Fort Hood een gevaarlijke plek voor vrouwen in het leger

De familie van de vermoorde legerspecialist Vanessa Guillen heeft het leger beschuldigd van een doofpotaffaire over haar verdwijning en roept op tot een onderzoek door het Congres, meldt Ann Wright.

By Ann Wright
Code Pink

Fort Hood, Texas, is een gevaarlijke plek voor vrouwen in het leger. De moord op legerspecialist (SPC) Vanessa Guillen is het nieuwste tragische bewijs van het geweld daar en op andere Amerikaanse militaire bases. 

Geweld tegen vrouwen in het leger en in Fort Hood is al heel lang aan de gang. Twaalf jaar geleden, in 2008, schreef ik een artikel “Bestaat er een cover-up door het leger van verkrachting en moord op vrouwelijke soldaten?” waarin het geweld tegen vrouwen werd beschreven dat was toegewezen aan eenheden van Fort Hood die zich toen in Irak bevonden.  

Acht vrouwelijke soldaten van Fort Hood, zes van de Vierde Infanteriedivisie en twee van de 1e Armored Cavaleriedivisie waren gestorven aan “niet-gevechtsgerelateerde verwondingen” in Camp Taji, Irak. Twee ervan waren vlak voor hun dood verkracht en een ander was verkracht voordat ze in Irak aankwamen. Twee vrouwen uit Fort Hood waren gestorven aan verdachte “niet-gevechtsgerelateerde verwondingen” op de Balad-basis in Irak, en één werd verkracht voordat ze stierf. Vier sterfgevallen onder vrouwen die waren toegewezen aan eenheden van Fort Hood waren geclassificeerd als 'zelfmoorden', en de families van sommige van die vrouwen waren het niet eens met de bevindingen van Fort Hood. 

Nu, twaalf jaar later, is de manier waarop het leger het onderzoek naar de verdwijning van SPC Guillen afhandelt een belediging voor Guillens familie en voor militaire vrouwen in Fort Hood. 

Drie maanden lang zwierf de dader van de moord op Guillen vrij rond in Fort Hood, in staat andere jonge vrouwen te vermoorden en zulke daden te tonen. straffeloosheid is dat volgens Guillens zus Mayra, die hem had ontmoet tijdens een van haar bezoeken aan Fort Hood, ‘lachte hij me uit. Ik had een heel ongemakkelijk gevoel bij hem.”  

Ze zou zich ongemakkelijk moeten hebben gevoeld toen ze oog in oog stond met de brutale moordenaar van haar zus, die haar zus op zijn werkplek met een hamer had vermoord, haar in stukken had gehakt, had geprobeerd haar lichaam te verbranden voordat hij lichaamsdelen begroef in drie gaten bedekt met beton op een muur. snelwegdijk dertig mijl van Fort Hood.

Niet aanstaande

Guillens familie probeerde meedogenloos informatie te krijgen van de leiding van Fort Hood over wat er met haar was gebeurd, maar het mocht niet baten. Ze hielden persconferenties, riepen de hulp in van organisaties die een beloning aanboden voor informatie die zou helpen bij het vinden van Guillen, riepen de congresdelegatie van Texas om hulp, maar het leger kwam niet met informatie die hen deed geloven dat een zinvol onderzoek naar haar verdwijning plaatsvond.  

Pas tien weken, na een tussenkomst van het Amerikaanse congreslid Sylvia Garcia (D-Tex.) en talloze emotionele persconferenties van de familie, werd de advocaat van de familie, Natalie Khawam, op 10 juli uiteindelijk vier uur lang telefonisch geïnformeerd. door de Criminal Investigative Division (CID) van Fort Hood en vertelde dat Guillens bloed was gevonden in de wapenopslagplaats van een naburige eenheid, waar ze op een vrije dag was gegaan om papierwerk over een wapen te overhandigen aan een persoon die een onmiddellijke 'persoon van belang' had moeten zijn. ' bij haar verdwijning.   

