Verborgen hand van Amerikaanse blokkade leidt tot protesten in Cuba

De protesten moeten worden begrepen in de context van een meedogenloze economische oorlog die de Verenigde Staten al meer dan zestig jaar tegen het eiland voeren, schrijft Medea Benjamin. en Leonardo Flores.

By Medea Benjamin en Leonardo Bloemen
Common Dreams

PIn verschillende Cubaanse steden braken in het weekend van 11 juli protesten uit vanwege de slechte economische omstandigheden en een golf van Covid-19-gevallen.

Het zijn de grootste protesten die Cuba in dertig jaar hebben getroffen, en het kan zijn dat ze de komende weken zullen voortduren. [Dinsdag zei het Cubaanse ministerie van Binnenlandse Zaken dat één persoon is omgekomen tijdens botsingen met de politie op maandag. Dat meldde CNN, onder verwijzing naar het staatsbedrijf Radio Rebelde.] 

Het protest kom op de hielen van protesten van kunstenaars in Havana eind 2020, en heeft zich uitgebreid naar vele delen van het eiland. Maar de omvang ervan is overdreven door de westerse pers en door Cubaanse Amerikanen die al zestig jaar de aanstaande val van de Cubaanse regering voorspellen.

Media zoals The New York Times schreef erover "honderden Cubanen'terwijl Reuters ze omschreef als duizenden kosten.

In beide gevallen heeft Cuba 11 miljoen inwoners. De protesten verbleken in vergelijking, zowel qua opkomst als qua staatsrepressie, bij de massamobilisaties die Colombia, Haïti, Chili, Ecuador en andere Latijns-Amerikaanse landen de afgelopen jaren hebben geschokt – of zelfs Portland, Oregon, of Ferguson, Missouri. .

Bovendien hebben de Amerikaanse media weinig aandacht besteed aan de tegendemonstranten, die de straat op zijn gegaan om hun steun voor de regering en de Cubaanse revolutie te uiten. Dit geldt ook voor de Cubaanse president Miguel Díaz-Canel, die daarna door de straten van Havana marcheerde de protesten aan de kaak stellen als een poging om ‘de eenheid van het volk te verbreken’.

De sociale bewegingen van Bolivia mobiliseren zich uit solidariteit met het Cubaanse volk en ter verdediging van de Cubaanse Revolutie. pic.twitter.com/tExJyn9dfA

— Kawsachun Nieuws (@KawsachunNews) 15 juli 2021

De protesten moeten ook worden gezien in de context van een meedogenloze economische oorlog die de Verenigde Staten al meer dan zestig jaar tegen het eiland voeren. Dit was uitgelegd duidelijk door de Amerikaanse plaatsvervangend adjunct-minister van Buitenlandse Zaken in 1960, toen hij expliciet opriep tot “het weigeren van geld en voorraden aan Cuba, om de monetaire en reële lonen te verlagen, om honger, wanhoop en omverwerping van de regering te veroorzaken.” Deze strategie heeft decennialang gefaald in haar doel van regimeverandering, en het is onwaarschijnlijk dat zij nu succesvol zal zijn.

Ik heb opnieuw verbinding met internet #Havana, # Cuba. Het lijkt erop dat de berichten in de internationale media over de ongeregeldheden hier massaal zijn overdreven en gemanipuleerd. Sinds maandag is het hier rustig (slechts één incident). Ik zal binnenkort een verslag schrijven. Cuba doet pijn.

—Helen Yaffe (@HelenYaffe) 14 juli 2021

Het valt niet te ontkennen dat de Cubanen momenteel met zeer ernstige omstandigheden te maken hebben. Het land is getroffen door stroomuitval en door tekorten aan medicijnen, voedsel en andere basisbehoeften. De voedseltekorten hebben niet tot honger of hongersnood geleid, maar mensen moeten in lange rijen wachten om goederen te verkrijgen – vaak tegen hoge prijzen – en hun dieet is uiterst beperkt.

