Een volksgids voor de oorlogsindustrie -3: omkoping en propaganda

Aandelen

Als oorlog jouw zaak is, is vrede je vijand, schrijft Christian Sorensen. Derde in een vijfdelige serie over het militair-industrieel-congrescomplex.

Het embleem van de Association of the United States Army hangt in het Washington Convention Center in Washington DC, 2008. (Amerikaanse leger, D. Myles Cullen)

Lees Deel 1 en Deel 2.

By CChristelijke Sorensen
Speciaal voor consortiumnieuws

CDe regering oefent geen effectief toezicht uit op het militair-industrieel-congrescomplex. Het gemiddelde congreslid wel clueless over de fijne kneepjes van oorlog, spionage en vrede. Het gemiddelde congreslid van de strijdkrachten- of inlichtingencommissies is zich daar meer van bewust, maar hun standpunten worden zorgvuldig begrensd door een kapitalistisch streven naar winst en de informatie die gewapende bureaucratieën selectief verspreiden.

Oorlogsbedrijven huren professionele lobbybedrijven om het federale beleid te beïnvloeden. Oorlogsbedrijven geven regelmatig miljoenen uit aan het lobbyen op Capitol Hill. Dit is een effectieve, eenvoudige methode voor bedrijven om hun zin te krijgen. Jimmy Williams, een voormalige lobbyist uitgelegd het systeem: “Jaren van gelegaliseerde omkoping hadden mij blootgesteld aan de ergste elementen van de politieke werking van ons land. Zelfs mijn salaris van een half miljoen per jaar zou niet opwegen tegen mijn geweten… Tegenwoordig houden de meeste lobbyisten zich bezig met een systeem van omkoping, maar het is de legale soort, het soort dat welig tiert in de wandelgangen van Washington…’

Williams vervolgde:

“Onbeperkte onkostenrekeningen, avondjes uit in de stad, dure flessen wijn, uitgebreide maaltijden met zittende senatoren en congresleden – dat was mijn leven… Het was een eindeloze cyclus van geld ruilen voor stemmen. Het is een wonder dat leden van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat daadwerkelijk tijd hebben om wetten uit te vaardigen, terwijl ze zoveel van hun verdomde tijd besteden aan het inzamelen van geld... Elke inzamelingsactie was de zoveelste legale omkoping. Bij elke commissiehoorzitting keek ik op en dacht: 'Ik heb zojuist zijn stem gekocht.' En elke keer als er een wetsvoorstel werd aangenomen of, beter nog, werd vermoord, dacht ik bij mezelf: 'Dat zou niet hebben gewerkt als ik de uitkomst niet had gekocht.'

April 2017: ontmoeting van de Amerikaanse minister van Defensie, Jim Mattis, met vertegenwoordigers van de Aerospace Industries Association, de National Defense Industrial Association en de Professional Services Council.
(DOD, Brigitte N. Brantley)

De industrie heeft allerlei pressiegroepen 501(c)-organisaties. De meest effectieve pressiegroepen zijn onder meer de National Defense Industrial Association (NDIA), Aerospace Industries Association (AIA), Association of the United States Army (AUSA) en Business Executives for National Security (BENS). Pressiegroepen zijn geen legale lobbybedrijven, maar ze beïnvloeden het leger en Capitol Hill op consistente en effectieve wijze. Deze groepen pleiten voor gigantische militaire en inlichtingenbudgetten en ‘door de industrie ontwikkelde’ overheidsregulering. Pressiegroepen organiseren getuigenissen in het Congres, geven factsheets en beleidspakketten uit die het wetgevingsdebat kaderen, en reiken prijzen uit aan zittende generaals en admiraals. Pressiegroepen stellen regelmatig Industriegidsen op om ‘uw bedrijf onder de aandacht van uw klanten te brengen’.

