In het licht van “drie pandemieën” – coronavirus, werkloosheid en hongersnood – zegt Vijay Prashad dat schamele schuldopschortingsprogramma’s niet genoeg zijn.
Utagawa Kuniyoshi (Japan), Takiyasha de heks en het skeletspook, 1849.
By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek
OOp 18 juli plaatste secretaris-generaal van de Verenigde Naties António Guterres het volgende tweet: “COVID-19 heeft de leugen blootgelegd dat vrije markten gezondheidszorg voor iedereen kunnen bieden, de fictie dat onbetaald zorgwerk geen werk is, en de illusie dat we in een postracistische wereld leven. We drijven allemaal op dezelfde zee, maar sommigen zitten in superjachten en anderen klampen zich vast aan ronddrijvend puin.”
Dr. Rajiv Shah, president van de Rockefeller Foundation (Verenigde Staten), onlangs zei dat de Verenigde Staten voor Covid-19-testen afhankelijk zijn van twee ‘monopoliebedrijven’ (Quest en LabCorp) die “niet genoeg capaciteit in hun centrale verwerkingssystemen hebben voor de volumes die nu nodig zijn.”
Deze monopolistische bedrijven – gepromoot door de vrije markten waar Guterres over sprak – worden gerund vanuit winstoogmerk, wat betekent dat ze net op tijd verwerkingslaboratoria die niet de “capaciteit” hebben om meer te doen dan normaal laboratoriumwerk; alles meer dan dat is economisch inefficiënt voor hen.
Dr. Shah zegt dat de tests niet binnen een week of twee weken kunnen worden teruggestuurd. “Met de aanlooptijd van zeven dagen,” zei Dr. Shah, “test je eigenlijk helemaal niet; het is het structurele equivalent van nultests.” Dat betekent dat de Verenigde Staten, met een wegkwijnende publieke sector, in essentie aan het doen zijn geen testen. Subin Dennis, onderzoeker bij Tricontinental: Institute for Social Researcher, heeft dat gedaan geschreven een helder rapport over de noodzaak van een sterke publieke sector.
Gilbert & George (Italië / VK), Class War, 1986.
Maar om een publieke sector op te bouwen zijn middelen nodig. Deze hulpbronnen raken uitgeput door de recessie die wordt veroorzaakt door het coronavirus, een recessie die niet endogaam is voor de eigen economische fundamenten. De verschillende schuldopschortingsprogramma's, zoals de Initiatief voor opschorting van de schuldendienst – goedgekeurd door de Wereldbank en de ministers van Financiën van de G20 – zijn eenvoudigweg ontoereikend; een nieuwe Oxfam verslag laat zien dat alle landen die in aanmerking komen voor dit initiatief dit jaar nog steeds minimaal 33.7 miljard dollar moeten betalen om hun schulden af te lossen.
Het bedrag dat van hen wordt verlangd bedraagt 2.8 miljard dollar per maand, wat 'het dubbele is van het bedrag dat Oeganda, Malawi en Zambia samen uitgeven aan hun jaarlijkse gezondheidszorgbegroting'.
Voor een lange lijst landen liggen wanbetalingen in het verschiet. Argentinië, Ecuador en Libanon zijn al in gebreke gebleven. Als gevolg van de valutacrisis kwam de medische sector in Libanon in de problemen chaos. Apotheken, die medicijnen importeren met harde valuta, zijn gesloten; de overheid verzuimde ziekenhuizen te vergoeden voor diensten waarvan patiënten gebruik maakten in de sociale zekerheid; en werkloosheid belemmerden de toegang tot een ziektekostenverzekering.
Met verdere financiële problemen zullen deze staten opnieuw hun uitgaven aan de gezondheidszorg terugschroeven, waardoor de openbare gezondheidszorgdiensten worden teruggeschroefd op een moment dat de waarde ervan duidelijk is aangetoond.
Onlangs hebben de twee belangrijkste VN-agentschappen die de voedselsituatie bestuderen – het Wereldvoedselprogramma (WFP) en de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) – een alomvattend rapport gepubliceerd verslag Daaruit bleek dat in 25 landen de honger tot hongersnood zal stijgen. Deze landen strekken zich uit van Haïti tot Zimbabwe, van Libanon tot Bangladesh. In april zei WFP-directeur David Beasley zei dat de hongersituatie ‘een hongersnood van bijbelse proporties’ riskeerde.
