DE BOZE ARABISCHE: Machinaties in de Golf

Trump had het te druk met het koesteren van zijn wrok om zich met buitenlandse zaken bezig te houden, maar zowel zijn schoonzoon als zijn minister van Buitenlandse Zaken haastten zich door een pakket initiatieven en beleidsmaatregelen op het gebied van het buitenlands beleid, schrijft As`ad AbuKhalil.

By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws

DOnald Trump-schoonzoon Jared Kushner en nu voormalig minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo haastten zich om verschillende initiatieven op het gebied van het buitenlands beleid te ontwikkelen in de allerlaatste periode van de Trump-regering.

Trump had het te druk met het koesteren van zijn wrok om zich met overzeese zaken bezig te houden, maar zowel Kushner als Pompeo haastten zich door een pakket initiatieven en beleidsmaatregelen op het gebied van het buitenlands beleid. 

Pompeo besloot Cuba opnieuw te classificeren als een terrorismesponsorende staat. Dat zegt op zichzelf al hoe hol en zwak de officiële criteria zijn voor de Amerikaanse aanwijzing van individuen, groepen en staten als terroristen. 

De classificatiecriteria zijn in de eerste plaats van politieke aard en onderhevig aan extreme schommelingen: Soedan werd tot terroristische staat verklaard totdat het zich normaliseerde met Israël – onder extreme druk. 

Bovendien heeft Cuba geleden onder het Amerikaanse terrorisme sinds de overwinning van de revolutie van 1959 op de door de VS gesteunde maffia die Cuba regeerde. 

Pompeo besloot ook om de Houthi’s in Jemen toe te voegen aan de terrorismelijst, alsof de Houthi’s ooit betrokken waren bij activiteiten buiten Jemen en terwijl ze in feite de meest bittere vijanden van Al-Qa’idah in Jemen waren. Ondertussen heeft de oorlog tussen Saoedi-Arabië, de VAE en de VS tegen Jemen feitelijk plaatsgevonden verbeterd het lot van Al-Qa’idah daar.

De aanwijzing tot terrorisme van de Houthis zou de omslachtige inspanningen van internationale organisaties om hulp aan Jemen te verlenen bemoeilijken, en de VS hebben de VN afgewezen. middelen om rekening te houden met de humanitaire behoeften van de bevolking van Jemen. 

Er kwamen diverse internationale sancties bij, waaronder één die voor miljoenen mensen een religieuze betekenis had Sjiieten, en Pompeo kondigde, in de nasleep van een gesprek met de directeur van de Mossad, aan dat Iran nu de nieuwe basis voor Al-Qa'idah is.

Deze stap negeert op flagrante wijze het soennitisch-sjiitische conflict tussen de twee partijen, dat de zionisten in DC te snel terzijde schuiven voor propagandadoeleinden, net zoals zij zelf de mythe van een alliantie tussen Saddam Hoessein en Osama Bin Laden propageerden. Natuurlijk waren sommige van deze recente Amerikaanse officiële daden politieke gunsten voor het Saoedische regime (en voor Israël).

De Saoedi’s zijn al sinds de verkiezing van Trump in de gunst gekomen bij de Amerikaanse regering. Maar de ondankbaarheid nam in intensiteit toe na de moord op Washington Post columnist Jamal Khashoggi toen Trump meer concessies van het regime afdwong onder het voorwendsel om congresactie tegen Riyahd af te weren.  

Saoedi-Arabië zegende niet alleen de recente golf van normalisatie in de Golf- en andere Arabische landen met Israël, maar was ook de belangrijkste aanstichter en sponsor, ondanks zijn onwil om zich openlijk aan te sluiten. Het is een kwestie van tijd – wanneer kroonprins Muhammad bin Salman (MbS) zich veilig voelt op de troon – voordat het regime het tij van normalisering zal volgen.

De regering-Trump wilde ook graag zowel Saoedi-Arabië als Israël een plezier doen om het voor de regering-Biden moeilijker te maken om terug te keren naar Obama's relatiekader met Iran. 

GCC-vete opgelost

Maar Kushner had het het drukst in de Golfregio. Hij zorgde op 4 januari voor een dramatische verzoening in de Samenwerkingsraad van de Golf, na jaren van strijd tussen Qatar enerzijds, en de VAE en Saoedi-Arabië anderzijds.

In 2017 verklaarden Saoedi-Arabië en de VAE beide een openlijke boycot en belegering van Qatar en beschuldigden het land van samenzwering met Iran tegen zijn buurlanden. De inlichtingendienst van de VAE heeft zelfs de officiële nationale nieuwssite van Qatar gehackt om de woorden Qatari te verdraaien Emir.  

