Koude Oorlogen & Winst

Craig Murray hekelt de Russofobe media die een vermeende cyberaanval op het Britse vaccinonderzoek vieren, negeert de ineenstorting van belangrijk bewijsmateriaal van een ‘hack’ en houdt zich bezig met dubieuze memorabilia.      

By Craig Murray
CraigMurray.org.uk

Thij Guardian een paar dagen geleden droeg een heel vreemd stuk  [die inmiddels is verwijderd] onder de kop “Postzegels ter ere van het Oekraïense verzet in afbeeldingen.” Op de eerste afbeelding stond een postzegel met de naam van het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA).

De UPA was zonder enige twijfel verantwoordelijk voor de slachting van minstens 200,000 Poolse burgers; ze liquideerden hele Poolse gemeenschappen in Wolhynië en Galicië, inclusief de vrouwen en kinderen. De huidige Poolse regering, die zo anti-Russisch en pro-NAVO is als maar kan, heeft dat toch gedaan verklaarde dit een genocide.

Het was beslist een uiterst brutale etnische zuivering. Er bestaat ook geen twijfel over dat de UPA tussen 1942 en 1944 soms samenwerkte met de nazi’s en meewerkte aan de vernietiging van joden en zigeuners. Het is simplistisch om de UPA te omschrijven als fascistisch of als een verlengstuk van het naziregime; soms vochten ze tegen de nazi's, hoewel ze vaker samenwerkten.

In zekere zin opereerden ze op het niveau van middeleeuwse boeren, waarbij ze eenvoudigweg lokale kansen aangrepen om de plattelandsbevolking uit te roeien en hun land en bezittingen in beslag te nemen, of het nu Polen, joden of zigeuners waren. Maar per saldo zou ieder redelijk mens moeten concluderen dat de UPA een uiterst betreurenswaardig fenomeen was. Een viering ervan publiceren, vermomd als een grafisch kunstwerk, zonder enige context, is niet beter verdedigbaar dan het tentoonstellen van nazi-kunst zonder context.

Eigenlijk, De bewakers een zeer korte tekst was nog steeds erger dan geen context.

“De Oekraïense fotograaf Oleksandr Kosmach verzamelt 20e-eeuwse postzegels uitgegeven door Oekraïense groepen in ballingschap tijdens het Sovjettijdperk.

Kunstenaars en ballingen over de hele wereld gebruikten postzegels om de verschrikkingen van de Sovjetonderdrukking over te brengen. “Deze postzegels laten ons de ideeën en waarden van deze mensen zien, wie ze werkelijk waren en waar ze voor vochten”, zegt Kosmach.

Dat is zo misleidend partijdig als een beschrijving van de kunst die de UPA-beweging verheerlijkt, dat deze zeer verwerpelijk is. Het past echter wel in de ‘alles mag’-aanwakkering van de russofobie, die momenteel de steunpilaar is van het regerings- en mediadiscours. Zelfs op het hoogtepunt van de Koude Oorlog hebben we nog nooit zo’n spervuur ​​van onbewijsbare beschuldigingen tegen Rusland gezien via de media door ‘bronnen van de veiligheidsdiensten’.

Aanval op Brits vaccinonderzoek

Een hele reeks hiervan werd door Andrew Marr gerepeteerd tijdens zijn belangrijkste BBC1-ochtendshow. De laatste is de beschuldiging dat Rusland verantwoordelijk is voor een cyberaanval op het vaccinatieonderzoek tegen Covid-19. Dit is weer een totaal bewijsvrije beschuldiging. Maar het mist hoe dan ook het punt.

De vermeende cyberaanval, als die al heeft plaatsgevonden, was een hack en geen aanval. De bewering is dat er een poging is gedaan om de onderzoeksresultaten te verkrijgen, en niet om het onderzoek te verstoren. Het is ontstellend dat Groot-Brittannië zijn onderzoeksresultaten geheim probeert te houden in plaats van deze vrijelijk te delen met de wetenschappelijke wereldgemeenschap.

Zoals ik heb eerder gemeldhebben Groot-Brittannië en de VS de WHO ervan weerhouden een gemeenschappelijk onderzoek en een gemeenschappelijke vaccinoplossing voor Covid-19 te implementeren, en hebben zij in plaats daarvan aangedrongen op een winstgedreven aanpak ten gunste van de grote farmaceutische bedrijven (en nadelig voor de armen in de wereld). 

Wat de beschuldiging dat Rusland heeft geprobeerd het onderzoek te hacken nog twijfelachtiger maakt, is het feit dat Rusland dat wel heeft gedaan net gekocht het onderzoek zelf gespecificeerd. Je steelt geen dingen die je al bezit.

Bewijs van CIA-hacks

Als iemand het onderzoek inderdaad heeft gehackt, weten we allemaal dat het onmogelijk is om met zekerheid de verblijfplaats van hackers te achterhalen. Mijn VPN's [virtuele particuliere netwerken] zijn gewoonlijk ingesteld op India, Australië of Zuid-Afrika, afhankelijk van waar ik de cricket probeer te bekijken, waarbij ik de uitzendbeperkingen omzeil.

