Chris Hedges: Het tijdperk van sociale moord

Dit is de grootste misdaad tegen de menselijkheid die ooit is gepleegd. Het wordt voor onze ogen gepleegd. En, op enkele uitzonderingen na, worden we moedwillig als schapen naar de slacht gedreven.

By Chris Hedges
ScheerPost.com

TDe twee miljoen sterfgevallen die het gevolg zijn van de verkeerde aanpak van de mondiale pandemie door de heersende elites zullen in het niet vallen bij wat er gaat volgen. De mondiale catastrofe die ons te wachten staat, die al in het ecosysteem is ingebakken als gevolg van het onvermogen om het gebruik van fossiele brandstoffen en de veehouderij aan banden te leggen, voorspelt nieuwe, dodelijkere pandemieën, massale migraties van miljarden wanhopige mensen, dalende oogstopbrengsten, massale hongersnood en het instorten van systemen. 

De wetenschap die deze sociale dood opheldert, is bekend bij de heersende elites. De wetenschap die ons heeft gewaarschuwd voor deze pandemie, en andere die zullen volgen, is bekend bij de heersende elites. De wetenschap die aantoont dat het onvermogen om de CO2-uitstoot een halt toe te roepen zal leiden tot een klimaatcrisis en uiteindelijk het uitsterven van de menselijke soort en de meeste andere soorten, is bekend bij de heersende elites. Ze kunnen geen onwetendheid claimen. Alleen maar onverschilligheid.

De feiten zijn onweerlegbaar. Elk van de afgelopen vier decennia was heter dan de vorige. In 2018 bracht het International Panel on Climate Change van de VN een rapport uit speciaal verslag over de systemische effecten van een temperatuurstijging van 1.5 graden Celsius (2.7 graden Fahrenheit). Het levert zeer grimmige lectuur op. De stijgende temperatuurstijgingen – we zitten al op 1.2 graden Celsius (2.16 graden Fahrenheit) boven het pre-industriële niveau – zijn al in het systeem ingebakken, wat betekent dat zelfs als we vandaag alle COXNUMX-uitstoot zouden stoppen, we nog steeds met catastrofes te maken hebben.

Alles boven een temperatuurstijging van 1.5 graden Celsius zal de aarde onbewoonbaar maken. Er wordt nu verwacht dat het Arctische ijs samen met de Groenlandse ijskap zal smelten, ongeacht hoeveel we de CO7-uitstoot terugdringen. Een stijging van de zeespiegel met zeven meter (23 voet), wat zal plaatsvinden zodra het ijs verdwenen is, betekent dat elke stad en stad aan een kust op zeeniveau moet worden geëvacueerd. 

Roger Hallam, de mede-oprichter van Extinction Rebellion, wiens geweldloze daden van massale burgerlijke ongehoorzaamheid de laatste, beste kans bieden om onszelf te redden, legt het uit in deze video: 

Naarmate de klimaatcrisis verergert, zullen de politieke beperkingen strenger worden, waardoor het publieke verzet moeilijk wordt. We leven nog niet in de meedogenloze Orwelliaanse staat die aan de horizon verschijnt, een staat waarin alle dissidenten het lot van Julian Assange zullen ondergaan. Maar deze Orwelliaanse staat is niet ver weg. Dit maakt het noodzakelijk dat we nu actie ondernemen.

De heersende elites verzachten ons, ondanks de steeds sneller wordende en tastbare ecologische ineenstorting, door zinloze gebaren of door ontkenning. Zij zijn de architecten van sociale moord.  

Engels en arbeidersomstandigheden  

Sociale moord, zoals Friedrich Engels opmerkte in zijn boek uit 1845 De toestand van de arbeidersklasse in Engeland,  een van de belangrijkste werken uit de sociale geschiedenis, is ingebouwd in het kapitalistische systeem. De heersende elites, schrijft Engels, degenen die ‘sociale en politieke controle’ uitoefenen, waren zich ervan bewust dat de barre werk- en levensomstandigheden tijdens de Industriële Revolutie arbeiders tot ‘een vroege en onnatuurlijke dood’ gedoemd hadden: 

