DE BOZE ARABISCHE: Britse complotten in Libanon

Aandelen

Een hele reeks nieuwe gelekte documenten werpt licht op de Britse intriges in de Levant, schrijft As`ad AbuKhalil.

Luchtfoto van de haven van Beiroet. (Wikimedia Commons)

By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws

BRijnland en Frankrijk genieten een oneerlijk gunstige reputatie in het Midden-Oosten. Omdat hun complotten en ontwerpen niet zo grof en expliciet tot uiting komen als die van de VS, gaan mensen in de regio er vaak van uit dat Frankrijk en Groot-Brittannië zich hebben teruggetrokken en eenvoudigweg het toneel hebben verlaten voor de VS. 

De opkomst van de ‘American Century’ heeft valse lokale veronderstellingen over de Britse en Franse onschuld aangewakkerd, hoewel geen van de twee Europese machten ooit is vertrokken. Daar zijn een aantal redenen voor. Britse diplomaten in het Midden-Oosten zijn bijvoorbeeld anders dan Amerikaanse diplomaten, omdat de meesten het Arabisch goed beheersen, terwijl de laatste Amerikaanse ambassadeur in Libanon bijvoorbeeld, die vloeiend Arabisch sprak, Richard P. Parker in 1977 was. 

Bovendien krijgen Britse diplomaten vermoedelijk instructies van hun ministerie om een ​​onschuldig, minnelijk gezicht van de Britse diplomatie te projecteren. Amerikaanse diplomaten houden zich niet bezig met dergelijke aardigheden, omdat de belangrijkste drijfveer van de Amerikaanse diplomatie het project van geweld en intimidatie is.

Bijdragen naar Consortium
Nieuws' Winterfondsactie

Britse diplomaten gaan in gesprek met de inboorlingen en posten de laatste tijd afbeeldingen van lokale gerechten die ze vermoedelijk hebben gekookt. Niettemin kunnen ze niet anders dan het lelijke gezicht van de koloniale Europese macht laten zien: de ogenschijnlijk milde recente Britse ambassadeur in Beiroet, Chris Rampling, schepte op dat hij Palestijnse vrouwen uit een vluchtelingenkamp had ingehuurd om voor hem en zijn vrienden te koken en noemde dat “ empowerment van dames.” (Hij verwijderde de tweet toen ik hem bespotte). Maar de joviale toon van de tweets van Britse diplomaten kan de sinistere rol van de Europese machten in Libanon en elders niet verdoezelen.

Terwijl Canada en Groot-Brittannië een beeld van onschuld projecteren, zijn hun rollen vaak nauw gecoördineerd met die van de VS. Washington heeft Europese bevoegdheden nodig omdat een expliciete Amerikaanse rol argwaan wekt. Vóór de jaren negentig had Canada inderdaad een andere rol in de regio en voerde het een tamelijk onafhankelijk Midden-Oostenbeleid dan de VS. Maar dat veranderde in de jaren negentig, toen de zionistische lobby in Canada (die behoorlijk formidabel is) ervoor zorgde dat de Arabisten verwijderd uit Canadese afdelingen en agentschappen. Het Canadese buitenlandse beleid was niet meer te onderscheiden van dat van de VS

De Britse inlichtingendienst heeft een lange geschiedenis als de machtigste speler in het Arabische Oosten in de eerste helft van de jaren twintigth eeuw. Het Joods Agentschap (de inlichtingenafdeling van de zionistische beweging) stond waarschijnlijk op de tweede plaats wat betreft invloed en intriges. Pas na de Suez-crisis van 1956 en de cruciale gebeurtenissen van 1958 vervingen de VS Groot-Brittannië als de meest dominante inlichtingendienst in de regio. In Libanon was de ‘onafhankelijkheidsstrijd’ niets meer dan een Britse inlichtingenoperatie tegen de Franse koloniale regering in Beiroet. Een groot deel van de Libanese politieke klasse, vooral de “grondleggers van de Libanese onafhankelijkheid”, was gebonden aan de Britse belangen. 

Rook stijgt op uit olietanks naast het Suezkanaal dat werd getroffen tijdens de eerste Brits-Franse aanval op Port Sai, 5 november 1956. (Fleet Air Arm, Imperial War Museums, Wikimedia Commons)

De opkomst van de Amerikaanse diplomatieke en inlichtingendominantie in het Midden-Oosten heeft geen einde gemaakt aan de rol van Groot-Brittannië en Frankrijk in de regio. (Het is veelbetekenend dat een voormalige Franse ambassadeur in Libanon momenteel directeur is van het Franse directoraat-generaal voor externe veiligheid – DGSE).

