Bidens anti-Chinese ambities

By Dilip Hiro
TomDispatch.com

LNet als zijn directe voorganger zet Joe Biden zich in voor een uitgesproken anti-Chinese mondiale strategie, en dat heeft hij ook gedaan gezworen dat China niet “het leidende land ter wereld, het rijkste land ter wereld en het machtigste land ter wereld zal worden… onder mijn toezicht.” In het op zijn kop staande universum dat door de Covid-19-pandemie werd gecreëerd, was het echter Jamie Dimon, de CEO en voorzitter van JP Morgan Chase, een bankgigant met activa ter waarde van 3.4 biljoen dollar, die over dit onderwerp de waarheid sprak tegen Biden.

Hoewel hij een onmiddellijke bloei van de Amerikaanse economie voorspelde “die gemakkelijk tot 2023 zou kunnen voortduren”, had Dimon ook grimmiger nieuws over de toekomst. “De Chinese leiders geloven dat Amerika in verval is”, zegt hij schreef in zijn jaarlijkse brief aan de aandeelhouders van het bedrijf.

Hoewel de VS in het verleden moeilijke tijden hebben meegemaakt, zo voegde hij eraan toe, ‘zien de Chinezen vandaag de dag een Amerika dat terrein verliest op het gebied van technologie, infrastructuur en onderwijs – een land dat verscheurd en verlamd is door de politiek, maar ook door raciale en inkomensongelijkheid – en een land dat niet in staat is het overheidsbeleid (fiscaal, monetair, industrieel, regelgevend) op een coherente manier te coördineren om nationale doelen te bereiken.” Hij was openhartig genoeg om te zeggen: ‘Helaas schuilt hier de laatste tijd veel waarheid in.’

Wat China betreft, zo had Dimon ook kunnen toevoegen, beschikt zijn regering over minstens twee krachtige hefbomen in gebieden waar de Verenigde Staten waarschijnlijk kwetsbaar zullen blijken: dominante controle over containerhavens wereldwijd en de aanvoer van zeldzame aardmetalen die niet alleen van cruciaal belang zijn voor de informatievoorziening. technologiesector, maar ook tot de productie van elektrische en hybride auto's, straaljagers en raketgeleidingssystemen. En dat is slechts een gedeeltelijke lijst van de gebieden waar China in de nabije toekomst op het punt staat dominant te worden.

Hier is een waarschijnlijk scenario.

De digitale yuan

Binnen de brede noemer van de 'op een na grootste economie' ter wereld heeft China de Verenigde Staten al overtroffen, of loopt het in bepaalde specifieke sectoren nek-aan-nek met China.

Met een wereldwijd smartphonemarktaandeel van 20 procent in het tweede kwartaal van 2020 is dat van China Huawei Technologies stond bovenaan de hitlijsten, overtrof daarmee marginaal Samsung uit Zuid-Korea en ruim vóór Apple, aldus de International Data Corporation.

Dit gebeurde ondanks een gecoördineerde rit door de regering van president Donald Trump om Huawei schade toe te brengen, wat in mei 2020 culmineerde in het feit dat Washington vanaf september 47 bedrijven over de hele wereld verbood om in de VS gemaakte machines of software te gebruiken om chips voor dat bedrijf of zijn entiteiten te ontwerpen of te produceren. Niettemin heeft Huawei een aandeel van 5 procent in de bloeiende Chinese XNUMXG-smartphonemarkt stond bovenaan de lijst terwijl het zijn investeringen in toekomstgerichte, geavanceerde technologieën en fundamenteel onderzoek op peil hield voor een bedrag van maar liefst 3 tot 5 miljard dollar per jaar.

In grote lijnen blijft China indrukwekkende vooruitgang boeken als het gaat om de ontwikkeling van zijn informatie- en communicatietechnologiesector. Zijn Fintech (financiële technologie) verslag, gepubliceerd in oktober 2020, toonde aan dat naar schatting 87 procent van de Chinese consumenten gebruik maakte van fintech-diensten. Met een enorm mobiel betalingssysteem dat in 29 een waarde van 200 biljoen dollar (2019 biljoen yuan) aan betalingen opleverde, maakt China zich op om tegen het einde van dit decennium de eerste ‘cashless society’ ter wereld en het grootste financieel-technologische ecosysteem ter wereld te worden.

Minder dan 10 procent van de Amerikanen maakt gebruik van mobiele betalingen, wat betekent dat een soortgelijk scenario voor de Verenigde Staten nog niet in zicht is. Nu mobiele transacties in China al goed zijn voor minstens vier op de vijf betalingen en meer dan de helft van de waarde van alle niet-contante retailbetalingen, is dat land staat klaar om de VS, een relatieve achterblijver op het gebied van fintech, gekluisterd te laten aan een door contant geld gedomineerd systeem.

