Hoe Israël zichzelf beschermt met de laster van antisemitisme

Israël gebruikt joden collectief als politiek schild en exploiteert de gevoeligheden over het historische lijden van joden door toedoen van niet-joden om zichzelf te immuniseren tegen internationale schande, schrijft Jonathan Cook.

By Jonathan Cook
in Nazareth, Palestina
Jonathan-Cook.net

HEr is iets dat met groot vertrouwen kan worden gezegd. Het is racistisch – antisemitisch, zo u wilt – om Joden, individueel of collectief, verantwoordelijk te houden voor de misdaden van Israël. Joden zijn niet verantwoordelijk voor de oorlogsmisdaden van Israël, zelfs als de Israëlische staat zich aanmatigt Joden bij zijn misdaden te betrekken door ten onrechte te verklaren dat hij alle Joden in de wereld vertegenwoordigt.

Het is heel duidelijk dat het niet de schuld van de Joden is dat Israël oorlogsmisdaden begaat, of dat Israël Joden collectief gebruikt als politiek schild, waarbij de gevoeligheden over het historische lijden van Joden door niet-Joden worden uitgebuit om zichzelf te immuniseren tegen internationale schande.

Maar hier is iets dat met evenveel zekerheid kan worden gezegd. De apologeten van Israël – of ze nu joden of niet-joden zijn – kunnen niet alle verantwoordelijkheid voor de oorlogsmisdaden van Israël ontkennen als ze Israël actief helpen bij het plegen van die misdaden, of als ze proberen de critici van Israël te demoniseren en het zwijgen op te leggen, zodat deze oorlogsmisdaden op een rechtvaardige manier kunnen worden vervolgd. gunstiger politiek klimaat.

Dergelijke apologeten – waartoe helaas veel van de gemeenschapsorganisaties in Groot-Brittannië lijken te behoren die beweren de Joden te vertegenwoordigen – willen hun taart hebben en die opeten.

Ze kunnen Israël niet kritiekloos verdedigen omdat het oorlogsmisdaden begaat, noch wetswijzigingen nastreven om Israël te helpen bij het begaan van deze oorlogsmisdaden – of het nu gaat om Israëls laatste pummel van burgers in Gaza, of om de executies van ongewapende Palestijnen die protesteren tegen vijftien jaar Israëlische blokkade van de kustenclave. – en iedereen die hen daarvoor bekritiseert, ervan beschuldigt een antisemiet te zijn.

Maar dit is precies wat er aan de hand is. En het wordt alleen maar erger.

Opleving van het antisemitisme?

Toen gisteren een staakt-het-vuren werd ingevoerd, wat een tijdelijke stopzetting van de bombardementen op Gaza door Israël tot gevolg had, waarschuwden pro-Israëlische Joodse groepen in Groot-Brittannië opnieuw voor een opleving van antisemitisme dat zij toeschreven aan een snelle groei van het aantal protesten tegen Israël.

Hm. Pro-Israëlische groepen zeggen dat er een golf van antisemitisme is in Groot-Brittannië vanwege de grote aantallen aanwezigen bij protesten tegen Israël waarbij Palestijnen in Gaza worden gedood: 'Er worden elke dag door het hele land demo's gehouden over deze kwestie' https://t.co/oPxFs7GcOF

- Jonathan Cook (@Jonathan_K_Cook) 20 mei 2021

Deze groepen hebben de gebruikelijke krachtige bondgenoten die hun beweringen herhalen. De Britse premier Boris Johnson ontmoette donderdag gemeenschapsleiders in Downing Street en beloofde Joods nieuws gerapporteerd“om de gemeenschap te blijven steunen in het licht van de toenemende antisemitistische aanvallen”.

Tot die Joodse leiders behoorden opperrabbijn Ephraim Mirvis, een aanhanger van Johnson die er een rol in speelde hem helpen win de verkiezingen van 2019 door de bewijsvrije antisemitistische laster tegen de Labour-partij te hernieuwen, enkele dagen vóór de stemming. Het omvatte ook de Campagne tegen Antisemitisme, die speciaal voor dit doel werd opgericht witkalk Israëls misdaden tijdens het bombardement op Gaza in 2014 en heeft sindsdien al het Palestijnse solidariteitsactivisme als antisemitisme belasterd.

