“Stem voor betere tape.” (Tom Arthur, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)
By Nozomi Hayase
Speciaal voor consortiumnieuws
TDe Amerikaanse presidentsverkiezingen staan voor de deur. Dit jaar presenteert Corporate America's traditie van poppenkastpolitiek een wedstrijd tussen Joe Biden en Donald Trump. Met de ‘minste van twee kwaden’-keuze die elke verkiezingscyclus alleen maar erger wordt, waarbij swing state-kiezers met een moreel dilemma worden gekweld, woog een prominente politieke analist en publieke intellectueel, Noam Chomsky.
Chomsky beschrijft Trump als “de ergste kwaadaardigheid die ooit in ons politieke systeem is voorgekomen”. aangedrongen liberalen om deel te nemen aan strategisch stemmen, waarvoor hij in de loop der jaren een groot voorstander is geworden: “Als je niet op de hefboom voor de Democraten drukt, assisteer je Trump … Je hebt een keuze op 3 november. Stem ik tegen? Trump of Trump helpen?”
Toch is de waarheid dat de keuze die in een electorale arena wordt geboden een illusie is. In dit bedrijfsduopolie worden Amerikaanse kiezers door beide partijen gegijzeld. We weten dat een defensieve stemstijl niet de gewenste resultaten heeft opgeleverd: universele gezondheidszorg, het beëindigen van oorlog en militaire agressie, sterkere bescherming van het milieu en een eerlijke verdeling van de welvaart. Toch slikken veel Democraten dit pijnlijke feit door onvermurwbaar vast te houden aan hun partijlijn, die de schuld voor hun verlies op iedereen behalve zichzelf afschuift.
In 2000 kwam de Democratische Partij in actie schuld de derdepartijkandidaat Ralph Nader voor de verkiezing van George Bush, die Nader “de spoiler” noemde en de mythe in stand hield dat hij stemmen van Al Gore had gestolen.
In 2016 hergebruikten ze dezelfde oude onverdraagzaamheid versmering de Groene Partij-kandidaat Jill Stein en scapegoating Wikileaks voor de verkiezing van Donald Trump door de nederlaag van Hillary Clinton te wijten aan de publicatie van e-mails van John Podesta, manager van de Clinton-campagne, die leidde tot het aftreden van topfunctionarissen van de DNC en de corruptie van de Clinton-campagne aan het licht bracht.
Strijd tegen het vergeten
Het minste kwaad is nog steeds een kwaad. Door de hendels voor de Democraten via de stembus in te drukken, valideren we de imperiale machine die oorlog, racisme en uitbuiting in stand houdt. Lang vóór het presidentschap van Trump waren de kwaadaardigheden van blanke suprematie, discriminatie en vijandigheid jegens vrouwen en minderheden al aanwezig in het land.
Het Amerikaanse politieke systeem was vanaf het begin nooit democratisch bedoeld. Het was ontworpen om de eliteheerschappij van rijke blanke mannen te bevorderen. Ondanks de nobele idealen van de opstellers van de grondwet bevat de geschiedenis van deze republiek interne tegenstrijdigheden en een donkere schaduw die zich heeft gemanifesteerd in de genocide op de inheemse bevolking, de slavernij van zwarten en de onderdrukking van vrouwen.
De Tsjechische romanschrijver Milan Kundera ooit zei, “De strijd van de mens tegen de macht is de strijd van het geheugen tegen het vergeten.”
Het diepe onrecht dat mensen van kleur werd aangedaan aan het begin van de Amerikaanse republiek werd verdoezeld door symbolen: vlaggen, een volkslied en legendes die de generaals en grondleggers in helden en patriotten veranderden.
Electorale politiek is een controle-instrument dat is opgezet om het officiële verhaal in stand te houden dat wapens verheerlijkt en plundering aanbidt, waardoor de vernietiging van de cultuur van de inheemse bevolking wordt gerechtvaardigd in naam van American Manifest Destiny. Elke vier jaar creëren meesters uit het bedrijfsleven achter de schermen, met stijgende retoriek en campagneslogans, een spektakel van democratie. Ze bevorderen een versie van de geschiedenis die overtredingen uit het verleden uitwist en een gunstig beeld van de toekomst creëert.
Van ‘Hoop en Verandering’ tot ‘Make America Great Again’, het systeem verleidt mensen om de illusie van keuze te consumeren, waardoor ze achter steeds wisselende pakketten politieke kandidaten aan gaan die in essentie hetzelfde product zijn. De glorieuze waanzin van rode en blauwe koorts zuigt ons mee in een geïsoleerde zeepbel van de American Dream, die ons scheidt van de dagelijkse ervaring van degenen die verarmd, bedrogen en onteigend zijn.
