James Zogby ontdekt dat Washington de afgelopen weken Israël het gebruikelijke groene licht heeft gegeven om zich ongestraft te gedragen.
President Joe Biden, midden, ontmoet, van links: de nationale veiligheidsadviseur van vice-president Nancy McEldowney, vice-president Kamala Harris, minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en de nationale veiligheidsadviseur van de president, Jake Sullivan, 4 februari. (Ministerie van Buitenlandse Zaken, Ron Przysucha)
By James Zobby
Common Dreams
ODoor de jaren heen is de benadering van de meeste Amerikaanse beleidsmakers ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict Israëlgericht geweest, met vrijwel totale minachting voor het lijden dat het Palestijnse volk heeft ondergaan. De beleidsarchitecten van de opeenvolgende Amerikaanse regeringen hebben het conflict besproken alsof het lot van slechts één partij (Israël) er echt toe deed. Israëli's werden behandeld als volwaardige mensen met hoop en angst, terwijl de Palestijnen werden gereduceerd tot een probleem dat moest worden opgelost, zodat Israëli's in vrede en veiligheid konden leven.
Het is niet alleen zo dat Israëli's en Palestijnen niet met evenveel zorg worden bekeken. Het is erger dan dat. Het lijkt erop dat de Palestijnen als minder menselijk werden beoordeeld dan de Israëli's, en daarom niet het recht hadden om eisen te stellen aan de erkenning en bescherming van hun rechten.
Vanuit deze gedachtegang hebben de VS Israël carte blanche gegeven, terwijl druk en straffen zijn voorbehouden aan de Palestijnen. Af en toe hebben beleidsmakers op schuchtere wijze vragen gesteld over bepaalde Israëlische praktijken, maar omdat ze geen effectieve maatregelen hebben genomen om dit gedrag te veranderen, heeft Israël geen reden gezien om zijn koers te wijzigen. Als gevolg hiervan opereert Israël straffeloos, terwijl Palestijnse acties onder de loep worden genomen en veroordeeld en hun protesten worden genegeerd of tot zwijgen worden gebracht omdat ze ontwrichtend of contraproductief zijn.
Een jonge Palestijnse jongen loopt door de overblijfselen van een huis dat het doelwit was van een Israëlische luchtaanval nabij een vluchtelingenkamp ten westen van Gaza-stad, 12 juli 2014. (VN-foto/Shareef Sarhan)
Recente acties van de regering-Biden passen helaas in dit patroon. Alleen al de afgelopen weken hebben zij: het besluit van het Internationaal Strafhof veroordeeld om te beginnen met de vervolging van Israël vanwege zijn oorlogsmisdaden in Gaza sinds 2014 en zijn illegale uitbreiding van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever; bekritiseerde de VN-Mensenrechtenraad vanwege zijn veroordeling van Israëlische schendingen van de Palestijnse mensenrechten; verwierp het koppelen van Amerikaanse hulp aan Israëls mensenrechtengedrag; zich te verzetten tegen de Palestijnse oproepen om Israël te boycotten, af te stoten en te bestraffen vanwege zijn schendingen van de Palestijnse rechten; en “omarmde” de uitgebreide definitie van antisemitisme, die enkele legitieme kritiek op Israël omvat.
Vooral onthullend was een van de redenen die werden aangevoerd voor het verzet van de VS tegen de Palestijnen die hun klachten voorlegden aan internationale fora. De VS beschuldigden ervan dat “dergelijke acties tegen Israël … de spanningen vergroten en de inspanningen om een onderhandelde tweestatenoplossing te bevorderen ondermijnen.”
Dit lijkt erop te wijzen dat de agressieve landconfiscatie door Israël, de bouw van nederzettingen, de sloop van Palestijnse huizen, de detentie zonder aanklacht of berechting van honderden Palestijnen, de collectieve bestraffing van de hele bevolking van Gaza en de massale moordpartijen op Palestijnen in 2014 en 2018 de gevolgen ervan hebben beïnvloed. niet “de spanningen vergroten of de inspanningen om vrede te bereiken ondermijnen”.
