Op 9 augustus 1945, toen het Japanse opperbevel bijeenkwam over plannen voor overgave, lieten de VS een tweede bom op Nagasaki vallen, waarbij onmiddellijk 74,000 mensen om het leven kwamen, een beslissing die nooit adequaat is uitgelegd, schrijft John LaForge.
Het bombardement op Nagasaki, gezien vanuit de stad Koyagi, ongeveer 13 km ten zuiden, vond plaats 15 minuten nadat de bom ontplofte. Op de voorgrond ging het leven schijnbaar onaangetast door. (Wikipedia)
Oorspronkelijk gepubliceerd door Consortium Nieuws op 9 augustus 2014.
By John LaForge
"TDe rechten en onrecht van Hiroshima zijn discutabel”, zei Telford Taylor, de hoofdaanklager van Neurenberg, ooit, “maar ik heb nog nooit een plausibele rechtvaardiging van Nagasaki gehoord” – dat hij een oorlogsmisdaad noemde.
In zijn 2011-boek Atomaire cover-upGreg Mitchell zegt: ‘Als Hiroshima suggereert hoe goedkoop het leven in het atoomtijdperk was geworden, laat Nagasaki zien dat het geen enkele waarde had.’ Mitchell merkt op dat de Amerikaanse schrijver Dwight MacDonald in 1945 de “neergang tot barbaarsheid” van Amerika aanhaalde vanwege het werpen van “half begrepen vergif” op de burgerbevolking.
De Amerikaanse explosie van een plutoniumatoombom boven Nagasaki, Japan, op 9 augustus 1945.
Uw partner voor New York Herald-tribune In het hoofdartikel was er ‘geen bevrediging in de gedachte dat een Amerikaanse vliegtuigbemanning had veroorzaakt wat zonder twijfel de grootste gelijktijdige slachting in de hele geschiedenis van de mensheid moet zijn’.
Mitchell meldt dat de romanschrijver Kurt Vonnegut jr. – die de brandbombardementen op Dresden uit de eerste hand heeft meegemaakt en deze in zijn boek heeft beschreven. Slachthuis Vijf – zei: “De meest racistische en smerigste daad van dit land, na de menselijke slavernij, was het bombarderen van Nagasaki.”
Op 17 augustus 1945 lanceerde David Lawrence, de conservatieve columnist en redacteur van US News, stel het zo:
“Vorige week hebben we honderdduizenden burgers in Japanse steden vernietigd met de nieuwe atoombom. We zullen ons niet snel van het schuldgevoel zuiveren. We aarzelden niet om het meest destructieve wapen aller tijden zonder onderscheid in te zetten tegen mannen, vrouwen en kinderen. We kunnen natuurlijk niet trots zijn op wat we hebben gedaan. Als we onze innerlijke gedachten eerlijk uiten, schamen we ons ervoor.”
Als schaamte de natuurlijke reactie is op Hiroshima, hoe moet je dan reageren op Nagasaki, vooral in het licht van alle vrijgegeven overheidspapieren over dit onderwerp? Volgens Dr. Joseph Gerson Met Hiroshima-oogIn Nagasaki waren ongeveer 74,000 mensen op slag dood, nog eens 75,000 raakten gewond en 120,000 raakten vergiftigd.
Als Hiroshima niet nodig was, hoe kan Nagasaki dan worden gerechtvaardigd?
Het redden van duizenden Amerikaanse levens wordt aangevoerd als de officiële rechtvaardiging voor de twee atoombomaanslagen. Afgezien van de ethische en juridische kwestie van het afslachten van burgers om soldaten te beschermen, wat kan er van de Nagasaki-bom worden gemaakt als de verbranding van Hiroshima niet nodig was?
De meest verbazingwekkend onderbelichte verklaring in deze context is die van Truman’s minister van Buitenlandse Zaken James Byrnes, geciteerd op de voorpagina van de krant van 29 augustus 1945. New York Times met de kop: “Japan verslagen voor de atoombom, zegt Byrnes, daarbij verwijzend naar vredesbiedingen.” Byrnes haalde wat hij noemde “het bewijs aan dat de Japanners wisten dat ze verslagen waren voordat de eerste atoombom op Hiroshima werd gedropt.”
