Tegen de tijd dat burgers horen over een verkoop, zijn de exportvergunningen al goedgekeurd en produceren Boeing-fabrieken wapens waar we nog nooit van hebben gehoord, schrijft Danaka Katovich.
30 november 2018: Protest in Chicago tegen de Saoedische aanval op een schoolbus in Jemen. Elke rugzak staat voor een kind dat is gedood door een Lockheed Martin-bom. (Charles Edward Miller, Flickr, CC BY SA-2.0)
By Danaka Katovich
Common Dreams
AErgens vóór de zomer van 2018 werd een wapendeal van de VS met Saoedi-Arabië gesloten en opgeleverd. Een lasergestuurde bom van 227 kg, gemaakt door Lockheed Martin, een van de vele duizenden, maakte deel uit van die verkoop.
Op 9 augustus 2018 vond een van die Lockheed Martin-bommen plaats gedropt in een schoolbus vol Jemenitische kinderen. Ze waren op weg naar een excursie toen hun leven plotseling tot een einde kwam. Te midden van shock en verdriet zouden hun dierbaren vernemen dat Lockheed Martin verantwoordelijk was voor het maken van de bom die hun kinderen vermoordde.
Wat ze misschien niet weten is dat de Amerikaanse regering (de president en het ministerie van Buitenlandse Zaken) de verkoop heeft goedgekeurd van de bom die hun kinderen heeft gedood, en daarmee Lockheed Martin heeft verrijkt, die jaarlijks miljoenen winst maakt uit wapenverkoop.
Terwijl Lockheed Martin profiteerde van de dood van veertig Jemenitische kinderen die dag, blijven vooraanstaande Amerikaanse wapenbedrijven wapens verkopen aan repressieve regimes over de hele wereld, waardoor nog talloze meer mensen omkomen in Palestina, Irak, Afghanistan, Pakistan en meer. En in veel gevallen heeft het Amerikaanse publiek er geen idee van dat dit in onze naam wordt gedaan ten behoeve van de grootste particuliere bedrijven ter wereld.
Nu, de nieuwste $ 735 miljoen in precisiegeleide wapens die aan Israël worden verkocht, zijn voorbestemd een soortgelijk lot te ondergaan. Het nieuws over deze verkoop brak midden in Israëls meest recente aanval op Gaza, waarbij doden vielen meer dan 200 Palestijnen. Wanneer Israël Gaza aanvalt, doet het dat met door de VS gemaakte bommen en gevechtsvliegtuigen.
Als we de weerzinwekkende vernietiging van mensenlevens veroordelen die plaatsvindt wanneer Saoedi-Arabië of Israël mensen vermoorden met door de VS vervaardigde wapens, wat kunnen we daar dan aan doen?
Wapenverkoop is verwarrend. Zo nu en dan zal er een nieuwsbericht verschijnen over een bepaalde wapenverkoop vanuit de Verenigde Staten aan een ander land over de hele wereld die miljoenen of zelfs miljarden dollars waard is. En als Amerikanen hebben we vrijwel geen zeggenschap over waar de bommen met de tekst “MADE IN THE USA” naartoe gaan. Tegen de tijd dat we over een verkoop horen, zijn de exportvergunningen al goedgekeurd en produceren de Boeing-fabrieken wapens waar we nog nooit van hebben gehoord.
Hoe wapenverkoop werkt
Het Amerikaanse Capitoolgebouw. (Johnny Silvercloud/Flickr)
Zelfs voor mensen die zichzelf goed geïnformeerd achten over het militair-industriële complex, raken ze verdwaald in het web van procedures en timing van wapenverkopen. Er is een groot gebrek aan transparantie en informatie die beschikbaar wordt gesteld aan de Amerikaanse volkeren. Over het algemeen werkt de verkoop van wapens als volgt:
Er vindt een periode van onderhandeling plaats tussen een land dat wapens wil kopen en de Amerikaanse overheid of een particulier bedrijf als Boeing of Lockheed Martin.
Nadat er een akkoord is bereikt, is het ministerie van Buitenlandse Zaken op grond van de Arms Export Control Act verplicht het Congres op de hoogte te stellen. Nadat de kennisgeving door het Congres is ontvangen, hebben ze dat gedaan 15 of 30 dagen om te introduceren en te slagen een resolutie van gezamenlijke afkeuring om de afgifte van de uitvoervergunning te blokkeren. Het aantal dagen hangt af van hoe dicht de Verenigde Staten zijn bij het land dat de wapens koopt.
