DIANA JOHNSTONE: Het grote voorwendsel … voor dystopie

In hun verhandeling over het World Economic Forum Covid-19: de grote resetbrengen de economen Klaus Schwab en Thierry Malleret ons de stem van het toekomstige mondiaal bestuur.

By Diana Johnstone
in Parijs 
Speciaal voor consortiumnieuws

By met de titel van hun onlangs gepubliceerde verhandeling over het World Economic Forum Covid-19: de grote reset, de auteurs verbinden de pandemie met hun futuristische voorstellen op een manier die ongetwijfeld met een koor van ‘Aha!’s zal worden beantwoord. In de huidige sfeer van verwarring en wantrouwen suggereert de vreugde waarmee economen Klaus Schwab en Thierry Malleret de pandemie begroeten als voorbode van hun voorgestelde sociaal-economische omwenteling dat als Covid-19 niet per ongeluk was ontstaan, ze deze wel zouden hebben gecreëerd (als ze niet per ongeluk waren gekomen). zij konden).

In feite was de oprichter van het World Economic Forum, Schwab, al energiek bezig met het hypen van de Grote Reset, waarbij hij de klimaatverandering gebruikte als de oorzaak van de crisis, voordat de laatste uitbraak van het coronavirus hem een ​​nog directer voorwendsel gaf om zijn plannen om de wereld opnieuw te maken aan te prijzen.

De auteurs beginnen meteen met te verkondigen dat ‘de wereld zoals we die kenden in de eerste maanden van 2020 niet meer bestaat’, en dat radicale veranderingen vorm zullen geven aan een ‘nieuw normaal’. Wijzelf zullen getransformeerd worden. “Veel van onze overtuigingen en aannames over hoe de wereld eruit zou kunnen of moeten zien, zullen daarbij uiteenvallen.”

Door het hele boek heen lijken de auteurs zich te verheugen over de veronderstelde effecten van de wijdverbreide ‘angst’ voor het virus, die mensen ertoe zou moeten conditioneren om de radicale veranderingen te verlangen die zij voor ogen hebben. Ze maken gebruik van technocratisch psychogebabbel om aan te kondigen dat de pandemie de menselijke mentaliteit al aan het transformeren is om zich te conformeren aan de nieuwe realiteit die zij als onvermijdelijk beschouwen.

“Onze aanhoudende en mogelijk blijvende angst om besmet te raken met een virus … zal dus de meedogenloze opmars van de automatisering versnellen … “ Werkelijk?

“De pandemie kan onze angst vergroten om met volslagen vreemden in een afgesloten ruimte te zitten, en veel mensen kunnen besluiten dat thuisblijven om de nieuwste film of opera te kijken de verstandigste optie is.”

“Er zijn andere eerste-ronde-effecten waarop veel gemakkelijker te anticiperen is. Reinheid is er één van. De pandemie zal onze focus op hygiëne zeker vergroten. Een nieuwe obsessie met reinheid zal vooral de creatie van nieuwe verpakkingsvormen met zich meebrengen. We worden aangemoedigd om de producten die we kopen niet aan te raken. Simpele genoegens zoals het ruiken van een meloen of het uitknijpen van een vrucht zullen afgekeurd worden en kunnen zelfs tot het verleden behoren.”

Dit is de stem van het zogenaamde mondiaal bestuur. Van bovenaf beslissen experts wat de massa zou moeten willen, en verdraaien ze de zogenaamde populaire wensen zodat ze passen in de winstplannen die ze uitbuiten. Hun plannen zijn gericht op digitale innovatie, massale automatisering met behulp van ‘kunstmatige intelligentie’, en uiteindelijk zelfs op het ‘verbeteren’ van mensen door ze kunstmatig enkele eigenschappen van robots te geven: zoals het oplossen van problemen zonder ethische afleidingen.

Ingenieur-econoom Klaus Schwab, geboren in Ravensburg, Duitsland, in 1938, richtte in 1971 zijn World Economic Forum op en trok massale sponsoring van internationale bedrijven. Het komt één keer per jaar bijeen in Davos, Zwitserland – de laatste keer in januari 2020 en volgend jaar in mei, uitgesteld vanwege Covid-19. 