Mijn laatste: Anti-Palestijnse onverdraagzaamheid van een zelfbenoemde antisemitismewaakhond is de nieuwste zet om pesten en bedreigingen als slachtofferschap te verkleden https://t.co/KRaPEuA1jy

- Jonathan Cook (@Jonathan_K_Cook) 12 mei 2020

Ook de Jewish Leadership Council, een overkoepelende organisatie voor de belangrijkste joodse gemeenschapsgroepen in Groot-Brittannië, was aanwezig. In een dit artikel in de Israëlische krant Haaretz over deze veronderstelde toename van antisemitisme in Groot-Brittannië zette de vice-president van de JLC, Daniel Korski, het belachelijke, egoïstische verhaal uiteen dat deze gemeenschapsgroepen proberen te verspreiden, met schijnbaar steeds groter succes onder de politiek en de media elite.

Volksverontwaardiging over Gaza

Korski uitte zijn ernstige bezorgdheid over de proliferatie van demonstraties in Groot-Brittannië die bedoeld waren om het Israëlische bombardement op Gaza een halt toe te roepen. Tijdens elf dagen van aanvallen werden ruim 11 Palestijnen gedood, waaronder minstens 260 kinderen. De precisieluchtaanvallen van Israël waren gericht op meer dan een dozijn ziekenhuizen, waaronder de enige Covid-kliniek in Gaza, tientallen scholen, verschillende mediacentra, en maakten tienduizenden Palestijnen dakloos.

Het gevoel van verontwaardiging onder de bevolking over de Israëlische aanval werd alleen maar versterkt door het feit dat de Israëlische premier, Benjamin Netanyahu, duidelijk vanaf het begin een confrontatie met Hamas had beraamd om zijn onmiddellijke persoonlijke belangen te dienen: voorkomen dat Israëlische oppositiepartijen zich zouden verenigen om hem uit de strijd te drijven. stroom.

In zijn naakte persoonlijke berekeningen werden Palestijnse burgers opgeofferd om Netanyahu te helpen de macht te behouden en zijn kansen te vergroten om de gevangenis te ontlopen terwijl hij terechtstaat op beschuldiging van corruptie.

Van het staakt-het-vuren zegt Israël dat het zijn ‘doelen’ heeft bereikt: meer dan 230 doden in Gaza, waaronder 65 kinderen; ziekenhuizen vernield; tienduizenden daklozen; elektriciteit en water zijn zelfs nog schaarser beschikbaar – en het belangrijkste is dat Netanyahu de inspanningen van de Israëlische oppositie om hem af te zetten heeft gedwarsboomd

- Jonathan Cook (@Jonathan_K_Cook) 21 mei 2021

Maar voor Korski en de andere gemeenschapsleiders die de bijeenkomst met Johnson bijwoonden, zijn de hartstochtelijke demonstraties uit solidariteit met de Palestijnen het belangrijkste bewijs voor een toename van antisemitisme.

'Vrij Palestina'-gezangen

Deze gemeenschapsorganisaties noemen enkele incidenten die ongetwijfeld als antisemitisme kunnen worden gekwalificeerd – sommige ernstig, andere minder. Ze omvatten onder meer het schreeuwen van ‘Vrij Palestina’ tegen individuen omdat ze identificeerbaar zijn als Joden, iets wat vermoedelijk vooral met de religieuze ultraorthodoxen gebeurt.

Maar de voornaamste zorg van deze Joodse leiders, zo maken zij duidelijk, is de groeiende publieke steun voor de Palestijnen in het licht van de toenemende Israëlische agressie.

De krant Haaretz citeert David Rich van de Community Security Trust, een andere joodse organisatie die wordt georganiseerd door Johnson, en meldt dat “wat de joodse gemeenschap werkelijk heeft geschokt … ‘is dat er elke dag door het hele land demo’s worden gehouden over deze kwestie’ [Israëls bombardement op Gaza].”

Het is onthullend dat wanneer leiders van de Joodse gemeenschap naar tv-schermen kijken waarop demonstranten “Vrij Palestina” scanderen, zij dit als een persoonlijke aanval ervaren – alsof zij zelf op straat worden aangesproken.