Op 20 september 1945 zei generaal Curtis LeMay, de beroemde bombardementscommandant, op een persconferentie: “De oorlog zou binnen twee weken voorbij zijn zonder dat de Russen binnenkwamen en zonder de atoombom. De atoombom had helemaal niets met het einde van de oorlog te maken.”
Volgens Robert Lifton en Greg Mitchel Hiroshima in Amerika: 50 jaar ontkenning (1995), slechts enkele weken na 6 en 9 augustus, verklaarde president Harry Truman zelf publiekelijk dat de bom ‘de oorlog niet had gewonnen’.
De US Strategic Bombing Survey, minder dan een jaar na de atoombomaanslagen door Paul Nitze uitgevoerd, concludeerde dat “Japan zeker vóór 31 december 1945 en naar alle waarschijnlijkheid vóór 1 november 1945 zich zou hebben overgegeven, zelfs als de atoombommen niet waren gevallen. zijn geschrapt, zelfs als Rusland niet aan de oorlog was deelgenomen, en zelfs als er geen invasie was gepland of overwogen.”
Op dezelfde manier voerde de Intelligence Group van de Militaire Inlichtingendivisie van het Amerikaanse Ministerie van Oorlog van januari tot april 1946 een onderzoek uit en verklaarde dat de bommen niet nodig waren geweest om de oorlog te beëindigen, zo meldt Gar Alperovitz in zijn enorme artikel. Het besluit om de atoombom te laten vallen. De IG zei dat het “bijna een zekerheid is dat de Japanners zouden hebben gecapituleerd bij de deelname van Rusland aan de oorlog.”
Rusland deed dat op 8 augustus 1945, en zoals Ward Wilson in zijn verslag rapporteert Vijf mythen over kernwapensZes uur nadat het nieuws over de Russische invasie van het eiland Sakhalin Tokio bereikte – en voordat Nagasaki werd gebombardeerd – kwam de Hoge Raad bijeen om de onvoorwaardelijke overgave te bespreken.
Experimenten met Hellevuur?
Nagasaki werd aangevallen met een bom gemaakt van plutonium, genoemd naar Pluto, de god van de onderwereld die voorheen bekend stond als Hades, in wat volgens sommigen een gruwelijke beproeving was. De meest giftige stof die de wetenschap kent, ontwikkeld voor massavernietiging, plutonium is zo dodelijk dat het alles in de buurt voor altijd vervuilt, elke isotoop een klein beetje hellevuur.
Think Atomaire cover-upHitoshi Motoshima, burgemeester van Nagasaki van 1979 tot 1995, zei: “De reden voor Nagasaki was om te experimenteren met de plutoniumbom.” Mitchell merkt op dat “hard bewijs ter ondersteuning van dit ‘experiment’ als de belangrijkste reden voor de bombardementen vaag blijft.” Maar volgens een Wire Service-rapport in Newsweek, 20 augustus 1945, door een journalist die met de president meereisde aan boord van de USS Augusta, kondigde Truman naar verluidt aan zijn scheepsmaten aan: “Het experiment is een overweldigend succes geweest.”
Amerikaanse onderzoekers die op 8 september 1945 Hiroshima bezochten, ontmoetten de belangrijkste stralingsdeskundige van Japan, professor Masao Tsuzuki. Eén ervan kreeg een artikel uit 1926 over Tsuzuki's beroemde stralingsexperimenten op konijnen. “Ach, maar de Amerikanen, ze zijn geweldig,” vertelde Tsuzuki aan de groep. “Het is aan hen om de leiding te nemen menselijk experiment!"
John LaForge is mededirecteur van Nukewatch, een nucleaire waakhond en groep voor milieurechtvaardigheid in Wisconsin, redigeert de driemaandelijkse nieuwsbrief en schrijft voor PeaceVoice.
Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws op zijn 25th Anniversary
Veilig doneren met 
PayPal hier.
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Interessant hoe intens sommige mensen de oorlogsmisdaad in Nagasaki verdedigen, zoals hier te zien is in de commentaren.
Maar de conclusie van de auteur is juist. Ik interviewde Sam Cohen, de 'vader' van de neutronenbom, en hij bevestigde dat Nagasaki een experimenteel doel had. De Nagasaki-bom was een nieuw apparaat: hij en zijn collega's wilden zien wat het zou doen.
Japan heeft zeker een verklaring afgelegd in Pearl Harbor. En in Korea en China. Om nog maar te zwijgen van de verschillende bloedige veldslagen in de Stille Zuidzee. Ik twijfel er niet aan dat de bommen een wraakmaatregel waren voor Pearl Harbor en de talloze wreedheden die het Japanse keizerlijke leger had begaan tegen Amerikaanse krijgsgevangenen en ongelukkige burgers die hen in de weg stonden. Als we terugkijken, doen we dat met een perfecte terugblik; wij beoordelen deze gebeurtenis met de verlichting van de moraal van de 21e eeuw. Hoewel ik de dood en vernietiging niet vier die zijn veroorzaakt door het besluit om de bommen te laten vallen, kan ik mezelf ook niet in de schoenen plaatsen van degenen die het gevoel moeten hebben gehad dat het lot van de wereld al te lang op het spel stond. Zoals is gedocumenteerd, trokken velen de beslissing om de bommen te laten vallen NADAT ze waren afgeworpen in twijfel, maar niemand zei dat verlenging van de bommen een “betere optie” was. Zeggen dat iemand bereid is zich over te geven, is nog heel ver verwijderd van daadwerkelijke overgave. Mocht The Bomb ooit opnieuw worden gebruikt, dan betwijfel ik of de lessen van Nagasaki en Hiroshima invloed hebben op de beslissing.
Dit is volkomen onwaar. Zeven van de acht Amerikaanse vijfsterrengeneraals waren destijds tegen het gebruik van de bom. Dit is geen achteraf gezien van de 21e eeuw of NA de feiten.
Generaal Dwight Eisenhower verklaarde in zijn memoires dat toen minister van Oorlog Henry Stimson hem op de hoogte bracht van het besluit om atoomwapens te gebruiken, hij “hem mijn ernstige twijfels uitte, eerst op basis van mijn overtuiging dat Japan al verslagen was en dat het laten vallen van de Een bom was volkomen onnodig, en ten tweede omdat ik vond dat ons land de schokkende wereldopinie moest vermijden door het gebruik van een wapen waarvan de inzet, zo dacht ik, niet langer verplicht was als maatregel om Amerikaanse levens te redden.” Later verklaarde hij publiekelijk: "Het was niet nodig om ze met dat vreselijke ding te slaan." Zelfs de beroemde havik, majoor-generaal Curtis LeMay, het hoofd van het Twenty-First Bomber Command, maakte de maand na het bombardement het publiek bekend en vertelde de pers dat “de atoombom helemaal niets te maken had met het einde van de oorlog. ” –Gar Alperocitz, De natie.
