ATOOMBOMBORDINGEN IN 75: De duisternis van 9 augustus

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden op 9 augustus barbaarsheden aan onschuldigen gepleegd, van het vergassen van een joodse karmelietennon tot het onthoofden van een Duitse christelijke oorlogsdemonstrant tot de verbranding van de meest christelijke stad van Japan, schrijft Gary Kohls.

Oorspronkelijk gepubliceerd door Consortium Nieuws op 8 augustus 2012. 

By Gary G.Kohls

SDeze week is het precies vijftig jaar geleden dat de joodse karmelietennon, zuster Teresa Benedicta van het Kruis, op 9 augustus 1942 in Auschwitz door mede-Duitse christenen werd vermoord.

Geboren als Edith Stein op 12 oktober 1891, was ze een tijdgenoot van Adolf Hitler, die twee jaar ouder was. Ze was het jongste kind van een orthodox-joodse vrouw wier echtgenoot plotseling stierf toen Edith nog een peuter was.

Stein was een opmerkelijke Duits-Joodse feministische geleerde die haar proefschrift ‘Over het probleem van empathie’ noemde. Ze was verpleegster van het Rode Kruis tijdens de bloedige ‘oorlog om alle oorlogen te beëindigen’ van 1914-1918 en werd geïnspireerd om zich tot het rooms-katholicisme te bekeren kort nadat ze in 1921 de autobiografie van St. Teresa van Avila had gelezen.

Ze was een veelgevraagd spreker voor de Duitse katholieke feministische beweging tijdens de Weimar-jaren en voelde zich geroepen om karmelietennon te worden nadat de antisemitische Adolf Hitler in 1933 de macht overnam. Toen ze de Karmel in Keulen binnenging, werd Stein Teresa Benedicta van het Kruis. .

Tijdens de veertien jaar van de Weimarrepubliek, die begon aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, raakte Stein steeds meer gealarmeerd door de groeiende wreedheid van het Duitse antisemitisme. Ze probeerde tevergeefs het Vaticaan voor deze trend te waarschuwen.

Ondanks haar toetreding tot de afgezonderde gemeenschap in Keulen, zijn de nazi's, toen ze eenmaal aan de macht waren na de ineenstorting van de Weimarrepubliek, nooit haar joodse wortels en haar liberale neigingen vergeten. Ze vluchtte uit Duitsland, maar werd in Nederland opgejaagd door de Gestapo en naar Auschwitz gestuurd, samen met haar zus Rosa, die ook karmelietennon was geworden.

Ze werden in de hitte van de zomer per gesloten wagen door Duitsland vervoerd en arriveerden op 9 augustus 1942. De zusters werden onmiddellijk naar de gaskamers gestuurd. Hun lichamen werden in een massagraf gedumpt en later opgegraven, zodat de lijken konden worden verbrand in industriële ovens die in 1942 nog niet waren geïnstalleerd.

‘Gott Mit Uns’ (God met ons) stond op de gespen van de Duitse christelijke soldaten gestempeld, die de reis goedkoop en efficiënt tot aan de gaskamers lieten verlopen. Die soldaten volgden eenvoudigweg hun bevelen op om Joden en anderen die door hun eliteleiders als onmenselijk werden beschouwd, te arresteren, wreed te behandelen, te vervoeren en te vermoorden. Het vergassen van ongewenste stoffen, zonder voordeel van een juryrechtspraak, was door Hitler en zijn handlangers legaal gemaakt.

Tragisch genoeg hadden de meeste Duitse christelijke leiders tijdens de pre-nazi- en Hitler-jaren, met uitzondering van een zeer kleine minderheid van moedige tegenstanders, tenminste door hun stilzwijgen, zo niet hun actieve steun, het fascistische, antichristelijke nationalisme, militarisme en racisme gesteund. , antisemitisme, vreemdelingenhaat, homofobie en het wettelijke recht van de heersende elite om de vijanden van de staat te doden.

In 1998 werd Teresa Benedicta van het Kruis heilig verklaard in de katholieke kerk.

Franz Jaegerstatter, nog een slachtoffer van 9 augustus

Op 9 augustus 1943 werd Franz Jaegerstatter, een vrome katholieke pacifist uit Oostenrijk, vermoord door Duitse christenen omdat hij weigerde te voldoen aan Hitlers dienstplichtbevel om in het Duitse leger te 'dienen'. Hij was een van de weinige katholieke gewetensbezwaarden tegen oorlog waarvan bekend was dat ze tijdens het Hitler-tijdperk hun geweten hadden geuit en zich tegen het ontwerp hadden verzet.

Vanwege Jaegerstatters expliciet geuite, op het evangelie gebaseerde gewetensbezwaren tegen oorlog was hij in de steek gelaten door zijn priester en bisschop, maar ook door zijn familie en vrienden, die allemaal hadden geprobeerd hem te laten begrijpen dat het zijn vader was, maar er niet in waren geslaagd hem te laten begrijpen dat het zijn vader was. patriottische plicht om te doden voor ‘Volk, Führer und Vaterland’.

Zijn spirituele adviseurs hadden hem er niet van kunnen overtuigen dat zijn toewijding aan de geweldloosheid van het evangelie nutteloos was – en fataal, gezien het nationalistische militarisme dat destijds heerste. In plaats daarvan weigerde hij, omdat hij gehoorzaam was aan Jezus' ethische leringen over geweldloosheid en de God van liefde (in plaats van aan mensen), zijn geloofsovertuigingen te herroepen.

Als gevolg daarvan werd Jaegerstatter op 9 augustus 1943 in de gevangenis van Brandenburg onthoofd. Onder zijn beulen bevonden zich gehoorzame, gedoopte christelijke soldaten, wier gespen ook de tekst ‘Gott Mit Uns’ hadden.

Het bombardement op Nagasaki

Op 9 augustus 1945 vertrok een volledig christelijke bemanning van bommenwerpers, vliegend met een B-29 Super Fortress die de naam 'Bock's Car' had gekregen, vanaf Tinian Island in de Stille Zuidzee, met de zegen van hun katholieke en protestantse aalmoezeniers.

In het ruim van het vliegtuig bevond zich de tweede van de weinige atoombommen die ooit tegen burgersteden met onschuldige mensen zijn gebruikt. Het primaire doel – Kokura, Japan – was bewolkt, dus Bock's auto zette koers naar het secundaire doel, Nagasaki.

De St. Mary's Cathedral, gelegen in de wijk Urakami River in Nagasaki, was een enorm gebouw, een van de weinige bouwwerken in Nagasaki die zichtbaar was vanaf 31,000 meter. Het was een van de herkenningspunten waarover de bommenwerper van de Bock's Car al weken vóór de missie was ingelicht. De kathedraal werd kort gezien door een onderbreking in de wolken en er werd opdracht gegeven tot drop. De bom ontplofte in een verschroeiende vuurbal zo heet als de zon, 500 meter boven de kerk.

De Urakami-kathedraal was de oudste en grootste christelijke kerk in het Oosten, en Nagasaki had de oudste, grootste en meest invloedrijke christelijke gemeenschap in Japan, die in 1549 werd gesticht door de jezuïetenmissionaris Francis Xavier.

De christelijke gemeenschap in Nagasaki is legendarisch in de geschiedenis van het Japanse christendom vanwege haar geheime, catacombe-achtige overleving gedurende twee eeuwen van moorddadige vervolgingen door de Japanse keizerlijke regering. Aan het begin van de 1600e eeuw vonden massale kruisigingen plaats, waarbij vrome christenen die weigerden het geloof op te geven, werden verboden, gemarteld en vermoord.

