Seth Rogen verandert de waarheid in een grap

By Laurens Davidson 
TothePointAnalysis.com

JHoeveel erosie heeft de steun voor Israël geleden onder westerse joden onder de 40 jaar? De peilingen helpen niet veel, omdat ze tegenstrijdige verhalen vertellen. In anekdotische termen bestaat er echter een sterk gevoel dat de kloof groeit tussen een steeds rechtser en racistischer wordende Israëlische samenleving en jongere, liberale/progressieve westerse joden.

Het goed gepubliceerde recente interview met Seth Rogen, een cabaretier en filmmaker met een “vermogen om het joodse culturele gesprek vast te leggen” en een schare fans onder joodse millennials (dat wil zeggen degenen geboren tussen 1981 en 1996), kan hiervan een voorbeeld zijn. .

Op 27 juli Rogen werd geïnterviewd over de ‘waanzinnig populaire podcast’ van mede-joodse cabaretier Marc Maron WTF. Terwijl hij in het programma van Maron was, vroeg Rogen zich af waarom mensen met “een seculiere Joodse identiteit” zich “enige culturele identificatie met de staat Israël” zouden moeten voelen.

Hij gaf zelfs toe dat het idee van een Joodse staat voor hem weinig betekenis had. Hij zei dat “de joodse staat het resultaat was van een ‘verouderd denkproces’ en in werkelijkheid contraproductief was. “Het aanmoedigen van alle Joden om in één Joodse staat te leven is een onzinnige strategie voor het behoud van het Joodse volk.” 

Hoe kwam Rogen tot deze conclusies? Hij schreef zijn visie toe aan het overwinnen van een onvolledig en bedrieglijk Joods onderwijsproces. Hij legde uit dat hij “mijn hele leven een enorme hoeveelheid leugens over Israël had gekregen. Weet je, ze vertellen je nooit dat er trouwens mensen waren.

Met andere woorden: de geschiedenis van Israël die hem werd geleerd maakte nooit melding van de Nakba, de bezette gebieden en de collectieve gevangenneming van de inwoners van de Gazastrook en dergelijke. Het was gewoon het verhaal van ‘enige democratie in het Midden-Oosten’ en het ‘meest morele leger ter wereld’. Zoals Marc Maron zou zeggen: “WTF”! 

Toen hem werd gevraagd waarom een ​​beroemde man als hij niet eerder publiekelijk over Israël had gesproken, antwoordde hij: “Ik ben bang voor Joden. Ik ben 100 procent bang voor Joden.” Vermoedelijk niet alle Joden, alleen degenen die gelieerd zijn aan de staat Israël. Wie kan hem de schuld geven? Het grootste deel van het Amerikaanse Congres denkt er hetzelfde over. 

Een paar dagen nadat Rogens interview verscheen, er verscheen een snel antwoord in de Joodse publicatie The Vooruit. Met de vreemde titel ‘Beste Amerikaans-Joodse jongens, alsjeblieft, neem je oedipale woede en zoek er een andere uitlaatklep voor.’

Het is geschreven door Dr. Shany Mor, een onderzoeker bij onder meer het Israel Democracy Institute. Mor's bezwaren tegen de standpunten van Rogen zijn een weerspiegeling van standaard zionistische stijlfiguren. 

Standaard Trope One

Zoals de titel van Mor aangeeft, is zijn eerste reactie op de uitspraken van Rogen dat ze een vorm van zelfhaat moeten weerspiegelen. De ‘zelfhatende Jood’ is een gevestigde, zij het nogal verachtelijke, zionistische stijlfiguur. Mor gebruikt het nu tegen Rogen en beschuldigt hem ervan gemotiveerd te zijn door “oedipale woede”, dat wil zeggen haat tegen zijn ouders, omdat ze hem niet vertelden over de oorlogszuchtige afkomst van Israël. Dit is een belachelijke ad hominem-aanval.

Opgemerkt moet worden dat het waarschijnlijk zo is dat een meerderheid van de Joodse kinderen in het Westen na 1948 voorgelogen werd of onwetend bleef over de Palestijnen en hun lot. Dat sommigen van hen nu wrok uiten, is geen bewijs van een of andere persoonlijkheidsfout van hun kant. Het is eerder een uiting van hun ongenoegen over het onvermogen van de zionisten om hun eigen criminele gedrag toe te geven. 