Westerse mogendheden coördineren de plannen voor het Midden-Oosten. Groot-Brittannië, Frankrijk en de VS zijn permanente leden van de VN-Veiligheidsraad en Groot-Brittannië behoort samen met de VS, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië tot de exclusieve ‘Five Eyes’-inlichtingenclub. Het Midden-Oosten staat vol met voorbeelden van westerse inlichtingen- en diplomatieke samenwerking: de invasie van Irak in 2003, de NAVO-operatie tegen Libië en de politieke uitbuiting van de moord op Rafiq Hariri in 2005, een gezamenlijke operatie van de Westelijke Golf en Israël. 

Geheime inlichtingendocumenten

Er wordt veel onthuld in een nieuw ontdekte reeks Britse en Franse geheime inlichtingendocumenten De geheime Engels-Franse oorlog in het Midden-Oosten: inlichtingen en dekolonisatie, 1941-1948 door Meir Zamir (een Israëlische historicus die gespecialiseerd is in de Libanese geschiedenis). 

Het boek onthult een hoge mate van penetratie in de politieke klassen van Syrië en Libanon. We hebben het over de ‘club’, die door de zionistische schrijver Jon Kimche wordt beschreven als onder meer Arabisten van verschillende departementen en agentschappen van de overheid, functionarissen van oliemaatschappijen, schrijvers en journalisten – naast samenwerkende inboorlingen (zie Jon Kimche, De zeven gevallen pijlers: het Midden-Oosten, 1915-1950, blz-7-8). 

Zamir roept op tot een herschrijving van de hedendaagse geschiedenis van het Arabische Oosten op basis van deze documenten die een zekere mate van samenwerking onthullen – niet alleen samenwerking – tussen de Britse regering en grote historische figuren als Shukri Quwatli (president van Syrië 1943-49; 1966). -58), Jamil Mardam (Syrische politicus die onlangs op de loonlijst zou hebben gestaan ​​van zionisten), onder meer Riyad As-Sulh (oprichtend premier van Libanon).

Deze samenwerking was niet zozeer bedoeld om de Syrische onafhankelijkheid te bereiken, maar om de Britse hegemonie te verspreiden. Uit de documenten blijkt dat Groot-Brittannië er tweemaal in slaagde Riyad As-Sulh tot premier te maken (in 1943 en 1946). In ruil daarvoor spoorde As-Sulh zijn schoonvader, de Syrische politicus Sa`dallah Al-Jabiri, aan om zacht te zijn tegenover Groot-Brittannië. 

Standbeeld van Riad Al Solh in het centrum van Beiroet. (David Bjorgen, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)

De lijst van politici die destijds door de Britse inlichtingendienst werden gerekruteerd was lang en omvat onder meer Hasanayn Basha (adviseur van koning Farouk), Muhsin Al-Barazi, Mikha'il Ilyan, Fayiz Khuri, Khayr Ad-Din Az-Zarakli (adviseur van koning Farouk). Abdul-`Aziz), Midhat Shaykh Al-Ard (lijfarts van koning Abdul-Aziz) en Kamil Sham`un (tweede president na de onafhankelijkheid in Libanon en een van de leiders van rechtse milities tijdens de burgeroorlog). 

De Britse oliemaatschappij in Irak (IPC) en British Overseas Airways Corporation (BOAC) waren belangrijke instrumenten en fronten voor Britse inlichtingenoperaties. De documenten maken onderscheid tussen degenen die informatie verstrekten, het beleid promootten en de publieke opinie hielpen vormen, en degenen die daadwerkelijk ‘inlichtingenoperaties’ ondernamen, zoals Kamil Sham`un en Muhsin Barack. (pag. 80).

Verdere lekkages

De Britse intriges in het Midden-Oosten waren ook het onderwerp van een recent lek van documenten met betrekking tot de Britse ambassade in Beiroet (ze werden gelekt door ‘Anonymous’ en werden op de site van Moon of Alabama). De documenten volgden drie maanden geleden op een nieuwe publicatie over Brits propagandawerk ten behoeve van Syrische rebellen. 

