Dit is Amerika, schrijft Caitlin Johnstone. Dit is wat Amerika is ontworpen om te zijn. Het hoofd van een enorm, wereldomvattend rijk heeft zijn gewone burgers nodig om te allen tijde arm, machteloos en gehersenspoeld te zijn.
Werknemer installeert beveiligingspanelen boven ramen nadat de politie in 2009 een vrouw uit haar afgeschermde huis in Zuid-Minneapolis had gezet. (Tony Webster, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)
By Caitlin Johnstone
CaitlinJohnstone.com
CNBC News meldt dat Amerikanen de mogelijkheid van wel 40 miljoen uitzettingen in de komende maanden onderzoeken, nu de werkloosheidsuitkeringen aflopen en een federaal moratorium op uitzettingen afloopt.
“Vrijdag liep het federale moratorium op uitzettingen van eigendommen met door de federale overheid gesteunde hypotheken en voor huurders die door de overheid ondersteunde woningen krijgen, af.” CNBC-rapporten. “Het Stedelijk Instituut schatte dat deze voorziening bijna 30% van de huureenheden van het land dekte.”
“Het is als niets dat we ooit hebben gezien,” vertelde coördinator John Pollock van de National Coalition for a Civil Right to Counsel aan CNBC, eraan toevoegend dat er in heel 2.3 2016 miljoen uitzettingen waren en dat “er in augustus evenveel uitzettingen zouden kunnen zijn.”
Op en neer in Seattle. (Joe Lauria)
Terwijl gewone Amerikanen zich zorgen maken dat ze door tientallen miljoenen uit hun huizen zullen worden gezet, waarschuwen de miljardairs van het land het land voor de gevaren van het communisme. Na onlangs vuur tekenen voor betere herhaaldelijk cheerleading van vorig jaar kwaadaardig fascist coup van de linkse regering van Bolivia is miljardair Elon Musk nu anti-Marx-memes twitteren en waarschuwing dat linksen ‘het midden verliezen’.
Ik veronderstel dat we het als een bemoedigend teken kunnen beschouwen dat plutocraten dat wel zijn met toenemende frequentie de behoefte voelen om eropuit te gaan en persoonlijk te schreeuwen tegen de ongewassen massa's die langzaam worden verpletterd door het metastatisch neoliberalisme in de eindfase, vanwege hun onvoldoende onderwerping aan de god van het kapitalisme. Vroeger lieten ze het gewoon door hun PR-mensen doen, dus ze moeten op zijn minst een beetje nerveus zijn.
Dit is Amerika. Dit is waar Amerika voor bedoeld is. Het hoofd van een enorm imperium dat de hele wereld omspant, heeft zijn basisburgers nodig om te allen tijde arm, machteloos, druk bezig en gehersenspoeld te zijn, omdat er veel macht en geld nodig is om het gespuis weg te houden van de versnellingen van de wereld. keizerlijke machine.
Ik heb door de VS gereisd, de delen die iedereen negeert en Hollywood je niet laat zien, en ik heb door veel landen gereisd die algemeen als verarmd worden beschouwd. Het verbaast Amerikanen vaak als ik dit zeg, maar de VS zijn grotendeels een derdewereldland, bedekt met verhalen uit de eerste wereld. De manier waarop zovelen van hen leven vergeleken met de absolute minimumlevensstandaard in andere rijke landen is absoluut adembenemend.
En dit is geheel by design.
Das Kapital in een notendop pic.twitter.com/mG44mMkitx
- Elon Musk (@elonmusk) 27 juli 2020
Ik praat hier veel over narratieve controle van het establishment, en het is belangrijk om te onthouden dat armoede op zichzelf ook een vorm van narratieve controle kan zijn. Als je een bevolking verarmd, zwoegend en voortdurend bang houdt voor de mogelijkheid om alles te verliezen als gevolg van een enkele keer pech of een slechte gezondheid, zorg je ervoor dat ze niet de tijd en de psychologische ruimte zullen hebben die nodig is om te gaan zitten en te onderzoeken, voor waarom hun verkiezingen nooit iets veranderen, of wat hun land andere landen aandoet.
