The Greatest Show on Earth

Het vreemde aan deze bijzondere situatie is dat we handelingen zijn gaan accepteren die nog maar een paar decennia geleden voor iedereen pathonormaal zouden zijn geweest, als (min of meer) normale personen, schrijft Michael Brenner.

By Michaël Brenner

WIedereen kent het oude gezegde: ‘Er is niets nieuws onder de zon.’ Het is allemaal al eerder gezien – zo wordt ons verteld. Zeker waar het gaat om menselijk gedrag, zo niet innovatieve technologie.

Toch is het moeilijk te ontkennen dat we tegenwoordig dingen tegenkomen die geen precedent of historische analogie lijken te hebben. De Amerikaanse politiek – en het openbare leven in het algemeen – is vol van het bizarre en groteske dat de verbeelding van Margaret Mead of andere eerbiedwaardige antropologen uit vroeger tijden zou tarten.

Het vreemde kenmerk van deze bijzondere situatie is dat we handelingen die nog maar een paar decennia geleden voor iedereen pathonormaal zouden zijn geweest, als (min of meer) normale mensen zijn gaan accepteren. Gewenning en acculturatie lijken geen grenzen te kennen.

De afgelopen weken van Covid-19/George Floyd-protesten/economische ineenstorting hebben een overvloed aan treffende voorbeelden opgeleverd. Overweeg deze:

1. De krachtige economie van de Verenigde Staten is niet in staat uitstrijkjes (cue tips) te produceren om keelmonsters te verkrijgen van mogelijke dragers van het coronavirus. Het verrassingselement wordt afgestompt door het daarmee gepaard gaande tekort aan gezichtsmaskers, medische jassen, ontsmettingsalcohol, chirurgische handschoenen, testreagentia en ventilatoren. De crisisomstandigheden duurden enkele weken en duren – op sommige plaatsen – nog steeds. Experts trakteren ons op ingewikkelde verklaringen die verwijzen naar gemondialiseerde toeleveringsketens, de verdeling van de bevoegdheden in de Grondwet of tekortkomingen in de nationale opleiding van productiearbeiders. Swab-autarkie wordt uitgeroepen tot een nationaal veiligheidsdoel.

De eenvoudige, afschuwelijke realiteiten worden gesublimeerd. Wat is de toeleveringsketen voor wattenstaafjes? Houtsnippers uit Myanmar geïntegreerd met kleine wattenbolletjes uit Pakistan voor assemblage in Honduras, overgebracht via een distributiecentrum in San Antonio, waarvan het personeelsbestand is gehalveerd door ICE-deportaties naar Mexico?

Hoe komt het dat Tunesië binnen een paar weken 30 miljoen N95-gezichtsmaskers kan produceren voor een bevolking van 10 miljoen, terwijl wij de vlooienmarkten van de wereld afstruinen op zoek naar die zeldzame materialen? Waarom vindt de familie Trump het onmogelijk om de voorraden die we hebben te verdelen, terwijl Teddy Roosevelt 115 jaar geleden in de nasleep van de aardbeving van 200,000 binnen vier dagen 1906 dekens naar San Francisco kon verzenden?

Het kostte ons in 1991 minder tijd om een ​​half miljoen troepen naar de Golf te sturen, dan de zombie Jared Kushner (de Roca Rey van het Witte Huis zelf) om de gezichtsmaskers los te laten die hij in zijn speelkamer had opgeborgen.

2. Gerenommeerde medische experts staan ​​naast onze geestelijk gestoorde president als hij absolute onzin uitkraamt over kwakzalvers en door zijn tanden liegt. Dat omvat de directeur van CDC Dr. Robert Redfield, en de coördinator voor Coronavirus Taskforce van het Witte Huise Dr. Deborah Birx. Zelfs – een keer – Dr. Anthony Fauci heeft een verrassend meegaande toon aangeslagen. Hij spreekt nog steeds in interviews over een vaccin dat in januari gereed zal zijn, noemt Remdesivir een “game-changer” terwijl het duidelijk noch kan voorkomen noch genezen (het kan verbeteren), zegt nog maar een paar dagen geleden dat er nog “geen definitieve waarheid” bestaat over de waarde van Hydroxychloroquine als behandeling staat haaks op de roekeloze bewering van de WHO dat asymptomatische Covid-19-dragers het virus inderdaad slechts zelden kunnen verspreiden (tot en tenzij ze symptomatisch worden)* – hetzelfde interview 9 juni wordt slordig als het gaat om eisen voor veilige heropeningen – en is nu op de schuld van China gesprongen. In landen die snel en intelligent actie hebben ondernomen om het virus onder controle te krijgen – Noorwegen, Zuid-Korea, Thailand, Tunesië, Taiwan, Griekenland, Australië, Nieuw-Zeeland, Slowakije, Slovenië, Uruguay – haasten regeringen zich niet om een ​​zondebok te vinden. Het zijn de verwaarloosde en incompetente mensen die dat doen – Brazilië, Groot-Brittannië, Peru, Zweden en de VS. En laten we niet vergeten dat we een extra waarschuwingstijd van drie weken hadden vergeleken met de Europeanen; per maand minstens meer dan de Aziaten.