“Wanneer een individu een ander lichamelijk letsel toebrengt, zodat de dood tot gevolg heeft, noemen we de daad doodslag; wanneer de aanvaller vooraf wist dat de verwonding fataal zou zijn, noemen we zijn daad moord. Maar wanneer de samenleving honderden proletariërs in een zodanige positie plaatst dat zij onvermijdelijk een te vroege en onnatuurlijke dood tegemoet gaan, een dood die net zo goed een dood door geweld is als die door het zwaard of de kogel; wanneer het duizenden levensbehoeften berooft, hen in omstandigheden plaatst waarin zij niet kunnen leven – hen dwingt, door de sterke arm van de wet, in zulke omstandigheden te blijven totdat de dood volgt, wat het onvermijdelijke gevolg is – weet dat deze duizenden van de slachtoffers moet omkomen, en toch toestaat dat deze omstandigheden blijven bestaan, is zijn daad net zo zeker moord als de daad van een enkel individu; verkapte, kwaadwillige moord, moord waartegen niemand zich kan verdedigen, die niet lijkt wat het is, omdat niemand de moordenaar ziet, omdat de dood van het slachtoffer een natuurlijke dood lijkt, aangezien het misdrijf eerder een gevolg is van nalaten dan van plegen . Maar moord blijft het.^" 

De heersende klasse besteedt enorme middelen om deze sociale moord te maskeren. Zij beheersen het verhaal in de pers. Ze vervalsen wetenschap en data, zoals de fossiele brandstoffenindustrie al tientallen jaren doet. Ze richtten comités, commissies en internationale instanties op, zoals VN-klimaattoppen, om te doen alsof ze het probleem aanpakten. Of ze ontkennen, ondanks de dramatisch veranderende weerpatronen, dat het probleem überhaupt bestaat. 

Wetenschappers hebben er al lang voor gewaarschuwd dat naarmate de temperatuur op aarde stijgt en de neerslag en hittegolven in veel delen van de wereld toenemen, door dieren verspreide infectieziekten het hele jaar door de bevolking zullen teisteren en zich zullen uitbreiden naar de noordelijke gebieden.

Meer virulente pandemieën

Pandemieën zoals HIV/AIDS, die ongeveer 36 miljoen mensen het leven heeft gekost, de Aziatische griep, die tussen de 1 en 4 miljoen mensen heeft gedood, en Covid-19, die al meer dan 2.5 miljoen mensen heeft gedood, zullen in steeds virulentere vormen over de hele wereld verspreid worden. , vaak muterend buiten onze controle. 

Het misbruik van antibiotica in de vleesindustrie, dat 80 procent van al het antibioticagebruik voor zijn rekening neemt, heeft bacteriestammen voortgebracht die antibioticaresistent en dodelijk zijn. Een moderne versie van de Zwarte Dood, die in de 14^th eeuw tussen de 75 en 200 miljoen mensen gedood, waardoor wellicht de helft van de Europese bevolking wordt uitgeroeid, is waarschijnlijk onvermijdelijk zolang de farmaceutische en medische industrie zijn ingericht om geld te verdienen in plaats van levens te beschermen en te redden. 

Zelfs als het om vaccins gaat, ontbreekt het ons aan de nationale infrastructuur om ze efficiënt te distribueren, omdat winst belangrijker is dan gezondheid. En degenen in het Mondiale Zuiden worden, zoals gewoonlijk, in de steek gelaten, alsof de ziekten die hen doden, ons nooit zullen bereiken. Het besluit van Israël om Covid-19-vaccins te distribueren naar maar liefst 19 landen, terwijl het weigert de 5 miljoen Palestijnen die onder de bezetting leven te vaccineren, is emblematisch voor de verbijsterende bijziendheid van de heersende elite, om nog maar te zwijgen van de immoraliteit.  

Wat er gebeurt is geen verwaarlozing. Het is geen onbekwaamheid. Het is geen falend beleid. Het is moord. Het is moord omdat het met voorbedachten rade is. Het is moord omdat er door de mondiale heersende klassen een bewuste keuze is gemaakt om het leven uit te doven in plaats van het te beschermen. Het is moord omdat winst, ondanks de harde statistieken, de toenemende klimaatverstoringen en de wetenschappelijke modellen, belangrijker wordt geacht dan het menselijk leven en het menselijk voortbestaan. 

De elites gedijen in dit systeem, zolang ze de dictaten dienen van wat Lewis Mumford de ‘megamachine’ noemde, de convergentie van wetenschap, economie, techniek en politieke macht verenigd in een geïntegreerde, bureaucratische structuur waarvan het enige doel is zichzelf in stand te houden.

Deze structuur, zo merkte Mumford op, is in strijd met ‘levensverbeterende waarden’. Maar het uitdagen van de megamachine, het benoemen en veroordelen van haar doodswens, betekent dat we uit haar innerlijke heiligdom worden verdreven. Er zijn ongetwijfeld sommigen binnen de megamachine die bang zijn voor de toekomst, die misschien zelfs geschokt zijn door de sociale moord, maar die hun baan en hun sociale status niet willen verliezen om paria's te worden.  

