Vorig jaar was er sprake van een verdrievoudiging van de export naar Peking van gedefinieerde ‘dual use’-artikelen als ‘civiele goederen met een militair doel’, Mark Curtis rapporteert.
De Britse premier Boris Johnson woont de Sun Military Awards bij in het centrum van Londen, 6 februari 2020. (Andrew Parsons, nr. !0 Downing, Flickr)
TDe Britse regering heeft de afgelopen drie jaar toestemming gegeven voor de verkoop van £2.6 miljard aan militaire en civiele uitrusting met potentieel militair gebruik aan China, zo blijkt uit cijfers van de regering. tonen.
Vorig jaar was er sprake van een verdrievoudiging van de export naar China van ‘dual use’-artikelen gedefinieerd als ‘civiele goederen met een militair doel’. In 1.6 werd voor ongeveer £2020 miljard goedgekeurd, vergeleken met £526 miljoen in 2019.
De stijging viel samen met het begin van de coronaviruspandemie begin 2020. De export is goedgekeurd terwijl China geïdentificeerd door de Britse regering als “een toenemend risico voor de Britse belangen” en “de grootste staatsgebaseerde bedreiging voor de economische veiligheid van het Verenigd Koninkrijk.”
De meeste Britse export was bestemd voor uitrusting voor ‘tweeërlei gebruik’, maar in de drie jaar 53-2018 ging £20 miljoen ter waarde van puur als ‘militair’ naar China, inclusief onderdelen voor gevechtsvliegtuigen en militaire ondersteuningsvliegtuigen.
Andere items waarvoor China een licentie had gekregen, waren onder meer militaire communicatieapparatuur en technologie voor luchtverdedigingssystemen.
Het VK heeft verboden de verkoop van “dodelijke” militaire uitrusting aan China sinds het bloedbad op het Tiananmenplein in 1989. De Britse export zal echter waarschijnlijk ten goede komen aan de Chinese luchtmacht, wat volgens de Britse ministers een groeiende militaire bedreiging vormt.
Tiananmen-plein, Peking, 1988. (Derzsi Elekes Andor, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)
Minister van Defensie Jeremy Quin zei in maart dat “landen als Rusland en China onze sterke punten in de lucht hebben bestudeerd en zijn begonnen met het ontwikkelen van de capaciteiten om ons niet alleen tegen te werken, maar ook te overtreffen.”
Groot-Brittannië helpt ook de Chinese marinecapaciteit. De ministers hebben in 2019 twee exportvergunningen goedgekeurd voor onderdelen voor gevechtsmarineschepen waarvan was vastgesteld dat ze bestemd waren voor ‘eindgebruik door de [militaire] marine’.
Vorig jaar werd goedkeuring verleend voor de verkoop van onderdelen voor gevechtsmarineschepen en voor militaire radars, waarbij ook de Chinese marine de eindgebruiker zou zijn. Andere Britse exportproducten die de Chinese marine waarschijnlijk ten goede zullen komen, zijn onder meer technologie voor gevechtsmarineschepen en voor ‘militaire patrouille-/aanvalsvaartuigen’.
Chinese torpedobootjager Xiamen, 2018. (Japans Ministerie van Defensie, CC BY 4.0, Wikimedia Commons)
Generaal Nick Carter, nu hoofd van de Britse strijdkrachten klaagt dat Beijing nu het bevel voert over “het grootste maritieme oppervlak en ondergrond klaagt dat Peking het bevel voert over ‘de grootste maritieme oppervlakte- en ondergrondse strijdmacht ter wereld’.
Het Britse leger beschouwt China als een bijzondere uitdaging in de Zuid-Chinese Zee, waar Peking ligt bouwt baseert zich op betwiste atollen op de Spratly- en Paracel-eilanden, die ook worden geclaimd door andere staten in de regio.
In maart zei minister van Buitenlandse Zaken Dominic Raab zei China was een ‘bedreiging’ in de VS betwiste zee.
Chinese matrozen op een geleide raketvernietiger op rails tijdens een bezoek aan Pearl Harbor, Hawaï, 2006. (Amerikaanse marine, Joe Kane)
De Britse steun voor de Chinese marine kwam niet alleen in de vorm van militaire exporten. vrijgegeven die eerder onthuld dat de Royal Navy in 2015 training gaf aan een Chinese maritieme dienst die nauw betrokken was bij de bezetting van de betwiste eilanden in de Zuid-Chinese Zee.
Die steun aan Peking vond echter plaats toen de samenwerking tussen de landen toenam. De toenmalige Britse kanselier, George Osborne, zei destijds spaak van “een gouden decennium voor onze beide landen” en van het maken van Groot-Brittannië “China’s beste partner in het Westen.”