3.  De CDC heeft haar verantwoordelijkheid om de burgers te informeren en te begeleiden over bedreigingen voor de volksgezondheid volledig opgegeven – na een maand lang geen verklaringen of adviezen te hebben afgegeven. De leiders van Trump krimpen ineen door het misbruik van Trump en zijn nu opnieuw bezig met het testen van het weerlegde en iatrogene malariamedicijn Hydroxychloroquine, dat naar verluidt nuttig zou zijn bij de behandeling van Covid-19, maar zeker een substantieel deel van degenen die het gebruiken zal doden. Ze schijnen angstaanjagende visioenen te hebben van een woedende 'O' die met zijn quadri-pedal een weg baant naar Toledo Rd, Hyattsville die erop uit is zijn waanzin in de Rue Morgue te herhalen.

Heeft een van deze senior artsen erover gedacht om af te treden? Van ontslag bij de éclat dat de heteluchtballon die het Oval Office bezette zou doorboren – en de Republiek misschien zou redden van de fatale frontale botsing met de realiteit die zijn herverkiezing zou garanderen?

Wanneer iemands carrière aan het einde van zijn carrière (Fauci 79, Redfield 69, Birx 64) is, wat is dan de incrementele waarde van toevoegingen aan de verzameling koffielepels van het Witte Huis – vooral als ontslag je nog meer tijd in de schijnwerpers en sprekersvergoedingen zou opleveren – en plaats je voor altijd in de geschiedenisboeken als een AMERIKAANSE HELD. Het voorspelbare antwoord is: “is het niet beter dat ik dicht bij de beleidsmaker blijf staan, zodat een beredeneerde stem wordt gehoord.” 

De onbetwistbare waarheid is echter dat Trump naar niemand luistert, niets begrijpt en je al een maand niet eens heeft ontmoet. Hij heeft je ook verboden interviews te geven die niet zijn goedgekeurd door het Witte Huis; je publieke stem is verstomd – behalve als je ermee instemt een Trumpiaans praatpunt na te praten, bijvoorbeeld China?** (Redfield draagt ​​ook een enkelband).

Dus waarom zou je niet stoppen – en de ontheiligde Tempel neerhalen op je weg naar buiten. Vind je het niet leuk om verwikkeld te raken in een openbare ruzie?; pak je koffertje, doe de deur zachtjes dicht en ga naar huis om de show van Cuomo Brothers te bekijken met een drankje in je hand. De 'O' zou niet eens beseffen dat je weg was – en een week later zal hij je naam vergeten zijn.

3. Het echte surrealisme werd bereikt toen Trump de lichten van het Witte Huis doofde en zijn toevlucht zocht in de ondergrondse bunker. Het visioen van onze brullende leider die zich als een kakkerlak in de donkerste hoek van het gebouw haast, zou de status van welke president dan ook volledig hebben vernietigd als dit op enig moment had plaatsgevonden voordat het land onze huidige schemerwereld binnenging, waar farce onherkenbaar is. De lafheid van de O is bepaald geen staatsgeheim, maar deze reclame ervoor is een mijlpaal voor onze tijd. Later verzon hij een verhaal dat hij slechts 'in een oogwenk' op inspectietocht was geweest (om de beschikbare voorraad cola light, bevroren Big Macs, friet en Kushners schat aan gezichtsmaskers te controleren?). Hij nam het hele gezin mee, niet alleen om te dienen als ondersteuningsgroep voor duisternistrauma's; hij had ook twaalf paar vingers nodig om tot een nauwkeurige telling te komen. 

