Hoe Israël een inlichtingenmisleiding heeft ingezet om de moord op wetenschapper Mohsen Fakhrizadeh te rechtvaardigen

De Mossad heeft jaren besteed aan een propagandacampagne die erop gericht was de wereld ervan te overtuigen dat Iran over een kernwapenprogramma beschikte – en de moorden op Iraanse academici te legitimeren. Gareth Porter meldt. 

By Gareth Porter
Het Grijze zone

TDe Israëlische moord op de Iraanse defensiefunctionaris Mohsen Fakhrizadeh wordt behandeld als een triomf van de Israëlische inlichtingendienst, met alomtegenwoordige verwijzingen in The New York Times en andere grote mediakanalen op het doden van “Irans beste nucleaire wetenschapper.”

In feite heeft de Israëlische Mossad-inlichtingendienst Fakhrizadeh, een defensiefunctionaris, geëlimineerd, ondanks de wetenschap dat de publieke voorstelling van hem als de belangrijkste architect van een Iraans kernwapenprogramma een misleiding was. 

Jarenlang hebben Amerikaanse media Fakhrizadeh afgeschilderd als Irans equivalent van J. Robert Oppenheimer, en hem bij het publiek op de markt gebracht als het brein achter een Iraanse versie van het Manhattan Project. Dit beeld werd in de eerste plaats ontwikkeld via een zorgvuldig opgebouwde Israëlische desinformatieoperatie, gebaseerd op documenten die tekenen van verzinsel vertoonden.    

Geboorte van een propaganda-operatie

De oorsprong van de propaganda-operatie van de Mossad op Fakhrizadeh ligt in het begin van de jaren negentig, toen de VS en Israël voor het eerst vermoedens ontwikkelden over de Iraanse ambities om een ​​kernwapen te ontwikkelen. Amerikaanse, Britse, Duitse en Israëlische inlichtingenanalisten hadden telexberichten van de Sharif Universiteit onderschept over verschillende ‘dual use’-technologieën – technologieën die kunnen worden uitgebuit in een nucleair programma, maar ook kunnen worden toegepast voor niet-nucleair gebruik.  

Veel van de telexberichten bevatten het nummer van een organisatie genaamd Physics Research Center, die opereerde onder toezicht van het Iraanse ministerie van Defensie. De CIA en haar geallieerde inlichtingendiensten interpreteerde deze onderscheppingen als bewijsmateriaal dat het Iraanse leger zijn eigen nucleaire programma uitvoerde, en dat Iran dus heimelijk op zoek was naar een kernwapenvermogen.

Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws tijdens onze Winter Fund Drive 2020

Tijdens de eerste termijn van de regering van George W. Bush nam de beruchte militarist en Likud-bondgenoot John Bolton de leiding over het Iraanse beleid op zich, wat de CIA ertoe aanzette een schatting te geven voor het eerst afgesloten dat Iran een kernwapenprogramma had geïnitieerd. De Israëlische Mossad zag de nieuwe houding van Washington blijkbaar als een groen licht om een ​​zwarte propagandacampagne in gang te zetten om het geheime Iraanse kernwapenprogramma, waarvan werd aangenomen dat het bestond, te dramatiseren en te personaliseren. 

Tussen 2003 en 2004 produceerde de Mossad een grote voorraad vermeende Iraanse documenten waarin pogingen werden beschreven om een ​​kernwapen te combineren met de Iraanse Shahab-3-raket en een banksysteem om uranium om te zetten.   

De Mossad-dossiers bevatten meerdere tekenen van vervalsing. Het terugkeervoertuig afgebeeld op de tekeningen was bijvoorbeeld al in 2002 verlaten – voordat deze tekeningen zouden zijn gemaakt, volgens de documenten zelf – ten gunste van een ontwerp dat er heel anders uitzag en dat voor het eerst werd getoond tijdens een test in augustus 2004. Degene die verantwoordelijk was voor de tekeningen was dus duidelijk niet op de hoogte van de allerbelangrijkste beslissing van het ministerie van Defensie die van invloed was op de toekomst van het Iraanse raketafschrikmiddel. 

De CIA heeft nooit onthuld wie de documenten uit Iran heeft verdreven en hoe. De voormalige hoge functionaris van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken, Karsten Voigt, legde deze verslaggever in 2013 echter uit dat de Duitse inlichtingendienst, de BND, de collectie had gekregen van een occasionele bron die door de inlichtingenchefs als niet erg geloofwaardig werd beschouwd. 

En wie was deze bron? Volgens Voigt behoorde hij tot de Mujahedeen e-Khalq (MEK), de Iraanse sekte in ballingschap die tijdens de achtjarige oorlog voor de Iraakse strijdkrachten van Saddam tegen Iran had gevochten en begin jaren negentig informatie en propaganda doorgaf die de Mossad niet wilde. aan zichzelf te hebben toegeschreven. 

Fakrhizadeh schilderen als meesterbrein

In die Mossad-documenten werd Mohsen Fakhrizadeh geïdentificeerd als de manager van een zogenaamd uiterst geheim Iraans project genaamd het ‘AMAD-plan’. In werkelijkheid was Fakhrizadeh een officier van de Islamitische Revolutionaire Garde en ambtenaar bij het Ministerie van Defensie Strijdkrachten Logistiek (MODAFL), die ook natuurkunde doceerde aan de Imam Hussein Universiteit in Teheran. 

Om hem als meesterbrein van een nucleair project te beschouwen, bevatte de verzameling Mossad-documenten een richtlijn die zogenaamd door Fakhrizadeh was ondertekend. Maar aangezien niemand buiten Iran ooit de handtekening van de voorheen obscure functionaris had gezien, en gezien het gebrek aan moeite om officiële markeringen van de regering op de documenten te tonen, was er weinig dat de Mossad ervan weerhield deze te vervalsen.

In hun geschiedenis van de Israëlische inlichtingendienst uit 2012:  Mossad: de grootste missies van de Israëlische geheime dienstMichael Bar-Zohar en Nisham Mishal wezen de Mossad aan als de schuldige achter het verschijnen van de vermeende Iraanse nucleaire documenten. De schrijvers vertelden hoe de Mossad de persoonlijke informatie over Fakhrizadeh verzamelde die later via de MEK aan het publiek werd vrijgegeven, inclusief zijn paspoortnummer en zijn telefoonnummer thuis.  

“Deze overvloed aan details en transmissiemiddelen,” schreven Bar-Zohar en Mishal, “leidt iemand ertoe te geloven dat… ‘een bepaalde geheime dienst’ die er ooit door het Westen van werd verdacht zijn eigen agenda na te streven, nauwgezet deze feiten en cijfers over de Iraanse wetenschapper en gaf ze door aan het Iraanse verzet [MEK].

In de documenten werd Fakhrizadeh ook aangemerkt als het voormalige hoofd van het Physics Research Centre, waardoor hij op bedrieglijke wijze in verband werd gebracht met de aanbestedingsinspanningen voor nucleaire voorwerpen voor “tweeërlei gebruik” in 1990-91, die goed bekend waren bij de CIA en andere inlichtingendiensten.

Die beschuldiging kwam tot uiting in de 2006 Resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties 1747 met een lijst van Iraanse functionarissen die verantwoordelijk zijn voor de proliferatie van kernwapens en raketten in Iran. In de VN-resolutie werd Fakhrizadeh geïdentificeerd als een “[s]enior MODAFL-wetenschapper en voormalig hoofd van het Physics Research Center (PHRC).”  

Maar de Israëlische identificatie van Fakhrizadeh als hoofd van de PHRC bleek een leugen te zijn. Iranheeft uitgebreide documentatie aan het IAEA overgedragen eind 2004 of begin 2005 over de PHRC en de aanbestedingstelexen, en de documenten – die de IAEA niet betwistte – waaruit bleek dat een professor aan de Sharif Universiteit voor Technologie in Teheran, genaamd Sayyed Abbas Shahmoradi-Zavari, de PHRC had geleid vanaf het begin in 1989 tot het in 1998 werd gesloten. 

Verder bleek uit de aan het IAEA verstrekte documenten dat de technologie voor tweeërlei gebruik die Shahmoradi-Zavari de universiteit hielp aan te schaffen via zijn PHRC-verbindingen feitelijk bedoeld was voor het eigen onderwijs en onderzoek van de universiteitsfaculteit. In ten minste één geval constateerde het IAEA-personeel dat één item voor tweeërlei gebruik door de universiteit was aangeschaft.  

Deze feiten hadden een einde moeten maken aan de door de Mossad gecreëerde mythe van Fakrizadeh als hoofd van een groot ondergronds kernwapenprogramma. Maar het IAEA heeft de naam van Shamoradi-Zavari nooit bekendgemaakt en vermeed daarom te moeten erkennen dat de documenten die het agentschap als authentiek had omarmd, de wereld over Fakhrizadeh hadden misleid.  

Het duurde tot 2012 voordat David Albright, de directeur van het in Washington gevestigde Institute for Science and International Security, erkend dat Shahmoradi-Zavari – en niet Fakhrizadeh – het hoofd was geweest van het Physics Research Center – hoewel hij vermeed toe te geven dat het IAEA zich had gebaseerd op documenten die vals bleken te zijn. 