Nu, Beasley zei dat de bijgewerkte cijfers aantonen dat “de allerarmste gezinnen ter wereld nog dichter bij de afgrond zijn gedwongen.”
De schuldenlast van deze landen staat hen eenvoudigweg niet toe de drie pandemieën goed aan te pakken: het coronavirus, de werkloosheid en de honger.
Li Hua (China), Rand van hongersnood, 1946.
Het is in deze context dat Dilma Rousseff, TM Thomas Isaac, Jorge Arreaza, Yanis Varoufakis, Fred M'membe, Juan Grabois en ik deze verklaring over schuldkwijtschelding hebben uitgebracht. Wij zijn van mening dat de door het coronavirus veroorzaakte recessie veel meer vergt dan milquetoast-vormen van tijdelijke schuldopschorting; wij geloven die schuld annulering is de enige weg vooruit in onze tijd van opeenvolgende crises.
Verklaring over schuldkwijtschelding.
“In alle opzichten bedraagt de schuld van de ontwikkelingslanden nu ruim 11 biljoen dollar. In de rest van 2020 zelf zullen de aflossingen op deze schuld 3.9 biljoen dollar bedragen. Deze schulden zijn de afgelopen decennia explosief gestegen, waardoor de meeste ontwikkelingslanden in een onhoudbare financiële situatie terecht zijn gekomen. Wanbetalingen en schuldaanpassingen lijken een vast gegeven te zijn onder de ontwikkelingslanden, en komen stipt op tijd om redenen die vaak buiten de fundamenten van hun economieën liggen.
Bezuinigingen zijn een permanente toestand geworden, wat de volksgezondheidsstelsels van zoveel landen heeft verzwakt en hen kwetsbaar heeft gemaakt voor deze mondiale pandemie. Als zij hun schulden blijven afbetalen en gebonden zijn aan deze schuldenlast, betekent dit dat de ontwikkelingslanden niet in staat zullen zijn de pandemie efficiënt en effectief aan te pakken, noch de systemen op te bouwen die nodig zijn voor toekomstige noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid.
Elke dollar aan schulden die naar de aflossing van een bank of een rijke obligatiehouder gaat, is een dollar die niet kan worden gebruikt om een beademingsapparaat te kopen of om noodvoedselhulp te financieren. Tijdens de CoronaShock-crisis is dit zowel moreel onverdedigbaar als economisch irrationeel.
Het opschorten of uitstellen van schulden biedt geen basis voor de noodzakelijke ontwikkeling van deze landen. Het stelt de afrekening alleen maar uit.
Het is te laat voor de kwijtschelding van deze verfoeilijke schulden, die – in ieder geval – niet kunnen worden betaald tijdens de recessie van het coronavirus. Zowel publieke als private crediteuren namen een risico met hun investeringen. Ze exploiteerden de behoeften van de ontwikkelingslanden door geld te lenen tegen obscene rentetarieven; het wordt tijd dat ze de prijs voor dit risico betalen in plaats van landen met schaarse middelen te dwingen kostbaar kapitaal uit te betalen.
Dilma Rousseff (voormalig president van Brazilië).
TM Thomas Isaac (minister van Financiën, Kerala, India).
Yanis Varoufakis (voormalig minister van Financiën, Griekenland).
Jorge Arreaza (minister van Buitenlandse Zaken, Venezuela).
Fred M'membe (president, Socialistische Partij, Zambia).
Juan Grabois (Frente Patria Grande, Argentinië).
Vijay Prashad (Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek).”
Wij hopen dat deze verklaring op grote schaal zal worden verspreid; dat het door volksbewegingen zal worden overgenomen om druk uit te oefenen op regeringen om geen schrale schuldenopschortingsovereenkomsten te accepteren die landen verder in cycli van langdurige insolventie zullen verstrikken.
Ibrahim El-Salahi (Soedan), Herboren geluiden uit kinderdromen (1961-65).
