Amerikaanse veteranen hebben enige compensatie ontvangen, schrijft Marjorie Cohn, maar er is zeer weinig hulp verleend aan de beoogde slachtoffers van het ontbladeringsmiddel.
Ontbladeringsspray met vier schepen tijdens de oorlog in Vietnam. (Amerikaanse luchtmacht, Wikimedia Commons)
TDe oorlog in Vietnam eindigde in 1975, maar de Vietnamese bevolking lijdt nog steeds onder de gevolgen van Agent Orange, het dodelijke dioxinehoudende chemische wapen dat de VS tussen 12 en 1961 over 1971 procent van Zuid-Vietnam besproeide, waardoor zowel de mensen als het land werden vergiftigd.
Afstammelingen van de ongeveer 2 tot 4 miljoen Vietnamezen, honderdduizenden Amerikaanse Vietnamveteranen en Vietnamees-Amerikanen die aan het toxine werden blootgesteld, blijven disproportionele aantallen aangeboren handicaps en hogere aantallen van vele ziekten registreren.
Amerikaanse veteranen ontvangen enige compensatie van de Amerikaanse regering, maar er is zeer weinig hulp gegeven aan het Vietnamese volk, de beoogde slachtoffers van het ontbladeringsmiddel Agent Orange.
Zo introduceerde Rep. Barbara Lee (D-Californië) op 25 mei HR 3518, de Slachtoffers van Agent Orange Relief Act van 2021, in de Tweede Kamer. De Vietnam Agent Orange Relief & Responsibility-campagne, waarvoor ik co-coördinator ben, heeft Lee geholpen bij het opstellen van het wetsvoorstel.
“De Verenigde Staten hebben een morele verantwoordelijkheid om de slachtoffers van de Agent Orange-campagne te compenseren”, zei Lee Truthout. “Op dezelfde manier waarop we ons richten op het beginnen met het herstellen van de schade van systemisch racisme in de vorm van herstelbetalingen, en de oorlog tegen drugs met herstelrecht, is het ook onze verantwoordelijkheid om te proberen boete te doen voor deze schandelijke campagne tijdens de oorlog in Vietnam. ”
Amerikaanse vertegenwoordiger Barbara Lee, aan de microfoon, in 2018. (Shawn Miller, Bibliotheek van Congres, Flickr)
Lee merkte op: “De Verenigde Staten hebben de afgelopen 125 jaar via USAID meer dan 30 miljoen dollar bijgedragen aan hulp aan personen met aanzienlijke handicaps, ongeacht de oorzaak, in gebieden die zwaar besproeid zijn met Agent Orange. Dit project maakt deel uit van de inspanningen van de Amerikaanse regering om de erfenis van de oorlog tussen de VS en Vietnam aan te pakken.”
Het Ministerie van Veteranenzaken (DVA) herkent 15 ziekten en aandoeningen in verband met het spuiten en gebruiken van Agent Orange door de Amerikaanse strijdkrachten tijdens het Vietnam-tijdperk. Deze ziekten zijn AL-amyloïdose, chronische B-celleukemie, chlooracne, diabetes mellitus type 2, de ziekte van Hodgkin, ischemische hartziekte, multipel myeloom, non-Hodgkin-lymfoom, de ziekte van Parkinson, acute en subacute perifere neuropathie, porfyria cutanea tarda, prostaatkanker, luchtwegkanker en wekedelensarcomen.
Hoewel de DVA enige (zij het onvoldoende) compensatie biedt voor twintig ernstige aangeboren handicaps bij kinderen van vrouwelijke Amerikaanse veteranen die in Vietnam hebben gediend, is de enige aangeboren aandoening die wordt erkend voor kinderen van mannelijke Amerikaanse veteranen spina bifida.
Maar er is geen hulp verleend aan de kinderen van Vietnamese of Vietnamese Amerikanen die betrokken zijn bij hun blootstelling, of de blootstelling van hun ouders of grootouders, aan Agent Orange.
