Amerikaanse kiezers moeten inspraak krijgen in het kabinet waarmee een presidentskandidaat aan de macht wil komen, schrijft Joe Lauria.
Biden-aanhangers vieren zijn overwinning zonder te weten wie zijn kabinet zal zijn. (Flickr/Ted Eytan)
By Jo Lauria
Speciaal voor consortiumnieuws
WHoe een nieuwe president zich omringt is een zaak van extreem belang voor de koers van het land, maar in het Amerikaanse systeem krijgen kiezers pas na de presidentsverkiezingen te zien hoe het kabinet van een nieuwe president eruit zal zien.
Om een ondoorgrondelijke reden is een uitdager voor het hoogste ambt alleen verplicht de voorgestelde vice-president bekend te maken, de meest onbelangrijke post in een nieuwe regering.
Nadat een nieuwe president is gekozen, wordt er een bizar spel gespeeld waarbij de namen van kandidaten voor machtige posities, zoals de minister van Buitenlandse Zaken, de minister van Defensie en de nationale veiligheidsadviseur, naar de media worden gelekt. Het is dan aan belangengroepen, activisten en leden van de winnende partij om privé en publiekelijk voor of tegen die namen te lobbyen, zonder zekerheid van succes.
Het publiek is niet op de hoogte van de paardenhandel achter gesloten deuren die betrokken zou kunnen zijn bij deze zeer consequente selecties, waar de kiezer absoluut geen zeggenschap over heeft.
Michele Flournoy werd bijvoorbeeld alom aangeprezen als de keuze van Joe Biden voor minister van Defensie. Progressieve groepen betoogde krachtig tegen haar. Uiteindelijk koos Biden voor voormalig generaal Lloyd J. Austin III, een bestuurslid van een grote militaire aannemer. Het is een mysterie waarom Biden hem verkoos boven Flournoy. De pers berichtte alleen over het feit dat Austin Afro-Amerikaans is en dat Biden al verschillende vrouwen voor andere posten had genomineerd.
Michael Morell, een voormalig adjunct-directeur van de CIA, is voorgesteld als Biden’s directeur van de Central Intelligence, een keuze die overstuur enkele machtige democraten. Senator Ron Wyden (D-OR), lid van de inlichtingencommissie van de Senaat, heeft dat gedaan verdachte Morell een ‘martelapologeet’ is en verzet zich samen met andere Democratische leden tegen zijn mogelijke benoeming. Toch Tom Vilsack, de president en lobbyist voor de Amerikaanse Dairy Export Council, bekend als de heer Monsanto, werd tot nu toe door Biden genomineerd voor minister van Landbouw, met nauwelijks een piepje.
Alleen tot aan de Senaat
Zodra een nominatie is gedaan, kan alleen de Senaat, en niet de kiezers, de meeste van deze standpunten goedkeuren (niet de invloedrijke nationale veiligheidsadviseur echter).
Omdat de meeste kabinetskeuzes van de afgelopen decennia voormalige regeringsfunctionarissen zijn geworden die lobbyisten zijn geworden in de industrie en via de draaideur zijn teruggekeerd naar de overheid (meestal om zogenaamd een sector te reguleren waarvoor hij of zij zojuist heeft gelobbyd), is het vooral schadelijk dat kiezers niets te zeggen over deze farce van het Amerikaanse systeem.
Kiezers zouden inderdaad sceptisch kunnen staan tegenover de keuze van lobbyisten door een kandidaat om de leiding te krijgen over verwante overheidsdepartementen, als ze maar vóór de verkiezingen wisten wie de kabinetskeuzes van de kandidaat waren. Kiezers kunnen rekening houden met het bestaande kabinet van een zittende president, waardoor een uitdager een oneerlijk voordeel krijgt.
Door van een centrumrechtse Democraat als Biden te eisen dat hij van tevoren kabinetsleden zou kiezen, zou hij zich misschien hebben gedwongen zich in te zetten voor progressieve genomineerden om zo de progressieve stem te krijgen. Zoals het nu is, hoefde Biden de linkervleugel van de partij alleen maar toe te staan delen van een betekenisloos partijplatform te schrijven en loze beloften te doen om hun stemmen te krijgen, en hen vervolgens na de verkiezingen kabinetsposities te ontzeggen.
Kiezers inspraak geven in het kabinet
Amerikaanse kiezers moeten inspraak hebben in het kabinet waarmee een presidentskandidaat aan de macht wil komen.
In een parlementair systeem wijst de partij die geen macht meer heeft gekozen parlementsleden aan als “schaduw”-kabinetsleden, zodat de kiezers, wanneer de tijd voor verkiezingen aanbreekt, weten wie de belangrijkste posities zal bezetten als de oppositie wint en een nieuwe regering vormt.
Een parlementair systeem heeft nog twee voordelen. Het scheidt het praktische regeringshoofd van het mythische staatshoofd. In het Amerikaanse systeem wordt dit gevaarlijk gecombineerd, waardoor een Amerikaanse president monarchale macht krijgt (evenals het veto en het pardon). Een parlementair systeem maakt het ook mogelijk dat kleine partijen zetels winnen en inspraak hebben in de macht.
Maar een parlementair systeem in de Verenigde Staten is niet nodig als het gaat om het benoemen van kabinetsleden. Kandidaten moeten worden verplicht hun kabinetskeuze vóór de verkiezingen openbaar te maken, zodat de kiezers kunnen beslissen.
Het publiek zou worden geïnformeerd en zou zijn toestemming moeten geven, niet alleen de Senaat. Als er geen sprake is van crimineel of ernstig ethisch wangedrag, moet van het kabinetslid worden geëist dat hij minstens twee jaar in functie blijft, ook in een tweede termijn.
Het volk kiest immers niet alleen een president, die, zoals vooral Donald Trump heeft laten zien, meestal niet de volledige leiding heeft, maar een niet-gekozen, machtige regering die invloed zal hebben op beslissingen die leven of dood kunnen bepalen in de VS en daarbuiten.
Joe Lauria is hoofdredacteur van Consortium Nieuws en voormalig VN-correspondent voor Thij Wall Street Journal, Boston Globe, en tal van andere kranten. Hij was onderzoeksjournalist voor de Sunday Times uit Londen en begon zijn professionele carrière als stringer voor The New York Times. Hij is te bereiken op [e-mail beveiligd] en gevolgd op Twitter @unjoe .
Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws'
25-jarig jubileum Winterfondsactie
Veilig doneren met
PayPal hier.
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Drie letters, C, F en R. En daar werd ik helemaal opgewonden van dat dit artikel daar terecht zou kunnen komen... Letterlijk iedereen, inclusief de president in sommige gevallen, is lid geweest, of op een of andere manier met hen verbonden (dat wil zeggen familie of werkt voor een entiteit onder leiding van vooraanstaande leden van die groep). Ik ga hier uit mijn hoofd, maar ik denk dat het al ongeveer 100 jaar bestaat en voor een vrij aanzienlijk deel daarvan (tenminste de afgelopen 60-70 jaar) is het grotendeels hetzelfde verhaal geweest. Laten we niet vergeten dat Wikileaks aan Obama heeft ontmaskerd alsof hij in wezen de lijst met kabinetsleden had gekregen (niet minder door een bankier), heel kort nadat hij was gekozen, denk ik, of misschien zelfs voordat hij zelfs maar werd gekozen. De enige echte fout in die trend deed zich voor bij Trump. Je kunt nu echt begrijpen waarom de MSM (ze zijn er ook mee besmet) en alle gebruikelijke MIC-types zo wanhopig waren om van hem af te komen.
Ik veronderstel dat dit niet het belangrijkste punt van het artikel is, maar dat het publiek een keuze moet worden gegeven, maar om deze en andere redenen zal dit nooit gebeuren...
Biden kan de val van de Weimar-republiek zijn als hij Obama-2020 blijkt te zijn. Laten we hopen dat het poindexter-‘kabinet’ zich voldoende ‘bewust’ is geweest van wat er gaande is in het land en dat de Republikeinse Partij altijd naar rechts beweegt, en genoeg bandbreedte heeft om rond te kijken zodra hun neuzen zijn verwijderd van hun eigen smalle corrupte lobby’s, en in staat zijn om de extreemrechtse corruptie te verhelpen of in evenwicht te brengen. Dit is zeker de laatste kans. Open pistool zwaaien, openlijk racisme. Openlijke wreedheid. Open leugens in de mainstream media. Als ze gewoon “de vlag ophangen” en doorgaan zoals Showbama dat zou doen….dan……
Aangezien de VS de “machtigste natie” en de “rijkste” is, en “het machtigste leger ter wereld” heeft, en elk ander land zaken moet doen in de Amerikaanse dollar, en de VS beslissen welke regeringsvorm aanvaardbaar is in andere landen, en stimuleert oorlogen, staatsgrepen, burgeroorlogen, moorden, genocide en allerlei vormen van dood, vernietiging en chaos in landen die als ‘vijanden’ of ‘een bedreiging voor onze nationale belangen’ worden beschouwd, en de VS hebben zo’n invloed over iedereen en alles, dan zouden alle mensen in de wereld moeten stemmen bij de Amerikaanse verkiezingen. De senaat moet worden afgeschaft, omdat deze uitsluitend voor de plutocratie functioneert.
De rest van de wereld zou het regime van de VS moeten ‘veranderen’.