Alle media van de VAE en het Saoedische regime gebruikten de hacking om beweringen te doen over een historisch verraad van Arabieren door Qatar (bin Salman vertegenwoordigt vermoedelijk de Arabieren volgens dit scenario). Saoedi-Arabië sloot de grenzen met Qatar en verbood de luchtvaartmaatschappij van Qatar om over het Saoedische luchtruim te vliegen. 

Egypte en Bahrein sloten zich ook aan bij de campagne tegen Qatar, terwijl Koeweit en Oman een neutrale rol op zich namen en dichter bij het Qatarese standpunt stonden. Saoedi-Arabië en de VAE hebben snel een lijst vrijgegeven van voorwaarden waartoe Qatar moest toetreden voordat enige verzoening zou worden overwogen.

De alliantie tussen de VAE, Saoedi-Arabië en Bahrein maakte duidelijk dat ze geen genoegen zouden nemen met een deal die niet de sluiting van alle pan-Arabische Qatarese mediakanalen zou omvatten, inclusief Al-Jazeera. Aanvankelijk tweette Trump zijn medeleven met de Saoedische-VAE-campagne tegen Qatar, maar de Amerikaanse regering – vermoedelijk onder druk van het militaire commando – paste zich snel aan en riep op tot verzoening, rekening houdend met het feit dat Qatar de grootste Amerikaanse militaire basis in het Midden-Oosten herbergt.

Koeweit probeerde te bemiddelen, maar het regime van Saoedi-Arabië en de VAE wilde niet toegeven. Qatar was bereid compromissen te sluiten, zoals het in het verleden ook heeft gedaan, toen het bijvoorbeeld Saoedische dissidenten zou verbieden om op Aljazeera te verschijnen als prijs voor betere relaties met het Saoedische regime. (Ik werd in 2017 aan het begin van dit conflict benaderd door Aljazeera en uitgenodigd om te verschijnen, vermoedelijk om het Saoedische regime te bashen, maar ik heb heel duidelijk gemaakt dat ik geen instrument zal zijn voor oorlogvoering tussen verschillende despotische regimes. Ik herinnerde hen eraan dat ze hadden in het verleden ruzie en verzoenden zich vervolgens).

De verzoening kwam plotseling tot stand en de concessies van de VAE en Saoedi-Arabië waren ongebruikelijk, in die zin dat ze feitelijk de beroemde dertien voorwaarden lieten vallen en ermee instemden de zware belegering van Qatar op te heffen in ruil voor niets van Qatar – althans niets dat wij weten. 

De twee regimes waren niet grootmoedig tegenover Doha, dat zij ervan beschuldigden samen te werken met hun belangrijkste vijand, Iran, en samen te zweren met Turkije en de Moslimbroederschap. (Het is waar dat Qatar de afgelopen jaren hoofdsponsor is geweest van de Moslimbroederschap en een nauwe bondgenoot van Turkije is, die de Broederschap ook steunt). 

Hun eigen belangen

Hoewel het Kushner was die deze verzoening door de GCC sponsorde, hebben de twee regimes (de VAE en Saoedi-Arabië) ook hun eigen berekeningen. 

Zowel het Saoedische als het VAE-regime gingen ervan uit dat Trump herkozen zou worden. Beiden waren zenuwachtig over een Biden-presidentschap, hoewel Bin Salman de meeste redenen had om zich zorgen te maken. Het is niet zo dat Biden het traditionele Amerikaanse buitenlandse beleid van het installeren en vertroetelen van despoten over de hele wereld zal terugdraaien. 

Dat zal niet veranderen. Maar de Democratische leiders hebben zich ertoe verbonden Bin Salman verantwoordelijk te houden voor de moord op Khashoggi, die in de Democratische retoriek een symbool is geworden van de vrijheid van meningsuiting (in tegenstelling tot bijvoorbeeld Julian Assange) – wat ironisch is gezien Khashoggi’s levenslange leven. propaganda werk voor het Huis van Saud. 

Biden beloofde te zoeken verantwoording en dat zal niet gemakkelijk terug te draaien zijn, ondanks Biden’s lange carrière van steun aan Arabische despoten. Hoogstwaarschijnlijk zal Biden de vervanging van MbS door een andere prins steunen. Voormalig kroonprins Muhammad bin Nayif blijft een favoriet van het veiligheids- en inlichtingen establishment in DC. 

Maar de rehabilitatie van MbS is niet uitgesloten, vooral niet als hij in de voetsporen van Sadat zou treden door de Israëlische Knesset toe te spreken.