Standaard Trope Twee

Mor wijst elke blijvende morele verantwoordelijkheid af voor de oorlogszuchtige oorsprong van de zionistische staat – voor Israëls transformatie van het bijna genocidale lot van de Europese joden in de bijna genocidale behandeling van de Palestijnen door de zionisten zelf. Hij doet dit door te impliceren dat Rogen Israël uitkiest en dubbele maatstaven gebruikt om zijn beleid te beoordelen.

Ook dit is een standaard zionistische stijlfiguur. Aanhangers van Israël houden vol dat het op de een of andere manier onwettig is om met de vinger te wijzen naar de zonden van Israël, terwijl andere landen zoals de Verenigde Staten een vergelijkbare racistische geschiedenis hebben – een geschiedenis die ook zij niet graag met hun burgers willen delen. Als reactie op Rogens kritiek op zijn joodse opvoeding vraagt ​​Mor zich dan ook af: “Was de versie van de Amerikaanse geschiedenis die je op twaalfjarige leeftijd kreeg bijzonder kritisch? Heb je veel geleerd over de Trail of Tears, de Indian Removal Act of de Chinese Exclusion Act, of zelfs over de drievijfderegel?

Sprekend over de geschiedenis die Rogen ontving over zijn eigen natie: het is een indicatie van hoeveel nadenken Mor in zijn antwoord heeft gestoken dat hij deze vragen stelt aan een man die is geboren en getogen in Canada. Hoewel hij momenteel een dubbele nationaliteit heeft, Rogen zegt, "Ik associeer absoluut veel meer met Canadees zijn dan met Amerikaans zijn, omdat ik in Canada ben opgegroeid."

Vreemd genoeg is dit soort argumentatie “dat anderen ook slechte dingen doen en waarom val je Israël dan aan?”, is gewoon een slecht geconstrueerde ontwijking – al is het maar om een ​​achterbakse schuldbekentenis. Zionisten kunnen de schuld van Israël niet excuseren door te wijzen op de schuld van anderen. Het wonder is dat ze deze truc proberen. De meesten van ons stoppen met het gebruiken van het excuus ‘maar de andere man doet het ook’ tegen de tijd dat we de zandbak ontgroeien.  

Andere zionistische reacties

Terwijl Mor Rogen bestrafte omdat hij klaagde dat hij geen informatie over Palestijnen ontving, beschuldigen andere zionisten de acteur ervan onwetend te zijn over de gebeurtenissen die aanleiding gaven tot het ontstaan ​​van Israël. Ze zeggen dat zijn bezorgdheid om de Palestijnen daarop wijst hij heeft “volkomen geen idee waarom Theodor Herzl en zijn volgelingen streefden in de eerste plaats naar zelfbeschikking in Israël.” Dit kan echt niet waar zijn, vanwege het soort zionistische jeugdachtergrond (Hebreeuwse school, Joodse zomercampus, familiereisjes naar Israël) die Rogen had.

Deze ervaringen vormen in feite een eindeloze herhaling van het verhaal van de eurocentrische gebeurtenissen die ons Herzl en de zionisten brachten.

Rogens veronderstelde onwetendheid over wat ons Israël heeft gebracht (in tegenstelling tot informatie over hoe Israël zich heeft gedragen) zou “de behoefte aan meer onderwijs over Israël als het voorouderlijk huis van het Joodse volk aantonen.” Met andere woorden, het zionistische antwoord op Rogens klacht dat hij in onwetendheid over de zonden van Israël wordt gelaten, is het verdubbelen van de oude eenzijdige verhaallijn en het intensiveren van de verspreiding ervan.

Toch zijn er veel hardcore zionistische ideologen die verder zijn gegaan dan dergelijke palliatieve tactieken. Zoals we zullen zien, hebben ze een veel agressievere, ideologisch schurende houding ten opzichte van een groeiend aantal Joden uit de ‘millennial’-categorie, die het misschien eens zouden kunnen zijn met de negatieve reactie van Seth Rogen op ‘de verwachting dat alle Joden zionisten zouden moeten zijn’.