Lee zei dat HR 3518 “de voordelen zou uitbreiden voor kinderen van veteranen die zijn blootgesteld aan Agent Orange; het onderzoek naar Agent Orange en de effecten ervan op de gezondheid van blootgestelde personen uitbreiden; en het bieden van medische hulp, huisvesting en hulp bij het terugdringen van de armoede aan Vietnamese individuen die getroffen zijn door de blootstelling, evenals hun kinderen”, en voegt eraan toe: “Het zou ook zorgen voor milieusanering voor gebieden in Vietnam die zijn blootgesteld aan Agent Orange en een behoefteanalyse uitvoeren voor de Vietnamees-Amerikaanse gemeenschap. ”
Bovendien, zo merkte Lee op, zou het wetsvoorstel “subsidies verstrekken ter financiering van een brede gezondheidsbeoordeling van Vietnamese Amerikanen die mogelijk zijn blootgesteld aan Agent Orange, evenals van hun kinderen en nakomelingen.” HR 3518 vereist de oprichting van “centra die ‘beoordeling, counseling en behandeling bieden voor aandoeningen die verband houden met blootstelling aan Agent Orange’ in gebieden met een grote Vietnamees-Amerikaanse bevolking”, zei Lee.
Franse rechtbank wijst zaak Agent Orange af
Twee weken vóór de indiening van Lee's wetsvoorstel verwierp een Franse rechtbank een rechtszaak die Tran To Nga, een Frans-Vietnamees slachtoffer van Agent Orange, in 2015 had aangespannen tegen veertien chemische bedrijven, waaronder Dow en Monsanto, die Agent Orange produceerden en verkochten. De rechtbank in Evry, Frankrijk, oordeelde dat zij niet bevoegd was om de zaak te behandelen omdat de bedrijven handelden ‘op bevel’ van de Amerikaanse regering, die betrokken was bij een ‘soevereine daad’.
Luchtbestrijdingsmissies van het Amerikaanse leger in Zuid-Vietnam, 1965 tot 1971. (Amerikaans leger, Wikimedia Commons)
Tran en anderen die in 1966 in Vietnam als oorlogscorrespondent werkten, werden omringd door het sproeien van de chemicaliën door de Amerikaanse regering. “Ik zag een vliegtuig passeren met een wolk erachter. En toen was mijn hele lichaam doordrenkt met een plakkerig poeder, en ik begon te hoesten en hoesten. Ik wist niet dat dit poeder dat mij zojuist had bedekt een vergif was”, zegt Tran in de nieuwe documentaire: De Mensen versus Agent Orange, geregisseerd door Alan Adelson en Kate Taverna en gepland voor uitzending PBS in juni 28.
Trans's eerste dochter woog 6.6 pond op de leeftijd van 3 maanden. Kort na de geboorte begon de huid van haar dochter te vervellen. De baby kon geen enkel huidcontact of simpele blijk van genegenheid verdragen, zo getuigde Tran in 2009 voor de rechtbank. Internationaal Volksgewetenstribunaal ter ondersteuning van de Vietnamese slachtoffers van Agent Orange. Het kind woog nog steeds 6.6 pond toen ze op 17 maanden stierf. Trans's tweede dochter lijdt nog steeds aan alfa-thalassemie, een genetische bloedziekte. Tran heeft zelf diabetes type 2, tuberculose en kanker.
“Veertig jaar lang heb ik het schuldgevoel in mij gedragen dat ik een slechte moeder was die niet wist hoe ze haar kinderen moest beschermen, of erger nog, die haar nakomelingen ongeluk zaaide”, vertelde Tran. Truthout in een e-mail. Pas in 2008, toen Tran de Vietnamese slachtoffers van Agent Orange bezocht, legde ze het verband tussen haar blootstelling aan giftige stoffen en de ziekten die zij en haar dochters hebben doorstaan.
Tran besloot de Amerikaanse bedrijven aan te klagen “omdat alle andere slachtoffers daar niet langer de mogelijkheid voor hebben. Als ik dat niet doe,' voegde ze eraan toe, 'zou het drama [Agent Orange] nog lang onbekend blijven en blijft de misdaad van de grootste chemische oorlog tegen de mensheid nog steeds onbestraft. Bovenal zouden miljoenen dioxineslachtoffers nooit enige hulp krijgen om waardig te kunnen leven tijdens hun toch al te ellendige en pijnlijke leven.”
Trans's advocaat, William Bourdon, die in beroep gaat tegen de uitspraak van de rechter, zei dat de rechtbank een verouderde definitie van soevereine immuniteit toepaste die niet voldeden aan het internationale en Franse recht. “Ik ben teleurgesteld, ik ben boos, maar ik ben niet verdrietig”, zegt Tran zei op een persconferentie. “Wij gaan door omdat onze zaak rechtvaardig is. De waarheid staat aan onze kant.”