“Generaal Douglas MacArthur zei dat de Japanners zich al in mei graag zouden hebben overgegeven als de VS hen hadden verteld dat ze de keizer konden behouden. Soortgelijke standpunten werden geuit door de admiraals Chester Nimitz, Ernest King en William Halsey, en generaal Henry Arnold... Telegrammen die heen en weer gingen tussen Japanse functionarissen in Tokio en Moskou maakten duidelijk dat de Japanners op zoek waren naar een eervolle manier om een einde te maken aan wat ze waren begonnen. . Het vasthouden van de keizer was, zoals MacArthur opmerkte, het grootste struikelblok voor de overgave. Truman was zich terdege bewust van de situatie. Hij verwees naar de onderschepte kabel van 18 juli als het ‘telegram van de Japanse keizer waarin om vrede werd gevraagd’. Zijn naaste adviseurs waren het daarmee eens. “–Peter Kuznick, US News & World Report
Admiraal William Leahy, stafchef van het Witte Huis en voorzitter van de Joint Chiefs of Staff tijdens de oorlog. Leahy schreef in zijn memoires uit 1950 dat “het gebruik van dit barbaarse wapen in Hiroshima en Nagasaki geen materiële hulp bood in onze oorlog tegen Japan. De Japanners waren al verslagen en klaar om zich over te geven.” Bovendien, vervolgde Leahy, ‘hadden we, omdat we de eersten waren die het gebruikten, een ethische standaard aangenomen die de barbaren uit de Middeleeuwen gemeen hadden. Mij is niet geleerd om op die manier oorlog te voeren, en oorlogen kunnen niet worden gewonnen door vrouwen en kinderen te vernietigen.’
Niemand wist hoe de eerste A-bom eruit zou zien, wat hij zou doen, hoe desastreus de gevolgen ervan zouden zijn voor de regio en voor de mensen. Maar dan, na gezien te hebben wat het deed, en toch door te gaan en de tweede A-bom te laten vallen... in mijn ogen is dit MOORD.
Wauw. Dit lijkt een heel eerlijk en evenwichtig artikel. En wie geeft *** wat Kurt Vonnegut denkt!? Ja, het was behoorlijk erg wat er gebeurde, maar hé man, het is oorlog. We waren toen niet zo goed geïnformeerd over de bom. Zelfs als we dat wel waren geweest, waren de Japanners een zeer respectabele strijdmacht en vochten we met zoveel hartstocht dat het aan beide kanten meer dan 1,000,000 mensen het leven zou hebben gekost. Bij de bomaanslagen in Tokio kwamen meer mensen om het leven (ook burgers) dan die twee bommen bij elkaar. Bovendien hoor ik dit artikel niet huilen om de honderden 100-jarige Koreaans/Chinese meisjes die herhaaldelijk zijn verkracht door Japanse soldaten. Of de onthoofdingswedstrijden (van Chinese) die Japanse officieren vroeger als vorm van competitie hielden. Hoe zouden de tijden voor die landen zijn als we de oorlog nog veel langer hadden laten voortduren? Het is oorlog. Het is geen glorieuze zaak vol eer en trots, en soms komt het neer op een morele oproep waar niet iedereen het mee eens zal zijn. Dit artikel is een hoop onzin en volledig bevooroordeeld. Een zeer eenzijdig argument. Klinkt als een complottheoreticus.
Je hebt geen ongelijk als het gaat om de gruweldaden die Japan heeft begaan, maar als je besluit met 'te zeggen dat Nagasaki niet nodig was en daarom een oorlogsmisdaad een bevooroordeelde complottheorie is', negeert Taylor, de hoofdaanklager in Neurenberg, die het een oorlogsmisdaad noemt. Wat in dit artikel wordt aangehaald.
Als de oorlog alleen maar een gevecht was tussen gruwelijke wereldmachten (Engeland, dat terreur pleegt tegen de Ieren, de VS tegen de Japanners, de Japanners tegen heel Oost-Azië en Duitsland...), dan was er geen triomf van het goede over het kwade, alleen oorlog. tussen mensen die collectief de weg kwijt waren.
Als we in die context zeggen: 'Hé, het is oorlog, man', en dat we gewoon niet genoeg wisten over de bommen, betekent dat doen alsof we plotseling ons vermogen verliezen om met voorbedachten rade te handelen - dat we onze rede verliezen. . Als dat het geval is, hoe werden de oorlogsindustrieën dan gecoördineerd? Hoe werden nieuwe wapens ontworpen, gedistribueerd en ingezet? Oorlog, vooral het winnen van een oorlog, is beslist een zeer gecoördineerde inspanning, vooral voor degenen die zelf niet in gevaar zijn en niet de stress ervaren die gepaard gaat met het zich in een daadwerkelijk oorlogsgebied bevinden (een luxe waar alleen Amerika zelf van genoot). Het militair-industriële complex gebeurde niet per ongeluk op een avond, en plotseling hadden we al deze magische wapens die niemand begreep. Ze werden ontworpen, getest en herhaaldelijk gebruikt. Allemaal behalve de plutoniumbom die op Nagasaki viel, die net zo ontworpen was als de eerste bom, maar nog niet getest was.
