Lawrence Davidson analyseert waarom de NRA het wapenbeleid van de VS blijft domineren.

20 februari 2018: President Donald Trump en First Lady Melania bezoeken slachtoffer Maddy Wilford in het Broward Health North Medical Center, twee dagen na het bloedbad op de Marjory Stoneman Douglas High School. (Witte Huis, Shealah Craighead)
By Laurens Davidson
TothePointAnalysis.com
Back op 22 juli 2012 plaatste ik een analyse over de voortdurende kwelling van Amerikaans vuurwapengeweld, waarbij ik het feit opmerkte dat er een verband bestaat tussen de 300 miljoen privé vuurwapens in de VS, en het land met het hoogste aantal moorden in verband met vuurwapens in de ontwikkelde wereld. Het is nu bijna negen jaar later en het probleem is nog steeds aanwezig. Helaas bestaat er voor deze plaag geen vaccin.
Wij zijn er nog steeds mee bezig. Op 16 maart werden acht mensen gedood in drie massagesalons in Atlanta, Georgia, en op 22 maart werden tien mensen neergeschoten in een supermarkt in Boulder, Colorado. [Zie de Wikipedia-pagina over de massale schietpartijen in 2021.]
Dit is niets nieuws in het Land van de Vrijen. Tot de meer opmerkelijke slachtoffers van de liefdesaffaire van het land met dodelijke wapens behoren Alexander Hamilton, Abraham Lincoln, James Garfield, William McKinley, John F. Kennedy, Robert Kennedy, Martin Luther King, Malcolm X, Ronald Reagan en natuurlijk John. Lennon.
Dan zijn er de massamoorden waarvan de schietpartijen van dit jaar slechts de laatste zijn. Op 49 juni 12 kwamen bijvoorbeeld 2016 mensen om het leven in Orlando, Florida; 58 doden in Las Vegas op 1 oktober 2017; 25 doden in Sutherland Springs, Texas, op 5 november 2017; 17 doden in Parkland, Florida, op 14 februari 2018; 23 doden in El Paso, Texas, op 3 augustus 2019, tot vervelens toe.
Het is diep deprimerend dat er, ondanks de massaslachtingen, een zeer krachtige wapenlobby bestaat, geïnstitutionaliseerd in de National Rifle Association (NRA) en stevig verbonden met de Republikeinse Partij, die zich zelfs verzet tegen de meest gematigde aanscherping van de momenteel nutteloze wapenlobby van het land. wetten.

Gewapend en vrouwelijk! Boeken in de cadeauwinkel van het NRA National Firearms Museum, februari 2013. (m01229, Flickr, CC BY 2.0)
Zoals we zullen zien zijn er diep irrationele redenen voor dit standpunt – redenen die verband houden met een pervers idee van vrijheid en een anarchistische angst voor de overheid – en deze roepen sterke emoties op als ze worden uitgedaagd. Met andere woorden: vanuit het standpunt van de wapenadvocaat is dit geen kwestie die openstaat voor een beredeneerd debat.
Ze weigeren een verband te leggen tussen hun belangenbehartiging en de 40,000 Amerikanen die jaarlijks door geweervuur worden gedood. Dit onvermogen om het onderwerp wapens op een verstandige manier te benaderen, ondermijnt de logica van de excuses die zij gebruiken om hun standpunt te verdedigen. Dit zijn degenen die we het vaakst horen.
Excuus nr. 1: Wapens doden geen mensen, mensen doden mensen.
Het is zeker waar dat wapens, als ze op een plank staan, in een la zitten of in een holster worden gedragen, inerte machines zijn en dat er meestal een vinger nodig is om de trekker over te halen. Toch doet dit feit er eigenlijk niet toe. Het is niet relevant omdat wapens niet zijn vervaardigd om op planken, in laden of in holsters te blijven liggen. Die inerte status heeft niets te maken met waarom ze bestaan of waarom de meesten van ons ervoor kiezen ze te bezitten.
We kunnen dus doorgaan en ons afvragen: waarom worden wapens vervaardigd? Waarom bestaan ze? Primitieve vuurwapens werden ergens in de 12e eeuw in China uitgevonden. Ze zijn uitgevonden om te worden gebruikt in oorlogsvoering, dat wil zeggen om andere mensen te doden en te verwonden. Naarmate de technologie zich westwaarts verspreidde, eerst naar de Arabische landen en vervolgens naar Europa, werd deze verbeterd, maar de bestaansreden van het wapen, namelijk het doden en verwonden van anderen, bleef hetzelfde.
In de meeste gevallen werden wapens een staatsmonopolie. Er zijn echter enkele uitzonderingen op deze trend ontstaan. Vooral in de VS verspreidden wapens zich onder de bevolking als geheel.
In de Verenigde Staten werd en wordt dit verspreidingsproces getolereerd op basis van de verkeerde interpretatie door de wapenlobby van het Tweede Amendement van de Amerikaanse grondwet. Dat amendement stelt: “Een goed gereguleerde militie, die noodzakelijk is voor de veiligheid van een vrije staat en het recht van het volk om wapens te houden en te dragen, mag niet worden geschonden.”