Het opvoeren van de Propaganda 

De Mossad kreeg het weer druk na de beoordeling van de CIA in november 2007 dat Iran was gestopt met werken aan kernwapens. Vastbesloten om de politieke impact van die bevinding te neutraliseren, begonnen de Israëliërs blijkbaar te werken aan een nieuwe reeks Iraanse uiterst geheime documenten.

Deze keer hebben de Israëli's de documenten eind 2009 echter rechtstreeks aan het IAEA verstrekt, zoals de toenmalige IAEA-directeur-generaal Mohamed ElBaradei zei. onthuld in zijn memoires.  

De documenten zouden de activiteiten van het Iraanse ministerie van Defensie met betrekking tot kernwapens aan het licht hebben gebracht na de stopzetting van dergelijk vermeend werk dat de CIA in haar rapport uit 2007 had aangehaald.
Schatting van de nationale inlichtingendienst. Eén van die documenten is gelekt De Londense Times in december 2009, naar verluidt een brief uit 2007 van Fakhrizadeh als voorzitter van een organisatie die leiding geeft aan het kernwapenwerk. Maar zoals de voormalige directeur-generaal van het Internationaal Atoomenergieagentschap, Mohammed ElBaradei, zich herinnerde, hebben de technische experts van het IAEA “talloze vragen gesteld over de authenticiteit van de documenten….”  

Zelfs de CIA en enkele Europese inlichtingenanalisten waren sceptisch over de authenticiteit van het Fakhrizadeh-document. Hoewel het al maanden onder de inlichtingendiensten circuleerde, zelfs onder de normaal gesproken onbetwiste personen New York Times gerapporteerd dat de CIA het niet had geverifieerd. Voormalig CIA-terrorismefunctionaris Philip Giraldi, die contacten had onderhouden met actief personeel van de dienst, vertelde deze verslaggever CIA-analisten beschouwden het document als een vervalsing. 

Moorden gerechtvaardigd door desinformatie

De moord op Fakhrizadeh was niet de eerste keer dat de Mossad een Iraniër afstootte die hij ongegrond had beschuldigd van het spelen van een leidende rol in een wapenprogramma. In juli 2011 werkte iemand voor de Mossad – blijkbaar een lid van de MEK – een 35-jarige student techniek neergeschoten genaamd Darioush Rezaeinejad en verwondde zijn vrouw voor een kleuterschool in Teheran. 

De jongeman werd het doelwit van niets anders dan het onderzoek dat hij had gedaan naar hoogspanningsschakelaars en zijn publicatie van een wetenschappelijk artikel over zijn studiebeurs. De samenvatting van het professionele artikel dat Rezaienejad had gepubliceerd heeft het duidelijk gemaakt dat zijn werk betrekking had op wat ‘explosief gepulseerd vermogen’ wordt genoemd, dat betrokken is bij krachtige lasers, krachtige microgolfbronnen en andere commerciële toepassingen.

Een paar dagen na de moord op Rezaienejad verstrekte een ambtenaar van een niet bij naam genoemde “lidstaat” echter Associated Press-verslaggever George Jahn de samenvatting van Rezaienejads artikel, met succes. Jahn overtuigen dat het “de bewering leek te ondersteunen” dat hij “had gewerkt aan een sleutelcomponent in het tot ontploffing brengen van de explosieven die nodig zijn om een ​​kernkop te ontsteken.”  

Vervolgens, in september 2011, de Israëliërs voorzag Jahn van een “inlichtingensamenvatting” Hij bracht de belachelijke bewering naar voren dat Rezaeinejad helemaal geen elektrotechnisch specialist was, maar eerder een ‘natuurkundige’ die voor het Ministerie van Defensie had gewerkt aan verschillende aspecten van kernwapens. 

De inzet van absurde beweringen, ondersteund door flinterdun bewijsmateriaal om de koelbloedige moord te rechtvaardigen op een jonge elektrotechnisch ingenieur zonder aantekeningen over de betrokkenheid van kernwapens, verlichtte een modus operandi van de Mossad die opnieuw is opgedoken in het geval van Fakhrizadeh: de Israëlische inlichtingendienst bedenkt eenvoudigweg een verhaal gecentreerd rond fictieve banden met een niet-bestaand kernwapenprogramma. Vervolgens kijkt het toe hoe de westerse pers de propaganda kritiekloos onder het publiek verspreidt, waardoor de politieke ruimte ontstaat voor koelbloedige moorden op klaarlichte dag.

Gareth Porter is een onafhankelijke onderzoeksjournalist die sinds 2005 verslag doet van het nationale veiligheidsbeleid en in 2012 de Gellhorn Prize for Journalism ontving. Zijn meest recente boek is de CIA Insider's Guide to the Iran Crisis, co-auteur met John Kiriakou, zojuist gepubliceerd in februari.

Dit artikel is van De Grayzone

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Bijdragen aan Consortiumnieuws tijdens de Winter Fund Drive 2020