Oktober 2016: De Amerikaanse minister van Defensie Ash Carter ontmoet leden van de Aerospace Industries Association in Rosslyn, Virginia. (Dan Stohr, AIA, Amerikaanse minister van Defensie, Flickr, CC BY 2.0)

Het allerbelangrijkste is dat pressiegroepen tentoonstellingen uit de industrie sponsoren en ondersteunen (bijvoorbeeld NDIA, Air Armaments Symposium; AIA, Dubai Air Show; en AUSA, Global Force Symposium & Exposition in Huntsville) waarin de nieuwste goederen en diensten worden belicht. Bij zulke demonstraties praten bedrijfsvertegenwoordigers met militaire honchos (officieren en burgers) en pitchen ze goederen, diensten en aanbevelingen aan degenen die de oorlog leiden. Een pressiegroep zou kunnen beweren dat zij “opgericht is om haar kiesdistricten voor te lichten over alle aspecten van de nationale veiligheid.” Dit is een manier om te lobbyen zonder te lobbyen. Veel pressiegroepen nemen dit karakter van “opleidende kiesdistricten” over.

Gepensioneerde vlagofficieren en bedrijfstitanen leiden pressiegroepen. De gepensioneerde legergeneraal Joseph Votel, voormalig commandant van het Amerikaanse Centrale Commando, is dat bijvoorbeeld nu de leiding van BENS, een groep die wordt ondersteund door een leiderschapsteam en een raad van bestuur bestaande uit rijke kapitalisten. Ambtenaren van het Pentagon hebben regelmatig contact met pressiegroepen. De directeur van het Defense Security Cooperation Agency (de Amerikaanse overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor het bevorderen van de verkoop van de industrie aan geallieerde kapitalistische regeringen), bijvoorbeeld: heeft aangegeven waarmee hij regelmatig praat en samenwerkt met pressiegroepen. De industrie heeft pressiegroepen in alle soorten, maten en gezindten in het leven geroepen. Pressiegroepen zijn kanalen voor de wensen van de industrie.

Deelnemers maken een selfie voor een F/A-18 Super Hornet tijdens de Dubai Airshow, november 2019. (Officiële Amerikaanse marinepagina, Flickr, Mike Lenart)

Ogenschijnlijk milde tradities fungeren als politieke overtuigingskracht. Gekozen functionarissen die oorlogsbedrijven bezoeken (bijv. senator Gary Peters op bezoek bij BAE Systems, senator Jeanne Shaheen op bezoek bij L3) en militaire installaties (bijv. senator Martin Heinrich bij een drone-squadron op Holloman Air Force Base, New Mexico; senator Tim Kaine op marinebases in Hampton Roads , Virginia) is zo'n traditie. Gekozen functionarissen krijgen de producten van de industrie te zien, worden onthaald op banencijfers en gedurfde beweringen over de economische impact, en worden belaagd met verfijnde gespreksonderwerpen. De kosten van oorlog – financieel, fysiek en emotioneel – worden uit het zicht verborgen.

23 augustus 2017: Amerikaans vertegenwoordiger Jim Banks poseert met Amerikaanse militaire commandanten voor een KC-135 Stratotanker tijdens een rondleiding door Grissom Air Reserve Base, Indiana. (Amerikaanse luchtmacht, Benjamin Mota)

Media beïnvloeden

Een handvol zakenbelangen bezit mediakanalen in de Verenigde Staten. Winst drijft bedrijfsmedia. Amerikaanse bedrijfsmedia (CNN, MSNBC, FoxNews, et al.) opereren volgens hetzelfde bedrijfsmodel: uitzenden wat de hoogste kijkcijfers krijgt om zo meer advertentie-inkomsten te genereren. Bedrijfsmedia zenden info-tainment uit, niet bedoeld om kritisch denken over de wereld te informeren of te bevorderen. Het informeren van het publiek heeft geen prioriteit. Het handhaven van de bestaande economische orde is dat wel.

Alstublieft Klantenservice Ons Lentefondsactie!