U zorgt er ook voor dat een kritische massa van hen zich nooit politieke invloed zal kunnen permitteren. In een land waar jij bent letterlijk onbekwaam van het beïnvloeden van het beleid en het gedrag van de overheid, tenzij je een bepaalde hoeveelheid rijkdom tot je beschikking hebt, waardoor de bevolking wordt beroofd van hun vermogen om hun geld te bundelen in de richting van het kiezen van een regering die inkomens- en vermogensongelijkheid bestrijdt. De donorklasse is de enigen die inspraak krijgt.
Demonstranten bundelen hun wapens om te voorkomen dat de agenten van de San Francisco Sheriffs oudere huurders uit hun huis zetten, 4 augustus 1977. (Nancy Wong, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)
In een land waar geld gelijk staat aan macht en macht relatief is, krijg je noodzakelijkerwijs een heersende plutocratische klasse die alle anderen arm moet houden om hun heerschappij te behouden. Als iedereen koning is, is niemand koning. Dus als geld jou koning maakt in jouw samenleving, dan moet je noodzakelijkerwijs actief het grootste deel van het geld beroven.
Dit is de reden dat ik altijd afwijzend sta tegenover theorieën die erop aandringen dat je de rijken al hun rijkdom kunt laten behouden en ook genoeg voor iedereen kunt laten zorgen. Nee, dat kan niet, omdat de rijken er belang bij hebben om te voorkomen dat iedereen genoeg heeft, en zij gebruiken hun rijkdom als wapen om die agenda uit te voeren in de vorm van politieke invloed, monopolistische tirannie en controle over het verhaal van de massamedia.
Ze gebruiken hun rijkdom als wapen. Ze gebruiken armoede als wapen.
"Wat is het ergste probleem in Amerika?"
Daklozen: economisch onrecht.
Werklozen/te weinig werklozen: economisch onrecht.
De werkende armen: economisch onrecht.
Onverzekerde mensen: economisch onrecht.
Degenen die binnenkort worden uitgezet: economisch onrecht.
Miljardairs: communisme.– Caitlin Johnstone? (@caitoz) 28 juli 2020
Zolang menselijk gedrag gedreven blijft door het najagen van winst, zullen we gestaag toenemende hoeveelheden oorlog, ecocide, onderdrukking, uitbuiting en massale manipulatie zien, omdat deze dingen winstgevend zijn en/of de belangen beschermen van degenen die de vruchten plukken. winst. Wij zullen nooit en te nimmer winst maken uit deze problemen. Het streven naar winst zal er alleen maar meer van opleveren.
De rijken zijn alleen rijk omdat ze een slimme manier hebben gevonden om zichzelf als onnodige tussenpersoon te plaatsen tussen de consumenten en de arbeid, vaardigheden en/of talenten die datgene creëren waarvoor de consumenten betalen, en het grootste deel van het geld voor zichzelf hebben afgeroomd. Dat is alles wat ooit 'winst' is bij grootschalige bedrijfsoperaties: het is het geld dat parasitaire tussenpersonen van het echte talent konden stelen en naar hun eigen bankrekeningen konden overboeken.
Dit zal nooit een gezonde en harmonieuze wereld creëren. Het zal alleen maar meer lijden en disfunctie veroorzaken. Er is iets beters nodig.
Caitlin Johnstone is een malafide journalist, dichter en utopie-prepper die regelmatig publiceert bij Middel. Haar werk is volledig door lezers ondersteund, dus als je dit stuk leuk vond, overweeg dan om het te delen en haar leuk te vinden Facebook, na haar capriolen Twitter, bekijk haar podcast op een van beide YouTube, SoundCloud, Apple-podcasts or Spotify, haar volgend Steemit, terwijl ze wat geld in haar fooienpotje gooide Patreon or Paypal, wat van haar kopen zoete koopwaar, haar boeken kopen “Rogue Nation: psychonautische avonturen met Caitlin Johnstone" en "Woke: een veldgids voor Utopia Preppers. '
Dit artikel is met toestemming opnieuw gepubliceerd.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws op zijn 25th Anniversary
Veilig doneren met 
PayPal hier.
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Je denkt dat het slecht is, wacht maar even.
De resultaten van de passiviteit van koning Griep Trump en de verlamming van het congres en zijn passiviteit bij het omgaan met dit virus komen neer op het actief vervolgen van een genocide tegen de armste Amerikanen, de medische dienstengemeenschap en artsen, verpleegsters, ambulancepersoneel en brandweerlieden, en we zouden allemaal in staat moeten zijn zie dat. Onderschat de gevolgen die deze ‘bug’ voor ons land heeft niet; het grote plaatje is heel beangstigend.