WAAR! Maar dan zouden de VS dat “spelen” (echt, draaien) terwijl “de wereld naar ons opkijkt” “stad op een heuvel”. LOL.
Hebben Amerikanen inspraak over kabinetskeuzes? Misschien kunnen ze dit doen nadat hun stemmen legaal zijn geteld, omdat hun stemmen bij de verkiezingen vanaf nu niet eens gegarandeerd zijn!
Amerikaanse kiezers zijn notoir slecht in het maken van keuzes bij verkiezingen, en ze zijn lui als het erom gaat veel te weten over kandidaten voor een ambt. Wil je echt dat een electoraat dat 70 miljoen stemmen op een Trump heeft uitgebracht, gaat stemmen over wie de president gaat adviseren? Dat is wat we nodig hebben – Kim Kardashian als Sexretary uv Ejukashun.
Ben je serieus? Drink meer Kool Aid. Hoe komt het dat de aanhangers van Trump als dit of dat worden beschouwd, maar altijd als negatief? Bekijk het op deze manier: zijn aanhangers, in ieder geval degenen die zich bewust zijn van de huidige gebeurtenissen buiten wat de Lying Mainstream Media ‘rapporteert’, zijn zich volledig bewust en voldoende opgeleid om te beseffen in welke richting deze natie op weg was na Obama’s acht jaar durende presidentschap. regering en de perifere regeringen na Carter. Ze worden ALLEMAAL door de CIA gecontroleerd en zijn erop gericht de belangen van de machtigen en rijken te beschermen. Ze promoten ALLEMAAL eindeloze oorlogen gebaseerd op leugens en halve waarheden. Vertel me nu eens: is het ZO SLECHT om tegen deze dingen te stemmen terwijl Trump zei dat hij ze zou aanpakken? Degenen die op Trump hebben gestemd vanwege zijn status van ‘buitenstaander’ zijn feitelijk VEEL MEER opgeleid dan wie dan ook die zou vallen voor iemand die zo corrupt is als Joe Biden! En als je er massale stemfraude aan toevoegt, lijkt het erop dat een KRITIEKE MASSA van Amerikanen achter een aardverschuiving van Trump zat, iets wat de Deep State niet kan tolereren.
Eindelijk heeft een commentator het lef om een van de voordelen van een parlementair regeringssysteem te noemen: het kiezen van ministers uit de personen die in het parlement zijn GEKOZEN, en niet willekeurig gekozen uit de bevolking als geheel. Een parlementair systeem is geen wondermiddel, maar het beschikt wel over deugden die niet beschikbaar zijn in het afschuwelijke federale systeem dat de Amerikanen wordt opgelegd door een verouderde grondwet. Verkiezingen hoeven niet noodzakelijkerwijs met regelmatige tussenpozen te worden gehouden. Er kunnen snelle verkiezingen plaatsvinden, evenals een oproep voor geheel nieuwe verkiezingen. In sommige landen worden premiers in ieder geval met regelmatige tussenpozen onderworpen aan openbare vraag- en antwoordsessies. En zoals gewoonlijk kunnen verkiezingen onderhevig zijn aan gerrymandering en verrotte stadsdelen door politiek gehannes. Maar aangezien onze vervallen grondwet een grondige herziening nodig heeft, is het veranderen van de VS naar een parlementaire regeringsvorm een optie.
Volkomen logisch en eerlijk postscript Joe.
En natuurlijk is de weerlegging van “de klodder” gemakkelijk te voorspellen. (terzijde: ik beschouw ‘de klodder’ niet alleen als de D-machine, maar als de hele politieke – of nog steeds apropos – MIC-gemeenschap.) Dat antwoord gaat ongeveer zo: ‘Je wist wie ik was, ja dat wist je, en ik heb nooit enige verandering in de kracht van de Amerikaanse macht beloofd. Omdat je wist wie ik was, wie ik ben, zouden mijn selecties je niet moeten verbazen. Ga ermee om. Heb je liever Trump?”
En zo gaat het.
Wat ik zie van de meest zichtbare parlementaire regering – die van Groot-Brittannië – wekt geen vertrouwen. Gevangengenomen en gecorrumpeerd door rijke, krachtige krachten, net als onze eigen regering. De regering in het Westen is in dit tijdperk verdraaid tot een ondersteunende arm voor predatie door deze rijke krachten.
Ik heb zojuist een artikel uit The Hill gelezen waarin wordt uiteengezet wie in het Congres voor en tegen een vrijstelling voor de DefSec-genomineerde kan zijn. Wat een grap: er wordt nogal behendig gesproken over het verlangen naar civiele controle over het leger, zonder te struikelen over de olifant in de kamer dat ELKE keuze voor die positie op de heup zal worden aangesloten bij de wapenindustrie, inclusief en vooral de “ civiele” koplopers. Anderen hoeven niet te solliciteren. We moeten iemand hebben, weet u, die “volledig op de hoogte is” van de defensieproblemen. Nu heb ik het gevoel dat ik mijn mond moet spoelen met zeep.