Je hoeft geen freudiaanse analist te zijn om je af te vragen of dit iets verontrustends onthult over hun innerlijke emotionele leven: ze identificeren zich zo volledig met Israël dat zelfs wanneer iemand oproept dat de Palestijnen gelijke rechten moeten hebben als de Israëliërs, ze dit opvatten als een collectieve aanval op Israël. Joden als antisemitisme.

Uitzondering voor Israël

Dan komt Korski tot de kern van het argument: “Als Joden zijn we trots op ons erfgoed en tegelijkertijd op geen enkele manier verantwoordelijk voor de acties van een regering duizenden kilometers verderop, ongeacht onze gevoelens of connectie daarmee.”

Maar de logica van dat standpunt is eenvoudigweg onhoudbaar. U kunt uw identiteit niet nauw verbinden aan een staat die systematisch oorlogsmisdaden pleegt, u kunt demonstraties tegen deze oorlogsmisdaden niet belasteren als antisemitisme, u kunt uw positie als ‘leider van de joodse gemeenschap’ niet gebruiken om dergelijke beschuldigingen geloofwaardiger te maken, en u kunt uw eigen identiteit niet uitbuiten. invloed uitoefenen op de wereldleiders om te proberen de protesten tegen Israël tot zwijgen te brengen en zeggen dat u “op geen enkele manier verantwoordelijk” bent voor de daden van die regering.

Als u uw standpunt gebruikt om te voorkomen dat Israël wordt onderworpen aan nauwkeurig onderzoek naar beschuldigingen van oorlogsmisdaden, als u het publieke debat probeert te manipuleren met claims van antisemitisme om een ​​gunstiger klimaat te creëren waarin deze oorlogsmisdaden kunnen worden gepleegd, dan zullen sommige van de De schuld voor deze oorlogsmisdaden komt op jou af.

Zo werkt verantwoordelijkheid op elk ander gebied van het leven. Wat de verdedigers van Israël eisen, is een uitzondering voor Israël en voor henzelf.

Lobby met het Britse oor

In een andere onthullende observatie die beweringen over een toename van antisemitisme probeert te rechtvaardigen, voegt Korski eraan toe: “We zien niet dezelfde soort uitstorting van emoties als het gaat om de Rohingya, de Oeigoeren of Syrië, en het geeft veel Joden het gevoel dit gaat over hen [als Joden].”

Maar er zijn veel redenen waarom er in Groot-Brittannië niet even grote demonstraties zijn tegen het lijden van de Rohingya en de Oeigoeren – redenen die absoluut niets met antisemitisme te maken hebben.

De onderdrukkers van de Rohingya en de Oeigoeren worden, in tegenstelling tot Israël, niet genereus bewapend door de Britse regering, noch krijgen ze diplomatieke dekking van Groot-Brittannië, noch krijgen ze preferentiële handelsovereenkomsten van Groot-Brittannië.

Hoe kan de Britse ‘versterkte militaire samenwerking’ met de IDF nu als legaal worden beschouwd? Ze hebben zojuist de kantoren van Al Jazeera en AP gebombardeerd met behulp van de £500 miljard aan wapens die Groot-Brittannië ze heeft verkocht – zonder voorwaarden voor gebruik! #Bevrijd Palestina

— Paul Mason (@paulmasonnieuws) 15 mei 2021

Maar net zo belangrijk is dat de staten die de Rohingya en de Oeigoeren onderdrukken – in tegenstelling tot Israël – geen actieve, goed gefinancierde lobby's hebben in Groot-Brittannië, met het oor van de premier. China en Myanmar hebben – in tegenstelling tot Israël – geen Britse lobby’s die kritiek op hen met succes bestempelen als racisme. In tegenstelling tot Israël hebben ze geen lobby's die openlijk de verkiezingen proberen te beïnvloeden om hen tegen kritiek te beschermen. In tegenstelling tot Israël hebben ze geen lobby's die met Groot-Brittannië samenwerken om maatregelen te introduceren om hen te helpen bij het uitvoeren van hun onderdrukking.

