DE BOZE ARABISCHE: Hoe de VS Libanon controleren

By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws

THet einde van de Koude Oorlog – en vooral de nasleep van 11 september – bood de Verenigde Staten de mogelijkheid om hun controle over grote delen van de wereld uit te breiden. De “oorlog tegen het terrorisme” werd Amerika's nieuwe plan om legers en inlichtingendiensten in ontwikkelingslanden te controleren. 

Hierbij hoort ook de consolidatie van de Amerikaanse macht over de meeste Arabische legers gedurende de afgelopen twintig jaar.

De meeste Arabische legers en inlichtingendiensten hebben – volgens de VS – uiteraard de aanwezigheid van Amerikaanse troepen nodig voor training en begeleiding, aangezien alleen de VS kunnen vechten en inheemse bevolking kunnen leren hoe ze ‘terroristen’ moeten bestrijden en alleen de VS gekwalificeerd zijn om te definiëren wie de terroristen zijn. . 

Toch hebben de VS geen goede staat van dienst in de strijd tegen terroristen in het Midden-Oosten – ervan uitgaande dat men zich houdt aan de Amerikaans-Israëlische definitie van terrorisme. Geen van de oorlogsmisdaden en terrorisme gepleegd door de VS en Israël speelt een rol in het raamwerk van de Amerikaanse militaire definities en classificaties. Arabische legers moeten zich houden aan de Amerikaans-Israëlische definities; Voorbij zijn de dagen dat Arabische regeringen in de jaren zeventig en tachtig probeerden – althans in het openbaar – het oneens te zijn met de Amerikaanse en Israëlische definities van terrorisme. 

Tijdens de Koude Oorlog verzamelden de VS Arabische regeringen in de strijd tegen het communisme – en in naam van de ‘vrijheid’ en de ‘vrije wereld’. Het was ironisch dat de VS mensen als de Saoedische, de VAE, Jordaanse, Marokkaanse en andere reactionaire Arabische autocratieën rekruteerden om zich bij de ‘vrije wereld’ aan te sluiten in haar strijd tegen het communisme.

Op dezelfde manier kondigde de Amerikaanse president Joe Biden tijdens zijn recente Europese reis een nieuwe campagne tegen China aan, en hij deed dit in naam van een strijd van ‘democratieën tegen autocratieën’. Deze keer zullen de VS ook despoten uit het Midden-Oosten rekruteren in deze strijd.

Een oorlog zonder grenzen

De Amerikaanse ‘oorlog tegen het terrorisme’ is zelfs nog handiger voor Amerikaanse dromen van hegemonie en overheersing dan de vorige oorlog tegen het communisme. In tegenstelling tot laatstgenoemde kent de ‘oorlog tegen het terrorisme’ geen einde en kent geen grenzen. Het is een oorlog zonder tijdschema of specifieke haalbare doelen, en dat is hoe de VS het leuk vinden.

De VS kunnen niet verklaren dat hun oorlog tegen het terrorisme voltooid is, net zoals staten geen einde kunnen verklaren aan de oorlogen tegen misdaad en armoede. Dat zijn virtuele en theoretische oorlogen, maar met de VS is dit een oorlogsindustrie geworden: essentieel voor wereldheerschappij. 

In de meeste Arabische landen zijn nu Amerikaanse troepen aanwezig. Marokko, Libië, Tunesië, Soedan, Egypte, Irak, Syrië, Libanon en alle Golfstaten herbergen een grote aanwezigheid van Amerikaanse troepen. 

In Libanon oefenen de VS feitelijk controle uit over de meeste sectoren van de staat en de samenleving, terwijl de westerse media de Israëlische en Saoedische propaganda uitspuwen dat Libanon onder de heerschappij van Hezbollah staat. De VS domineren via de verschillende westerse NGO’s en door het Westen gefinancierde ‘nieuwe media’; en geen enkele wijkt ooit af van de Amerikaanse buitenlandse beleidsoriëntaties. 