Ik ben van mening dat het voor veel Amerikanen veel moeilijker te bevatten is dat het aantal mensen dat in Amerika als arm wordt beschouwd, omhoogschiet.
Dit in een tijd waarin te veel Amerikanen het al beu zijn dat de BS uit DC komt.
Iedereen zou de onrust op straat scherp in de gaten willen houden. Op dit moment sterven er mensen en de ambtenaren hebben geen idee van veel van deze sterfgevallen. Maar de cijfers zullen uiteindelijk niet liegen.
Zodra de armen beginnen te verhongeren, kijk uit. Ik denk dat koning Griep Trump zijn Homeland Security Thugs zal sturen om de lastige, uitgehongerde massa’s armen te verslaan. Degenen die niet zijn omgekomen door de Trump-griep!
Caitlin heeft het weer bij het juiste eind. En King Flu Trump is O'-for, nada, tenzij we “body counts” willen doen van dode Amerikanen. Hij post daar enkele grote cijfers.
Was je handen, raak je gezicht niet aan, draag een mondkapje en blijf thuis als het enigszins mogelijk is.
Met dank aan CN
Ieder levend mens, levend in de U$, heeft, of hij of zij dat nu leuk vindt of niet, een ‘huid’, HUN huid in wat hier gaat gebeuren.
Wie van ons zou er rationeel aan kunnen twijfelen dat de zaken heel erg zullen worden en daarna, zeer waarschijnlijk, nog veel erger?
Als miljoenen op straat worden gegooid, maakt het je misschien niet uit – omdat je niet een van hen bent.
Wanneer het zo erg wordt dat u erdoor wordt getroffen en u zich, tenzij u honderden miljoenen euro's heeft, onzeker voelt en de dreiging van een financiële ondergang ervaart, wie denkt u dan dat er nog om u en uw lot zal geven?
Als je die redenering enigszins bekend vindt, in historische zin (een paar jaar geleden was dat tachtig jaar geleden slechts een bliep, historisch gezien), dan HEB je een besef gekregen van waar we ALLEMAAL naartoe gaan (worden – naartoe?).
Moet je wachten tot de velociraptors voor je deur staan, terwijl die kostbare huid van je op het punt staat te worden gevild en je dierbare zelf wordt gefileerd?
Natuurlijk kun je de “handhavers” eenvoudigweg beschuldigen van gedrag dat “defaitistisch” en “te negatief” is …
Vergis je niet, de zaken zijn zeer ernstig in de war en er is geen manier om jezelf uit een maatschappelijke ineenstorting te stemmen in een imperium van liegen, bedriegen, stelen en eindeloze slachtpartijen.
Denkt iemand werkelijk dat dit hier niet kan gebeuren?
Het is. Is geweest. Al decenia.
En het is niet alleen Trump.
‘Full Spectrum Dominance’ is, weet je, ‘het ding’ sinds vóór het einde van de Tweede Wereldoorlog.
En wij, beste ‘normale’, gewone mensen, die deel uitmaken van de ‘kudde’ mensen, zijn slechts schaapachtig voer, ons leven en welzijn doen er niet toe, we zijn volledig uitbreidbaar.
Als je het heel ‘welvarend’ hebt, je ‘bezit’ in Nieuw-Zeeland hebt en voldoende waterrechten bezit, je huursoldaten, AI en robotbedienden in overvloed hebt, evenals voldoende ‘fokdieren’, dan kunnen jij en Elon plan die spannende reis naar Mars terwijl de aarde brandt.
Wees echter bereid uw zilver en goud op te eten en het in de kieren te proppen om de kou buiten te houden.
Dat zijn klasse-daden.
Heb je les?
Zelfs als je denkt dat je veilig bent, zal het deze keer misschien niet zo goed uitpakken voor de ubermensch, aangezien er geen oom Sugar zal zijn die jullie allemaal kan inhuren om de inlichtingendiensten te leiden als die reis naar Mars mislukt.
Ook kunnen je bewakers, die de wapens en het lef hebben om JOU te vermoorden, hun eigen plannen hebben.
