro-Amerikaanse leider wordt voorgesteld als het omverwerpen van een wrede dictator. Het bouwen van steden waar Amerikaanse bedrijven en fabrieken kunnen doen wat ze willen (dat wil zeggen de ZEDES, of zones voor werkgelegenheid en economische ontwikkeling, in Honduras; of industrieparken in Mexico) en het opleggen van privatiseringsbeleid aan arme landen wordt ‘vrijheid’, ‘democratie’ genoemd. ”, “investeringen” of “economische steun.”
Terwijl de Amerikaanse blokkade van Cuba de afgelopen zestig jaar meer dan $144 miljard aan verliezen voor de economie van het land, zei de Amerikaanse president Joe Biden vorige week zijdige met de protesten daar, en riep op tot “verlichting van de tragische greep van de pandemie … en economisch lijden.” De blokkade is de oorzaak van ernstige tekorten in Cuba, een oliecrisis en het maken van het is moeilijk voor het land om voldoende vaccins te produceren.
Democracy Now! sprak met Daniel Monterro, een onafhankelijke journalist in Havana die tijdens de protesten werd gearresteerd. Hij merkte op dat de media voorbij waren gegaan aan het feit dat de meeste gearresteerden dezelfde dag werden vrijgelaten en dat er sprake was van geweld door zowel de politie als de demonstranten. Hij zei dat de sancties de belangrijkste oorzaak waren van economische tegenslagen, en dat de Cubaans-Amerikaanse burgers in Florida die opriepen tot een militaire interventie in Cuba “een van de meest koloniale gedragingen waren die ik in mijn leven heb gezien.”
Hypocriete houding
Biden riep de Cubaanse regering op om “zich te onthouden van geweld” – een hypocriete houding gezien de politiemoorden en repressie in zijn eigen land. “We zijn aan het beoordelen hoe we het Cubaanse volk kunnen helpen”, zei Jen Psaki, woordvoerder van het Witte Huis, terwijl hij het verlossende discours gebruikte, maar niet overwoog de sancties in te trekken.
Gek hoe de VS het langste embargo in de moderne menselijke geschiedenis moesten implementeren met het expliciete doel hongersnood en onrust onder het Cubaanse volk te veroorzaken voor een ideologie die voorbestemd is te mislukken? https://t.co/5nZunhvEDY
— Cryptogeld Scarface (@danieteebee) 15 juli 2021
Ondertussen heeft de Amerikaanse vice-president Kamala Harris een show gemaakt van het helpen van Midden-Amerika en Mexico door ogenschijnlijk de corruptie en de ‘grondoorzaken’ van migratie in de regio aan te pakken. Zeven maanden later is er nog geen echte hulp gekomen, maar zij wel vertellen migranten die voor hun leven vluchten om niet naar de VS te komen, en de VS hebben hun grens gesloten gehouden – in grove schending van de mensenrechten en hun eigen asielzoekerswetten.
In juni, het Witte Huis gedeclareerd een “strijd tegen corruptie” in Midden-Amerika en maakte er een Amerikaans nationaal veiligheidsbelang van. Over het algemeen is een veiligheidsbelang een code voor oorlog, interventie en aanvallen op landen die zich niet conformeren aan de Amerikaanse belangen. Verder was het ministerie van Buitenlandse Zaken dat wel betrokken zijn bij de anti-corruptieoperatie Car Wash in Brazilië, waarbij de pro-arme president Luiz Inacio Lula werd gearresteerd. “Een geschenk van de CIA”, zei een Amerikaanse aanklager over de gevangenneming van Lula. De belangrijkste contactpersoon voor de FBI destijds, Leslie Backschies, geroemde dat het ‘presidenten in Brazilië had afgezet’.
Tijdens een persconferentie in mei zinspeelde Harris op de echte Amerikaanse bedoelingen met de nieuwste zogenaamde strijd tegen corruptie: “In de Noordelijke Driehoek weten we ook dat corruptie ons ervan weerhoudt ter plaatse de omstandigheden te creëren om investeringen het beste aan te trekken.” Zelfs de verklaring van het Witte Huis geeft toe de anti-corruptie-inspanningen gaan over het veiligstellen van “een cruciaal voordeel voor de Verenigde Staten.”