Mary Ann Moormans polaroidfoto van de moord op president Kennedy, Dealey Plaza, Dallas, 22 november 1963. (Wikimedia)
Op het moment dat het amendement werd aangenomen (1791), leverden degenen die zich hadden aangemeld bij ‘goed gereguleerde milities’ doorgaans hun eigen wapens. Daarom werd het recht om “wapens te houden en te dragen” in het amendement opgenomen. De situatie was echter heel anders toen de Militia Act van 1903 milities veranderde in op de staat gebaseerde nationale garde, gefinancierd en uitgerust door de federale overheid. Zo was er in de twintigste eeuw geen enkel verband meer tussen een ‘goed gereguleerde militie’ en ‘het houden en dragen van wapens’.
Hier is een andere manier om het Tweede Amendement te interpreteren. Merk op dat het deel van het amendement dat verwijst naar inbreuk een onafhankelijke clausule is, gewijzigd door een zinsnede die verwijst naar het behoud van “een goed gereguleerde militie.” Afgezien van de Nationale Garde heeft de moderne VS geen ‘gereguleerde’ milities – hoewel er helaas veel ongereguleerde milities bestaan. En het merendeel van de leden van de NRA, samen met de andere gewapende jongens die door de straten lopen van (vooral) de westelijke en zuidelijke staten van de VS, behoren niet eens tot een nationale garde.

Santa Clara Valley Transportation Authority lightrail-emplacement in San Jose, Californië, locatie van een massale schietpartij op 26 mei. (bhousel, Mapillary.com, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
De harde waarheid is dat wapens oorspronkelijk zijn uitgevonden, en nog steeds voornamelijk worden gemaakt, om mensen neer te schieten. Er zijn andere toepassingen: bij de jacht; gaten maken in papieren doelen die vaak de vorm aannemen van contouren van menselijke lichamen; om voor de lol kleiprojectielen uit de lucht te schieten; en om iemand een vals gevoel van veiligheid te geven; maar deze blijven ondergeschikt aan het oorspronkelijke en primaire doel van het wapen.
Het argument dat “wapens geen mensen doden” is dus ahistorisch en feitelijk een afleidingsmanoeuvre. Wapens zijn in wezen onze partners – intieme accessoires als je wilt – in wat vaak criminele activiteiten zijn, waardoor de efficiëntie van moord, mishandeling en zelfmoord wordt vergemakkelijkt. In de mate waarin we deze activiteiten uitoefenen, zouden we zonder deze activiteiten het moderne niveau van chaos niet kunnen handhaven.
Excuus nr. 2: Geweren worden meestal gebruikt voor zelfverdediging.
Als je op internet gaat, kun je beweringen vinden dat het gebruik van wapens voor zelfverdediging in de duizenden afleveringen per jaar voorkomt. Deze onderzoeken zijn echter verdacht – vaak uitgevoerd door pro-wapenorganisaties, waarbij gebruik wordt gemaakt van twijfelachtige methodologieën.
Betrouwbaardere onderzoeken, sommige uitgevoerd door de FBI, suggereren dat maar weinig criminelen worden neergeschoten door gezagsgetrouwe burgers; de meeste criminelen worden doodgeschoten door de politie of door andere criminelen; en vuurwapens waarvan wordt gemeld dat ze zijn gebruikt voor zelfverdediging, worden tijdens ruzies meestal gebruikt tegen leden van een familie of voormalige vrienden.