Voor Israël, NAVO-landen en enkele andere landen heeft het Congres 15 dagen de tijd om de verkoop tegen te houden. Iedereen die bekend is met de moeizame manier van werken van het Congres, realiseert zich misschien dat 15 dagen niet echt genoeg tijd is om zorgvuldig te overwegen of de verkoop van miljoenen/miljarden dollars aan wapens in het politieke belang van de Verenigde Staten is.
Verkoop van Boeing aan Israël
Wat betekent dit tijdsbestek voor pleitbezorgers tegen wapenverkoop? Het betekent dat ze een kleine kans hebben om leden van het Congres te bereiken. Neem als voorbeeld de meest recente en controversiële verkoop van Boeing van $ 735 miljoen aan Israël. Het verhaal brak slechts een paar dagen voordat die 15 dagen voorbij waren. Hier is hoe het gebeurde:
Op 5 mei 2021 werd het Congres geïnformeerd over de verkoop. Omdat de verkoop echter commercieel was (van Boeing aan Israël) in plaats van van overheid tot overheid (van de Verenigde Staten aan Israël), er is een groter gebrek aan transparantie omdat er verschillende procedures zijn voor commerciële verkoop.
Vervolgens, op 17 mei, met nog maar een paar dagen te gaan in de periode van vijftien dagen die het Congres een verkoop moet blokkeren, verhaal van de verkoop brak. Als reactie op de verkoop op de laatste dag van de 15 dagen, werd op 20 mei een gezamenlijke resolutie van afkeuring ingediend in de Tweede Kamer. De volgende dag, Senator Bernie Sanders introduceerde zijn wetgeving om de verkoop in de Senaat te blokkeren, toen de 15 dagen voorbij waren. Diezelfde dag werd de exportvergunning al goedgekeurd door het State Department.
De wetgeving die door Sanders en de Amerikaanse vertegenwoordiger Alexandria Ocasio-Cortez werd ingevoerd om de verkoop te blokkeren, was vrijwel nutteloos omdat de tijd verstreek.
Een F-16 gevechtsvliegtuig van de Israëlische luchtmacht stijgt op met geleide munitie om doelen in de Gazastrook aan te vallen op 16 mei. (Amit Agronov, IDF, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)
Niet alles is echter verloren, want er zijn verschillende manieren waarop een verkoop alsnog kan worden stopgezet nadat de exportvergunning is verleend. Het ministerie van Buitenlandse Zaken kan de vergunning intrekken, de president kan de verkoop stopzetten en het Congres kan specifieke wetgeving invoeren om de verkoop op elk moment te blokkeren totdat de wapens daadwerkelijk worden geleverd. De laatste optie is nog nooit eerder gedaan, maar er zijn recente precedenten die suggereren dat het misschien niet helemaal zinloos is om het te proberen.
Het congres nam een tweeledige gezamenlijke resolutie van afkeuring aan in 2019 om een wapenverkoop aan de Verenigde Arabische Emiraten te blokkeren. Toen sprak president Donald Trump zijn veto uit over deze resolutie en het Congres had niet de stemmen om het terzijde te schuiven. Deze situatie toonde echter aan dat beide kanten van het gangpad kunnen samenwerken om een wapenverkoop te blokkeren.
Amerikaanse wapens kunnen de mensenrechten niet schenden
Palestijnse jongen loopt door de overblijfselen van een huis dat het doelwit was van een Israëlische luchtaanval nabij een vluchtelingenkamp ten westen van Gaza-stad, 12 juli 2014. (VN-foto/Shareef Sarhan)
De ingewikkelde en vervelende manieren waarop wapenverkopen verlopen, roepen twee belangrijke vragen op. Moeten we überhaupt wapens aan deze landen verkopen? En moet er een fundamentele verandering komen in de procedure voor het verkopen van wapens, zodat Amerikanen meer inspraak krijgen?
Volgens de onze wet, zouden de Verenigde Staten geen wapens moeten sturen naar landen als Israël en Saoedi-Arabië (onder andere). Technisch gezien druist dit in tegen de Foreign Assistance Act, een van de belangrijkste wetten die de verkoop van wapens regelt.
Sectie 502B van de Foreign Assistance Act zegt dat door de Verenigde Staten verkochte wapens niet mogen worden gebruikt voor mensenrechtenschendingen. Toen Saoedi-Arabië de Lockheed Martin-bom op die Jemenitische kinderen liet vallen, kon er geen argument worden aangevoerd voor ‘legitieme zelfverdediging’.