Op het gebied van de gezondheid zijn zelfs basismedicijnen en uitrusting zoals injectiespuiten moeilijk verkrijgbaar. Bovendien is er een toename van het aantal gevallen van Covid-19, vooral in de stad Matanzas. Deze golf – hoe belastend deze ook is voor de bevolking van Matanzas – moet echter ook in perspectief worden geplaatst. Cuba, een land met ongeveer 11 miljoen inwoners, heeft dit gehad minder dan 240,000 gevallen van Covid-19 en 1,537 sterfgevallen. Ter vergelijking: Ohio, dat een bevolking van vergelijkbare omvang heeft, heeft dat ook gehad 1.1 miljoen gevallen en meer dan 20,000 doden.

Ondanks de tekorten heeft het Cubaanse gezondheidszorgbeleid de bevolking beschermd tegen de ergste pandemie. Met 139 doden Wat betreft Covid-19 per miljoen inwoners behoort Cuba tot de best presterende landen op het halfrond, mijlenver voor op de 1,871 sterfgevallen per miljoen inwoners in de Verenigde Staten. Bovendien heeft Cuba al bewezen dat twee van de vijf Covid-19-vaccins die het ontwikkelt succesvol zijn in het voorkomen van coronavirusinfecties en heeft het ruim 2 miljoen mensen gevaccineerd met hun lokaal geproduceerde vaccins.

Amerikaanse blokkade

De tekorten worden door voorstanders van regimeverandering gebruikt om de Cubaanse regering ervan te beschuldigen haar burgers in de steek te laten. Zelfs het Witte Huis van Biden genaamd roepen de Cubaanse autoriteiten op om “naar hun volk te luisteren en op dit cruciale moment in hun behoeften te voorzien, in plaats van zichzelf te verrijken.” Het is onduidelijk wie Biden denkt dat hij “zichzelf heeft verrijkt” in Cuba, maar elke kritiek op Cuba die geen grondige analyse van de internationaal veroordeelde Amerikaanse blokkade omvat, zal de belangrijkste factor over het hoofd zien waarom de Cubanen momenteel zulke ontberingen ondergaan.

Hoewel de blokkade al meer dan zestig jaar van kracht is, werd deze op belangrijke manieren verscherpt onder het beleid van de Trump-regering:maximale druk.” Deze strategie was gericht op Cuba's toerisme, energie en andere belangrijke economische sectoren. Het beperkte zelfs de bedragen die Cubaanse Amerikanen naar huis konden sturen en sloot de Cubaanse filialen Western Union, het belangrijkste middel voor het verzenden van geldovermakingen.

Dit beleid heeft een rampzalige impact gehad op de Cubaanse economie, vooral nu de door Covid-19 veroorzaakte sluiting van de toeristenindustrie het eiland miljarden dollars en duizenden banen heeft ontnomen. De regering-Biden van haar kant heeft haar Cuba-beleid al zes maanden ‘herzien’, terwijl ze ondertussen Trumps strategie van economische oorlogvoering voortzet, die juist is ontworpen om de tekorten te creëren die de Cubanen nu ervaren.

De Amerikaanse economische oorlogvoering tegen Cuba is altijd gepaard gegaan met andere strategieën om de Cubaanse regering omver te werpen. Deze omvatten moordpogingen, steun aan terroristen (zoals Luis Posada Carriles, die in 1976 een Cubaans vliegtuig opblies, waarbij 73 mensen omkwamen), een poging tot invasie en miljoenen dollars uitgegeven aan ‘zachte’ macht. Het Amerikaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkeling (USAID) besteedt bijvoorbeeld ongeveer 20 miljoen dollar per jaar aan de financiering van dissidente groepen in Cuba. Het door de VS gefinancierde Office of Cuba Broadcasting, dat de oppositienetwerken Radio en TV Martí leidt, heeft dat wel gedaan via werknemers van 100 en een jaarlijks budget van ongeveer 28 miljoen dollar, waarmee een eindeloze stroom anti-regeringspropaganda wordt uitgezonden.

Deze propaganda strekt zich uit tot sociale media, waar de hashtag #SOSCuba begon trending in Florida, dagen voordat de protesten begonnen. Dit suggereert dat er een gecoördineerde campagne plaatsvond om de Cubaanse regering aan te vallen en haar de schuld te geven van de ontberingen waarmee het Cubaanse volk wordt geconfronteerd. Het doet ook denken aan een schandaal dat in 2020 uitbrak CLS-strategieën, een bedrijf met banden met het ministerie van Buitenlandse Zaken, bleek sociale netwerken te hebben overspoeld met schadelijk nepnieuws over linkse regeringen in Latijns-Amerika.