Hoofdstraat in Rock Hill, South Carolina. Op 7 april werden zes mensen doodgeschoten in een huis in de stad. (CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
Niettemin weigeren voorstanders van wapens deze kant van het argument in overweging te nemen. Neem bijvoorbeeld de reactie op het bloedbad in de bioscoop in Colorado in 2012, uitgegeven door Luke O'Dell, een woordvoerder van de Rocky Mountain Gun Owners Association. Zijn reactie weerspiegelde de misvatting dat het antwoord op wapengeweld meer wapens is: “Als er een gezagsgetrouwe burger was geweest die [een wapen] in het theater [in Colorado] had kunnen dragen, is het mogelijk dat de dood De tol zou lager zijn geweest.” Je zou plausibeler kunnen beweren dat als de schutter niet in staat was geweest een geweer, een jachtgeweer en twee pistolen te bemachtigen, het dodental nul zou zijn geweest.
Het idee dat meer wapens de VS feitelijk een veiliger plek zouden maken, is contra-intuïtief en ontbreekt aan bewijs.
Excuus nr. 3: Een gewapende burgerij is een bescherming tegen een tirannieke regering.
Degenen die dit punt beargumenteren, beschouwen welke wapenregulering dan ook als een eerste stap op een hellend vlak. Dus je neemt vandaag iemands semi-automatische aanvalswapen af en morgen neem je zijn jachtgeweer in beslag. Dit is een veronderstelling die vaak verband houdt met een paranoïde wantrouwen jegens de overheid (lees: elke vorm van officieel opgelegde regelgeving). Het gaat samen met de bewering dat de enige verdediging tegen tirannie het ongereguleerde ‘recht’ is om onbeperkte wapens te verwerven.
Er is iets pathetisch naïef aan deze houding. Zelfs als je een privémilitie hebt die bewapend is met wapens van militaire kwaliteit, zul je je niet kunnen verzetten tegen de tanks, vliegtuigen, raketten, drones en bataljons gewapende en getrainde soldaten die zouden worden ingezet tegen een ernstige opstand.
Excuus nr. 4: Als wapens strafbaar worden gesteld, zullen alleen criminelen wapens hebben.
Deze bewering is wederom gebaseerd op de overtuiging dat het alles of niets is als het gaat om wapenbezit. Misschien zou dat idealiter zo moeten zijn. Maar gezien de Amerikaanse cultuur en geschiedenis is dit niet hoe deze kwestie uiteindelijk zal uitwerken. En iedereen, behalve de paranoïde, begrijpt dit. Rationele wapenbeheersing is niet synoniem met het criminaliseren van alle wapens.