Voor zover de bedrijfsmedia enige geloofwaardige informatie verspreiden, weerspiegelt de informatie de meningen van de heersende klasse en het kapitalistische dogma. Er is geen ruimte om binnenlandse kwesties (zoals uitbuiting van de arbeidersklasse, somber openbaar onderwijs, afhankelijkheid van aardolie, twee corrupte politieke facties, overheidssubsidies voor schadelijke industrieën, GGO's en kunststoffen in onze voedselketen, oorlog) of hun diepere oorzaken krachtig aan te pakken. Door het politieke conditioneren van het Amerikaanse publiek geven de bedrijfsmedia het MIC of het kapitalisme niet de schuld van de problemen in de wereld.

Binnen het NPR-hoofdkwartier in Washington, DC, 2013. (Ted Eytan, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)

Met het oog op hoge kijkcijfers en lucratieve advertentie-inkomsten, oefenen de bedrijfsmedia zelfcensuur uit en verkleinen ze het spectrum van acceptabele debatten over het buitenlands beleid. Oorlogsbedrijven kopen advertenties op nieuwsshows om het debat verder te beperken, aangezien bedrijfsexperts en nieuwslezers zich doorgaans niet uitspreken tegen adverteerders. Pro-oorlog is zoals pro-oorlog.

De bedrijfsmedia huren carrièremilitanten in (voormalig CIA-directeur John Brennan, MSNBC; voormalig adjunct-directeur van de CIA Mike Morrell, CBS News; gepensioneerde generaal Jack Keane, FoxNews) die het debat verder beperken. Gepensioneerde generaals en admiraals dragen regelmatig bij aan alle vormen van bedrijfsmedia, vaak zonder de bestaande banden met oorlogsbedrijven en/of financiële investeringen in oorlog openbaar te maken.

De Smith-Mundt Moderniseringswet van 2012 meer overheidspropaganda in bedrijfsmedia. National Public Radio wordt gefinancierd door de rijke donorklasse en grote bedrijfsbelangen en is op dezelfde manier beperkt. De CEO van NPR is John Lansing, die voorheen werkzaam was als hoofdpropagandist bij het US Agency for Global Media, dat Voice of America en Radio Free Europe/Radio Liberty leidt.

Het kapitaal domineert andere media waarmee mensen over oorlog leren. Regent Equity Partners is eigenaar van Sightline Media Group, wiens producten de meeste van de belangrijkste militair gerichte tijdschriften omvatten: Luchtmacht tijden, Legertijden, C4ISRNET, Defensienieuws, Federal Times, Marine Corps Times en Navy Times. Private equity geeft prioriteit aan winst. En als oorlog winst is, zijn ernstige vragen heiligschennis.

Het Pentagon beheert zijn eigen land gigantisch media-imperium, gecoördineerd door de assistent van de minister van Publieke Zaken, waardoor de geesten van de arbeidersklasse verder worden vervuild.

Hollywood werkt samen met de overheid bij het verspreiden van propaganda. Als je een producent bent die een film wil maken over militaire of paramilitaire operaties, dan heb je hulp nodig van het Pentagon of de CIA bij het verwerven van materiaal, een belangrijk onderdeel van het produceren van een boeiende film. Het Pentagon en de CIA wel Blij om te helpen, tegen een prijs: ze moeten het script van je film goedkeuren. Als het script de geaccepteerde welwillendheid van het Amerikaanse buitenlandse beleid in twijfel trekt, is de film krijgt geen steun van het Pentagon of de CIA. Speciale kantoren in Arlington en McLean, Virginia onderhouden contacten met Hollywood.

De tweede rol die Hollywood speelt is demoniseren Arabieren, Perzen, moslims en andere officiële vijanden – waardoor het publiek een hekel krijgt aan de stereotiepe vijanden aan de ontvangende kant van het Amerikaanse munitie. De laatste rol die Hollywood speelt is die van recruiter: blockbusterfilms brengen verleidelijke portretten van militaire en inlichtingenactiviteiten naar voren, waardoor nieuwe generaties worden verleid om de spanning en welwillendheid van dergelijke ondernemingen te geloven.

