Het is duidelijk dat de regering-Trump vanaf nu tot november haar eilandbuurman zal aanpakken, schrijven Medea Benjamin en Leonardo Flores.
President Donald J. Trump ondertekent beleid ten aanzien van Cuba, 16 juni 2017. (Witte Huis, Shealah Craighead)
By Medea Benjamin en Leonardo Floris
CODEPINK
A Een team van 85 Cubaanse artsen en verpleegsters arriveerde op 3 juni in Peru om de Andes-natie te helpen de pandemie van het coronavirus aan te pakken. Diezelfde dag kondigde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo een nieuwe aanscherping van de sanctieschroeven aan. Deze keer richtte hij zich op zeven Cubaanse entiteiten, waaronder Fincimex, een van de belangrijkste financiële instellingen die geldovermakingen naar het land afhandelt. Ook Marriott International was het doelwit was besteld om hun activiteiten in Cuba en andere bedrijven in de toeristische sector stop te zetten, een industrie die 10 procent van het bruto binnenlands product van Cuba uitmaakt en wereldwijd verwoest is door de pandemie.
Het lijkt erop dat hoe meer Cuba de wereld helpt, hoe harder de regering-Trump deze onder vuur neemt. Terwijl Cuba al bijna zestig jaar een Amerikaans embargo te verduren heeft, heeft Trump de inzet opgevoerd met een ‘maximale druk’-strategie die meer dan negentig economische maatregelen omvat die sinds januari 60 tegen het land zijn genomen.
Josefina Vidal, de Cubaanse ambassadeur in Canada, noemden de maatregelen “ongekend in hun niveau van agressie en reikwijdte” en bedoeld om “het land inkomsten te ontnemen voor de ontwikkeling van de economie.” Sinds de invoering ervan heeft het embargo Cuba ruim 130 miljard dollar gekost. volgens een schatting uit 2018. Alleen al in 2018-2019 de economische impact bedroeg $ 4 miljard, een cijfer waarin de impact van een reisverbod van juni 2019 door de regering-Trump niet is meegenomen gericht op het schaden van de toeristenindustrie.
Hoewel het embargo humanitaire uitzonderingen zou moeten bevatten, is de gezondheidszorg niet gespaard gebleven. Cuba staat wereldwijd bekend om zijn universele openbare gezondheidszorgsysteem, maar het embargo heeft geleid tot tekorten aan medicijnen en medische benodigdheden, vooral voor patiënten met AIDS en kanker. Artsen van het Cubaanse Nationale Instituut voor Oncologie hebben dat wel moeten doen amputeren de onderste ledematen van kinderen met kanker, omdat de Amerikaanse bedrijven die het monopolie op de technologie hebben, deze niet aan Cuba kunnen verkopen. Midden in de pandemie is de De VS hebben een donatie geblokkeerd van gezichtsmaskers en Covid-19-diagnosekits van de Chinese miljardair Jack Ma.
Internationale medische hulp aanvallen
Cubaanse artsen arriveren in Italië om te helpen tijdens de pandemie. (Twitter, @JoseCarlosRguez)
De regering-Trump is niet tevreden met het saboteren van de binnenlandse gezondheidssector van Cuba en heeft de internationale medische hulp van Cuba aangevallen, van de teams die vandaag de dag vechten tegen het coronavirus tot degenen die sinds de jaren zestig de hele wereld over hebben gereisd om diensten te verlenen aan achtergestelde gemeenschappen in 1960 landen.
Het doel van de VS is om de inkomsten van het eiland te verlagen nu de voorziening van deze diensten er is het toerisme overtroffen als Cuba's grootste bron van inkomsten. Door deze vrijwillige medische teams te bestempelen als ‘slachtoffers van mensenhandel’Omdat een deel van hun salarissen naar het Cubaanse gezondheidszorgsysteem gaat, overtuigde de regering-Trump Ecuador, Bolivia en Brazilië ervan hun samenwerkingsovereenkomsten met Cubaanse artsen te beëindigen. Pompeo juichte vervolgens de leiders van deze landen toe omdat ze weigerden “een oogje dichtknijpen" naar de vermeende misstanden van Cuba. Het triomfalisme was van korte duur: een maand na dat citaat kwam de regering-Bolsonaro in Brazilië smeekte Cuba om zijn artsen opnieuw te sturen te midden van de pandemie. Amerikaanse bondgenoten over de hele wereld, ook in Qatar, Koeweit, Zuid-Afrika, Italië, Honduras en Peru, hebben deze Cubaanse hulp dankbaar aanvaard. Zo groot is de bewondering voor Cubaanse artsen waartoe een mondiale campagne is ontstaan gun ze de Nobelprijs voor de Vrede.