De Amerikaanse regering heeft onlangs haar lijst vrijgegeven van machtige corrupte figuren in Midden-Amerika aan wie Amerikaanse visa worden geweigerd. De lijst onder meer de voormalige Hondurese president Jose Lobo, die de VS hielpen aan de macht te komen door een staatsgreep in 2009 te steunen, en een huidige juridisch adviseur van de Salvadoraanse president. Maar de bewezen criminele en huidige Hondurese president Juan Hernández valt er niet onder – wat suggereert dat politieke belangen ten grondslag liggen aan de gekozen figuren.
De VS willen ook de financiering, de steun aan middelen en de “politieke hulp” vergroten voor actoren in het buitenland die “de wens tonen om de corruptie terug te dringen” (handig vage formulering) en promoten “partnerschappen met de particuliere sector.” Een taskforce voor corruptiebestrijding zal dat doen zorgen voor “training” voor de Midden-Amerikaanse autoriteiten en Amerikaanse wetshandhavingsdeskundigen zal worden ingezet om “mentoring te bieden”. Hierbij is het vermeldenswaard de lange Amerikaanse staat van dienst op het gebied van het opleiden van leiders van staatsgrepen, repressieve militaire leiders en contrarevolutionairen.
Strategie om naleving te garanderen
Al minstens een eeuw lang hebben de VS een gewelddadige relatie met Latijns-Amerika gehad, door het te gebruiken als een bron van goedkope arbeidskrachten, hun land leeg te halen voor mineralen, hun hulpbronnen te plunderen en (op een autoritaire manier – ironisch, gezien de toenaderingen tot “ vrijheid”) volledige naleving van zijn zelfvoordelige handelsbeleid.
Als landen weigeren te gehoorzamen, als ze hun identiteit laten gelden, streven naar waardigheid en armoede (en dus dat goedkope arbeidsaanbod) bestrijden, reageren de VS. Het steunde de contrarevolutie in Nicaragua met geld en training, de CIA pleegde een staatsgreep om de Guatemalteekse president Jacobo Arbenz af te zetten en een einde te maken aan de revolutie daar, de VS kozen de kant van de coupplegers onlangs in Bolivia, zij steunden herhaaldelijk antidemocratische bewegingen om de revolutie omver te werpen Hugo Chavez uit Venezuela, en keer op keer heeft hij geprobeerd de Cubaanse president te vermoorden of af te zetten.
Het land steunt systematisch repressieve, conservatieve regeringen, omdat zij degenen zijn die de zakelijke belangen beschermen. En ondanks het huidige discours over de ‘grondoorzaken van migratie’, verzet de VS zich consequent en gewelddadig tegen bewegingen en regeringen die de kant van de armen kiezen en die feitelijk de ongelijkheid kunnen verminderen en gedwongen migratie kunnen voorkomen.
De VS en de op de VS gerichte reguliere media hanteren twee normen: een voor opstandige landen en een andere voor pro-Amerikaanse landen.
Dat is de reden waarom de VS en de media zich uitspreken over arrestaties in Cuba, terwijl ze zwijgen over verdwijnende activisten en journalisten in Mexico. Daarom heeft het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken sprak over het “geweld en vandalisme” van de demonstranten in Colombia onlangs in plaats van kritiek te leveren op de brutale repressie. Biden heeft Plan Colombia (momenteel Peace Colombia genoemd) publiekelijk gesteund, waardoor het land een van de grootste kopers van Amerikaans militair materieel is.
11 juli 2017: South Carolina Air National Guard F-16 Fighting Falcon straaljagers voeren trainingsoefeningen uit met de Colombiaanse luchtmacht op weg naar een vliegshow in Rionegro, Colombia. (Amerikaanse Air National Guard)
De twee reeksen normen zijn ook de reden waarom de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken sprak over het feit dat Cubanen “bepalen hun eigen toekomst” – iets waar hij nooit voor zou pleiten in de meeste andere landen van de wereld waar de meerderheid is uitgesloten van de economische en politieke besluitvorming.
Wat we momenteel zien met betrekking tot de Amerikaanse houding tegenover Cuba is niets nieuws. Ik was getuige van zeer vergelijkbare tactieken die in Venezuela werden toegepast. Het waren #SOSVenezuela-plakkaten en tweets toen ik daar was, daarna werd #SOSEcuador gebruikt tegen president Rafael Correa terwijl ik in Ecuador werkte, en nu wordt #SOSCuba gebruikt.
