Het land waar vrijheid een standbeeld is

Het kiesdistrict dat Trump heeft verzameld zal blijven bloeien zolang de sociale en economische crisis verder uit de hand loopt, schrijft Vijay Prashad.

By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek

OOp 6 januari was de wereld getuige van een interessant spektakel, een assortiment van wat leek op personages uit fantasietelevisieshows die bezit namen van het Amerikaanse Capitool, waar de wetgevende macht zetelt. Ondanks dat ze meer dan 1 biljoen dollar aan het leger, de inlichtingendiensten en de politie heeft uitgegeven, werd de Amerikaanse regering overspoeld door een horde aanhangers van Donald Trump. Ze kwamen zonder een precies programma en waren niet in staat een serieuze opstand in het hele land uit te lokken. Wat ze lieten zien duidelijk is dat er een ernstige kloof bestaat in de Verenigde Staten, die het vermogen van de Amerikaanse elites om hun dominantie over de wereld uit te oefenen verzwakt.

Over de hele wereld keken mensen met open mond naar het bizarre spektakel van het oproer van het leger van Trump in de kamers van het lichaam dat zichzelf de ‘oudste democratie ter wereld’ noemt. Met precisie stuurde de Zimbabwaanse president Emmerson Mnangagwa een bericht tweet die de Amerikaanse economische sancties tegen zijn land verbond met de chaos in Washington, DC. De gebeurtenissen in het Capitool, zo schreef hij op 7 januari, “toonden aan dat de VS geen moreel recht hebben om een ​​andere natie te straffen onder het mom van het hooghouden van de democratie. Deze sancties moeten eindigen.” De regering van Venezuela aangeboden zijn bezorgdheid over de ‘politieke polarisatie en de spiraal van geweld’ en legde uit dat de Verenigde Staten nu ervaren ‘wat zij in andere landen hebben gegenereerd met hun agressiebeleid’.

Het gebruik door president Mnangagwa van de term ‘moreel recht’ vindt weerklank in de hele wereld: hoe kan een samenleving die voor zo’n ernstige uitdaging staat tegenover haar eigen politieke instellingen, het gevoel hebben dat zij het recht heeft om de democratie in andere landen te ‘bevorderen’, met behulp van de verschillende instrumenten van hybride oorlog?

miljardairs

De Verenigde Staten hebben – net als andere kapitalistische democratieën – geworsteld met onoverkomelijke uitdagingen voor hun economie en samenleving, waarbij de hoge welvaartsongelijkheid werd verpletterd door grootschalige onzekerheid en inkomensdeflatie. Tussen 1990 en 2020 zagen Amerikaanse miljardairs hun rijkdom met 1,130 procent gestegen, terwijl de gemiddelde welvaart in de VS met slechts 5.37 procent toenam (deze stijging was tijdens de pandemie nog duidelijker). Een uitweg uit deze sociale en economische crisis is simpelweg niet mogelijk voor de Amerikaanse heersende klasse, die zich niets lijkt aan te trekken van de grote dilemma’s van haar eigen bevolking en van de wereld. Een voorbeeld hiervan is de magere inkomenssteun die tijdens de pandemie werd verleend, terwijl de regering zich haast om de waarde van de rijkdom te beschermen van de kleine minderheid die een obsceen deel van de nationale rijkdom en inkomen in handen heeft.

Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws' Winterfondsactie

In plaats van een oplossing te zoeken voor de economische en sociale crisis – die zij niet kan oplossen – projecteert de Amerikaanse heersende klasse haar probleem als een probleem van politieke legitimiteit. Er bestaat nu een vals gevoel dat het grootste probleem in de Verenigde Staten wordt veroorzaakt door Donald Trump en zijn lompe leger; maar Trump is slechts het symptoom van het probleem, niet de oorzaak ervan. Het kiesdistrict dat hij heeft verzameld zal intact blijven en blijven bloeien zolang de sociale en economische crisis verder uit de hand loopt. Grote delen van de Amerikaanse elite hebben zich rond Joe Biden, nu de verkozen president, geschaard, in de hoop dat hij – als vertegenwoordiger van de stabiliteit – de orde zal kunnen handhaven en de legitimiteit van de Verenigde Staten zal kunnen herstellen. Zij zijn van mening dat de VS momenteel te maken hebben met een politieke legitimiteitscrisis en niet met een sociaal-economische crisis waarvoor zij geen antwoorden hebben.