Als Palestijnen protesteren, zijn zij schuldig
Maar de Palestijnen die op zoek zijn naar rechtsmiddelen tegen deze Israëlische acties zijn ontwrichtend. Kortom, Israël kan doen wat het wil, met steun van de VS. Maar als de Palestijnen protesteren – juist omdat de VS niets zullen doen om hen te verdedigen – dan zijn zij schuldig.
Ongeacht de Amerikaanse bedoelingen zegt dit tegen de Palestijnen dat hun mensenrechten er niet toe doen en altijd ondergeschikt zullen zijn aan de Israëlische belangen.
Ontheemde Palestijnen verzamelen zich op een VN-school in de noordelijke Gazastrook nadat ze hun huizen zijn ontvlucht in een gebied dat onder zwaar Israëlisch luchtbombardement ligt. 26 augustus 2014. (VN-foto/Shareef Sarhan)
Luister naar deze uitwisseling op a recente briefing van het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Een verslaggever vroeg: “Als je nu je standpunt over de Palestijnen in ogenschouw neemt, waar moeten de Palestijnen dan heen om verantwoordelijkheid te krijgen voor wat zij beweren een probleem te zijn?”
De functionaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken antwoordde: “Natuurlijk zullen de Verenigde Staten altijd opkomen voor de mensenrechten… Daarom hebt u ons horen blijven steunen in een tweestatenoplossing voor dit langlopende conflict… omdat het de identiteit van Israël als Joodse en democratische staat beschermt, maar het zal de Palestijnen ook een levensvatbare eigen staat geven en hun legitieme verlangens naar waardigheid en zelfbeschikking vervullen.”
Omdat het antwoord niet beantwoordde aan de gestelde vraag, herhaalde de verslaggever dertien keer: “Waar gaan ze heen?” Er werd geen verder antwoord gegeven.
Het beste dat deze regering de Palestijnen tot nu toe heeft geboden, was de herhaling van een vage belofte voor “een onderhandelde tweestatenoplossing waarin Israël in vrede en veiligheid naast een levensvatbare Palestijnse staat leeft.” Maar dit blijft hol zolang het er niet in slaagt de volledige en onrechtmatige controle aan te pakken die Israël uitoefent over de Palestijnen en hun land, en de VS weigeren druk uit te oefenen om een einde te maken aan deze Israëlische misstanden.
“De verslaggever herhaalde dertien keer 'Waar gaan ze heen?' Er werd geen verder antwoord gegeven.”
Nog veelzeggender was een beleidstoespraak over het Israëlisch-Palestijnse conflict, gehouden door een Amerikaanse ambassadeur tijdens een recente bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad. Het was zo op Israël gericht dat elke erkenning van de Palestijnse zorgen óf vergezeld ging van kanttekeningen óf werd ingekaderd in termen van de belangen van Israël.
De ambassadeur sprak bijvoorbeeld de hoop uit dat Israëliërs en Palestijnen allebei Covid-19-vaccins zouden krijgen, maar omzeilde elke vermelding van de weigering van Israël om zijn verantwoordelijkheid daartoe te aanvaarden.
Hij erkende ‘de onhoudbare ongelijkheid in de economische ontwikkeling’ tussen Israëli’s en Palestijnen, maar schreef dit vreemd genoeg toe aan ‘een structureel probleem dat gediagnosticeerd en aangepakt moet worden’, zonder te erkennen dat het ‘structurele probleem’ een naam heeft: ‘bezetting’.
Hij verklaarde dat de VS van plan zijn de hulp aan de Palestijnen opnieuw te starten, maar beweerde dat dit zou gebeuren omdat dit “uiteindelijk de veiligheid van Israël ondersteunt.” En voegde daar natuurlijk aan toe dat “onze inspanningen om het Palestijnse volk en het Palestijnse leiderschap opnieuw te betrekken op geen enkele manier afbreuk doen aan onze toewijding aan Israël.”
