Deze zondag op de verjaardag Na zijn moord zullen weinigen zich Dr. Kings veroordeling van het Amerikaanse militarisme herinneren, schrijven Jeff Cohen en Norman Solomon.
4 april 1968: Brandweerlieden proberen een brand in Washington, DC te blussen tijdens de onrust in de Amerikaanse hoofdstad na de moord op Dr. Martin Luther King Jr. (George Scurlock, met dank aan het Smithsonian Institution, National Museum of American History: Archives Center)
By Jeff Cohen en Norman Solomon
NormanSolomon.com
TDe verjaardag van zijn moord brengt altijd een stortvloed aan eerbetoon aan Martin Luther King Jr. met zich mee, en deze zondag zal zeker geen uitzondering zijn. Maar die eerbetoon – ook van talloze organisaties die zichzelf progressief noemen – ontwijkt routinematig de antimilitaristische idealen die King tijdens het laatste jaar van zijn leven hartstochtelijk verwoordde.
Je zou het ontduiking door weglating kunnen noemen.
De standaard liberale canon koestert liefdevol nostalgische gevoelens over King's 'I have a dream'-toespraak uit 1963 en zijn inspanningen tegen rassenscheiding. Maar in herinnering is de Dr. King die zijn laatste jaar leefde persona non grata.
Het patroon is positief Orwelliaans. King veroordeelde expliciet wat hij noemde “de waanzin van het militarisme.” En volgens elke redelijke maatstaf kan worden gediagnosticeerd dat deze waanzin het Amerikaanse buitenlandse beleid in 2021 zal doordringen. Maar vandaag de dag doen bijna alle politici en mainstream mediacommentatoren alsof King zulke dingen nooit heeft gezegd, en als hij dat wel heeft gedaan, hebben die observaties er weinig mee te maken. Vandaag.
Bombardementen nauwelijks opgemerkt
Maar ze hebben alles te maken met de VS, die zich nu in het twintigste jaar van voortdurende oorlogvoering bevinden. De voortdurende bombardementen van het Pentagon in het Midden-Oosten en elders vormen het nauwelijks opgemerkte behang in de echokamer van de Amerikaanse media.
Wat de waanzin van het militarisme vandaag de dag nog verergert, is de stilte die zich griezelig en dodelijk uitstrekt over bijna het hele Amerikaanse politieke spectrum, inclusief het merendeel van de progressieve organisaties die uitstekend werk leveren om economisch onrecht en geïnstitutionaliseerd racisme hier thuis aan te pakken.
Maar wat het geïnstitutionaliseerde militarisme betreft dat mensen in het buitenland – vooral mensen van kleur – terroriseert, verwondt en doodt, is de trieste waarheid dat de meeste progressieve Amerikaanse organisaties er weinig over te zeggen hebben. Tegelijkertijd prijzen ze King gretig en selectief als een visionair en rolmodel.
King verzette zich niet alleen tegen de oorlog in Vietnam. In een toespraak van 4 april 1967 in de Riverside Church in New York, precies een jaar voordat hij werd vermoord – getiteld “Verder dan Vietnam– hij verwees naar de Amerikaanse regering als ‘de grootste leverancier van geweld in de wereld van vandaag’ en hekelde in grote lijnen de racistische en imperiale onderbouwing van het Amerikaanse buitenlandse beleid. Van Vietnam tot Zuid-Afrika en Latijns-Amerika, zei King, stond ons land aan de “verkeerde kant van een wereldrevolutie” – het onderdrukte revoluties “van de mensen zonder shirt en op blote voeten” in het Zuiden, in plaats van ze te steunen.
Vrienden en familie, waaronder Loretta Scott King, Harry Belafonte Jr. en Jesse Jackson, hand in hand bij de uitvaartdienst van Martin Luther King Jr. in Memphis, Tennessee, 1968. (Smithsonian Nationaal Museum voor Afro-Amerikaanse geschiedenis)
King bekritiseerde de economische aspecten van het Amerikaanse buitenlandse beleid en klaagde erover dat “kapitalisten van het Westen enorme sommen geld investeren in Azië, Afrika en Zuid-Amerika, om er vervolgens de winsten uit te halen zonder zich zorgen te maken over de sociale verbetering van de landen.” En hij hekelde de Amerikaanse federale begrotingen die prioriteit geven aan militarisme: “Een natie die jaar na jaar meer geld blijft uitgeven aan militaire defensie dan aan programma’s voor sociale verbetering nadert de geestelijke dood.”