Rogen Backtracks: Ik maakte maar een grapje

Zoals opgemerkt wordt Rogen beschreven als een persoonlijkheid met een uniek vermogen om “het joodse culturele gesprek vast te leggen” – althans voor zijn generatie. De reactie die hij kreeg van het zionistische establishment heeft hem zeker bewust gemaakt van een tegengesprek dat het potentieel heeft om zijn status als Joods cultureel icoon in twijfel te trekken. 

Hij bekende “gevoelig” zijn voor de reacties – “Ik ben er gevoelig voor dat Joodse mensen denken dat ik geen trots Joods persoon ben, wat ik wel ben” – en beweert nu dat veel van wat hij over Israël zei, voor de grap werd gezegd. “Ik had niet gekscherend moeten spreken” over deze kwestie en “Ik wil niet dat de Joden geloven dat ik vind dat de Joodse staat niet zou moeten bestaan.” Deze hedging kwam na een Zoom-gesprek met Isaac Herzog, voorzitter van het Joods Agentschap.

Het enige deel van zijn interview met WTF waar hij aan vasthield was de bewering dat zijn joodse opleiding zowel onvolledig als misleidend was. Toch ligt hier een valstrik die hij zelf heeft gemaakt. In zijn gesprek over WTF het belangrijkste ontbrekende onderdeel van die opvoeding was het lot van de Palestijnen. Zijn klacht in dit verband wordt nu hol in het licht van het feit dat hij, onder druk, prioriteit geeft aan het feit dat “ik niet wil dat Joden geloven dat ik vind dat de Joodse staat niet zou moeten bestaan.”

De Nakba en de apartheidsmaatschappij die voortkwam uit het bestaan ​​van het zionistische Israël zijn wat Rogen met tegenzin moet slikken om de beschuldiging te vermijden dat hij een “zelfhater” is en een meedogenloze campagne die zijn carrière kan ondermijnen. 

Een opiniestuk op 29 juli in de Naar voren geschreven door Joel Swanson en getiteld ‘Word wakker, Joods establishment: Seth Rogen spreekt namens veel van ons, jonge Joden’, beweert dat

“Het Joodse establishment … kan niet blijven doen alsof jonge Joden die het zionisme en de staat Israël afwijzen, worden gedegradeerd tot een kleine, onbeduidende rand van de gemeenschap.”

Het ‘joodse establishment’ kan wel of niet ‘doen alsof’, maar de ervaring van Rogen toont aan dat ‘het establishment’ niet van plan is te onderhandelen, laat staan ​​compromissen te sluiten met ‘jonge joden die het zionisme afwijzen’. 

De trouwe zionisten hebben de breuk in de Joodse gemeenschap geaccepteerd, en raad eens: loyaliteit aan het zionistische Israël is belangrijker dan de Joodse eenheid. Degenen die de loyaliteitstest niet doorstaan, ongeacht hun aantal, zijn niet alleen vervangbaar, maar moeten worden gezuiverd of tot zwijgen gebracht. Seth Rogen kreeg een voorproefje van die vastberadenheid na zijn ‘grappige’ bewering van historische waarheden. Degenen die zich publiekelijk durven uit te spreken, zullen te maken krijgen met een even sterke reactie.

Er bestaat geen twijfel over dat dit de zionistische tactiek is die de voorkeur geniet. De enige vraag is hoeveel moed en kracht degenen die de apartheidsstaat Israël verwerpen, zullen opbrengen onder zulke druk. Hopelijk iets meer dan Seth Rogen deed. Naarmate deze moed en kracht groeit, boeken de Joden vooruitgang. 

Lawrence Davidson is emeritus hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Sinds 2010 publiceert hij zijn analyses van onderwerpen in het binnenlands en buitenlands beleid van de VS, internationaal en humanitair recht en Israëlisch/zionistische praktijken en beleid.

Dit artikel komt van zijn site, TothePointAnalysis.com.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Bijdragen naar Consortium Nieuws
bij zijn 25-jarig jubileum