Wanneer het voornaamste doelwit van Saoedische luchtaanvallen in Jemen bruiloften, begrafenissen, scholen en woonwijken in Sanaa zijn, hebben de Verenigde Staten geen legitieme rechtvaardiging voor hun gebruik van door de VS vervaardigde wapens. Wanneer Israël gezamenlijke directe aanvalsmunitie van Boeing gebruikt om woongebouwen en internationale mediasites met de grond gelijk te maken, doen ze dat niet uit ‘legitieme zelfverdediging’.
In deze tijd waarin video's van Amerikaanse bondgenoten die oorlogsmisdaden begaan direct beschikbaar zijn op Twitter of Instagram, kan niemand beweren dat ze niet weten waarvoor Amerikaanse wapens over de hele wereld worden gebruikt.
Als Amerikanen moeten er belangrijke stappen worden gezet. Zijn we bereid onze inspanningen te steken in het veranderen van de procedure voor wapenverkoop, zodat er meer transparantie en verantwoording ontstaat? Zijn wij bereid een beroep te doen op onze eigen wetten? Belangrijker nog: zijn we bereid ons in te spannen om onze economie drastisch te veranderen, zodat Jemenitische en Palestijnse ouders die elk greintje liefde in de opvoeding van hun kinderen steken, niet in angst hoeven te leven dat hun hele wereld in een oogwenk wordt ingenomen?
In zijn huidige vorm profiteert onze economie van het verkopen van vernietigingswapens aan andere landen. Dat is iets dat Amerikanen zich moeten realiseren en zich moeten afvragen of er een betere manier is om deel uit te maken van de wereld. De volgende stappen voor mensen die zich zorgen maken over deze nieuwste wapenverkoop aan Israël zouden een petitie moeten indienen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en hun leden van het Congres moeten vragen wetgeving in te voeren om de verkoop te blokkeren.
Danaka Katovich wel CODEPINK's Jemen campagnedirecteur.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Ik houd er niet van dat iemand tegen mij zegt: 'Bedankt voor uw diensten'. Ik probeer het te stoppen als ik tijd heb, maar het gaat meestal te snel, dus normaal gesproken laat ik mensen niet weten dat ik een veteraan ben (1968-1972). Ik was niet “in het land”, maar ik was in veel landen en velen in mijn squadron waren niet alleen “in het land”, maar ook in landen (Laos) waar ze dat (officieel) niet waren. Hoewel ik persoonlijk niet op de grond was (die grond), zorgden de berekeningen waar ik deel van uitmaakte voor nauwkeurigere bombardementen op Noord-Vietnam en andere gebieden. Ik geloofde nog steeds in de Golf van Tonkin en veel andere verhalen van regeringen. Door de jaren heen besefte ik dat bijna alles waarvan ik dacht dat het echt was, dat niet was. Trouwens, inclusief de spugende onzin. Ik, en de rest van mijn voortdurend reizende squadron, ervoer bijna altijd in regelmatige aanwezigheid van het publiek precies het tegenovergestelde van spugen. Uitnodigingen, klappen op de rug, welkom. Als er iemand ‘beschikbaar’ was voor massa’s demonstranten, of individuen, om beledigingen te uiten of zelfs te spugen, dan waren wij het wel, die midden tussen de mensen werkten, van steden tot bergen en overal daartussenin. Dus toen ik zag dat dit als echt werd beschouwd in de tiendelige documentaire van Ken Burns, was dat slechts een van de vele redenen waarom ik de man en zijn outfit verafschuwde. De belichaming van het ‘Overton-venster’ – misschien zelfs alleen het zeer kleine midden van dat venster. Het was een gebied waarin ik persoonlijke ervaring zou hebben gehad. Het jammere is dat Burns' technische expertise en grote documentaireproductiemachine over de nauwkeurige geschiedenis heen bulldozert. Zoals dat we vanaf 10 die geheime troepen in Vietnam hebben. En voormalige Duitse Waffen-SS-gevangenen, zelfs voormalige Japanse troepen die eerste herfst. Door en door. Maatschappijlessen? Nodig, maar ook zij zijn Overton-ramen die doen alsof ze ons vertellen hoe de overheid werkt.
Michael, ik ben het daar volledig mee eens. Ik denk dat Burns een aanbod kreeg dat hij niet kon weigeren, en dus vermeed hij elke ernstige onaangenaamheid die het Amerikaanse leiderschap zou kunnen ontmaskeren als onbekwaam, arrogant en crimineel. Zijn enige excuus is dat hij zich heeft losgemaakt van de realiteit om een levensvatbaar product te produceren.