De VS oefenen ook de volledige controle uit over het leger en de inlichtingendiensten, naast de centrale bank, de rechterlijke macht en de ‘particuliere (traditionele) media’, die vermoedelijk contante betalingen hebben ontvangen van de VAE en de VS om een ​​campagne tegen verzet te lanceren. (zelfs de New TV-zender, die jarenlang een stem vóór het verzet en tegen het Saoedische regime was, is een betrouwbare pro-VAE, pro-Amerikaanse propagandazender geworden).

Vorige week was er in Frankrijk een special conferentie om het Libanese leger te helpen. De commandant van het Libanese leger is een spil geworden van Amerikaanse complotten in Libanon. De commandant, Joseph Aoun, is drie keer uitgenodigd in Washington, DC, en de VS hopen het Libanese leger te verheffen tot de rol van redder van de natie – laat staan ​​dat het leger in zijn geschiedenis niet bekend staat om zijn prestaties of heldendaden. 

Zeker, het publiek heeft zijn afkeer geuit over de corrupte sektarische leiders (hoewel het voor Libanezen gemakkelijker is om de corrupte leider van de andere sekte te verafschuwen dan die van hun eigen sekte) en het leger wordt door de westerse mogendheden en de Golfstaten gepresenteerd als de enige geloofwaardige nationale instelling. De afgelopen weken zijn in DC verschillende conferenties over het Libanese leger gehouden, en dat allemaal in de hoop dat deze als tegenwicht voor Hezbollah zouden dienen.

Amerikaanse controle sinds 2005 

Sinds de terugtrekking van Syrische troepen uit Libanon in het voorjaar van 2005, na de moord op de Saoedisch-Libanese premier Rafiq Hariri, hebben de VS vrijwel de controle over Libanon overgenomen en hun acties daarheen gecoördineerd met hun nauwe Arabische bondgenoten, vooral het Saoedische regime. . 

De VS claimden de controle over het Libanese leger en de verschillende inlichtingendiensten en probeerden de anti-Israëlische strijddoctrine van het leger te verspreiden. In plaats van tegen Israël (de grootste agressor in de moderne Libanese geschiedenis) te vechten, werd de vijand afgeschilderd als ongeïdentificeerde terroristen die er altijd op gebrand zijn – om de een of andere onverklaarbare reden – Libanon over te nemen. 

Wat betreft de Amerikaanse training van het leger mag er geen sprake zijn van een Israëlische dreiging. De VS leverden hulp en wapens aan het Libanese leger, maar de prijzen voor de gebruikte uitrusting werden door de Amerikaanse ambassade in Beiroet sterk overdreven om de boodschap over te brengen van een massale opbouw van het Libanese leger. 

In werkelijkheid zijn de wapens die de VS aan Libanon leveren (met veel tamtam en tijdens officiële ceremonies bijgewoond door Amerikaanse ambassadeurs en legerchefs) allemaal nutteloos bij welke grote militaire confrontatie dan ook. Alle wapens die Libanon nodig heeft (zoals straaljagers en langeafstandsraketten) worden door de VS ontkend, en de VS zouden Libanon bedreigen als het gratis aanbiedingen van militaire voorraden uit Rusland of Iran zou accepteren.

Zelfs vóór de burgeroorlog weten we uit vrijgegeven Amerikaanse diplomatieke documenten dat de VS Libanon onder druk hebben gezet om genereuze aanbiedingen van Arabische financiële hulp af te wijzen met als doel Libanon te beschermen tegen Israëlische agressie. Met andere woorden: de VS sponsoren het Libanese leger om het zwak, ineffectief en nutteloos te houden. 

In plaats van straaljagers voorzien de VS Libanon van een handvol Cessna-vliegtuigen die in Californië worden gebruikt om gewassen te besproeien. Toch gaan de VS ervan uit dat ze de Libanese publieke opinie voor de gek kunnen houden door naar die vliegtuigen te verwijzen als de ‘Libanese luchtmacht’.