Dergelijke publicaties worden uiteraard genegeerd door de reguliere westerse media, omdat ze betrekking hebben op programma’s en operaties die consistent zijn met de politieke vooroordelen en oriëntaties van westerse regeringen en media. De documenten over Syrische rebellen en Libanon onderstrepen de grote rol die het Britse, in Dubai gevestigde bedrijf ARK heeft gespeeld. Het bedrijf, opgericht en geleid door voormalige Britse functionarissen, lijkt Amerikaanse en Britse propaganda-operaties in de regio te coördineren. 

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de documenten niet-geclassificeerd materiaal lijken te zijn dat verband houdt met de werking van de Britse ambassade in Beiroet. Maar het kan gemakkelijk worden vastgesteld dat de ambassade (althans uit deze documenten, waarop de Britse ambassadeur in Beiroet weigerde commentaar te geven toen de Libanese media daarom vroegen) betrokken was bij activiteiten die de Libanese ambassade in Londen zouden sluiten als zij zich met soortgelijke activiteiten zou bezighouden. activiteiten.

De Libanese ambassade in Londen. (Mx. Granger, CC0, Wikimedia Commons)

Het is duidelijk dat de westerse mogendheden hun ambassades dingen laten doen die ontwikkelingslanden nooit zouden toestaan ​​vanuit hun ambassades in het Westen. Na de vernederende nederlaag van Israël in Libanon in 2006 heeft er een koortsachtige escalatie plaatsgevonden van de propagandaoorlog in Libanon tegen allen die zich tegen Israël verzetten. 

Westerse mogendheden en despoten uit de Golf hebben verschillende politieke partijen, politici en vooral NGO’s gefinancierd om een ​​tegenweerstandsverhaal te produceren. NGO's krijgen nu de voorkeur boven traditionele politieke partijen, omdat ze niet alleen jongeren aantrekkelijker zullen maken, maar ook jongeren rekruteren en in dienst nemen. De NGO-cultuur is de vruchtbare voedingsbodem geweest voor samenzweringen en intriges in het Westen en de Golf, en een bereidwillige promotor van de agenda van de Golfdespoten. 

De Saoedische en VAE-regimes werken nu samen met westerse media (Bloomberg, Sky News, CNN, The Independent, enz.) om lokale propaganda van westerse merken te produceren. Het Saoedische elektronische leger dicteert nu vaak de belangrijkste hashtags van de meeste Arabische landen. Ongeacht wat er in de Arabische landen gebeurt, zul je hashtags ter ere van de Saoedische kroonprins Mohammad bin Salman of een Saoedische gebeurtenis of ontwikkeling als toptrends op Twitter zien.

Uit de documenten van de Britse ambassade blijkt dat zij actief betrokken is bij de samenwerking met bedrijven, samenlevingen en persoonlijkheden om de publieke opinie te vormen en bepaalde vormen van beleid te bevorderen die consistent zijn met de westerse agenda in de regio.

Vluchtelingenkamp Shatila aan de rand van Beiroet in 2019. (hardscarf, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)

In de documenten wordt ARK geportretteerd als iemand met veel ervaring op het gebied van politiek en propagandawerk in Libanon, waarbij zij in één document trots zijn op haar “brede ervaring” in de implementatie van beleid. Het bedrijf is actief geweest op het gebied van steminitiatieven, politieke participatie van jongeren (zelfs tegen Israël?), en één document spreekt over zijn werk bij het regelen van lokale gunstige media-aandacht voor zijn activiteiten. 

De nieuwsuitzendingen van de drie belangrijkste tv-netwerken in Libanon (New TV, LBCTV en MTV) dragen nu allemaal dezelfde pro-westerse boodschap uit. New TV was in het verleden een fervent seculier voorstander van verzetsbewegingen tegen Israël. Sinds de Saoedische oorlog tegen Jemen zijn alle media op de knieën gegaan met een combinatie van betalingen, contracten en bedreigingen.

Dat komt omdat de Golfregimes beslissen welke tv-zenders op de twee Arabische satellietsystemen kunnen worden uitgezonden. Die kanalen zenden nu verklaringen uit van David Hale, de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken voor Politieke Zaken en een voormalige Amerikaanse ambassadeur in Libanon, live en zonder onderbreking of weerlegging. Amerikaanse functionarissen verschijnen met onderdanige journalisten die geen indringende vragen durven te stellen (een voorbeeld is Albert Constanian op LBC TV, die de voorkeur lijkt te krijgen van de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken David Schenker). 