Sinds 22 april, toen Vanessa Guillen voor het laatst levend werd gezien, hebben haar verdwijning en gebrek aan informatie van Fort Hood aan de familie geleid tot vragen over een doofpotaffaire. De familie vermoedde dat er sprake was van kwaad opzet, maar kreeg geen informatie van de CID. Hen werd verteld dat het verstrekken van informatie aan de familie over de voortgang van het onderzoek ‘de integriteit van het onderzoek in gevaar zou brengen’.  

Haar verdwijning en het gebrek aan informatie over het onderzoek van het leger resulteerden in verklaringen van andere vrouwelijke soldaten die dat wel hadden gedaan openbaar gemaakt met hun ervaringen met seksuele intimidatie en mishandeling in het leger en vele anderen  hashtags op sociale media om het publiek eraan te herinneren dat Vanessa vermist was en dat de familie geen informatie kreeg van de leiding van Fort Hood. 

Mijn naam is Tiffany en #IAmVanessaGuillen Ik werd seksueel lastiggevallen, seksueel misbruikt, verkracht en fysiek bedreigd toen ik op mijn eerste basis was, 12 jaar geleden. Ik heb het pas in 2019 gerapporteerd. Ik ben een van de vele gezichten van militair seksueel trauma. #MilitairSeksueelTrauma #VindVanessaGuillen pic.twitter.com/NaWTXcxk0s

— Tiffany Blankenship (@TiffanyClarissa) 1 juli 2020

Guillens familie had de autoriteiten van Fort Hood en het publiek verteld dat Vanessa voorafgaand aan haar verdwijning het doelwit was geweest van seksuele intimidatie. Ze vertelde haar moeder, haar vrienden en enkele collega-militairen over de intimidatie. De advocaat van de familie, Khawan, zei dat Guillen, uit angst voor vergelding, nooit een formele klacht op de basis heeft ingediend.  

Khawam beweerde op 1 juli dat de verdachte, die volgens het leger eerder diezelfde dag zelfmoord had gepleegd, dezelfde man was die Guillen lastigviel. 

Khawan gaf details dat Aaron Robinson haar zag douchen in een kleedkamer. “Ze was aan het douchen en hij liep naar haar toe en ging zitten. Ze was er bang voor – zoals je zou zijn.”  

Khawam legde het uit tijdens een interview op Democracy Now  in juli 2:

“De persoon die haar lastigviel, deze Aaron Robinson, dit was haar sergeant (Note-Robinson was geen sergeant, noch in haar commandostructuur. Hij was een specialist in een andere eenheid en werkte in een vergelijkbare positie in de wapens van zijn eenheid En dat had hij ook gedaan: ze was een keer aan het douchen, en ze was in de dameskleedkamer, en hij liep naar binnen en ging zitten en keek naar haar terwijl ze aan het douchen was. Ze zag hem en zei: 'Ga alsjeblieft weg. Dit geeft mij een heel ongemakkelijk gevoel.' “

Khawam zei ook:

'Ze wist niet hoe ze het incident aan de militaire autoriteiten moest melden. Ze vertelde het aan haar familie en aan haar vrienden en andere soldaten op de basis. Toen ze vroegen: 'Waarom rapporteer je het niet aan je commandant of sergeanten?', zei ze alleen maar dat het niet zou werken. Ze durfde het niet te melden, omdat ze bang was haar baan te verliezen. Ze zouden haar degraderen. En ze kende andere gevallen waarin ze die rapporten niet serieus namen, en dat zou haar leven op de basis moeilijker maken.’

De familie gelooft dat er anderen betrokken zijn bij Vanessa's verdwijning en moord.

Vanessa's familie wel beschuldigde het leger van een doofpotoperatie in haar verdwijning en ze willen een congresonderzoek en wetgeving om het legerbeleid te veranderen.

De advocaat van de familie beschuldigde het leger van “liegen en onoprecht zijn” in de behandeling van Guillens familie over de verdwijning van en moord op Guillen. “Ze hebben vanaf dag één tegen ons gelogen.”