Suïcidale dwaasheid 

De enorme middelen die aan het leger zijn toegewezen, en die, wanneer de kosten van de Veterans Administration worden toegevoegd aan de begroting van het Ministerie van Defensie, oplopen tot 826 miljard dollar per jaar, zijn het meest flagrante voorbeeld van onze suïcidale dwaasheid, symptomatisch voor alle in verval rakende beschavingen die steeds minder middelen verspillen. in instellingen en projecten die hun achteruitgang versnellen.  

Het Amerikaanse leger – dat verantwoordelijk is voor 38 procent van de militaire uitgaven wereldwijd – is niet in staat de echte existentiële crisis te bestrijden. De straaljagers, satellieten, vliegdekschepen, vloten van oorlogsschepen, kernonderzeeërs, raketten, tanks en enorme wapenarsenalen zijn nutteloos tegen pandemieën en de klimaatcrisis. De oorlogsmachine doet niets om het menselijk lijden te verzachten dat wordt veroorzaakt door gedegradeerde omgevingen die de bevolking ziek maken en vergiftigen of het leven onhoudbaar maken. Luchtvervuiling doodt nu al naar schatting 200,000 Amerikanen per jaar, terwijl kinderen in vervallen steden zoals Flint, Michigan, voor het leven beschadigd raken door loodverontreiniging door drinkwater. 

De vervolging van eindeloze en nutteloze oorlogen, die ergens tussen de 5 en 7 biljoen dollar kosten, het onderhoud van zo’n 800 militaire bases in meer dan 70 landen, samen met de endemische fraude, verspilling en wanbeheer door het Pentagon in een tijd waarin het voortbestaan ​​van de soort op het spel staat. die op het spel staat is zelfvernietigend. 

Het Pentagon heeft alleen al ruim 67 miljard dollar uitgegeven aan een verdedigingssysteem voor ballistische raketten waarvan weinigen denken dat het daadwerkelijk zal werken, en miljarden meer aan een reeks blinde wapensystemen, waaronder de 22 miljard dollar kostende Zumwalt-vernietiger. En bovendien heeft het Amerikaanse leger tussen 1.2 en 2001 2017 miljard ton COXNUMX-uitstoot uitgestoten, tweemaal de jaarlijkse productie van de Amerikaanse personenauto's.

Over tien jaar zullen we terugkijken op de huidige mondiale heersende klasse als de meest criminele in de geschiedenis van de mensheid, die moedwillig miljoenen mensen zal veroordelen om te sterven, inclusief degenen die het gevolg zijn van deze pandemie, die de moorddadige excessen van de moordenaars uit het verleden, waaronder de Europeanen die de genocide op de inheemse volkeren in Amerika hebben uitgevoerd, de nazi's die zo'n twaalf miljoen mensen hebben uitgeroeid, de stalinisten of de Culturele Revolutie van Mao. Dit is de grootste misdaad tegen de menselijkheid die ooit is gepleegd. Het wordt voor onze ogen gepleegd. En, op enkele uitzonderingen na, worden we moedwillig als schapen naar de slacht gedreven.

Het is niet zo dat de meeste mensen vertrouwen hebben in de heersende elites. Ze weten dat ze verraden worden. Ze voelen zich kwetsbaar en bang. Ze begrijpen dat hun ellende niet wordt erkend en onbelangrijk is voor de mondiale elites, die duizelingwekkende hoeveelheden rijkdom en macht hebben geconcentreerd in de handen van een kleine kliek van roofzuchtige oligarchen. 

De woede die velen voelen als ze in de steek worden gelaten, uit zich vaak in een vergiftigde solidariteit. Deze vergiftigde solidariteit verenigt de rechtelozen rond haatmisdaden, racisme, prille wraakacties tegen zondebokken, religieus en etnisch chauvinisme en nihilistisch geweld. Het bevordert crisiscultus, zoals die gebouwd door de christelijke fascisten, en verheft demagogen zoals Donald Trump. 

Sociale verdeeldheid komt ten goede aan de heersende klasse, die mediasilo’s heeft gebouwd die verpakte haat voeden aan concurrerende demografische groepen. Hoe groter de sociale tegenstellingen, hoe minder de elites hoeven te vrezen. Als degenen die in de greep zijn van vergiftigde solidariteit numeriek superieur worden – bijna de helft van het Amerikaanse electoraat wijst de traditionele heersende klasse af en omarmt samenzweringstheorieën en een demagoog – zullen de elites zich aanpassen aan de nieuwe machtsconfiguratie, die de sociale moord zal versnellen. 