Reguliere media vandaag de dag doen alsof dat de anti-militaristische uitspraken van King nooit zijn uitgesproken, maar dat was in 1967 niet het geval. De veroordeling kwam snel, nadrukkelijk en wijdverspreid. Life tijdschrift hekelde de toespraak ‘Beyond Vietnam’ als ‘demagogische laster die klonk als een script voor Radio Hanoi’. De New York Times en Washington Post beiden publiceerden harde en betuttelende hoofdartikelen.
Tegenwoordig is het niet alleen een probleem van de elitemedia, maar ook van een groot aantal organisaties die een duik nemen in de strijd tegen de oorlogvoerende staat. Dit probleem ondermijnt de politieke weerklank en de sociale missie van talloze organisaties die prachtig werk doen, maar een cruciaal deel verraden van de levende erfenis van Dr. King, van wie ze nooit genoeg krijgen te beweren dat ze hem navolgen en vereren.
15 oktober 1969: Corretta Scott King leidt 's nachts een mars naar het Witte Huis als onderdeel van het Moratorium om de oorlog in Vietnam te beëindigen. (US News & World Report Magazine fotocollectie via Picryl)
Deze crisis wordt nu verscherpt onder de regering-Biden. In een onheilspellende echo van het midden van de jaren zestig, toen King zich begon uit te spreken tegen de oorlogsstaat, werd het soort spleet tussen enigszins progressief binnenlands beleid en militaristisch buitenlands beleid dat zich nu afspeelde onder het presidentschap van Lyndon Johnson lijkt te gebeuren onder het presidentschap van Joe Biden.
In de aanhoudende 'wapens versus boter'-afrekening is het duidelijk dat federale fondsen die nodig zijn om de armen en de arbeidersklasse te verheffen, en dat onze planeet steeds verder wordt afgeleid naar militarisme en oorlog.
Dr. King wees erop dat wat er gebeurt, in feite ook gebeurt. Zoals hij het uitdrukte: ‘de bommen in Vietnam ontploffen thuis.’ Maar er is een schrijnend tekort aan grote progressieve organisaties die bereid zijn te zeggen dat de bommen in Afghanistan, Irak en elders al twintig jaar in eigen land ontploffen.
Bommen uit de XNUMXe eeuw die in het buitenland zijn ontploft, met dank aan de Amerikaanse belastingbetalers, ontploffen ook in eigen land in termen van de verdere militarisering van de economie, de politie, de cultuur en het bewustzijn – evenals het verkeerd richten van vitale hulpbronnen naar het Pentagon in plaats van naar menselijke hulpbronnen. behoeften.
“Het daagt de verbeelding uit om na te denken over welke levens we zouden kunnen transformeren als we zouden stoppen met moorden”, zegt Dr. King zei terwijl de Vietnamoorlog woedde. Het enorme Amerikaanse militaire budget functioneert nog steeds zoals King het beschreef: ‘een of andere demonische, destructieve zuigbuis.’ Toch blijven de stiltes in een groot deel van het Amerikaanse politieke spectrum, inclusief het liberale establishment en een groot aantal progressieve groepen, voortduren in minachting van waar Martin Luther King in het laatste jaar van zijn leven voor stond.
Jeff Cohen is een activist, auteur en mede-oprichter van RootsAction.org. Hij was universitair hoofddocent journalistiek en directeur van het Park Center for Independent Media aan het Ithaca College, en oprichter van de mediawatchgroep FAIR. In 2002-2003 was hij producer en expert bij MSNBC. Hij is de auteur van Kabelnieuws vertrouwelijk: mijn tegenslagen in bedrijfsmedia.
Norman Solomon is de nationale directeur van RootsAction.org en de auteur van vele boeken, waaronder War Made Easy: hoe presidenten en experts ons blijven doden. Hij was een afgevaardigde van Bernie Sanders uit Californië naar de Democratische Nationale Conventies van 2016 en 2020. Solomon is de oprichter en uitvoerend directeur van het Institute for Public Accuracy.
Dit artikel is van NormanSolomon.com.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Veilig doneren met PayPal
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
uit “Een krans voor het standbeeld van Tom Moore”
Patrick Kavanagh.