In hun meedogenloze drang naar innovatie zijn de Chinese autoriteiten begonnen duwen de ontwikkeling van een digitale munt in bepaalde regio’s in augustus 2020. Hun specifieke doelstellingen waren het dagelijks leven gemakkelijker maken voor burgers en digitale betalingen veiliger maken. Terwijl niet-bancaire betalingsplatforms zoals Alipay en WeChat Pay van gebruikers vereisten dat ze hun bankrekeningen koppelden, kon een digitale portemonnee met een storting in e-valuta worden geopend met een unieke persoonlijke identificatie (een rijbewijs of een mobiel telefoonnummer). heeft de bevolking van China ertoe aangezet de digitale wereld te omarmen.

Als gevolg hiervan ontstond de People's Bank of China werd de eerste grote centrale bank die een virtuele munt uitgeeft. Er wordt een bredere uitrol verwacht voor de Olympische Winterspelen in Peking in februari 2022, waardoor de digitale yuan internationale bekendheid zal krijgen.

Dit heeft gealarmeerd de regering-Biden. Ambtenaren van het ministerie van Financiën, het ministerie van Buitenlandse Zaken, het Pentagon en de Nationale Veiligheidsraad proberen verwoed de mogelijke implicaties van een virtueel yuan-systeem te begrijpen.tem. Ze willen vooral graag begrijpen hoe het zou worden verspreid, en of het zou kunnen worden gebruikt om de internationale sancties van Washington, zoals die tegen Iran zijn toegepast, te omzeilen. Wat sommige Amerikaanse functionarissen en deskundigen verontrust, is het idee dat de virtuele yuan van China op een dag de Amerikaanse dollar als de dominante reservevaluta ter wereld zou kunnen vervangen.

Bij de Federal Reserve, voorzitter Jerome Powell aangedrongen dat de centrale bank betrokken was bij een grootschalig onderzoeks- en ontwikkelingsproject over een mogelijke toekomstige digitale dollar, maar wees er wel op dat een dergelijk project alleen gelanceerd kon worden via een wet die door een diep verdeeld Congres zou moeten worden aangenomen. Kortom, ongeacht de toekomst van de virtuele munteenheid van China is een digitale dollar niet waarschijnlijk, in ieder geval niet in de nabije toekomst.

Infrastructuur bouwen (of niet)

Wat de recente economische geschiedenis betreft, vertelt zelfs een vluchtige blik op de prestaties van de Verenigde Staten en China bij het bestrijden van de financiële ineenstorting van 2008 een opvallend verhaal.

China heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op het aangaan van deze financiële uitdaging. De regering heeft de uitgaven voor infrastructuur scherp verhoogd, wat heeft geleid tot een hogere import, die heeft bijgedragen aan het tegengaan van de afnemende mondiale vraag. Hoewel deze stap de schulden van Peking deed toenemen, hielp het ook een fundament te leggen om de economie van het land verder om te vormen tot een productiviteitsgedreven groeimodel. Tien jaar na die grote recessie, volgens het Global Competitiveness Report van het World Economic Forum, de Chinese infrastructuurranglijst sprong van de 66e plaats naar de 36e plaats uit 152 landen.

Hoewel het bouwen van infrastructuur op grote schaal aanzienlijke investeringen vooraf vergt, levert dit op de lange termijn gegarandeerd productiviteitswinst op. Tijd- en kostenbesparingen voor pendelaars, verbeterde markttoegang, gezondere concurrentie, meer uitwisseling van ideeën en een grotere innovatiecapaciteit, allemaal geholpen door moderne infrastructuur, vormen een springplank voor economische ontwikkeling.

Gedurende het decennium Na de crisis van 2008 is het aantal Chinese steden met metrodiensten gestegen van 10 naar 34 en is er 1.1 miljoen kilometer aan snelwegen aangelegd, wat het totaal op 4.8 miljoen kilometer brengt. De lengte van het hogesnelheidsspoorwegsysteem schoot met 52,000 kilometer omhoog naar 132,000 kilometer. Het werd geïntroduceerd aan de vooravond van de Olympische Spelen van 2008 in Peking en is nu veruit het langste systeem ter wereld, goed voor tweederde van het hogesnelheidsspoor ter wereld. De vooruitgang op het gebied van informatie- en computertechnologie was even indrukwekkend. Gemiddeld bedroeg het aantal abonnementen op mobiele telefoons meer dan één per persoon hetzelfde zoals in de Verenigde Staten.