De regering-Trump belastert niet alleen artsen, maar het hele land. In mei, het ministerie van Buitenlandse Zaken genoemd Cuba is een van de vijf landen die “niet volledig meewerken” aan de Amerikaanse inspanningen op het gebied van terrorismebestrijding. Het belangrijkste voorwendsel was het ontvangen van leden van het Colombiaanse Nationale Bevrijdingsleger (ELN). Maar zelfs in het eigen persbericht van het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt opgemerkt dat ELN-leden in Cuba zijn als gevolg van “protocollen voor vredesonderhandelingen. ' De Cubaanse minister van Buitenlandse Zaken Bruno Rodríguez noemde de beschuldigingen oneerlijk en “gefaciliteerd door de ondankbare houding van de Colombiaanse regering” die de gesprekken met het ELN in 2019 heeft afgebroken. Er moet ook worden opgemerkt dat Ecuador de oorspronkelijke gastheer was van de ELN-Colombia-gesprekken, maar dat Cuba werd gevraagd tussenbeide te komen na de De regering van Moreno heeft in 2018 afstand gedaan van haar verantwoordelijkheden.
Havanna, 2017. (Pedro Szekely via Flickr)
De classificatie van Cuba als “niet meewerkend” aan terrorismebestrijding zou ertoe kunnen leiden dat Cuba op de Amerikaanse State Sponsors of Terrorism-lijst wordt geplaatst, waarop strengere straffen staan. Dit Het idee werd door een hoge functionaris van de Trump-regering aan Reuters geopperd vorige maand. Cuba stond van 1982 tot 2015 op deze lijst, ondanks het feit dat: volgens voormalig ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken Jason Blazakis, “Er werd wettelijk bepaald dat Cuba niet actief betrokken was bij geweld dat onder enige geloofwaardige definitie van het woord als terrorisme zou kunnen worden gedefinieerd.”
Uiteraard verkeren de Verenigde Staten niet in een positie om te beweren dat andere landen niet meewerken aan de bestrijding van terrorisme. Jarenlang huisvestten de VS Luis Posada Carriles, het brein achter de bomaanslag op een Cubaans burgervliegtuig in 1976 waarbij 73 mensen omkwamen. Meer recentelijk hebben de VS nog geen commentaar gegeven op de aanval van 30 april op de Cubaanse ambassade in Washington DC, toen een man met een automatisch geweer op het gebouw schoot.
Hoewel er zeker rechtse ideologen zijn zoals Pompeo en senator Marco Rubio die de maximale drukcampagne van Trump orkestreren, draait Cuba voor Trump zelf helemaal om de Amerikaanse verkiezingen. Zijn harde lijn tegen het kleine eilandstaatje zou dat ook kunnen zijn hielp de gouverneurscampagne in Florida op gang te brengen tijdens de tussentijdse verkiezingen, maar het is niet duidelijk of dit hem goed van pas zal komen in een presidentieel jaar. Volgens conventionele inzichten en opiniepeilingen staan jongere Cubaans-Amerikanen – die net als de meeste jonge mensen niet geneigd zijn om tussentijds te stemmen – steeds sceptischer tegenover het Amerikaanse embargo, en over het algemeen is Cuba is niet het overheersende probleem voor Cubaans-Amerikanen. Trump won de Cubaans-Amerikaanse stemming in 2016, maar Hillary Clinton veroverde tussen de 41 en 47 procent van dat electoraat. aanzienlijk hoger dan welke democraat dan ook in tientallen jaren.
Senator Marco Rubio. (Gage Skidmore via Flickr)
Als electorale strategie zijn dit tekenen dat de agressie van Trump jegens Cuba wellicht geen vruchten zal afwerpen. Natuurlijk gaat het bij de strategie misschien niet alleen om stemmen, maar ook om financiering en ervoor zorgen dat de Cubaans-Amerikaanse politieke machinerie stevig achter Trump staat.