King Soopers-supermarkt in Boulder, Colorado, waar op 10 maart tien mensen omkwamen bij een massaschietpartij. (Mapillary, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
Gebrekkig politiek proces
Er is vaak op gewezen dat uit nationale peilingen blijkt dat de meeste Amerikanen strengere wapencontrole willen. Uit recente opiniepeilingen blijkt bijvoorbeeld dat tussen de 80 en 90 procent van de Amerikanen voorstander is van strengere antecedentenonderzoeken bij de aankoop van wapens. Maar politiek gezien lijkt dit er niet toe te doen. Waarom?
Misschien omdat de meeste Amerikanen niet voldoende gefocust zijn op dit ene onderwerp om politiek te concurreren met de georganiseerde minderheid die dat wel is – die minderheid die ten onrechte gelooft dat het bezit van een wapen (bijna elk wapen) ‘een geboorterecht en een essentieel onderdeel van het erfgoed van de natie’ is. Met andere woorden: voor deze mensen is gewapend zijn met een vuurwapen een hoeksteen van de Amerikaanse vrijheid.
Is dit niet op de een of andere manier een corruptie van het democratische proces? Zou dat proces niet moeten eisen dat in kwesties van nationale veiligheid – en dit is zeker zo'n zaak – de veiligheid van de burgers prevaleert? En als op het eerste gezicht is aangetoond dat vrijwel ongereguleerd wapenbezit een bedreiging vormt voor die veiligheid, moet er dan niet een strenger wapentoezicht volgen?
Helaas is dit niet de Amerikaanse manier van democratische politiek. In werkelijkheid zijn de VS geen democratie van individuele burgers, maar eerder een democratie van concurrerende belangengroepen. De belangengroep die de NRA heet, is beter gefinancierd en politiek invloedrijker dan haar tegenstanders, en wint dus, althans tot op heden, op het gebied van de wapenwetgeving.
Dat is de reden waarom we het volgende artikel met de titel “Nog steeds weinig interesse in Amerikaanse wapenbeheersing” kunnen vinden in de Philadelphia Inquirer van 22 juli 2012. “Ondanks periodieke massale schietpartijen… lijkt de politieke calculus op slot te zitten. De meeste Republikeinen zijn resoluut tegen strengere wapencontroles, en de meeste Democraten zouden zich liever op andere kwesties concentreren.”
Hervormingen nodig

Demonstrant bij demonstratie wapenveiligheid, Tucson, Arizona, maart 2018. (Corinna Barnard)
Het Amerikaanse politieke systeem heeft meerdere hervormingen nodig. Zoals het er nu voor staat, kunnen te weinig mensen teveel macht uitoefenen in naam van relatief kleine minderheidsgroepen. We hebben hervormingen van de campagnefinanciering nodig en veel meer transparantie als het gaat om de activiteiten van speciale belangen. We hebben kortere verkiezingscampagnes nodig en grenzen aan hoeveel het kan kosten om je kandidaat te stellen voor welk ambt dan ook. We hebben eerlijke en open regionale en nationale debatten nodig over zowel binnenlands als buitenlands beleid die grote aantallen van onze burgers raken – of die burgers het nu weten of niet.
Maar er zijn nog andere dingen nodig – dingen die helder denken en analytische inspanning weerspiegelen. We hebben bijvoorbeeld een rationele heroverweging nodig van wat het woord ‘vrijheid’ betekent. Voor de NRA en haar bondgenoten is de spil van de vrijheid het recht om onbeperkt semi-automatische aanvalsgeweren te bezitten.
Betekent ‘vrijheid’ dus dat vrijwel iedereen vrij is wapens te dragen die mogelijk de rest van ons in gevaar brengen? Moeten we allemaal vrij zijn om wapens te dragen die meestal gebruikt zullen worden om de voet van de eigenaar af te schieten, of om iemand neer te schieten waarvan hij of zij denkt dat die zich abnormaal gedraagt, of om een familielid neer te schieten in een verhitte discussie, of, in een vlaag van een diepe depressie om de eigen hersenen eruit te blazen? Betekent dit dat mensen vrij zijn om wapens te dragen die zij zouden kunnen gebruiken bij een massamoord?
Betekent ‘vrijheid’ dat als je veel geld hebt, je het kunt gebruiken om de politici van het land te corrumperen, zodat ze de standpunten en het beleid van de overheid zodanig vervormen dat ze geen enkel verband meer hebben met op gezond verstand gebaseerde definities van collectief gemeenschapsbelang? ?
Lawrence Davidson is emeritus hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Sinds 2010 publiceert hij zijn analyses van onderwerpen in het binnenlands en buitenlands beleid van de VS, internationaal en humanitair recht en Israëlisch/zionistische praktijken en beleid.
Dit artikel is van TothePointAnalysis.com.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.