Deze socialemediacampagne lijkt te werken, maar niet in Cuba. In plaats daarvan heeft het de anti-Cuba-lobby en haar aanhangers in Florida opgehitst. Burgemeester van Miami, Francis Suarez, is zo ver gegaan om op te roepen tot de VS tussenkomst. De waarheid is dat wat er in Florida gebeurt waarschijnlijk een grotere impact zal hebben op het Cubaanse volk dan wat er in Cuba zelf gebeurt.

Het embargo beëindigen

De Republikeinse Cubaanse burgemeester van Miami roept de Amerikaanse speciale troepen op om de Cubaanse president te vermoorden en beschrijft luchtaanvallen als “een optie die moet worden onderzocht.” Dit soort retoriek is gebruikelijk onder de Latijns-Amerikaanse rechtervleugel en haar Amerikaanse weldoeners. pic.twitter.com/937zVleEt1

- Max Blumenthal (@MaxBlumenthal) 13 juli 2021

Hoewel het zeer onwaarschijnlijk is dat de protesten de Cubaanse regering zullen omverwerpen, zouden ze het potentieel kunnen hebben om belangrijke vooruitgang te verstoren die wordt geboekt om de regering-Biden onder druk te zetten om de sancties uit het Trump-tijdperk op te heffen en opnieuw met Cuba in zee te gaan, net zoals de regering-Obama deed. In maart bijvoorbeeld 80 leden van de Tweede Kamer stuurde een brief naar president Joe Biden waarin hij er bij hem op aandrong de beperkingen op reizen en geldovermakingen onverwijld op te heffen.

Op dit moment is er een groep Cubaanse Amerikanen, onder leiding van een middelbare schoolleraar en oorlogsveteraan Carlos Lazo, loopt van Miami naar Washington, DC, om op te roepen tot een einde aan het embargo. En als onderdeel van deze antiblokkadedruk hebben duizenden Amerikanen ongeveer $ 500,000 gedoneerd om spuiten te kopen voor de Cubaanse Covid-19-vaccinaties.

Deze basis- en politieke druk zou kunnen worden ontspoord door een rechtse agenda die zal proberen de Cubanen verder te straffen in naam van hun redding. Het zou niet verrassend zijn als Biden naar rechts zou instorten en de wrede sancties zou handhaven. Afgaande op de verklaring van het Witte Huis stelt de president grove politieke berekeningen die betrekking hebben op de binnenlandse politiek boven het welzijn van 11 miljoen Cubanen.

Maar door de sancties voort te zetten, zou Biden wel eens te maken kunnen krijgen met een Cubaanse migratiecrisis. De afgelopen maanden heeft de Amerikaanse kustwacht een toename gemeld van het aantal vlotten dat van Cuba naar Florida vaart. Bijna 500 potentiële migranten zijn in 2021 door de Amerikaanse autoriteiten naar Cuba teruggestuurd, vergeleken met Vorig jaar 49 mensen. Zolang de Cubaanse economie geteisterd blijft door Amerikaanse sancties, zullen meer Cubanen de verraderlijke overzeese reis ondernemen. Dit heeft het potentieel om een ​​crisis te worden die schade zal toebrengen aan de regering-Biden, gezien de recente focus op het afschrikken van migratie.

Met één pennenstreek zou Biden alle dwangmaatregelen die Trump had getroffen, kunnen opheffen. Dit zou Cubaanse levens redden, en het zou een begin kunnen maken met het opnieuw instellen van Bidens buitenlands beleid op het meer diplomatieke pad dat Obama uiteindelijk in zijn tweede termijn begon te omarmen, maar dat Biden tot nu toe heeft afgewezen tegenover Cuba, Venezuela, Iran, China en andere zelfbesturende landen. probleemgebieden in het buitenlands beleid van de VS.

Medea Benjamin, Mede-oprichter van Global Exchange en CODEPINK: Women for Peace, is de auteur van verschillende boeken, waaronder Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran en Drone Warfare: Killing by Remote Control. 

Leonardo Floris is een Latijns-Amerikaanse beleidsexpert en campagnevoerder bij CodePink.

Dit artikel is van Common Dreams.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.