De strategie heeft zeker geen vruchten afgeworpen als het gaat om het bereiken van het doel van regimeverandering. De regering-Trump is nu aantoonbaar verder verwijderd van het bewerkstelligen van een regimeverandering in Cuba dan de VS ooit zijn geweest in de ruim zestig jaar van interventie. Tijdens de ambtsperiode van Trump ging Cuba rustig over van het presidentschap van Raul Castro naar dat van Miguel Díaz-Canel. In 60 Cubaanse kiezers overweldigend geratificeerd een nieuwe grondwet. Dit zijn geen tekenen van een land dat op de rand van de afgrond staat.
Het enige dat Trump heeft bereikt, is het leven moeilijker maken voor de 11 miljoen inwoners van het eiland, die net als mensen over de hele wereld zijn getroffen door de economische gevolgen van het coronavirus. Het toerisme is ingestort. De inkomsten uit geldovermakingen zijn gedaald (zowel vanwege nieuwe Amerikaanse beperkingen als door minder inkomsten in handen van de Cubaanse diaspora). Venezuela, ooit een belangrijke weldoener, zit verwikkeld in zijn eigen crisis. Maar de Cubaanse economie, die naar verwachting met 3.7 procent zou krimpen voordat de pandemie toesloeg, heeft erger meegemaakt, vooral tijdens de economische crisis van 1991 tot 2000, bekend als de ‘speciale periode’ na de ineenstorting van de Sovjet-Unie.
Een verandering in het Witte Huis zou enige opluchting brengen, hoewel Joe Biden een nogal ambivalent standpunt heeft ingenomen door te zeggen dat hij de betrekkingen zou herstellen zoals president Barack Obama deed, maar voegde eraan toe dat hij was geopend om sancties te gebruiken als straf voor Cuba's steun aan de Venezolaanse regering.
Het is duidelijk dat de regering-Trump vanaf nu tot november, en misschien nog wel vier jaar, haar eilandbuurman zal aanpakken. Cuba zal blijven streven naar mondiale veroordeling van de blokkade (de VN-stemming van 2019 was 187 tegen versus 3 voor (de VS, Brazilië en Israël) en blijft laten zien hoe een goede buur eruit ziet. Het reageerde op deze laatste provocaties op een manier zoals alleen Cuba dat doet: met meer mondiale solidariteit, door een dag na de sanctieronde van 19 juni Covid-3-genezingsbrigades naar Guinee en Koeweit te sturen. In totaal beschikken nu 26 landen over Cubaans medisch personeel dat voor hun zieken zorgt.
Dat is het soort goodwill dat je met geld niet kunt kopen, en het staat in schril contrast met het beschamende gedrag van de regering-Trump tijdens de pandemie. In maart, toen Cubaanse artsen arriveerden in Italië, zei de voormalige Ecuadoriaanse president Rafael Correa tweette: “Op een dag zullen we onze kinderen vertellen dat, na tientallen jaren van films en propaganda, op het moment van de waarheid, toen de mensheid hulp nodig had in een tijd waarin de grote mogendheden zich schuilhielden, Cubaanse artsen begonnen te arriveren, zonder er iets voor terug te vragen .”
Medea Benjamin is auteur/activist en medeoprichter van de vredesgroep CODEPINK.
Leonardo Flores is een Latijns-Amerikaanse beleidsexpert en campagnecoördinator bij CODEPINK. Voor meer informatie over de Nobelprijs voor Cubaanse Artsen-campagne, zie www.cubanobel.org.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Bijdragen naar Consortium
Nieuws op zijn 25th Anniversary
Veilig doneren met 
PayPal hier.
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
.
Dus wat is er nog meer nieuw? De VS hebben nooit veel waardering gehad voor welke natie of persoon dan ook die iets beters kan doen – en niet alleen onder COV-IDIOT Trump. Cubaanse levens zijn ook belangrijk...
“Trump hamert op Cuba terwijl Cuba de zieken geneest”
Ik hou van die kop.
En het komt zo overeen met wat we over hem hebben geleerd van zijn familielid, Mary L. Trump. Haar nieuwe boek is nog niet uit, maar de hoogtepunten zijn gepubliceerd – zie vandaag de CNN-site.
Behalve familielid is mevrouw Trump ook psycholoog.
Een koude en wrede man, dat is zeker.