Als je de documenten doorleest, kom je namen tegen van bedrijven, van verzekeringsmaatschappijen tot het beroemde Saatchi & Saatchi, de reclamekrachtcentrale die de Jordaanse koning hielp zijn imago te verbeteren en de publiciteit van de ‘Cedar Revolution’ ontwierp. De documenten helpen je het westerse management van de politieke beweging van Washington in de nasleep van de moord op Rafiq Hariri in 2005 beter te begrijpen. Sommige documenten spreken terloops over de verslechtering van de veiligheidssituatie, terwijl een ander de inspanningen bespreekt om de lokale bevolking in het ongewisse te houden.  

De Britse regering vindt het niet erg om met traditionele partijen samen te werken, zolang ze de Britse agenda maar volgen: er is één document dat spreekt over de Unie van Minyah-gemeenten, die is aangesloten bij de Toekomstbeweging van Saad Hariri. In een ander document wordt gesproken over de samenwerking met universiteiten, jeugdgroepen, sociale bewegingen, onlinebewegingen, parlementsleden en politieke partijen en gemeenten. 

Er is ook grote belangstelling voor de publieke opinie in deze documenten. Er zijn onderzoeken uitgevoerd in opdracht van de Britse ambassade en er zijn focusgroepen gehouden in heel Libanon. In één onderzoek wordt gevraagd naar punten van zorg onder het Libanese volk, en de wapens van Hezbollah behoren daar niet bij, in tegenstelling tot de westerse propaganda.

Een van de gevaarlijkste delen van de documenten onthult een diepe penetratie door de Britse regering in Palestijnse vluchtelingenkampen, die niet langer centra van verzet tegen Israël zijn. De regeringen van het Westen en de Golfstaten werken al jaren aan het pacificeren van de kampen en het voorkomen dat ze in opstand komen en rekruteringen tegen Israël plegen.

De documenten werden genegeerd door de westerse en Arabische pers (met uitzondering van Al-Alkhbar in Beiroet). Westerse media hebben sinds minstens 2005 zwaar geïnvesteerd in Libanese en Syrische aangelegenheden en laten zelden of nooit standpunten toe die in strijd zijn met westerse complotten en machinaties.

Deze documenten helpen duidelijk te maken dat het Westen zijn koloniale erfenis niet achter zich heeft gelaten. De inboorlingen worden nog steeds beschouwd als bendes die gecontroleerd en gemanipuleerd moeten worden.

As`ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van de Historisch Woordenboek van Libanon (1998) Bin Laden, de islam en Amerika's nieuwe oorlog tegen terrorisme (2002), en De strijd om Saoedi-Arabië (2004). Hij twittert als @assadabukhalil

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Bijdragen naar Consortium
Nieuws' Winterfondsactie

Veilig doneren met PayPal

   

Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:

 

 

 

 

 

3 reacties voor “DE BOZE ARABISCHE: Britse complotten in Libanon"

  1. Andy
    December 31, 2020 op 10: 29

    Nog een uitstekende samenvatting van de westerse inmenging in het Midden-Oosten. Helaas zal 99% van de bevolking nooit van dergelijke feiten op de hoogte zijn en dus zal de bemoeienis maar doorgaan.

    Er was een tijd in het niet al te verre verleden dat de krant The Guardian hier in Groot-Brittannië tegen de stroom in ging en misschien berichtte over onze onoprechte praktijken en interventies in het buitenland, maar nu niet meer.

    Houd het goede werk op.

  2. December 31, 2020 op 08: 14

    Informatief, zoals altijd.

    Zelfs als ze niet aanzetten tot oorlogen en staatsgrepen, hoe hard werken de westerse imperiale regeringen dan ook om de regio onder controle te krijgen.

    Natuurlijk is de flagrante steun aan het autoritarisme uit de 13e eeuw in Saoedi-Arabië, de Golfstaten en Egypte een ander aspect van deze kwaadaardige poging.

  3. December 31, 2020 op 03: 41

    Misschien zal Sir Keir Starmer, in zijn rol als leider van de Loyal Opposition Labour-partij van Hare Majesteit, naar voren treden en de Tory-regering confronteren met haar medeplichtigheid aan de ondermijning van de vrijheden in Libanon. Handen omhoog, degenen die denken dat hij dat zal doen. Iedereen? Dan is er nog de zogenaamd radicale Groene Partij van Engeland en Wales, die onlangs bijna de antisemitismedefinities van de IHRA heeft overgenomen om alle antizionistische activiteiten binnen die partij de kop in te drukken. Zullen ze iets zeggen?

Reacties zijn gesloten.