“Je wist wie ik was, ja dat wist je: ik ben de senator van Mastercard, de redder en beschermer van de zorgverzekeringssector, een koude strijder, en mijn grootste prestatie is dat ik een overlevende ben van een verraderlijke omgeving die onder zijn eigen grenzen wegzakt. corruptie."
Mijn excuses voor alle negativiteit. Het zou hilarisch zijn als het niet zo demoraliserend was dat een groot deel van de doodlopers nu gelooft dat we gedoemd zijn tot een wilde excursie naar het socialisme. Goed verdriet. Ik zou willen dat dat werkelijk zo was. Het is waarschijnlijker dat we worden getrakteerd op een plastiforme facsimile van ‘America Greatness’. Wat het ook is.
Inderdaad, vinnieoh, oh ja, in mijn commentaar was het niet mijn bedoeling om aan te geven dat het Britse parlement een eerlijker establishment was – verdomd nauwelijks… Maar ooit, na de oorlog (de periode van de oprichting van de NHS), was er een iets eerlijker establishment. eerlijk opgezet...nou ja, een soort van...Het gebruikelijke equivalent uit de jaren 1940-50 (in Groot-Brittannië) van de 1%-ers, dat wil zeggen de echte machthebbers van de westerse wereld, de aristo's, de adel en de stad (heeft zijn eigen wetten) wordt feitelijk beheerd om veel te controleren… Vroeger was er niet zoveel $$$$ in de Britse politiek. Toen de televisie eenmaal op gang kwam, moesten de publieke zenders of de geldverdienende zenders wat wij ‘partijpolitieke uitzendingen’ noemden, propageren en vertonen.
Elke partij had bij een verkiezing (ik ken de parameters eigenlijk niet) dezelfde hoeveelheid tijd op elke zender (tv) om hun positie te verkopen (ze werden allemaal Party Political Broadcasts genoemd, letterlijk als waarschuwing)… nee kosten…dus geen ruimte voor ‘lobbyen’, ‘belangen’. Geen geld, zoals in Baksheesh (voor zover ik weet), het wisselen van handen tussen belangen (bedrijf, stad enz...) en politici – maar dit is ook in Groot-Brittannië diepgaand veranderd...
Gegeven hoeveel invloed deze door het “kabinet” aangestelde personen hebben en hoe dicht ze altijd bij het “moeras” zijn… Zeker, wij, de mensen, zouden moeten bepalen wie deze Bloedige mensen zijn – en niet de prez in wachten zodra we uit beeld zijn gehaald …
Op zijn minst, Joe, op zijn minst. In een parlementair systeem (zoals in Groot-Brittannië) moet het kabinet worden gekozen uit de parlementsleden van de winnende partij (niet dat de premier niet vaak, althans de afgelopen decennia, een niet-gekozen ‘adviseur’ heeft), zodat zij tenminste zijn parlementsleden, gekozen door hun kiezers...
Ik zou, na geluisterd te hebben naar enkele jonge, Afro-Amerikaanse vrouwelijke kiezers op de NPR-dagen nadat Georgië zwaar in het voordeel van Biden was uitgevallen, alleen maar willen suggereren dat zogenaamde progressieven (wat ze ook zijn) net zo verblind zouden zijn door huidskleur, seks over hun steun voor een kabinetskeuzes van bepaalde kandidaten en even onbezorgd of onwetend (al dan niet opzettelijk) over wat die kabinetskeuzes feitelijk hadden gedaan, voor wie ze hadden gewerkt, wat hun ethiek, moraal en belangen waren voordat ze werden geselecteerd…. Die jonge vrouwen juichten van vreugde bij het vooruitzicht van Harris als vice-president, simpelweg gebaseerd op externe factoren. Haar werkelijk levende staat van dienst als officier van justitie, haar standpunt over de Palestijnen... zijn voor hen van geen enkel belang.
Het is op afschuwelijke wijze indicatief voor de betekenis van het oppervlak en het volslagen gebrek aan het belang van feiten.
En het gekibbel tussen partijen/mensen nog verder verlengen??? Met alle rechtszaken die zouden worden aangespannen, was er geen tijd om de regering te besturen.
Ik zou zeggen dat het DC-establishment ‘weet’, op een handdruk na, wie alle spelers zullen zijn. De ‘lekken’ en het dramatische debat zijn theater, zoals in de nieuwscyclusprogrammering van Hollywood/cia.
Ja, ik weet dat “het nooit zal gebeuren”, maar er moet een argument worden aangevoerd.