Vijfenveertig jaar geleden startten we de Palestijnse Mensenrechtencampagne. Ons motto was een eenvoudige bevestiging: “Palestijnen hebben ook mensenrechten!” Ik schreef ook een monografie met de titel “Palestijnen: de onzichtbare slachtoffers.” Ons doel was om beleidsmakers uit te dagen de menselijkheid van dit al lang belegerde volk te erkennen. Helaas is die uitdaging vandaag de dag nog steeds even relevant als toen.
James J. Zogby is de auteur van Arabische stemmen (Palgrave Macmillan, oktober 2010) en de oprichter en president van het Arab American Institute (AAI), een in Washington, DC gevestigde organisatie die fungeert als de politieke en beleidsonderzoekstak van de Arabisch-Amerikaanse gemeenschap.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Veilig doneren met PayPal
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Amerikaanse steun en impliciete toestemming voor Israëls mensenrechtenschendingen die over de ruggen van het Palestijnse volk worden gelegd, is de reden dat de VS NIET de enige, dominerende macht van de wereld zullen zijn. Ons denken en handelen is grotesk in wat we voor Israël in het Midden-Oosten hebben gedaan. De natuurwetten zullen niet toestaan dat een dergelijke afwijking de overhand krijgt.
“Als Palestijnen protesteren, hebben zij de schuld”
Het beschuldigen van het slachtoffer is de ideologie van de misbruiker. Hoe kunnen we ons losmaken van dit massale Stockholm-syndroom?
Dank u, mijnheer Zogby – hoewel dit zo verdomd duidelijk is geweest voor iedereen die er aandacht aan wilde besteden sinds de aanvankelijke massale en gewelddadige etnische zuivering van de inheemse Palestijnen uit hun huizen (meestal vernietigd zodra ze werden verdreven)…(zelfs die ba** *** Ben Gurion wist dat de Palestijnen, vooral de kleine boeren (of boeren, Fellahin) honderden jaren geleden waarschijnlijk afstammelingen waren van die Joodse boeren... boeren houden zich immers hardnekkig vast aan hun land, historische, culturele manier van leven enzovoort. zou met de Arabische invasie omstreeks 700 de Jizreya (belasting op niet-moslimgrondbezitters) niet hebben willen betalen en zich dus (gemakkelijker) tot de islam hebben bekeerd, omdat het dichter bij het jodendom staat (één god, niet drie, geen varkensvlees, meerdere malen per dag gebeden met het gezicht richting Jeruzalem)…
Ik ben ook niet in het minst verbaasd over het standpunt van de Biden-administrateur: a) dit is het standpunt van de VS sinds ongeveer 1948; b) De beheerder van Biden heeft verschillende leden die beweren Joods te zijn (zijn ze religieus?); c) Biden heeft een – vergelijkbaar met Trump – Joodse schoondochter….
Joods zijn – of in ieder geval zoals de meeste Amerikanen die een dergelijke band beweren – en tegelijkertijd seculier/atheïst zijn en tegelijkertijd de gehechtheid aan de familieachtergrond erkennen, betekent NIET dat men partij kiest voor de Bezetters van Heel Palestina, noch hoe ze tot zo’n situatie zijn gekomen. bezetting, ga ermee door, de mensenrechtenschendingen die ze voortdurend toebrengen aan de inheemse bevolking (om ze ergens anders heen te laten vluchten of te sterven)…Dit weet ik uit persoonlijke ervaring.
Ik ben altijd, altijd geschokt door de manier waarop NPR en de Beeb World Service ALTIJD het zogenaamde ‘conflict’ tussen de Palestijnen en de voornamelijk Asjkenazim presenteren: als gelijkwaardig aan de basis… en zoals geïnitieerd door de Palestijnen… Ik had geen idee (heeft iemand anders) dat Hamas (het Abbas-lot was overgestapt en decennia lang had samengewerkt) een luchtmacht, bommen en ook witte fosforbommen; dat het een volledig uitgerust leger had – tanks, ballistische raketten, hogesnelheidsgeweren…; dat het een marine had met onderzeeërs en oorlogsschepen – en wie weet – het moet ook kernwapens hebben… Hoe kan iemand met scrupules in zijn psyche op welk niveau dan ook doen alsof het vuurwerk zo groot is als de Romeinse kaars dat Hamas af en toe naar de indringers gooit? , de dieven van, wat is hun thuisland, zijn het equivalent van de bommen, raketten en sluipschutterkogels die de gevangenen uit de Gazastrook met regelmatige tussenpozen ervaren???