Ze legden een krans op de doden
Want de doden zullen de pet van elk racket dragen,
Het lijk wil zijn ellebogen niet door zijn jas steken
Of spreek de woorden tegen die een leugenaar heeft gezegd.
Het lijk kan worden ingericht om te misleiden –
Valse gedachten, nepliefde, nepideaal,
En schurken kunnen de gegarandeerde aantrekkingskracht ervan verkopen,
Gegarandeerd dat het werkt en nooit tot leven komt.
Voor wat het waard is, zou het op deze verjaardag van Martin Luther King's ongelukkige, veel te voortijdige vertrek van de aarde nuttig kunnen zijn om het schril contrast te beoordelen tussen de serieuze filosofische en spirituele aanwezigheid van Dr. King en twee zogenaamde 'wereldleiders':
– Toen de Amerikaanse president George W. Bush, tijdens een evenement bestaande uit mannen die smokings droegen en vrouwen die avondjurken en diamanten droegen, – ‘Mijn basis’, zoals de heer Bush gekscherend de verzamelde menigte beschreef – waar, terwijl de oorlog in Irak die hij had bevolen, plaatsvond Woedend grapte de heer Bush over zijn moeilijkheden bij het lokaliseren van “Die verdomde massavernietigingswapens”…
– Vervolgens sprak de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Boris Johnson, met een groep investeerders over het winstpotentieel in de crimineel verwoeste, mislukte staat Libië, waarbij hij een grapje maakte over de betere vooruitzichten voor diezelfde investeerders in Libië … dat wil zeggen: zodra de “bulldozers de lichamen hadden opgeruimd ”…
Geschiedenisstudenten in Amerika worden (ten onrechte) verstoken van het leren van het ware historische verhaal, namelijk over het burgerlijk proces in Memphis uit 1999 (advocaat William Pepper vertegenwoordigt de koningsfamilie) waar zo'n zeventig getuigenverklaringen de jury (unaniem) ervan overtuigden dat Martin Luther King Jr. was het moordslachtoffer van regerings-/militaire samenzweerders, en NIET James Earl Ray.
Met andere woorden: met betrekking tot de dood van Martin Luther King Jr. brengt elk Amerikaans geschiedenisboek een verhaal over dat absoluut onjuist is. Welke andere valse verhalen over grote gebeurtenissen worden de Amerikaanse geschiedenisstudenten “onderwezen”?
Vrede.
800 militaire bases in meer dan 70 landen.
Een inventaris van 6,185 kernkoppen; hiervan zijn er 2,385 gepensioneerd en wachten op ontmanteling en 3,800 maken deel uit van de Amerikaanse voorraad.
Een jaarlijks defensiebudget van ruim $700 miljard. (Dat is ongeveer $ 2,600 voor elke man, vrouw en kind in de VS)
Ondertussen:
21 procent van de volwassenen in de Verenigde Staten (ongeveer 43 miljoen) valt in de categorie analfabeet/functioneel analfabeet.
In 2018 had 8.5 procent van de mensen, oftewel 27.5 miljoen, op geen enkel moment in het jaar een ziektekostenverzekering.
In februari 2021 bedroeg het nationale werkloosheidsniveau van de Verenigde Staten ongeveer 9.97 miljoen werklozen.
De obsceniteit die de westerse democratie is?
Wat een prachtig artikel over de verjaardag van zijn moord!
De reguliere media in de VS en Groot-Brittannië maken wel melding van de intimidatie van MLK door de FBI, maar stellen nooit de vraag of er een verband bestaat tussen dat en de moord. In plaats daarvan krijgen we de onzin te horen dat hij werd neergeschoten door James Earl Ray.
Ray had echter geen motief om MLK te vermoorden. Hij kwam niet echt uit het zuiden, was niet gewelddadig en stond niet vijandig tegenover Afro-Amerikanen. Er werd opzettelijk een vals verhaal gecreëerd om hem erin te luizen.
In 1994 regelde William Pepper een beroep voor Ray en rechter Joe Brown, een fervent jager en wapenliefhebber, zat de zaak voor. Zijn mening, beschikbaar op YouTube, is erg interessant:
‘De Remington 760 Game Master die ze in het Civil Rights Museum hebben, is niet het moordwapen. Het is niet eens in de buurt”.