De januari dossier uit Tricontinental: Institute for Social Research, “Twilight: de erosie van de Amerikaanse controle en de multipolaire toekomst' bespreekt de kwestie van het verval van het Amerikaanse gezag. Sinds de Amerikaanse oorlog tegen Irak (2003) en de kredietcrisis (2010) wordt geanticipeerd op het afnemen van de macht van de Verenigde Staten en hun project.

Tegelijkertijd blijven de Verenigde Staten enorme macht uitoefenen via hun militaire superioriteit, hun controle over grote delen van het financiële en handelssysteem (het Dollar-Wall Street Complex) en hun bevel over informatienetwerken.

'Overheersende macht'

Sinds het einde van de jaren veertig hebben de Verenigde Staten verklaard dat alles wat “minder dan een overheersende macht zou zijn, zou zijn om voor een nederlaag te kiezen.” Dit politieke doel wordt herhaald in elke nationale veiligheidsstrategie van de Amerikaanse regering. De sociaal-economische crisis van de afgelopen twintig jaar heeft het Amerikaanse gezag verzwakt, maar niet de Amerikaanse macht uitgehold. Dit is de reden waarom ons dossier de titel “Twilight” draagt: we zitten midden in een proces van afzwakking van het Amerikaanse gezag, maar niet van verlies van Amerikaanse macht.

De afgelopen twintig jaar heeft China zijn wetenschappelijke en technologische bekwaamheid ontwikkeld, wat heeft geresulteerd in snelle vooruitgang in de Chinese ontwikkeling. De afgelopen jaren hebben Chinese wetenschappers meer peer-reviewed artikelen gepubliceerd dan wetenschappers van elders, en Chinese wetenschappers en bedrijven hebben meer patenten geregistreerd dan wetenschappers en bedrijven van elders.

Als gevolg van deze intellectuele ontwikkelingen hebben Chinese bedrijven belangrijke technologische doorbraken gerealiseerd, bijvoorbeeld op het gebied van zonne-energie, robotica en telecommunicatie. Een hoge spaarquote van de bevolking heeft de Chinese staat en het particuliere Chinese kapitaal in staat gesteld aanzienlijke investeringen in de productie te doen; dit heeft de hightechindustrieën van China een impuls gegeven, die de bedrijven in Silicon Valley ernstig hebben bedreigd. Het is deze uitdaging, zo betogen wij in dit dossier, die de Amerikaanse heersende klasse ertoe heeft aangezet een gevaarlijke confrontatie met China aan te gaan; De ‘draai naar Azië’ van president Barack Obama en de ‘draai van Trump’handelsoorlogBeide hebben een militaire component gehad, waaronder de inzet van tactische kernkoppen in de wateren rond Azië.

In plaats van de grote sociale en economische uitdagingen binnen de VS aan te pakken, heeft de heersende klasse haar toevlucht gezocht tot anti-Chinese retoriek. Waarom is de werkgelegenheidssituatie in de Verenigde Staten zo slecht, vragen de mensen zich af? Vanwege China, zeggen de elites – of het nu gaat om degenen die Trump steunen of om degenen die nostalgisch terugkijken op Obama.

Waarom veroorzaakte Covid-19 zo’n verwoesting in de Verenigde Staten, die nog steeds het hoogste dodental ter wereld kent? Vanwege China, zegt Trump. Biden maakt op een zachtere manier soortgelijke geluiden. De algemene oriëntatie van de Amerikaanse heersende klasse is om China de schuld te geven van elk probleem binnen de Verenigde Staten, om de opkomst van China tot excuus te maken voor elk falen in de Verenigde Staten.