Burgerlijke ongehoorzaamheid
Nu de peilingen nu scherper worden vanwege de opgeblazen angst, neemt de druk op onbesliste kiezers in belangrijke staten toe. Verdedigers van strategisch stemmen bekritiseren vaak degenen die op een derde partij of een write-in stemmen. Ze ontmoedigen principieel stemmen en noemen het een proteststem die nutteloos is. Sommigen hebben geprobeerd hen agressiever te overtuigen door te beweren dat niet stemmen op Biden een stem voor Trump is en dat het de minder bevoorrechte mensen zijn die zullen lijden. Toch betekent iemands weigering om zich te onderwerpen aan de keuze die op het stembiljet wordt geboden niet het weggooien van zijn stem, noch slechts een gebaar. Het is een daad van burgerlijke ongehoorzaamheid die echte vooruitgang in onze samenleving mogelijk heeft gemaakt.
Dr. Martin Luther King jr., die ooit buitengewone moed toonde in de strijd van zwarte mensen tegen onrechtvaardige racistische wetten zei:
“Lafheid stelt de vraag: 'Is het veilig?' Opportuniteit stelt de vraag: 'Is het politiek?' Vanity stelt de vraag: 'Is het populair?' Maar het geweten stelt de vraag: 'Is het juist?' En er komt een tijd dat je een standpunt moet innemen dat noch veilig, noch politiek, noch populair is, maar dat je het moet innemen omdat je geweten je vertelt dat het juist is.”
Het geweten maakt ons hart opnieuw bewust van de idealen van de Onafhankelijkheidsverklaring; moedigt een klein stemmetje binnenin aan om angst te overwinnen en te weigeren zich aan een regel te houden die onze inherente verplichting jegens elkaar ontkent.
Terwijl we collectief wegzinken in de illusie van democratie, en de overname van de overheid door het bedrijfsleven de corruptie verdiept, ontstond op internet de weerstand van de herinnering. De voormalige Amerikaanse militaire inlichtingenanalist Chelsea Manning was door haar klokkenluiden betrokken bij een daad van burgerlijke ongehoorzaamheid, ingegeven door haar eigen geweten. Zij is de bron achter de WikiLeaks' publicaties die de Amerikaanse regering in verlegenheid brachten met details over diplomatieke telegrammen, en Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak en Afghanistan en illegale marteling in Guantanamo Bay aan het licht brachten.
Geweten van Chelsea Manning
Chelsea Manning (links) in Brooklyn, NY, in april, een paar weken nadat ze was vrijgelaten uit haar meest recente opsluiting, omdat ze weigerde te getuigen voor een grote jury die onderzoek deed naar Julian Assange. (@anarchakelly, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
De publicatie van de video ‘Collateral Murder’ onthuld een gevechtshelikopteraanval van het Amerikaanse leger in Nieuw-Bagdad, waarbij onschuldige burgers omkwamen, waaronder twee journalisten van Reuters. Het liet het Amerikaanse publiek het echte gezicht zien van degenen die door het verzelfstandigde militair-industriële complex tot vijanden zijn gemaakt.
De cynische naamgeving van de Apache-helikopter roept een herinnering op aan de tragedie die zich lang geleden op Amerikaanse bodem afspeelde. De ongecensureerde beelden van de moderne oorlog, die de brute projectie van de Amerikaanse macht in het olierijke Midden-Oosten lieten zien, herstelden verloren bladzijden uit de geschiedenis. De wrede taferelen waarin Amerikaanse soldaten bloeddorstig waren en hun moord op burgers voor de sport vierden, gaven ons de gelegenheid getuige te zijn van onze eigen wreedheid die de levens en de beschaving van de indianen verwoestte.
Mannings gewetensdaad onderbrak de loop van de geschiedenis die voortging met een monoloog die afwijkende meningen de mond snoerde die de suprematie van de bedrijfsstaat en zijn dominante narratief ter discussie stelden.
Vanaf de Arabische Lente is de indignados beweging in Spanje, en Occupy in Manhattan, Wikileaks publicaties leidden tot de mondiale opstanden, waardoor het alomtegenwoordige defaitisme werd omgezet in collectieve actie op straat. De geschiedenis is nu opnieuw ontwaakt, waardoor mensen zijn bevrijd van de illusie van democratie en een weg is vrijgemaakt voor zelfbeschikking.
Toen de door Manning vrijgegeven informatie het hart van de democratie weer tot leven begon te wekken, sloeg het imperium terug. Manning's gewetensdaad werd bestraft door president Barack Obama, die zijn eigen campagnebelofte van het 'Sunshine Policy' verraadde door een ongekende vervolging van klokkenluiders te lanceren.
Shij werd in Koeweit in een kooi gezet door de Quantico Marine-brigade, en werd aangehouden veel langer dan de wettelijke termijn, onder omstandigheden die neerkwamen op marteling. Ze werd aangeklaagd op grond van de Spionagewet en eerder veroordeeld tot 35 jaar gevangenisstraf Obama verleende haar clementie in 2017.