Nog relevanter, WikiLeaks' Vault 7-uitgave van CIA-materiaal toonde de specifieke programma's voor de CIA over hoe ze aanwijzingen kunnen achterlaten om een ​​lek te laten lijken alsof het uit Rusland komt. Dit onweerlegbare bewijs dat de CIA computerhacks uitvoert waarbij opzettelijk Russische ‘vingerafdrukken’ zijn achtergelaten, zoals kleine stukjes Cyrillisch schrift, is een absoluut klassiek voorbeeld van een feit waarvan iedereen die in de reguliere media werkt weet dat het waar is, maar dat ze allemaal verzinnen. nooit te noemen.

Dus toen het “Russische hacking”-verhaal van vorige week door de veiligheidsdiensten werd verteld – dat voormalig Labour-partijleider Jeremy Corbyn geheime documenten over de handelsbesprekingen tussen Groot-Brittannië en de VS had ingezet die op Reddit waren geplaatst, nadat ze waren gestolen door een kwaadaardige Rus die zijn naam had achtergelaten van Grigor in zijn Reddit-handvat – er was geen twijfel in de media over dit verhaal. In plaats daarvan hadden we nog een ronde McCarthyitische heksenjacht gericht op de nogal vermoeid uitziende Corbyn. 

Persoonlijk, als de Russen verantwoordelijk waren geweest voor het onthullen dat de Tories bereid zijn om de NHS-‘markt’ open te stellen voor grote Amerikaanse bedrijven, inclusief het beëindigen of verhogen van plafonds voor farmaceutische prijzen, zou ik de Russen zeer dankbaar zijn dat ze ons dit vertelden. Net zoals de wereld de Russen een gunst verschuldigd zou zijn als zij het inderdaad waren die bewijs lekten over hoe systematisch de DNC de voorverkiezingen van 2016 tegen Bernie Sanders had gemanipuleerd.

Maar het toeval wil dat het niet de Russen waren. Het laatste geval was een lek van een weerzinwekkende insider, en ik vermoed ten zeerste dat de link naar de Amerikaanse NHS-handelsovereenkomst ook afkomstig was van een weerzinwekkende insider. 

Wanneer regeringen afschuwelijke dingen doen, slaagt iemand er vaak in om op de klok te blazen.

Crowdstrike's stille toelating  

Als je zelfs de meest opzienbarende waarheid enkele jaren kunt uitstellen, verliest deze veel van zijn politieke kracht. Als je het tijdens een gezondheidscrisis kunt aankondigen, verliest het nog meer. De wereld stond dan ook niet stil toen de CEO van Crowdstrike toegaf dat er nooit enig bewijs was geweest van een Russische hack op de DNC-servers. 

U zult zich het bijna ongelooflijke feit herinneren dat, zelfs tijdens het Mueller-onderzoek, de FBI de DNC-servers nooit zelf heeft geïnspecteerd, maar eenvoudigweg heeft vertrouwd op een technisch rapport van Crowdstrike, de aan Hillary Clinton gerelateerde IT-beveiligingsadviseur voor de DNC.

Het is nu met zekerheid bekend dat Crowdstrike nepnieuws voor Hillary had verspreid. Crowdstrike had zelfs helemaal geen gegevens over een internethack. Er waren geen aanwijzingen dat het e-mailmateriaal via internet werd geëxporteerd. Wat zij beweerden was een bewijs dat de bestanden waren georganiseerd ter voorbereiding op de export.

Onthoud dat het hele “Russische hacking”-verhaal ALLEEN gebaseerd was op wat Crowdstrike zei. Er is letterlijk geen ander bewijs van Russische betrokkenheid bij de DNC-e-mails, wat niet verrassend is, aangezien ik u al vier jaar vanuit mijn eigen directe bronnen vertel dat Rusland er niet bij betrokken was. Maar uiteindelijk bleek uit vrijgegeven getuigenissen van het Congres dat Shawn Henry onder ede verklaarde dat “we geen concreet bewijs hadden” en “Er is indirect bewijs, maar geen bewijs dat ze daadwerkelijk zijn geëxfiltreerd.”

Deze getuigenis komt overeen met wat mij werd verteld door Bill Binney, een voormalig technisch directeur van de National Security Agency (NSA), die mij vertelde dat het onmogelijk was dat een grote hoeveelheid gegevens vanuit de VS over het internet zou worden verplaatst, zonder de De NSA ziet het in realtime gebeuren en neemt het ook op. Als er echt een Russische hack was geweest, had de NSA de tijd ervan tot op een milliseconde kunnen schatten.

Dat de NSA niet over die informatie beschikte, was volgens Binney het bewijs dat de overdracht nooit had plaatsgevonden. Wat er was gebeurd, concludeerde Binney, was dat de bestanden lokaal waren gedownload, waarschijnlijk naar een USB-stick. 