Amerikaanse chemische bedrijven plegen ecocide
5 februari 1968: Studenten van Duke University protesteren tegen de banden van de school met Dow Chemical Company, die die dag op de campus was om werknemers te werven en weigerden vragen te beantwoorden over de productie van napalm voor gebruik in de oorlog in Vietnam. (Duke University Archives, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)
De rechtszaak van Trans beweert dat de Amerikaanse chemische bedrijven 'ecocide' hebben gepleegd omdat Agent Orange het milieu van Vietnam heeft verwoest. Het Parijse tribunaal uit 2009, dat getuigenissen hoorde van 27 slachtoffers, getuigen en wetenschappelijke experts, deed een bevinding van ‘ecocide’. De zeven rechters uit drie continenten, waaronder ikzelf, concludeerden: “De schade die wordt toegebracht aan het land en de bossen, de watervoorziening, de gemeenschappen en de ecosystemen kan met recht een ecocide worden genoemd, zoals de bossen en oerwouden in grote delen van Zuid-Vietnam hebben geleden. verwoest en blootgelegd, en het kan zijn dat het óf nooit meer teruggroeit óf het 50 tot 200 jaar duurt voordat het zich heeft hersteld.’
Tegenwoordig blijven tientallen ecologische hotspots de bodem, het voedsel, het sediment, de wilde dieren en het vee in Vietnam besmetten met dioxine. In 2017 hielpen de Verenigde Staten bij het opruimen van de Agent Orange-besmetting op de grootste hotspot op de luchthaven van Da Nang. Bovendien hebben de Verenigde Staten tien jaar lang 30 miljoen dollar per jaar toegezegd voor het opruimen van de hotspot Bien Hoa, maar de totale kosten kunnen de 10 miljard dollar overschrijden. En er zijn nog een aantal andere kleinere hotspots in heel Vietnam die ook moeten worden opgeruimd, omdat ze de mensen daar blijven blootstellen aan dioxine en arseen.
Lee vertelde Truthout ze is er “trots op dat de VS, op verzoek van de Vietnamese regering, de luchthaven van Danang hebben opgeruimd en het risico op blootstelling aan dioxine voor de omringende gemeenschap hebben verminderd. Nu werken we samen aan de sanering van dioxines op de vliegbasis Bien Hoa, de grootste overgebleven dioxinehotspot in Vietnam.” Lee merkte op: “USAID heeft ermee ingestemd om een eerste vijfjarige bijdrage van $183 miljoen aan dit project te leveren. Het wetsvoorstel voorziet in extra schoonmaakwerkzaamheden in gebieden die zwaar zijn besproeid, zoals gebieden die dienden als militaire bases en locaties waar vliegtuigongelukken plaatsvonden, en ik zal ervoor blijven zorgen dat er Amerikaanse hulp wordt verleend voor de schoonmaak van de luchtmachtbasis Bien Hoa.”
Maar de chemische bedrijven komen er zonder kleerscheuren vanaf
In 1979 klaagden Amerikaanse veteranen van de Vietnamoorlog de Amerikaanse regering en de chemische bedrijven, waaronder Dow en Monsanto, aan voor compensatie als gevolg van hun blootstelling aan Agent Orange. De zaak werd in 1984 buitengerechtelijk geschikt voor $ 180 miljoen, wat een paar van de eisers elk een paar duizend dollar opleverde. Later behaalden Amerikaanse veteranen een wetgevende overwinning voor compensatie en ontvangen zij jaarlijks enkele miljarden dollars aan uitkeringen.
Vietnamese slachtoffers spanden in 2004 een rechtszaak aan tegen de chemische bedrijven die Agent Orange produceerden. In 2008 verwierp de Amerikaanse districtsrechter Jack Weinstein, die ook de rechtszaak tegen Amerikaanse veteranen had voorgezeten, de zaak die was aangespannen door het Vietnamese volk en concludeerde dat Agent Orange geen gifwapen was dat verboden was door de Haagse Conventie van 1907. Weinstein had naar verluidt vertelde de chemische bedrijven toen ze de rechtszaak tegen de Amerikaanse veteranen schikten dat hun aansprakelijkheid voorbij was en hij kwam zijn belofte blijkbaar na. Zijn ontslag uit 2008 werd bevestigd door het Second Circuit Court of Appeals en het Hooggerechtshof weigerde de zaak te behandelen.
In de film Het volk versus Agent Orangezegt Weinstein dat de zaak van de veteranen “op geen enkele wetenschappelijke basis is afgehandeld. Het werd op politieke basis geregeld... Op het moment dat het werd geregeld, stegen de aandelen van [de chemische bedrijven].”