Het geheel door land omgeven Malawi werd in 1964 onafhankelijk van Groot-Brittannië, maar ontpopte zich, voortkomend uit een erfenis van koloniale plunderingen, als een van de meest verarmde landen ter wereld. David Rubadiri was de eerste ambassadeur van Malawi geweest in zowel de Verenigde Staten van Amerika als de Verenigde Naties en zat op de eerste rij als het ging om de ontwikkeling van onderontwikkeling; hij nam ontslag binnen een jaar na zijn aanstelling. Hij schreef een gedicht met de titel “Begging AID” terwijl hij in 1968 lesgaf in Oeganda:
In de bedelaarstoestand
van een circus
dat is nu thuis,
de zweep van de circusdirecteur
barst met een klik
dat eet door
de achterkant van ons wezen.
Hier is de essentie van dit alles: het kolonialisme was verslagen, maar de structuur ervan is gebleven, waarbij kapitaal nu tegen woekertarieven wordt teruggeleend en schulden worden gebruikt als instrument voor politieke controle over de nieuwe naties.
Oude beelden van slavernij moesten worden opgeroepen om plaats te maken voor de meer anonieme vormen van sociale overheersing. Er is geen zweep in de hand van de Club van Parijs (de schuldeisers van de overheid) of de Club van Londen (de particuliere schuldeisers), noch in de handen van het Internationale Monetaire Fonds en de Wereldbank; maar men voelt dat de aanwezigheid ervan op de mensheid neerkomt.
Iran Darroudi (Iran), Standvastigheid, 1987.
Wanneer de Iraanse schrijver Sadeq Hedayat door vrienden werd begroet, antwoordde hij: “we zitten nog steeds in de ketenen van het leven” (dar qeyd-e hayat-im). Dus we zijn. Dat is de reden waarom de campagne om de verfoeilijke schulden kwijt te schelden een goed begin is om deze ketenen te verbreken, om de hand af te werpen die de zweep kraakt, om los te komen van het instrument van schuldendienstbaarheid.
Vijay Prashad, een Indiase historicus, journalist en commentator, is de uitvoerend directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek en de hoofdredacteur van Linkse Woordboeken.
Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws op zijn 25th Anniversary
Veilig doneren met 
PayPal hier.
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Ik heb zojuist ook het artikel van Michael Hudson over dit onderwerp op 29 juni op zijn site gezien.
Als Marshall Auerback gelijk heeft, dan was wat ik hier in het recente meritocratieartikel schreef verkeerd. Ik heb de neiging om aspecten van SARS-CoV-2 in een enger licht te zien dan de meeste anderen. Ik dacht dat de toeleveringsketens gelijk zouden zijn meer verstoord (als ik het bij het verkeerde eind heb, is dat in zekere zin natuurlijk een goede zaak). Ik dacht dat ze zo zwaar getroffen zouden worden dat Vandana Shiva en FDR voor iedereen logisch zouden worden. Maar Auerback schetst een beeld waarin sommigen met geld zullen overleven en de hightechuitrusting zullen blijven eisen. Zijn artikel luidt “Zelfs als Joe Biden wint in een uitbarsting, komt de ‘wereldeconomie’ niet terug” op Nakedcapitalism dot com, 7/25.
Lees ook een recent interview met Michael Hudson en Ellen Brown, waarin de ‘jubileum’-schuldkwijtschelding uit het verleden wordt beschreven en hoe deze de huidige rampzalige situatie in de wereld zou kunnen overwinnen.