De regering-Biden zal niet de economische, politieke, sociale of ecologische hervormingen doorvoeren die ons zullen redden. De fossiele brandstoffenindustrie zal olie blijven winnen. De oorlogen zullen niet eindigen. De sociale ongelijkheid zal toenemen. De controle van de overheid, met haar gemilitariseerde politiediensten van interne bezetting, grootschalige surveillance en verlies van burgerlijke vrijheden, zal toenemen. Nieuwe pandemieën, samen met droogtes, bosbranden, monsterlijke orkanen, verlammende hittegolven en overstromingen, zullen het land verwoesten, evenals een bevolking die gebukt gaat onder een op winst gericht gezondheidszorgsysteem dat niet is ontworpen of uitgerust om met een nationale gezondheidscrisis om te gaan. crisis.

Collectief kwaad

Het kwaad dat deze sociale moord mogelijk maakt, is collectief. Het wordt gepleegd door de kleurloze bureaucraten en technocraten die voortkomen uit businessscholen, rechtsscholen, managementprogramma’s en elite-universiteiten. Deze systeembeheerders voeren de incrementele taken uit die enorme, gecompliceerde systemen van uitbuiting en dood tot werk maken.

Ze verzamelen, bewaren en manipuleren onze persoonlijke gegevens voor digitale monopolies en de veiligheids- en toezichtstaat. Ze smeren de wielen van ExxonMobil, BP en Goldman Sachs. Zij schrijven de wetten die door de politieke klasse zijn aangenomen en betaald. Ze besturen de luchtdrones die de armen in Afghanistan, Irak, Syrië en Pakistan terroriseren.

Zij profiteren van de eindeloze oorlogen. Het zijn de bedrijfsadverteerders, PR-specialisten en televisie-experts die de ether overspoelen met leugens. Zij runnen de banken. Zij houden toezicht op de gevangenissen. Zij verstrekken de formulieren. Zij verwerken de papieren. Ze weigeren sommigen voedselbonnen en medische dekking en anderen werkloosheidsuitkeringen.

Zij voeren de uitzettingen uit. Zij handhaven de wetten en regels. Ze stellen geen vragen. Ze leven in een intellectueel vacuüm, een wereld van verstikkende details. Het zijn de ‘holle mannen’ van TS Eliot, ‘de opgezette mannen’. ‘Vorm zonder vorm, schaduw zonder kleur’, schrijft de dichter. “Verlamde kracht, gebaar zonder beweging.”

Deze systeembeheerders hebben de genociden uit het verleden mogelijk gemaakt, van de uitroeiing van de indianen tot de Turkse slachting van de Armeniërs, de nazi-holocaust en de liquidaties van Stalin. Zij hielden de treinen rijdend. Ze vulden het papierwerk in. Ze hebben beslag gelegd op de eigendommen en de bankrekeningen in beslag genomen. Zij hebben de verwerking gedaan. Ze rantsoeneerden het voedsel. Zij bestuurden de concentratiekampen en de gaskamers. Zij voerden de wet uit. Ze deden hun werk. 

Deze systeembeheerders, ongeschoold in alles behalve hun kleine technische specialiteit, missen de taal en de morele autonomie om de heersende aannames of structuren in twijfel te trekken.

Hannah Arendt binnen Eichmann in Jeruzalem schrijft dat Adolf Eichmann werd gemotiveerd door “een buitengewone toewijding bij het zoeken naar zijn persoonlijke vooruitgang.” Hij werd lid van de nazi-partij omdat het een goede carrièrestap was. Arendt vervolgde:

“Het probleem met Eichmann was juist dat zovelen op hem leken, en dat de velen noch pervers, noch sadistisch waren, dat ze vreselijk en angstaanjagend normaal waren en nog steeds zijn.

Hoe langer men naar hem luisterde, hoe duidelijker het werd dat zijn onvermogen om te spreken nauw verbonden was met zijn onvermogen om te spreken denkennamelijk denken vanuit het standpunt van iemand anders. Er was geen communicatie met hem mogelijk, niet omdat hij loog, maar omdat hij omringd was door de meest betrouwbare van alle waarborgen tegen woorden en de aanwezigheid van anderen, en dus tegen de werkelijkheid als zodanig. 