4. Trump slaagde erin zelfs dat burleske te overtreffen met zijn bijbelfoto-opname voor de Sint-Janskerk. Poserend met een omgekeerde kopie van een boek dat hij waarschijnlijk in zestig jaar of zo nooit heeft gelezen of aangeraakt, geflankeerd door de in acht rijen gehulde stafchef van generaal Mark Milley, uitgedost in de nieuwste jungle-camouflagekleding van het Pentagon, die op schandelijke wijze leende zich voor deze belediging van de Grondwet die hij had gezworen te zullen handhaven en van het multiraciale personeel waarover hij het bevel voert, door Bill Barr – de chagrijnige pad die grijnst omdat hij zojuist een zwerm insecten heeft aangeraakt, en – niet in de laatste plaats – Trumps nieuwste gekke pers. leugenaar, Kayleigh McEnany, voor de gelegenheid gekleed in een taps toelopende, zwarte satijnen broek – nauwsluitend, en hakken van 5 cm waardoor het leek alsof ze klaar was voor de nachtdienst bij Logan Circle. Ze misten nauwelijks een truc – behalve dat ze vergaten de Bijbel te signeren die bestemd was om het middelpunt te worden van de kapel van de Trump Presidential Library in Mar-A-Lago. 

Is dit perverse heerschappij? Een komische sketch? Beide – twee kanten van dezelfde realiteit.

5. Dan was er nog de smadelijke politie van Minneapolis die zich terugtrok uit het huis van het district waar ze zich hadden verschanst toen ze 'geconfronteerd' werden met een twintigtal, grotendeels vreedzame demonstranten. De voorzijde van Fort Apache. Het lijkt meer op de karavaan van het Vreemdelingenlegioen die uit Diem Ben Pho komt. Waarom? Laten we niet vergeten dat in het nihilist Amerika alles mogelijk is. De directe reden? Probeer deze: 

Het werd tijd geacht om hun noodevacuatieplanning onder ideale repetitieomstandigheden te testen; Of,

De gemeente had de uitkering uit de brandverzekering hard nodig. Or

Hun pizzabestelling was uitgesteld door een plotselinge uitbraak van Covid-19 in hun favoriete restaurant, en de politie was het er niet over eens of het patriottisch zou zijn om de Chinese afhaalmaaltijden te vervangen. 

Of, als Twins-fans zonder sport, zagen ze een kans om naar een sportbar te gaan om hoogtepunten van de World Series van 1965 op het MLB-netwerk te zien. 

Wie zijn deze jongens hoe dan ook?

6. Ook onze Europese vrienden verschijnen op het burleske podium, zij het zoals gewoonlijk een beetje laat. Gisteren kwam de Europese Commissie in de schijnwerpers met een plechtige verklaring dat “Rusland en China de belangrijkste daders zijn van de verspreiding van online desinformatie over Covid-19.” Het werd uitgegeven door de vice-president voor waarden en transparantie, Vera Jurová. “Als we bewijs hebben, moeten we niet terugdeinzen voor ‘naming and shaming’”, zei ze tegen verslaggevers. Het was voorspelbaar dat er geen hard bewijs werd geleverd. Ook werd er geen onderscheid gemaakt tussen bronnen met landelijke adressen en overheidsinstanties. Er werd ook geen plausibel motief gesuggereerd. En natuurlijk omvatten de genoemde namen niet Donald ‘Hoax” Trump, Michael Pence, Michael Pompeo of andere Amerikaanse desinformatiekunstenaars. Je kunt je alleen maar afvragen hoeveel van deze dappere Europese ‘volgelingen’ zichzelf met bleekmiddel hebben geïnjecteerd om het coronavirus af te weren.

Toch kunnen optimisten in Brussel deze daden interpreteren als ondersteuning van de bewering van Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, dat de collectieve reactie op de coronaviruscrisis dit ‘Europa’s moment’ heeft gemaakt. Men moet denken aan juni 1991 toen, toen het ex-Joegoslavië uit elkaar spatte, de toenmalige voorzitter van de Europese Commissie, Jacques Delors, hun voornemen bekendmaakte om de leiding van de crisis op zich te nemen met de proclamatie dat “het Uur van Europa heeft geslagen.” Het bleek dat “For Whom The Bell Tolls” geschikter was. Tegenwoordig wordt de EU geteisterd door meerdere dodelijke bedreigingen – BREXIT, een nieuwe schuldencrisis, een economische ineenstorting, het virus – waardoor zij zich zou moeten concentreren op haar voortbestaan ​​in plaats van op wat een anonieme persoon in Chongqing op de sociale media zou hebben gepropt.