En de perfecte storm van plagen van bijbelse proporties omvat nu ook deze kwestie. Ik zou hier ook de epidemieën van zwaarlijvigheid, overdoses drugs en zelfmoorden aan kunnen toevoegen, en opdat we de moeder van alle crises niet vergeten: de regelrechte klimaatramp. Er was een tijd in de geschiedenis dat de Bijbel gerespecteerd werd op het gebied van woeker. Het was verboden. Iedereen die zondagsschool had, herinnert zich dat Jezus er totaal tegen was. Vanwege hoe lucratief het echter is, waren sommige mensen in staat de systemen te manipuleren om het niet alleen toe te staan, maar om het uit te bouwen tot de drijvende economische kracht van onze tijd. Het zou nu duidelijk moeten zijn waarom de Ouden het als een bijzonder verderfelijke zonde beschouwden; het is absoluut verwoestend en uitbuitend. Er zijn tegenwoordig veel kandidaten voor de titel van Whip Ringmaster. En ze zitten in beide politieke partijen. Laten we Biden's langdurige alliantie met – creditcardmaatschappijen niet vergeten!! En alle detailhandelsbedrijven hebben nu klanten die hun spullen kopen met de winkelrekening, waarbij ze veel rente betalen over spullen die ze vroeger gewoon met contant geld kochten. Het regelt alles, van de benzine die mensen kopen voor hun auto's tot de universiteitscursussen die ze volgen. en natuurlijk helemaal tot aan de crash van 2008. Wat jouw punt betreft: de multinationale bankiers werden gered door de belastingbetalers; hetzelfde principe zou op al deze shit moeten worden toegepast.
De schuldkwijtschelding moet plaatsvinden, anders zwemmen we allemaal tegen de stroom in die ons allemaal wegvaagt. Hoeveel rijken zouden niet willen leven in een wereld waar de doden en stervenden op de trottoirs van alle grote steden liggen als gevolg van hongersnood en ziekten, omdat het hun lot zal zijn als de mensheid niet deelt.
In deze ogen lijkt de mondiale schuldenmachine een creatie van onwettige en corrupte praktijken en trucs. Ongeveer dertig ‘vuile’ trucs worden uiteengezet in een kort werk getiteld ‘Farming Humans’.
Bij de dertig smerige trucs gaat het om corrupte en criminele manieren waarop slimme mannen de regels van eerlijkheid hebben gewijzigd waarop sommige naties zijn gevestigd. Regels als ‘Alle mensen zijn gelijk geschapen’, en gelijk voor de overheid en met betrekking tot de toegang tot de rechter. De resultaten van de slimheid waarmee deze principes zijn gewijzigd, hebben tot gevolg dat de wetten van de armoede voor duizenden mensen worden ingetrokken, terwijl tegelijkertijd de mogelijkheid van welvaart voor miljoenen anderen wordt ingetrokken.
Als je er goed naar kijkt, is het een weergave van een reeks slimme misdaden. Ik heb geprobeerd dit te doen en het in niet-technische taal te gieten die iedereen zou kunnen begrijpen, in het boek ‘Farming Humans’, gepubliceerd in 2020.
hXXps://www.amazon.com/Farming-Humans-Money-Larry-Elford/dp/B0884FKNHL
Het is tijd voor een schuldenjubileum (zoals Michael Hudson heeft opgemerkt, het kenmerk van een functionele beschaving). Dit zou mondiaal moeten zijn, en niet alleen voor de buitenlandse schulden. Amerika lijdt meer dan ooit en heeft hulp nodig.
Ik begrijp de argumenten voor schuldverlichting, maar houdt u de Corona-crisis er alstublieft buiten?
Dit is een virus dat vooral de rijke landen aanvalt met hun obsessie voor dure medicijnen en vaccins. Arme landen gebruiken goedkope, generieke medicijnen met veel betere resultaten.
Vergelijk de sterftecijfers van India en Afrika maar eens met de VS en Europa! Zelfs binnen Europa nemen we Griekenland (gebruikt generieke behandelingen) versus België (verbiedt generieke behandelingen)
Quest en L. Corp. gedragen zich precies zoals ze zijn, zoals hierboven vermeld: monopolies. Die houding hebben ze zeker, naar mijn ervaring met hen. Ik kan me voorstellen dat meneer Gates ze bewondert.
Hoe zit het met de schulden waar tientallen miljoenen Amerikanen onder lijden als gevolg van lage lonen, exorbitante collegegelden en op hol geslagen gezondheidszorgkosten?
De Liberty Bell-inscriptie uit Leviticus 25 verkondigt het: Verklaar de vrijheid en gooi het land weg, wat betekent dat de slaven van schulden worden bevrijd.
Door het kwaad van de samengestelde rente zitten velen gevangen in een cyclus van steeds groter wordende schulden: boeren, studenten, slachtoffers van betaaldagleners en al diegenen die meer schulden hebben dan ze ooit kunnen betalen.
door het hele land.