Maar om te zeggen dat we niet genoeg wisten over wat het zou doen, is niet voldoende. Degenen die de bom ontwierpen hebben er nooit aan getwijfeld hoe destructief hij zou zijn, alleen de mate ervan, variërend van degenen die dachten dat het een berg TNT zou zijn tot degenen die dachten dat het de hele atmosfeer in een kettingreactie zou doen ontbranden. (Ik neem aan dat die mensen geen rechtvaardiging vonden voor het laten vallen van beide bommen.) Vooral na de eerste test en Hiroshima wisten degenen die verantwoordelijk waren voor het bombarderen van Nagasaki/Tokio dat het verschrikkelijk zou zijn, en deden het daarom.
Er zijn de afgelopen eeuw talloze rechtvaardigingen gegeven over de mentaliteit van de Japanners en over de kosten van de oorlog met traditionele wapens, die u allemaal noemde. Ideeën die het idee voeden dat we die wapens moesten blijven maken en tot in de jaren tachtig geloofden dat we ze misschien moesten gebruiken, en rieken op zichzelf naar een warhawk-vooroordeel. Wat heeft die mentaliteit van wederzijdse vernietiging ons opgeleverd? Waar heeft nog meer oorlog ons gebracht? Wordt ons oordeel voortdurend vertroebeld omdat: 'Hé, het leven is oorlog, man'? Op welk punt is het oké om te bedenken dat het feit dat Duitsland en Japan ongelijk hebben, ons niet gelijk geeft? Dat is de reden waarom er in de eerste plaats tribunalen voor oorlogsmisdaden bestaan, om uit te zoeken wat gerechtvaardigd is en wat niet, om ervoor te zorgen dat oorlog niet de bloedsport blijft die het historisch gezien is geweest.
Maar aangezien u tegelijkertijd beweert dat de bom nog meer doden heeft voorkomen, en dat we geen rationeel besluit konden nemen omdat we niet genoeg wisten, klinkt het alsof u zelf niet zeker bent over de redenen, maar niet bereid bent tegendraads te zijn omdat u denkt dat dit zo is. een ‘samenzweringstheorie’ en we moeten altijd op het officiële verhaal vertrouwen. De rest van de artikelen op deze site moet je niet lezen, want het 'officiële account' is niets anders dan een hoog geformuleerd complot.
Je komt met de gebruikelijke excuses voor de bom, één daarvan is dat Japanse soldaten wreedheden begingen (alle legers doen dat), dan is het oké. Waren de bommen een ‘morele oproep?’ Is dat wat dat was? Er was geen rechtvaardiging voor, en dat kun of wil je niet begrijpen. Het was volkomen immoreel, en net als bij marteling worden altijd dezelfde punk-excuses gebruikt om het te rechtvaardigen.
De Japanners van die tijd verkeerden nog steeds in de Samari-mentale houding van rituele zelfmoord, vechten tot de laatste man, enzovoort. Wees getuige van hun gevechten terwijl Amerika steeds dichter bij het vasteland kwam. In Okinawa moesten ze het hele garnizoen vernietigen. De Japanners hebben zich nooit overgegeven. Er was niemand meer die zich kon overgeven. Denkt u werkelijk dat als Amerikaanse troepen op het vasteland waren geland, Japan eenvoudigweg zou zijn omgedraaid en zich had overgegeven? Je kunt er nooit zeker van zijn, maar hun daden uit het verleden waren ertegen. Het laten vallen van de tweede bom hield het Japanse opperbevel gefocust en duwde hen waarschijnlijk over de rand om zich over te geven. Ze wist niet dat Amerika geen bommen meer had en dat Japan vernietigd zou worden als het land standhield.