Dat zijn Hollywood-kinderen. Het echte jammere zou kunnen zijn dat hij een grote kans heeft gemist om de waarheid te vertellen en ervoor heeft gekozen dat niet te doen. Een kans om de Amerikaanse oorlogsmachine bloot te leggen voor wat hij werkelijk is.
Het echte jammere is dus dat de Amerikanen opnieuw onverdiend worden beschermd tegen de waarheid over hun nepregering.
Tot zover de nauwkeurige weergave van de geschiedenis. Ken “sprong over de haai” en DC komt nog steeds weg met moord.
Het Overton Window is IMHO niet meer dan een losse theorie over hoe Amerikanen verteld moeten worden waarin ze geïnteresseerd moeten zijn en waarom. Een mechanisme waarmee politici en lobbyisten uit DC gestaag de weg naar de ondergang kunnen bewandelen. Laten we zeggen: stel de agenda vast.
Iedereen die geïnteresseerd is in meer informatie over Vietnam, moet naar YouTube gaan. De informatie die daar door de echte dierenartsen wordt gepresenteerd, ligt dichter bij de waarheid dan alles wat door anderen wordt geproduceerd.
Je zult merken dat de interviews met de jongens die ter plekke aanwezig waren een veel beter verhaal vertellen. Kijk dan hoe Daniel Ellsberg praat over wat hij in die Pentagon Papers heeft gevonden. Het bleek dat Burns in het slechtste geval een nuttige idioot werd of een uitstekend hulpmiddel voor het MIC en het Pentagon. Nog een kans op genezing verloren voor de leugenaars.
Het Pentagon, de Joint Chiefs, de National Security Council, de National Security Agency, de CIA en de waslijst van anderen vertellen het publiek leugens die hun belangen dienen sinds 1947 en hun voorgangers sinds 1944.
Bedankt CN
Dit is een heel goed artikel. Bedankt! Ik ben er echter niet zeker van dat de wapenverkoop “onze economie” ten goede komt. Lockheed Martin en Boeing kunnen hiervan profiteren, maar het aantal werknemers dat zich bezighoudt met de productie van hightechwapens is relatief klein (vergeleken met bijvoorbeeld de vernieuwing van de infrastructuur), en elk voordeel voor de grotere economie (in tegenstelling tot de CEO's en aandeelhouders van Lockheed en Boeing) is discutabel.
Zelfs in 1975 maakten de meeste bedrijven in de VS deel uit van de oorlogsmachine/oorlogsindustrie. Zoals GB Currie hierboven zei, moeten we mensen bewust maken door middel van brieven aan de krant, talk-back radio en sociale media. Deze laatste twee media zullen de boodschap overbrengen aan degenen die niet lezen, of zo druk bezig zijn het hoofd boven water te houden dat ze geen tijd hebben om kranten te lezen. Een van de belangrijkste dingen die we kunnen doen is echter contact opnemen met de regeringsleiders en onze zorgen uiten. Geld geven voor vrede, geld geven voor projecten om mensen in armere landen te helpen, zou meer vrienden maken en de prikkels voor oorlog ondermijnen. We zouden echt vrede op aarde kunnen hebben als we ons zorgen maken over de armen en kwetsbaren en de manier veranderen waarop we geld uitgeven. Laten we investeren in liefde en zorgzaamheid, en niet in haat en angst.
Bedankt voor deze beknopte uitleg van het proces dat wapenhandelaren gebruiken in combinatie met het Amerikaanse buitenlandse beleid om het imperium in stand te houden. Het is ‘business as usual’, en de meeste Amerikanen worden, zoals Caitlin Johnstone in een recente column opmerkte, eenvoudigweg te moe, arm en onwetend gehouden om te vechten over wat er wordt gedaan in naam van de VS van A. wat we kunnen en moeten doen, is eenvoudigweg proberen het bewustzijn te vergroten door het schrijven van brieven aan lokale kranten, e-mails aan onze congresbeesten en protesten tegen de machinerie van de dood die ons belangrijkste exportproduct is.
Dit is een fantastische beschrijving van waarom we NU moeten helpen de wapenverkoop aan mensenrechtenschenders zoals Saoedi-Arabië, de VAE en Israël te stoppen. En in werkelijkheid hebben de meeste oorlogen betrekking op kritieke infrastructuren zoals de watervoorziening, ziekenhuizen en sportstadions vol burgers. Gebruik dit fantastische artikel om je te organiseren tegen oorlog! Bedankt, Danaka en Code Pink.
Het Amerikaanse publiek is zich niet bewust van de realiteit van de wapenverkoop, en kan het hen iets schelen, egoïstisch, zwak, dom, enz.?