Voor degenen die de gebeurtenissen op de voet volgen is dat geen verrassing, maar het is wel leuk om het gedocumenteerd te zien door een insider en een expert.
Donald Tromper. ‘Een koude, wrede man…’ Je geeft Trump te veel eer. Hij is niet zo helder. Hij is een dier, een varken, een hond. Zijn begrip van het menselijk leven en de beschaving is net zo eenvoudig als dat van een dier: neem wat je wilt; denk alleen aan jezelf; Ik moet te allen tijde winnen; verdomd alle gevolgen; ik ik ik! Mijn excuses aan de honden en varkens.
Als Cuba naar het buitenland gaat, stuurt het artsen. Als Amerika naar het buitenland gaat, stuurt het soldaten. Wanneer Rusland en China buitenlandse mineralen zoeken, bouwen ze scholen en bruggen. Wanneer Amerika buitenlandse mineralen zoekt, bombardeert het scholen en bruggen.
Uw beoordeling, mijnheer McNulty, klopt. Trump is slechts het openlijke, grove voorbeeld van de acties/het gedrag van *beide* gezichten van de ene partij – waar is tenslotte de verontwaardiging, het oproer van de “Democraten” tegen deze levensdodende sancties? Vrijwel waar het was en nog steeds is met de steeds toenemende economische sancties van de Strumpet tegen Venezuela, Iran en dergelijke. Alleen al op dit front van economische sancties lijken alle leden van de heersende elites – bedrijfskapitalisten tot vrouwen – in het Congres of niet volkomen gelukkig te zijn met het omkomen van de hongerdood en het doden door ontbering van essentiële medische zorg van de gewone bevolking van de beoogde landen. Dit alles uiteraard om ‘humanitaire’ interventieredenen. Ziek begint niet….
En zelfs als (wat zeer waarschijnlijk is) de meeste Amerikanen het niet kunnen/willen zien, is de overgrote meerderheid van de wereld zich volledig bewust van de diepgewortelde hypocrisie in het Amerikaanse buitenlandse ‘beleid’ in het algemeen en in het bijzonder jegens de landen van de Verenigde Staten. Cuba, Venezuela, Nicaragua, China, Rusland, Iran, Jemen.
Wanneer de Amerikaanse regering begint te praten over ‘vrijheid en democratie’ volgen onvermijdelijk dood en vernietiging. En de moraal! Je kunt nauwelijks bewegen voor de hele Amerikaanse moraal.
Omdat ik meerdere keren in Cuba ben geweest met een legale (in de VS en Cuba) non-profitorganisatie die medicijnen aan Cuba levert, ben ik het niet eens met de feiten van dit stuk. Artsen zijn inderdaad handelswaar in Cuba. Ze worden vaak verhandeld voor grondstoffen zoals olie, waarbij ze voor maximaal vijf jaar gescheiden zijn van hun families. Cuba heeft botkanker bij kinderen lange tijd behandeld met amputatie, zelfs tijdens de regering-Obama. En hoewel ze wel enige capaciteit hebben om vaccins en een paar medicijnen te produceren, wordt zelfs zoiets simpels als Tylenol tegen hoofdpijn als een wondermiddel beschouwd. Drogisterijen hebben letterlijk lege schappen. Geïnspireerd door het lange embargo van de VS, dat elke vernieuwing van het leerplan en de apparatuur voor artsen verhindert, kennen de Cubanen minder kindersterfte en een langere levensduur dan de VS. Hun artsen en verpleegsters, die in laboratoria werken met kartonnen objectglaasjes en niets anders dan een microscoop, zijn geweldige diagnostici. Er zou verontwaardiging moeten bestaan over het feit dat het embargo en het dystopische regime dat het land onder controle heeft, deze hooggekwalificeerde mensen 30 dollar per maand betalen (hoge lonen in Cuba) en ze ruilen voor wat ze maar kunnen krijgen. Maar de voornaamste reden dat Cuba in de problemen zit zijn de Castro’s en hun kleine koninkrijkje. Het is gecompliceerd. En Trump heeft nog meer schade aangericht. Maar het probleem daar speelt al twee generaties lang. En de mensen daar hebben veel meer nodig dan een Nobelprijs.