Vervolging van de vrijheid van meningsuiting
Assange-aanhangers buiten het gerechtsgebouw Old Bailey in Londen bij de start van het uitleveringsproces tegen Julian Assange. (You Tube, AcTivism München nog steeds)
De regering-Trump zet de erfenis van Obama’s oorlog tegen klokkenluiders voort en breidt haar slagveld uit om journalisten aan te vallen. Voor het publiceren van het bewijsmateriaal van de oorlogsmisdaden van de Amerikaanse regering, Wikileaks uitgever Julian Assange werd aangeklaagd wegens 17 aanklachten wegens spionage en één aanklacht wegens samenzwering om computercriminaliteit te plegen.
In de maand oktober vond de Amerikaanse uitleveringshoorzitting van Assange plaats in de Old Bailey in Londen. NGO's en journalisten werden geweigerd toegang om toezicht te houden op en te rapporteren over de procedures, waardoor een ernstige belemmering voor een open rechtspraak ontstaat. In een showproces in Stasi-stijl, en een aanfluiting van gerechtigheid, werd Assange achter een glazen wand gezet en mocht hij niet bij zijn advocaten zitten.
Door een journalist die voor geen enkele misdaad is veroordeeld, in een terrorist te veranderen, herschrijft het imperium de geschiedenis. Oorlogszuchters wijken af en ontkennen hun eigen misdaden die aan het licht zijn gebracht door de getuigen van de verdediging, wier getuigenissen dat ook zijn bewijs van de moord van naar schatting 15,000 burgers, slachtoffers die voorheen onbekend waren de illegale ontvoering door de CIA en marteling van een Duits staatsburger.
Door massale karaktermoord heeft de Amerikaanse regering effectief de Australische inwoner gedemoniseerd die de duisternis in onze geschiedenis blootlegde en hem bestempelde als een vijand van de staat. Terwijl Assange achteruitgaat in de streng beveiligde gevangenis van Londen, wil het autoritaire regime hem nu in de donkerste hoek van het Amerikaanse federale gevangenissysteem gooien, hem laten verdwijnen en hem voor altijd uit onze herinnering wissen.
Ter verdediging van de democratie
Nu, minder dan een week voor de verkiezingsdag op 3 november, bereikt het politieke theater zijn finale in de onderneming van het ontnemen van kiesrecht met op het laatste moment oproepen om te stemmen. Een slogan van ‘Versla het fascisme en kies Biden’, versterkt in een echokamer van liberale media, veroorzaakt collectief geheugenverlies.
Amerikaans presidentieel debat, 29 september 2020.
De aanpak van strategisch stemmen fragmenteert onze grotere herinnering aan onszelf als ‘Wij het Volk’, de adem die de Grondwet inspireerde. Deze op angst gebaseerde actie, gepresenteerd als praktisch en opportuun, onderdrukt het hart van de democratie; de vrijheid van meningsuiting, het recht van het volk om vreedzaam bijeen te komen, en om de regering te verzoeken om herstel van grieven.
Door ten prooi te vallen aan de tactiek van ‘verdeel en heers’ worden we een kleine stam van Democraten en Republikeinen, die het tegen elkaar opnemen. Eén voor één worden we radertjes van de oorlogsmachine, en door onze tweeledige, verzekerde wederzijdse vernietiging versnellen we de kaping van onze republiek tot een nationale veiligheidstoezichtstaat.
De kreten in de wildernis van degenen die in onze geschiedenis tot zwijgen zijn gebracht, roepen om ons verzet. Onze weigering om voor het minste kwaad te stemmen is onze geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid. Het is ons verzet – onze collectieve daad van herdenken – om solidair te zijn met de moed van de waarheidsvertellers, die hun vrijheid hebben opgeofferd bij het verdedigen van degenen die onderdrukt, gemarginaliseerd en uitgesloten zijn van ons systeem.
Een andere wereld is mogelijk, maar niet zonder dat wij ervoor vechten. We moeten deze kwaadaardigheid van de ‘minste van twee kwaden’-politiek verslaan om onze democratie te verdedigen. Alleen door de gewetensdaad van elke persoon kunnen we onze eigen macht opeisen, degenen bevrijden die veroordeeld zijn in de kerker van ons onverloste verleden, en samen beginnen te werken aan het creëren van een toekomst die gebaseerd is op het principe van gelijkheid en vrijheid voor alle mensen.
Nozomi Hayase, Ph.D., is essayist en auteur van WikiLeaks, het mondiale vierde landgoed: de geschiedenis gebeurt. Volg haar op Twitter: @nozomimagine
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws
Veilig doneren met
Klik op 'Terug naar PayPal' hier.
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