Een krachtige lobby

Wat is het precies? Ik zou het WEF omschrijven als een combinatie van een kapitalistisch adviesbureau en een gigantische lobby. De futuristische voorspellingen zijn bedoeld om investeerders naar winstgevende gebieden te leiden in wat Schwab ‘de Vierde Industriële Revolutie (4IR)’ noemt en vervolgens, zoals de gebieden zijn gedefinieerd, druk uit te oefenen op regeringen om dergelijke investeringen te ondersteunen door middel van subsidies, belastingvoordelen, enz. aanbestedingen, wet- en regelgeving. Kortom: het WEF is dat wel the lobby voor nieuwe technologieën, alles digitaal, kunstmatige intelligentie, transhumanisme. 

Het is vandaag de dag krachtig omdat het opereert in een omgeving van staatskapitalisme, waar de rol van de staat (vooral in de Verenigde Staten, en minder in Europa) grotendeels is beperkt tot het positief reageren op de eisen van dergelijke lobby’s, vooral de financiële sector. sector. Geïmmuniseerd door campagnedonaties tegen de duistere wensen van gewone mensen, hebben de meeste hedendaagse politici praktisch de begeleiding nodig van lobby's zoals het WEF om hen te vertellen wat ze moeten doen.

In de twintigste eeuw stond de regering, met name tijdens de New Deal, onder druk van tegenstrijdige belangen. Het economische succes van de wapenindustrie tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft geleid tot het ontstaan ​​van een militair-industrieel complex, dat een permanente structurele factor in de Amerikaanse economie is geworden. 

Het is de dominante rol van het MIC en de daaruit voortvloeiende lobby’s die de natie definitief hebben getransformeerd in staatskapitalisme in plaats van in een republiek.

Het bewijs van deze transformatie is de unanimiteit waarmee het Congres er nooit voor terugdeinst grotesk opgeblazen militaire begrotingen goed te keuren. Het MIC heeft media en denktanks voortgebracht die het publiek onophoudelijk indoctrineren in de existentiële noodzaak om de rijkdom van het land in oorlogswapens te blijven steken. Voor zover de kiezers het er niet mee eens zijn, kunnen ze geen middel tot politieke expressie vinden met verkiezingen die worden gemonopoliseerd door twee pro-MIC-partijen.

Het WEF kan worden gezien als analoog aan de MIC. Het is van plan regeringen en opiniemakers te betrekken bij de bevordering van een ‘4IR’ die de civiele economie en het burgerleven zelf zal domineren. 

De pandemie is een tijdelijk voorwendsel; de noodzaak om “het milieu te beschermen” zal het duurzamere voorwendsel zijn. Net zoals de MIC wordt gepresenteerd als absoluut noodzakelijk om “onze vrijheden te beschermen”, zal de 4IR worden geprezen als absoluut noodzakelijk om “het milieu te redden” – en in beide gevallen zullen veel van de bepleite maatregelen het tegenovergestelde effect hebben.

Tot nu toe heeft de techno-tirannie van Schwabs 4IR zijn plaats in het Amerikaanse staatskapitalisme nog niet helemaal veroverd. Maar de vooruitzichten zien er goed uit. Silicon Valley heeft een grote bijdrage geleverd aan de Joe Biden-campagne, en Biden haastte zich om zijn moguls in zijn transitieteam te benoemen.

Maar het echte gevaar dat alle macht naar de Reset gaat, ligt niet in wat er wel is, maar in wat er niet is: elke serieuze politieke oppositie.

Kan de democratie worden hersteld?

The Great Reset heeft een open boulevard om de eenvoudige reden dat er niets in de weg staat. Geen wijdverbreid bewustzijn van de problemen, geen effectieve populaire politieke organisatie, niets. Schwabs dystopie is alleen al om die reden beangstigend.

De presidentsverkiezingen van 2020 hebben zojuist de vrijwel totale depolitisering van het Amerikaanse volk geïllustreerd. Dat klinkt misschien vreemd, gezien de gewelddadige partijdige emoties die worden getoond. Maar het was allemaal veel ophef om niets. 

Er werden geen echte kwesties besproken, er werden geen serieuze politieke vragen gesteld, noch over oorlog, noch over de richting van de toekomstige economische ontwikkeling. De venijnige ruzies gingen over personen, niet over beleid. De stuntelige Trump werd ervan beschuldigd ‘Hitler’ te zijn, en de door Wall Street gesteunde Democraten werden door Trumpisten omschreven als ‘socialisten’. Leugens, beledigingen en verwarring voerden de boventoon.

Een heropleving van de democratie zou kunnen voortkomen uit een georganiseerde, geconcentreerde studie van de kwesties die door de Davos-planners naar voren zijn gebracht, om een ​​geïnformeerde publieke opinie op te wekken om te beoordelen welke technische innovaties sociaal aanvaardbaar zijn en welke niet.  