December 2013: Britse premier David Cameron spreekt op de handelsbeurs in Shanghai. (Nummer 10, Flickr)
Zes jaar later heeft Groot-Brittannië zijn standpunt ten opzichte van Peking radicaal gewijzigd, nu Britse militaire planners een grotere militaire rol in Azië willen spelen. Het nieuwe vliegdekschip van de Royal Navy zal China op de proef stellen zeilen later dit jaar door de Zuid-Chinese Zee.
'Informatiebeveiligingsapparatuur'
Naast het ondersteunen van de marine en de luchtmacht zijn door de Britse ministers honderden vergunningen goedgekeurd voor de verkoop van “apparatuur voor informatiebeveiliging' en 'beeldcamera's' naar China.
Het is niet duidelijk of dergelijke exporten de binnenlandse surveillancecapaciteiten van de Chinese staat zouden kunnen ondersteunen, aangezien de items niet gespecificeerd zijn in overheidsdocumenten. Het gedeeltelijke wapenembargo van Groot-Brittannië tegen China verbiedt de export van uitrusting “die zou kunnen worden gebruikt voor interne repressie”.
De export roept ook zorgen op over het Chinese beleid ten aanzien van Tibet. Peking beschouwt Tibet als een “autonome regio” van het land, maar veel Tibetanen hebben een onafhankelijke staat geëist sinds China het gebied in 1950 binnenviel.
Sam Walton, de CEO van de Free Tibet-campagne, zei: “De Chinese regering zal dit militaire materieel gebruiken om haar repressie in Tibet voort te zetten, Tibetaanse huizen te stelen en de Tibetaanse cultuur uit te wissen. Het verkopen van dergelijke apparatuur is niet de manier om op te komen voor de mensenrechten.”
Hij voegde eraan toe: “We hebben mooie woorden gezien van deze regering die de repressie in Tibet, de Oeigoerse genocide en de vernietiging van de democratie in Hong Kong veroordeelde. Maar hun daden laten eens te meer zien dat hun woorden waardeloos zijn. Groot-Brittannië kan de laars van China niet veroordelen terwijl hij diezelfde laars hanteert.”
De nieuwe militaire strategie van de Britse regering zegt dat China “een systemische concurrent” is en dat “de aanzienlijke impact van China's militaire modernisering en de groeiende internationale assertiviteit binnen de Indo-Pacifische regio en daarbuiten een toenemend risico zullen vormen voor de Britse belangen”.
“Het feit dat China een autoritaire staat is, met andere waarden dan de onze, stelt Groot-Brittannië en onze bondgenoten voor uitdagingen”, voegt het eraan toe.
Mark Curtis is auteur en redacteur van vrijgegeven VK, een onderzoeksjournalistieke organisatie die zich bezighoudt met het Britse buitenlandse, militaire en inlichtingenbeleid. Hij twittert op @markcurtis30. Volg Declassified op Twitter op @declassifiedUK.
Dit artikel is van vrijgegeven VK.
Westerse stemmen moeten erkennen dat ze geen moreel hoog standpunt meer hebben.
Hypocrisie nieuw leven inblazen???
DE BRITSE/VS-HYPOCRISIE WORDT BENADRUKT IN DE RECHTSZAKEN WANNEER JULIAN ASSANGE EN DE CFO VAN HUAWEI IN CANADA BETREKKING HEBBEN. HUN MISLEIDING VOOR MENSENRECHTEN EN RECHTVAARDIGHEID ONTHULT HUN HYPOCRISIE EN HUN KAPITALISTISCHE PERS IN HET NIET VERDEDIGEN VAN DE VRIJHEID VAN PERS/JOURNALISME.
NOG EEN BLOOTSTELLING VAN DE BRITSE/VS-HYPOCRISIE. GELD KAN ALLES KOPEN... ZE ZEGGEN ÉÉN DING EN VERKOPEN WAT IN DRIJF IS VAN WAT ZE ZEGGEN DAT HUN BELANGEN ZIJN. GELD HOUDT HUN ECONOMIE OP HOOG EN ZIJ AAN DE MACHT (OM HUN EIGEN BELANGEN TE BEWAREN (HUN KAPITAALVERMOGEN) TERWIJL DE REST VAN DE BEVOLKING ARMER EN PORIER WORDT. MISSCHIEN ZIJN ZIJ ERVAN OVERTUIGD DAT CHINA DE WERELD BESCHAFT NIET.
Dus Groot-Brittannië is geen “autoritaire staat”????? Vraag het aan de minister van Volksgezondheid en de NHS.
Wat betreft “bloedbaden” hoef je ook niet terug te gaan naar 1989 en China om dergelijke acties van de kant van Groot-Brittannië en zijn bondgenoten aan te treffen.