Ondanks de vervolgingen en het formele verbod op de religie (meer dan twee eeuwen lang was het een halsmisdaad om christen te zijn in Japan), overleefde het christendom in Nagasaki en bloeide uiteindelijk – tot 11 augustus 02, om 9 uur.

De christenen uit Nagasaki die in de buurt van de kerk woonden, hebben het niet overleefd. Zesduizend leden van de kerk waren op slag dood, inclusief alle parochianen en priesters die die ochtend de mis bijwoonden. Van de 12,000 leden van de kerk stierven er uiteindelijk 8,500 als gevolg van de bom. Drie ordes van nonnen en een katholieke meisjesschool werden onmiddellijk weggevaagd.

Tienduizenden anderen, voornamelijk niet-christenen, stierven ook op de dag dat de bom insloeg. Honderdduizenden raakten dodelijk gewond, sommigen in een toestand van aanhoudende dood die dagen, weken, maanden of jaren duurde. Door straling veroorzaakte ziekten en misvormingen onder de ‘overlevende’ slachtoffers en hun nakomelingen blijven tot op de dag van vandaag een gruwelijk bewijs van de verschrikkingen van een nucleaire oorlog.

Wat het keizerlijke Japan gedurende een periode van 250 jaar niet met het christendom in Nagasaki kon doen – het vernietigen – deden medechristenen uit Amerika in negen seconden. De kathedraal werd totaal verwoest en duizenden christenen in Nagasaki werden onmiddellijk gekookt, verbrand, verkoold en tot niets verdampt.

In mijn bibliotheek heb ik een foto van een bestraald kruisbeeld dat werd gefotografeerd in de dagen na de ontploffing, hulpeloos op zijn rug liggend, een diepzinnig symbool van een religie die verkeerd is gegaan.

Zegening van de Nagasaki-missie

Vlak voor de missie in Nagasaki op 9 augustus 1945 bad de lutherse aalmoezenier William B. Downey van de Hope Evangelical Lutheran Church in Minneapolis, Minnesota, voor de veiligheid van de bemanning en voor wereldvrede.

Downey en zijn collega, pater George Zabelka, waren de twee aalmoezeniers die verbonden waren aan de 509 van de Amerikaanse luchtmacht.^th Composite Group, wiens belangrijkste verantwoordelijkheid op Tinian de levering van de atoombommen was. Geen van beide kapelaans was zich bewust van de verschrikkelijke destructieve kracht van de geheime ‘gimmick’-wapens.

Maar zij waren slechts twee van de vele miljoenen mensen die destijds negatief werden beïnvloed door de maatschappelijke opvattingen. Zabelka zei dat later "de hele structuur van de seculiere, religieuze en militaire samenleving vertelde mij duidelijk dat het in orde was om 'de Jappen het te laten hebben'. God stond aan onze kant.”

De twee kapelaans achtten zichzelf verantwoordelijk voor de zielen van de soldaten onder hun hoede. Ze wisten allebei wat de conventionele brand- en hoogexplosieve bommen in de lente en zomer van 1945 deden met de vrijwel weerloze steden van Japan, voorafgaand aan de ‘gimmick’-bommen, en toch gaf Zabelka toe dat "Ik zei niks." Hij heeft de rest van zijn leven spijt gehad van die stilte.

Zabelka bracht de laatste twintig jaar van zijn leven door met het boeten voor die stilte, terwijl hij onvermoeibaar werkte voor de wereldvrede, waarbij hij het militarisme aan de kaak stelde als duidelijk antichristelijk. Een berouwvolle en bedroefde Zabelka was op 9 augustus 1995 in Nagasaki en vroeg het Japanse volk om vergeving voor zijn rol in wat nu algemeen wordt beschouwd als een misdaad tegen de menselijkheid en een internationale oorlogsmisdaad.