Alarmkreten uit de marge zullen de intellectuele krachtsverhoudingen niet beïnvloeden. Wat nodig is, is dat mensen overal samenkomen om de kwesties te bestuderen en goed onderbouwde meningen te ontwikkelen over doelen en methoden voor toekomstige ontwikkeling. 

Tenzij ze worden geconfronteerd met geïnformeerde en precieze kritiek, zullen Silicon Valley en zijn zakelijke en financiële bondgenoten gewoon doorgaan met doen wat ze denken dat ze kunnen doen, ongeacht de sociale gevolgen.

Een serieuze evaluatie zou onderscheid moeten maken tussen potentieel nuttige en onwelkome innovaties, om te voorkomen dat populaire opvattingen worden gebruikt om acceptatie te krijgen van elke ‘technologische vooruitgang’, hoe onheilspellend ook.  

Problemen opnieuw definiëren

Het politieke onderscheid tussen links en rechts, tussen Republikeinen en Democraten, is gepassioneerder geworden, net zoals ze onsamenhangend, verdraaid en irrelevant blijken te zijn, meer gebaseerd op ideologische vooroordelen dan op feiten. Nieuwe en vruchtbaardere politieke afstemmingen zouden tot stand kunnen worden gebracht door confrontatie met specifieke concrete kwesties.

We zouden de voorstellen van de Grote Reset één voor één kunnen nemen en ze zowel in pragmatische als ethische termen kunnen onderzoeken.

Nr. 1 – Dankzij de pandemie is er een grote toename geweest in het gebruik van teleconferenties, waarbij gebruik wordt gemaakt van Skype, Zoom of andere nieuwe platforms. Het WEF verwelkomt dit als een trend. Is het om die reden slecht? Eerlijk gezegd is deze innovatie positief omdat het veel mensen in staat stelt conferenties bij te wonen zonder de kosten, moeite en milieukosten van vliegreizen. Het heeft de negatieve kant dat het direct menselijk contact verhindert. Dit is een eenvoudige kwestie, waarbij positieve punten de boventoon lijken te voeren.

Nr. 2 – Moet het hoger onderwijs online gaan, waarbij professoren via internet cursussen aan studenten geven? Dit is een veel gecompliceerder vraagstuk, dat grondig besproken zou moeten worden door de onderwijsinstellingen zelf en de gemeenschappen die zij bedienen, waarbij de voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen moeten worden, in het achterhoofd dat degenen die de technologie leveren deze willen verkopen, en zich weinig bekommeren om de waarde van menselijk contact. in het onderwijs – niet alleen menselijk contact tussen student en hoogleraar, maar vaak ook levensbepalende contacten tussen studenten onderling. Online cursussen kunnen geografisch geïsoleerde studenten ten goede komen, maar het opbreken van de onderwijsgemeenschap zou een grote stap zijn in de richting van de totale vernietiging van de menselijke gemeenschap.

Nr. 3 – Gezondheid en “welzijn”. Hier zou de discussie aanzienlijk moeten oplaaien. Volgens Schwab en Malleret: “Met name drie industrieën zullen floreren (in totaal) in het post-pandemische tijdperk: big tech, gezondheidszorg en welzijn.” Voor de Davos-planners smelten de drie samen.

Degenen die denken dat welzijn grotendeels zelf gegenereerd wordt en afhankelijk is van attitudes, activiteiten en levensstijlkeuzes, missen het punt. “De combinatie van AI [kunstmatige intelligentie], het IoT [internet der dingen] en sensoren en draagbare technologie zal nieuwe inzichten opleveren in persoonlijk welzijn. Ze zullen een model vormen van hoe we zijn en voelen […] precieze informatie over onze ecologische voetafdruk, onze impact op de biodiversiteit, over de toxiciteit van alle ingrediënten die we consumeren en de omgevingen of ruimtelijke contexten waarin we evolueren, zullen aanzienlijke vooruitgang genereren in termen van onze bewustzijn van collectief en individueel welzijn.”

Vraag: hebben we al dit cybernetische narcisme echt nodig? Kunnen we niet gewoon van het leven genieten door een vriend te helpen, een kat te aaien, een boek te lezen, naar Bach te luisteren of naar een zonsondergang te kijken? We kunnen maar beter een besluit nemen voordat zij ons besluit bepalen.