Het is dan ook geen verrassing dat hij van de zaak werd gehaald. Maar hij had geluk. Niet zoveel geluk had rechter Preston Battle. In 1969 dienden de advocaten van James Earl Ray een verzoek om een proces in, maar rechter Battle stierf heel gemakkelijk aan een hartaanval voordat hij een uitspraak kon doen!
Er had een nieuw proces moeten plaatsvinden, maar rechter Arthur Faquin Jr. weigerde dit te doen.
In zijn boek over de moord op de MLK schrijft Phillip F. Nelson:
“Zelfs na de dood van J. Edgar Hoover, Clyde Tolson en Lyndon Johnson waren de krachten die waren verzameld om de moord en vervolgens de doofpotoperatie uit te voeren, tien jaar later nog steeds aan het werk en gingen ze door met de doofpotoperatie om ervoor te zorgen dat de zaak bleef voor altijd begraven.”
Dank aan de auteurs en de commentatoren voor deze discussie, die de alomtegenwoordige invloed benadrukt die de MICIMAT uitoefent op de Amerikaanse perceptie van de recente geschiedenis, in dit geval de erfenis van Martin Luther King. Ik wou dat ik zeker wist in hoeverre de MICIMAT andere overtuigingen heeft kunnen beïnvloeden, zoals waarom MLK werd vermoord en door wie.
Meteen kan men meteen aannemen dat de groep rechtse collaborateurs die Martin Luther King in 1968 lieten vermoorden, precies dezelfde organisatie van collaborateurs zijn die opdracht gaven tot de moord op Che Guevara in Bolivia in 1967 en die daarachter zaten. de moord op de president van Chili, Salvador Allende, tijdens de Chileense staatsgreep van 1973.
Hoeveel aanslagen zijn er door dezelfde connecties gepleegd op het leven van Fidel Castro, te beginnen vanaf 1959.
Laten we niet eens beginnen te praten over een Afrikaanse premier, Patrice Lumumba in 1961, of een president, Samora Machel, in 1986.
En dat allemaal om dezelfde reden!
Ze geloofden allemaal in een massale maatschappelijke verheffing vóór de particuliere winsten van de weinige usurpatoren van de economieën.
En waar blijft Julian Assange vandaag, in 2021?
Nog minder mensen zullen zich de oprichting van de Poor People's Campaign door Martin Luther King Jr. herinneren, en nog veel minder zijn pleidooi voor democratisch socialisme – het echte soort, dat ook het garanderen van bescheiden inkomens inhoudt voor degenen die werkloos zijn. Dit past niet in de versie van de geschiedenis die de hedendaagse liberalen uit de middenklasse aanspreekt.
DH Fabian, liberalen uit de middenklasse waren toen al niemands vrienden, behalve hun eigen vrienden.
Phil Ochs, 1966:
hXXps://www.youtube.com/watch?v=bLqKXrlD1TU
Het is de treurigste boodschap van allemaal wanneer er wederom geen grote stemmen opkomen om op te merken dat Martin Luther King zich ooit tegen zijn eigen beleid heeft verzet.
militaire interventies van het land in zoveel landen. Gezien de uiterst destructieve daden die geen positieve interacties of groei van de menselijke eenheid teweegbrachten, is er geen kracht voor positieve ontwikkeling mogelijk uit de herinnering van die grote man. We moeten ons schamen.
Geweldig artikel. Bedankt.
De opvallende afwezigheid van het anti-oorlogsaspect van de boodschap van MLK Jr. in de typische reguliere berichtgeving spreekt luid. En aangezien het deze boodschap was (naast zijn recente politieke overwinningen en zijn massapubliek) die zeer waarschijnlijk de katalysator voor zijn moord was, wordt de voortdurende historische weglating van dat aspect des te bizarder.
Maar aangezien we het over King hebben en u terloops de huidige strijd tegen economische/raciale ongelijkheid noemde; “…inclusief het merendeel van de progressieve organisaties die uitstekend werk leveren om economisch onrecht en geïnstitutionaliseerd racisme hier in eigen land aan te pakken.”