Hogesnelheidstrein (waarvan de Verenigde Staten heeft er geen) verkort de reistijden en verbindt dichte stedelijke gebieden met minder drukke steden. Door dit te doen, wordt een evenwichtigere verdeling van arbeid en bedrijfsontwikkeling mogelijk gemaakt, zonder dat dit ten koste gaat van de voordelen van een steeds meer verstedelijkte economie. Schaalvoordelen zorgen er op hun beurt voor dat de productiviteit stijgt naarmate het spoorgebruik toeneemt.

Geen wonder dus dat president Barack Obama en zijn team bevorderd de American Recovery and Reinvestment Act van 787, ter waarde van 2009 miljard dollar, als een programma voor het opbouwen van infrastructuur als reactie op de economische crisis van 2008. In werkelijkheid zou echter slechts 80 miljard dollar, een tiende van het geld dat het Congres heeft goedgekeurd, worden besteed aan daadwerkelijke infrastructuur. Daarvan werd ongeveer een derde besteed aan wegen en bruggen, waarmee ongeveer 10 kilometer aan wegen en 67,600 bruggen werden verbeterd. Het programma omvatte ook investeringen in moderne infrastructuur zoals slimme netwerken en breedbandontwikkeling.

In 2010 kondigde Obama aan wat de “grootste investering in infrastructuur sinds het Interstate Highway System” zou worden: de aanleg van een hogesnelheidsspoorwegnetwerk dat zou kunnen wedijveren met dat van China. Ruim tien jaar later werd de alleen zichtbare vooruitgang is een veel vertraagde en nog steeds onvolledige 275 kilometer lange Central Valley California-lijn van Bakersfield naar Merced. En in de Trump-jaren, toen er feitelijk geen overheidsgeld naar dergelijke projecten ging, werd de ‘infrastructuurweek’ een fenomeen staande grap. President Biden lijkt vastbesloten dit recht te zetten, maar hoe succesvol hij zal zijn met de zijne $ 2 biljoen infrastructuurvoorstel in het licht van een strak verdeeld Congres valt nog te bezien.

De Chinese regering van haar kant combineerde haar programma voor snelle infrastructuurontwikkeling met het verbeteren van de beroepsbevolking. Dit gebeurde door een onderwijssysteem te implementeren dat de nadruk legde op wetenschap, technologie, techniek en wiskunde, bekend als STAM. Door een hogere productiviteit bereiken op deze manier was de regering van plan een verwachte inkrimping van het personeelsbestand te compenseren.

Om STEM te bevorderen heeft de regering in 2016 richtlijnen uitgevaardigd om een ​​nationale ontwikkelingsstrategie te creëren die erop gericht is China tegen 2030 tot de voorhoede van innovatieve landen te laten behoren. In februari 2017 heeft het Ministerie van Onderwijs STEM-onderwijs officieel toegevoegd aan het curriculum van de basisschool. Sindsdien hebben scholen in zowel de publieke als de private sector, aangemoedigd door officieel beleid, dergelijke programma's geïmplementeerd.

In 2019 heeft de overheid toegewezen 100 procent van de onderzoeksfinanciering gaat naar topuniversiteiten die zich concentreren op STEM-disciplines. Ter vergelijking: Zuid-Korea heeft 62 procent van deze financiering op die manier toegewezen. Daarentegen behielden Amerikaanse universiteiten in de top 100 een groter evenwicht in de financiering tussen STEM-gebieden, geesteswetenschappen en sociale wetenschappen.

In oktober 2019 lanceerden drie van China's grootste mobiele telefoonmaatschappijen geavanceerde 5G-diensten, waardoor het land het grootste mobiele 5G-netwerk ter wereld heeft. Een jaar later, The Wall Street Journal gerapporteerd dat China meer 5G-abonnees had dan de VS, niet alleen in totaal maar ook per hoofd van de bevolking.

Gezien de alomtegenwoordigheid van smartphones werd het nieuws dat Amerika de technologierace tegen China leek te verliezen algemeen opgemerkt. Wat echter grotendeels werd genegeerd, was de mate waarin de VS kwetsbaar waren geworden voor Chinese druk op de internationale handel.

De kwetsbaarheden van Amerika

In een getuigenis voor het Congres in oktober 2019 zei Carolyn Bartholomew, voorzitter van de US-China Economic and Security Review Commission: onthuld dat ten minste tweederde van de vijftig grootste maritieme containerhavens ter wereld direct eigendom is van en beheerd wordt door de Chinezen of ondersteund wordt door de investeringen van dat land (tegenover ongeveer 50 procent tien jaar geleden). Het ging onder meer om terminals in grote Amerikaanse containerhavens in Los Angeles en Seattle. Als het om dergelijke havens ging, leidde het de wereld met zeven van de tien grootste.