Bin Salman heeft sinds de moord op Khashoggi geen westerse hoofdsteden meer kunnen bezoeken, en geen enkele Saoedische koning kan regeren zonder directe toegang tot het Witte Huis en het Congres. Bin Salman moet zijn imago snel verbeteren nu Biden de macht heeft overgenomen. 

Trump steunde en bewapende, net als eerdere presidenten, de despoten van de Golf, maar Kushner bracht de relatie met sjeik Mohammed bin Zayed (MbZ), de heerser van Abu Dhabi, en MbS een stap verder door aan te dringen op een regionale driehoek, die Saoedi-Arabië en de VAE omvat. en Israël. 

Het normalisatieproces werd gezegend en ingesteld door MbS, maar hij heeft er niet openlijk aan meegedaan. Hij is voorzichtig geweest, vooral vanwege interne onenigheid binnen de Saoedische koninklijke familie (veel van zijn ooms en neven staan ​​nog steeds onder huisarrest). 

Als MbS verzoening met de GCC kan bereiken en de VS kan helpen bij het creëren van een eenheidsfront tegen Iran in de regio, krijgt hij meer steun van Israël, dat al bij de regering-Biden lobbyt voor een zachtere benadering van die Arabische landen. despoten (namelijk Egypte, Saoedi-Arabië en de VAE).

Na de aankondiging van een verzoening in de Golf werd er in de media weinig aandacht besteed aan een belangrijke aankondiging van de regering-Trump: dat de VS een week voor de inauguratie van Biden besloten Israël te verplaatsen van onder Amerikaans Europees militair bevel naar het Centraal Commando, dat de Arabische regio bestrijkt. . 

De VS zullen eraan werken om de regionale alliantie tussen Israël en de Golf te consolideren, en de regering-Biden zal er ook niet aan werken om dat ongedaan te maken.

Biden: ook geen verandering richting Palestina

In feite zal het grootste deel van het pro-Israëlische beleid van de Trump-regering van kracht blijven, zoals de heropening van het Amerikaanse consulaat in Oost-Jeruzalem, het heropenen van het PLO-kantoor in Washington, het terugbetalen van de Palestijnse hulporganisatie UNRAW van de VN en het uitspreken van steun voor een tweestatenoplossing, maar zonder zich te verplichten tot concrete stappen om de implementatie ervan te garanderen. 

MbS werkt eraan om niet alleen het podium voor te bereiden op zijn kroning, maar ook op Amerikaanse steun voor zijn kroning. Hij weet dat zijn taak het moeilijkst is geworden door de moord op Khashoggi en door de komst van een nieuwe regering die niet dezelfde bewondering heeft voor zijn rol in de regio. 

De directe lijn naar Kushner in de West Wing is verdwenen, evenals de poging om de dankbaarheid van Trump te verkrijgen met een wapendeal. Niet dat Biden de wereld rond zal gaan om despoten te straffen, maar MbS heeft een grote hindernis te overwinnen met de nieuwe teams van het Witte Huis en het ministerie van Buitenlandse Zaken. 

Daarom zal de weg naar Washington – zoals altijd het geval is voor Arabische tirannen – via Tel Aviv lopen. MbS heeft nu gezorgd voor de (theoretische) consolidatie van het GCC-team, en met de toevoeging van Israël aan het Centrale Commando zal hij een verenigd front tegenover Iran presenteren aan de regering-Biden. 

Door zich te verzoenen met Qatar is hij erin geslaagd de goede wil van Qatar te verwerven, wat zich zal vertalen in onaangekondigde concessies van Doha: het zal na verloop van tijd een einde maken aan het ontvangen van Saoedische dissidenten in de media, en de kritiek op de normalisatie van de Golf met Israël zal geleidelijk afnemen, zodat om geen wrijvingen tussen GCC-leden te veroorzaken. (Laten we niet vergeten dat het Qatarese regime de eerste stappen heeft gezet om de normalisatie met Israël tussen de Golfstaten te openen). 

De GCC is alleen in naam een ​​eenheidsfront geweest en conflicten en fricties tussen haar leden hebben haar geschiedenis gekenmerkt. Maar het behoud van de GCC is een Amerikaanse noodzaak geweest, vooral met de projectie van Amerikaanse militaire macht in de Golf na de oorlog tegen Irak in 1991. 

Niettemin zou de recente verzoening van betekenis kunnen zijn voor een gretige Saoedische kroonprins die zich afvraagt ​​hoe de regering-Biden met zijn troonopvolging zal omgaan.

As`ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van het “Historical Dictionary of Lebanon” (1998), “Bin Laden, Islam and America's New War on Terrorism (2002) en “The Battle for Saudi Arabia” (2004). Hij twittert als @assadabukhalil

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.