GEEN enkele Amerikaanse politicus heeft iets te maken met praten over ‘mensenrechten’. Het is gewoon een onthutsende hypocrisie, en de media versterken deze onzin.
Ik blijf wachten tot onze Onbevreesde Leiders in het Westen de Zuid-Chinese Zee een nieuwe naam zullen geven, zodat hun klachten minder absurd klinken.
Bedankt voor het lachen, maar misschien ben je wel iets op het spoor. "Vrijheids-frietjes." En natuurlijk worden de headchoppers in Syrië opnieuw bestempeld als ‘vrijheidsstrijders’. Er is dus al een thema vastgesteld: ‘De Oostelijke Vrijheidszee’, waar ongetwijfeld veel ongelukkige zielen ‘bevrijd’ zullen worden van hun sterfelijke bestaan.
Dit artikel doet geen poging om te analyseren of de anti-China-hype gerechtvaardigd is. In plaats daarvan herhaalt het de standpunten van de Britse regering en werpt het een mening in van een activist bij een NGO die zich inzet voor het “bevrijden” van Tibet. Lezers van CN zijn misschien geïnteresseerd om te weten dat de CIA de campagne om Tibet te ‘bevrijden’ meer dan twintig jaar lang heeft gefinancierd en jaarlijks miljoenen heeft betaald om anti-Chinese propaganda te bevorderen. Dat programma eindigde begin jaren zeventig, na het Kerkcomité, maar zoals de meeste buitenlandse propagandaprogramma's van de CIA werd het overgenomen door de National Endowment for Democracy en in de openbaarheid gebracht. NED geeft nu enkele miljoenen uit aan programma’s voor ‘democratiebevordering’ (propaganda) in China, inclusief Tibet, volgens documenten van het Amerikaanse Congres die gemakkelijk online verkrijgbaar zijn.
Walton, de aangehaalde NGO-activist, mag zelfs het bestaan van een ‘genocide’ tegen de Chinese Oeigoerse bevolking poneren, zonder enige poging tot analyse of bevestiging. Het dwingen van grote aantallen mensen om heropvoeding te volgen is weliswaar repressief, maar staat ver verwijderd van genocide. Genocide is uitroeiing. Het is de dood. Het is moordend. Het ten onrechte bestempelen van repressie als genocide is slechts een poging van de westerse oligarchieën om een mensenrechtenzaak op te bouwen die kan worden gebruikt als voorwendsel voor militaire actie tegen China. Het is hetzelfde oude script dat we de afgelopen decennia keer op keer uit het Westen hebben gezien.
Als het Westen, en Groot-Brittannië in het bijzonder, werkelijk bezorgd zou zijn over de mensenrechten en geen zaken zou doen met “autoritaire” staten, dan zou hun verkoop van daadwerkelijke wapens, inclusief bommen en raketten, aan Israël en Saoedi-Arabië hun verkoop van dubbele wapens niet in de schaduw stellen. - gebruik civiele uitrusting naar China. De grootste zwakte van dit artikel is dat het de Britse verkoop van apparatuur voor tweeërlei gebruik aan China bespreekt alsof deze in een vacuüm plaatsvindt. Maar het is slechts een onderdeel van de Britse wereldhandel, waarvan een groot deel veel hypocrieter is en repressie, regelrechte oorlogvoering en apartheid mogelijk maakt dan alles wat momenteel in China gebeurt.
Het punt van het artikel is Britse hypocrisie. Terwijl het China beschuldigt van ‘genocide’, verkoopt het hun militaire uitrusting.
Hoe eigenaardig is Groot-Brittannië – aangezien het in het verleden geweldig voor hen was om al die oorlogsspullen te verkopen – maar oh my – als China nu het Verenigd Koninkrijk in technologie overtreft – is China dan plotseling een verschrikking? Hoe dwaas Groot-Brittannië is, hoewel mijn favoriete oorlogsverhaal is dat Margaret Thatcher de Falklands aanvalt – en Ronald Reagan het opneemt tegen Grenada – ‘Wat zijn deze stervelingen toch voor idioten.’
Oh, spaar mij, Groot-Brittannië. Er hebben geen bloedbaden onder de Oegers plaatsgevonden, en Hong Kong had geen democratie toen het een kroonkolonie was. China stemde ermee in het kapitalisme in Hongkong voort te zetten en dat hebben ze ook gedaan. Eerlijk gezegd hebben noch Groot-Brittannië, noch de VS er iets mee te maken om China in hun achtertuin te vertellen wat ze moeten doen, en zowel Groot-Brittannië als de VS hebben een verleden dat voldoende met bloed is doordrenkt, zodat ze geen morele licentie hebben om anderen te bekritiseren.