Een jaar eerder zeiden functionarissen van het staatsbedrijf China Ocean Shipping Company, een van de grootste containerrederijen ter wereld, erkend dat het bedrijf zijn routes had verbonden langs wat officieel de Maritieme Zijderoute werd genoemd, waardoor regionale markten in West-Afrika, Noord-Europa, het Caribisch gebied en de VS met elkaar werden verbonden om een ​​uitgebreider en evenwichtiger gemondialiseerd handelsnetwerk te vormen.

“Door een netwerk van logistieke knooppunten in Azië, Europa en Afrika te bezitten en/of te exploiteren, kan China een aanzienlijk deel van zijn inkomende toeleveringsketen voor essentiële grondstoffen en uitgaande handelsroutes voor zijn export controleren”, legt Bartholomew uit. “In geval van conflict zou China zijn controle over deze en andere havens kunnen gebruiken om de handelstoegang tot andere landen te belemmeren.”

In de productiesector bevindt China zich in een bevoorrechte positie dankzij zijn speciale minerale afzettingen, zeldzame aardmetalen genoemd. Een groep van 17 zeldzame aardmetalen, waaronder lanthaan, cerium, yttrium, europium en gadolinium, vaak ‘industrieel goud’ genoemd, zijn cruciale componenten van hoogtechnologische en schone energieproducten als windturbines, zonnepanelen en elektrische auto’s. , vanwege hun magnetisme, luminescentie en sterkte. Ze worden ook gebruikt in een breed scala aan wapens, van straaljagers tot kernonderzeeërs.

Het is niet verwonderlijk dat de vraag naar deze mineralen de afgelopen jaren in de geavanceerde economieën snel is toegenomen. Ze zijn in lage concentraties verspreid en het is duur om ze uit erts te winnen, een industrie waarin China sinds de jaren zeventig veel heeft geïnvesteerd.

Think Volgens de US Geological Survey was China in 2020 verantwoordelijk voor 58 procent van de productie van zeldzame aardmetalen, tegen ongeveer 90 procent vier jaar eerder, toen de Verenigde Staten en Australië hun eigen mijnbouw ervan stimuleerden. Nog steeds, vanaf 2018, de Verenigde Staten geïmporteerd 80.5 procent van zijn zeldzame aardmetalen komt uit China. In mei van dat jaar voegde de regering-Trump deze toe aan een lijst van mineralen die van cruciaal belang werden geacht voor de Amerikaanse economische en nationale veiligheid. En in juli 2019 verklaarde het land dat ze ‘essentieel zijn voor de nationale defensie’, waardoor middelen vrijkwamen voor het ministerie van Defensie om actie te ondernemen om een ​​binnenlandse productiecapaciteit voor zeldzame aardmetalen veilig te stellen.

Zelfs als de winning van deze ertsen in de VS toeneemt, worden ze geraffineerd vereist specialistische technologie en opgeleid personeel, evenals hoge investeringen vooraf. Vanwege het gebrek hieraan tot nu toe in de VS, geniet China nog steeds een bijna-monopolie in de verwerking van het erts, waarbij de grondstof die het gewaardeerde metaal bevat dat buiten China wordt gedolven, naar de Chinese locaties wordt verscheept. Het raffinageproces genereert ook grote hoeveelheden radioactief afval en vervuilt het milieu. Als gevolg hiervan kiezen ontwikkelde landen er doorgaans voor om de raffinage in de opkomende economieën te laten plaatsvinden.

Al met al, als je de wereld in de greep van een pandemie bekijkt die maar één keer in de eeuw voorkomt, vind je een autoritaire staat, trouw aan gecentraliseerde planning, die programma’s initieert met langetermijnvoordelen voor zijn burgers en deze ook doorvoert. Je ziet ook een politiek verscheurde democratische republiek die voornamelijk op ad-hocbasis opereert.

De harde waarheid is dat een Amerikaanse president er niet eens op kan wedden dat zijn beleid, hoe lovenswaardig of anderszins, zijn ambtstermijn van vier jaar zal overleven. De opvolging van Trump na het Obama-tijdperk illustreerde dit op dramatische wijze, evenals die van Trumps opvolger Biden. Wanneer de gecentraliseerde planning puur op basis van de eindresultaten wordt beoordeeld, wint ze duidelijk van de kortetermijnprogrammering, ook al wordt door de westerse regeringen met een mengeling van spot en veroordeling bekeken dat Biden probeert te coöpteren om China uit te dagen. De realiteit van ons moment: dat land verrijst nu op een duidelijk gewonde planeet.

Dilip Hiro is de auteur van Koude oorlog in de islamitische wereld: Saoedi-Arabië, Iran en de strijd om suprematie en meest recent Na Empire: De opkomst van een multipolaire wereld.

Dit artikel is van TomDispatch.com.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Steun alstublieft onze
Lentefondsactie!