Dus misschien wel het grootste nieuwsverhaal van de afgelopen vier jaar – de bewering dat Poetin zich effectief heeft bemoeid met de verkiezing van Donald Trump tot president van de VS – blijkt inderdaad volkomen ongegrond. Hebben de reguliere media, in opdracht van de veiligheidsdienst, iets gedaan om zich te onttrekken aan de valse indruk die zij hebben gewekt? Nee, het is verdubbeld.

Anti-Rusland-thema  

Het thema ‘Russisch hacken’ wordt steeds weer teruggebracht in verband met het grote verhaal van de dag.

Brexit? Russisch hacken.
Britse algemene verkiezingen 2019? Russisch hacken
Covid-19-vaccin? Russisch hacken.

Dan hebben we nog die voortdurende briefings van de veiligheidsdiensten. Twee weken geleden hadden anonieme bronnen van de veiligheidsdienst dit verteld The New York Times dat Rusland de Taliban had aangeboden een premie voor het doden van Amerikaanse soldaten. Deze informatie zou afkomstig zijn van ondervragingen van gevangengenomen Taliban in Afghanistan, wat vrijwel zeker zou betekenen dat de informatie onder marteling is verkregen. 

Het is een enorm onwaarschijnlijk verhaal. De Afghanen hebben dit soort prikkels nooit nodig gehad om buitenlandse indringers op hun grondgebied te doden. Het is ook een fascinerende terugwerping op een beschuldiging: de Britten boden de Afghanen inderdaad letterlijk geld aan voor de hoofden van Afghaanse verzetsleiders tijdens de eerste Afghaanse oorlog in 1841, zoals ik in mijn boek ‘Sikunder Burnes’ uiteenzet.

Je hoeft niet zo ver terug te kijken om de grove hypocrisie van de beschuldiging te beseffen. In de jaren tachtig betaalde, bewapende en trainde het Westen de Taliban – inclusief Osama bin Laden – vrij openlijk om Russische en andere Sovjet-dienstplichtigen met duizenden te doden. Dat is slechts één voorbeeld van de hypocrisie.

De Amerikaanse en Britse veiligheidsdiensten cultiveren en kopen hoge politieke en andere figuren in het buitenland om, om voortdurend het beleid te kunnen beïnvloeden. We proberen de uitslag van verkiezingen te manipuleren – ik heb het persoonlijk gedaan in mijn voormalige rol als Britse diplomaat. Een groot deel van het gedrag waardoor westerse regeringen en media deze nieuwe McCarthyitische anti-Russische heksenjacht creëren, is standaard diplomatieke praktijk.

Mijn eigen mening is dat er kwaadaardige Russische strijdkrachten zijn die proberen op te treden tegen de regering in Groot-Brittannië en de VS, maar dat deze lang niet zo machtig zijn als de kwaadaardige Britse en Amerikaanse strijdkrachten die tegen hun eigen regeringen optreden.

De waarheid is dat de wereld steeds meer onder de controle staat van een mondiale elite van miljardairs, voor wie nationaliteit niet relevant is en nationale regeringen instrumenten zijn die gemanipuleerd kunnen worden. Rusland probeert geen corrupte politieke invloed te kopen namens het Russische volk, dat een fatsoenlijk volk is dat net zo wordt uitgebuit door de ultrarijken als u en ik. Russische miljardairs proberen, net als miljardairs overal ter wereld, de mondiale politieke, commerciële belangen te bespelen. en sociale structuren in hun persoonlijke belang. 

Het andere uiterste punt van hypocrisie ligt op het gebied van de mensenrechten. Zoveel westerse mediacommentatoren zijn plotseling geïnteresseerd in China en de Oeigoeren of in beperkingen voor de LGBT-gemeenschap in Rusland, maar sluiten hun ogen volledig af voor het misbruik gepleegd door westerse ‘bondgenoten’ zoals Saoedi-Arabië en Bahrein.

Als iemand die ruim tien jaar voordat dit in de mode kwam campagne voerde voor de mensenrechten van zowel de Oeigoeren als homoseksuelen in Rusland, walg ik van de manier waarop de term ‘mensenrechten’ als wapen is gebruikt om alleen te worden ingezet tegen landen die als vijand zijn bestempeld. door de westerse elite.

Vergeet ten slotte niet dat er een enorme wapenindustrie en een enorme veiligheidsindustrie bestaat, die allemaal afhankelijk zijn van het hebben van een ‘vijand’. Machtige mensen verdienen geld aan deze Russofobie. Verwacht er veel meer van. Er is geld in een Koude Oorlog.

Craig Murray is auteur, presentator en mensenrechtenactivist. Hij was van augustus 2002 tot oktober 2004 de Britse ambassadeur in Oezbekistan en van 2007 tot 2010 rector van de Universiteit van Dundee.

Dit artikel is van CraigMurray.org.uk.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws op zijn 25th Anniversary