Amerikaanse veteranen die nog steeds aan Agent Orange-gerelateerde ziekten lijden, werden blootgesteld aan, maar waren niet de beoogde slachtoffers van, de dodelijke chemicaliën. Desalniettemin betaalt de Amerikaanse regering voor hun compensatie wanneer particuliere bedrijven die de chemicaliën vervaardigden, waarvan ze wisten dat ze dodelijke dioxine bevatten, niet de prijs hebben betaald voor het feit dat de Verenigde Staten deze chemicaliën überhaupt mochten gebruiken. Bovendien profiteerden die bedrijven van hun verkoop van Agent Orange aan de overheid.
Marjorie Cohn is emeritus hoogleraar aan de Thomas Jefferson School of Law, voormalig president van de National Lawyers Guild, en lid van het bureau van de International Association of Democratic Lawyers en de adviesraad van Veterans for Peace. Haar boeken omvatten Drones en doelgericht moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties.
Dit artikel is van Truthout en met toestemming herdrukt.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
.
Dow en Monsanto zijn beiden niet betrokken bij deze oorlogsmisdaad, tenzij er een verzoek komt van de Amerikaanse regering. Zoals het geval is sinds en in onze huidige tijd, leefden of blijven degenen in gekozen ambten en binnen ons militaire / veiligheidscomplex wier beslissingen of het gebrek daaraan het mogelijk maakten dat dit soort oorlogsmisdaden werden gepleegd een leven leiden van comfort, rijkdom en voorrecht. En Julian Assange zit vastgeketend aan een muur.
Sorry, ik kan niet geloven dat de Amerikaanse regering daadwerkelijk iemand zal compenseren of zal toegeven dat het spuiten van Agent Orange überhaupt slecht was.
Eindelijk een zet die altruïstisch lijkt, maar onder de dekens lijkt het erop dat we de Chinese grens proberen te ondermijnen met een paar raketbases. Niets is altruïstisch als het om veel geld gaat. We hadden al jaren geleden moeten helpen. Het is tenslotte nog maar bijna 65 jaar geleden dat we deze travestie hebben gedaan.
Ik ben zo dankbaar dat dit wetsvoorstel nu eindelijk wordt ingevoerd. Een aantal van mijn goede vrienden zijn al lang geleden overleden als gevolg van kanker door Agent Orange, onder wie een vrijwilliger die alleen als medicus meedeed aan dit debacle van een oorlogsmisdaad; hij weigerde het geweld op de bevolking van Vietnam over te brengen, maar voelde zich patriottisch gedwongen zijn broers te beschermen.
Deze door de CIA aangewakkerde en vervolgde oorlog is het kenmerk van ‘afschuwelijk’, uitgevoerd in ‘onze’ naam, voor dezelfde Wall Street-kliek die onze jongeren dwingt om vandaag mee te doen aan de slachting voor de winst.
Dat verarmd uranium de neo-Agent Orange van deze tijd is geworden, doet niets af aan de pathologische verlangens en middelen van de VS om te verminken, te doden en ellende toe te brengen, uitsluitend voor de oorlogsprofiteurs, dat wil zeggen de transgenerationele mensen, die te ver teruggaan in onze geschiedenis. “All in the Family” eigenaren van dit land. Zij, de moedwillige heersers en vernielers van volkeren overal ter wereld. Geen schaamte onder sociopaten. Geen enkele.
Moge de passage van dit wetsontwerp in de eerste plaats verlichting bieden aan de getroffenen, maar het meest geschikt ook een prik geven aan die amorele ruimte in de collectieve schedel van de oorlogsprofiteurs, waar ooit zoveel jaren geleden hun geweten woonde.
Ongeveer 18 jaar geleden vertegenwoordigde ik een persoon die samenwerkte met een van onze Amerikaanse senatoren om een militair invaliditeitspensioen te ontvangen voor ernstige verwondingen en gezondheidsproblemen die hij opliep als gevolg van het spatten van kleine hoeveelheden agent orange op zijn been of benen. Hij was een legerofficier die aan de CIA was ‘uitgeleend’ om in teams van twee of drie man in Cuba te worden geïnfiltreerd om ‘emmers’ (zoals hij het beschreef) met agent Orange in collectieve landbouwputten te gieten. In mijn vertegenwoordiging moest ik deze feiten bevestigen en kreeg ik van het personeel van de Senaat te horen dat deze feiten waar waren en niet echt werden betwist. Kortom, het leger wilde de verantwoordelijkheid niet aanvaarden en niet betalen, en de CIA wilde dat niet toegeven.