Hoewel ik erken dat er natuurlijk enkele groepen zijn die zeer positieve dingen doen, zie ik dat het “grote deel van de progressieve organisaties” NIET zo zeer “uitstekend werk doet om economisch onrecht en geïnstitutionaliseerd racisme aan te pakken.” Het valt me op dat veel van de populaire retoriek over rassengelijkheid nogal verdeeldheid zaait op een manier die King volgens mij resoluut zou afkeuren. Velen lijken mee te spelen in een soort massa-oligarchisch 'verdeel en heers'-verhaal, terwijl ze een gevaarlijke overmatige nadruk leggen op het censureren van spraak in plaats van slechte ideeën in de loop van de tijd op de juiste manier te ontmaskeren in een open publiek forum.
Sterker nog, het lijkt mij dat de boodschappen van MLK Jr. over de bestrijding van economische/raciale ongelijkheid vaak opportunistisch, inconsistent en/of oneerlijk worden toegepast (terwijl ze niet voor het gemak worden genegeerd).
MLK Jr: bijvoorbeeld:
"Ik heb een droom dat mijn vier kleine kinderen op een dag in een land zullen leven waar ze niet zullen worden beoordeeld op de kleur van hun huid, maar op de inhoud van hun karakter."
“De onteigenden van deze natie – de armen, zowel blank als neger – leven in een wreed onrechtvaardige samenleving. Ze moeten een revolutie organiseren tegen het onrecht, niet tegen de levens van de mensen die hun medeburgers zijn, maar tegen de structuren waardoor de samenleving weigert de middelen te gebruiken waar om wordt gevraagd en die voorhanden zijn om de problemen op te heffen. last van armoede… Er zijn miljoenen arme mensen in dit land die heel weinig, of zelfs niets, te verliezen hebben. Als ze kunnen worden geholpen om samen actie te ondernemen, zullen ze dat doen met een vrijheid en een macht die een nieuwe en verontrustende kracht zal zijn in ons zelfgenoegzame nationale leven...’
Nogmaals, hoewel er zeker sprake is van dit soort positief activisme, vergelijk de woorden van King met wat we vandaag de dag eindeloos zien; steeds fijnere 'identiteiten' worden aangemoedigd om zichzelf als zo ideologisch afgescheiden van anderen te zien dat het vinden van een gemeenschappelijke basis voor sociale rechtvaardigheid onhoudbaar wordt. En dan worden ze verder aangemoedigd om zich op die scheiding te concentreren en deze af te dwingen (vreemd genoeg, vaak in naam van inclusiviteit). Dit, in plaats van wat King's woorden suggereren dat hij bedoelde; een focus op het vechten tegen wie het is die feitelijk de overgrote meerderheid van de privileges heeft en de overgrote meerderheid van de onderdrukking uitvoert. Maar in plaats daarvan zien we zo vaak dat de strijd wordt gevoerd ‘tegen de levens van de [relatief machteloze] personen die hun medeburgers zijn’. De armen, machtelozen en gemarginaliseerden worden tegen elkaar opgezet en afgeleid van hun werkelijke onderdrukkers. Dat is klassiek Verdeel en Heers, mensen. Persoonlijk werd ik een beetje meer dan achterdochtig toen de status quo onmiddellijk aan boord sprong, veel van deze groepen steunde en massaal financierde. Historisch gezien is dat geen goed teken.
Dank u, heren Solomon en Cohen. Uw stuk is maar al te gruwelijk waar. En wat we hebben gedaan, waarschijnlijk vanaf 1945 en de twee kernwapens die onze suprematie aantonen, heeft geen waarneembaar einde. Niet in ieder geval voor zover onze voortdurende provocaties, die vaak ernstig mondiaal schadelijk zijn, zouden aangeven. Maar is dit niet hoe imperiums eindigen? Verdrinken in hun eigen hoogmoed, hypocrisie, arrogantie, aanmatiging van hun ‘recht’ om te dicteren wat andere naties moeten doen, zelfs als ze voortdurend de regels van menselijkheid, vriendelijkheid en soevereiniteit negeren? Instorten van binnenuit en van buitenaf... Wat het eerst komt, is voor iedereen een raadsel. Maar van binnenuit is het waarschijnlijk...