7. Misschien wel de ultieme grotesquerie was de geen twee tussen Trump en Zuckerberg. De president van de Verenigde Staten smeekt de IT-happer voor het elektronische tijdperk om hem niet op de zwarte lijst van Facebook te zetten vanwege zijn nieuwste obsceniteiten. Dit, een dag nadat de 'O' dreigde de leiding over alle sociale media over te nemen – zodra hij de militaire bezetting van 22 opstandige Amerikaanse steden had voltooid. Deze perverse interactie tussen twee zelfbedachte ego-maniakken die verschillende leengoederen van het rijk regeren, moet worden gezien als een blijk van vervormingen.

Laten we een stapje terug doen. Een meedogenloze ondernemer die een mondiaal imperium heeft opgebouwd, gecementeerd door een universele impuls van de doelloze zielen van vandaag voor zelfbevestiging, is heimelijk de feitelijke censor geworden van alle communicatie die via het internet plaatsvindt. zijn ruimte – zoals een gemachtigde middeleeuwse tolpoortinspecteur.

Geen enkel wetgevingsbesluit heeft dit toegestaan. Er heeft geen nationaal debat plaatsgevonden. Deze draconische controle heeft zich opgelegd aan ons, de mensen die hees zijn over het recht op privacy, over onze grondwettelijke vrijheden, over de wil van het volk – maar die dit als natuurlijk en onvermijdelijk aanvaarden en – voor de meesten van ons – een prachtige ding.

Zuck bekleedt geen officiële positie. Toch heeft hij een legioen van 15,000 (voornamelijk) kinderen – ‘van de straat’ – ingehuurd om letterlijk alles wat op Facebook wordt geplaatst in de gaten te houden – met behulp van een uitgebreid arsenaal aan algoritmen die zijn ontworpen in samenwerking met de NSA (die vrijwel het meeste doet). hetzelfde – met meer vervolg). Ze opereren binnen steeds veranderende richtlijnen die zijn uitgevaardigd door een Zuckerberg-ukase en die nu moeten worden gecodificeerd door een bestuur van enkele tientallen mensen, zorgvuldig uitgekozen door Zuck, zijn vrouw en zijn al even arrogante, amorele luitenant Sheryl Sandberg, een andere beroemdheid die de lieveling van de media is. .

Dit is George Orwell aan een cocktail van steroïden en LSD.

Momenteel Facebook samenwerkt met de FBI om talrijke sites te identificeren en te blokkeren waarvan wordt verklaard dat ze banden hebben met staten/organisaties die vijandig staan ​​tegenover de Verenigde Staten. De termen worden nergens vastgelegd en zijn in de praktijk zeer losjes gedefinieerd. Tot op heden heeft Facebook sites verwijderd waar kritische artikelen over het Amerikaanse buitenlandse beleid worden gepubliceerd – waarvan er vele zijn geschreven door burgers van de VS, waaronder sommigen die hoge overheidsfuncties hebben bekleed. 

Dit is regelrechte censuur op een omgekeerde extraterritoriale basis. Alles gebeurt in het geheim. Er lijkt geen institutioneel obstakel te zijn voor de FBI om tegen Zuck te zeggen dat 'wij' nationale veiligheidsredenen hebben om een ​​soortgelijk verbod op binnenlandse sites toe te passen. Deze censuur is grofweg analoog aan het beleid van Obama, waarbij hij de president de bevoegdheid toeëigende om Amerikaanse burgers buiten de Verenigde Staten te vermoorden, zonder enige inachtneming van een grondwettelijk gegarandeerd eerlijk proces. 

Zuck, de IT-potentaat, heeft de 'O' vrij spel gegeven om de censuur te omzeilen. Dat levert hem gunst (en gunsten) op in het Witte Huis en distantieert hem van zijn rivalen bij Google en Twitter.