De formule omvat ook versies van het volgende: het veroorzaken of verergeren van voedsel- en medicijnenschaarste door blokkades en hamsteren, een mediacampagne waarin de regering wordt afgeschilderd als een dictatoriaal regime, marsen van voornamelijk blanke mensen en mensen uit de hogere klasse, berichtgeving in de media en op sociale media over anti-religie. regeringsmarsen die hun omvang overdrijven met selectieve beelden of zelfs foto’s uit andere landen (of in het recente geval van Cuba, waarbij pro-regeringsbijeenkomsten worden gebruikt als foto's van oppositiebijeenkomsten) en een totale mediaboycot van alle pro-regeringsmarsen. Er is een focus op “vrijheid” en er is een gebrek aan enige context, historische oorzaken van problemen of echte oplossingen, terwijl alles wordt toegeschreven aan de regering die de VS probeert te veranderen.
De #SOSCuba sociale mediacampagne begon slechts een week voor de marsen. De eerste tweets kwamen van een account in Spanje (met ruim duizend tweets in een paar dagen en geautomatiseerde retweets), dat vervolgens werd ondersteund door andere bots en recent aangemaakte accounts. De tweets vielen samen met een toename van het aantal Covid-19-gevallen in Cuba, hoewel de cijfers (ongeveer 40 sterfgevallen per dag) zelfs ver onder het huidige sterftecijfer in de VS liggen.
Elke hulp of steun uit de VS gaat altijd gepaard met voorwaarden en bijbedoelingen. Hoe ingewikkeld zijn manipulaties ook zijn, de pestkop zal eigenlijk niemand helpen.
Tamara Pearson is een lange tijd journalist gevestigd in Latijns-Amerika, en auteur van De vlindergevangenis. Haar geschriften zijn bij haar te vinden blog. Twitter: @pajaritaroja
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
Steun alstublieft onze
Zomer Fondsenjacht!
Veilig doneren met PayPal
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Een oud gezegde van mij: 'Waar de VS ook heen gaan, de shit zal zeker volgen'. Omdat het hardop schreeuwt, kan dit land niet eens zijn eigen problemen oplossen – het leidt altijd de aandacht van mensen af door in een ander land chaos te veroorzaken. Liefdadigheid begint thuis...
Mogelijk lijkt een invasie van Cuba gemakkelijker dan invasies van China of Rusland. Elke president moet een oorlog voeren tegen ‘mindere rassen die buiten de wet vallen’.
Dat ZOU terrorisme in de straten van de VS brengen, inclusief aanvallen op Amerikaanse politici, mediafiguren, bedrijven en openbare nutsbedrijven. Het zou een redux voor Noord-Ierland zijn. De Cubanen zouden een dergelijke oorlog niet tot hun eigen grondgebied beperken, vooral omdat het Amerikaanse ‘beloofde land’ slechts 90 kilometer verderop ligt. De Amerikaanse economische belegering van Cuba duurt al zestig jaar. Aanvallen op Amerikaanse bedrijven, overheidsfaciliteiten en personeel zouden binnen onze grenzen even lang kunnen doorgaan. De CIA en de sociopaten die de Deep State besturen, kunnen maar beter voorzichtig zijn met wat ze wensen.
Mevrouw Pearson,
Bedankt voor een uitstekende samenvatting van het aanhoudend hypocriete en dubbelhartige buitenlandse beleid van de VS. Ik heb één suggestie waarvan ik denk dat die de over het algemeen geüniformeerde en slecht geïnformeerde mensen van de VS misschien in staat zou stellen de boodschap van uw artikel beter te begrijpen. Die suggestie is om uit te leggen dat de term ‘Amerikaanse belangen’ opzettelijk door de regering wordt gebruikt om de mensen te laten denken dat deze illegale en immorele ‘interventies’ in hun belang zijn. Ik besef dat je dit heel goed begrijpt. Ik denk echter dat het een vergissing is om te denken dat de meeste mensen het ook begrijpen. Ik denk dat het een ernstige fout is om de mate van onwetendheid van het Amerikaanse volk te onderschatten. Om effectief te communiceren kan het handig zijn om in grote woorden op een Big Chief-tablet te schrijven. Als dat niet lukt, zijn er misschien slechts een paar woorden die erop wijzen dat wanneer u de woorden ‘Amerikaanse belangen’ gebruikt, u het in werkelijkheid hebt over de tweeledige doelstellingen van het Amerikaanse buitenlandse beleid: 1. de fantasie van Amerikaanse ‘leiders’ over de Amerikaanse overheersing van de wereld; en 2. het toestaan dat de meest begunstigde dieven de binnengevallen landen plunderen. We zien de samenvoeging van deze woorden consequent door leden van het establishment, bijvoorbeeld toen Trump (hoewel technisch gezien geen lid van het ‘traditionele’ establishment) toen hij opschepte over het stelen van Syrische olie als een Amerikaans belang (of dat tenminste impliceerde). Afgezien van dat muggenziften, denk ik dat uw artikel zeer goed is geschreven en een noodzakelijke reactie vormt op de hernieuwde roep om nog een invasie van Cuba. De behandeling van dat land gedurende de afgelopen zestig jaar is beschamend, dat wil zeggen standaard buitenlands beleid van de VS.