De Palestijnen hebben alle internationaal erkende wettelijke rechten om te strijden tegen hun onderdrukking, hun etnische zuivering, hun 70+ jaar durende opzettelijk toegebrachte mensenrechtenschendingen door de OAP’s…
Ik denk dat de meeste Amerikanen zich volledig bewust zijn van de overheidsinvloed die de zionisten hebben als het om Palestijnse zaken gaat, maar dat het hen niets kan schelen.
Toen ik deze kwestie enkele jaren geleden op een forum ter sprake bracht na de bomaanslagen in Gaza, zei een Amerikaans forumlid: 'Amerika beschouwt dit alsof Israël alleen maar het gras aan het maaien is'. Die woorden zijn sindsdien in mijn hoofd blijven hangen en ik geloof dat hij gelijk had als het gaat om de gevoelens van het algemene Amerikaanse staatsburgerschap hierover.
Zodra het 'gazon' tot op de grond is gemaaid, wordt het een Israëlische achtertuin en wordt er gezocht naar een nieuw 'gazon'. Deze expansionistische plannen zijn al jaren openlijk te zien.
Het is treurig en deprimerend dat het Amerikaanse beleid zo hypocriet is tegenover Israël/Palestina. Veel deugdsignalering terwijl er alleen maar pragmatische binnenlandse politiek in het spel is. AIPAC heeft veel geld, er zijn weinig Palestijnen in de VS. Kijkend naar Irak, Libië en Syrië zijn de “zorgzame” liberalen onverschillig of zelfs sadistisch tegenover de mensen uit het Midden-Oosten
Helaas wordt de regering-Biden gedomineerd door fanatieke zionisten, of joodse supremacisten, om een term te gebruiken die door Norman Finkelstein wordt gebruikt.
Wist u dat J. William Fulbright op 17 april 1973 van mening was dat de Senaat zelf door Israël werd gecontroleerd? Hij beweerde hetzelfde op CBS Face The Nation. Hij en Paul Findley hebben allebei een hoge prijs betaald voor hun publieke opinie over Israël.
Ik meen me te herinneren dat de laatste man in het Oval Office, de president die Trump afwijst, tijdens zijn regering een serieuze, voortdurende liefdesrelatie had met de Israëlische leider Benny Netanyahu. En hoe opgetogen waren de republikeinen toen hij Barrack Obama in 2011 afkeurde nadat hem door de Republikeinse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, John Boehner, was gevraagd te spreken voor een gezamenlijke congreszitting.
Ik kies hier geen partij. Ik leg de verantwoordelijkheid bij degenen die verantwoordelijk zijn voor deze onzin. Waarom tolereren wij Amerikanen deze belediging van onze intelligentie? Ik kan duidelijk zien dat beide partijen verantwoordelijk zijn voor het ondersteunen, bevorderen en verdedigen van de Israëlische agenda, terwijl de reden daarvoor onze bondgenoot is. Is het niet net zo duidelijk dat beide partijen dit mystieke dogma gebruiken om de publieke opinie te misleiden?
Ik ben het 100% niet eens met alle drie deze paragrafen, een dergelijke verwevenheid van religie en de federale overheid vind ik behoorlijk afschuwelijk. En dat al 53 jaar van mijn leven.
Ik ben hier bij de klok gepakt, maar de blog heeft drie paragrafen. Ik zal je de laatste in zijn volledige vorm geven.