En net als andere door de VS getrainde legers in de regio faalde het Libanese leger in zijn grote test in 2014, toen het niet eens zijn soldaten en officieren kon redden die in 'Irsal waren ontvoerd door ISIS en het Al Nusrah Front. Net als het Afghaanse leger tegenover de Taliban, of het Iraakse leger tegenover ISIS, hebben de door de VS opgeleide legers in de regio gefaald in de missie waarvoor ze zogenaamd specifiek waren opgeleid: het bestrijden van wat de VS ‘terrorisme’ noemt. 

Hezbollah versus ISIS en Nusrah

Toen ISIS en Al Nusrah (al-Qaeda) Libanon onderwierpen aan autobommen en infiltratie, was het Hezbollah en niet het Libanese leger dat hen versloeg en over de grens gooide. Net toen Hezbollah en zijn bondgenoten aan de overkant van de Syrische grens in 2017 op het punt stonden een einde te maken aan de dreiging van ISIS en Nusrah, stonden de VS erop dat het Libanese leger een aantal niet-geïdentificeerde locaties zou moeten beschieten om de boodschap te zenden dat het Libanese leger – en niet Hezbollah – was verantwoordelijk voor de verdrijving van de ISIS-Nusrah-dreiging uit Libanon.

Zionistische experts in Washington praten openlijk over de rol van het Libanese leger tegen Hezbollah. Maar het leger is een spiegel van de demografie van Libanon: een stevig derde van de achterban bestaat uit sjiieten en er zijn ook niet-sjiieten die sympathiseren met de missie van verzet tegen Israël. 

De legercommandant heeft geprobeerd het leger terug te brengen naar de tijd van vóór 1975, toen de binnenste cirkel van de commandant tot zijn sekte behoorde (de opperbevelhebber is altijd een Maronitisch volgens de sektarische politieke onevenwichtigheden van Libanon die verankerd zijn in de grondwettelijke bepalingen). hervormingen van 1989).

De legerleider heeft zich geïsoleerd van het pro-Hezbollah-kamp, ​​dat hem op zijn post heeft geplaatst, en heeft de legeraangelegenheden grotendeels gestuurd via directe coördinatie met de Amerikaanse regering. De Al-Alkhbar De krant spreekt over geheime financiering aan de legerchef en deze lijkt een speciaal fonds te hebben voor het betalen van journalisten die kruiperige propaganda-eerbetoon brachten in de Libanese en Arabische media.

De VS wensen dat het Libanese leger Hezbollah zou vervangen als de machtigste militaire macht in Libanon, maar de alliantie van Washington met Israël vereist dat het Libanese leger zwak en ineffectief blijft. Hierin schuilt het grootste dilemma van het Amerikaanse beleid in Libanon. 

Zij voorziet het leger van wapens die passen bij een lokale politiemacht in de VS, maar wil dat het Libanese volk gelooft dat het elke externe of interne dreiging het hoofd kan bieden. Dit is het leger dat er niet in is geslaagd de straatcontroleposten te verdrijven die in 2019 en 2020 door de rechtse partij Libanese strijdkrachten waren opgezet. 

Bovendien streven de VS ernaar Aoun als president te installeren, maar zijn door de VS ontworpen rol zal hem de steun ontnemen die hij nodig heeft van Hezbollah en zijn bondgenoten in Libanon. Het Libanese leger is zwakker dan ooit, en daarom willen de VS dat het de overhand krijgt. Maar hoe kan dit leger het hoofd bieden – zoals de VS willen – tegen Hezbollah?

As`ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van de Historisch Woordenboek van Libanon (1998) Bin Laden, de islam en Amerika's nieuwe oorlog tegen terrorisme (2002) en De strijd om Saoedi-Arabië (2004). Hij twittert als @assadabukhalil

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.