Jim,
Ik ben het eens met wat u zegt, maar sta mij toe een Canadese kijk op ‘Amerikaanse belangen’ te bieden.
“VN-belangen” omvatten onder meer het recht van Canadese mijnbouwbedrijven om het land rondom de goudvoorraden in Guatemala te vervuilen en hun recht om Guatemalteekse inheemsen die bezwaar maken met geweld te verdrijven. De “Amerikaanse belangen” omvatten echter niet het recht van de Amerikaanse aboriginals op fatsoenlijke levensomstandigheden.
Zoals velen van ons van echt links wisten, is de regering-Biden, eigendom van de Deep State, veel erger dan de regering-Trump als het gaat om inmenging en kwaadwillige interventie in die van andere landen.
Dit is GEEN goedkeuring van de regering-Trump!!!
In realistische termen was Trump misschien wel de ‘beste’ Amerikaanse president sinds Carter of misschien voor altijd in termen van Amerikaanse imperiale/koloniale macht. Ja, hij heeft vreselijke dingen gedaan – moordaanslagen, bomaanslagen, sancties – en Pompeo en Bolton waren/zijn kluchtige fascisten. Dat was/is Trump ook. En dat is zijn deugd naast een populistisch (hoe misleidend ook) platform dat sceptischer stond tegenover het interventionistische establishment dan welke andere president dan ook sinds misschien Carter (of daarvoor, of ooit?). Er werden geen 'no-fly zones' ingevoerd (in tegenstelling tot Obama). Geen nieuwe interventies (in tegenstelling tot iedereen sinds Carter). Maar het allerbelangrijkste was dat hij een clown was en dat de rest van de wereld het ware gezicht van de VS zag: achterbakse, gemene, oorlogszuchtige hypocrieten die vastbesloten waren om de controle te behouden. En geen uitbreiding van grondgebied of kolonialistische verovering zoals bij iedereen in de eerste 170 jaar. Dus, Guillermo, we kunnen Trump verachten terwijl we positieve resultaten ondervinden van zijn grappenmakerij. Als ze Biden maar vrijuit zouden laten spreken en zijn krankzinnige opvattingen (en misschien dementie) bloot zouden leggen, zou het imperium verder vallen. Zoals het nu is, moeten we lijden onder de ‘America is back’-waanzin.
Uitstekende beschrijving van de werkelijkheid, Tamara. Wat Washington beschrijft en waartoe opgeroepen wordt, is precies het tegenovergestelde van wat zij van plan zijn en wat gunstig zou zijn voor ELK land in Latijns-Amerika. Het is gewoon de gebruikelijke litanie van valse verhalen en bedrieglijke loze beloften. ZIJ hebben elke staatsgreep en elke bedrijfsovername op het halfrond bespoedigd sinds Smedley Butler ongeveer honderd jaar geleden voor het eerst hun verraad aan de kaak stelde.
Niets van dit alles werd gedaan om het leven van enig deel van Latijns-Amerika beter te maken. Alles werd in het werk gesteld om de schatkist van de Amerikaanse oligarchen en het mondiale imperium dat de Amerikaanse regering en haar obsceen machtige maar absurd dure leger hebben gecreëerd te verrijken. Als Washington geen enkel regime dat het wil aanvallen aan de macht heeft gebracht, bestempelt het die regering als repressief en onwettig, ook al is er al talloze malen door de bevolking over gestemd. Washington heeft er herhaaldelijk de voorkeur aan gegeven om vrij gekozen sociaal-democratische leiders te verruilen voor militaristische fascisten van hoog niveau, zoals Galtieri, Pinochet en hun soortgenoten.