Het riskeren van een cataclysmische oorlog 

Trump gebruikte de Quad uit het Obama-tijdperk (Australië, India, Japan en de Verenigde Staten) tegen China, terwijl Biden belooft een bredere ‘coalitie van democratieën’ (de Quad plus Europa) tegen China op te bouwen. Ongeacht welk fragment van de Amerikaanse heersende klasse het land regeert, deze leiders zullen proberen alle verantwoordelijkheid voor hun mislukkingen op China af te schuiven. Dit is een cynische en gevaarlijke strategie omdat – zoals we in het dossier benadrukken – de Amerikaanse elites heel goed weten dat de economische ontwikkeling van China een serieuze uitdaging voor de VS vormt, maar dat China geen enkele militaire of significante politieke ambitie heeft om de wereld te domineren. wereld. De Amerikaanse heersende klasse is echter bereid een cataclysmische oorlog te riskeren om haar overheersende macht te beschermen.

In 1972, toen de socialistische regering van Salvador Allende in Chili onder moorddadige druk van de Verenigde Staten kwam te staan, schreef de dichter Nicanor Parra:

Verenigde Staten: het land waar
Vrijheid is een standbeeld.

Een jaar later zei de Amerikaanse regering tegen generaal Augusto Pinochet dat hij de kazerne moest verlaten, de regering van Allende omver moest werpen en een dictatuur moest inluiden die zeventien jaar zou duren. Drie jaar voordat de staatsgreep plaatsvond, was de CIA directeur van de plannen schreef:

“Het is een krachtig en voortdurend beleid dat Allende door een staatsgreep wordt omvergeworpen. Het is absoluut noodzakelijk dat deze acties clandestien en veilig worden uitgevoerd, zodat de [regering van de Verenigde Staten] en [de] Amerikaanse hand goed verborgen blijven.”

Dit beleid om ervoor te zorgen dat de ‘Amerikaanse hand goed verborgen blijft’ maakt deel uit van de hybride oorlogstechnieken die we in dit dossier schetsen.

Dappere vrouwen en mannen vochten en stierven om de dictatuur van Pinochet omver te werpen. Onder hen bevonden zich mensen als Ricardo Silva Soto, een jonge man die graag voetbal speelde en genoot van zijn studie aan de Faculteit Chemische Wetenschappen en Farmacie van de Universiteit van Chili. Hij sloot zich aan bij de Communistische Partij van het Manuel Rodríguez Patriottisch Front (FPMR), dat opereerde tegen de tentakels van de dictatuur.

In juni 1987 werden Silva Soto en anderen in koelen bloede gedood tijdens Operatie Albanië. De Chileense Mensenrechtencommissie en Vicaría de la Solidaridad ontdekten dat er geen kogels waren afgevuurd vanuit hun onderduikadres aan de Pedro Donoso-straat 582 in Santiago; de kogels werden van dichtbij op de militanten afgevuurd. In Recoleta is er een volksapotheek vernoemd naar Silva Soto. Het werd in 2015 geopend door de burgemeester, Daniel Jadue, die nu kandidaat is voor het Chileense presidentschap. De oprichting van deze apotheek leidde tot de oprichting van de Chileense Vereniging van Populaire Apotheken (ACHIFARP) en tot de opening in 94 gemeenten in heel Chili van dergelijke vestigingen, die een sleutelrol hebben gespeeld in de strijd tegen Covid-19. Ricardo Silva Soto werd vermoord om te voorkomen dat de wereld zou ademen; zijn naam staat nu bovenop een proces dat de wereld helpt overleven.

De mondiale reactie op de gebeurtenissen van 6 januari laat zien dat het gezag van de Verenigde Staten ernstig is aangetast. Biden zal elke methode – inclusief hybride oorlog – gebruiken om deze autoriteit nieuw leven in te blazen. Maar het is onwaarschijnlijk dat dit zal lukken. Parra's gedicht werd in 1972 met bittere ironie geschreven; Tegenwoordig wordt Parra's verklaring, vanwege de wereldwijde belangstelling voor Black Lives Matter en de publieke verschijning van de blanke supremacistische Trump-ondersteunende hordes, gezien als een beschrijving van de werkelijkheid.

De VS beschikken over aanzienlijke middelen om hun gezag te herbevestigen. De strijd die voor ons ligt – in naam van mensen als Ricardo Silva Soto – zal moeilijk en gevaarlijk zijn. Maar – in het belang van de mensheid – is deze strijd essentieel.

Vijay Prashad, een Indiase historicus, journalist en commentator, is de uitvoerend directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek en de hoofdredacteur van Linkse Woordboeken.

Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Bijdragen naar Consortium
Nieuws' Winterfondsactie