Om artikel 2-22-17 van de Council on Foreign Relations te citeren, blogpost van Elliot Abrams, “Over die Netanyahu-uitnodiging om het Congres toe te spreken”, derde paragraaf.
Pro-Israël zijn is van belang in de Amerikaanse massapolitiek, omdat de publieke opinie op een diep niveau gelooft dat pro-Israël zijn betekent pro-Amerikaans en pro-geloof zijn. Een substantieel aantal kiezers gelooft dat politici die Israël niet 'snappen', de Amerikanen niet 'snappen' en God niet 'snappen'.
Het gehele artikel vindt u hier. hXXps://www.cfr/blog/about-netanyahu-invitation-address-congress
Bedankt CN
VREDE
Apartheid is apartheid, of het nu in Zuid-Afrika of Kanaän is.
~
Waarom heeft Israël zoveel aantrekkingskracht?
~
De vraag was retorisch en het antwoord is: dat zou niet moeten.
~
Is het niet tijd voor iets beters. Met of zonder Israël.
~
Je krijgt wat je geeft.
Hé, dit is hoe de VS werken!!
Als je een Cubaan bent, kun je vijftig jaar lang genaaid worden, als je een Aboriginal-Amerikaan bent, kun je honderden jaren genaaid worden. Om nog maar te zwijgen van de gekleurde Amerikanen of de vluchtende landen die Amerika heeft helpen verwoesten.
Amerika #1 hypocriet, #1 verwoestende democratieën en #1 die onschuldigen vermoordt sinds de Tweede Wereldoorlog.
Er lijkt werkelijk geen hoop te bestaan terwijl de VS doen alsof Israël en zijn belangen belangrijker zijn dan de VS zelf. Beide partijen (wie heeft er nog meer slechts twee partijen in een democratie?) strijden om meer pro-Israël te zijn, en de Israëlische lobby's zijn volgens Ben Rhodes in aantal groter dan alle andere samen in hun toegang tot het Witte Huis.
De zaken in Rosemary zijn zoveel erger als je het CIA-tapijt wegtrekt dat de werkelijke redenen voor deze groteske onmenselijke ongelijkheid van het Amerikaanse buitenlandse beleid bedekt.
In uw tweede zin brengt u een belangrijk conflict ter sprake. Als je ons valse tweepartijensysteem nauwkeurig onderzoekt, leer je al snel dat de acties van die twee partijen zowel de sloten als de vaten van de Deep State onthullen.
De geheime acties van de CIA op het gebied van het buitenlands beleid druisen in tegen alles wat democratisch van aard zou kunnen zijn.
Als je nog nooit van Grant Smith hebt gehoord, google hem en zijn IRmep.com. hij heeft een grote hoeveelheid informatie gepubliceerd over de Israëlische lobby hier in de VS, tot het punt waarop je zou kunnen beweren dat het erop lijkt dat onze eigen burgers en onze regering de Israëli's toestaan onze regering van binnenuit over te nemen.
Nog zestien jaar presidenten van de S$ en het zal een uitgemaakte zaak zijn. Het duurt misschien niet zo lang.
bedankt cn
VREDE
Inderdaad Robert. Er is inderdaad maar één partij, de naam is Janus en het maakt helemaal niet uit welke partij aan de macht is in DC (allemaal)... de resultaten zijn en zullen hetzelfde zijn...
En wij hebben het lef – via Blinken! om de Chinezen aan te spreken op hun gebruik of potentieel gebruik van dwang om andere landen te dwingen zich hieraan te houden…Ik bedoel: ECHT??? Welk land gaat de wereld rond met behulp van belegeringsoorlogen (economische sancties) die de gewone, armere delen van de bevolking vrijwel altijd terugbrengen tot steeds grotere armoede en hongersnood? Is dat niet dwang – en bovendien brute, barbaarse dwang? En dan bombarderen, bombarderen, bombarderen we natuurlijk... als we daar zin in hebben...
Potten en ketels zitten er niet in... Je zou inderdaad kunnen suggereren dat we zowel de potten EN de ketels zijn...