Bedenk echter eens: als je sterft met het meeste speelgoed, dan ‘win je’ nog steeds.
Wat ben je slim.
Eén verhaal dat Randi Rhodes een tijdje geleden vertelde, is mij bijgebleven. Randi was op bezoek bij een vriendin in een klein stadje in de staat New York toen ze in de etalage van een juwelierszaak een broche zag die ze leuk vond. Toen ze tegen de juwelier zei dat ze het zou accepteren, welden de tranen op in de wangen van de man, omdat hij al zo lang geen echte uitverkoop had gehad. Randi vertelde het zoveel beter. Het maakte mij ook aan het huilen.
Opnieuw heeft Caitlin Johnstone op heldere en meeslepende wijze de absolute essentie van de huidige en historische zaken vastgelegd en beschreven.
Ongetwijfeld lijden de meeste schrijvers en commentatoren hier, net als zij, aan een zekere ziekte, het acute besef van de verarming en verarming van andere mensen en hun gemeenschappen.
Caitlins beschrijving van het gebrek aan tijd en nadenkende ruimte voor de wanhopige velen om coherent na te denken over de grotere krachten die tegen hen zijn opgesteld, is de beste dergelijke opzet die ik ooit heb gezien.
Laten we even nadenken over de capaciteiten van degenen die WEL een dergelijk voorrecht hebben; voor velen van hen wordt het vermogen om te negeren wat er aan de hand is als een deugd beschouwd, omdat ze geen dwaze afleidingen tolereren; sommigen kunnen echter op onverklaarbare wijze in tranen uitbarsten als Barack Obama weer een toespraak houdt.
Vaak worden deze mensen de Professional Management Class, de PMC, genoemd.
Zij domineren de monopolistische bedrijven, de M$M, MITTIMATT,
en academische wereld.
Af en toe zullen enkelen het ‘grote spel’, het vinden van Jezus als het ware, beu worden en zich haasten om alles in boekvorm te vertellen. Sommigen ontvluchten Wall Street, sommigen het leger en anderen de media.
Ik vraag me altijd twee dingen af.
Waarom duurde het zo lang?
Meestal hebben ze een behoorlijke ‘stapel’ gemaakt of een hogere rang behaald VOORDAT ze de verlichting bereikten.
Denk eens aan die mensen die op de een of andere manier wisten dat al deze inspanningen (private equity, oorlog en propaganda) gewelddadig destructief zijn of over het manipuleren van velen, en die er NOOIT aan hebben deelgenomen, en uit principe nooit het spel hebben gespeeld.
Waarom wordt er nooit naar hen geluisterd, en worden ze nooit gezien als wijs, omdat ze een moreel kompas bezitten waaraan de samenleving wel eens zou kunnen profiteren?
Het is duidelijk dat de nadenkende mensen, degenen die zich aan serieuze, kritische analyses onderwerpen, ‘uit de weg worden geruimd’ en opzettelijk het zwijgen worden opgelegd.
Dat is wat monopoliemacht doet.
Het valt elke waargenomen dreiging aan en vernietigt deze.
De middenklasse en de PMC hebben niet de neiging om vragen te stellen; hun salaris verzekert hun desinteresse.
De 1% denkt alleen aan MEER: geld, macht, controle en overheersing.
Dat zijn precies de ‘belangen’ die het politieke klassenduopolie dient.
Ze zijn net zo min ‘ambtenaren’ als militaire gepantserde knokploegen.
Ze volgen allemaal gewoon bevelen op.
So.
Hoe komt de waarheid, ‘het woord’, zoals Ray McGovern het uitdrukte, ‘naar buiten?’
Heeft iemand ideeën?
Hoeveel van de ‘essentiële werkers’ zullen ooit de woorden en gedachten van Caitlin Johnstone tegenkomen?
Hoeveel van de armen hebben zelfs maar de tijd of energie om haar woorden te lezen?
En met wie zouden ze die woorden en ideeën kunnen bespreken?
Hoe kunnen de armen betekenisvolle toegang krijgen tot cruciaal noodzakelijke informatie?
Wat is er nodig om de middenklasse uit haar zelfgenoegzame medeplichtigheid te halen?
Een grote depressie te midden van een pandemie?
Miljoenen dakloos geworden?
Maatschappelijke ineenstorting?
Repressieve autoritaire ‘regering’?