Geef de hustler de eer: hij speelt Washington meesterlijk. Hij investeert in kritisch geplaatste bureaucraten en politici; smeedt wederzijds voordeelbanden met toezichthouders; zet de pers op scherp waar hightech groupies Silicon Valley bestrijken; en behandelt congrescommissies met nobele minachting – liegen, beloften breken, documenten achterhouden – wetende dat ze hem niet durven aan te raken, ondanks dat hij onuitsprekelijk tot op het punt van incoherentie is (een neofiet Alan Greenspan) en transparant leugenachtig.

Toegegeven, dat zegt meer over zijn gesprekspartners in de regering dan over Zucks machiavellistische genialiteit.

Laten we serieus worden. Het hele fenomeen van de sociale media ontbeert elke dimensie van publiek belang. Het heeft onze wereld binnenstebuiten gekeerd zonder dat iemand met de autoriteit er aandacht aan schonk.

Logischerwijs zijn er twee manieren om de veelheid aan problemen die zij oproepen te benaderen. Eén daarvan is om het te behandelen als een eenvoudig openbaar nutsbedrijf – net als het traditionele telefoonbedrijf. De andere benadering is om de fundamentele beslissing te nemen dat het welzijn van de natie het monitoren en censureren vereist van alles wat via de sociale media gebeurt. Kies er vervolgens voor om die verantwoordelijkheid bij een federale regelgevende instantie neer te leggen of deze onder particuliere bedrijven te verdelen – Zuck en zijn collega’s. Als u het een of het ander niet doet, zal de chaos zeker blijven voortduren.

De eigenaardigheid van de huidige situatie komt duidelijk naar voren als we deze vergelijken met het beheer van eerdere technologische innovaties – zelfs die in de communicatiesector. Neem de telefoon. Vanaf het begin was het strikt instrumenteel opgevat. Bedrijven stelden diensten ter beschikking waarvoor de klant maandelijks een bedrag betaalde. Zij verzorgden de technische kant en de financiële kant. Het gebruik waarvoor het werd gebruikt, was aan jou of mij. Het waren niet de zaken van Bell of iemand anders. Zeker, Alexander Graham Bell werd niet opgeroepen om leveranciers van “nepnieuws” te identificeren die via de lijnen werden verzonden, en om alle telefoongebruikers te waarschuwen voor wie ze op moesten letten.

Natuurlijk is de telefoon gebruikt voor criminele doeleinden, voor opruiende doeleinden in uiterst zeldzame gevallen, en voor allerlei hinderlijke doeleinden. Het antwoord: laat de juridische autoriteiten mogelijke criminelen achtervolgen. Wat de rest betreft, het was aan de gebruiker om af te rekenen met onzinnige oproepen, verkopers van schadelijke producten of ideeën, obsceniteitsoproepen, enz.

Ook, zo moeten we onszelf herinneren, werden telefoongesprekken niet onderbroken door audiopop-ups opgenomen door outfits die hun diensten aanboden om verstopte afvoeren te reinigen. Het verkopen van die audioruimte (samen met de persoonlijke gegevens uit uw telefoonlogboek) zou de eigenaren van de telefoonmaatschappijen inderdaad nog rijker hebben gemaakt dan ze al waren. Ze zouden in de gelederen van de miljardairs kunnen zijn opgeklommen en zich hebben gekwalificeerd voor een kabinetspositie in Washington. Maar dit zou de woede van het publiek en de tussenkomst van een staatscommissie voor openbare nutsvoorzieningen (ook wel een repressieve overheidsbureaucratie genoemd die erop uit is onze vrijheden te beteugelen) hebben neergehaald.

Het is verbazingwekkend hoe ver we zijn teruggevallen in het verlies van elk gevoel van collectief welzijn en van de publieke autoriteiten als waarborg daarvoor. Tegenwoordig accepteren we de commercialisering van een communicatie-instrument voor geen ander doel dan om Zuck en zijn medemensen te verrijken. Niemand anders profiteert.

En dan wenden we ons tot hen voor bescherming tegen de dreiging van ‘fake news’ die deze bedrijven hebben gecreëerd – op twee manieren. Door de verslaving aan zogenaamde communicatiemiddelen te bevorderen die zeer weinig informatie doorgeven en door hun controle over het medium te gebruiken om de inhoud te beheren door op te treden als een op maat gemaakte elektronische kiosk.

Michael Brenner is hoogleraar internationale zaken aan de Universiteit van Pittsburgh. [e-mail beveiligd]

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws' 25-jarig jubileum Lentefondsactie