Het is dezelfde smerige truc die ze landen over de hele wereld hebben opgelegd, vooral nu in Oekraïne. Soms is het zelfs nog erger, zoals in Libië, Irak en Syrië, waar miljoenen autochtonen niet alleen zijn vermoord, maar duizenden kilometers van huis zijn verdreven in culturen die vanaf het begin als olie in water met hun eigen culturen zijn vermengd. Het fenomeen is veel problematischer dan de historische Kulturkampf tussen de protestantse en katholieke etnische groepen in het Reich van Bismarck, die in de jaren vóór de wereldoorlogen veel migratie naar Noord-Amerika veroorzaakte.
In dezelfde geest moet Washington zichzelf doelbewust hebben verblind als het niet inziet dat een groot deel van de terugslag van zijn staatsgreepcampagne tegen populistische Latijns-Amerikaanse regeringen bestaat uit de stroom migranten die de zuidgrens overstroomt en die helaas een enorm probleem zal worden. voor toekomstige assimilatie in een Amerikaanse cultuur die velen nog steeds willen behouden. Wat is het doel hiervan, afgezien van het feit dat de Democraten hun stemrol willen opblazen? Ik ben er zeker van dat dit niet bedoeld is om een schuldig geweten te sussen van alle persoonlijke onrust die voor miljoenen mensen is veroorzaakt door een eeuw ongeremd imperialistisch Amerikaans geopolitiek beleid. Simpele observatie suggereert dat de sociopaten die aan de macht zijn geen geweten hebben.
De laatste gegevens die ik zag, hadden betrekking op het feit dat er nu ruim 11 miljoen illegale immigranten in dit land verblijven. Het vrij ernstige dilemma van Europa verbleekt bijna in vergelijking. En laten we eerlijk zijn: de meeste van die 11 miljoen mensen zijn toegelaten om te worden uitgebuit als goedkope arbeidskrachten, niet omdat ze zich willen assimileren in de Engelse samenleving, mochten ze daartoe zelfs maar worden uitgenodigd of toegestaan! De meesten zullen in barrios worden geperst waar ze zich begrijpelijkerwijs zullen organiseren in bendes van hun eigen landgenoten (net zoals de meertalige Europeanen ongeveer 150 jaar geleden deden toen de opeengepakte massa’s in serieuze aantallen begonnen aan te komen), waar ze in conflict zouden komen met de reeds bestaande zwarte straat. bendes. Het is al generaties lang een patroon. Alsjeblieft, de gevangenissen en mortuaria zijn al vol genoeg.
Omdat hij niets anders is dan een verbijsterde fraudeur, heeft Joe Biden geen echt plan om de zaken ook maar enigszins te veranderen. Mijn advies aan Loco Joe is om het half miljoen troepen, gestationeerd op de duizend bases over de hele wereld, naar huis te halen om het rottende imperium van Washington overeind te houden. Het zal wat geld besparen en voorkomen dat we op zoveel mogelijke verbrandingslocaties een Derde Wereldoorlog ontketenen. Sorry als ik me te aandachtig concentreer op wat er werkelijk zal gebeuren (omdat het al een werk in uitvoering is) in plaats van Washingtons malarkey die door Biden wordt uitgestrooid.
Uitstekend commentaar en uitwerking door Realist op het mooie bericht van Pearson. Ik ben het er van harte mee eens. Het is van vitaal belang om te begrijpen dat onze immigratiecrisis een terugslag is op wat we in Midden-Amerika hebben gedaan en nog steeds doen. In termen van binnenlandse politiek is het een zelflikkend ijsje: wat in dit land voor debat doorgaat, negeert de olifant in de kamer van tientallen jaren van steun voor corruptie en oligarchie, die de migratiecrisis veroorzaakt. En die migrantengolf is een voortdurende bron van goedkope arbeidskrachten die de decennialange race naar de bodem in de hand werkt. Het feit dat er niets verandert, is blijkbaar een kenmerk en geen bug, zoals Biden zelf beloofde dat er niets fundamenteel zou veranderen. Eigenlijk moet bijna alles op een fundamenteel niveau veranderen.