Nr. 4 – Voedsel. Om mijn gezonde eetlust niet te bederven, sla ik dit over. De technische tovenaars willen boeren, met al hun vuile grond en dieren, uitfaseren en op industriële schaal verbeterd kunstmatig voedsel produceren dat is gemaakt in mooie, schone laboratoria – waarvan precies? 

Het centrale thema: Homo Faber

Nr. 5 – Hoe zit het met mensenwerk?

“Naar alle waarschijnlijkheid zal de door de pandemie veroorzaakte recessie leiden tot een scherpe toename van arbeidssubstitutie, wat betekent dat fysieke arbeid zal worden vervangen door robots en ‘intelligente’ machines, wat op zijn beurt blijvende en structurele veranderingen op de arbeidsmarkt zal veroorzaken. ” 

Deze vervanging is al tientallen jaren aan de gang. Samen met outsourcing en immigratie heeft dit de collectieve kracht van de arbeid al verzwakt. Maar het is duidelijk dat de technologie-industrie op het punt staat veel, veel verder en sneller te gaan in het werkloos maken van mensen. 

De Covid-19-crisis en de sociale afstandelijkheid hebben dat wel gedaan “Dit proces van innovatie en technologische verandering heeft plotseling versneld. Chatbots, die vaak dezelfde spraakherkenningstechnologie gebruiken als Alexa van Amazon, en andere software die taken kunnen vervangen die normaal door menselijke werknemers worden uitgevoerd, worden snel geïntroduceerd. Deze innovaties die door noodzaak worden uitgelokt (dat wil zeggen sanitaire maatregelen) zullen binnenkort resulteren in honderdduizenden en mogelijk miljoenen banenverlies.”

Het verlagen van de arbeidskosten is lange tijd het leidende motief geweest voor deze innovaties, samen met de interne dynamiek van de technologie-industrie om ‘te doen wat ze maar kan doen’. Vervolgens worden ter rechtvaardiging sociaal voordelige voorwendsels bedacht. Soortgelijk:

 “Aangezien consumenten de komende tijd misschien de voorkeur geven aan geautomatiseerde diensten boven face-to-face interacties, zal wat er momenteel gebeurt met callcenters onvermijdelijk ook in andere sectoren gebeuren.”

“Consumenten geven misschien de voorkeur aan...”! Iedereen die ik ken klaagt over de ergernis als je probeert de bank of verzekeringsmaatschappij te bereiken om een ​​noodsituatie uit te leggen, en in plaats daarvan geconfronteerd wordt met een dode stem en een keuze uit irrelevante nummers waarop je kunt klikken. Misschien onderschat ik de mate van vijandigheid jegens onze medemensen die nu de samenleving doordringt, maar mijn indruk is dat er een enorme, onuitgesproken publieke vraag bestaat naar MINDER geautomatiseerde diensten en MEER contact met echte personen die buiten het algoritme kunnen denken en daadwerkelijk de probleem op te lossen en niet simpelweg voorgeprogrammeerde oplossingen op te hoesten. 

Er is sprake van een potentiële beweging. Maar we horen er niets van, omdat we er door onze media van overtuigd zijn dat het grootste probleem waarmee mensen in hun dagelijks leven worden geconfronteerd, is om te horen dat iemand verwarring vertoont over het verwarde geslacht van iemand anders.

Hierbij, zo beweer ik, zou de vraag van de consument samensmelten met de wanhopige behoefte van bekwame mensen om in hun levensonderhoud te voorzien. De technocraten verdienen die van hen rijkelijk door de middelen om in hun levensonderhoud te voorzien voor andere mensen te elimineren.

Hier is een van hun geweldige ideeën. “In zo gevarieerde steden als Hangzhou, Washington DC en Tel Aviv worden inspanningen geleverd om van proefprogramma’s over te gaan naar grootschalige operaties die in staat zijn een leger bezorgrobots op de weg en in de lucht te zetten.” Wat een geweldig alternatief voor het betalen van een leefbaar loon aan menselijke bezorgers! 

En toevallig gebruikt een man op een bakfiets hernieuwbare energie. Maar al die robots en drones? Batterijen, batterijen en nog eens batterijen, van welke materialen gemaakt, waar vandaan en hoe vervaardigd? Door meer robots? Waar komt de energie vandaan om niet alleen fossiele brandstoffen te vervangen, maar ook de menselijke fysieke inspanning?  