En ja, als je NPR (en zijn naaste metgezel aan de andere kant van de vijver, de BBC World Service) opneemt in de massamediacommissie BY Omission – noem dan van ALLEN die verhalen die ongewenste gaten zouden slaan in het verhaal dat de MICIMATT wil doordringen , het publiek moet geloven... Of als ze deze dingen noemen (bijv. Oeigoerse dingen; Syrische chemische aanvallen) spinnen ze uit hun eigen web van rotte zijde verdraaide verhalen, waarbij ze gebruik maken van zogenaamde ‘experts’, ‘getuigen’, ‘goed geïnformeerde, ” personen….. Oh ja, echt waar????
Ze doen nooit echt diepgaand onderzoek, laat staan het waarom, wie er baat bij heeft, enz. in het nieuws: de ‘zwarte sites’, martelingen door de CIA, Guantanamo, de omstandigheden van de gevangenneming van en de toestand van Julian Assange, de Chagos Eilandbewoners, de Windrush-generaal, Amerikaanse gevangenschapsomstandigheden en van de gevangenen wordt verwacht dat ze werken, dat ze voor langere tijd in eenzame opsluiting worden vastgehouden, enz.
Stilte over wat we hebben gedaan en wat we nog steeds doen, terwijl we met twee gezichten met de vinger wijzen naar China, Rusland, Iran…..
Een paar jaar geleden ontving ik e-mails van wijlen congreslid John Lewis. In sommige van zijn e-mails vroeg hij om vooral MADELEINE ALBRIGHT te steunen, terwijl zij zich uitsprak tegen Donald Trump. (Uitspreken tegen Trump legt uiteraard een zeer lage lat.)
Ik heb me afgemeld voor zijn e-maillijst, en toen ik vertelde waarom ik me afmeldde, zei ik tegen John Lewis (of tegen degenen die mijn afmeldingsbericht lazen): schaamte, schaamte, schaamte over hem omdat hij ons had gevraagd om bij die vervelende oorlogszuchtige te blijven staan, en dat hij oneerde en de erfenis van Martin Luther King verraden door ons te vragen achter iemand als Madeleine Albright te staan.
Het is onjuist om de reguliere media als ‘liberaal’ te karakteriseren, terwijl ze vaak dienen als aanvalshonden van de Deep State. Ik herinner me dat het enige geval waarin Trump werd geprezen als ‘presidentieel’, was toen hij de raketaanvallen op Syrië goedkeurde. Dezelfde “liberale” media die kanalen boden voor aanvallen op Jimmy Carters voorstel om Amerikaanse troepen terug te trekken uit Korea deden dit opnieuw toen Trump voorstelde zich terug te trekken uit Korea, het Midden-Oosten en Afghanistan. Op dezelfde manier werden tegengestelde meningen over de Chinees-Amerikaanse betrekkingen, zoals geuit door Richard Wolff en Jeffrey Sachs, vaak genegeerd door de reguliere pers.
Het weglaten van verhalen die in strijd zijn met de lijn van de MIC-partij, zoals bij de herdenking van King jr., is een gangbare praktijk in de ‘liberale’ media. Verwerpelijker zijn misschien de pogingen om de geschiedenis te verdraaien of te herschrijven, zoals toen de media enkele jaren geleden zonder commentaar een havik citeerden die zei dat King de oorlog in Afghanistan zou hebben gesteund.
Erger nog dan zonden door nalatigheid zouden constante memes in de media kunnen zijn, zoals “China beschouwde Taiwan als een afvallige provincie” en deze bewering achterwege laten zonder op te merken dat ook de Verenigde Naties Taiwan niet als een aparte staat erkennen. Dat is ook de reden waarom Taiwan op de Olympische Spelen bekend staat als ‘Taipei, China’.
De officiële naam voor Taiwan is Republiek China (ROC) sinds 1949/50, toen de KMT zich terugtrok op het eiland. Het Westen, onder leiding van de VS, erkende vervolgens het ROC op Taiwan als het ware China. Vanaf het allereerste begin steunden de VS ook de voortdurende aanvallen van de KMT op het vasteland, zowel over de Straat van Taiwan als via KMT-overblijfselen in het noorden van Birma en Thailand. De Amerikaanse training van Taiwanese kikvorsmannen die naar de provincie Fujian zwommen om sabotagedaden te plegen, werd openlijk vastgelegd in tijdschriften als Free World” – later veranderd in “Horizons” – dat wijd verspreid werd in Zuidoost-Azië. En elk jaar zei president Chiang Kai-Shek op 10 oktober (bekend als Double Tenth ter herdenking van de omverwerping van de Qing-dynastie door China) dat “de tijd rijp is” voor de “bevrijding” van het vasteland. Rond 1962/3 overwogen de VS zelfs een totale KMT-invasie van de Volksrepubliek China te steunen. Pas nadat de CIA in het Congres had verklaard dat de meerderheid van de vastelanders, ondanks drie jaar van slechte oogsten, nog steeds de Communistische Partij steunde, annuleerden de VS de invasie.