De Russische romanschrijver Vasily Grossman in zijn boek Voor altijd stromend merkte op dat “de nieuwe staat geen heilige apostelen, fanatieke, geïnspireerde bouwers, getrouwe, vrome discipelen nodig had. De nieuwe staat had niet eens bedienden nodig, alleen maar klerken.” Deze metafysische onwetendheid voedt sociale moord.

We kunnen de omvang van de dreigende catastrofe niet emotioneel absorberen en ondernemen daarom geen actie. 

In de Holocaust-documentaire van Claude Lanzmann Shoah,  hij interviewt Filip Müller, een Tsjechische Jood die als lid van het ‘speciale detail’ de liquidaties in Auschwitz heeft overleefd. 

“Op een dag in 1943, toen ik al in Crematorium 5 was, arriveerde er een trein uit Bialystok. Een gevangene op het 'bijzondere detail' zag in de 'uitkleedkamer' een vrouw die de vrouw was van een vriend van hem. Hij kwam regelrecht naar buiten en zei tegen haar: 'Je wordt uitgeroeid. Over drie uur ben je as.' De vrouw geloofde hem omdat ze hem kende. Ze rende erheen en waarschuwde de andere vrouwen. 'We gaan vermoord worden. We worden vergast.' Moeders die hun kinderen op hun schouders droegen, wilden dat niet horen.

Ze besloten dat de vrouw gek was. Ze joegen haar weg. Dus ging ze naar de mannen. Het mocht niet baten. Niet dat ze haar niet geloofden. Ze hadden geruchten gehoord in het getto van Bialystok, of in Grodno, en elders. Maar wie wilde dat horen? Toen ze zag dat niemand wilde luisteren, krabde ze over haar hele gezicht. Uit wanhoop. Geschokt. En ze begon te schreeuwen.”

Hoe kunnen we ons verzetten? Als deze sociale moord onvermijdelijk is, zoals ik geloof, waarom vechten we dan überhaupt terug? Waarom niet toegeven aan cynisme en wanhoop? Waarom trekken we ons niet terug en besteden we ons hele leven aan het bevredigen van onze persoonlijke behoeften en verlangens? We zijn allemaal medeplichtig, verlamd door de overweldigende kracht van de megamachine en gebonden aan zijn vernietigende energie door de ons toegewezen plekken binnen zijn enorme machinerie.”  

Maar het nalaten om op te treden, en dit betekent het uitvoeren van massale, aanhoudende daden van geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid in een poging de megamachine kapot te maken, is een geestelijke dood. Het is het toegeven aan het cynisme, het hedonisme en de gevoelloosheid die de systeembeheerders en technocraten die deze sociale moord orkestreren, in menselijke radertjes hebben veranderd. Het is het overgeven van onze menselijkheid. Het is medeplichtig worden.

Albert Camus schrijft dat “een van de weinige coherente filosofische standpunten de opstand is. Het is een voortdurende confrontatie tussen de mens en zijn duisternis. Het is geen aspiratie, want er is geen hoop. Die opstand is de zekerheid van een verpletterend lot, zonder de berusting die daarmee gepaard zou moeten gaan.” 

“Een levende mens kan tot slaaf worden gemaakt en worden teruggebracht tot de historische toestand van een object”, waarschuwt Camus. “Maar als hij sterft terwijl hij weigert tot slaaf te worden gemaakt, bevestigt hij opnieuw het bestaan ​​van een ander soort menselijke natuur die weigert als object te worden geclassificeerd.” 

Het vermogen om morele autonomie uit te oefenen, om te weigeren samen te werken, om de megamachine kapot te maken, biedt ons de enige mogelijkheid die overblijft voor persoonlijke vrijheid en een leven van betekenis. Opstand is zijn eigen rechtvaardiging. Het erodeert, hoe onmerkbaar ook, de structuren van onderdrukking. Het ondersteunt de vonken van empathie en mededogen, maar ook van rechtvaardigheid. Deze sintels zijn niet onbelangrijk.

Ze houden het vermogen om mens te zijn levend. Ze houden de mogelijkheid, hoe klein ook, levend dat de krachten die onze sociale moord orkestreren, kunnen worden gestopt. Opstand moet tenslotte worden omarmd, niet alleen vanwege wat het zal bereiken, maar ook vanwege wat het ons zal laten worden. In dat worden vinden we hoop.

Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning News, De Christian Science Monitor en NPR. Hij is de presentator van de voor een Emmy Award genomineerde RT America-show ‘On Contact’. 

Deze column is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column twee keer per maand. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.