De voorzitter van het College van Afgevaardigden, Marie van der Zyl, bijvoorbeeld, geperst Johnson op de bijeenkomst deze week om alle takken van Hamas, en niet alleen de militaire vleugel, als terroristische organisatie te classificeren. Dat is de natte droom van Israël. Een dergelijk besluit zou het zelfs nog minder waarschijnlijk maken dat Groot-Brittannië in een positie zou verkeren om zich officieel te distantiëren van de oorlogsmisdaden van Israël in Gaza, waar Hamas de regering leidt, en nog waarschijnlijker dat Groot-Brittannië zich bij Israël zou aansluiten bij het verklaren dat de scholen, ziekenhuizen en overheidsdiensten van Gaza allemaal legitieme doelen voor Israëlische luchtaanvallen.

Zuivere projectie

Als je lobbyt om speciale gunsten voor Israël te krijgen, vooral gunsten om het land te helpen oorlogsmisdaden te plegen, mag je ook niet je handen wassen van die oorlogsmisdaden. U bent er rechtstreeks bij betrokken.

David Hirsch, een academicus aan de Universiteit van Londen die nauw verbonden is geweest met pogingen om antisemitisme te bewapenen tegen critici van Israël, vooral in de Labour-partij onder zijn vorige leider Jeremy Corbyn, probeert deze truc ook uit te halen.

Hij vertelt Haaretz dat het antisemitisme zogenaamd ‘verergert’ omdat Palestijnse solidariteitsactivisten de tweestatenoplossing hebben opgegeven. “Vroeger was er in de Palestijnse solidariteit een strijd tussen een vredespolitiek – twee staten die naast elkaar leven – en een politiek waarin de ene kant als in wezen slecht werd bestempeld en werd gehoopt op een totale nederlaag.”

Maar wat Hirsch doet is pure projectie: hij suggereert dat Palestijnse solidariteitsactivisten ‘antisemieten’ zijn – zijn idee van het kwaad – omdat ze gedwongen zijn door Israël om hun lang gekoesterde doel van een tweestatenoplossing op te geven. Dat komt alleen maar omdat de opeenvolgende Israëlische regeringen hebben geweigerd om over welke vredesovereenkomst dan ook te onderhandelen met het meest gematigde Palestijnse leiderschap dat denkbaar is onder Mahmoud Abbas – een leiderschap dat gretig zijn wens heeft getelegrafeerd om met Israël samen te werken, zelfs bellen “veiligheidscoördinatie” met het Israëlische leger “heilig”.

Een tweestatenoplossing is dood omdat Israël haar dood heeft gemaakt, niet omdat Palestijnse solidariteitsactivisten extremer of antisemitischer zijn.

Door op te roepen tot “Vrij Palestina” eisen activisten niet de “totale nederlaag” van Israël – tenzij Hirsch en Joodse gemeenschapsorganisaties zelf geloven dat Palestijnen niet vrij kunnen zijn van Israëlische onderdrukking en bezetting totdat Israël zo’n “totale nederlaag” lijdt. De bewering van Hirsch vertelt ons niets over Palestijnse solidariteitsactivisten, maar vertelt ons wel veel over wat deze Joodse gemeenschapsorganisaties werkelijk drijft.

Het zijn deze pro-Israëlische lobbyisten, zo lijkt het, meer dan Palestijnse solidariteitsactivisten, die zich niet kunnen voorstellen dat Palestijnen in waardigheid zouden leven onder Israëlisch bewind. Is dat omdat ze maar al te goed begrijpen wat Israël en zijn politieke ideologie van het zionisme werkelijk vertegenwoordigen, en dat wat van de Palestijnen wordt verlangd voor ‘vrede’ absolute en permanente onderwerping is?

Beter geïnformeerd

Op dezelfde manier zegt Rich van de Community Security Trust over Palestijnse solidariteitsactivisten: “Zelfs de gematigden zijn extremisten geworden.” Waaruit bestaat dit extremisme – door Joodse groepen opnieuw gepresenteerd als antisemitisme –? “Nu wordt de beweging [in solidariteit met de Palestijnen] gedomineerd door de opvatting dat Israël een apartheids-, genocidale, kolonisten-kolonialistische staat is.”