Pater Emmanuel Charles McCarthy, de belangrijkste apostel van de christelijke geweldloosheid in het huidige Amerika, en de persoon die het meest verantwoordelijk is voor Zabelka's bekering tot de geweldloosheid van het evangelie, heeft zijn leven en bediening gewijd aan het vergroten van het bewustzijn van de kerk ten aanzien van de waarheden van Jezus' geweldloze leringen. McCarthy zegt:

“Vandaag de dag, net als gedurende het grootste deel van de afgelopen 1700 jaar, gaan de meeste christenen door met het rechtvaardigen van de energieën, inzichten en emoties die onvermijdelijk naar 9 augustus leiden, in overeenstemming met de geest van Christus. Tegenwoordig onderwijzen de meeste christenen nog steeds niet ondubbelzinnig wat Jezus ondubbelzinnig onderwees. het onderwerp geweld. Tegenwoordig weigeren de meeste christenen nog steeds te verkondigen dat geweld niet de christelijke weg is, dat geweld niet de heilige weg is, dat geweld niet de weg van Jezus is.”

Boxcars, Bock's Cars en Ground Zero's

Om de christelijke gemeenschap op te roepen zich te bekeren en terug te keren naar de ethische waarheden van de oorspronkelijke vorm van het christendom (dwz de geweldloze liefde van vrienden en vijanden als de weg van Jezus), leidt pater McCarthy elke 1 juli een vastenperiode van 40 dagen. vast voedsel, dat op 9 augustus plechtig werd afgebroken op de plaats van de eerste testlocatie voor de ontploffing van atoombommen in Alamogordo, New Mexico. Die geheime test, op 16 juli 1945, kreeg op godslasterlijke wijze de codenaam ‘Trinity’.

McCarthy suggereert dat alle ethisch ingestelde mensen, vooral christenen die hun geloof praktiseren alsof de Bergrede ertoe doet, nadenken over de onchristelijke verschrikkingen die de honderden miljoenen oorlogsslachtoffers de afgelopen eeuw hebben ondergaan, de honderden miljoenen van geestelijk dode en stervende veteranen van buitenlandse oorlogen en de kreupele burgeroverlevenden van oorlog en wapengeweld.

En hij raadt aan om ook rekening te houden met de secundair getraumatiseerde families van die soldaten die naar de moordvelden gingen in de veronderstelling dat ze alleen hun patriottische plicht jegens een soort god (en een soort land) deden, terwijl ze eigenlijk vooral kanonnenvoer waren en de bevelen uitvoerden. van oorlogszuchtige bedrijven en de rijke elite.

Het spreekt uiteraard voor zich dat we moeten rouwen om, ons moeten bekeren van het militaristische nationalisme van onze natie en de voortdurende door de VS geleide oorlogen, die meer welvaart creëren voor de wapenfabrikanten en financiers en meer lijden voor hun slachtoffers. rijden in figuurlijke ‘boxcars’ richting martelkamers in detentiekampen als Guantanamo Bay, Abu Ghraib, CIA-gevangenissen over de hele wereld en maximaal beveiligde gevangenissen in het hele land.

En natuurlijk kunnen we het substantiële risico van een geestelijke dood niet negeren voor de gehoorzame soldaten in actieve dienst die zich aan boord van de “Bock's Cars” bevinden boven Irak, Afghanistan, Libië, Syrië en wie weet waar anders in de wereld waarop het Amerikaanse imperium zich bevindt. komt snel dichterbij.

En we moeten onze excuses aanbieden aan en compenseren voor de vele onschuldige, niet-berechte en niet-veroordeelde slachtoffers van buitengerechtelijke moorden die zich op de verschillende Ground Zero's van de door de CIA en het Pentagon gelanceerde killer-drones bevinden.

Gary G. Kohls, MD, is een van de oprichters van Every Church A Peace Church (www.ecapc.org) en is lid van een lokaal niet-confessioneel filiaal van ECAPC, de Gemeenschap van de Derde Weg.

Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws op zijn 25th Anniversary