Hollywood zorgt er bijvoorbeeld voor dat CIA-agenten lijken op schiet-'em-up-cowboys en vechtsportmeesters, terwijl de meeste CIA-agenten in werkelijkheid niet atletisch zijn, over weinig tot geen vechtsportvaardigheden beschikken en bijna nooit in het buitenland in gevaar zijn. Voor een realistischer beeld, zie Ishmael Jones' De menselijke factor: binnen de disfunctionele inlichtingencultuur van de CIA, van Philip Agee CIA-dagboeken Marks & Marchetti's De CIA en de cultus van inlichtingen.

Denk aan tanks

Denktanks begeleiden het discours binnen de Beltway. Denktanks promoten standpunten die voordelig zijn voor hun financiers. Denktanks geven informatie uit die de ideologie en winsten van hun weldoeners onderschrijft en bevordert. En het zijn Amerikaanse oorlogsbedrijven die grote denktanks in Washington financieren. Op hun beurt bedenken, hypen en promoten de denktanks nieuwe bedreigingen en nieuwe rationalisaties waarom de Verenigde Staten een mondiale militaire aanwezigheid moeten behouden en oorlogen moeten voeren.

Net als de meeste onderdelen van het MIC selecteren medewerkers van denktanks zichzelf: mensen met een diep empathie, een sterke moraal en begrip voor de wreedheden van het Amerikaanse buitenlandse beleid worden geen onderdeel van de denktanks van de oorlogsindustrie. Een dergelijke omgeving produceert op betrouwbare en luide wijze rapport na rapport, panel na panel en interview na interview, over de ‘kwaadaardige activiteiten’ van Iran, de ‘destabiliserende invloed’ van China, de Russische ‘agressie’ en het ‘terrorisme’ van verschillende Arabieren en Afghanen.

Bedrijfsmedia versterken deze desinformatie vervolgens. Denktanks omringen ook presidentskandidaten wanneer ze hun teams voor het buitenlands beleid samenstellen, zodat de opties voor het buitenlands beleid binnen de perken blijven, wat de MIC ten goede komt.

Ten slotte is het voor u, als congreslid, niet nodig om naar het Congressional Budget Office te gaan als een denktank (die geld aanneemt van dezelfde oorlogsbedrijven waar uw campagne geld van ontvangt) u onmiddellijk zal voorzien van een zijdezacht, pro- oorlogsrapport. In feite stellen veel denktanks wetgeving op voor congresleden die campagnefinanciering ontvangen van de oorlogsindustrie.

Als oorlog jouw zaak is, is vrede je vijand.

Het MIC verzint onophoudelijk bedreigingen. Bedreigingen – zowel specifiek als vaag – houden het kabaal in stand.

De wereld is gevuld met allerlei soorten bedreigingen, waaronder geavanceerde aanhoudende bedreigingen, filialen, biologische agenten, zwarte identiteitsextremisten, duistere netwerken, vuile bommen, grote machten, guerrillastrijders, hackers, opstandelingen, kwaadwillende actoren, niet-conforme regeringen, niet-statelijke actoren, een niet-statelijke vijandige inlichtingendienst, mensen die staatsgeweld of intimidatie niet accepteren, regimes, schurkenstaten, buitenaardse wezens met speciale interesse, terroristen, niet-begeleide immigrantenkinderen en kansarme vijandige strijdende partijen.

Al deze ‘bedreigingen’, reëel of niet, worden gehyped. Realiteit – je hebt bijvoorbeeld een grotere kans van door de bliksem getroffen worden in de Verenigde Staten dan het slachtoffer worden van een islamitische terroristische aanslag – wordt genegeerd. Door het publiek te verblinden met lagen van angst kunnen bedreigingen elk denkbaar goed of elke denkbare dienst verkopen, en daarmee de industrie ten goede komen. Bedreigingen kunnen torenhoge begrotingen, invasieve juridische autoriteiten en opgeblazen bureaucratieën rechtvaardigen, die allemaal ten goede komen aan het Pentagon.

Derde in een vijfdelige serie van de auteur. Maandag verschijnt deel 4.

Christian Sorensen is een onafhankelijke journalist die zich vooral richt op oorlog winstbejag binnen het militair-industriële complex. Een luchtmacht veteraan, hij is de auteur van het onlangs verschenen boek, De oorlogsindustrie begrijpen. Hij is ook een senior fellow bij de Eisenhower Media Network (EMN), een organisatie van onafhankelijke veteraan militaire en nationale veiligheidsexperts. Zijn werk is verkrijgbaar bij Oorlogsindustrie Muster

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Steun alstublieft onze
Lentefondsactie!

Veilig doneren met PayPal

   

Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:

 

 

 

 

 

10 reacties voor “Een volksgids voor de oorlogsindustrie -3: omkoping en propaganda"

  1. Mei 30, 2021 op 14: 25

    Dat betekent dat niemand de belangen van de VS als land en de bevolking van dat land vertegenwoordigt. Maar hoe lang zal dit doorgaan en is het echt duurzaam, bijvoorbeeld voor de komende twintig jaar?

  2. Zhu
    Mei 30, 2021 op 09: 00

    Winst kan niet de enige reden zijn voor eindeloze oorlogen. Ik vrees dat we veel maatschappelijke bloeddorst hebben. Velen gebruiken het idee om zwakkere landen aan te vallen en alle gruweldaden van onze Indiase oorlogen te begaan.

  3. Lois Gagnon
    Mei 29, 2021 op 22: 25

    Bedankt CN voor deze uitstekende serie. Er was een gezegde in de anti-oorlogsdagen van de oorlog in Vietnam; Militaire oplossingen zijn problemen. De narratieve managers hebben hun magie gebruikt om mensen ervan te overtuigen niet in te zien hoe groot een probleem de oorlogsoplossing is geworden. Degenen die het begrijpen, hebben ons werk te doen.

    Lois Gagnon
    Groen-Rainbow Partij van Massachusetts

  4. Mei 29, 2021 op 20: 09

    “Als oorlog jouw zaak is, is vrede je vijand.” Zegt het ongeveer allemaal.

    Om de Pogo van Schultz te parafraseren: We hebben de vijand gevonden en wij zijn het.

  5. oplichtingDemic
    Mei 29, 2021 op 16: 55

    De stichter van Dubai, Sheikh Rashid, werd gevraagd naar de toekomst van zijn land, en hij antwoordde:

    “Mijn grootvader reed op een kameel, mijn vader reed op een kameel, ik rijd op een Mercedes, mijn zoon rijdt op een Land Rover, en mijn kleinzoon gaat op een Land Rover rijden, maar mijn achterkleinzoon zal weer op een kameel moeten rijden .”

    Waarom is dat, werd hem gevraagd? En zijn antwoord was:

    “Harde tijden creëren sterke mannen. Sterke mannen creëren gemakkelijke tijden.
    “Gemakkelijke tijden creëren zwakke mannen, zwakke mannen creëren moeilijke tijden.
    “Velen zullen het niet begrijpen, maar je moet krijgers grootbrengen, geen parasieten.”
    En voeg daarbij de historische realiteit dat alle grote ‘rijken’… de Perzen, de Trojanen, de Egyptenaren, de Grieken, de Romeinen en in latere jaren de Britten… allemaal binnen 240 jaar opkwamen en ten onder gingen.
    Elk “verrotte van binnenuit”. Amerika is nu de mijlpaal van 240 jaar gepasseerd en de “rot” is overal om ons heen zichtbaar en versnelt nu snel. Ze zijn de Mercedes- en Land Rover-jaren voorbij en de kamelen staan ​​op hun erf.