Met andere woorden: deze pro-Israëlische Joodse groepen beweren dat er een toename van antisemitisme heeft plaatsgevonden omdat Palestijnse solidariteitsactivisten worden beïnvloed en opgeleid door mensenrechtenorganisaties, zoals Human Rights Watch en het Israëlische B'Tselem. Beiden schreven onlangs rapporten waarin Israël wordt geclassificeerd als een apartheidsstaat, zowel in de bezette gebieden als binnen de erkende grenzen van Israël. Activisten worden niet extremer, ze worden beter geïnformeerd.

Mijn laatste: Een nieuw rapport van mensenrechtenorganisatie B'Tselem dat Israël een apartheidsstaat noemt, zal het moeilijker maken om de critici van Israël als antisemieten te bestempelen omdat ze beweren dat de Joodse staat een racistische onderneming is https://t.co/ubVRYd3nhj

- Jonathan Cook (@Jonathan_K_Cook) 14 januari 2021

En door te pleiten voor een veronderstelde golf van antisemitisme, biedt Rich nog een onbedoeld onthullend inzicht. Hij zegt dat Joodse kinderen lijden onder online ‘misbruik’ – antisemitisme – omdat ze het steeds moeilijker vinden om deel te nemen aan sociale media.

“Tieners sluiten zich veel sneller aan bij sociale bewegingen; we hebben net Black Lives Matter, Extinction Rebellion, #MeToo gehad – nu merken Joodse kinderen dat al hun vrienden zich aansluiten bij deze [Palestijnse solidariteits] beweging waar ze zich niet welkom voelen of worden uitgekozen omdat ze Joods zijn.”

Fantasierijk betoogt Rich dat Joodse kinderen die zijn opgegroeid in zionistische gezinnen en gemeenschappen die hen expliciet of impliciet hebben geleerd dat Joden in Israël superieure rechten hebben boven de Palestijnen, worden gediscrimineerd omdat hun niet-onderzochte ideeën over Joodse suprematie niet passen bij een pro-Palestijns beleid. beweging die gebaseerd is op gelijkheid.

Dit is net zo belachelijk als het in het Jim Crow-tijdperk zou zijn geweest als blanke supremacistische Amerikanen zouden hebben geklaagd over racisme omdat hun kinderen het gevoel kregen dat ze niet op hun plaats waren op burgerrechtenforums.

Dergelijke beweringen zouden lachwekkend zijn als ze niet zo gevaarlijk waren.

Gedemoniseerd als antisemieten

Zionistische aanhangers van Israël proberen de logica en de wereld op zijn kop te zetten. Ze keren de werkelijkheid om. Ze projecteren hun eigen racistische, nulsom-aannames over Israël op Palestijnse solidariteitsactivisten, degenen die gelijke rechten voor Joden en Palestijnen in het Midden-Oosten steunen.

Net zoals ze deden met de definitie van de International Holocaust Remembrance Alliance, verdraaien deze Joodse groepen de betekenis van antisemitisme, van angst of haat tegen Joden naar kritiek op Israël waardoor pro-Israëlische Joden zich ongemakkelijk voelen.

Terwijl we zien hoe deze argumenten kritiekloos worden uitvergroot door vooraanstaande politici en journalisten, mogen we niet vergeten dat Jeremy Corbyn, de enige grote politicus die bezwaar heeft gemaakt tegen dit onzinnige verhaal, het belangrijkste doelwit – en slachtoffer – van deze antisemitistische laster werd.

Nu willen deze pro-Israëlische Joodse groepen ons allemaal als Corbyn behandelen en ons demoniseren als antisemieten, tenzij we zwijgen, zelfs als Israël de Palestijnen opnieuw wreed behandelt.

Jonathan Cook is een voormalig Voogd journalist (1994-2001) en winnaar van de Martha Gellhorn Speciale Prijs voor Journalistiek. Hij is een freelance journalist gevestigd in Nazareth. Als je zijn artikelen op prijs stelt, overweeg dan alsjeblieft: uw financiële steun aanbieden.

Dit artikel komt van zijn blog Jonathan Cook.net. 

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Steun alstublieft onze
Lentefondsactie!