Fout. Heb je het artikel niet gelezen? Ze waren klaar om zich over te geven. Dit was destijds bekend bij alle betrokkenen bij de beslissing, inclusief Truman.
De twee bommen hadden verschillende ontwerpen en verschillende materialen. Uranium en plutonium. Geweerapparaat versus implosieapparaat. Misschien wilden ze beide echt ‘in het veld’ testen. Het was ook het pronkstuk voor de Russen. De eerste stappen richting de koude oorlog.
De bommen op Hiroshima en Nagasaki hadden alles te maken met het tegenhouden van de opmars van de Sovjet-Unie en hadden niets te maken met het beschermen van Amerikaanse soldaten.
Stalin had op de conferentie van Jalta een geheime afspraak gemaakt dat de Sovjet-Unie binnen drie maanden na het einde van de oorlog in Europa aan de oorlog in de Stille Oceaan zou deelnemen (misschien was het 90 dagen, er zijn verschillende verhalen over de tijdslimiet). Op 8 augustus, drie maanden tot de dag na VE (Victory in Europe) Day, verklaarde het land de oorlog aan Japan.
Het is te veel toeval dat Hiroshima slechts twee dagen daarvoor werd gebombardeerd en dat de bom op Nagasaki klaar was om de volgende dag te worden gedropt. De atoombommen lijken te zijn gebruikt om de Japanse overgave te bespoedigen voordat de Sovjets verder konden oprukken.
Waarschijnlijk maakte het sowieso geen enkel verschil, omdat de Japanse leiders net zo onverschillig leken tegenover de massaslachting van Japanse burgers als de Amerikanen. Omdat het hun topprioriteit was om de keizer te redden, gaven ze zich over aan de VS in plaats van een invasie door de Sovjet-Unie toe te staan, die eerder haar eigen tsaar samen met zijn hele familie had gedood.
Brandaan:
Was de Sovjet-Unie in een positie om in de herfst van 1945 invasietroepen in welke hoeveelheid dan ook in Japan te landen?
Yaj, Binnen enkele dagen trokken de Sovjet-troepen door Mantsjoerije en binnen enkele weken veroverden ze Sakhalin en de Koerilen-eilanden, die onderdeel werden van de Sovjet-Unie. Sakhalin ligt op slechts een korte afstand van het Noord-Japanse eiland Hokkaido. Sommige historici geloven dat ze niet in staat waren Hokkaido binnen te vallen, laat staan de rest van Japan
en ik beweer niet te weten of ze dat wel of niet konden. Of dat nu waar is of niet, de Japanners wisten het niet en de opmars van de Sovjets moet hun overgave aan de VS hebben bespoedigd.
B:
Oké, Japan “wist” niet dat dit zeker mogelijk is.
#Brendan – Zoals u ongetwijfeld weet, staat de aanklacht wegens oorlogsmisdaden volledig los van de vraag of de Sovjets aan de oorlog hebben deelgenomen of niet. Het is niet te verontschuldigen om burgerbevolkingen te bombarderen om rooksignalen naar Russische indringers te sturen.
Ja, daar ben ik me al van bewust en oorlogsmisdaden zijn niet te verontschuldigen.
Even om het tegendeel te zeggen:
Die atoombomaanval op Nagasaki wordt verklaard als Japan zijn eigen kernwapen voor de kust van Noord-Korea had laten ontploffen nadat de Amerikaanse atoombom Hiroshima had gebombardeerd en de VS op de hoogte waren van deze Japanse atoomwapentest.
Zie: De geheime oorlog van Japan door Robert Wilcox.
Hier is de Amazon-link naar de editie van 1995:
hXXp://www.amazon.com/Japans-Secret-War-Against-Atomic/dp/156924815X/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1407590789&sr=8-1&keywords=Japan%27s+secret+war
Er is ook een editie uit 1985.