Tijdens de laatste bijeenkomst in Davos gaf de Israëlische intellectueel Yuval Harari een ernstige waarschuwing:

“Terwijl mensen in het verleden moesten strijden tegen uitbuiting, zal in de eenentwintigste eeuw de werkelijk grote strijd tegen de irrelevantie gevoerd worden… Degenen die falen in de strijd tegen de irrelevantie zouden een nieuwe ‘nutteloze klasse’ vormen – niet vanuit het standpunt van hun vrienden en familie, maar nutteloos vanuit het gezichtspunt van het economische en politieke systeem. En deze nutteloze klasse zal gescheiden worden door een steeds groter wordende kloof met de steeds machtiger wordende elite.”

Nr. 5 – En het leger. Onze kapitalistische onheilsprofeten voorzien de semi-instorting van de burgerluchtvaart en de luchtvaartindustrie, omdat mensen allemaal besluiten thuis aan hun scherm gekluisterd te blijven. Maar maak je geen zorgen!

“Dit maakt de defensie-lucht- en ruimtevaartsector tot een uitzondering en een relatief veilige haven.” Voor kapitaalinvesteringen, dat wil zeggen. In plaats van vakanties op zonnige stranden kunnen we uitkijken naar ruimteoorlogen. Het kan eerder vroeg dan laat gebeuren, omdat, zoals de Brookings Institution in 2018 concludeert verslag over ‘Hoe kunstmatige intelligentie de wereld transformeert’ gaat alles sneller, inclusief oorlog:

“De big data-analyses die verband houden met AI zullen een diepgaande invloed hebben op de inlichtingenanalyse, aangezien enorme hoeveelheden gegevens in bijna realtime worden gezeefd … waardoor commandanten en hun staf een niveau van inlichtingenanalyse en productiviteit krijgen dat tot nu toe ongezien is. Commando en controle zullen op dezelfde manier worden beïnvloed als menselijke commandanten bepaalde routinematige en, in bijzondere omstandigheden, belangrijke beslissingen delegeren aan AI-platforms, waardoor de tijd die aan de beslissing en de daaropvolgende actie is verbonden dramatisch wordt verkort.” 

Er bestaat dus geen gevaar dat een zachtaardige officier zal aarzelen de Derde Wereldoorlog te beginnen vanwege een sentimentele gehechtheid aan de mensheid. Wanneer het AI-platform een ​​kans ziet, ga ervoor!

“Uiteindelijk is oorlogvoering een tijdscompetitief proces, waarbij de partij die het snelst kan beslissen en het snelst tot uitvoering kan komen, over het algemeen zal zegevieren. Kunstmatig intelligente inlichtingensystemen, gekoppeld aan door AI ondersteunde commando- en controlesystemen, kunnen de besluitvormingsondersteuning en besluitvorming naar een snelheid brengen die veel hoger is dan de snelheid van de traditionele oorlogsmiddelen. Dit proces zal zo snel gaan, vooral als het gepaard gaat met automatische beslissingen om kunstmatig intelligente autonome wapensystemen te lanceren die dodelijke gevolgen kunnen hebben, dat er een nieuwe term is bedacht die specifiek de snelheid waarmee oorlog zal worden gevoerd wil omarmen: hyperoorlog.”

Amerikanen hebben een keuze. Ofwel blijf ruzie maken over trivialiteiten, ofwel word wakker, word echt wakker, met de realiteit die wordt gepland en doe er iets aan. 

De toekomst wordt bepaald door investeringskeuzes. Niet door ondeugend taalgebruik, ook niet door verkiezingen, maar door investeringskeuzes. Als het volk de macht wil herwinnen, moet het zijn zeggenschap herbevestigen over hoe en voor welke doeleinden kapitaal wordt geïnvesteerd. 

En als het particuliere kapitaal weigert, moet het worden gesocialiseerd. Dit is de enige revolutie – en het is ook het enige conservatisme, de enige manier om een ​​fatsoenlijk menselijk leven te behouden. Dat is waar echte politiek om draait.

Diana Johnstone woont in Parijs. Haar nieuwste boek is Cirkel in de duisternis: memoires van een wereldwachter en is tevens de auteur van Fools' Crusade: Joegoslavië, de NAVO en westerse wanen. Haar laatste boek is Queen of Chaos: de tegenslagen van Hillary Clinton. De memoires van Diana Johnstone's vader Paul H. Johnstone, Van gek tot waanzin, werd gepubliceerd door Clarity Press, met haar commentaar. Zij is te bereiken op [e-mail beveiligd] .

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws