Verbeterd taalgebruik – hoe bewonderenswaardig ook – maskeert vaak veel stabieler, status quo, onfatsoenlijkheid, waarschuwt Danny Sjursen.
President Joe Biden tijdens de colonne voor de presidentiële inauguratie, 20 januari. (Witte Huis, Ana Isabel Martinez Chamorro)
Thij onderschept noemde het een “dramatische beleidsverandering.” En we hopen dat het dat is. Toch heeft de aankondiging van president Joe Biden – tijdens zijn eerste grote toespraak over het buitenlands beleid – dat hij de Amerikaanse steun aan door Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten geleide “offensieve operaties” in Jemen zou beëindigen, meer nuance nodig.
In de tweede maand van 2021 lijkt het vrijwel voorbestemd dat het schrikbeeld van Donald Trump – en de tribale, loyaliteitseed-achtige partijdigheid verdeeld over zijn omstreden erfenis – alle discussies over elke Biden-beweging op het gebied van het buitenlands beleid voor minstens een periode zal achtervolgen en vergiftigen. Nog 47 maanden. In deze reflexieve race naar bekende factie-gevechtsstations zal bijna elke coherente analyse verloren gaan van de systemische structuren die zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat de Amerikaanse oorlogsshow doorgaat.
Hoewel de retorische correctie van de president – en de vage beloofde beleidswijziging – over de rol van Amerika in de catastrofe in Jemen een voorzichtige (en misschien even vage) at-a-boy verdient, zou Biden hier niet het enige verhaal moeten zijn.
Een nuchtere beschrijving van de rol van de VS in deze smerige zaak vereist systemisch, in plaats van op persoonlijkheid gebaseerd debat en kritiek. Het bekijken van beleidsanalyses van meerdere regeringen – Obama-Trump-Biden – door de ogen van het verkiezingsseizoen is precies wat ervoor zorgt dat de geldstroom van de oorlogsindustrie blijft stromen en dat de Jemenitische babes sterven.
Het echte verhaal van Amerika’s onvergeeflijke fiasco is hoe en waarom zo’n klein (voor us) vies (voor Jemenieten) oorlogen bij volmacht blijven bestaan via zogenaamd transformatieve presidentiële transities. Voor deze eeuwige oorlogen na 9 september, hun formule is de ziekte, en dienovereenkomstig moet worden bestreden.
Woestenijen van afleiding
Helaas betekent dit dat je door woestenijen van retorische afleiding moet waden. Het smeren van de groteske wielen van de anderszins onverklaarbare hardnekkige Amerikaanse steun voor de Saoedische terreuroorlog – die volgens recente VN-cijfers de 233,000 Jemenieten dood en ongeveer 80 procent van de bevolking afhankelijk heeft gemaakt van humanitaire hulp – is een Washingtonees dialect van de taal-gymnastiek dat We The People al lang in verwarring brengt over wat onze naam feitelijk heeft aangedaan.
Het begint met hoe je de termen definieert – en laten we zeggen dat de woorden van Joe evenveel verhullen als onthullen. Bidens bos van "beste en slimste‘krijgen onduidelijke hulp van een Pentagon dat gevoelig is voor acroniemen en eufemisme, bevolkt met talloze carrières’gezelschap mannen. '
Bovendien ligt boven de hele strategische draad de verzonnen dreiging van Iran op de loer. Alleen, afgezien van enkele hartverscheurende foto’s van opgezwollen jonge buiken, en te groot om te bevatten – maar toch waarschijnlijk underreported – statistieken over dood, ziekte en ontheemding, actueel Jemenieten zelden rekening houden met de wrede berekeningen van Washington. Dat is de truc: de professionele beleidsmakers en waarnemers van Amerika spreken in wervelende intellectuele kringen totdat hun medeplichtige oorlogsmisdaden als abstractie stollen.
9 oktober 2015: Maanden na een luchtaanval ligt een wijk in de hoofdstad van Jemen, Sanaa, in puin en overlevenden blijven zoeken naar waardevolle spullen. (Almigdad Mojalli/VOA, Wikimedia Commons)
Een vluchtige blik op de meer gebruikelijke termen die in de oorlogsdiscussies in Jemen worden gebruikt, laat zien hoeveel onbekenden en – tot nu toe – onbeantwoorde vragen in Bidens verklarende kielzog blijven hangen.
Laten we beginnen met wat de president vermoedelijk tegenhoudt: Amerikaanse steun voor ‘offensieve operaties’. Welnu, wat zijn dat – en wie mag bepalen wat beledigend is? Zelfs volgens die gloeiende titel Onderscheppen stuk: “De regering-Biden heeft nog geen operationele details van de stap bekendgemaakt of verduidelijkt wat ze bedoelden met” de term. Vergis je niet: achter zulke cosmetische grillen schuilt veel bedorven stof.
Uitsplitsing van macabere componenten
Kijk, details zijn belangrijk – ze vereisen een uitsplitsing van de macabere componenten en processen – een soort van hoe een ‘operatie’ een dode Jemenitische moeder wordt 101.
Ten eerste de hardware – het Saoedische arsenaal aan wreedheden. Biden beloofde een einde te maken aan ‘relevante wapenverkopen’, maar wat is relevantie precies? Welnu, zijn regering heeft al een ‘tijdelijke bevriezing’ ingesteld op miljarden door Trump bemiddelde wapendeals – wat een ‘herziening’ betekent (zie je wat ik bedoel met dat vage buzzword-gedoe?) van de overdracht van geavanceerde militaire hardware, zoals lucht- grondmunitie. Oké, maar hoe lang is tijdelijk en hoe dik is het bevroren fineer? In mijn beperkte ervaring worden bureaucratische beoordelingen gemaakt van veel minder strenge zaken dan permafrost.
December 2017: Anti-oorlogsactivisten van Code Pink protesteren tegen Amerikaanse senatoren die wapenovereenkomsten tussen Saoedi-Arabië en de VS steunen. (Felton Davis, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)
En hoe zit het met al die F-35 straaljagers en Reaper-drone-gezoet steekpenningen naar de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) – het verzekeren van hun Palestijnse uitverkoop van diplomatieke ‘normalisatie’ met Trumps vriend, koning Bibi Netanyahu van Israël? Natuurlijk zullen de junior partners uit de Emiraten in de grote criminele samenzwering in de Golf van 2015 een maas in de wet bespeuren, aangezien ze in 2019 technisch gezien het grootste deel van hun strijdkrachten in Jemen terugtrokken – ondanks dat ze via lokale partners en volmachten betrokken bleven.
Uiteraard hebben de VS altijd evenveel ‘bonen’ als ‘kogels’ aan hun criminele landgenoten in het koninkrijk verkocht. Zelfs als bijvoorbeeld de sexiere steun van Amerika – zoals het bijtanken tijdens de vlucht (dat Trump in 2018 heeft stopgezet), inlichtingenhulp en het wapensmokkelen – onmiddellijk stopte, is er nog steeds genoeg ogenschijnlijk alledaagsere institutionele steun die de monsterlijke machine van Saoedi-Arabië overeind houdt.
Juni 2016: Saoedische soldaat van de Eerste Luchtlandingsbrigade in gesprek met een soldaat uit de Emiraten in Jemen. (Saudi88hawk, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
Deze bestaat uit van structurele ondersteuning op lange termijn en van fundamentele onderhoudssteun die de theocratische versnellingen in Amerika's favoriete absolute monarchie in beweging houdt. Denk er eens over na: kan men werkelijk zeggen dat de Amerikaanse levensonderhoud zal ophouden als het personeel van het Pentagon – en hun onderaannemer uit de particuliere sector – in eerste instantie nog steeds de Saoedische officieren die de missies leiden, de Saoedische specialisten die doelen selecteren, de Saoedische officieren die de missies leiden, traint en voortdurend adviseert en voortdurend adviseert? piloten die uitgebreide Amerikaanse verordeningen voor Jemenitische kinderen laten vallen, en de Saoedische nerdploeg van technologie-experts die de groteske wielen van de oorlog smeren?
Amerikaanse huurlingen
Over die pruime particuliere beveiligingsbedrijven gesproken: we moeten het hebben over Amerikaanse huurlingen. Kijk, er wordt – handig genoeg – zelden gerapporteerd dat de VS berichten sturen spionage en militante huurlingen om de landen van de Samenwerkingsraad van de Golf (GCC) bij te staan. Andere veiligheids- en logistieke huurlingen – zoals de jongens van Booz-Allen Hamilton – helpen de Royal Saudi Navy uithongering-inducerende blokkade van de Jemenitische kustlijn.
En dat is het echte probleem: de bijna onzichtbare Saoedische blokkade is dat altijd geweest veroorzaakt meer Jemenitische lijden en dodelijke slachtoffers dan de brute bombardementen. Alleen blijkt dat langzame sterfgevallen minder de aandacht trekken, maar ook afmattender zijn.
Uiteindelijk gaat het om de blokkade – als Saoedi Shakespeare zou moeten vermoeden – en totdat de ploeg van Biden de toepasbaarheid ervan op hun nieuwe manier verwoordt, is het onmogelijk om de beslissende kracht van deze vermeende beleidsspil te bepalen.
Februari 2015: Geen schepen in Hudaidah, de belangrijkste haven van Jemen aan de Rode Zee. (Rod Waddington, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)
Bovendien suggereerde Biden in zijn toespraak dat hij vatbaar was voor standaard Saoedische argumenten – verkondigd door die o zo geoefende spelers in het taalverruimende spel van Washington. Seizoenen na seizoen hebben ze Riyad enorme voordelen gescoord in dollars, operationele hulp en diplomatieke dekking. Het maakt niet uit, Joe zit nog steeds in een helse heg toegezegd om “Saoedi-Arabië te helpen zijn soevereiniteit en zijn territoriale integriteit te verdedigen.” Daarmee doelt hij vooral op de raketaanvallen van de Houthi-rebellen op de olieraffinaderijen van Riyadh, waardoor de deur wordt geopend naar mazen in de wet die op maat zijn gemaakt voor de Saoedische linie.
Het klassieke veld van het Koninkrijk gaat ongeveer als volgt:
Vergeet dat we de oorlog in 2015 zijn begonnen, en dat we decennialang agressief hebben geïntervenieerd in Jemen – zo niet eeuwen – om van de armste staat van de Arabische wereld een neokoloniale satelliet te maken. Focus op de terugslag van de daaruit voortvloeiende Houthi-responsieve aanvallen op Saoedisch grondgebied – en overdrijven de late en beperkte Iraanse ondersteunende rol daarin (om de paniek nog verder te vergroten) – en gebruik vervolgens afpersende angstzaaierij om te waarschuwen voor een existentiële bedreiging voor de mondiale olievoorziening van onze bondgenoten. Presto, ik zei het je toch! Zie je: de oorlog werd de hele tijd uit zelfverdediging gevoerd (Psst! Negeer die kleine kwestie dat wij alle voorwaarden scheppen en in wezen vragen om diezelfde Houthi-aanvallen…)
En onthoud: soms winnen de Saoedi’s als de VS simpelweg niets doet – zelfs te midden van zeldzame perioden van publieke retorische berispingen. Dit kan vaak een handdruk met een knipoog zijn die het begin vormt van een cynisch gechoreografeerde dans die zo behendig is dat het moeilijk is om te weten welke partner daadwerkelijk de leiding heeft gehad.
Kijk, dit alles wil niet zeggen dat Biden’s toespraak en – ook al zijn ze onnauwkeurig – beleidsuitspraken niet te verkiezen zijn boven Trumps grove, vrolijke en opschepperige blanco cheque-wapenverkoop-bonanza.
Maar verbeterde taal – hoe bewonderenswaardig ook – maskeert vaak een veel stabielere, status quo, onfatsoenlijkheid. Met andere woorden, het soort dat niet veel de krantenkoppen haalt – of zich voordoet tussen de zeldzame keren dat Jemen wel in druk verschijnt.
In tegenstelling tot Donald de veto-gelukkigheeft Joe zeker de kans om zijn zeer gehypte collegiale senatorspieren te buigen en te kapitaliseren op een kwestie die een korte periode van tweeledigheid heeft gekend – waarbij veel libertair ingestelde Republikeinen zich bij de progressieve Democraten aansluiten in hun oppositie tegen de Saoedische [oorlogs]misdaad tegen het Jemenitische volk .
Natuurlijk, gezien Bidens eigen slappe buitenlandse beleid record – samen met de onvermijdelijke lobbyist van de oorlogsindustrie, Israël/Golfstaat en Iranofobe tegendruk – is dat een grote vraag. Maar als Joe echt wat stappen wilde zetten in zijn geadopteerde stad, dan is hier een radicale gedachte voor een crisis die radicale actie vereist: probeer er een paar verantwoordelijkheid en reflectie. Droom met mij mee, en stel je de precieze taal voor die Biden zou kunnen uiten:
‘Laat ik eerst beginnen met het aanbieden van wat – aan de talloze slachtoffers en rouwende dierbaren – inderdaad een schamele verontschuldiging moet lijken. Maar ik bied het oprecht aan – vanwege mijn eigen eerdere, en die van mijn beschaamde land, medeplichtigheid aan wat wel eens de meest blijvende smet op de morele en mondiale reputatie van Amerika zou kunnen blijken te midden van onze twintig jaar durende waanzin van na 9 september.
Verder wil ik de leiding van het Saoedische koninkrijk toespreken: vanaf dit moment zijn jullie volledig afgesneden – en alleen – totdat jullie stoppen met het bombarderen van baby’s en het onthoofden van vrouwen wegens hekserij. Oh, en als je denkt dat je een betere deal kunt krijgen van Poetin of Xi? Wees mijn gast…
PS: we streven ook naar volledige normalisatie met jullie Iraanse aartsvijanden – pak het aan.
Amtrak Joe – weg!” [Werkelijke microfoondaling]
Danny Sjursen is een gepensioneerde Amerikaanse legerofficier en redacteur bij antiwar.com. Zijn werk is verschenen in de LA Times, The Nation, Huff Post, Thij Heuvel, tonen, Truthdig, Tom verzending, onder andere publicaties. Hij diende gevechtsreizen met verkenningseenheden in Irak en Afghanistan en doceerde later geschiedenis aan zijn alma mater, West Point. Hij is de auteur van een memoires en kritische analyse van de oorlog in Irak, Ghostriders of Bagdad: Soldiers, Civilians, and the Myth of the Surge. Zijn nieuwste boek is Patriottische dissidentie: Amerika in het tijdperk van eindeloze oorlog. Volg hem op Twitter op @SceptischVet. Kijk eens naar zijn professional website voor contactgegevens, het plannen van toespraken en/of toegang tot het volledige corpus van zijn schrijven en media-optredens.
Dit artikel is van AntiWar.com.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Veilig doneren met PayPal
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Onenigheid over het beleid van Biden, zegt u? Ik had de volledige intentie om op een volledig coöperatieve manier mee te werken totdat ik natuurlijk alle troefschaduw zag en werd onderworpen aan de onzin die ik was geweest... waarom was dat verdomme überhaupt nodig? En hoe is het rechtvaardig? Of gedaan op de manier waarop het was gebeurd? Er is geen liefdesgedoe over, einde discussie
Het is de moeite waard eraan te denken dat de Saoedi's en de VS de oorlog voeren om voormalig president Hadi te herstellen.
In 2012 werd Hadi “gekozen” voor een termijn van twee jaar in een door de VN opgelegd proces van één kandidaat, waarin geen oppositie werd toegestaan. Hij verlengde zijn ambtstermijn in 2 eenzijdig met een extra jaar, dat in februari 2014 zou eindigen. Hadi trad echter in januari af en werd vervolgens jarenlang onder huisarrest gehouden in Saoedi-Arabië.
Met andere woorden: Hadi is president van niets en de hele reden achter de slachting is een farce.
Hé – als het Westen – vooral de VS, Groot-Brittannië en ongetwijfeld de rest van de 5 Eyes, Fr en OAP (west in het Midden-Oosten) – dat barbarisme, Saudia, die absolute moordzuchtige monarchie (geen enkele aanwijzing dat ook maar in de buurt van democratie komt) kan blijven steunen , ongeacht hoeveel ze dat eisen van landen als Rusland, China, Venezuela, Iran – die allemaal verkiezingen, parlementen enz. hebben…) … en vervolgens Hadi steunen (duidelijk pro Saoedisch/autocratisch op zijn eigen manier en natuurlijk pro-OAP ) zou geen probleem moeten zijn voor Obama, Trump, Biden/Harris en alle eerdere prezzies….