Met andere woorden: de VS hadden de Republiek China twintig jaar lang niet alleen als het ware China erkend, maar ook de agressieve acties van het ROC tegen het vasteland gesteund. Tegenwoordig erkennen de reguliere media echter niet alleen het ROC als het ware China, ze impliceren zelfs ten onrechte dat Taiwan helemaal niet Chinees is!
De huidige status van Taiwan was het gevolg van de terugkeer van China naar de Verenigde Naties vóór het bezoek van Nixon. Het ROC vertegenwoordigde niet langer heel China en probeerde, met steun van de VS, een gewone lidstaat te blijven, maar werd door de Verenigde Naties afgewezen. Tegenwoordig is het dus niet alleen de Volksrepubliek China die het “als een afvallige provincie beschouwt”, maar ook de Verenigde Naties. Ongetwijfeld zullen er pogingen worden ondernomen om de officiële naam te veranderen, maar dat kan het historische feit dat het Chinees is niet wegnemen.
Veel overzeese Chinezen zouden de voorkeur geven aan een door Sun Yatsen geïnspireerde Republiek China op het vasteland. Als het ROC met de Volksrepubliek China over ALLE delen van China kan onderhandelen over een gezamenlijke regering, zou dat perfect zijn. Maar pogingen om China te democratiseren zullen niet werken als de ‘liberale’ media en zogenaamd ‘links’ de geschiedenis blijven verdraaien en herzien. Net als pogingen om de ware Martin Luther King Jr. opnieuw in beeld te brengen, dienen oneerlijke verhalen alleen de neoconservatieve oorlogspartij en brengen ze geen wereldvrede.
“…inspanningen om China te democratiseren …”. Men moet zich afvragen: wat is deze grote democratie waarvan wij vinden dat de wereld deze zou moeten onderschrijven?
We hebben corrupte stemsystemen, corrupte politici die alleen aan de macht zijn vanwege persoonlijke fortuinen en geld van lobbygroepen, we hebben hele bevolkingsgroepen die gezondheidszorg en onderwijs wordt ontzegd en we hebben een levensstijl die dodelijk slecht is voor ons en voor de planeet.
De westerse democratie is zeer overschat en niet iets dat als voorbeeld van een beschaafde samenleving kan worden beschouwd.
Je kunt niet zomaar zeggen dat de VS “de grootste leverancier van geweld in de wereld van vandaag” is, terwijl de overgrote meerderheid van de onwetende en arrogante Amerikanen gewoon weet dat dit niet waar kan zijn. Bovendien is het vermoorden van mensen in andere landen die je nooit kwaad hebben gedaan, of het vermoorden van je mede-Amerikanen, in Amerika een van de meest gebruikelijke manieren om problemen in de VS op te lossen.
De prachtige film Malcolm X van Spike Lee deelde de aangrijpende transformatie waaraan u ons herinnert – die op tragische wijze de toorn van Elijah Muhammad en zijn binnenste cirkel bij de Nation of Islam op zijn hoofd bracht, evenals, zo lijkt het, de CIA waarvan hij geloofde dat hij zich in bevond. over zijn uiteindelijke vernietiging.
Hij zei tegen het einde toen hij en zijn familie werden bedreigd: ik heb de beveiliging getraind bij de Nation of Islam en die jongens zijn niet zo goed...
Als je deze eindeloze regimeveranderingsoorlogen en -geweld tot op de bodem doordringt en de onzin over de nationale veiligheid doorbreekt, is het enige dat overblijft de corruptie en de winst, de hebzucht en de psychopathie... uiteindelijk blijkt het deel van de nationale veiligheid echt te zijn. wees NATIONALE ONZEKERHEID – wees getuige van de verspilde middelen die hadden kunnen betalen voor de voorbereiding op pandemieën, een functioneel gezondheidszorgsysteem voor iedereen, een functionerende infrastructuur, een verschuiving naar hernieuwbare energie om onze kustlijnen en een duurzaam klimaat te beschermen, en nog veel meer – maar we staan onszelf toe om afgeleid te worden door angstzaaierij over denkbeeldige boeman.