    hXXps://www.youtube.com/watch?v=8K84HkfUcEE

  6. SPENCER
    Mei 29, 2021 op 13: 01

    In de regeringsraden moeten we waken voor het verwerven van ongerechtvaardigde invloed, ongeacht of deze wordt gezocht of ongezocht door het Militair Industrieel Complex. Het potentieel voor een rampzalige opkomst van misplaatste macht bestaat en zal blijven bestaan.” President Eisenhower 1961.

  7. Jim anders
    Mei 29, 2021 op 09: 35

    Bedankt Consortium News voor deze serie. Het onthult en maakt de bronnen duidelijk van het militarisme dat onze wereld teistert.

  8. Johannes Rowland
    Mei 29, 2021 op 09: 03

    De vraag is hoe deze cirkel te doorbreken.

    Ik verwijs hiervoor naar Catiline Johnstone. Het gaat over Narrative, en het creëren van een positief narratief dat niet aansluit bij het wereldbeeld dat dit ondersteunt. Voor mij is dit een wereldbeeld dat complexiteit, gemeenschap en een bottom-up-structuur omarmt, waarbij de macht op lokaal niveau ligt en naarmate je hogerop komt, het gaat om het faciliteren van samenwerking tussen plaatsen.

    Dit is een wereldbeeld dat is gemodelleerd naar ‘ecologieën’ en niet naar machines die ‘gecommandeerd en gecontroleerd’ kunnen worden. Een bos heeft geen koning, en hoewel het bos in wisselwerking staat met het meer, kan de Hertenlobby de Vissen niet dicteren

  9. Piotr Berman
    Mei 28, 2021 op 16: 53

    Nationale veiligheid verschilt niet van gezondheidszorg en onderwijs in die zin dat je veel doelen kunt stellen en budgetten kunt voorstellen om deze te bereiken, maar uiteindelijk kan de samenleving maar een beperkt deel geven.

    Vreemd genoeg hebben conservatieven de neiging erg strak te zijn op het gebied van gezondheidszorg en onderwijs, maar passen ze nooit het adagium ‘je kunt niet zomaar geld aan problemen gooien’ toe op de verdediging.

    Nog vreemder is dat liberalen minder strakke impulsen hebben, maar op de een of andere manier beseffen slechts heel weinigen van hen dat de verspilling van middelen aan defensie, als er wordt bezuinigd, geld en geesten op hun prioriteiten zouden worden gericht – in ieder geval de ‘professionele liberalen’, politici enz.

    Een hilarisch voorbeeld dat ik onlangs las ging over de dreiging in het noordpoolgebied, waar Russische schepen vrij kunnen varen en de VS maar een schamel aantal ijsbrekers hebben. Gouverneur van Alaska betreurt dat Russen de wateren van Alaska binnendringen. Doen ze dat echt? Verderop in het artikel staat een zin dat steden in Alaska de afgelopen tien jaar verschillende keren de Russische diensten moesten verzoeken om de noodzakelijke voorraden te verkrijgen, aangezien Russen wel over ijsbrekers beschikken. Tot nu toe hadden koelere hoofden de overhand, het ijsbrekerprogramma is TOTAAL onnodig voor de VS, en in het zeldzame geval dat je er een nodig hebt, kun je de buren vragen om je te helpen, tegen een vergoeding.

    Helaas is het bevaren van de Zuid-Chinese Zee nergens zo onaantrekkelijk voor matrozen en officieren als de Noordpool, dus vaart onze dappere vloot heen en weer, waarbij ze af en toe tegen burgerschepen botst.

  10. Carolyn L. Zaremba
    Mei 28, 2021 op 16: 42

    Uitstekende serie. Ik waardeer je. Bedankt.

Reacties zijn gesloten.