Anne, ik denk dat je het meeste hiervan al eerder hebt gepost. U weet waarschijnlijk dat Cubaanse artsen die naar het buitenland gaan dit vrijwillig doen, deels verleid door hogere salarissen. En als ze vijf jaar in het buitenland doorbrengen, komen ze na een jaar waarschijnlijk terug en schrijven zich in voor een nieuwe periode.
Wat betreft Tylenol: waarom denk je dat Cuba het zich kan veroorloven om medicijnen uit de Eerste Wereld in grote hoeveelheden te importeren, zelfs als ze een leverancier, verzekeringsmaatschappijen en transporteurs kunnen vinden die bereid zijn Amerikaanse boetes te riskeren (en daarom meer te vragen)? Hoeveel medicijnen levert uw NGO tegenwoordig aan Cuba?
Nobelprijs voor de Vrede? Dat is het minste dat de wereld kan doen om de bijdrage van Cuba te erkennen. Maar met laureaten uit het verleden als Kissinger en Obama ga ik geen weddenschappen aan.
Je hebt gelijk als je zegt dat twee generaties Cubanen hebben geleden onder de wraakzucht van de VS omdat ze hun maffiaparadijs hadden verloren. Laten we hopen dat de blokkade niet nog een generatie lang voortduurt – maar nogmaals (Biden) Ik durf niet te wedden.
Obama moet zijn Nobelprijs voor de vrede worden ontnomen en deze moet worden toegekend aan de Cubaanse artsen.
De VS slagen er in zoveel opzichten niet in om het concept van “De stralende stad op de heuvel” waar te maken, dat het walgelijk is. De VN is een belangrijk platform, maar zij kan niet het effect vervangen van de naties in de wereld die zich verzetten tegen kwaad en bedrog.
Als er één dwingende reden zou zijn waarom dit walgelijke en immorele Amerikaanse imperium moet eindigen en instorten onder het gewicht van zijn wereldwijde criminaliteit, zou een van die redenen zijn de gemene, weerzinwekkende, wraakzuchtige en onmenselijke behandeling van Cuba? Cuba is een kleine soevereine natie die al 60 jaar lang weigert te leven onder de laars en dictaten van het Amerikaanse maffia-imperium! Cuba's menselijkheid en compassie voor anderen hebben geschenen als een lichtbaken in directe tegenstelling tot Amerika's zieke, beschamende, illegale gedrag en wreedheid jegens Cuba! Cuba heeft keer op keer aangetoond dat zijn daden en vriendelijkheid luider spreken dan woorden door bereidwillig andere landen te helpen, evenals zijn eigen burgers door zijn artsen en medische expertise over de hele wereld te delen! Vergelijk dat eens met Amerika, dat niemand anders te bieden heeft dan bommen en chaos! De lichten zijn uit in het Whitehouse en het is idioot dat POTUS zich verstopt in een bunker, terwijl hij hersenloos geklets twittert! Terwijl Cuba over de hele wereld wordt geprezen omdat het andere landen helpt, wordt Amerika belachelijk gemaakt, beklaagd en opgehouden als een mondiaal lachertje, dankzij zijn incompetente reactie op de mondiale pandemie, die onverminderd voortduurt? Het is een waardeloos en zielig, geprivatiseerd zorgverzekeringssysteem (geen gezondheidszorg), dat niet eens voor zijn eigen burgers kan zorgen, die als vliegen vallen en met duizenden sterven met meer dan 2.2 miljoen infecties zonder einde in zicht? En toch, zelfs nu dit allemaal gaande is en de economie door de enorme sociale onrust naar beneden gaat, kunnen ze er nog steeds in slagen de tijd te vinden om landen, zoals Cuba, die het virus proberen te bestrijden, te sanctioneren en te straffen? Niemand met een gezond verstand zal rouwen om de ineenstorting van Amerika en zijn Sadistische Rijk van de Dood, dat zich al in het proces van imperiale achteruitgang en ineenstorting bevindt, dat gebeurt vlak voor onze ogen! Opgeruimd staat netjes!
????????
Had het niet beter kunnen verwoorden.
Bedankt voor deze humanitaire update. De Amerikaanse dictatuur van de rijken kan Cuba niet vergeven dat hij een beter voorbeeld geeft. Jammer dat ze niet een nieuwe Amerikaanse revolutie kunnen ontketenen om de democratie te herstellen, maar de Amerikaanse corruptie zal uiteindelijk dat stadium bepalen.