De geselecteerde boeman lijkt altijd ONZE olie, ONS water, ONZE natuurlijke hulpbronnen onder HUN land te hebben.
Het is voor onze multinationals en 'too big to fail'-banken niet acceptabel dat die landen de controle behouden over hun eigen natuurlijke hulpbronnen om hun eigen bevolking te dienen.
En onze gekozen leiders zetten hun rationeel denkende geest opzij om regelrecht in de val van de “Nationale Veiligheid”-onzin en exceptionisme te trappen, zodat zij, net als alle anderen vóór hen, de jongens en meiden op afstand kunnen houden die , zoals Schumer opmerkte, zou je vanaf zondag zes manieren kunnen opleveren. Hun honger naar macht, geld en privileges overtroeft elk menselijk fatsoen en eerlijkheid dat anders de overgrote meerderheid van hun eigen volk zou kunnen dienen.
Alleen Martin Luther King Jr. onder de redenaars van die tijd die toen naar ons luisterden, had de wijsheid en de ongelooflijke moed om ons de waarheid te vertellen.
Het gaat nu, en is altijd al geweest, om het beschermen van de ‘gouden gans’ van de groteske hebzucht naar brutowinsten; ten koste van goed bestuur voor iedereen, wereldwijd.
Het bewind van de voormalige 'president' vestigde de internationale schijnwerpers op de dubbelhartigheid van de Amerikaanse democratie; toen hij, zoals hij gewend is, naar buiten kijkend, een van zijn belachelijke opmerkingen maakte over alle landen daarbuiten; dat we plunderen, zonder gewetenswroeging; zoals alle oplichters doen.
Hij doelde beslist op hun regeringsvormen en niet op de buit die wij van hen afpakken.
En vandaag de dag, eindelijk, nadat het criminele circus de stad heeft verlaten, is het voor iedereen duidelijk dat de grond waarop de hoop ooit trots had kunnen staan, slechts de uitzonderlijke schurkenstaat van de wereld is.
Heel goed verwoord door de auteurs.
Het is verbazingwekkend hoe zoveel Amerikanen, en voormalige progressieve organisaties, onze voortdurende massamoordexpedities in het buitenland totaal negeren.
Ik ben bang dat de Amerikaanse samenleving totaal heeft gefaald. Het enige waar we naar uit kunnen kijken is een chaotisch, verschrikkelijk scenario van het einde van het Romeinse Rijk.
Dit artikel aarzelt om de Democraten bij naam te noemen. Dit artikel schiet tekort in het benoemen van de “grote progressieve organisaties” die tekortschieten.
Zoals MLK het verwoordde: “Er komt een tijd dat stilte verraad is.”
De toespraak van de Riverside Church liet zien hoe ver MLK was geëvolueerd: hXXps://ratical.org/ratville/JFK/MLKapr67.html
Natuurlijk hadden de liberalen/democraten die hem toen (en nu) hadden gesteund het gevoel dat hij zijn identiteitspolitieke/burgerrechten-pad had verlaten en niet alleen gevaarlijke anti-oorlogsretoriek omarmde, maar ook gevaarlijk de nadruk legde op klasse (het verenigen van de Arm), in plaats van ras.
Het is niet toevallig dat Malcolm X, en ook Fred Hampton, de oprichter van de Rainbow Coalition between Black Panthers, Young Patriots en Young Lords, ook probeerden hun bewegingen over rassen te verspreiden, en werden vrijwel onmiddellijk vermoord, binnen een paar jaar na King. Het establishment MOET verdeel en heers, het hele doel achter identiteitspolitiek, anders zal de democratie in gevaar komen.
En vreedzame, rustige betrekkingen met de rest van de wereld – GEEN imperialisme… Dat kunnen we toch niet hebben?
Liberale media negeren ook minachtend de politieke transformatie van Malcolm X in zijn laatste jaar.
Het officiële verhaal dat hij alle blanken haatte, was te nuttig in de propaganda die hem afschrijft.
Klassensolidariteit in plaats van raciale verdeeldheid is gewoon niet iets voor de heersende klasse.