Vanessa's familie reed van Houston naar Washington, DC, om deel te nemen aan een persconferentie op 1 juli met Khawam en het Amerikaanse congreslid Tulsi Gabbard, een majoor in de Amerikaanse legerreserves. Familieleden en advocaat Khawan verklaarden tijdens de persconferentie dat het leger de families ‘leugens’ had verteld.  

De aandacht van de persconferentie dwong het Fort Hood-commando te reageren met een vier uur durende briefing aan Khawan, de advocaat van de familie Guillen; een briefing die weken eerder had moeten plaatsvinden.

Guillens lichaam gevonden, verdachte pleegt zelfmoord

Andere gebeurtenissen begonnen zich snel te ontvouwen op 30 juni en 1 juli, waardoor het leger details van het onderzoek aan de familie moest doorgeven. 

Eerst werd op 1 juni omstreeks 30 uur de CID ervan op de hoogte gebracht dat aannemers die aan een hek naast de Leon River in Belton, Texas werkten, iets hadden ontdekt dat leek op menselijke resten. USACID doorzocht samen met de FBI, de US Marshals Service, County Sheriff's Office en Texas Rangers het gebied en identificeerde verspreide menselijke resten die in een betonachtige substantie leken te zijn geplaatst en begraven.

Ten tweede werd op 8 juni omstreeks 30 uur – meer dan drie maanden en een week na de verdwijning van Guillen – SPC Robinsons vriendin Cecily Aguilar opnieuw geïnterviewd en gaf toe dat SPC Robinson haar had verteld dat hij op 30 april een vrouwelijke soldaat in het hoofd had geslagen. meerdere keren met een hamer in zijn wapenkamer, waarbij ze haar doodde op Fort Hood.

SPC Robinson plaatste haar vervolgens in een doos en verplaatste de doos naar een locatie nabij de Leon River in Belton, Texas. Aguilar, die eerder door de CID was geïnterviewd, werd uiteindelijk door de CID overtuigd om telefonisch met Robinson te praten, waarin ze zijn opmerkingen opnamen over het vermoorden van Guillen, het in stukken hakken en begraven van haar lichaam.

Ten derde assisteerde Aguilar op de avond van 30 juni de wetshandhaving bij het lokaliseren van Robinson, die te voet was in Killeen, Texas nadat hij zijn kazerne had verlaten. Robinson werd op 1 juli 17 om 1 uur benaderd door wetshandhavers. Wetshandhavers zeiden dat hij zichzelf met een pistool in het hoofd had geschoten, waardoor hij zelfmoord pleegde.

De volgende dag, 1 juli, lieten deze twee ontwikkelingen – de ontdekking van menselijke resten langs een snelweg 30 kilometer van Fort Hood op 30 juni en de zelfmoord van Robinson in de vroege ochtenduren van 1 juli – het leger geen andere keus dan te onthullen wat ze hadden het tijdens het drie maanden durende onderzoek vernomen, maar hadden geweigerd het aan de familie te vertellen.

“Wij geloven dat haar stoffelijke resten zijn gevonden. Wij vermoeden dat de verdachte in de ochtend zelfmoord heeft gepleegd. En dat geeft ons helaas geen informatie over hoe dit gebeurde [of] waarom een ​​mooie jonge soldaat vandaag niet bij ons is,” Khawam, zei op 1 juli tijdens de persconferentie in Washington. Later die dag was het eindelijk Khawam ingelicht door legeronderzoekers over wat er was gebeurd.

Ann Wright diende 29 jaar in de Amerikaanse leger-/legerreserves en ging met pensioen als kolonel.   Ze was zestien jaar lang een Amerikaanse diplomaat en diende in Amerikaanse ambassades in Nicaragua, Grenada, Somalië, Oezbekistan, Kirgizië, Micronesië, Afghanistan en Mongolië. Ze nam in maart 16 ontslag uit de Amerikaanse regering, omdat ze zich verzette tegen de oorlog van president George W. Bush tegen Irak. Ze is co-auteur van ‘Dissent: Voices of Conscience’.

Een eerdere versie van dit artikel is gepubliceerd door CodeRoze.

Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws op zijn 25th Anniversary