Wie gelooft wat DC op welk niveau dan ook zegt?
Je bent een grappige kerel, Danny. Als we de helft van het land zouden zijn dat we beweren te zijn, zou jouw denkbeeldige toespraak een no-brainer zijn. Als we de helft van het land zouden zijn dat we beweren te zijn, zouden we er überhaupt niet zijn.
Als de VS vastbesloten waren deze lelijke oorlog te beëindigen, zouden ze dat in een oogwenk kunnen doen.
De Saoedi’s zouden absoluut niet handelen tegen directe instructies van de VS in.
Wat Biden doet is slechts een goedkope public relations-truc om de VS te scheiden van alle verschrikkelijke publiciteit die verband houdt met deze smerige oorlog die het land heeft helpen op gang brengen.
Het is hypocrisie. En het is het soort oneerlijkheid dat geen grote veranderingen voor het Midden-Oosten belooft.
Biden is tenslotte al vijftig jaar een politieke veteraan in het steunen van oorlogen, staatsgrepen en de dood.
Hypocrisie en oneerlijkheid (en een voortzetting van het wrede, gewelddadige neoliberale project) zijn wat Joe bedoelde toen hij zei dat 'niets fundamenteel zou veranderen.' Anders denken was altijd dwaas. Ach, we zijn amper een maand verder en het masker van de valse democratie is al af.
Het land is klaar met de leugens van zowel Democraten als Republikeinen (om nog maar te zwijgen van hun favoriete media) en we beginnen in te zien hoe ver de machthebbers zullen gaan naarmate meer mensen zich bewust worden van hun bedrog. Dit geeft mij eigenlijk hoop, want er vindt een groot ontwaken plaats, heb ik het gevoel.
Jemen is zo'n stinkende smet op het Amerikaanse (en bredere, westerse) beleid dat het establishment niet eens probeert argumenten te geven waarom het vreselijke misbruik (vernietiging, hongersnood, vermijdbare epidemieën, om nog maar te zwijgen van regelrechte bloedbaden) van een arm land moet worden voortgezet. .
Was het de missie om de democratie te herstellen? Op de een of andere manier mist de ambtenarij het lef om dat te zeggen. Vandaar de gemartelde lijn ‘steun aan de internationaal erkende regering’. Misschien wordt Hadi “internationaal erkend”, maar het lijkt erop dat hoewel de Jemenieten tot op zekere hoogte verdeeld zijn in het zuiden (voorheen onafhankelijk) en het noorden, ze gewoon verschillende regionale redenen hebben om Hadi te haten. Hij blijft dus vooral in KSA. De verkiezing van Hadi was een stinkende aangelegenheid, en de legitimiteit, hoe zwak ook, verviel.
Was de missie “de plicht om te beschermen”, het voorkomen van een humanitaire crisis? De missie veroorzaakte een zeer acute crisis waar er geen was.
Vastberaden zijn in het stoppen van de Russische of Chinese overheersing? Noem het niet eens.
Vervolgens verdedig je de meest heilige vrijheid, de vrijheid van navigatie. Een gewichtige reden, maar hoe verdedigt een maritieme (en lucht)blokkade DAT? Zeker, sommige mensen mochten niet navigeren waar ze maar wilden, terwijl niemand in Jemen ooit een schip bedreigde dat niet met hen in oorlog was.
Wat overblijft is een heel dunne pap, als reactie op “de zorgen van onze bondgenoten in de regio”. En wat een leuk stel bondgenoten.
De wapencontracten waren echter lucratief en reëel. De Democraten zouden met recht kunnen mopperen dat Trump de eer opeiste voor “100 miljard” aan contracten, terwijl het iets minder was, en de meeste daarvan waren al goedgekeurd door Obama, of eenvoudigweg verlengd.
Ik ben dankbaar dat de auteur de nadruk heeft gelegd op de blokkade. Het creëren van een humanitaire crisis en het bespotten van de “vrijheid van navigatie” die zoveel Amerikaans beleid motiveert. Maar over het algemeen is elke rechtvaardiging voor de status quo hetzelfde als het prijzen van keizerlijke kleding, terwijl de keizer een anatomische mannequin zonder huid is.
‘…want er vindt een groot ontwaken plaats, denk ik.’
Amen!