Nou ja, tot op zekere hoogte waar. Gelooft u niet in internationale wetten of internationale mensenrechten? Het feit dat het Westen enorme hoeveelheden bloed aan zijn handen heeft, is onvoldoende reden om het lijden van mensen in andere staten te negeren. Je maakt gebruik van de redenering van de appeasers uit de jaren dertig in Groot-Brittannië en van de Amerikaanse isolationistische America First-campagne onder leiding van Charles Lindbergh, die staten met hun eigen burgers laat doen wat ze willen. Geen mens is een eiland, en geen enkel land in de wereldgemeenschap is dat ook.
Corrigeer me als ik de passage over het ten onrechte laten doen van “staten met hun eigen burgers” laat doen wat ze willen, verkeerd heb gelezen, maar voor mij riekt het naar de R2P-retoriek die is gebruikt om talloze schendingen van het internationaal recht door de VS en hun bondgenoten te verhullen. Ik ben geneigd het met Jeff eens te zijn.
Gelooft u niet in internationale wetten of internationale mensenrechten?
Het hele punt is dat de VS en Groot-Brittannië NIET deze wetten volgen, maar hun eigen beslissingen over individuele rechten zoals die door hen zijn gedefinieerd, en niet door de VN of de rest van ons.
Geen van de ‘genocides’ die door de krachten van het Westen worden beschreven, wordt door hen veroorzaakt. Bekijken. Irak, tientallen jaren van sancties en invasies, bezetting – door ‘ons’ nooit als genocide beschouwd. China dat miljoenen uit de armoede haalt, wordt bekritiseerd in plaats van geprezen, terwijl de behandeling van de Oeigoeren, een minderheid met speciale extra rechten, door de anticommunistische ‘christelijke geleerde Zenz’ wordt beschuldigd van genocide en zonder enig onderzoek wordt geloofd.
Kijk naar de enorme bevolking die in de VS gevangen zit, en de beschamende Britse ontvoering en gevangenneming van Julian Assange op bevel van de criminele VS, omdat hij hun oorlogsmisdaden durfde bloot te leggen.
Westerse ‘progressieven’ houden ervan om te pontificeren over het lijden van mensen in niet-onderdanige staten. Dergelijke 'progressieve' energieën zouden rechtvaardiger en effectiever worden besteed aan pogingen om westerse acties te stoppen die massale sterfgevallen en 'lijden van mensen in andere staten' veroorzaken.
Westerse “progressieven”/mensenrechtenimperialisten leven in de buik van het beest. Probeer het beest te bestrijden en de enorme schade die wordt toegebracht aan mensen in Afghanistan, Cuba, Venezuela, Nicaragua, Libië, Syrië, Haïti, Jemen, Iran, Irak... Mensenrechten inderdaad!
De zorg voor de mensenrechten in andere staten is een weerspiegeling van de zelfingenomen en racistische arrogantie van de westerse wereld.
Bekijk dit eens: hXXps://blackagendareport.com/leftist-anti-anti-imperialism-supporting-imperialism-caveats
“Het feit dat het Westen enorme hoeveelheden bloed aan zijn handen heeft, is onvoldoende reden om het lijden van mensen in andere staten te negeren.” Eigenlijk vloeit het bloed nog steeds en gaat het bloedbad – en de doofpotoperatie – door.
En laten we niet vergeten dat een groot deel van het “lijden van mensen in andere staten” wordt veroorzaakt door het extractieve, neokoloniale, neoliberale beleid van het westerse kapitalisme, of door de sancties en oorlogen die het voert tegen landen die weigeren er deel van uit te maken. De focus moet dus op het eigen land liggen, op het voorkomen dat beleid in eigen land gevolgen heeft voor andere landen – als je daadwerkelijk om “mensen in andere staten” geeft, in plaats van ingebeelde, geprojecteerde of verkeerd geïnterpreteerde fouten.
‘ingebeelde, geprojecteerde of verkeerd geïnterpreteerde fouten’ lijken een poging om dat lijden te negeren. Links heeft een lange en onedele geschiedenis van dit doen. Hoe gedroeg Amerikaans links zich tussen 1933 en 41 tegenover nazi-Duitsland? In de eerste plaats verzette zij zich tegen het fascisme. Toen Stalin zijn pact met Hitler tekende, waren de Amerikaanse Communistische Partij en anderen plotseling anti-oorlog. Na 22 juni 1941 veranderden ze opnieuw hun toon en voegden zich bij de Amerikaanse regering. Dat geeft een nare smaak in de mond en wantrouwen jegens linksen die beweren dat de tekortkomingen van zogenaamd socialistische regeringen ‘ingebeeld, geprojecteerd of verkeerd geïnterpreteerd’ zijn. Journalisten en dissidenten in de Chinese gevangenissen zitten daar niet vanwege het Westen, maar omdat hun regering hun politieke opvattingen haat.