Drugs, waaronder alcohol, hebben Amerika geteisterd. Iedereen die een inschatting maakt van armoede en daarbij de schade buiten beschouwing laat die individuen zichzelf hebben toegebracht, heeft een groot deel van het verhaal weggelaten. Ik kan dit artikel niet erg serieus nemen.
Geweldige foto van het I Hotel-verzet. Ik herinner me die strijd in SF, vroeger. Er komt nog veel meer…
Ta Caitlin. Om aan uw samenvatting van de Amerikaanse realiteit toe te voegen – zou ik het volgende willen toevoegen: de plutocraten en hun omgekochte en corrupte trawanten in het Congres, MICIMATT en de WH (en het maakt echt NIET uit welke kleur gezicht daar verblijft) hebben absoluut de hoi polloi nodig dat arme en sociologische arbeidersklassen zo druk bezig zijn met het eenvoudigweg voorkomen dat ze letterlijk wegzinken in totale armoede, armoede, dat we geen tijd, energie of interesse hebben in iets anders dan het absorberen van de Orwelliaanse Newspeak van de dag, decennium; dat we er geen aandacht aan besteden, er krachtig bezwaar tegen hebben dat onze zuurverdiende belastingen naar de openlijke sluizen van de MICIMATT gaan – om andere volkeren over de hele wereld te doden, te verminken en te vernietigen en zo de winsten uit oorlogsmachines in stand te houden, in plaats van te worden gebruikt om onze toegang tot de basisbehoeften van het leven: fatsoenlijke sociale woningen, lage huurwoningen, gratis medische zorg, gratis en uitstekend onderwijs en fatsoenlijke lonen. Waar u op doelt.
Maar als het alleen de plutocraten en hun beste vrienden in het Congres enz. waren, zouden de zaken misschien kunnen veranderen. Maar er is een aanzienlijk deel van de middenhogere bourgeoisie (een soort ‘meritocratische’ buffer tussen de potentiële verscheurende massa’s en de plutocratische heersende elites) die zo hard werkt om elke echte, ware ondervraging, ontleding en begrip van hoe dit land opereert, werkt en voor wie eigenlijk.
Tijdens het Reagan/Clinton-tijdperk werd consequent gewerkt aan het opzetten van de middenklasse tegen de armen, en de arbeiders tegen hun ‘werkende broeders en zusters’, die geleidelijk uit de (lang krimpende) arbeidsmarkt verdwenen. Dat is waar de gevechtslinies jaren geleden werden getrokken, en waar ze vandaag de dag nog steeds liggen. Tijdens campagnejaren zijn er de routinematige democratische gebaren naar de armen, om ‘solidariteit te tonen’ – om de voordelen van de middenklasse te beschermen (en misschien zal er uiteindelijk iets naar je doorsijpelen!). De elite heeft de hele tijd gerustgesteld en geobserveerd.
Caitlin schrijft: “Ik heb door de VS gereisd, de delen die iedereen negeert en Hollywood je niet laat zien, en ik heb door veel landen gereisd die algemeen als verarmd worden beschouwd. Het verbaast Amerikanen vaak als ik dit zeg, maar de VS zijn grotendeels een derdewereldland, bedekt met verhalen uit de eerste wereld. De manier waarop zovelen van hen leven vergeleken met de absolute minimumlevensstandaard in andere rijke landen is absoluut adembenemend.”
In zijn binnenlandse reisboek “Deep South” beschrijft auteur Paul Theroux de extreme armoede die hij ziet tijdens zijn reizen in het zuidoosten van de VS. Hij zegt dat hij de hele wereld over heeft gereisd en in veel landen extreme armoede heeft gezien, inclusief de VS (de rijkste natie ter wereld), waar je niet zou verwachten dat je de armoede aantreft die gewoonlijk wordt geassocieerd met 'shit-hole'-landen. Nou, ik denk dat dat delen van de VS precies dat maakt – een gecertificeerd schijtland – ook al zie je dat niet.
Caitlins observatie is waar, zo niet bijzonder origineel.
Je hoeft niet “door de VS te reizen” om dit uit te zoeken.
Ik kwam er zelf achter toen ik in de jaren zeventig en tachtig in New York woonde.
Michael Moore maakte dit punt in Sicko.
Het is echter zeker voor herhaling vatbaar.